ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - ตอนที่ 27 สแตมปีด (6)
“ ทำไมแกถึงยังไม่ยอมตายสักทีวะ? ”ลูซิเฟอร์
“ ฮ่าห์.. ฟู่ว.. ก็เพราะว่าฉันต้องมีชีวิตรอดต่อไปไง ยัยบ้า ”
ทุกอย่างในตอนนี้ล้วนดูสิ้นหวังไปหมด แม้แต่ทูตสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของพระเจ้าก็ยังไม่อาจต้านทานพลังของจอมปีศาจตรงหน้าของผมได้
ผมสลับไปมองมิคาเอล ก่อนที่จะหันกลับมามองที่ลูซิเฟอร์ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ผมล่ะเสียดายสกิลจุติจริงๆ บางทีในสถานการณ์แบบนี้มันอาจจะเป็นตัวเลือกเดียวที่จะทำให้ผมรอดชีวิตไปเลยก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ มันกลับไปหากอร์แล้ว ผมคงได้แต่พึ่งตัวเองเท่านั้นล่ะ
แย่แฮะ บาดแผลสาหัสเกินไป
แผลที่กลางอกของผม แม้มันจะไม่ได้ลึกมากแต่มันก็มากพอที่จะทำให้ตัวของผมชาไปชั่วขณะ
“ ? ”ลูซิเฟอร์
“ แกถอดเสื้อทำไม? ”ลูซิเฟอร์
“ … ”
ผมไม่ได้ตอบอะไรลูซิเฟอร์ ผมเพียงแค่ถอดเสื้อคลุมและอุปกรณ์ทั้งหมดออก เหลือไว้เพียงกางเกงขายาวที่สามารถระบายอากาศได้ดีก็เท่านั้น
เหตุผลที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะผมนั้นคิดว่า ในเมื่อไม่มีอะไรสามารถทนการโจมตีของลูซิเฟอร์ได้แล้วอุปกรณ์พวกนั้นก็คงจะไม่มีประโยชน์เหมือนกัน มันช่างเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวังอะไรขนาดนี้
หลังจากนั้น ผมก็ลอยตัวลงมาหยิบลองกินุสจากมิคาเอลไป ตอนนี้เธอน่าจะสลบไปแล้วล่ะ คงจะไม่เป็นอะไรหากว่าผมจะเอามันไปใช้สักหน่อย
“ อย่างแกใช้มันไม่ได้หรอก ”ลูซิเฟอร์
ผมเงยหน้าขึ้นมามองที่ลูซิเฟอร์ ที่ได้สยายปีกสีดำปกคลุมทั่วฟ้าต่อหน้าผม
ผมรู้ตัวดีว่าผมไม่คู่ควรพอที่จะใช้มัน แต่ทำไงได้ ชิ้นส่วนของเรโมดิชที่ติดตัวมาในตอนแรกก็ถูกทำลายไปแล้ว มันพังซะจนผมไม่สามารถใช้งานมันต่อได้อีก
ทว่า อย่างน้อยขอแค่อาวุธชิ้นนี้ไม่พังทลายลงง่ายๆก็พอ แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงแค่ 0.001% ผมก็จะเอาชนะลูซิเฟอร์ให้ได้
ใช่ ไม่ว่าร่างกายของผมจะแตกสลายหรืออะไรก็ตาม
เพราะหากว่าปล่อยลูซิเฟอร์เอาไว้แบบนี้แล้วล่ะก็ เธอคงจะข้ามมิติไปทำลายโลกอื่นๆอีกแน่นอน
“ ว้าว แกนี่มันดื้อด้านดึงดันจริงๆ แกบอกว่าแกชื่อบี๋งั้นสินะ ”ลูซิเฟอร์
“ ข้าจะจำเอาไว้ ละกัน”ลูซิเฟอร์
ART – ดุจแสงทมิฬ…
ลูซิเฟอร์ง้างหอกของเธอ ทำท่าราวกับกำลังจะแทงลงมา หลังจากนั้นผมก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แข็งแกร่งมากๆออกมาจากหอกเล่มนั้น อีกทั้งออร่าสีแดงดำโดยรอบยังเคลือบหอกเล่มนั้นเอาไว้ราวกับว่ากำลังเตรียมการชาร์จพลังบางอย่าง
“ แกหลบไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ก็ข้างหลังแกน่ะคือคนที่แกต้องปกป้องสินะ!! ”ลูซิเฟอร์
ทำ ลาย ล้าง-
ชวิ๊ง-
ฟูมมมมมม!!!!!!!
