ตัวเอกพวกนั้นฉันฆ่าเองแหละ (The Protagonist Are Murdered by Me) - ตอนที่ 58 - novel-lucky

(ผู้แปล : มีการแก้ไขเวลาเล็กน้อยจากตอนนี้แล้วนะครับคาดว่าผู้แปลอิ้งน่าจะเข้าใจผิดนิดหน่อย (มันก็น่าจะเป็นงั้นอยู่แหละโคตรงงเลยครับ) จาก 20:13 เป็น 9:53 นะครับ)

‘มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก’

ความคิดเช่นนั้นไหลผ่านหัวของเขาไป

‘นี้เขาย้อนเวลากลับมาที่จุดนี้งั้นเหรอ?’

พล็อตเรื่องนั้นได้บอกไว้อย่างชัดเจนว่าอโดเนนนั้นมีความสามารถในการย้อนเวลาเวลาดังนั้นฉันเลยคิดว่าภารกิจนี้น่าจะเป็นเพียงแค่การฆ่าเขาครั้งเดียวแล้วจบเหมือนครั้งที่แล้วแต่ว่าฉันได้มองข้ามจุดสำคัญบางอย่างที่ว่ามันอาจจะมีความต่างในเรื่องของประเภท ‘การย้อนเวลา’ ที่แตกต่างกันไปในแต่ละโลกอยู่ก็ได้

<โปรดระวังตัวด้วยนะคะ>

< ‘การย้อนเวลา’ ของตัวเอกคนนี้โดยการประเมินแล้วน่าเป็นประเภทของลูปที่ไม่มีวันจบค่ะ>

‘…ลูป?’

<เปรียบได้ว่าแม้เขาจะตายลงไป แต่เขาก็สามารถที่จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาโดยการย้อนกลับไปยังจุดของเวลาที่แน่นอนได้ค่ะ>

‘อะไรนะ?’

ฉันรู้สึกว่าหน้าของฉันชาไปเลยในขณะที่อโดเนนเดินตรงมาหาฉันพร้อมกับควงดาบของเขาไปมา

ดังนั้นนี้เลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงได้กล้าที่จะขวางถนนเส้นนี้และต่อสู้กับทุกคนอย่างไม่เลือกหน้าอย่างนั้นสินะ เขาคงกำลังค้นหานักรบที่แข็งแกร่งเพื่อที่จะสู้กับนักรบคนนั้นแล้วให้นักรบคนนั้นฆ่าตนแล้วลง เขาจะได้ย้อนเวลาและใช้สกิล ‘ขโมยเพลงดาบ’ เพื่อที่จะขโมยทักษะของคนเหล่านั้น

อโดเนนจะได้รับเพลงดาบของคนพวกนั้นหลังจากที่เขาถูกฆ่าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ความจริงที่ว่ามีคนที่สามารถจะขโมยเพลงดาบของใครก็ได้ในโลกที่ดาบเป็นทุกสิ่งทุกอย่างเช่นนี้ มันคล้ายกับการทำให้ตัวเอกคนนี้กลายเป็นนักล่าท่ามกลางกลุ่มของนักล่าอีกที

‘งั้นมันก็เป็นลูปที่ไม่มีที่สิ้นสุดสินะ…..’

<ลูปแบบนี้ก็เป็นหัวข้อที่ยอดฮิตในทุกวันนี้นะคะ>

<คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อนเลยหรือคะ?>

‘ฉันว่ามัน…มันคงคล้ายกับหนังเรื่องที่น่าเอกความจำเสื่อมแล้วความทรงจำย้อนกลับมาที่วันเดิมตลอดแต่เปลี่ยนเป็นการย้อนเวลาแทนใช่ไหมหละ?’ (ผู้แปล : หนังเรื่อง 50 เดท จีบเธอไม่เคยจำ นะครับ)

<หนังเรื่องนั้นมันนานเป็นชาติแล้วนะคะ…>

ในทุกวันนี้ฉันได้เรียนรู้ค่อนข้างที่จะหนักเกี่ยวกับเทรนและพล็อตเรื่องใหม่ๆเช่นพวกการกลับชาติมาเกิด,การย้อนเวลา,การยึดครองร่าง และอีกหลายต่อหลายประเภท เพราะว่าตัวเอกหลายคนที่ฉันได้ล่ามาดูๆไปแล้วคนพวกนี้ก็มักจะมีพล็อตเรื่องเป็นไปตามเทรนของพวกหนังหรือนิยายบนโลก

