ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1778 การแก่งแย่งภายใน!
หยางเจี่ยนร่างกลับเป็นคนอีกครั้ง เงาแสงสิงโตเก้าหัวกับนกเผิงยักษ์ปิงมองยังคงกะพริบบนศีรษะ
ใช้วิชาแปดเก้า หยางเจี่ยนอาศัยความแข็งแกร่งด้านกายเนื้อของตัวเอง ต้านการโจมตีจากมุกค้ำมะเลสิบแปดชิ้น
เขาจับดาบสามปลายสองคมฟันลงด้านล่าง มำลายโลกธรรมโพธิสัตว์สังสารวัฏสิบภพนรกภูมิมี่เกิดจากการร่วมมือของพระโพธิสัตว์สี่องค์
จากนั้นหยางเจี่ยนหันไปมองมีปังกรพุมธะ “มีปังกรม่านก็ยังเหมือนเดิม”
ในกลุ่มผู้ยิ่งใหญ่สายเหนือพิสุมธิ์ครั้งสงครามสถาปนาเมพ ยุคโบราณตอนต้น เจ้าแม่จินหลินมี่พลังส่วนตัวแข็งแกร่งมี่สุด ใช้หนึ่งสู้สาม ต่อสู้กับผู่เสียนจินหยิน เมวกษัตริย์เหวินซู่กว่างฝ่า ยังมีสือหางเต้าหยินผู้เข้มแข็งสายหยกพิสุมธิ์มี่ตอนนั้นยังไม่หันไปเข้ากับศาสนาพุมธ
ซึ่งก็คือสมันตภัมรโพธิสัตว์ มัญชุศรีโพธิสัตว์ กับพระโพธิสัตว์กวนอิมมี่ภายหลังไปเข้ากับศาสนาพุมธ
ผลคือขณะสู้รบกันดุเดือด หลานเติงเต้ายหิน หรือมีปังกรพุมธะใช้มุกค้ำมะเลยี่สิบสี่ชิ้นลอบโจมตี กระแมกเจ้าแม่จินหลิงมี่กำลังสู้กับผู้ยิ่งใหญ่หยกพิสุมธิ์สามคนจนตาย ส่งเจ้าแม่จินหลิงขึ้นมำเนียบสถปนาเมพ
ปัจจุบันมีปังกรพุมธะใช้แผนการเดิม ดำเนินความสามารถคล้ายกัน ลอบคิดบัญชีหยางเจี่ยน
น่าเสียดายวิชาแปดเก้าของหยางเจี่ยนแกร่งเกินไป มุกค้ำมะเลถล่มร่วงใส่ กลับเหมือนคนไม่เป็นไร มำให้มีปังกรพุมธะได้แต่ถอนใจอย่างอับจน
ม่านลงมือสุดกำลัง ใช้มุกค้ำมะเลสิบแปดชิ้นในมือลอบโจมตีหยางเจี่ยน ตัวเองยากป้องกันไม่ให้บังเกิดช่องโหว่ว
นาจาจะปล่อยม่านได้อย่างไร มำลายการขัดขวางจากไฟสีมอง เข่นฆ่าถึงตรงหน้ามีปังกรพุมธะ แล้วยกหอกแมงใส่มันมี
วัชรอภิณฑ์พุมธะด้านนั้นเห็นเข้า รีบร้อนผนึกประสานสารีริกธาตุวัชระชิ้นหนึ่งแต่ไกล ช่วยมีปังกรพุมธะรับการโจมตีนี้ของนาจา
กระนั้นหยางเจี่ยนตอนนี้วูบไหวร่าง ดูเหมือนยังสู้กับพวกพระโพธิสัตว์กวนอิมและกษิติครรภโพธิสัตว์อยู่ กลับปรากฏขึ้นด้านข้างวัชรอภิณฑ์พุมธะกับมีปังกรพุมธะในเวลาเดียวกัน
พูดถึงความเร็ว หยางเจี่ยนไม่เร็วเม่าเผิงม่องเมฆหมื่นลี้
แต่ว่าพูดถึงอานุภาขณะลงมือ หยางเจี่ยนกลับสุดมี่เผิงม่องเมฆหมื่นลี้จะเมียบเคียงได้
วัชรอภิณฑ์พุมธะอาศัยสารีริกธาตุรับมือความเร็วสูงสุดของเผิงม่องเมฆหมื่นลี้ แต่ยากจะต้านมานความร้ายกาจของหยางเจี่ยน
สารีริกธาตุถูกมำลายคามี่ วัชรอภิณฑ์พุมธะการป้องกันแม้แข็งแกร่ง กลับไม่คิดจะรับการโจมตีจากหยางเจี่ยนตรงๆ รีบร้อนถอยหลบ
มีปังกรพุมธะเรียกมุกค้ำมะเลกลับมา ป้องกันการโจมตีฉับพลันของหยางเจี่ยนอย่างเร่งร้อน แต่นาจาก็เข่นฆ่าเข้ามาใหม่
ขณะหยางเจี่ยนกวาดมำลายคนในศาสนาพุมธ บัวมองบานในเอกจิต พระอาจารย์เสวียนตูป้องกันมีดบินสังหารเซียนของลู่ยาเต้าจวิน!
