ตัวเอกพวกนั้นฉันฆ่าเองแหละ (The Protagonist Are Murdered by Me) - ตอนที่ 38

“ส่งฉันกลับไป”

หลังจากคำพูดนั้น ข้อความก็ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวฉันทันที

[กำลังย้อนกลับสู่โลกเดิมของคุณ]

ทัศนียภาพของฉันเริ่มกลายเป็นหมอกสลัวและทุกสิ่งได้เริ่มที่จะทรุดตัวลง

ฉันคุ้นเคยกับการที่จะปิดตาของตัวเองลงเพราะว่าภาวะป่วยจากการเคลื่อนไหว(motion sickness) แต่ในตอนนี้ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น

(ผู้แปล : โรค motion sickness เป็นคนที่เป็นโรคนี้จะรู้สึกเวียนหัวเป็นอย่าวมากเมื่อเจอการภาพที่เคลื่อนไหวเร็วๆหรือเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา)

ฉันแค่ยืนอยู่เฉยๆมองไปที่โลกใบนี้

กำลังเคลื่อนที่ห่างออกไปเรื่อยๆ

ไกลออกไปจากโลกใบนี้

แล้วเมื่อภาพโลกของอารัชทั้งใบได้เข้ามาสู่ตาของฉัน ฉันถึงสามารถที่จะเห็นมันได้

ยักษ์ที่ใหญ่พอที่จะปกคลุมโลกใบนี้ทั้งใบ มังกรขนาดมหึมาที่ลูกแก้วอยู่ในปากของมัน ตัวตนบางอย่างที่ปกคลุมไปด้วยไฟ บางสิ่งที่ดูเปล่งประกายชวนให้นึกไปถึงจักรวาล…

พวกเขาทั้งหมดกำลังมองลงไปที่โลกของอารัช

นั้นเป็นตอนที่ฉันได้รับรู้ถึงมันโดยสัญชาตญาณ

นี้จะต้องเห็นตัวตนที่แท้จริงของเหล่ากลุ่มดาวทั้งหลาย

ในตอนนี้ฉันได้เข้าใจแล้วว่าทำไมตัวตนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ถึงได้เห็นมนุษย์เป็นเพียงแค่ของเล่น

แค่มองดูไปที่พวกเขาฉันก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่งคล้ายกับว่ามันกำลังจะระเบิดออกมา

…และ

คุณลูกค้าที่ได้เปลี่ยนฉัน ที่เป็นเพียงแค่มนุษย์คนหนึ่งไปสู่สถานะที่ถึงแม้จะเพียงชั่วคราวแต่ก็เป็นสถานะเดียวกับตัวตนพวกนั้น

แล้วในตอนที่มุมมองของฉันได้มืดสนิทลง

ฉันได้เอ่ยปากถามขึ้น

“คุณลูกค้า เดิมทีแล้วฉันไม่ได้คิดที่จะถามเรื่องนี้กับเธอหรอกนะ…แต่ว่า”

<…>

“เธอเป็นตัวตนบ้าอะไรกันแน่?”

โลกของฉันยังคงเป็นสีดำ

ฉันคอยคำตอบจากคุณลูกค้าในขณะที่ฉันรู้สึกว่าตัวฉันเองกำลังลอยอยู่ราวกับว่าเป็นสิ่งของที่ไร้ซึ่งน้ำหนัก

<…มันยังเร็วเกินไปค่ะ แต่ว่าฉันสัญญานะคะว่าฉันจะบอกคุณเมื่อมันถึงเวลาที่สมควรแล้ว>

“ถ้างั้นบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าทำไมมันถึงยังเร็วเกินไป”

<เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมค่ะ แต่ยังไม่ใช่ในตอนนี้ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าทำมันถึงยังเร็วเกินไปค่ะ>

“เธอแค่พูดวกไปวนมาเองนะ”

คุณลูกค้าเป็นใครสักคนที่ต้องการที่จะฆ่าตัวเอกทุกคนที่มีตัวตนอยู่

แล้วฉันก็เป็นคนที่สามารถจะเคลื่อนที่อย่างอิสระระหว่างมิติได้และทำการฆ่าตัวตนที่ไร้เหตุผลที่ครอบครองพรของโลกเขาแต่เพียงผู้เดียว

“…ฉันขอถามเพื่อความมั่นใจสักหน่อยนะ เธอไม่ได้เป็นตัวเอกใช่ไหม?”