ฉันไม่สามารถที่จะอ่านหรือดูเรื่องพวกนี้ได้ในตอนที่ยังเด็กเพราะว่าไม่นานหลังจากที่ฉันได้ลงทะเบียนเรียนชั้นมัธยมต้น ฉันก็ได้ปลุกพลังขึ้นมาแล้วเป็นฮันเตอร์จากนั้นก็เข้าสู่สนามรบตั้งแต่อายุ 16 ปี ในหลายต่อหลายปีที่ผ่านมานั้นฉันได้ใช้เวลาทั้งหมดของตนเองไปกับในเรื่องของการลงดันเจี้ยนกับการเข้ายิมนอกจากนั้นก็ใช้ในการนอนดังนั้นแล้วฉันไม่สามารถที่จะมีความรู้ของพล็อตเรื่องที่หลากหลายแบบนั้นได้เนื่องจากว่าฉันไม่ได้มีเวลาที่เพียงพอสำหรับการไปดูหนังหรืออ่านนิยายในตอนนั้น

แน่นอนว่าคำพูดทั้งหมดนี้ไม่นับเป็นอื่นใดเลยนอกไปจากข้ออ้าง

เพราะถ้าหากว่าฉันระมัดระวังอีกสักนิดและสังเกตจากเขาอีกสักหน่อย ฉันจะคงจะรู้ได้เองว่าความสามารถในการย้อนเวลาของเขาเป็นประเภทลูป

นั้นเป็นชัดเจนเลยว่านี้เป็นความผิดพลาดของตัวฉันเอง ทั้งชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ฉันได้ใช้ชีวิตราวกับว่าเป็นหมาจนตรอกที่พยายามจะต่อสู้กับคนที่มาทำร้ายมันแต่เป็นเพราะว่านี้มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าตัวเองได้กลายมาเป็นคนที่กำลังทำร้ายหมาตัวนั้นแทนไม่ใช่สิต้องบอกว่าเป็นคนที่มีอาวุธพร้อมมือเพื่อที่จะสังหารหมาตัวนั้น

<ไม่ต้องกังวลไปนะคะ>

<ลูปแบบนี้นั้นไม่เหมือนกับในหนังหรือในนิยายหรอกค่ะ ลูปในความเป็นจริงนั้นมักที่จะมีจุดอ่อนในตัวมันเองอยู่เสมอค่ะ>

<คุณเพียงแค่จำเป็นที่จะต้องค้นหาจุดอ่อนนั้นออกมา>

‘…ก็ถูกของเธอ ขอบคุณนะแต่ทำไมฉันถึงรู้ว่าสึกเธอใจดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนกันนะ?’

<ฉันก็ใจดีอยู่แล้วนี่ค่ะ>

ในขณะที่ฉันยืนนิ่งอยู่กับที่ อโดเนนก็ได้พูดขึ้น

“อะไรกันเจ้าจะไม่เข้ามาอย่างนั้นเหรอ? เมื่อคิดดูแล้ว นี้มันก็แปลกยิ่งนักเจ้ามีความแค้นอันใดกับข้าอย่างนั้นหรือ? ข้าสงสัยว่าทำไมเจ้าถึงได้สังหารข้าอย่างรีบร้อนเช่นนั้น”

ถึงแม้ว่าเขาจะกำลังถามฉันอยู่ก็ตาม ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องให้คำตอบกับเขาและทำให้เขารู้ว่าฉันมีความทรงจำก่อนที่จะย้อนเวลากลับมาด้วยนิ

“นี้นายกำลังพูดบ้าอะไรกันแน่นะ?”

“หืม…ช่างมันเถอะมันดูเหมือนว่าเหตุผลที่เจ้าสังหารข้าลงนั้นคงจะไม่ใช่เพราะว่าข้าได้ขวางถนนเส้นนี้ไว้แน่”

อโดเนนพุ่งเข้ามาในทันทีที่เขาได้พูดจบประโยคลง ด้วยปฏิกิริยาจากความเคยชินของฉัน ฉันเกือบที่จะยกดาบอีเทอร์ของตนเองขึ้นมาสู้กับเขาแล้ว

‘เขาคงจะต้องวิเคราะห์วิถีดาบของฉันแน่ถ้าหากว่าฉันเหวี่ยงดาบออกไปใช่ไหมนะ?’

ฉันไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้อย่างสมบูรณ์จากการใช้งานดาบอีเทอร์อย่างไรก็ตามฉันมีอาวุธมากมายภายในคลังของพกพาของตนให้เอามาใช้งานแทนดาบได้อยู่แล้ว

พรึด!

“บ้าอะไรกันเนี่ย?”

ด้วยการใช้เวทมนตร์ ฉันได้ทำให้พื้นนั้นลื่นราวกับเป็นน้ำแข็งเพื่อจะลดแรงเสียดทานในจุดที่เขาได้พุ่งตัวเข้ามาลงเพราะแบบนั้นเองที่ทำให้อโดเนนที่พุ่งเข้าใส่ฉันลื่นและล่วงลงไปกองกับพื้น

แล้วฉันก็ได้เอาระเบิดบางประเภทออกมาจากช่องเก็บของพร้อมกับยกมือขึ้นไปในอากาศ ระเบิดลูกในมือของฉันลูกพวกนั้นก็ได้เริ่มที่จะกระจายตัวออกไปและลอยขึ้นมารอบๆตัวฉัน

เวทย์ลมของฉันไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก มันสามารถที่จะทำได้เพียงแค่การเคลื่อนย้ายระเบิดที่เบาที่สุดเท่านั้น แต่ว่ามันก็เพียงพอแล้ว

ปี๊บ! ปี๊บ! ปี๊บ!

ตูมมม!!!

ฉันดึงสลักออกและขว้างระเบิดไปทางอโดเนนที่ละลูกๆ ด้วยการใช้เวทมนตร์ฉันพยายามที่จะทำทุกอย่างให้เป็นไปตามกลยุทธ์เท่าที่จะเป็นไปได้ มันไม่สำคัญว่าความรุนแรงของระเบิดหนึ่งลูกนั้นจะมากเพียงใดเพราะมันยังไม่ได้มีความรุนแรงมากพอที่จะฆ่าตัวเอกเลเวล 51 ลงได้

ตูม! ตูม! ตูม!

ลูกระเบิดพวกนั้นได้ระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่อง การระเบิดอย่างต่อเนื่องนี้เองที่ได้ขวางกันเส้นทางระหว่างฉันกับอโดเนนลงแล้วฉันก็ได้เอาเมก้าชูตเตอร์ของตนเองออกมาจากช่องเก็บของและกระโดดขึ้นไป

เวทมนตร์ ‘แท่นกระโดดสูง’ ได้ถูกร่ายออกมาที่พื้นโดยเจ้ากระถางดอกไม้ซึ่งทำให้ฉันกระโดดได้สูงกว่าที่เคย ในทันทีที่ฉันได้ลงจอดลงที่หลังคาของสิ่งก่อสร้างแห่งหนึ่งฉันได้เล็งปืนไปที่อโดเนนและเหนี่ยวไกออกไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะยิงปืมเมก้าชูตเตอร์กระบอกนี้อย่างต่อเนื่อง ฉันทำเพียงแค่ยิงมันออกไปสามนัดเท่านั้น

“บ้าเอ้ย…”

ฉันไม่สามารถที่จะฆ่าอโดเนนได้ด้วยเมก้าชูตเตอร์เพียงอย่างเดียว เดิมทีฉันก็ไม่ได้ชอบที่จะต้องมาทำเรื่องยุ่งยากแบบนี้ในเมื่อฉันสามารถที่จะฆ่าเขาได้ด้วยการเหวี่ยงดาบอีเทอร์ไม่กี่ทีแต่มันยังคงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าการปล่อยให้เขาขโมยความสามารถของฉันไป

ในช่วงเวลาเช่นนี้เองที่ฉันรู้ได้ว่าตนเองช่างโชคดีจริงๆที่มีเวทมนตร์และวิทยาศาสตร์นอกเนื่องจากความสามารถด้านวิชาดาบ

ฉันได้เติมกระสุน ‘เจาะเกราะ’ ลงในเมก้าชูตเตอร์และยิงมันออกไป

ปุง!

ตูม!

“เอื้อกกก”

กระสุน ‘เจาะเกราะ’ ได้ทำการสร้างช่องโหว่ให้กับมานาที่อยู่รอบร่างกายของอโดเนนในพริบตาที่กระสุนได้ปะทะเขากับร่างของเขา มานาที่ได้กระจายตัวออกไปพวกนี้จะกลับคืนสู่รูปร่างของมันเองอย่างรวดเร็วแต่ว่าช่องว่างเพียงเล็กน้อยเช่นนี้ก็พอแล้ว

ฉันได้พุ่งไปที่อโดเนนและโจมตีไปที่ช่องว่างนั้น

ซึก!