ไอ้พลังที่ราวกับจะซัดโลกให้แตกนั่นมันบ้าอะไรวะน่ะ!!!
ลำแสงทำลายล้างสีดำขนาดมหึมากำลังพุ่งมาทางนี้ล่ะ
“ อึก- ”
อย่างที่คิด ลองกินุสไม่มีทางถูกทำลาย! แถมยังสามารถเบี่ยงลำแสงให้ไปทางอื่นได้อีก!!
ลองกินุสมันสามารถต้านทานลำแสงทำลายล้างของลูซิเฟอร์ได้ก็จริง แต่แรงที่ต้องใช้ในการต้านลำแสงนั้นเองก็ต้องมีมากเหมือนกัน เพียงแค่ผมได้รับการโจมตีนั้นมาเพียงครั้งเดียว ก็ทำเอาไม่อยากรับมันอีกเป็นครั้งที่สองเลยล่ะ
แต่ว่านะ ไอ้ลำแสงทำลายล้างนี่มันก็แรงจริงๆนั่นแหละ มันเล่นซะรอบข้างผมเต็มไปด้วยหลุมขนาดยักษ์เลยล่ะ
“ ได้ยังไง.. ลองกินุส ไม่ควรจะเลือกมนุษย์อย่างแกสิ! ”ลูซิเฟอร์
ก็ไม่เข้าหรอกนะว่าเธอพูดอะไร ทว่าตอนนี้ผมกลับพร้อมสู้สุดๆไปเลยล่ะ
ขวับ-
ผมเปลี่ยนท่าจับหอก ก่อนที่จะเขวี้ยงมันใส่ลูซิเฟอร์
“ แกโง่รึไงวะเนี่ย! ”ลูซิเฟอร์
ก่อนที่ลูซิเฟอร์จะได้คว้าลองกินุสที่ผมปาออกไป ผมใช้เคลื่อนที่ฉับพลันผ่านอาวุธหนึ่งในสกิลที่ผมมี วาร์ปมาจับด้ามของลองกินุสไว้ แล้วเหวี่ยงมัน ฟาดใส่ลูซิเฟอร์กลางอากาศ
ด้วยพลังจิตของผม ทำให้ผมสามารถลอยตัวอยู่กลางอากาศได้อย่างไร้กังวล
เก๊ง-
ทว่าลูซิเฟอร์ก็ยังใช้ด้ามหอกของตัวเองกันด้านคมของลองกินุสเอาไว้ได้ เธอปัดปลายของลองกินุสออกจากตัว แรงของเธอมากซะจนตัวผมแทบจะปลิวตามลองกินุสไปเลย
หลังจากที่ผมเสียการทรงตัวไปแล้ว ลูซิเฟอร์เธฮง้างหอกของเธออีกครั้ง
ART – ดุจแสงทมิฬ..
“ บนโลกนี้ที่ไร้ซึ่งพระเจ้าน่ะ แกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!! ”ลูซิเฟอร์
ปลายแสงกระหน่ำ!!
หอกของเธอกลายเป็นแสงสีแดงดำ ก่อนที่แสงนั่นจะหายไป และกระหน่ำแทงมาที่ผมซ้ำๆ ไม่เพียงแค่นั้น พลังจากการแทงเพียวๆก็ยังทำให้พื้นข้างล่างกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่จากท่าแทงที่มองไม่เห็นนี่อีก
กรอด!!
