ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - ตอนที่ 32 นี่แกบ้าหรือบ้าวะเนี่ย
“ ยินดีต้อนรับกลับจ้ะอัลเลียน ”วิเวียน
“ อ่ะ- หวัดดีฮับ แม่ ”
หลังจากที่ผมคุมความเร็วไม่ได้จนร่วงลงมาที่หลังบ้านของตระกูลเจเนซิส ก็ถูกเมเดียร์ลากเข้ามาในบ้านล่ะ
และตอนนี้ผมเองก็กำลังทานอาหารเช้าอยู่กับครอบครัวของผมนั่นเอง ดูๆไปแล้วทุกคนชิลกันผิดคาด ในเช้านี้พ่อมีธุระต้องจัดการเลยไม่ได้อยู่บ้าน วันนี้ทุกอย่างเลยถูกควบคุมโดยคุณแม่วิเวียนแทน และเมเดียร์นั้นเหมือนจะพึ่งตื่น เธอผมยุ่งสุดๆมาตั้งแต่เมื่อกี้เลย
ส่วนโรเซ่กับราซนั้นก็ขยันกันแต่เช้าก็นะในขณะที่แฝดสาวกำลังฝึกวิชาดาบแฝดชายก็อ่านหนังสือท่องจำตำราเวท ทุกๆคนที่นี่ดูเป็นตัวเองดีจริงๆ
อย่างว่าแหละ ทั้งหมดนั่นเลยทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเมื่อได้มาอยู่ที่นี่น่ะนะ
“ ว่าแต่ไปเจออะไรมาบ้างล่ะ? ดูท่าแล้วแกคงจะไม่ได้แค่ไปเที่ยวเฉยๆสินะ ”เมเดียร์
“ นั่นสิคะ ถึงขนาดบินว่อนมาตกตรงลานฝึกซ้อมของบ้านเลยอ่ะ อีกอย่างนะ! ปีกพี่อ่ะเท่สุดๆ! ”โรเซ่
ขณะที่คนนึงกำลังตั้งคำถามกับผมด้วยความสงสัย อีกคนนึงก็มีแววตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นสุดๆ ไม่รู้จะว่าไงดี คือมันไม่ได้คุยกันนานมากจนผมไม่รู้จะพูดอะไรเลย
แต่ก็ว่าแหละ ผมเคยมาอยู่ที่นี่แค่วันเดียวเองนี่นะ
“ รอยสักดูดีเลยนะอัลเลียน ”วิเวียน
“ เท่มากเลยครับพี่! ”ราซ
“ ก็นะ กว่าจะได้สองอันนี้มาก็ลากเลือดอยู่ ”
“ เฮ้ย ตอบคำถามชั้นมาก่อนเส้ ”เมเดียร์
( ***หมายเหตุ ใช้ ชั้นแทนฉัน ในประโยคคำพูดเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านครับ )
“ รู้แล้วน่าๆ ”
หลังจากนั้นผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางตลอดหนึ่งเดือน ไปในระหว่างที่กำลังทานข้าวด้วย ซึ่งดูเหมือนว่าทุกคนๆสนใจมันมากๆเลยล่ะ โดยเฉพาะน้องสาวอย่างโรเซ่น่ะนะ ดูท่าเธอจะเป็นเด็กสาวที่รักในการผจญภัยมากเลยนะเนี่ย
ผมเล่าไปจนถึงเรื่องที่ผมได้สู้กับพวกระดับเทพเลย นั่นมันทำเอาเมเดียร์อึ้งไปเลย เพราะเธอไม่คิดว่าผมจะพบเข้ากับอันตรายขนาดนั้น แล้วก็ยังโชคดีรอดมาได้ จนถึงขั้นที่ได้จูบกับทูตสวรรค์รวมถึงได้อัศวินมาเป็นบริวารหนึ่งคน
มันเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของเธอไปมากเลยทีเดียว
“ แล้วนายจะทำอะไรต่อ? ”เมเดียร์
“ หมายความว่าไง? ”
“ ก็อีก 3 วันสถาบันก็เปิดแล้วไง ไอ้เรื่องลงทะเบียนเรียนแบบพิเศษน่ะแม่จัดการให้หมดแล้วนะ เหลือแค่ต้องไปซื้อเสื้อผ้ากับของใช้ก็เท่านั้น จะไปได้เมื่อไหร่? วันนี้? หรือพรุ่งนี้? ”เมเดียร์
“ ก็อย่างที่เมพูดนั่นแหละจ้ะ ลูกต้องรีบซื้อนะ ไม่งั้นจะไม่ทันเอา ”วิเวียน
“ ครับ แม่ ”
“ งั้นวันนี้แกไปกันชั้น เค๊? ”เมเดียร์
“ ก็ได้ ”
“ ก่อนจะพูดอ่ะ พี่ไปจัดผมแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเถอะค่ะ ”โรเซ่
ก็จริงอย่างที่โรเซ่พูดนั่นแหละ แม้เมเดียร์จะพูดคำพูดดูดีๆ แต่ว่าตัวเธอเองก็ไม่ค่อยจะเป็นระเบียบเรียบร้อยสักเท่าไหร่น่ะนะ ทั้งผมเผ้าที่รุงรังเหมือนจะไม่ได้หวี แถมยังชุดที่ยังยับยู่ยี่อีก นี่เธอเป็นคนมักง่ายขนาดไหนกันล่ะเนี่ย?