หน้าผากของอโดเนนนั้นมี ‘เครื่องหมายสีแดง’ คล้ายกับแสงเลเซอร์ปรากฏอยู่

ฉันบังคับในเขาหงายหลังออกไปด้วยการเตะไปที่ท้องของเขาและเหนี่ยวไกออกมา

ปัง! ปัง!

ข้อความใหม่ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของฉันพร้อมกันกับเสียงปืนที่ดังกังวาล

ติ้ง!

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 18 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 19:13]

[…เส้นเวลาของโลกเริ่มเกิดการบิดเบือน]

[สกิล ‘นักล่าตัวเอก เลเวล 3’ เปิดใช้งานเพื่อทำการตรวจจับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับเส้นเวลาของโลก]

[ตัวเอกอโดเนนเรียกใช้งานสกิล ‘ย้อนกลับสู่ค่าตั้งต้น (URS)’ และย้อนกลับไปยัง 11 ชั่วโมง 1 นาทีก่อน]

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 18 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 9:53]

ติ้ง!

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 18 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 19:13 …]

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A74]

อย่างน้อยที่สุดเขาก็ได้ตายลงไป

อย่างไรก็ตามฉันได้มารู้ภายหลังว่าการทำแบบนี้นั้นยังไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง

[ตัวเอกอโดเนน เปิดใช้งานสกิล ‘ขโมยเพลงดาบ (SS)’]

[สกิล ขโมยเพลงดาบ (SS) : วิเคราะห์และระบุตัวตนของเพลงดาบของคนที่ฆ่าเจ้าของสกิลและทำให้เพลงดาบนั้นกลายมาเป็นของตนเอง]

[ความคืบหน้า : 2.8%]

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้แม้แต่กระทั้งจะใช้งานดาบอีเทอร์แต่ความคืบหน้าของอโดเนนก็ยังคงเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยอยู่ดี

[ตัวเอกอโดเนน เปิดใช้งานสกิล ‘วิเคราะห์รูปแบบ (A)’]

[ร่างกายของตัวเอกจะค่อยๆมีการปรับตัวในเข้ากับการโจมตีของศัตรู]

มันดูเหมือนว่าสกิล ‘วิเคราะห์รูปแบบ’ ของอโดเนนจะไม่ได้จำกัดอยู่ที่เพลงดาบแต่ว่ายังทำงานกับการโจมตีอย่างอื่นอีกด้วย

“ฟู…ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะใช้เวทมนตร์บางอย่างได้เช่นนี้แต่ในตอนนี้ข้ารู้ถึงมันแล้ว ฉันจะขโมยมันด้วย! ตายซะ!”

ตัวเอกคนนี้พุ่งเข้ามาหาฉันอีกครั้ง

ฉันสู้กับเขาด้วยอาวุธบางประเภทที่ฉันได้ใช้งานไปก่อนหน้านี้และฉันก็ได้ฆ่าเขาไปอีกครั้ง

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A75]

……………………………………………………..

ฉันฆ่าเขา แล้วก็ฆ่าเขาอีก ฉันฆ่าเขาลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คุณลูกค้าได้พูดไว้อย่างชัดเจนแล้วว่ามันมีทางที่จะฆ่าตัวเอกที่อยู่ในลูปได้เพราะงั้นแล้วแผนแรกของฉันคือการฆ่าเขาไปจนกระทั้งเขาย้อนเวลากับไปเป็นเด็กทารกเลย

แต่ว่า…

[ตัวเอกอโดเนนเรียกใช้งานสกิล ‘ย้อนกลับสู่ค่าตั้งต้น (URS)’ และย้อนกลับไปยัง 11 ชั่วโมง 15 นาทีก่อน]

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 18 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 9:53]

ติ้ง!

[วันที่ ณ ปัจจุบัน….]

จุดที่อโดเนนย้อนเวลากลับไปนั้นถูกฟิกตายตัวไว้

18 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 9:53

อโดเนนจะย้อนกลับไปในเวลาที่แน่นอนในทุกๆครั้งที่เขาได้ตายลงและสำหรับในแต่ละครั้งที่เขาได้ตายลงทำให้ช่วงเวลาก่อนที่เขาก็ได้เจอกับฉันก็ค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆจากครั้งที่ผ่านมา

‘ฉันควรที่จะจับตัวเขาได้และคอยจนกระทั้งเขาแก่ตายไปเองเลยดีไหมเนี่ย?’