ในทันทีที่จบประโยคฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงหัวเราะของหญิงสาวดังมาจากที่ไหนสักที่

ฉันอาจจะเข้าใจผิดไปเอง

เพราะว่าคุณลูกค้าที่ฉันรู้จักไม่เคยแสดงอารมณ์ใดๆให้เห็นมาก่อน

<ไม่มีทางค่ะ>

“อย่างนั้นนะเอง”

<คุณต้องการที่จะเห็นฉันอย่างนั้นหรือคะ?>

“แน่นอน”

<…อืม งั้นให้ดูแค่แว็บเดียวนะคะ>

ทันใดนั้นเองจักรวาลซึ่งอยู่รอบตัวฉันดูเหมือนว่าจะมาบรรจบกันที่จุด จุดเดียว

ตามมาด้วยรัศมีของแสงสีทองอร่ามที่แพร่กระจายออกมาซึ่งลักษณะคล้ายกับหญิงสาว…

……………………………………………………..

“…เฮือก!”

[ช่วงเวลาได้กลับมาเป็นปกติ]

ในตอนที่ฉันได้สัมผัสของตัวเองกลับมาอีกครั้ง ฉันได้กลับมาที่ห้องในอพาเม้นต์บนที่นอนของตัวเอง

ฉันโค้งตัวลงอย่างรวดเร็วด้วยความรู้สึกที่อยู่ในหน้าอกของฉัน

ฉันรู้สึกอัดแน่นในอกของตัวเองราวกันว่าอากาศได้หายไปจากห้องนี้

‘เมื่อกี้มันคือไรนะ?’

ไม่สิ มันมีอะไรเกิดขึ้นหรือป่าวนะเมื่อกี้?

ยืนขึ้นอย่างช้าๆ ฉันตรวจสอบไปที่อายุขัยคงเหลือของตัวเองแทนที่จะมองไปที่นาฬิกา

มันได้ลดลงไปหนึ่งวัน

ซึ่งนั้นหมายความว่าเวลาหนึ่งวันได้ผ่านไป

“…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันหลับราวกับตายไปตั้งหนึ่งวันเต็ม”

บางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าฉันได้เห็นบางสิ่งที่อยู่ในแสงสีทองนั้น

หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าฉันได้ใช้เวลาไปเกือบจะ 100 วันในโลกของอารัช

มันไม่มีทางที่จะรู้ได้เลย

ฉันได้หยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเช็ควันที่

เหมือนกับที่ได้คาดไว้ว่าเป็นเพียงแค่ 25 วันบนโลกที่ได้ผ่านไป

“เฮ้ คุณลูกค้า”

<…>

“เธอหลับอยู่อย่างนั้นหรอ?”

<…>

นี้มันแปลก

เธอมันจะตอบกลับอย่างรวดเร็วเสมอไม่ว่าจะเมื่อไหรก็ตามที่ฉันเรียก

ไม่สิ เมื่อคิดๆดูแล้วก็มีอยู่ช่วงหนึ่งหลังจากที่อุบัติเหตุของอียอนจุนที่เธอไม่ได้ตอบกลับมาในทันที

ในตอนนั้นเธอบอกว่าเธอกำลังพักสักครู่เพราะว่าเธอเหนื่อยแต่ว่า…

มันก็ยังไม่ปกติอยู่ดี

แต่ว่าฉันก็ทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้

ที่ทำได้ก็คือการรอเพื่อถามเธอหลังจากนี้

“หืม”

แตะไปที่ชุดสูทอีเทอร์ของฉันบางที่ฉันก็รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย

ในตอนนี้เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน มันน่าจะเป็นเพราะว่าฉันไม่เคยใช้ชุดสูทเกรด 1 มาก่อน

