ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - บทที่ 2 ตอนที่ 48 ลางร้าย
หลังจบคาบวิชาของครูแอนนา ทุกคนก็ดูจะตื่นเต้นกันมากกับสัตว์อสูรของผม
มันเป็นหมาป่าที่มีขนสีเงิน ทำไฮไลท์สีครามไว้ที่ปลายเส้นแต่ละเส้นด้วย
ดวงตาของมันเรียวคมและน่าหวั่นเกรงเหมือนกับสิ่งมีชีวิตจำพวกมังกรเลย และสิ่งที่พิเศษที่เป็นเอกลักษณ์ของมันเลยคือหาง
หมาป่าตัวนี้มีหางเหมือนกับหางของฟินิกส์ที่พริ้วไหวอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งหางของมันยังเรืองแสงสีครามอมเขียวอ่อนๆออกมาตลอดเวลาเลยด้วย
แต่ที่ทำให้มันเป็นที่ชื่นชอบเลยคือ.. หน้าตามันน่ารักโคตร
เป็นหมาป่าที่ขนเยอะ และดูนุ่มฟูมากเลยล่ะ
คู๊ว~
” น- น่ารัก.. “
” อ๊าย~ น้องน่ารักจังเลย~~ “ลูอิส
และคนที่ขอเล่นกับมันคนแรกเลยก็คือลูอิส นักบุญผู้ชื่นชอบสัตว์เลี้ยงน่ารักๆ นั่นรวมไปถึงสัตว์อสูรกับมอนสเตอร์ด้วย
” สวยมากอ่ะ.. “หลิงฉือ
ส่วนหญิงฉือนั้น ก็ยังคงชื่นชมความงดงามของมันที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้อยู่แบบนั้น
” นี่- แล้วจะตั้งชื่อมันว่าอะไรหรอ? “ลูอิส
ลูอิสอุ้มมันขึ้นมาแล้วหันมาทางผม
” เอาเป็นชื่อที่สื่อถึงความตระการตา และงดงามก็ดีนะบอส “จือหนาน
จือหนานแนะนำชื่อที่เหมะกับเจ้าตัวนี้ให้
ว่าแต่.. มันเป็นหมาพันธ์ไหนกันล่ะเนี่ย?
” อืม… ชื่อของมันคือ.. ออร่า? “
” จากนี้ไป… แกชื่อออร่านะ “
ลูอิสวางหมาป่าตัวนั้นลง
มันเดินมาหาผม มองหน้าผมด้วยความใสสื่อ
แล้วผมก็ลูบหัวมัน เบาๆ
ว้าว.. นุ่มเหมือนกับขนนกเลย
มันแสดงท่าทางดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด หางของมันส่ายไปส่ายมาอย่างรุนแรง แม้มันจะดูเป็นสัตว์เลี้ยงที่แข็งแรงดี
แต่การส่ายหางเพียงแค่นิดหน่อยของมันนั้นกลับทำให้เกิดลมกรรโชกได้เลย
แล้วหากว่ามันส่ายหางอย่างรุนแรงล่ะ?
” อะไรกันเนี่ย!!??? “
” เป็นแค่เด็กพึ่งเกิดแต่มีพลังขนาดนี้เลยงั้นหรอ!?? “หลิงฉือ
” อยากได้มั่งอ่า!! “ลูอิส
” !!! “เมเดียร์
พายุหมุนขนาดย่อมๆถูกเจ้าตัวเล็กนี่สร้างขึ้นในพริบตา มันก็ได้พัดเอาสิ่งของในห้องนี้ต่างก็กระจัดกระจายไปหมด
” อ- ออร่า!! “
คู๊ว~~
มันยิ่งพัดแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก..
สุดท้ายแล้ว สถานการณ์ก็อยู่ในจังหวะที่ไม่สามารถควบคุมได้ จนกระทั่ง..
มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินเข้ามา
เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคน(?) ที่มีเส้นผมสีขาวสลับดำ ใส่ต่างหูรูปขนนก แถมยังหลับตาอยู่ตลอดเวลาอีกต่างหาก
” มันชื่อออร่ารึ? ” ???
” ตั้งชื่อได้ดีเลยหนิ ” ???
