ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - บทที่ 2 ตอนที่ 54 ความรู้สึกของจือหนาน (2)
แล้วผม..ก็ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง
ที่ที่เป็นดั่งสถานที่ที่ใช้พักผ่อนอันแสนสงบของผม
อีเดน
” .. สลบไปจริงๆแล้วสินะเนี่ย “
แน่นอนว่าการที่ผมจะมาที่นี่ได้นั้นจะต้องอยู่ในสถานะที่ไม่มีสติ อย่างเช่นตัวของผมนั้นได้สลบไป หรือหลับ อะไรแบบนั้น
ผมมองไปรอบๆ ก็ไม่พบใคร ทั้งๆที่สัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายก็ยังอยู่
ดูไปแล้วมันเหมือนกับเมื่อครั้งที่ผมได้พบกับซาตานเลย เป็นวันที่ไม่มีใครอยู่ราวกับว่าพวกเธอกำลังหลับลึกอยู่ยังไงยังงั้น
น่าสงสัยแฮะ-
” เรียกหรอค๊าตัวเอง~ ” ?
หือ?
น้ำเสียงแบบนี้.. วิธีการพูดที่คุ้นเคย…
อย่าบอกนะว่า-
” เห้ยยย จะรีบไปไหนฟะ! ซาตาน! “ลูซี่
” สนุกดีนะคะท่านพี่ ที่มีคนอื่นนอกจากพวกเราอยู่ด้วยน่ะ “มิคาเอล
เป็นซาตานจริงๆด้วย!! ว่าแต่ว่า พวกเอ็งไปญาติดีกันตั้งแต่ตอนไหนวะนั่น แปลกแฮะที่มิคาเอลคนนั้นจะพูดคุยดีๆกับซาตานที่เป็นปรปักษ์กับพระเจ้าน่ะ
” อ่าว? มาแล้วหรอ “ลูซี่
ลูซิเฟอร์สังเกตเห็นผม แล้วได้ทักขึ้นทำให้มิคาเอลเองก็ได้รีบหันมาหาในทันใด
ประเด็นคือ..
ทันทีที่ผมมาถึงซาตานก็ปรากฏตัวมาแล้วก็ได้กอดผมแน่นเลยน่ะสิ แล้วเธอก็ตัวสูงมากกว่าผมพอสมควรเลยด้วย
ทำให้เมื่อเธอกอดผมแบบนี้ หน้าผมมันมักจะไปโดน.. เอ่อ ช่างมันเถอะ
” นุ่มดีมั้ยคะ~? “ซาตาน
ผมพยายามจะไม่นึกถึงมันแล้วนะ แต่เจ้าตัวก็ยังพยายามจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก
แต่ผมขอไม่เถียงละกันว่าหน้าอกของซาตานมันดีสุดๆ ทำเอาลูซิเฟอร์ที่ดูอยู่ถึงกับท้าวเอวและมองแรงใส่ผมเลย
” ไอ้บาปหนา “ลูซี่
” บาปหนาจังค่ะ “มิคาเอล
ก็รู้อยู่หรอกว่าผมเป็นที่ชื่นชอบของซาตานน่ะแต่มันก็ไม่น่าจะเป็นอะไรขนาดนั้นนะ… เอิ่ม
พอมาคิดดูดีๆแล้วในชีวิตปัจจุบันของผม 70% มันก็เต็มไปด้วยผู้หญิงตลอดเลยแฮะ
อือ ไอ้บี๋ มึงมันบาปหนาจริงๆ
…
” หนานหนานฟังพ่อก่อน! “เฉินเซียน
ท่านพ่อ.. ทำให้บอสบาดเจ็บถึงเพียงนี้.. แม้จะเป็นบิดาข้าข้าก็ไม่เอาไว้หรอก
” ข้ารู้แค่ ท่านทำให้นายของข้าเจียนตาย “จือหนาน
เขาเป็นคนที่ปลดปล่อยข้าจะชีวิตทาส
ทำให้ข้ามีอิสระโดยไร้ซึ่งการผูกมัดใดๆ
ข้าอยากขอบคุณนายของข้า ที่ทำเพื่อข้ามากขนาดนี้ รวมถึงนายหญิง คุณท่าน และคุณหนูทั้งสองกับคุณชาย
ครอบครัวนี้มีพระคุณต่อข้า
แต่ท่านพ่อของข้ากลับ..