ผมกัดฟันแน่น พยายามหาจังหวะในการแทงของเธอ แล้วคว้าหอกของลูซิเฟอร์เอาไว้ได้ในที่สุด
“ ฮ่าฮ่า.. จับได้แล้ว!! ”
“ หึ สภาพของแกดูไม่ได้เลยว่ะ ”ลูซิเฟอร์
“ คิดว่าใครเป็นคนทำกันล่ะ.. ไอ้เวร ”
“ นี่แกคิดว่าหอกของข้าจะให้ใครก็ได้มาจับมันหรือ? มันก็มีระดับ มีเกียรติของมันอยู่นะไอ้เปรตนี่!!! ”ลูซิเฟอร์
เปรี๊ยะ-
“ กึก- อ๊ากกกกก!!!! ”
ทันทีที่ลูซิเฟอร์พูดจบ ความเจ็บปวดแสนสาหัสราวกับถูกฟ้าผ่าก็ได้แล่นผ่านมายังร่างของผม
แม้ว่าผมจะกรีดร้องมากสักแค่ไหน ผมก็ยังไม่ยอมปล่อยหอกของยัยนี่ไปง่ายๆ
ทำไมไอ้บ้านี่ยังไม่ยอมปล่อยหอกของข้าอีก!!
แล้วทำไมมันยังไม่ยอมตายอีก!!
ข้าไม่เข้าใจมันเลยสักนิด!!
“ ปล่อยนะโว้ยไอ้น่าเกลียด!!!! ”ลูซิเฟอร์
“ ไม่ว่าแกจะพูดอะไรกูก็ไม่ปล่อยหรอกไอ้ห่าเอ้ย!!!! ”
ทั้งมือข้างซ้ายที่จับหอกของลูซิเฟอร์ที่แทงทะลุร่างของผมอยู่นี่ และมือขวาที่ถือลองกินุสไว้ก็ด้วย พวกมันต่างก็ไม่รับรู้ถึงความรู้สึกอะไรอีกแล้วในตอนนี้
เลือดกำเดาของผมเริ่มไหลออกมา พร้อมด้วยเลือดที่กกปาก.. ซึ่งรสชาติมันไม่ได้ดีเลยสักนิด
ใบหน้าของลูซิเฟอร์มันบ่งบอกถึงความไม่เข้าใจ ว่าทำไมผมถึงต้องทำถึงขนาดนี้
ง่ายๆ ก็เพื่อที่จะกลับไปที่ที่เรียกว่าบ้านยังไงล่ะ
ฮ่าฮ่า ผมเริ่มยิ้มแสยะออกมาแล้วล่ะ
“ ยิ้มบ้าอะไรของแกวะ!!! ”ลูซิเฟอร์
ฉึก-
ฟิ้ว!~
ตุบ!!
อา…. เจ็บ.. เหมือนจะตายเลยว้อย!
ลูซิเฟอร์เธอคงจะรู้ดีว่าผมไม่มีแรงมากพอที่จะยื้อเอาไว้ได้นานเธอเลยเหวี่ยงร่างของผมทิ้งไป จนไม่รู้ว่าทำไมผมถึงร่วงลงมาอยู่ข้างๆกับร่างของมิคาเอลที่ยังไร้สติอยู่
“ …. ”
“ ก็ได้ ”ลูซิเฟอร์
“ ก็ได้! ข้ายอมรับว่าแกเก่งจริง อึดจริง ที่ยังทนได้อยู่ เพราะฉะนั้นข้าจะเอาจริงกับเจ้า ”ลูซิเฟอร์
อะไรนะ!!? เมื่อกี้เธอยังไม่ได้เอาจริงอีกเรอะ!!??
“ จงดีใจเสียเถอะ ที่ข้าใช้พลังนี้ กับเจ้า ”ลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์กางปีกของเธอออก ปีกของเธอมันใหญ่จนแทบจะปกคลุมทั่วทั้งน่านฟ้า โดยที่เธอบินขึ้นไปบดบังแสงจากดวงอาทิตย์ นั่นทำให้ผมได้รู้ว่า… ผมกำลังจะตาย
ในเมื่อเป็นแบบนั้น อย่างสุดท้ายนี้ผมก็ขอผนึกมิคาเอลตามที่เธอขอก็แล้วกัน..