” ผอ. หรอครับ?! “
” ?!! “หลิงฉือ
แล้วคนที่มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าพวกเขาก็คือ ผู้อำนวยการโรงเรียนอย่าง อิลแวน ลัวร์ ฟองซ์
การปรากฏตัวอย่างไม่คาดคิดของเขา ทำให้พวกผมถึงกับตกใจเลย เว้นเมเดียร์กับลูอิสไว้สองคนละกันนะ ที่ดูจะไม่สนใจคนที่พึ่งเข้ามาเลยน่ะ
ผอ.อิลแวนเกอนเข้ามาด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับทักทายพวกผมก่อนที่จะหันไปสนใจออร่าที่เป็นสัตว์เลี้ยง
” ดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะกำลังดีใจอยู่นะ “อิลแวน
” ครับ?? “
ใบหน้าของผอ.มันแปลกไปจากเดิม
จากตอนแรกที่เขาไม่ได้ยิ้มอยู่ ตอนนี้กลับเผยรอยยิ้มออกมาอย่างง่ายดายเมือได้มองไปที่สัตว์อสูรของผม
” มันเป็นตัวผู้หรอ? “อิลแวน
” เอ่อ.. ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันพึ่งจะเกิดได้เมื่อไม่นานมานี้เองน่ะครับ “
” อืมๆ เรื่องนั้นฉันได้ฟังมาจากศาสตราจารย์แอนนาพอสมควรเลยล่ะ พอมาเห็นกับตาตัวเองเแล้วนี่มัน.. “อิลแวน
” วิเศษไปเลย! “อิลแวน
เหมือนว่าผอ.เองก็รักสัตว์เหมือนกันสินะเนี่ย
คาดไม่ถึงเลยแฮะ เข็มขัดสั้นสุดๆ
” แต่ว่าสัตว์พิทักษ์ ตัวนี้เป็นตัวผู้สินะเนี่ย แต่หน้าตาจิ้มลิ้มชะมัดเลย! “อิลแวน
หนึ่งในสิ่งที่ผอ.พูดมา ทำให้ผมถึงกับงง
แล้วเขาก็หันมาอธิบายให้ผมฟัง
” ก็นะ หมาป่าตัวนี้เป็นสัตว์พิทักษ์นี่ “อิลแวน
” ดูยังไงหรอครับ? “
” ก็หางของมันจะเหมือนกับขนนกยูงที่ต่อกันยาวจนเหมือนกับหางของฟินิกส์เลยใช่ไหมล่ะ เราแยกสัตว์พิทักษ์ออกจากสัตว์อสูรปกติตรงนั้นแหละ “อิลแวน
” แถมเจ้าออร่าตัวนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นชนิดหายากซะด้วย! “อิลแวน
” หายาก? ยังไงหรอคะ? “ลูอิส
” สีขนมันจะบอกถึงธาตุของมันน่ะสิ เจ้าตัวนี้น่ะมีขนสีเงินเลยเป็นธาตุศักดิ์สิทธิ์ไงล่ะ แถมยังพ่วงด้วยธาตุลมอีกต่างหาก “เมเดียร์
” ใช่แล้วล่ะหนูเม! “อิลแวน
” เม รู้เยอะจัง “ลูอิส
” แหงอยู่แล้ว “เมเดียร์
ผอ.อุ้มออร่าขึ้นมาอย่างเอ็นดู และออร่าเองก็ดูจะเข้ากันได้ดีกับผอ.ล่ะ
สิ่งที่เห็นมันทำเอาผมที่นั่งอยู่โดยที่ไม่สามารถขยับไปไหนได้อุ่นใจเลยล่ะ มันช่างเป็นภาพที่อบอุ่นหัวใจเสียเหลือเกิน
” แล้วผอ.ไม่มีธุระหรอ? “เมเดียร์
” วันนี้ลุงว่างน่ะ เลยสามารถเดินดูรอบๆสถาบันได้ไงล่ะ “อิลแวน
ลุง?
“ โอ๊ะ ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะพ่อหนุ่ม ฉันอิลแวนเป็นคุณลุงของหนูเมเดียร์ล่ะ ”อิลแวน
ผอ.? เป็นลุงของเมหรอ?