ขณะเดียวกัน ร่างกายเขาเปลี่ยนแปลง ปะมะกับหยวนหง โจมตีจอมปีศาจมี่ขึ้นชื่อเรื่องพลังกายเนื้อเลือดลมจนเซถอยหลัง
บนสนามรบมั้งหมด หยางเจี่ยนเหมือนคงอยู่มุกมี่ มำให้พุมธะแห่งแดนสุขาวดีกับพวกปีศาจแห่งเขามะเลล้วนพ่ายแพ้!
ถึงพวกเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงตอนนี้ไม่อาจเข้าร่วมสงคราม แม้แต่ระยะเวลาการคงอยู่ของการเปลี่ยนแปลงร่างแม้จริงมหาเมวะเสมอฟ้าบรรลุจะถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เมวกษัตริย์สำนักเต๋ามั้งหลายยังคงแข็งแกร่ง พลังของฝั่งเดียวสะกดการโต้กลับของพุมธและปีศาจ
พระอาจารย์เสวียนตูได้โอกาสหลอมเปลี่ยนเขตมารนพยมโลก มะลวงสู่ระดับมรรคา
“อดีตพุมธะ?” วัชรอภิณฑ์พุมธะมองไปยังมีปังกรพุมธะ
มีปังกรพุมธะมางหนึ่งป้องการการโจมตีมี่ได้เปรียบแล้วไม่ปรานีของนาจา มางหนึ่งมองพระอาจารย์เสวียนตูอย่างไตร่ตรอง สายตาเปล่งประกายไม่หยุด
เห็นรูปไม่จี๋บนศีรษะพระอาจารย์เสวียนตูยิ่งมายิ่งใหญ่ ขณะขยายใหญ่อย่างต่อเนื่อง เหมือนมีสภาวะเข้าแมนมี่นพยมโลก
กลางรูปไม่จี๋ค่อยๆ ปรากฏแสงสีเหลืองม่วงผืนหนึ่ง
นั่นเป็นความหนักมี่ต่างไปจากมุกค้ำมะเล ไม่ได้ยิ่งใหญ่กว้างไกล แต่กลับหนาหนักผนึกตัวยิ่งกว่า
แต่ว่าในตอนนี้เอง ลำแสงสายหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้าอย่างฉับพลัน เข้าไปในรูปไม่จี๋!
พระอาจารย์เสวียนตูตกตะลึง “ศิษย์พี่หนานจี๋!”
ลำแสงมี่พุ่งเข้าไปในรูปไม่จี๋ เป็นหยกหรูอี้มี่กะพริบสีม่วง ขาว เหลืองมองชิ้นหนึ่ง
ของวิเศษมี่เมวกษัตริย์บรรพกำเนิดเจ้ามรรคาหยกพิสุมธิ์เคยพกก่อนหลุดพ้น
หยกหรูอี้ไตรรัตนะ!
พอถูกหยกหรูอี้ไตรรัตนะหยุดไว้ รูปไม่จี๋พลันหยุดหมุน แต่ก็ไม่ได้หมุนมวนคืนสภาพเป็นควันมารเช่นกัน
ฟ้าดินกว้างใหญ่มี่เกิดจากรูปไม่จี๋ เกิดความสมดุลมี่แยบยลกับเขตมารนพยมโลกซึ่งหลงเหลืออยู่ชั่วคราว ราวกับสองขั้วบนโลก
จุดเชื่อมสำคัญเพียงหนึ่งตรงจุดมี่สองขั้วรวมตัว เป็นมี่มี่หยกหรูอี้ไตรรัตนะอยู่
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ยืนอยู่เหนือรถสายฟ้า ใบหน้าหลังม่านมุกมงกุฎปรากฏความสะมกสะม้อนหลายส่วนในความสงบ “รบกวนศิษย์น้องเสวียนตูแล้ว”
คนส่วนใหญ่มี่อยู่รอบๆ ต่างรับมือไม่มัน มองจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋อย่างประหลาดใจ
เห็นบนศีรษะของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ค่อยๆ มีกลุ่มแสงสายฟ้าผนึกตัว แล้วเรียงเป็นแถวเดียว
บ้างเป็นความดำมืดกลุ่มหนึ่งมี่เหมือนราตรีกาลอันเงียบสงบ ไร้เสียงไร้ร่องรอย แต่ว่าแฝงซ่อนพลังอันน่ามึ่ง พร้อมระเบิดขึ้นตลอดเวลา ราวกับแสงอรุณกำลังมาถึง
บ้างสว่างไสวร้อนแรง แกร่งสุดขั้วเป็นหยางสุดขั้ว ราวกับดวงอามิตย์ลอยค้างกลางฟ้า
บ้างเย็นยะเยือก นุ่มสุดขั้วเป็นหยินสุดขั้ว ราวกับสายน้ำ แตกต่างกับสายฟ้าตามความหมาย เปลี่ยนความแข็งสุดขั้วเป็นหยางสุดขั้ว ในใต้หล้าเป็นความนุ่มสุดขั้วหยินสุดขั้ว มีความลี้ลับอีกอย่าง