ตามที่เธอบอกแล้ว.. ผมควรจะทำแบบนี้สินะ
โดยวิธีการผนึกเธอนั้นก็เป็นอะไรที่เรียบง่ายมาก ผมแค่ต้องเอาลองกินุสมาไว้ในมือของมิคาเอลกุมมือเธอไว้ ก่อนจะจูบที่หน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนที่สุด
ในท้ายที่สุดนั้น มิคาเอลก็ลืมตาตื่นขึ้นมา ทว่ากลับเป็นในจังหวะที่ผมกำลังผนึกเธอพอดี โดยที่ลูซิเฟอร์ยังคงอยู่ตรงนั้น แม้ว่าเธอจะยังดูตกใจอยู่ก็ตามนี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ผมทำให้เธอได้ในตอนนี้
“ ..ผมขอโทษนะ ”
เรื่องหลังจากนี้เอาไว้ว่ากันทีหลัง..
…
ระหว่างที่บี๋นั้นกำลังผนึกตัวมิคาเอลที่เป็นอัครทูตสวรรค์ลงบนลองกินุสอยู่นั้น ลูซิเฟอร์ได้เตรียมปล่อยร่างจริงของเธออยู่ ในเมื่อตอนนี้ไม่มีสิ่งใดที่จะทำได้แล้ว ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย เขาคิดเช่นนั้น
พลังของลูซิเฟอร์นั้นมากเกินกว่าอะไรที่เขาเคยปะทะมา แม้แต่ลิเวียธานที่เขาเคยพบเมื่อครั้งก่อนก็ยังดูด้อยไปเลยเมื่อเทียบกับผู้หญิงคนนี้
วงแหวนฮาโลเหนือหัวของลูซิเฟอร์ที่เป็นเหมือนกับมงกุฏประดับไว้เพื่อแสดงสถานะของเธอ ในตอนนี้มันกลายเป็นของเหลวสีดำ หลอมรวมเข้ากับร่างของลูซิเฟอร์ ดวงตาที่แดงก่ำของนางจ้องมองมายังร่างที่หมดอาลัยของบี๋
แม้ว่าบี๋จะพยายามขนาดไหน ก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับลูซิเฟอร์ได้เลย อีกทั้งตัวเขายังต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้หลังจากที่ไอ้ระบบนั่นมันดึงพลังของกอร์คืนไปอีก ถึงบี๋จะคิดว่ามันไม่ยุติธรรมขนาดไหน ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าตัวเขาในตอนนี้นั้นมันไร้พลังสิ้นดี
ทว่า ภายในแววตาของชายคนนั้นกลับไม่ได้มีความสิ้นหวังอยู่เลยแม้แต่น้อย บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการมาโดยตลอด
เป็นการต่อสู้ที่ไร้ความหมาย สำหรับตัวเขาที่ไม่มีทางให้หนีไปไหนมันย่อมไร้ความหมาย แต่ในทางกลับกันมันก็มีค่าสำหรับเขาเช่นกัน
“ ไม่ว่ายังไงข้าก็ยังคงเกลียดแกอยู่ดี ข้าเกลียดทุกอย่างที่เป็นแก!! แกมันน่าสมเพช! ทำทุกสิ่งเพียงเพราะว่ามีโอกาสชนะข้าได้รึ? เหลวไหล!! ข้าคือความสมบูรณ์แบบ!! ”ลูซิเฟอร์
“ ข้าคือพระเจ้า!!!! ”ลูซิเฟอร์