” ทำไมต้องทำกันถึงเพียงนี้? “จือหนาน
” สิ่งที่เจ้าเห็น มันไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิด! “เฉินเซียน
” ข้า เกลียด ท่าน “จือหนาน
” อึ่ก- ธิดาสุดที่รักของข้า.. “เฉินเซียน
ข้ารู้ว่าข้าทำมากเกินไป แต่ถึงขนาดที่ทำให้ธิดาข้าเป็นเอามากขนาดนี้มันไม่ธรรมดาแล้ว
ล็อคตัวแล้วล่ะว่าเจ้าต้องมาเป็นเขยของข้า!
” … “จือหนาน
ข้าจ้องมองท่านพ่อด้วยอารมณ์ที่มิอาจจะบรรยายออกมาได้ เหมือนกับว่าบางส่วนในร่างของข้ามันได้แตกสลายไปแล้ว
ขณะเดียวกัน พลังของข้าก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิมอย่างมหาศาลอันเนื่องด้วยโทสะและความเศร้าที่เต็มเปี่ยมของข้าในตอนนี้
ท่ามกลางแรงกดดันที่มหาศาลจากพลังของทั้งข้าและท่านพ่อ พวกข้าไม่มีท่าทีว่าจะขยับออกไปจากตรงนี้กันเลยแม้แต่น้อย
แม้ข้าจะรู้อยู่แล้วว่าข้าสู้กับท่านพ่อซึ่งๆหน้าไม่ไหวก็ตาม ข้าก็จะไม่ยอมให้ท่านพ่อทำอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว
[ อา… หนวกหูโว้ย ]
เสียงนั่นมันเหมือนกับเสียงของบอสเลย
ข้ารีบหันหลังกลับไปหาบอส
กลับพว่าร่างของเขาได้ปกคลุทไปด้วยเพลิงสีขาวนวล ร่างของเขายังเป็นบอสคนเดิม แต่ให้ความรู้สึกที่แตกต่าง
ผมเปลี่ยนไปเป็นสีเงิน ทั่วร่างของเขาปรากฏรอยปริแตกคล้ายรอยร้าวของหินแต่เป็นสีทอง
และรอยสักสีแปลกๆก็ได้กระจายไปตัวของบอสแล้ว มันขยายออกไปเองจนไปกลบรอยสักอีกหนึ่งแห่งที่แขนขวาเลย
เขาจ้องมองมาที่พวกข้า ดวงตาแสดงความเบื่อหน่ายออกมาอย่างเห็นได้ชัด
[ ข้าจะช่วยท่านแค่ครั้งนี้นะมาสเตอร์ ]
[ หากข้าปล่อยไว้เรื่องนี้คงจะบานปลายแน่นอน ]
เขาพูดอะไรออกมา?
นั่นใช่บอสแน่หรอ?
[ พลังของพวกเจ้า.. น่ารำคาญเป็นบ้า ]
อ- อะไร!? ราวกับว่าเวลาของโลกนี้ได้ถูกบังคับให้หยุดลงเลย แต่ความนึกคิดของข้าก็ยังคงอยู่นี่..
เหตุการณ์นี้มันเหมือนกับเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเลย
พลังปริศนาของบอสได้ทำลายพลังของพวกเราจนไม่เหลือชิ้นดี
ลองกินุส – ทลายปาฏิหาริย์
ฟู่ว-
เพล้ง!!
