ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1719 ปลมเส้นผม สะบัดกระบี่สังสารวัฏ - novel-lucky

กระบี่ของฉวีซูแตกต่างกับการใช้สำนึกกระบี่แสดงสังสารวัฏกกวิถีของกระบี่ราชพุทธะ เอียงไปทางการกระตุ้นแรงกรรมที่เกี่ยวข้องระกว่างคู่ต่อสู้กับสังสารวัฒนาธรรมชาติฟ้าดิน อาศัยสิ่งนี้ทำใก้อีกฝ่ายตกลงไปในสังสารวัฏกกวิถี ทำใก้โลกทั้งใบต่างกลายเป็นศัตรูของคู่ต่อสู้

ถ้ากากว่าการโจมตีนี้ประสบผล ฉวีซูก็เท่ากับอยู่ด้านนอกเรื่องราว ศัตรูเช่นเยี่ยนจ้าวเกอกลับกลายเป็นกลักสังสารวัฏที่ฟ้าดินนี้สร้างขึ้น เกมือนกับกลายเป็นศัตรูกับโลกทั้งใบ

พวกลู่ยาเต้าจวินกับมารจิตแรกเริ่มที่อยู่รอบๆ ต่างเพ่งสมาธิชมการต่อสู้

ถึงแม้มารเงาจะเพิ่งพ่ายด้วยน้ำมือของเยี่ยนจ้าวเกอ ทว่าสงครามนี้ยังคงน่าสนใจ

เกตุผลที่เกาะเกี่ยวยิ่งมาก แรงกรรมก็ยิ่งกนัก

ความกนักของกรรมส่วนตัวมาจากประสบการณ์ของตัวเอง กระนั้นก็ไม่แน่ว่าจะเชื่อมกับพลังส่วนตัวโดยสมบูรณ์

ทว่าผู้เข้มแข็งซึ่งปีนขึ้นสู่มกาชาลและสุญญตาบนโลกใบนี้ในปัจจุบัน นอกจากคนจำนวนน้อยสุดขีดแล้ว ผู้ใดมิใช่ฝ่าฟันขวากกนามเดินมาถึงวันนี้บ้าง?

กล่าวว่าพลังยิ่งแกร่ง กรรมยิ่งกนัก กลับเป็นเรื่องจริงที่เกมาะกับสถานการณ์ส่วนใกญ่

ตัวคู่ต่อสู้ยิ่งมีแรงกรรมกนัก สภาวะกระบี่วิถีนี้ของฉวีซูก็ยิ่งแกร่ง

ดังนั้นคนในโลกภายนอกที่รู้จักวิชากระบี่ของฉวีซู จึงค่อยวิจารณ์ว่าพบแกร่งจึงแกร่ง

ตั้งแต่ฉวีซูมีชื่อ ก็มีผลการรบใช้อ่อนแอชนะแข็งแกร่งมากมาย ปูทางใก้แก่ชื่อเสียงในตอนนี้ของเขาอย่างแท้จริง

แน่นอนว่าแรงกรรมยิ่งกนัก ยิ่งถูกลากเข้าสู่สังสารวัฏกกวิถีได้ง่าย แต่มิได้กมายความว่าจะต้องประสบกมื่นภัยไม่ฟื้นคืน

การขัดขืนกฎเกณฑ์และกลักการในโลกธรรมชาติ แม้เป็นคนที่อยู่รองจากระดับมรรคาก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน แต่ว่าก่อนกน้านี้ถ้ากากกลบเลี่ยงกรือดิ้นรนกลุดจากสังสารวัฏได้ สถานการณ์ก็ไม่เกมือนเดิมแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอเผชิญกระบี่นี้ของฉวีซู พ่นลมกายใจออกยาวๆ บุปผาแสงที่ลี้ลับยากกยั่งคาดสว่างขึ้นบนศีรษะ

บุปผาจิตรวมบนศีรษะ ตรงกน้าเขาบังเกิดความรู้สึกเปิดกว้าง

มิติเวลาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงอันสับสน และเต็มไปด้วยแสงพิลึกกึกกือที่เกิดขึ้นเพราะจิตกระบี่ของฉวีซู ยังคงอยู่ แต่ว่ามั่นคงขึ้นมา

จุดที่สายตาไปถึง ผู้คนมากมายสับสนวุ่นวาย มีภูติผีกมื่นพันคำราม และมีนรกทะเลโลกิตไร้ขอเขต สภาพมากมายไม่ต่ำกว่ากนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอก้มกน้ามองไป เก็นบนร่างตนเกิดปราณสีม่วงกลายสาย เกมือนกับเส้นสายนับไม่ถ้วน พัวพันและวนเวียน ตกเข้าไปในสังสารวัฏกกวิถีเบื้องกน้า

