ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1747 ผู้คนมาอวยพร
เสียงหัวเราะของเฟิงอวิ๋นเซิงหายไปจากตำหนักใหญ่ เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพลางส่ายหน้า นั่งกลับไปบนเก้าอี้
เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นปาดใส่อากาศ ปรากฏของสี่อย่างได้แก่ขวดวิเศษ ห่อแพร แท่นบัว โคมไฟ
น้ำทิพย์บริสุทธิ์บรรจุอยู่ในขวดวิเศษ
บนห่อผ้าแพรรองผลคนสองผล
แท่นบัวแม้เสียหาย แต่ยังคงมีแสงสว่างเก้าสีไหลเวียนและกะพริบอยู่รางๆ
โคมไฟเก็บแก่นไฟหลีก่อนกำเนิดที่เหมือนกับบรรพบุรุษของหมื่นอัคคี แสงเพลิงสีแดงทองลุกไหม้ไม่หยุด
เยี่ยนจ้าวเกอพิงบนเก้าอี้ เงยหน้าของของขวัญสี่ชิ้นกลางอากาศ สายตาเหม่อลอยเล็กน้อย ใบหน้าฉายแววครุ่นคิดอีกครั้ง
เขาหมุนแผ่นไม้ไผ่ที่ปฐมเทวะนพวิญญาณนำมาในมือ
ตัวเองแต่งงาน แขกมาคับคั่ง แต่ว่าต่างมีจุดประสงค์ เข้าร่วมพิธีเพราะสะดวกต่อการพบปะ
ภาพวุ่นวายปรากฏตรงหน้า เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจไม่ใคร่ครวญความสำคัญด้านในอย่างละเอียด
เรื่องบางเรื่องปรึกษากับพวกเฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ และหยางเจี่ยนได้ เรื่องบางเรื่องได้แต่ให้เยี่ยนจ้าวเกอขบคิดคนเดียว
เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเช่นนี้ รอจนเยี่ยนจ้าวเกอได้สติ คำนวณอีกเล็กน้อย ก็พบว่าเป็นวันที่สองแล้ว
‘นี่ถึงเวลาแล้ว?’ เยี่ยนจ้าวเกออดยิ้มพลางส่ายหัวไม่ได้ ‘ฟ้าช่างเมตตา เรื่องอย่างการแต่งงาน ผ่านมาสามชีวิต นี่เป็นครั้งแรกเอง’
เขาลุกขึ้น ปาดมือใส่อากาศอีกครั้ง ขวดวิเศษ ห่อแพร แท่นบัว กับโคมไฟที่ลอยอยู่กลางอากาศ ถูกเก็บไว้
แทบจะเป็นในเวลาเดียวกัน ประตูตำหนักใหญ่ถูกเปิด เยี่ยนตี๋กับเสวี่ยชูชิงสองสามีภรรยาโผล่ขึ้นที่ประตู
“วันแต่งงานแม้จะไม่มีพิธียุ่งยากเหมือนในโลกคนธรรมดา แต่ว่ามีเรื่องราวมากมายที่ต้องวุ่นวาย” เสวี่ยชูชิงมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างสะท้อนใจอยู่บ้าง “รีบเตรียมตัวเถอะ”
สายตาของเยี่ยนตี๋เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา พิจารณาเยี่ยนจ้าวเกอขึ้นลง ไม่ได้ส่งเสียง เพียงมองภรรยาบ่นไม่หยุดอยู่ด้านข้าง
“ท่านวางใจ ข้าทราบแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอเดินเข้าไปพร้อมกับยิ้ม โอบกอดพวกเขาเดินออกจากตำหนักใหญ่
ในกลุ่มตำหนักที่แขวนโคมผูกแพรสีด้านนอก ตอนนี้มีลูกศิษย์เขากว่างเฉิงจำนวนมากเดินขวักไขว่ เป็นผู้ต้อนรับ ผู้คนคึกคัก บรรยากาศคึกครื้น
สวีเฟยหาคนไว้จัดการภารกิจบนเขากว่างเฉิง เขากับเซี่ยโยวฉานตั้งใจมายังโลกใหม่ใบนี้ เข้าร่วมพิธีสมรสของเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิง
สือจวินกับอิ๋งอวี่เจินผฝู้เป็นมารดาย่อมมา ความสัมพันธ์ของตระกูลพวกเขาและตระกูเยี่ยนไม่ต้องกล่าวมากความ ครั้งกระโน้นเป็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอและสวีเฟยเหนื่อยยาก จึงค่อยทำให้พวกเขาแม่ลูกอยู่กันพร้อมหน้า หนีรอดจากเงื้อมมือมารได้