เพียงเขาพ่นลมหายใจออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ก็สามารถทำให้ทั้งท่านพ่อและข้า หลุดจากสภาวะเซียนได้เลย และยังทำให้ออร่าทั้งหมดที่ข้าและพ่อใช้ข่มซึ่งกันและกันหายไปเป็นปลิดทิ้งอีกด้วย
[ ข้าช่วยแค่นี้ล่ะ วันหลังท่านก็.. ช่วยเอาข้าออกมาขัดให้เงาทีนะมาสเตอร์… ]
รอยสักของเขากลับไปอยู่ที่แขนซ้ายดังเดิม รอยแตกร้ายปริศนาได้หายไป สีผมของเขากลับมาเป็นสีดำดังเดิม
ไฟสีขาวที่เคยมีอยู่ก็หายไปแล้ว
นี่ท่าน.. แข็งแกร่งเช่นนี้มาโดยตลอดเลยหรือ?..
…
” ง่าม~ อาหย่อย~ “ซาตาน
สุดท้ายพวกเราก็มาจบที่โต๊ะทานอาหารกลางแจ้งกัน อย่างที่บอกไปว่าที่อีเดนนี่อากาศดีใช้ได้เลย ทำให้การนั่งทานอาหารร่วมกันแบบนี้กลายเป็นความสุขไปอีกแบบ
” สรุปแล้ว.. ของขวัญที่เธอให้มาเมื่อครั้งก่อนคือไอ้สิ่งที่เรียกว่าเมล็ดพันธ์ปีศาจ สินะ? “
” อื้ม ถูกแล้ว “ซาตาน
“แล้วมันคืออะไรอ่ะ “
” มันคือสิ่งที่จะเปลี่ยนสิ่งๆหนึ่งให้กลายเป็นปีศาจน่ะ “ซาตาน
” ซึ่งหลังจากถูกเปลี่ยนเป็นปีศาจแล้วศักยภาพทุกอย่สงจะถูกยกระดับขึ้นมาและจะไม่ได้รับความเจ็บปวดอีกต่อไปเลย หรือไม่ก็เจ็บนิดๆ “ซาตาน
” อื้ม “
” ประเด็นมันอยู่ที่หลังจากจบการกลายร่างนั้นแหละ ปกติแล้วไอ้ของแบบนี้อ่ะมันจะปลูกฝังปีศาจไว้ในร่างของคนคนนั้นเป็นเหมือนตัวตนอีกคนหนึ่ง หลังจากที่กลับมาเป็นตัวตนเดิมแล้ว ความเจ็บปวดที่ได้รับมาทั้งหมดตั้งแต่เริ่มใช้ร่างนั้นจะถาโถมใส่นายในครั้งเดียว “ลูซิเฟอร์
” เรียกว่าเจ็บจนบอกว่าตายยังจะดีกว่าเลย “ลูซิเฟอร์
” ก็นั่นแหละ~ แต่สภาวะปีศาจของตะเองดูจะแตกต่างจากคนอื่นเค้าพอสมควรเลยนะ “ซาตาน
” คือมันแปลกยังไงหรอ? “
” ก็ตัวอ่ะ มีแค่ตัวตนเดียวในร่างนี่นา หรือไม่ก็.. เขายอมฟังที่ตัวพูดทุกอย่างเลยนะ~ ปกติแล้วอ่ะด้านมืดมันจะต่อต้านเจ้าของร่างเสมอ แต่นี่เหมือนกับว่ามันถูกตัวยอมรับแล้ว มันก็สามารถอยู่ร่วมกันกับตัวได้เลยไง “ซาตาน
ซาตานขยับเข้ามาใกล้ขึ้น
“ยังไงนะ? “
” ก็มันอ่ะจะอยู่ในนี้(ร่าง)ของตะเองเสมอและจะไม่ก่อเรื่องไง~ “ซาตาน
หล่อนเอานิ้วมาจิ้มวนๆที่อกของผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรและยังนั่งจิบน้ำแอปเปิ้ลเย็นๆหน้าตาเฉยอีกต่างหาก
” ~~ “ซาตาน
” – โอ้ย!! ร้อน!! “ซาตาน
แต่แล้วซาตานก็เกิดอาการแสบร้อนขึ้นที่หัวของเธออย่างเป็นปริศนา
ผมมองขึ้นไปเหนือหัวของเธอ
เห็นเป็นผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง สวมเสื้อคลุมสีขาวคล้ายพวกเทวดา
เนื้อตัวเขาขาวเหมือนกับอัญมณีเลย ผมยาวเป็นลอนสีผมออกไปทางสีน้ำตาล รอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของเขาดูเหมือนกับคนที่อบอุ่นกับคนแปลกหน้าเสมอเลย
เขาเป็นใครอ่ะ แล้วมาที่นี่ได้ยังไง?