“ ชิส์ ก็ได้ ”เมเดียร์
แลดูเจ้าตัวจะไม่ถูกใจสักเท่าไหร่ด้วยนะนั่น
“ คงไม่ต้องให้พี่บี๋ไปช่วยพี่แต่งตัวในหอหรอกนะครับพี่เม ผมเป็นห่วงพี่เขาน่ะ ”ราซ
“ หุบปากน่าราซ! ชั้นดูแลตัวเองได้น่า! ”เมเดียร์
“ หุหุ งั้นหรอจ๊ะ ”วิเวียน
“ จริงสิคะแม่! ”เมเดียร์
ก็นะ บ้านหลังนี้มันสงบสุขอย่างงี้นั่นแหละ
นี่สิ ถึงจะเรียกว่าบ้านแสนสุขน่ะ
“ แล้วลูกได้เจอกับทวดรึเปล่าล่ะ? ”วิเวียน
“ อ่ะ- ครับ คุณทวดเขาสบายดีมากๆเลยล่ะ แถมยังติดเล่นด้วย แล้วพวกเขาก็ยังสอนอะไรให้ผมหลายๆอย่างเลยล่ะ”
“ ดีแล้วล่ะจ้ะ แม่ว่าในช่วงหยุดฤดูร้อนปีหน้าแม่จะพาทุกคนไปเที่ยวอัฟฟาน่ะจ้ะ ”วิเวียน
“ อัฟฟาหรอคะ!? เย้! ”โรเซ่
“ ที่นั่นคงจะมีตำราเวทหลายแบบเลยสินะครับ! ”ราซ
“ ขี้เกียจอ่ะ ”เมเดียร์
“พี่จะพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะ! พี่เมต้องไปเจอญาติตัวเองบ้างนะ! ”โรเซ่
“ รู้แล้วน่า ”เมเดียร์
เพราะงั้นแล้วในเวลาอาหารเช้าของวันนี้จึงเป็นช่วงที่ครอบครัวได้พูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆโดยไม่มีแรงกดดันใดๆเลย จะมีก็แต่ความสนุกสนานของพี่น้องของบ้านนี้ก็เท่านั้น
คุณแม่ท่านเห็นดังนั้นจึงได้ยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ก่อนที่อาหารบนโต๊ะจะหมดไปแล้วพ่อบ้านก็เข้ามาหาผม
“ ห้องของท่านพร้อมแล้วครับคุณชาย ”พ่อบ้าน1
“ อืม? ขอบคุณนะ ”
“ ระหว่างที่ลูกไม่อยู่ แม่ได้ให้ข้ารับใช้ทั้งหลายจัดเตรียมห้องให้ลูกเป็นการใหญ่เลยล่ะ ก็มันเป็นห้องของพี่ใหญ่ของตระกูลเรานี่นะ ”วิเวียน
“ เห? พี่ใหญ่เรอะ นี่แกเกิดวันไหนวะ? ชั้น 15 ตุลาฯ”เมเดียร์
“ ประมาณ 5 ตุลาฯมั้ง? ”
“….”เมเดียร์
ทันทีที่เจ้าตัวได้รู้วันเกิดของผม เธอถึงกับช็อคไปเลย ถ้าคิดตามปกติแล้วในบ้านนี้เธอมีศักดิ์เป็นพี่ใหญ่สุดของบ้านและมีหน้าที่ในการรับช่วงต่อจากพ่อของเธอ แต่พอผมได้เข้ามาอยู่ในบ้าน ลำดับของความอวุโสก็เปลี่ยนไปในทันที แม้ว่าเราจะมีอายุเท่ากัน แต่ผมน่ะเกิดก่อนเมตั้ง 10 วันเลยล่ะ
ผมก็รู้สึกแย่กับเธออยู่นะ แต่ทำไงได้ก็มันกลายเป็นงี้ไปแล้ว
“ หุหุ ”วิเวียน
ดูคุณแม่จะชอบใจกับการแสดงออกของลูกสาวคนโตของตัวเองนะนั่น
“ เอ่อ แม่ ผมขอพูดอย่างนะ ”
“ มีอะไรหรอจ๊ะ? ”วิเวียน
“ หวังว่าในการเลือกผู้สืบทอดของตระกูลเจเนซิสจะไม่มีชื่อผมอยู่ในนั้นนะครับ ”
“ โอ๊ะ? ลูกกังวลหรอจ๊ะอัลเลียน? ”วิเวียน