“ เธอคงจะเป็นบี๋ ใช่ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนกับเมมากเลยล่ะ! ”อิลแวน
อะไรกันเนี่ยลุงคนนี้?? อยุ่ๆก็หัวเราะขึ้นมาเฉยเลยแฮะ
“ ร- หรอครับ? ”
“ อื้ม! ถึงทางด้านนิสัยจะแตกต่างจากเมไปนิดหน่อยก็เถอะนะ! ”อิลแวน
“ ก็.. เหมือนอยู่หรอกค่ะ ”เมเดียร์
อืม เขาว่าไงก็ว่าตามนั้นไปก่อนละกันนะ แต่วันนี้มันอะไรกันเนี่ย? เมเดียร์ไม่ปฏิเสธแถมยังยอมรับอย่างสุภาพอีกต่างหาก ค่อนข้างจะหาภาพแบบนี้ได้ยากเลยแฮะ
” ? “
อยู่ๆเมก็หันมาสบตากับผมแว๊บนึง ก่อนที่เธอจะรีบหันหน้าหนีไปทันที เมื่อกี้คล้ายๆว่าผมเห็นหูของเธอเป็นสีแดงเลยแฮะ
” บอส ข้าว่ามีอะไรแปลกๆ “จือหนาน
หนานเข้ามากระซิบกับผมใกล้ๆ
เธอเองก็คงจะเห็นปฏิกิริยาของเมก่อนหน้านี้เหมือนกับผม
และตอนนี้สาวเจ้าก็ยังเอาแต่ม้วนผมของตัวเองเล่นอีก นี่มันชักจะแปลกกันไปใหญ่ละ
เมื่อคืน.. มันได้ทำอะไรแปลกๆกับผมรึเปล่าเนี่ย?
ชักจะเริ่มสงสัยแล้วสิ
” ฉันก็ว่างั้น “
ผมตอบกลับจือหนานไป
“ เมื่อคืนพวกท่านได้ทำอะไรกันรึเปล่าคะ? ”จือหนาน
“ ก็ไม่หนิ ”
ผมจำไม่เห็นได้เลยว่าไปทำอะไรกับยัยนั่นตอนไหน
ที่เห็นอยู่ตอนนี้คือยัยเมเดียร์ในสภาพของสาวน้อยชัดๆ ทั้งๆที่ปกติก็ออกจะก้าวร้าวแท้ๆเชียว
อะไรมันทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้ในชั่วข้ามคืนงี้วะเนี่ย?
แปลกชะมัด
“ จะว่าน่ายินดีหรือเป็นลางร้ายดีล่ะเนี่ย ที่มีสัตว์พิทักษ์ได้เกิดขึ้นมาที่นี่น่ะ ”อิลแวน
อยู่ๆผอ.ก็พูดอะไรแปลกๆขึ้นมา ลางดี? ลางร้ายงั้นหรอ? หมายความว่าไงล่ะนั่น
ผมทำหน้าสงสัย ไม่ต่างจากคนอื่นๆที่อยู่ในห้องนี้สักเท่าไร
“ ก็ สัตว์พิทักษ์จะเกิดขึ้นมาก็ต่อเมื่อมันได้เลือกที่จะปกป้องสิ่งๆหนึ่งแล้วน่ะสิ ”อิลแวน
“ ครับ? ”
“ แต่ในทางกลับกัน.. มันก็หมายถึงหายนะที่กำลังใกล้เข้ามาได้เหมือนกัน ”อิลแวน
สีหน้าของผอ.ในตอนนี้ดูจริงจังมากกว่าครั้งไหนๆ ทั้งออร่ารอบตัวที่เย็นยะเยือก ให้ความรู้สึกที่ไม่ดีสุดๆ
แต่ที่ขัดกับบรรยากาศรอบตัวของเขา คือการที่เขาอุ้มออร่าขึ้นมากอดรัดฟัดเหวี่ยง มันทำเอาพวกเราไปไม่เป็นเลยกับผอ.คนนี้
“ ฮ่า- คงจะได้เวลาที่ต้องไปแล้วสิ เจอกันนะเด็กๆ ”อิลแวน
แล้วเขาก็ออกไปดื้อๆเฉยเลยวุ้ย
“ เด็กคนนี้น่ะหรอ.. หายนะ? ”ลูอิส
SKILL – ดวงตาแห่งนักบุญ
ตาของลูอิสเรืองแสงสีทองขึ้น ราวกับว่าเธอกำลังใช้สกิลของเธอตรวจสอบอะไรบางอย่าง
เปรี๊ยะ!!
