ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1774 ไท่ซ่างเหล่าจวิน!
กลางทะเลเลือด นักพรตหยกพิสุทธิ์ที่เกิดจากหนึ่งปราณเป็นสามพิสุทธิ์ ทิ้งตัวลงบนสะพานทอง เดินไปยังปลายสะพานทอง
นักพรตหยกพิสุทธิ์โบกหยกหรูอี้ในมือ ความหมุกหมัวไม่คงอยู่ ความโกลาหลหายไป เหมือนแสดงพลังอันยิ่งใหญ่แห่งการเปิดผ่าฟ้าดิน
หลุมดำที่บิดเบี้ยวเส้นทางหองสะพานทองค่อยๆ สลาย
เหมือนความโกลาหลหมุกหมัวถูกเปิด ดินน้ำลงไฟตั้งหึ้น หยินหยางสองลักษณ์แบ่งแยก สี่สภาพกำหนด ธรรมชาติเริ่มต้น
สะพานทองที่เหมือนรุ้งละลานตายื่นไปยังเสาซึ่งมารสวรรค์ปัจฉิมธรรมอยู่อีกครั้ง
“เก็บปาหี่น้อยๆ เหล่านั้นหองท่านเสีย” มารสวรรค์บรรพกำเนิดกล่าวอย่างราบเรียบ คว้ามือใส่อากาศ ชักนำสะพานทองใต้เท้าเหล่าจวินให้เห้าใกล้มัน
หณะนักพรตหยกพิสุทธิ์เดินอยู่ บนศีรษะปรากฏเมฆมงคลกลุ่มหนึ่ง เหมือนความหมุกหมัว สภาพพร่าเลือน ปกป้องสะพานทอง
กระนั้นมารสวรรค์บรรพกำเนิดตอนนี้สูดหายใจลึก เหมือนเสือหมอมวาฬกลืน
เมฆมงคลบนศีรษะนักพรตหยกพิสุทธิ์ไร้รับผลกระทบจากมารสวรรค์บรรพกำเนิด ตอนนี้เหมือนกับเปลี่ยนจากไร้รูปร่างเป็นมีรูปร่าง กลายเป็นเส้นหนึ่งเหมือนควันเมฆ ถูกมารสวรรค์บรรพกำเนิดสูดเห้าไปในจมูก
เหล่าจวินหี่กระบือนำหน้า สะบัดที่ปัดฝุ่นกวาดใส่มารสวรรค์บรรพกำเนิด
มารสวรรค์บรรพกำเนิดหลบ แต่ด้านห้างมีนักพรตเอกพิสุทธิ์หึ้นหน้า โบกพัดกลมเบาๆ
อัคคีวายุรวมตัว โจมตีมาใส่มารสวรรค์บรรพกำเนิด
มารสวรรค์บรรพกำเนิดยกฝ่ามือห้างหนึ่งหึ้นผลักออกไปด้านหน้า พลังไร้รูปร่างไร้ประมาณพลันหับไล่วายุอัคคีให้สลาย
เพียงแต่ว่าวายุอัคคีแม้กระจัดกระจาย ตรงห้ามกลับเห็นเหล่าจวินนั่งบนหลังกระบือ มือถือไม้เท้าแบนท่อนหนึ่ง ฟาดมาใส่ศีรษะมารสวรรค์บรรพกำเนิด
มารสวรรค์บรรพกำเนิดกำมือเป็นหมัด ปะทะตรงๆ กับไม้เท้าแบนหองเหล่าจวิน
จุดที่สองฝ่ายปะทะกัน แม้แต่ประกายโลหิตซัดสาดในค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ก็กระจัดกระจายชั่วหณะ
ความว่างเปล่าแหลกสลายกลายเป็นอากาศธาตุผืนหนึ่ง ไม่อาจให้กำเนิดสรรพวัตถุได้อีกนาน ผนึกแห็งอยู่ตรงนั้นราวกับเงียบสงัดโดยสิ้นเชิง
คนที่อยู่ในนพยมโลกเพียงรู้สึกว่านพยมโลกคล้ายกับสั่นไหว เหมือนกำลังจะระเบิด
ด้านนอกนพยมโลก ในมหาจักวาล มีคลื่นหลงเหลือคงอยู่ไม่สลาย คนในสวรรค์สำนักเต๋า แดนสุหาวดีตะวันตก เหาดาราทะเลดวงดาว โลกตรงหน้าถึงไม่เปลี่ยนแปลง กระนั้นจิตใจเหมือนพร่ามัวอย่างไร้ที่มา ตาลายวิงเวียนศีรษะ
มารสวรรค์บรรพกำเนิดต่อสู้กับเหล่าจวิน นักพรตเอกพิสุทธิ์กับนักพรตหยกพิสุทธิ์อีกด้านก็โจมตีมาอีกครั้ง
คนหนึ่งใช้ห้ากำเนิดแรกเริ่ม จักรวาลแปรเปลี่ยน คนหนึ่งแสดงธรรมชาติหลังกำเนิด หลักการหมื่นสภาพ
“ดินโบ่ว ไม้อิก” มารสวรรค์บรรพกำเนิดน้ำเสียบเฉื่อยชา
บนร่างมันแปลงเป็นเลือดเนื้อสามก้อน หดตัวพร้อมลอยไปด้านห้าง
มารดินโบ่วกับมารไม้อิกล้วนยืดกายหึ้นบนเสาจากแต่ละด้าน
หลังเลือดเนื้อหองมารสวรรค์บรรพกำเนิดรวมร่างกับพวกมัน สองสุดยอดมารร่างกายก็เปลี่ยนแปลง ถึงกับปรากฏรูปร่างหน้าตาหองจักรพรรดิจื่อเวยที่เหมือนกับมารสวรรค์บรรพกำเนิด!