“ กลัวอะไรเล่าบี๋ การเลือกผู้สืบทอดจะวัดจากความสามารถการบริหารนะ เพราะงั้นตัดแกไปได้เลย เพราะแกพึ่งมาใหม่ ”เมเดียร์
“ แบบนั้นก็ค่อยสบายใจหน่อย ”
“ มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจหรอลูก? ”วิเวียน
“ จริงๆแม่ก็น่าจะรู้เหตุผลของผมอยู่แล้วนะ แต่ว่าให้ผมเป็นคนพูดดีกว่า ”
“ หืม? ”เมเดียร์
ผมก็ดีใจหรอกนะที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของบ้านนี้น่ะ แต่ว่านั่นมันยังไม่พอสำหรับผมที่เป็นคนโลภมากแล้วก็ต้องการการผจญภัย การเริ่มต้น และความลำบากในต่างโลกน่ะสิ
ผมคิดว่าหลังจากที่ผมเรียนจบจากสถาบันในอีก 2-3 ปีถัดจากนี้ จะอยู่ที่ตระกูลอีกสักระยะ ก่อนที่จะแยกตัวออกไปตามทางของตัวเอง
ผมเคยมีความคิดในช่วงก่อนจะมาที่นี่อยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือการสร้างตระกูลของตัวเองขึ้นมา วางรากฐานของมันให้มันคง แล้วจะทำให้ดินแดนที่ผมอาศัยอยู่ไร้ซึ่งการกดขี่ใดๆ
มันอาจจะฟังดูบ้า แต่ผมคิดว่าผมจะต้องทำมันได้แน่ๆ ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่สิบปี หรือกี่ร้อยปีก็ตาม
ตอนนี้หนทางสู่ความเป็นอมตะเส้นทางหนึ่งส่องสว่างอยู่ต่อหน้าผมแล้ว เพียงแค่ผมยังไม่เลือกที่จะเดินไปก็เท่านั้น
ไม่ว่าตัวของผมในโลกนี้(เมเดียร์) จะว่ายังไง เธอก็ห้ามผมไม่ได้อยู่ดี
“ พี่ฝันยิ่งใหญ่จังเลยนะ ”โรเซ่
“ เป็นความคิดที่ดีเลยนะอัลเลียน แต่แม่คงจะคิดถึงลูกน่าดูเลยล่ะ ”วิเวียน
“ ผมสนับสนุนพี่นะครับ ”ราซ
“ ฮึ่ม- ”เมเดียร์
“ นี่แกบ้าหรือบ้าวะเนี่ย? ”เมเดียร์
อย่างที่คิด เจ้านี่มันไม่เห็นด้วยกับผมจริงๆด้วย
“ ถ้าแกทำแบบนั้นแล้วชั้นจะอยู่ใกล้ๆแกตลอดเวลาได้ยังไงวะไอ้บ้า!! ฮึ- ”เมเดียร์
พอเมมันพูดจบปุ๊บ ก็กอดอกแล้วหันหน้าหนีพร้อมทำหน้ามุ่ยปั๊บเลยล่ะ
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ายัยนี่มันทำไปเพื่ออะไรของมัน
“ ฟุฟุ ลูกสาวแม่เค้าคงจะเหงาแย่เลยล่ะจ้ะถ้าลูกไม่อยู่ แล้วลูกมีชื่อตระกูลในใจรึยังจ๊ะ? ”วิเวียน
“ ยังเลยครับแม่ ”
คือผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าคุณแม่รู้บางอย่างเกี่ยวกับอนาคตของผมในอีกไม่กี่ปีถัดจากนี้ แต่ดูท่านจะไม่ได้เป็นกังวลอะไรเลยแม้แต่น้อย บางทีอนาคตพวกนั้นอาจจะสดใสล่ะมั้ง
อยากรู้จังว่าในอนาคตใครจะมาเป็นเจ้าสาวของผม แต่ถ้าหากผมถามคุณแม่ในตอนนี้มันก็จะไม่ลุ้นน่ะสิ!