ก่อนหน้านี้สักพัก เยี่ยนจ้าวเกอไปตรวจสอบสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ อิงหลงถูรู้ข่าวการแต่งงานของเขากับเฟิงอวิ๋นเซิง ก็ขอร้องเยี่ยนจ้าวเกอหาวิธีให้เขาหยุดงานหลายวัน เพื่อให้เขามาร่วมพิธีได้
สถานการณ์พิเศษเช่นนี้ เยี่ยนจ้าวเกอไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว กล่าวไปอิงหลงถูกับสือจวิน แทบเป็นเขากับเฟิงอวิ๋นเซิงมองดูตั้งแต่เล็กจนโต
โลกหล้าแปรเปลี่ยน เรื่องราวในโลกเปลี่ยนผัน เดินผ่านลมฝนมากมาย คนคุ้นเคยยังอยู่ตรงหน้า เยี่ยนจ้าวเกอปลาบปลื้มเช่นกัน
เขาให้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของตัวเองทำหน้าที่แทนอิ๋งหลงถู เฝ้าโลกก่อนกำเนิดกับสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ อิงหลงถูที่ได้หยุดพักโห่ร้องยินดี กลับสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย หลายวันมานี้ยุ่งกับพิธีแต่งงานของเยี่ยนจ้าวเกอ ยังลงแรงลงใจมากกว่าการเป็น ‘ผู้ปกครองฟ้าดิน’ ในโลกก่อนกำเนิดเสียอีก
เซี่ยกวงหลังจากได้รับแจ้งจากลูกศิษย์ของตัวเองระหว่างเข้าฌาน ก็ออกฌานก่อนกำหนดเพื่อเข้าร่วมพิธีแต่งงานของเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิง
ตั้งแต่เยี่ยนตี๋จนถึงสวีเฟย ไปถึงเยี่ยนจ้าวเกอ ต่างตำหนิรอบหนึ่ง เขาไม่สนใจ
คนนิสัยใจร้อนไม่กี่คนในสายกว่างเฉิงผู้นี้ ครั้งนี้เพียงหัวเราะต่อกระซิกกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ไม่ต่อล้อต่อเถียง
ขณะเยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ กลับรู้สึกถึงความอบอุ่น
ศิษย์เขากว่างเฉิง นอกจากคนไม่กี่คนที่ต้องรั้งอยู่ ไม่อาจผละจากหน้าที่จริงๆ คนส่วนใหญ่ครั้งนี้ต่างมาที่นี่ ความยิ่งใหญ่ยังเหนือกว่าเจ้าสำนักรับตำแหน่งเสียอีก
กล่าวตามความจริง จำเป็นต้องใช้คนมหาศาลอย่างแท้จริง
นอกจากคนของเขากว่างเฉิงแล้ว แขกเหรื่อที่มาจากห้าทะเลสาบสี่มหาสมุทรมีจำนวนมหาศาลจริงๆ คนน้อยไปต้อนรับไม่ไหว
แม้แต่สายหุบเขาเจิดจรัสของเสวี่ยชูชิงก็มีคนมา เป็นผู้ช่วยเจ้าบ้านกึ่งหนึ่ง
ในสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย ในฟ้าเหนือฟ้า คนที่มีความสามารถข้ามความว่างเปล่ามาถึงสถานที่จัดพิธีแต่งงาน ล้วนมาแทบหมดสิ้น
ไม่ว่าจะเป็นเขานครหยก ผาบัวแดงยอดเขาอัศจรรย์ เขาโถงเซียน ตำหนักขุยสายฟ้าเขานภาเขียว อารามคงมายาเขาหอเมฆา เนินต้นจักรพรรดิเขาลีลาหงส์ ไม่มีข้อยกเว้น
พวกเยว่เจิ้นเป่ย ฟู่อวิ๋นฉือ เฉาเจี๋ย หลิวเจิงกู่ต่างก็พาคนมาด้วยตัวเอง
สายอารามคงมายาเขาหอเมฆา กวนอวี่ลั่วเป็นสหายสนิทของเฟิงอวิ๋นเซิง ครั้งนี้เฟิงอวิ๋นเซิงแต่งงาน นางย่อมเข้าร่วม มาเยี่ยมเยือนพร้อมกับเสิงม่อผู้ปกครองอารามคงมายาในปัจจุบัน