ถอดชุดสูทออกและเก็บมันลงไปในก่อนฉันได้ดันมันไปที่มุมในขณะเดียวกันก็ตรวจสอบสิ่งที่ฉันได้รับมาจากทริปในครั้งนี้

[สกิล ช่องเก็บของ(อารัช) (B) ได้รับการดูดกลืน]

นี้เป็นสกิลที่ฉันได้รับมาจากอารัช

มันค่อนข้างที่จะมีสกิลอื่นอีกมากที่เป็นสกิลที่ดีเพราะว่าอารัชนั้นเป็นนักรบเวทย์แต่ฉันไม่ได้พวกมันมาสุดท้ายแล้วฉันก็ไม่ได้เสียใจไปกับมัน

ฉันไม่ได้มั่นใจนักว่าช่องเก็บของนั้นทำอะไรได้ดังนั้นฉันจึงต้องตรวจสอบดู

……………………………………………………..

<ช่องเก็บของ (B)>

คำอธิบาย : เป็นพื้นที่จัดเก็บสิ่งของด้วยตัวของมันเอง

ความจุสูงสุด : 70 กิโลกรัม

ปริมาตรสูงสุด : 10 ลูกบาศก์เมตร

……………………………………………………..

ช่องเก็บของ เป็นสกิลที่คล้ายคลึงกับ ‘พื้นที่ย่อย’ เป็นอย่างมากซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุด

แม้มันจะดูค่อนข้างที่จะต่างออกไปจากพื้นที่ย่อยในหลายๆด้านแต่ใครจะสนกันหละ?

ด้วยข้อจำกับบางอย่างช่องเก็บของก็สามารถที่จะนำสิ่งของไปมาระหว่างโลกได้เช่นกัน

เมื่อฉันเปิดช่องเก็บของขึ้นมา หน้าต่างโปร่งแสงที่ถูกแบ่งเป็นช่องๆคล้ายเกมส์ก็ได้ปรากฎขึ้นมากลางอากาศและรายการของไอเทมที่อยู่ภายในก็ได้แสดงออกมา

ก่อนที่ฉันจะได้กลับมาจากโลกของอารัช มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฉันได้เดินสำรวจไปรอบๆในร่างของกลุ่มดาวชั่วคราวเพื่อค้นหาวัตถุที่คล้ายกับที่ถูกบันทึกไว้ในห้องสมุดของแม่มดขาวและด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ฉันสามารถที่จะได้รับสิ่งที่คล้ายกันมาแม้ว่าจะมันจะไม่ได้เหมือนกันทั้งหมดก็ตาม

มีแม้กระทั้งถุงที่บรรจุไปด้วยละอองของแฟรี่และดินที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตที่กำลังลอยอยู่ในอากาศ

ถึงแม้ว่ามันจะยังไม่สามารถที่จะทำให้ดอกไม้จิตวิญญาณสีเงินเบ่งบานได้ มันจะยังสามารถที่จะสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีกว่าให้ดอกไม้นี้ได้

เมื่อเอาของออกมาหมดแล้ว ฉันได้นำร่างกายที่เหนื่อยล้าของตนไปที่ตู้เซฟอีเทอร์และเปิดมันออก

ด้านในเป็นดอกไม้ที่กำลังโบกกลีบดอกของมันไปมา

“เฮ้ เธอยังอยู่ดีใช่ไหม?”

[งืม]

“ฉันได้ของบางอย่างที่มันอาจจะมีประโยชน์กับเธอติดไม้ติดมือกลับมาด้วยดังนั้นรออยู่นี้นะ”

[มันหนาว…]

หลังจากที่ได้เคลื่อนย้ายดินที่ได้มาอย่างระมัดระวังและใส่มันลงโดยรอบดอกไม้นี้แล้ว ฉันได้โรยละอองแฟรี่เข้าไปด้านในของหลอดแก้วเวทมนตร์

ละอองแฟรี่นั้นมีขนาดที่เล็กมาดังนั้นฉันเลยต้องค่อยๆโรยมันด้วยความระมัดระวังและจัดการทำทุกอย่างเสร็จสิ้นในเวลาเกือบจะ 30 นาที

[…มันดีจัง]

“มันพอที่จะทำให้เธอมีชีวิตรอดในตอนนี้แล้วใช่ไหม?”