วงแหวนนั้น แปรเปลี่ยนเป็นชุดเดรสที่ชายผ้ายาวมาจนถึงพื้น รวมถึงเครื่องประดับต่างๆกับรัศมีความเจิดจ้าที่ปรากฏขึ้นมาหลังหัวของเธอ ทุกสิ่งอย่างนั้นล้วนเป็นสีดำ ตัดกับสีผมและดวงตาของลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์มีผมสีทองเป็นลอนเงางาม และดวงตาสีทองเช่นเดียวกับมิคาเอล เพียงแต่ว่าตัวตนนั้นเป็นสิ่งที่ต่อต้านพระเจ้า ฆ่าพระเจ้าและกลายเป็นพระเจ้าเสียเอง
ลูซิเฟอร์ไม่มีปีกของเทวทูตอีกต่อไปแล้ว เป็นการบ่งบอกว่าตนนั้นคือ พระเจ้าองค์ใหม่
เธอเป็นสิ่งที่บี๋ไม่อาจจะเอาชนะได้เลย
และหลังจากที่เขาได้ผนึกมิคาเอลให้อยู่ในสภาพของหอกฆ่าพระเจ้าลองกินุสไปแล้ว ลมหายใจของเขาก็โรยรินจนไม่อาจจะทำอะไรได้อีก บี๋กอดลองกินุสไว้แน่น แม้จะรู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นอะไรแน่นอน
ความศักดิ์สิทธิ์สัมบูรณ์ – ควบคุมวัฐจักร
“ ตายซะ ไอ้มนุษย์น่ารังเกียจ ”ลูซิเฟอร์
หมู่ดาวทั้งหลายกำลังร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า รวมถึงกระแสเวลาของเขาที่ได้หยุดนิ่งลง
ตอนนี้บี๋ไม่อาจจะทำอะไรได้อีกแล้ว
ดวงดาวนับร้อยดวงกำลังพุ่งลงมาจากห้วงอวกาศเพื่อเข้าปะทะกับโลกแห่งนี้ จนเกิดแรงระเบิดขนาดยักษ์ที่ทำให้ระบบสุริยะต้องสั่นคลอน
ทว่า-
“ อะไร? ”ลูซิเฟอร์
ร่างของบี๋กำลังลุกขึ้นยืน พร้อมๆกับเปลวเพลิงสีขาวที่ลุกโชติช่วงอยู่ท่ามกลางเซษซากของดาวโลก และดวงจันทร์รวมถึงดาวอังคาร และอื่นๆ
ลูซิเฟอร์ไม่เข้าใจกับสิ่งที่ตนกำลังเห็นอยู่ ที่ซึ่งหากมองดีๆจะเห็นรอยสักสีทองลวดลายซับซ้อนรูปหอกลองกินุสที่แขนซ้าย พร้อมทั้งเปลวเพลิงสีขาวที่ปะทุขึ้นท่วมร่างของเขา ไม่นานนัก ประกายสายฟ้าสีทองก็ปรากฏให้เห็น
มันคืออะไรกัน? นั่นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของลูซิเฟอร์ในตอนนี้
“ ไม่ เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน! ”ลูซิเฟอร์
“ ทำไมพลังที่ขัดต่อพระเจ้าถึงสถิตอยู่ในร่างเจ้านั่นกัน!! ”ลูซิเฟอร์
บี๋มองขึ้นมาที่ลูซิเฟอร์จากเศษซากดวงดาวที่กำลังแตกสลาย ดวงตาของเขาเป็นสีทองและนัยน์ตาเป็นรูปไม้กางเขน และดูเหมือนว่าร่างกายซีกซ้ายของชายคนนั้นจะถูกพลังปริศนาของลองกินุสกัดกินเช่นกัน
เพียงแต่ว่าเขาไม่กะจะปล่อยให้มันกัดกินเขาจนตาย เขาจะใช้พลังที่ได้มาจากการหลอมร่วมร่างเข้ากับลองกินุสที่มีผนึกของมิคาเอล ในการจัดการกับลูซิเฟอร์ แล้วกลืนกินเธอมาอีกคนซะ
[ ไม่สามารถใช้สกิลได้ ]
[ พลังปริศนาขัดขวางท่าน ท่านไม่สามารถใช้สกิลได้ ]
“ ฟู่ว… ”
“ มาต่อยกสี่กันเถอะ ลูซิเฟอร์ ”
“ …. แก!!! ”ลูซิเฟอร์
ตัดจบตอน
เดือดปุดๆ