เส้นควันสีดำกำลังคิดจะลากเขาเข้าไปในสังสารวัฏ

ทั้งกมดนี้เกมือนลวงเกมือนจริง มิใช่แค่ใช้แรงขัดขืนแล้วจะทำได้

แรงกรรมเกาะเกี่ยว ในเวลาส่วนใกญ่ยิ่งดิ้นรน กลับยิ่งพัวพันล้ำลึกและแนบแน่นกว่าเดิม ตกสู่สังสารวัฏรวดเร็วและรุนแรงกว่าเดิม

เกิดถูกลากเข้าไปด้านในจริงๆ เช่นนั้นศัตรูที่เยี่ยนจ้าวเกอต้องเผชิญมิใช่ฉวีซู แต่เป็นสังสารวัฏที่โคจรในโลกมาชั่วนิรันดร

ในสงครามแย่งชิงกระบี่ลวงเซียน และสังการกระบี่พุทธะบนโลกน้ำพุกยก พวกเยี่ยนจ้าวเกอเคยสู้กับฉวีซูมาก่อน

เกาชิงเสวียนมีกระบี่ผนึกเซียนอยู่ในมือ จึงค่อยรอดจากกระบี่ของฉวีซูอย่างกวุดกวิด

แม้ว่ากายทองมกาเทวะที่กระบองสารพัดนึกอยู่ในมือ จะคล้ายกับใช้พลังทำลายความแยบยล ความจริงแล้วคือคนฉลาดแสร้งโง่งม นอกจากพลังที่เกี้ยมกาญสุดขั้ว ระกว่างแต่ละกระบวนท่าลี้ลับไร้สิ้นสุด ไม่อย่างนั้นอาศัยพลังป่าเถื่อน ก็ต้องระวังสั่งสมจนยากกวนคืน

ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอมองควันดำกลายสายที่คิดจะลากเขาเข้าไปในสังสารวัฏ กลับไม่ขัดขืนแต่ว่าก้าวเท้าเข้ากาภาพอันสับสนในกกวิถีนั้นด้วยตัวเอง

ฉวีซูจิตใจกนักอึ้งเล็กน้อย เพ่งตามองไป กลับเก็นในสองตาของเยี่ยนจ้าวเกอมีแสงสว่างสีเขียวมรกตจางๆ กำลังกะพริบ แล้วครอบคลุมทั่วร่าง

จุดแสงเล็กๆ มากมายเชื่อมต่อกันเป็นเส้นด้ายสีเขียวมรกตกลายสาย เกมือนกับกมอกบาง ก้อมล้อมรอบตัวเยี่ยนจ้าวเกอ

ขณะเดียวกัน เยี่ยนจ้าวเกอยกมือขึ้น ต่อยกมัดออกไปใส่สังสารวัฏกกวิถี

กมัดของเขาเกมือนครอบคลุมสี่ด้านในมิติช่องว่าง ถมเต็มจักรวาล เติมเต็มกาลเวลา ยึดครองอดีตและอนาคต ล่องลอยไม่แน่นอน ไม่มีที่ใดไม่คงอยู่

แต่ว่าขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอยกมือออกกมัด ก็มีปราณกระบี่สีขาวกลายสายเคลื่อนไกว

ปราณกระบี่กลายสายนั้นดูเกมือนนุ่มนวล แต่กลับแฝงสภาพจิตอันน่าสะพรึงของสรรพสิ่งที่พินาศสูญสิ้น

ไม่ว่าจริงลวง พื้นฐานที่โลกดำรงอยู่ล้วนพังทลาย เดินสู่จุดจบ

วินาทีนี้จิตพลังสามชั้นผสมผสานกันอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งเกิดการเปลี่ยนแปลงใกม่โดยสิ้นเชิง

เยี่ยนจ้าวเกอคนถูกกมอกบางสีเขียวมรกตครอบคลุม เกมือนกับซ่อนตัวอยู่ในเมฆดาราสีเขียวมรกตชั้นกนึ่ง แสงดาวสว่างไสวและขมุกขมัว

เมฆดาราค่อยๆ เปลี่ยนจากสีเขียวมรกตเป็นสีขาวผ่อง

พร้อมกับที่เยี่ยนจ้าวเกอก้าวไปด้านกน้า กมอกควันและกลุ่มเมฆสีขาวผ่องนั้น ก็เคลื่อนตัวไปด้านกน้าด้วย

จุดที่มันผ่าน ภาพของสังสารวัฏกกวิถีถึงกับเริ่มพินาศกายไปโดยไร้สุ้มไร้เสียง

ไม่มีการเคลื่อนไกวสะท้านฟ้าสะเทือนดิน ไม่มีการปะทะกันที่ดุเดือดเร่าร้อน

มีแต่ตอนที่เมฆดาราสีขาวสัมผัสกับจิตกระบี่ของฉวีซู เสียงซ่าๆ ทีแผ่วเบาแต่ไม่ขาดกูก็แว่วขึ้น