[งืม]

ฉันยังไม่พบกับวัสดุที่เหมาะสม

ฉันจำเป็นที่จะต้องออกค้นหาในมิติอื่นแต่สำหรับในตอนนี้นั้นฉันไม่สามารถไปได้เพราะว่าฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการกับเซเลสเต้

หลังจากที่เสร็จในสิ่งที่ฉันสามารถจะทำให้กับดอกไม้นี้ได้แล้วฉันตรวจดูทักษะของฉัน

ชื่อ : ยูซอดัม (LV.42)
ความแข็งแกร่ง: 39 ความอึด: 38
ความว่องไว: 40 พลังงาน: 1
มานา: 42
พรสวรรค์
ความชำนาญดาบ (A+) การลดทอน (A)
สัญชาตญาณ (A) นักแม่นปืน (C)
การล่า (D) การทำอาหาร(D-)
อื่น…
ทักษะ
นักล่าตัวเอก LV.1 การหมุนเวียนมานาของอาราเซลลี (SS)
เพลงดาบสีขาว (S) ช่องเก็บของ (B)
ก้าวสายลม (D) สัมผัสที่หก (F)
ห้องสมุดของแม่มดขาว (F)

เลเวลของฉันได้ขึ้นไปสูงถึง 42 แล้ว

พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าฉันได้มาถึงแรงค์ D อย่างแท้จริงแล้วในตอนนี้

และด้วยอัตราการเติบโตเช่นนี้ฉันจะสามารถเอาชีวิตรอดด้วยการเป็นฮันเตอร์ได้ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม

ทั้งยังมีก้าวสายลมและหมุนเวียนมานาที่สามารถทำให้ความแข็งแกร่งของร่างกายฉันไปถึงขีดจำกัดได้ในขณะที่เพลงดาบสีขาวก็ทำให้ฉันนั้นล่าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นถ้าฉันได้ทำงานเป็นฮันเตอร์แล้วรับงานตามแรงค์ของตนเองหละก็ฉันจะสามารถที่จะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างสะดวกสะบายโดยที่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวเรื่องเงินๆทองๆอีกต่อไป

“นอกจากนี้แล้วอุปกรณ์ที่มีพลังงานสูงกว่าแรงค์ A นี้หมายถึงอะไร?”

[ระบบเกรดของไอเทมนี้ถูกกำหนดโดยปริมาณของพลังงานที่อยู่ภายในไอเทม]

คำตอบที่ได้รับถูกมอบให้โดยเสียงของระบบที่เหมือนเครื่องจักแทนที่จะเป็นคุณลูกค้า

[ถ้าเปรียบเทียบกับอุปกรณ์บนโลกอุปกรณ์แรงค์ A จะตรงกับอุปกรณ์เกรด 1]

‘โอ้ว…แล้วเมก้าชูตเตอร์ของฉันสามารถที่จะนำมาเก็บไว้ในช่องเก็บของได้ด้วยไหมน้า?’

มันจะเป็นเรื่องที่สะดวกกว่าที่จะต้องมาขนปืนนี้ไปรอบๆ

แค่เรื่องนี้เพียงอย่างเดียวก็คือได้ว่าการเก็บเกี่ยวในครั้งนี้คุ้มค่าแล้ว

นอกจากเมก้าชูตเตอร์ของฉัน ฉันได้มันมันเก็บอุปกรณ์ระดับต่ำอย่างอื่นที่กินพื้นที่ในอพาตเม้นของตัวเองลงไป

ต่อไป ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ฉันได้จากไปยังโลกอื่นเป็นเวลานานดังนั้นฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบางบนโลกในช่วงเวลาที่ผ่านมา

ฉันเช็คดูแอปที่มีประโยชน์หลายๆอย่างรวมถึงแอปไทม์ไลน์ที่รวบรวมข่าวสารจากในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