” ซามาเอลเรารู้ว่าเธอไม่ได้มาเพื่อทำเรื่องอันตรายอะไร แต่เพลาๆบ้างนะกับเขาคนนี้ ” ?
” อ- อะไรเล่า!! เป็นบุตรของพระเจ้าแท้ๆก็อย่ามายุ่งสิยะ! ไม่เกี่ยวอะไรกับแกสักหน่อย!! “ซาตาน
บุตรของพระเจ้าหรอ?
ผมว่าผมเดาออกแล้วล่ะว่าเขาเป็นใคร
เอาเป็นว่าผมไม่ขอพูดอะไรละกันนะ
” … น้องชายรึ? “ลูซิเฟอร์
..คุณเธอก็ จิบชาข้าวสบายใจเลยนะลูซี่ ทางด้านมิคาเอลอ้าปากค้างไปแล้วนะนั่น
” สวัสดีพี่สาวของเรา ” ?
” เลิกพูดสำเนียงแปลกๆนั่นได้แล้วเยซุส “ลูซิเฟอร์
” … โถ่ ท่านพี่ก็ “เยซุส
” เราแค่พยายามทำให้มันสมฐานะของเราเท่านั้นเอง “เยซุส
เอ๊ะ- ท่าทางคนเรามันเปลี่ยนกันได้ง่ายๆงี้เลยหรอ? แล้วนี่คือพระเยซูที่ผมรู้จักจริงๆหรอเนี่ย?
รู้สึกว่ามัน.. ต่างไปจากเดิมนิดหน่อยนะ
” โอ๋~? เจ้าคงจะเป็น… บี๋? ดูดีใช้ได้ สมแล้วที่ต้องตาพี่สาวของข้า(มิคาเอล) จากนี้ก็คอยดูแลพวกนางด้วยนะ ถือว่าเราขอ “เยซุส
ข- ครับ
” ส่วนซาตานน่ะ อย่าไปโอ๋เธอมากก็แล้วกัน เดี๋ยวโดนรุกหนักเข้าอย่าหาว่าข้าไม่เตือนนะ “เยซุส
” เดี๋ยวก่อน!? นี่.. นี่พี่อนุญาตซาตานแล้วหรอครับ?! “
” เราก็ไม่ติดอะไรนะถ้าเป็นพวกมหาบาปก็ท่าน พ่อน่ะเคร่งเกินไปบางทีเราก็ต้องทำให้คนเราเท่าเทียมกันบ้าง ไม่ว่าจะเป็นปีศาจหรือเทวดาก็ตาม “เยซุส
“จะบอกว่าพี่ยินดีที่.. พระเจ้าตาย? “
” ตอนที่ท่านพ่อเสียเราก็เศร้านะ แต่ในอีกทางนึงมันก็เป็นผลดีต่อพวกเราทุกฝ่าย เพราะมันจะไม่มีการกีดกั้นกันอีกต่อไปแล้วไงล่ะ”เยซุส
” จะว่าไปแล้วเจ้าเข้ามาที่นี่ได้ยังไง? “ลูซิเฟอร์
” แค่ผ่านมาน่ะ เดี๋ยวเราก็ไปแล้วล่ะ “เยซุส
จากนั้นเขาก็ได้เข้ามานั่งทานข้าวกับเราพักนึงเลยล่ะซึ่งระหว่างที่เรากำลังกินไปคุยไปอยู่นั้น
ซาตานก็เขม่นใส่พระเยซูตลอดเลย ทั้งกอดแขนผมแน่นและเขม่นใส่เขาเหมือนกับแมวยังไงยังงั้น
ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
แต่บรรยากาศในตอนนี้มันหรรษากว่าเดิมจนตอนที่ผมได้เข้ามาครั้งแรกเทียบไม่ติดเลย
แบบนี้มันก็ดีไปอีกแบบนะเนี่ย
…
“ตอนแรกข้าจะพาเจ้าหนุ่มนี่ไปรักษาอยู่แท้ๆเชียว ให้ตายสิลูกนี่ก็นะ “เฉินเซียน
” ขอโทษค่ะ.. “จือหนาน