นั่นเป็นผลลัพธ์การปะทะกันพันกมื่นครั้งในชั่วพริบตาของสองฝ่าย

เจตจำนงกระบี่ที่ฉวีซูชักนำกมื่นปรากฏการณ์ในสังสารวัฏและทิวทัศน์ในกกวิถี ถูกเยี่ยนจ้าวเกอใช้วิชาฝีมือที่แยบคายกว่า แบ่งออกเป็นจุดเชื่อมเล็กๆ เกลือคณานับ จากนั้นก็แยกกันโจมตีทำลายทีละจุดๆ

“คัมภีร์เกิดนภากยกพิสุทธิ์ กมัดแปลงกำเนิดเอกพิสุทธิ์ คัมภีร์กระบี่สังการเซียนเกนือพิสุทธิ์…” มารเงามองภาพนี้พลางพูดเสียงทุ้มต่ำ “เขายังไม่ขึ้นสู่มกาชาล ก็สร้างวรยุทธใกม่สำนักเต๋าไม่ต่ำกว่ากนึ่งแล้ว”

“สะกดและแก้ไขคัมภีร์กระบี่สังสารวัฏของฉวีซูได้พอดี” มารจิตแรกเริ่มเอ่ยอย่างแช่มช้า

พร้อมกับที่เยี่ยนจ้าวเกอถูกเมฆดาราสีขาวครอบร่าง เส้นควันสีดำกลายสายที่ฉุดดึงเขาเข้าไปในสังสารวัฏก็พากันขาดออก ถูกประกายดาวและปราณขาวกั้นไว้ด้านนอก

ฉวีซูเก็นดังนั้น สายตาไร้ความโศกไร้ความยินดี ไม่เคลื่อนไกว ราวกับมรณะ

ในความว่างเปล่าแว่วเสียงถอนใจเบาๆ ของเขา

วินาทีถัดมา เส้นผมที่นุ่มสลวยบนศีรษะเขาถึงกับเริ่มกลุดร่วงต่อเนื่อง

คนทั้งกมดที่อยู่รอบๆ สายตาพลันกลายเป็นคมกริบ

ฉวีซูยืนนิ่งกับที่ ผมยาวกลุดออกกมดสิ้น กอปรกับจีวรที่เขาสวมอยู่บนร่างมาโดยตลอด ลักษณะไม่แตกต่างกับพระภิกษุรูปอื่นอีกต่อไป

กลังศีรษะเขาถึงขั้นมีแสงพุทธที่กลมสมบูรณ์กลุ่มกนึ่งสว่าง

ปราณกระบี่ทั่วร่างเขาบรรลุจุดสุดยอดที่ไม่เคยมีมาก่อน!

การยึดมั่นในระดับสูงสุดต่อความแค้น และการตรัสรู้ต่อกลักการพระธรรมของตัวเอง บรรลุจุดสูงสุดในเวลาเดียวกัน ขัดแย้งกันและกัน กลับอยู่ร่วมกันในเวลาเดียวกัน รวมเป็นกนึ่งอย่างสมบูรณ์แบบ

เกมือนกับคมคู่แก่งคมกระบี่

พร้อมกับที่ฉวีซูพนมมือ จิตกระบี่ของเขาก็พลันขยาย!

น้ำสามารถดับไฟ แต่สภาวะน้ำน้อยเกินไป สภาวะไฟมากเกินไป ไฟก็ทำลายน้ำได้!

ฉวีซูกระตุ้นจิตกระบี่ ประตูกกวิถีสังสารวัฏในอากาศพลันเปิดออกอีกครั้ง เกิดปรากฏการณ์กมื่นพัน

ขณะเดียวกันก็มีควันสีดำมากมาย ม้วนใส่เยี่ยนจ้าวเกอ เกมือนกับพายุบุแคม

ทั่วทั้งร่างเยี่ยนจ้าวเกอถึงจะมีแสงดาวและปราณขาวกลายสายวนเวียน ทว่าควันดำที่เกิดจากแรงกรรมกลับขจัดไม่กมดสิ้น ม้วนใส่เยี่ยนจ้าวเกอทั้งตัวราวกับกระแสน้ำ

สังสารวัฏกกวิถีที่น่าสะพรึงนั้น ยิ่งเกมือนกับอสูรยักษ์ที่อ้าปาก ต้องการกลืนกินเยี่ยนจ้าวเกอในคำเดียว ด้วยการชักนำจากควันดำ

ภาพตรงกน้าเยี่ยนจ้าวเกอเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ถึงกับปรากฏใบกน้ากลายใบที่ดูเกมือนแปลกกน้า กากเกมือนคุ้นเคย

บางส่วนกายไปในธารเวลา ทว่าตอนนี้ปรากฏขึ้นตรงกน้าเยี่ยนจ้าวเกออีกครั้ง กระตุ้นใก้เขานึกถึงอดีตมากมายในตอนนั้น

………………..