… อยากถามแม่ชะมัด
“ งั้นหรอจ๊ะ เดี๋ยวลูกก็มีชื่อตระกูลดีๆเองแหละจ้ะ ถึงเวลานั้นแล้วอย่าลืมมาดูแลคนแก่ๆอย่างแม่ด้วยนะ ”วิเวียน
“ ฮ่าฮ่าฮ่า มันคงจะอีกนานเลยล่ะครับแม่ ”
“ ถึงตอนนั้นพี่เองก็อย่าลืมพวกหนูนะ! ”โรเซ่
“ อืม แน่นอน ”
หลังจากนั้นพอเราทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย หัวหน้าเมดก็พาเมเดียร์ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย ส่วนน้องๆก็ไปทำงานอดิเรกของตัวเองต่อ คุณแม่ก็เข้าไปในห้องของท่านเพื่อแต่งวรรณกรรมเล่นๆ
ส่วนผมก็ต้องอาบน้ำ เปลี่ยนชุดเช่นกัน
ขณะที่ผมกำลังลงอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ในห้องอาบน้ำ ผมก็พลอยนึกถึงเรื่องของการใช้พลัง และการฝึกต่างๆไปพลางๆ หากผมต้องการที่จะพัฒนาตัวเองก็ต้องฝึกให้หนัก หนักมากพอที่จะควบคุมลองกินุสกับหอกของลูซิเฟอร์ได้อยู่หมัด
จะว่าไปแล้ว ผมไม่รู้ชื่อของหอกสีแดงเล่มนี้เลยแฮะ?
“ ฮึ่ม เป็นหอกของจ้าวนรกสินะ ”
“ เอาเป็น ซาตาน ละกัน ”
แม้ชื่อมันจะดูไม่มงคลสักเท่าไหร่ก็เถอะ แต่มันก็ดูเท่ห์ดีสำหรับหอกสีแดงสุดจะเฟี้ยวเล่มนี้ ในตอนแรกผมมีความตั้งใจว่าจะใช้อาวุธหลักเป็นขวาน แต่ไปๆมาๆดันได้หอกเทพสองเล่มนี้มาซะงั้น ซึ่งมันก็ไม่ได้แย่อะไร ถ้าไม่ติดว่าผมต้องเกือบตายน่ะนะ
ไม่นานนักผมก็จัดการธุระของตัวเองเสร็จเรียบร้อย ผมก็มารอเมเดียร์ที่หน้าบ้าน เพราะตอนแรกเธอบอกว่าจะพาผมไปซื้อของ วันนี้
ถ้าอิงตามแบบฉบับต่างโลกแล้ว อีเว้นนี้ผมจะต้องเจอสาวสวยแน่นอน
… ไม่อยากเจอเลยแฮะ เอ๊ะ เจ้าคนที่มากับผมมันก็สาวสวยนี่หว่า? ช่างมันเถอะ
“ รอนานป่ะ? ”เมเดียร์
“ ฉันมาก่อนประมาณครึ่งชั่วโมงได้ …สรุปคือ นาน ”
เมเดียร์ออกมาพร้อมกับพ่อบ้านประจำตัวของเธอเวลาที่เธอจะออกไปไหนมาไหน ส่วนชุดของเธอนั้น.. ก็ว่าทำไมถึงนานนัก ก็เจ้านี่ดันเล่นใส่ชุดอย่างกับจะไปออกเดทซะนี่ มันเล่นซะผมเอ๋อไปเลย
จะว่าไงดี สวยก็สวยแหละ แต่มันก็ไม่จำเป็นขนาดนั้นมั้ย
“ จะไปรึยัง? ”เมเดียร์
“ ไปดิ แต่ไปที่ไหน? ”
“ ถนนเลยอจน์ในเมืองหลวง ที่เดิมกับที่เราไปกันตอนนายมาที่นี่ครั้งแรกไง ”เมเดียร์
“ อ๋อ ”
ที่ที่เมพาผมไปซื้อชุดเพื่อที่จะมาหาครอบครัวของเธอนั่นเอง ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นก่อนที่จะเดินตามเธอขึ้นรถม้าไปเงียบๆ
หวังว่าการไปซื้อของครั้งนี้จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นนะ
ผมชักจะกังวลหน่อยๆซะแล้วสิ ก้นิสัยของยัยนี่น่ะ มันไม่ใช่นิสัยของคนที่จะยอมคนง่ายๆน่ะสิ ถ้าหากเจอคนหัวแข็งด้วยกันล่ะก็มันคงจะลำบากพอสมควรเลย
“ รีบๆขึ้นมาซะซี่ คิคิ ”เมเดียร์
ทันทีที่เมได้ยิ้มขึ้นมา ราวกับว่าเธอจะเปล่งแสง ออร่าแห่งเสน่ห์ของเธอรุนแรงจนทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
ให้ตายสิยัยนี่ อันตรายชะมัด
ตัดจบตอน