ช่วยไม่ได้นี่นะก็เจ้าหนูนี่น่ะเป็นคนที่สำคัญกับลูกสาวข้ามากนี่นา และที่สำคัญ ข้าจะทำให้เขาตายไม่ได้เพราะจะต้องกลายมาเป็นพ่อพันธ์ที่ดีบองตระกูลเรา
แล้วตระกูลเราก็จะได้มีองค์ชายน้อยที่แข็งแกร่งสืบต่อราชบัลลังก์
ส่วนไอ้ลูกชายสี่หน่อนั่น มันเก่งกันก็จริงแต่ข้าคงหวังพึ่งอะไรพวกมันไม่ได้มากล่ะนะ
” พี่หญิง! ท่านพ่อ!! “หลิงฉือ
” โอ๊ะ ดูซิใครมา หลิงเอ๋อร์ของข้านี่เอง “เฉินเซียน
” ท่านพ่อ! รู้ตัวไหมว่าท่านทำให้ผู้คนแตกตื่นแค่ไหนน่ะ! “หลิงฉือ
” ? “เฉินเซียน
” อย่ามาทำเหมือนว่ามันไม่เป็นอะไรนะเจ้าคะ! “หลิงฉือ
” ตอนนี้เรื่องของท่านไปถึงหูของราชาแล้วเจ้าค่ะ! “หลิงฉือ
” แล้วมันยังไงรึ? “เฉินเซียน
” …ท่านแม่.. ท่านแม่ก็ทราบเรื่องนี่เจ้าค่ะ!! “หลิงฉือ
ห๊ะ!? เจ้าว่าอย่างไรนะ!???
” ล- หลินหลินรึ???!?!? “เฉินเซียน
ภรรยาของข้า.. ภรรยาที่แม้แต่ข้าก็มิกล้าขัดได้ รู้เรื่องที่ข้าก่อแล้วรึ?!
งามไส้แล้วไง ชิบหายแล้วว!!!
” ข้าทำไมรึ สวามี “หลินหลิน
…ม- เมียข้า!!
หากว่าแววตาของธิดาทั้งสองของข้านั้นมันคมกริบดั่งพยัคฆ์แล้วล่ะก็ ภรรยาของข้าคงจะมีแววตาที่โหดร้ายดั่งมังกร
ทั้งรูปทรง และลักษณะนิสัย พวกนางล้วนได้มาจากแม่ของนางทั้งสิ้น
นั่นจึงบอกได้ว่าหลินหลินนั้นเป็นสตรีที่น่าหวั่นเกรงเช่นไร เพียงแค่ฝ่ามือของนางเพียงฝ่ามือเดียว ก็สามารถทำให้ข้าหลุดจากสภาวะเซียนได้เลย
” จ- เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?! “เฉินเซียน
” ข้ามากับอาเรย์(ราชินี) และสามีของนาง(ราชุระ) พร้อมกับดัชเชสเจเนซิส(วิเวียน) และดยุคเจเนซิส(นัวร์) “หลินหลิน
” พวกองครักษ์บอกว่าเจ้ารังแกเด็กรึ เซียน? “หลินหลิน
” ข้า- ข้าไม่ได้.. “เฉินเซียน
” จะปฏิเสธทั้งที่ทำให้ที่นี่ราบเป็นหน้ากลองขนาดนี้รึ? ไหนจะเด็กหนุ่มที่หนานเอ๋อร์ดูแลอยู่อีก! “หลินหลิน
” เซียน!! หลังจากนี้เจ้าถูกกักบริเวณ ต้องอยู่กับข้าตลอดเวลาเข้าใจใช่ไหม! “หลินหลิน
” ข้าเข้าใจแล้ว! “เฉินเซียน
แม้แต่คนที่แข็งแกร่งอย่างข้า.. ก็ยังต้องมาแพ้ให้กับภรรยา..อา ศักดิ์ศรีของมหาจักรพรรดิของข้า มันป่นปี้ไปหมดแล้ว..