มันเป็นแอปที่ดีที่ใช้สามารถใช้ได้เมื่อคุณมีเวลาเพียงเล็กน้อยและต้องการที่จะคาดเดาว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นบ้าง

แล้วถ้าฉันต้องการที่จะรู้มากกว่านั้น ฉันก็สามารถที่จะคลิกไปบนข่าวและตรวจสอบมันได้

ในขณะที่กำลังตรวจสอบข่าวสาร ฉันได้ส่งข้อความไปหาเทเลอร์

[ยูซอดัม : ฉันกลับมาแล้ว]

ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่เทเลอร์ได้บอกฉันว่า ‘ถ้านายจะไปในที่แปลกๆนั้นอีกหละก็ส่งข้อความมาบอกฉันทุกครั้งที่นายกลับมาด้วยนะ’ และฉันได้ตกปากรับคำไป ดังเช่นสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่

ถัดไป ฉันส่งข้อความไปหาเซเลสเต้

เพราะว่างานอภิปรายดาบกำลังจะมีขึ้นในอีกไม่กี่วันแล้ว

มีการตอบกลับเด้งมาในทันทีจากเซเลสเต้

[เซเลสเต้ : รูปภาพ(ลิงก์)]

มันเป็นถาพถ่ายเซลฟี่ของเซเลสเต้

หรือถ้าจะให้แม่นยำกว่านั้นมันเป็นภาพถ่ายเซลฟี่แบบหยาบๆของตุ๊กตาที่มีใบหน้าที่ไร้อารมณ์

และมันก็มีลิงก์แนบมาพร้อมกับรูปนั้น

[เซเลสเต้ : มันเป็นบัญชีสตาร์แกรมของฉันค่ะ]

[เซเลสเต้ : กดติดตามฉันด้วยนะคะ]

กดติดตาม?

[ยูซอดัม : ไม่ใช่ว่าเธอควรที่จะถามว่าฉันมีบัญชีผู้ใช้งานก่อนรึป่าวหรอกหรอ?]

เกิดเดธแอร์ขึ้นเป็นเวลาสามสิบวินาทีแล้วข้อความที่เป็นอีโมจิที่มีใบหน้าที่บูดบึงก็ได้ถูกส่งกลับมา

[เซเลสเต้ : ฉันขอโทษคะ ฉันก็พึงจะมีมันสักพักนี้เองดังนั้นฉันเลยคิดว่าคุณซอดัมก็น่าจะมีมันเช่นกันค่ะ]

[ยูซอดัม : …]

เยี่ยม ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีเลย

[ยูซอดัม : แต่ว่าสร้างบัญชีเพื่ออะไรกันหละ]

[เซเลสเต้ : ฉันกำลังพยายามที่จะสร้างความนิยมให้กับตัวเองบนโลกโซเชียลสำหรับงานอภิปรายวิชาดาบนี้นะคะ]

[เซเลสเต้ : ฉันเลยอยากจะกดติดตามบัญชีคุณซอดัมเหมือนกันนะคะ]

[ยูซอดัม : ไม่เป็นไหรหรอก]

[เซเลสเต้ : ฉันแค่อยากจะนะคะ]

เยี่ยม

ฉันไม่ได้ชอบการใช้งานพวกโซเชียลมีเดียมากนั้นถึงแม้ว่าคนมากมายจะกำลังเริ่มใช้งานหลังจากที่ฉันได้ทำมันก็ตาม

มันเป็นเรื่องน่ารำคาญที่จะต้องมาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังเข้าไปเช็คดูบัญชีของเซเลสเต้เพื่อดูว่ามันดูเป็นยังไงบ้าง

“บ้าน้า ผู้ติดตามหนึ่งล้านคนงั้นหรอ?”