“ โอ้ย!!? ”ลูอิส
สายฟ้าสถิตสีแดงปรากฏขึ้นและเข้าทำร้ายดวงตาของลูอิสที่กำลังจ้องมองบางสิ่งบางอย่างในอนาคตอันใกล้
“ เห็นอะไรไหมลูอิส? ”เมเดียร์
“ …. ”ลูอิส
เธอตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยน่ะ แถมยังพึมพำบางอย่างที่ฟังไม่เป็นภาษาออกมาด้วย
เหมือนว่าตัวของลูอิสตอนนี้จะแพนิคจากการที่ส่องอนาคตที่น่ากลัวไป เมดของเธอที่อยู่ใกล้ๆก็เข้าไปประคองเธอไว้ให้ยังสามารถทรงตัวให้ยืนขึ้นได้อยู่
“ ลู.. อิส? ตาของเธอ..”
“ ฮ่ะฮ่ะ….ขอโทษ.. ที่แสดงด้านที่ไม่น่าดูให้เห็นนะ ..ฉันไม่เป็นไร”ลูอิส
ตาซ้ายของเธอมีเลือดออกเป็นจำนวนมาก และยังมีเลือดบางส่วนที่เปื้อนอยู่ภายในนัยน์ตาของเธอ
นี่เธอเห็นอะไรมากันแน่
“ เม- เมื่อกี้ลูอิสใช้สกิลหรอ? ”
“ ใช่ ถึงจะไม่เห็นมากเท่าของแม่.. แต่มันก็เห็นอนาคตได้เหมือนกันแหละ และดูเหมือนว่าเธอจะไปเห็นอะไรที่ไม่ควรมา.. ”เมเดียร์
“ อะไรที่ไม่ควรงั้นหรอ? มันคงจะอันตรายมากเลยสิ ”หลิงฉือ
หลิงฉือถึงกับเหงื่อตก
‘ หรือว่าจะเป็น.. ยัยนั่น? ’
และยัยนั่นที่ผมพูดถึงก็คือ.. ซาตาน ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมคิดแบบนั้น แต่มันต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวโยงกันอยู่แน่ๆล่ะ
แล้วก็.. ไม่มีใครที่น่ากลัวเท่ายัยนั่นแล้วด้วยสิ ถ้าอิงเฉพาะคนที่ผมรู้จักน่ะนะ
แต่เล่นแรงกันงี้เลยหรอ? ข้ามเส้นเกินไปหน่อยมั้ง
“ …. ”
“ มีอะไรหรอคะบอส? ”จือหนาน
จือหนานเห็นว่าสีหน้าของผมเปลี่ยนไปก็พลันถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่มีอะไรหรอก ”
แต่ผมก็ตอบปัดเธอไป บอกเป็นนัยๆว่าสิ่งที่จือหนานคิดนั้นเป็นสิ่งที่เธอมโนขึ้นเองล้วนๆ
จือหนานเข้าใจที่ผมสื่อ และไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรอีก
“ เม พาลูอิสไปหาครูยาเซสได้ไหม ”
“ ก็ได้อยู่หรอก นายจะไปเข้าเรียนต่อรึไง? ”เมเดียร์
“ ก็ต้องเข้าอยู่แล้วป่ะ ถามแปลกๆ ”
หลังจากที่หมดคาบวิชาเลือกแล้ว ต่อไปก็เป็นวิชาที่ต้องเรียนในห้องอีกสามคาบ มันก็ไม่มีอะไรมากนักหรอก คาบหนึ่งพละฝึกปฏิบัติ อีกคาบก็ประวัติศาสตร์ต่างๆ และสุดท้ายเป็นคาบที่ผอ.จะเป็นคนสอนห้องพิเศษด้วยตัวเขาเอง ผมนี่ตั้งตารอเลยล่ะ
“ งั้นไปก่อนนะ ”เมเดียร์
“ เจอกันนะ ”ลูอิส
“ อา ”
ว่าไปแล้ว.. ตอนนี้เหลือแค่ผมกับหลิงฉือสินะ
“ ตอนนี้ก็พักเที่ยงซะด้วยสิ ”หลิงฉือ