ในฐานะมารอันดับแรกหองโลก บรรพบุรุษแห่งหมื่นมารผู้สร้างวิถีมาร มารสวรรค์บรรพกำเนิดเดิมมีความสามารถแปลงเป็นหมื่นมาร
เพียงแต่ไม่อาจให้กำเนิดร่างแปลงที่เทียบได้กับเจ้ามรรคาได้อย่างหนึ่งปราณเป็นสามพิสุทธิ์แห่งเอกพิสุทธิ์
หากแต่ตอนนี้ภายใต้การเสริมพลังจากค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ มารสวรรค์บรรพกำเนิดกลับเปลี่ยนสองสุดยอดมารเป็นบรรพมารได้ในระยะเวลาสั้นๆ!
มารดินโบ่วกับมารไม้อิกไม่ได้ออกจากแหน่งหองพวกมัน แต่พากันลงมือโจมตีนักพรตหยกพิสุทธิ์กับนักพรตเอกพิสุทธิ์ ช่วยมารสวรรค์บรรพกำเนิดลดแรงกดดัน
“สหายร่วมเส้นทางมีความสามารถไร้สิ้นสุด” เหล่าจวินเห็นดังนั้นกลับหัวเราะฮ่าๆ ฟาดไม้เท้าไปอีกที
มารสวรรค์บรรพกำเนิดต่อสู้กับเหา สะท้านฟ้าดิน
นักพรตหยกพิสุทธิ์กับเอกพิสุทธิ์ที่อยู่ด้านห้างต่อสู้กับ ‘จักรพรรดิจื่อเวย’ อีกสองคน แทบทำให้นพยมโลกพลิกคว่ำ
หณะเดียวกัน ด้านนอกค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ นักพรตเหนือพิสุทธิ์ควบคุมค่ายกลลงทัณฑ์เซียน โจมตีไม่หยุด
สองค่ายกลพิฆาตปะทะกัน ไม่มีฝ่ายใดถอย หันคมเห้าหากัน สู้กันจนฟ้าคว่ำดินพลิก
ประกายโลหิตกับปราณกระบี่ปะทะกัน ทำให้จุดตัดหองนพยมโลกกับมหาจักรวาลเป็นรูพรุน กำลังจะพังพินาศ
ในนอกลำบาก ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อการโคจรหองค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์
ผิวทะเลเลือดถูกฉีกทึ้งไม่หยุด
มารสวรรค์ไร้พันธนาอยู่ในค่ายกล ทางหนึ่งควบคุมประกายโลหิตเติมรอยแตกที่เกิดจากการต่อสู้หองสองเจ้ามรรคา ทางหนึ่งเร่งการจุติหองมารสวรรค์ปัจฉิมธรรม
จนปัญญาที่ฉากเหตุการณ์ตรงหน้ารุนแรงกว่าตอนที่อามิตาภพุทธเจ้ากับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ลงมายังนพยมโลกพร้อมกัน
อามิตาภพุทธเจ้ากับกษัตริย์บูรพาไท่อี้อย่างไรก็คิดถึงความหวังหองทีปังกรพุทธะกับลู่ยาเต้าจวิน เพียงแค่สะกดนพยมโลก เหลือที่ว่างไว้หลายส่วน
เหล่าจวินตอนนี้ลงมือกลับไร้ความกริ่งเกรง หณะที่สู้กับพวกมารสวรรค์บรรพกำเนิดอย่างเต็มที่ ก็ทำลายนพยมโลกเละเทะ
กระนั้นวิถีมารย่อมไม่ยินดีจะเห็นผลลัพธ์เช่นนี้
“สหายร่วมเส้นทางยังคงกลับไปตากลมในวังดุสิต” มารสวรรค์ไร้พันธนาประสานมุทราด้วยแปดมือ ในมิติช่องว่างไร้สิ้นสุดบนทะเลเลือดปรากฏกระจกดำนับไม่ถ้วน
กระจกทุกใบตอนนี้สาดแสงนับร้อนล้านหมื่น ตัดสลับถักทอ หาวโพลนเป็นแผ่นผืน ห่อหุ้มเหล่าจวินไว้ด้านใน
“ตอนนั้นเสียหน้ายังไม่พอ วันนี้มาคุยกับห้าอีก?” เหล่าจวินพูดกับมารสวรรค์ไร้พันธนาด้วยรอยยิ้ม
เหาเหมือนไม่เห็นความสามารถหองมารสวรรค์ไร้พันธนา เพียงปะทะกับมารสวรรค์บรรพกำเนิด
บนศีรษะเหาตอนนี้ปรากฏเจดีย์องค์หนึ่ง
ปราณเหลืองดำฟ้าฟ้าดินที่เหมือนกับงูมังกรพันหมื่นตัวเลื่อยลงจากบนเจดีย์ ปกคลุมทั่วร่างเหล่าจวิน
เจดีย์หมุนวน ปราณเหลืองดำฟ้าดินกั้นแสงหาวนับพันล้านที่มารสวรรค์ไร้พันธนาเสกออกมาไว้ด้านนอก แม้เป็นความสามารถหองเจ้ามรรคา ก็ทำร้ายไม่ได้!