ฉันสามารถที่จะตัดแขนตัดขาตัดลิ้นและปิดปากของเขาไว้เพื่อป้องกันเขาจากการฆ่าตัวตาย แต่ว่า…

การทำแบบนั้นหมายความว่าฉันต้องคอยให้อาหารกับเขาเขาไปเรื่อยๆ มันไม่ใช่แผนการที่น่าจะดีเลยเพราะว่าเขาคงจะกัดฉันในทันทีที่ฉันเปิดปากของเขาเพื่อที่จะให้อาหาร

และยังเป็นเพราะว่า ‘การวิเคราะห์รูปแบบ’ ของเขาที่ทำให้เขาสามารถที่จะอ่านการโจมตีของฉันได้มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มันยากสำหรับฉันที่จะจัดการกับเขา

แน่นอนว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับเขาถ้าหากว่าฉันใช้งานอาวุธที่เขาไม่คุ้นเคย

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A98]

แต่ว่า แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรหละในเมื่อยังไงซะฉันก็ต้องตัวล่าตัวเอกคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ดี

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A99]

“ไอ้บ้าเอ้ย เจ้าไม่ได้ช่วยให้ข้าเติบโตขึ้นเลย”

เขากลายเป็นแบบนี้หลังจากที่ฉันได้ฆ่าเขาได้มากกว่า 20 ครั้งและได้เคลื่อนย้ายไปสู่เส้นเวลาของโลกที่ A99

‘อโดเนนก็คงจะหมดเรี่ยวแรงเช่นกัน’

แต่เรื่องนั้นไม่ได้สร้างความได้เปรียบอะไรเลยเพราะว่าฉันนั้นเหนื่อยยิ่งกว่าเขาเสียอีก

ฉันไม่เหมือนกับอโดเนนที่ได้พักไปกว่า 11 ชั่วโมงในแต่ละครั้งที่ย้อนเวลา ฉันได้แต่สู้กับเขาอย่างต่อเนื่องนั้นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงต้องเอาดาบอีเทอร์ออกมาอีกครั้งจนได้ ฉันเหนื่อยมากจนไม่สนใจสกิล ‘ขโมยเพลงดาบ’ ของเขาอีกแล้ว

อย่างไรก็ตามร่างกายนี้ได้ใช้ชีวิตอยู่ในสนามบนมามากว่า 10 ปีแล้วมันไม่พังไปง่ายๆหรอก

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A100]

และในตอนนี้ ฉันก็ได้เคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A100

‘…..’

“เขาไม่มาอย่างนั้นเหรอ?”

อโดเนนไม่ได้มาหาฉันแล้ว

……………………………………………………..

เช้าวันถัดไปได้มาเยื่อน

ฉันไม่สามารถที่จะเช่าห้องพักได้เพราะว่าฉันไม่ได้มีเงินของโลกใบนี้ ฉันได้เอาขนมปังออกมาจากช่องเก็บของและกินมันลงไป ฉันดีใจที่อย่างน้อยก็ยังมีบางอย่างที่กินได้อยู่กับตัวแม้ว่าฉันจะกลายเป็นคนไร้บ้านไปแล้วก็ตาม

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 19 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 7:19]

ท้องฟ้าในตอนนี้ยังคงมืดอยู่ ช่วงเวลาแห่งรุ่งอรุณของโลกใบนี้นั้นดูเหมือนว่าจะช้ากว่าที่โลกมนุษย์อยู่หนึ่งชั่วโมง

จากสายตาที่เขาได้มองมากที่ฉันในทุกๆครั้งที่พวกเราได้ต่อสู้กันฉันคิดว่าเขาคงจะกลับมาหาฉันได้ในทุกๆเวลาซะอีกแต่มันได้ผ่านมาทั้งคืนแล้วอโดเนนก็ไม่ได้กลับหาเขาเลย เขาน่าจะคิดว่าการต่อสู้กับฉันมันไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลยหละมั้งเพราะว่าน้อยครั้งมากที่ฉันจะใช้ดาบอีเทอร์

มันนับเป็นเรื่องที่ดีที่จะได้มีเวลาเพียงพอในคิดกับตัวเอง แต่ปัญหาก็คือฉันยังไม่มีเบาะแสที่เพียงพอสำหรับการหาวิธีการที่จะใช้ในการฆ่าคนที่มีความสามารถในการย้อนเวลากลับไปได้อย่างไม่รู้จบหลังจากที่ได้ตายลงแบบนี้ได้

แล้วก่อนอื่นเลยมันเป็นไปได้ใช่ไหมที่ฆ่าเขาในทางกายภายนะ?