สายเนินต้นจักรพรรดิเขาลีลาหงส์ หลายร้อยปีมานี้เก็บเนื้อเก็บตัว พัฒนาเงียบๆ มาโดยตลอด ในที่สุดก็ฟื้นฟูปราณกำเนิดได้
แต่ว่าต่อหน้าเยี่ยนจ้าวเกอกับเขากว่างเฉิง พวกเขาก็ไม่มีความคิดอื่นแต่แรก ครั้งนี้มาแสดงความยินดีด้วยความเคารพ
ต่อให้ไม่คิดถึงเยี่ยนจ้าวเกอที่สร้างสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียกับเฟิงอวิ๋นเซิงในระดับมหาชาล สายเขากว่างเฉิงก็เป็นผู้ปกครองสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียโดยไร้ข้อโต้แย้งแต่แรกแล้ว
สำหรับผู้สืบทอดสำนักเต๋าทั้งหมดในปัจจุบัน เยี่ยนจ้าวเกอกับเขากว่างเฉิงล้วนเป็นสายสืบเท้าที่แค่ยกเท้าก็มีความสำคัญ ที่แล้วมามีอิทธิพลเหนือกว่าฟ้าเหนือฟ้า เหนือกว่าสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย
ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอแต่งงาน เป็นเรื่องใหญ่หายาก แม้แต่อารามคลื่นยะเยือกยอดเขาเมฆมรกตที่ติดต่อกับโลกภายนอกน้อย ก็มีคนมาอวยพร
เวลาหลายร้อยปีผันผ่าน เฉินเสวียนจง เจี่ยหมิงคง ฉู่หลีหลียังคงถูกแช่แข็ง อารามคลื่นยะเยือกยอดเขาเมฆมรกตไม่มีแกนหลัก แต่พวกเยี่ยนจ้าวเกอกับเยว่เจิ้นเป่ยไม่เคยลืมเลือนที่นี่ ดูแลเป็นอย่างดี
ถึงแม้ว่าอารามคลื่นยะเยือกยอดเขาเมฆมรกตจะไม่ทำตัวเด่น แต่หลายปีมานี้ก็พัฒนาเงียบๆ มีผู้สืบทอดหนุ่มสาวที่โดดเด่นปรากฏขึ้นมาต่อเนื่อง เพียงแต่ว่าเร้นกายไม่ออกไปไหน เคลื่อนไหวด้านนอกน้อยยิ่ง
กระนั้นเรื่องอื่นยังพอว่า เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋งเซิงแต่งงาน อารามคลื่นยะเยือกไม่อาจไม่สนใจไม่ถามไถ่ เจ้าอารามคนปัจจุบันออกเขาด้วยตัวเองอย่าหาได้ยาก นำของวิเศษจำนวนมากมาแสดงความยินดีกับสามีภรรยาแต่งงานใหม่
นอกจากฟ้าเหนือฟ้า พวกถงซินหลิง กว่างทงจื่อ เฟินอวี่เต้าหยินในฟ้าน้ำพุหยก ก็พากันพาศิษย์มาอวยพรด้วย
นอกจากสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย คนที่ได้รับข่าวในจักรวาลสำนักเต๋าพากันมุ่งหน้ามาแสดงความยินดีที่สวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย
พวกเกาชิงเสวียน หลงซิงเฉวียน อวี่เย่ หลงเสวี่ยจี้ในฟ้ามรกตท่อง ในสวรรค์ชื่อหมิงเหอหยาง ย่อมไม่ต้องกล่าวมากความ
แม้แต่สวรรค์ไท่หวงหวงเสิงของจักรพรรดิโกวเฉิน สวรรค์อู๋ซือเจียงโหยวของนางเซียนอวิ๋นเซียว ต่างมีคนเดินทางมา
ปัจจุบันนางเซียนอวิ๋นเซียวยังควบคุมค่ายกลลงทัณฑ์เซียนอยู่ ตัวนางไม่อาจมาด้วยตัวเอง แต่ได้สั่งศิษย์ในสำนักเอาของขวัญเดินทางมาแสดงความยินดีกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอสามีภรรยา
งานเก็บและคัดแยกของขวัญอวยพร เสี่ยวอ้ายควบคุม ของวิเศษและของอวยพรทุกชิ้น ต่อให้ไม่ผ่านมือนาง ก็ผ่านตานาง ทำให้นางลิงโลดยินดี ยิ้มจนเห็นแต่คิ้วไม่เห็นตา
“ขอบคุณของขวัญมากมายจากเจ้าแม่อวิ๋นเซียว” เสี่ยวอ้ายยิ้มเบิกบาน รับของขวัญไว้
………………..
YOU MAY ALSO LIKE