ในตอนที่เธอได้ทำการเปิดตัวเมื่อหลายเดือนก่อนเธอได้พูดเอาไว้ในตอนสัมภาษณ์ว่าเธอยังไม่มีแม้แต่บัญชีโซเชียลมีเดียเลย

ใช่แล้วหลังจากที่เจอกับเหตุการณ์นั้นจากนักข่าวของยูทีวีเธอได้สร้างบัญชีขึ้นมาเพื่อที่จะไลฟ์ถ่ายทอดสด

ฉันไม่ได้ให้ใดๆความสนใจกับมันเลยตั้งแต่นั้นมาเพราะว่าฉันไม่ได้มีความสนใจอะไรในเรื่องพวกนี้แต่ในตอนนี้ฉันไม่สามารถที่จะทำใจเชื่อได้ลงเลยว่ามันได้ทะยานขึ้นไปขนาดนี้ในช่วงสั้นๆ

เยี่ยม มันก็เป็นเรื่องที่แปลกอยู่แล้วที่มันไม่ได้เกิดขึ้นเร็วกว่านี้ถ้าพิจารณาจากเรื่องรูปลักษณ์ของเธอ,เส้นสาย,ทรัพย์สมบัติ และ พรสวรรค์

นี้เป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วตั้งแต่ในวินาทีที่เธอได้สร้างบัญชีโซเชียลมีเดียของเธอขึ้นมา

ฉันมองไปยังโพสของเธอในช่วงเวลาที่ผ่านมาอย่างช้าๆ

มันมีรูปภาพเซลฟี่ที่ไร้อารมณ์ที่ไม่ได้ต่างไปจากตัวเธอในปกติได้ถูกอัพโหลดลงไปพร้อมกับกระแสตอบรับด้านบวกจากคนอีกเป็นพันที่พูดว่ามันเป็นเซลฟี่ที่ดีอีกหนึ่งรูป

มองไปโพสที่ใหม่ล่าสุดฉันเห็นว่าบางภาพมันได้ถูกถ่ายพร้อมกับเทเลอร์และตัดสินจากใบหน้าที่บึ้งตึงของเธอ มันดูเหมือนว่าเซเลสเต้จะบังคับได้เทเลอร์ทำมัน

อืม เธอยังคงเป็นคนที่ไร้ปราณีโดยไม่สนใจความเป็นรุ่นของของเธอเลย

การแสดงออกที่ดุร้ายภายนอกของเทเลอร์ก็เป็นแค่การเสแสร้ง

‘หะ?’

มองไปที่รูปที่มีเทเลอร์ฉันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตรงคอมเม้นด้านใต้

มันเป็นภาษาอังกฤตแต่มันก็เป็นไปได้ที่จะแปลมันเป็นภาษาเกาหลีอย่างสมบูรณ์

[อาเรน : มันก็สักพักแล้วนะครับ ตั้งแต่ที่ผมได้เห็นรูปของคุณเทเลอร์ ♥♥ คุณยังคงงดงามเช่นเคย (ชอบ : 29/ไม่ชอบ : 97)]

[เทเลอร์ไนน์ : เฮ้ ไอ้-ตูดเอ้ย ใครโพสคอมเม้นนี้ไว้วะ? หลังจากมองผ่านมันแล้วฉันรู้สึกอยากจะอ้วกเลยหวะ แกนี้มันเป็นเหมือนกับไอ้พวกโรคจิตเลยหวะ(ชอบ : 4,539/ไม่ชอบ : 127)]

…คอมเม้นตอบกลับของเทเลอร์นั้นอยู่บนสุดเลย

ฉันสงสัยว่าเธอจะต้องหัวร้อนแค่ไหนกันในตอนที่กำลังพิมพ์ตอบคอมเม้นนี้

อาเรน

ฉันกับเทเลอร์มีเรื่องไม่ดีกับชายคนนี้มามากในอดีต

ด้วยความที่เป็นหนึ่งใน 12 ยอดมนุษย์แรงค์ S ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ได้เปิดตัวสามปีหลังจากฉันเขามักจะดูถูกฉันบนสนามรบเสมอและความภาคภูมิใจในตัวเองของฉันก็ยังต่ำในตอนนั้นดังนั้นฉันไม่ได้ใส่ใจมากนั้นตั้งแต่ที่มันเป็นบางเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำอยู่แล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อไหรก็ตามที่มันเกิดขึ้นเทเลอร์จะก้าวออกมาขวาง