‘ฉันรู้ว่าอโดเนนมีจิตใจที่อ่อนแอ…’

เมื่อฉันไปถึงใจกลางของเมืองนี้ด้วยความคิดพวกนั้นภายในหัวของตนเอง ฉันก็ได้พบว่าอโดเนนกำลังท้าทายนักดาบสาวร่างสูงคนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะสูงราว 180 เซนติเมตร

“ไอ้บ้านั้นทำเรื่องเหลวไหลแบบนี้อีกแล้ว”

ติ้ง! ติ้ง!

ตัวเอกเลเวล 51 อโดเนนและนักดาบสาว

มันไม่ใช่การต่อสู้แต่เป็นการกระหน่ำอยู่ฝ่ายเดียว นักดาบสาวคนนั้นแข็งแกร่งมากเกินไปสำหรับอโดเนน

เพียงแค่เธอสะบัดดาบของตนเองเบาๆด้วยมือข้างเดียว อโดเนนก็กระแทกลงไปที่พื้น แต่อโดเนนก็ยังคงลุกยืนขึ้นอีกครั้งและพุ่งไปทางนักดาบสาวราวกับว่าอโดเนนกำลังร้องขอให้เธอฆ่าเขา

มันเป็นสิ่งที่ฉันสามารถจะอ่านความคิดของเขาออกได้อย่างชัดเขนเพราะว่าฉันรู้สกิลของเขาแต่มันคงจะเป็นเรื่องที่ดูไม่สมเหตุสมผลสำหรับนักดาบสาวคนนี้แน่

“เจ้าอ่อนแอเกินไป ทุ่มเทตัวเจ้าให้มากกว่านี้และมาหาข้าเมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว”

ตั้งแต่แรกแล้วดูเหมือนว่านักดาบสาวคนนี้จะไม่ได้มีความตั้งใจที่จะฆ่านักดาบฝึกหัดอย่างอโดเนน เธอใช้สันดาบตบไปที่แก้มของอโดเนนที่กำลังพุ่งเข้ามา

“อึก”

อโดเนนกระเดนกลับไปและกระแทกเข้ากับพื้น บางทีคนเป็นเพราะแรงกระแทกที่ทำให้เขาไม่สามารถที่จะลุกขึ้นได้ เขาหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงอยู่ที่พื้น

อย่างไรก็ตามใบหน้าของนักดาบสาวกลับจริงจังมากขึ้น

[ตัวละครรองมิสคลีน เปิดใช้งานสกิล ‘ดาบเลือดที่แข็งแกร่ง (SS)’]

“เจ้ามีความตั้งใจที่แรงกล้าดีนิ”

“ฮึก ฮึ…”

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 19 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 8:49]

อโดเนนได้หัวเราะออกมาอย่างไร้เสียงและมองดูไปที่พระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นไปบนท้องฟ้า

ฉึบ!

…คอของเขาถูกตัดออกและเขาก็ได้ตายลง

มองไปที่ฉากที่เกิดขึ้นต่อหน้าของตนเองเช่นนี้ ฉันได้แต่ส่ายหน้าของตนเองเท่านั้น

‘ดูเหมือนว่าฉันจะต้องคอยอีกวันกว่าที่จะได้เจอเขาอีกที’

[ตัวเอกอโดเนนเรียกใช้งานสกิล ‘ย้อนกลับสู่ค่าตั้งต้น (URS)’ และย้อนกลับไปยัง 0 ชั่วโมง 1 นาทีก่อน]

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 19 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 8:49]

ติ้ง!

[วันที่ ณ ปัจจุบัน : ปฏิทินจักรพรรดิ 19 กุมภาพันธ์ 712 เวลา : 8:50]

“…หืม?”

มีบางอย่างแปลกๆแหะ…

มันเป็นวันที่ 19? ไม่ใช่ 18 หรอกเหรอ?

เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกทีการต่อสู้กันของทั้งคู่ก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้งมันเป็นฉากที่อโดเนนกำลังวิ่งตรงไปทางมิสคลีน

ลำคอของเขาก็ถูกตัดออกโดยมิสคลีนอีกครั้งหนึ่ง

[ตัวเอกอโดเนน เปิดใช้งานสกิล ‘ขโมยเพลงดาบ (SS)’]

[ความคืบหน้า : 3.97%]

เขาพุ่งเข้าไปและก็ตายลงอีกครั้ง

[ตัวเอกอโดเนนเรียกใช้งานสกิล ‘ย้อนกลับสู่ค่าตั้งต้น (URS)’ และย้อนกลับไปยัง 0 ชั่วโมง 2 นาทีก่อน]

[ตัวเอกอโดเนน เปิดใช้งานสกิล ‘ขโมยเพลงดาบ (SS)’]

[ความคืบหน้า : 4.13%]

เขาพุ่งเข้าไปอีกครั้ง….

แล้วเขาก็ตายลงอีกครั้ง….

[ตัวเอกอโดเนนเรียกใช้งานสกิล ‘ย้อนกลับสู่ค่าตั้งต้น (URS)’ และย้อนกลับไปยัง 0 ชั่วโมง 7 นาทีก่อน]

[ตัวเอกอโดเนน เปิดใช้งานสกิล ‘ขโมยเพลงดาบ (SS)’]

[ความคืบหน้า : 5.79%]

อโดเนนพุ่งเข้าใส่ส่วนมิสคลีนก็ปาดลำคอของเขา

เหตุการณ์เช่นนี้ได้เกิดขึ้นซ้ำกันหลายสิบครั้งในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที

ในด้านหนึ่ง สำหรับตัวเอกที่มีสกิลย้อนย้อนเวลาแบบเป็นลูปได้เริ่มที่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่ได้ตายลงไปหลายต่อหลายครั้งเขาก็สามารถที่จะต่อสู้ได้นานมากขึ้นในการปะทะกัน

ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง ตัวละครรองก็ได้สูญเสียความแข็งแกร่งของตัวเธอเองในทุกๆครั้งที่เธอได้ฆ่าตัวเอกลง

“นี้มันเกิดบ้า…”

มิสคลีนดูไร้เรี่ยวแรงลงเรื่อย เพลงดาบของเธอช้าลงในทุกๆครั้ง เพลงดาบที่พลิ้วไหวราวกับเป็นขนนกได้กลับกลายมาเป็นบางสิ่งที่ดูแข็งทื่อราวกับการแกว่งแท่งเหล็กไปมา

เธอพยายามที่จะเหวี่ยงดาบของเธอให้มากเท่าที่เธอจะทำได้แต่การเคลื่อนไหวของเธอนั้นกลับช้าลงอย่างเห็นได้ชัด มันดูราวกับว่าเธอกำลังค่อยๆลืมเลือนว่าเธอจะต้องเหวี่ยงดาบเช่นไร

[ทำการเคลื่อนย้ายสู่เส้นเวลาของโลกที่ A134]

ในขณะที่เวลาได้ไหลผ่านไป มิสคลีนได้ค่อยๆอ่อนแอลงโดยไม่ทราบสาเหตุ กล้ามเนื้อของเธอก็ค่อยๆหายไป ในทางตรงกันข้าม กล้ามเนี้อของอโดเนนกลับเติบโตมากขึ้นกว่าในแต่ละลูป

สถานการณ์นี้เป็นผลลัพธ์จากการแก้ไขของตัวเอก

ตัวละครรอง มิสคลีนน่าจะเป็นหนึ่งในตัวละครที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้

อโดเนนที่บังเอิญได้มาเจอกับตัวละครที่แข็งแกร่งเช่นนี้ก็ได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาได้ขโมยพลังของตัวละครรองคนนี้

ถ้าหากยังปล่อยในทุกสิ่งดำเนินต่อไปเช่นนี้หละก็ อโดเนนคงจะเอาชนะมิสคลีนได้อย่างแน่นอนและอีก 100 ลูปหลังจากนี้ผู้ชนะคงได้รับการตัดสิน

‘แต่ฉันคงจะปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นไม่ได้หรอกนะ’

ฉันลุกขึ้นจากที่นั่งของตนและโหลดกระสุนไปที่เมก้าชูตเตอร์

จุดอ่อนของการย้อนเวลาประเภทลูปได้รับการยืนยันออกมาเรียบร้อยแล้ว