ข้าล่ะอยากจะร้องไห้
…
” ท่านแม่? “จือหนาน
ขณะที่ข้าได้ให้บอสหนุนตักอยู่นั้น อยู่ๆท่านแม่ก็ได้เดินเข้ามา ท่านก้มตัวลงมาหาข้า
มองข้าสลับกับบอสสองถึงสามครั้ง
อยู่ๆนางก็ยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย
” หนานเอ๋อร์ มาให้ข้ากอดมา~ ข้าคิดถึงเจ้าจนใจจะขาดแล้วธิดาสุดที่รักของข้า “หลินหลิน
ข้ากอดกับท่านแม่ตามที่ท่านต้องการ ทว่าท่านกลับกระซิบบอกบางอย่างกับข้า
“(ตาถึงนี่หนานเอ๋อร์ นายของเจ้าไม่ธรรมดาเลย)”หลินหลิน
“(แล้วเมื่อไหร่พวกเจ้าจะมีหลานให้ข้ากันล่ะ?)”หลินหลิน
ข้าถึงกับคิ้วขมวด
” พูดอะไรน่ะคะ ท่านแม่ “จือหนาน
ข้าไม่อยากจะคิดถึงเรื่องที่ท่านแม่พูดเลย พวกเราพึ่งจะเจอกันได้ไม่นานด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้ทำไม คำพูดของท่านแม่กลับมีอิทธิพลต่อข้าถึงขนาดที่ทำให้ข้าคิดตามที่ท่านพูด
แค่คิด ใจของข้าก็ร้อนรุ่มอย่างรุนแรงและเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะแล้ว เพียงแค่ข้าได้เห็นหน้าบอส ได้มองหน้าเขา ใบหน้าของข้าก็กลับกลายเป็นสีแดง
ข้ามองที่ใบหน้าของบอสอย่างหลงไหล โดยที่ข้ามิได้แสดงสีหน้าใดๆออกมาเป็นพิเศษ ข้าลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างทนุถนอม พร้อมๆกับจูบไปที่หน้าผากของบอสบางๆ
” ตายจริง~ “วิเวียน
” อื้ม นี่สิลูกสาวของข้า รุกไม่หย่อนเลยจริงๆ “หลินหลิน
‘… ท่านพี่….. บี๋.. ‘หลิงฉือ
ขณะเดียวกัน ดวงใจดวงน้อยๆของหลิงฉือก็ได้เปิดออกทีละน้อย ตลอดมานางไม่เคยรู้สึกถึงอะไรแบบนี้มาก่อน และไม่ได้สนใจมัน
พอมาในคราวนี้ ที่เธอได้เห็นสิ่งที่พี่สาวของเธอได้ทำทำใฟ้เธอเข้าใจควาทรู้สึกของตัวเองมากขึ้น
ในใจของเธอมันเจ็บแปร๊บขึ้นมาเล็กๆ
หลิงฉือกุมที่ไปหัวใจของตนที่เต้นแรงอย่างปริศนา
เธอมองไปที่พี่สาวของเธอ
‘ ข้าจะไม่ยอมแพ้ท่านพี่แน่.. ‘หลิงฉือ
ส่วนลึกภายในจิตใจของหลิงฉือได้จุดประกายไฟสีชาดดวงเล็กๆขึ้นมา และในภายภาคหน้ามันจะเติบโตขึ้นไปเป็นเปลวเพลิงอมตะ
มันเป็นสัญญาณที่ดี ที่บอกถึงการบรรลุเซียนของเธอ และอีกไม่นานเธอก็จะไเรับบัญญัติเซียนใาเป็นของตนเอง และมันจะแข็งแกร่งไม่แพ้ของจือหนานอย่างแน่นอน