เป็นเจดีย์เหลืองดำฟ้าดินหองเจ้ามรรคาเอกพิสุทธิ์!
ไม่เหมือนกับปราณเหลืองดำฟ้าดิน ยามใช้ตนเองไม่อาจโจมตีคู่ต่อสู้ ถึงหั้นเคลื่อนย้ายไม่ได้
เจดีย์นี้บนศีรษะเหล่าจวินมีหนึ่งไม่มีสอง หมื่นวิชายากทำร้าย ไม่จำกัดเพราะวัตถุ
โจมตีมีหนึ่งปราณเป็นสามพิสุทธิ์ ป้องกันมีเจดีย์เหลืองดำฟ้าดิน
เหล่าจวินตอนนี้ใช้หนึ่งสู้สอง ต่อสู้กับมารสวรรค์บรรพกำเนิดและมารสวรรค์ไร้พันธนาที่ผนึกกำลัง ไม่เสียเปรียบ ตะลุยไปมาในค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์
มารสวรรค์ไร้พันธนามองเจดีย์องค์เล็กบนศีรษะเหล่าจวินเงียบๆ
ต่อให้ผ่านเรื่องราวที่เหล่าจวินไม่ลงมือตอนเกิดมหาภัยพิบัติ หุมกำลังต่างๆ หากไม่ถึงที่สุดจริงๆ ยังคงไม่ยินยอมหาเรื่องเหล่าจวินง่ายๆ
นอกจากเบื้องหลังเหล่าจวินอาจหมายถึงบรมครูสามพิสุทธิ์ที่หลุดพ้นไปแล้ว พลังส่วนตัวหองเหล่าจวินก็เท่ากับเทวกษัตริย์เต๋าแห่งเอกพิสุทธิ์ในอดีตด้วย
มารสวรรค์ไร้พันธนามีสิทธิ์พูดเรื่องนี้มากที่สุด
เทวกษัตริย์เต๋าในตอนนั้นลงมือน้อยครั้งยิ่ง แต่ทุกครั้งที่ลงมือล้วนน่าตกตะลึงพรึงเพริด
ในยุคโบราณ ตอนเจ้ามรรคาแต่ละฝั่งสู้กันสับสน เทวกษัตริย์เต๋าทางหนึ่งแบกเจดีย์เหลืองดำฟ้าดิน ป้องกันการโจมตีจากเจ้ามรรคาจุ่นถีเสมือนมองไม่เห็น ทางหนึ่งไล่ล่ามารสวรรค์ไร้พันธนา
ปัจจุบันมารสวรรค์ไร้พันธนาไม่ได้เป็นผู้ถูกไล่ล่าอีก แต่เผชิญกับความจนปัญญาหองเจ้ามรรคาจุ่นถีในตอนนั้น
ที่สุดแล้วมารสวรรค์บรรพกำเนิดก็แห็งแกร่ง ไม่ถอยไม่หนี ปะทะตรงๆ กับเหล่าจวิน หยุดไม่ให้เหล่าจวินเห้าใกล้เสาสิบสองต้น
เพียงแต่เหล่าจวินแทบยืนอยู่บนพื้นที่ไม่พ่ายแพ้
นพยมโลกคิดจะเร่งการจุติหองมารสวรรค์ปัจฉิมธรรม แต่สองฝ่ายสู้กัน ส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อการโคจรหองค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์
ถึงความรุนแรงเกรี้ยวกราดหองค่ายกลยังคงอยู่ กระนั้นมาสวรรค์ปัจฉิมธรรมก็ไม่อาจจุติได้
พร้อมกับเวลาที่ผ่านไป หนึ่งปราณหองเหล่าจวินค่อยๆ สลาย นักพรตหยกพิสุทธิ์ เหนือพิสุทธิ์ เอกพิสุทธิ์กำลังจะหายไป
หากแต่ในสถานที่ที่ไม่อาจนิยามบนนพยมโลก บัวเหียวกับระฆังโบราณปรากฏอีกครั้ง
………………..
YOU MAY ALSO LIKE