เธอจะยิงกราดคำด่าทุกประเภทไปที่อาเรนแต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งอาเรนถูกด่ามาเท่าไหรเขาก็ไล่ตามเลเทอร์มากขึ้นเท่านั้นและบอกว่าเขาชอบมัน

‘ไอ้นี้มันเป็นพวกดื้อด้านเสียจริง’

ไม่ใช่ว่ามันควรจะถึงเวลาที่เขาจะรู้สึกตัวหลังจากที่ถูกสาปแช่งไปมากขนาดนั้นแล้วหรือไง?

ไม่ว่าจะทางไหนก็ตามฉันก็ยังประหลาดใจที่อาเรนนั้นมีสตาร์แกรมเพราะงั้นฉันเลยคลิกไปที่บัญชีของเขา

แทนที่จะเป็นรูปเซลฟี่จำนวนมากเขาโพสรูปของรอยสักแปลกๆที่อยู่บนหลังมือของตัวเอง,สร้อยคอทองคำ,กระเป๋าตังราคาแพง และ ทำมือท่าทางมีพิรุธไปทางรถยนต์

จำนวนผู้ติดตามของเขาก็ไม่ใช่น้อยๆเช่นกัน

เยี่ยม อาเรนเป็นยอดมนุษย์ที่แข็งแกร่งแรงค์ S และก็ยังมีตำแหน่งระดับสูงในสมาคมปรมาจารย์ดาบอีกด้วย

‘เดวก่อนนะ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะมาที่งานอภิปรายดาบนี้ด้วยใช่ไหม?’

มันก็ไม่ได้เป็นไรหรอกแต่ฉันก็ยังไม่เต็มใจที่จะต้องมาเจอเจ้าคนน่ารังเกียจนี้

ในขณะที่ฉันได้เลื่อนผ่านโพสของอาเรนไปอย่างเหม่อลอยฉันได้สักเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกๆ

มันดูเหมือนว่าอาเรนจะใส่เครื่องประดับที่แตกต่างกันไปในแต่ละรูปยกเว้นเพียงเครื่องประดับสองชิ้นที่มีอยู่ในทุกรูป

สร้ายข้อมือเก่าๆที่ทำจากไม้ที่อยู่รอบข้อมือด้านซ้ายของเขาและสร้อยไข่มุกยุคเก่าที่อยู่รอบคอของเขา

มันดูไม่เหมือนกับสิ่งของประเภทที่เกี่ยวของกับอาเรน คนที่ไล่ความความ ‘คูล’ จะใส่แต่เขาก็ยังใส่มันในทุกๆรูป

โอ้ว ใช่แล้ว

ฉันจำได้แล้ว

ฉันแน่ใจว่าเขาได้รับมันมาในตอนที่พวกเราได้เจอกันเมื่อหลายปีก่อน

‘ของเหล่านี้…’

[สกิล ห้องสมุดของแม่มดขาว (F) ถูกเปิดใช้งาน]

ก่อนที่ฉันจะเดาได้ว่าเครื่องประดับเหล่านั้นคืออะไรสกิลของฉันได้สังเกตเห็นพวกมันก่อน

[กำลังเริ่มต้นการค้นหา]

[กำลังค้นหา…]

[การค้นหาเสร็จสมบูรณ์ : เป็นสิ่งของที่ได้รับฝั่งเวทมนตร์แบบดังเดิมเอาไว้]

[อัตลักษณ์ของเวทมนตร์ที่ฝั่งคือเสริมความแข็งแกร่ง (B) และ เสริมความว่องไว (C)]

[สกิลเวทมนตร์ที่สอดคล้องกันได้รับการยืนยันแล้วว่าเข้ากันได้]

[คุณต้องการที่จะลอง ‘แคร็ก’ มันไหม?]

(ผู้แปล : อารมณ์ประมาณแคร็กเกมส์หรือให้เข้าใจง่ายกว่านั้นก็ Copy นะครับ)