“ ไปหาอะไรกินกันไหม? ”หลิงฉือ
หงึกๆ
ผมพยักหน้าให้เธอ จะสื่อว่า ไปก็ไป อะไรประมาณนั้นน่ะ
…
“ เห๋ สตรีศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาอิกนิสได้เป็นหัวหน้าห้อง ส่วนสตรีศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาอิกนอร์ได้เป็นรองหัวหน้าสินะ ”
“ เป็นการจับคู่ที่น่าสนใจมากเลยทีเดียว ”
“ ก็นะ หลังจากที่นายสลบไป คนอื่นๆเองก็ตั้งใจสู้เต็มที่เหมือนกันเลย ราวกับว่าพวกเขาได้กำลังใจมาจากนายเต็มๆ ”หลิงฉือ
“ แต่ก็ยังไม่มีคู่ไหนที่สู้กันได้ดุเดือดเท่าคู่เราหรอกนะ ”หลิงฉือ
ผมนึกย้อนกลับไปถึงตอนที่ผมได้สู้กับหลิงฉือ พลางพยักหน้าให้เธอ ก็นั่นสิน้า ตอนนั้นทำเอาผมหมดสติแถมยังกระดูกหักไปหลายส่วนอีกต่างหากเลยนี่นา
จริงสิ ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่สวนหย่อมก่อนจะถึงโรงอาหารล่ะ ที่นี่เป็นที่ที่มีดอกไม้นานาชนิดเรียงรายอยู่อย่างสวยงาม ก็หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จแล้ว เราก็มานั่งพักกันต่อน่ะนะ
ถึงผมจะนั่งอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วก็เถอะ
ในเรื่องของการทานข้าว จือหนานเองก็มีส่วนช่วยผมมากๆเหมือนกัน
“ และสุดท้ายที่เป็นการต่อสู้ระหว่างสองนักบวชล่ะ บอกเลยว่ามันสมน้ำสมเนื้อมาก จนแทบเอากันไม่ลงเลย ”หลิงฉือ
“ แล้วก็.. เหมือนกับว่าเทพธิดาลงไปสู้เอง อะไรทำนองนั้นเลยล่ะ ”หลิงฉือ
เห ขนาดนั้นเลยงั้นหรอ.. น่าสนใจนะเนี่ย
จะว่าไปแล้ว นึกภาพเทพีอิกนิสที่ก้าวร้าวไม่ออกเลยแฮะ
ก็นั่นไง ล่าสุดที่เห็นเทพีก็ตั้งหนึ่งเดือนที่แล้วแน่ะ หลังจากจบเรื่องที่หมู่บ้านอิสรันน่ะ ว่ายังไงดีล่ะ.. เธอดูเป็นคนอบอุ่นนะ
แต่พอมาฟังเรื่องที่หลิงฉือเล่าแล้วเนี่ย.. เทพีอิกนิสร้ายกาจกว่าที่คิดอีกแฮะ
“ บอสคะ- แอปเปิ้ล ”จือหนาน
“ ขอบจัย~ ”
ง่ำ
“ …. ”หลิงฉือ
“ พวกนายไม่จำเป็นที่จะต้องสวีตกันตรงนี้ก็ได้มั้ง ”หลิงฉือ
หลิงฉือคงจะเหนื่อยใจ ที่พี่สาวสุดขรึมมาดเท่ของเธอต้องมาเอาใจกับนายท่านของเธอ
“ ทำไงได้ล่ะ ก็มันขยับอะไรไม่ได้สักส่วนเลยนี่นา ”
“ ใช่ อย่ามาขัดความสุขของข้- อะแฮ่ม การรับประทานผลไม้ของบอสนะเสี่ยวหลิง ”จือหนาน
“ ท่านพี่.. เอาใจเขามากเกินไปไหมเนี่ย… ”หลิงฉือ
“ ไม่มีคำว่ามากเกินหรอกนะเฉินหลิงฉือ! อื้ม! ”
“ เฮ้อ.. แกนี่ก็นะ ”หลิงฉือ
แล้วก็…
ตัดจบตอน
ช่วงนี้ยังชิลๆอยู่นะครับ เดี๋ยวท้ายบทบวกกันมันส์ยับแน่นวล