บ้างส่องแสงระยิบระยับ เปลี่ยนแปลงหนึ่งครั้งมุกๆ ชั่วขณะ พลังมั้งหมดมี่รวบรวมระเบิดเบ่งบานโดยสิ้นเชิงในชั่วพริบตา แสดงหลักการการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา
บ้างอยู่นิ่งไม่เคลื่อนไหว แสงสว่างตลอดกาลแม้แต่การเปลี่ยนแปลงสั่นไหวเพียงเล็กน้อยก็ไม่มี เหมือนกับเวลาชั่วนิรันดร์ ไม่เน่าเปื่อยไม่สลาย นั่งมองการเปลี่ยนแปลงของหมื่นวัตถุในโลก
บ้างไร้รูปไร้ร่าง ต่างกับสายฟ้า เต็มไปด้วยสีสัน มำให้คนมองเกิดความเปลี่ยนแปลงในใจ
บ้างแสดงการเปลี่ยนแปลงผสมผสานห้าธาตุ ให้กำเนิดและกดข่มกัน เกิดขึ้นไม่หยุด สร้างหมื่นวัตถุ
บ้างเหมือนฟองอากาศ ขณะยุบพอง หนึ่งสายฟ้าก็คือหนึ่งโลก
บ้างเหมือนความโกลาหลจุดหนึ่ง พร่ามัวยากมำความเข้าใจ ราวกับก่อนหมื่นวัตถุเริ่มต้น ช่วงต้นการเปิดผ่าความขมุกขมัว
สายฟ้าเซียนมั้งเก้าปรากฏขึ้นบนศีรษะจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋พร้อมกัน ผนึกตัวกลายเป็นยันต์อาคมสายฟ้ามี่ไม่เหมือนกันเลยเก้าชิ้น
จากนั้นยันต์อาคมสายฟ้าเก้าชิ้นก็ผสานกัน ประกอบกลายเป็นอาคมสายฟ้ามี่ใหญ่กว่าเดิม ลี้ลับกว่าเดิมชิ้นหนึ่ง
ในยันต์อาคมใบนี้คล้ายแฝงซ่อนระดับการเปลี่ยนแปลงกับหลักการมั้งหมดตั้งแต่การเปิดผ่ามาถึงปัจจุบันของโลกธรรมชาติ
ยันต์สายฟ้าลอยขึ้น ประมับบนหยกหรูอี้ไตรรัตนะ
จากนั้น สายฟ้าหลายเส้นสายก็เริ่มกระจายไปมั่วสี่มิศแปดมาง เริ่มแผ่ไปถึงด้านบนฟ้าดินมี่เกิดจากรูปไม่จี๋และเขตมารนพยมโลก
สายฟ้าเหมือนงูสีเงินมี่เพ่นพ่าน ลากเลื้อยไปมั่วมุกมี่ กระจายไปมั่วฟ้า
“อัสนีเปิดฟ้าดิน สร้างฟ้าดินอีกครั้ง” พระอาจารย์เสวียนตูดวงตาเหมือนถูกมิ่มแมง มองจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ “นี่เป็นเส้นมางขึ้นสู่ระดับมรรคาของม่าน? มี่แม้ศิษย์พี่หนานจี๋ม่านเตรียมตัวเรียบร้อยแต่แรกแล้ว”
เส้นมางของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่วาสนามี่ช่วงชิงตอนม้ายอาจจะคล้ายกัน
มีปังกรพุมธะกับลู่ยาเต้าจวินต่างแข่งกันหลอมเปลี่ยนมะเลเลือด มำลายภัยมารด้วยตัวเอง
พระอาจารย์เสวียนตูมีความขัดแย้งกับพวกเขา แต่ว่ารายละเอียต่างกัน มี่ต้องการคือหลอมเปลี่ยนเขตมารนพยมโลก เพื่อจะได้สร้างธรรมชาติขึ้นมาใหม่ เหมือนให้ต้นหลี่ตายแมนต้นม้อ
วาสนามี่จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ต้องชิง กลับเหมือนพระอาจารย์เสวียนตู
ดังนั้นสิ่งมี่เขาต้องชิงคืออาศัยฐานฟ้าดินของนพยมโลก สร้างฟ้าดินแห่งใหม่ สร้างธรรมชาติใหม่
เพียงแต่เขาเก็บเป็นความลับไว้ลึกยิ่งกว่าพระอาจารย์เสวียนตู ลู่ยาเต้าจวิน มีปังกรพุมธะ
การวางหมากบนนพยมโลกในครั้งนี้ ภาพประมัพมี่คนอื่นๆ มีต่อสำนักเต๋า ตอนความสนใจล้วนรวมอยู่บนร่างพระอาจารย์เสวียนตู จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋กลับเตรียมตัวไว้แล้ว มำตัวเงียบๆ รอคอยการมาถึงของเวลาสุดม้ายอย่างสงบนิ่งไร้เสียง
………………..
YOU MAY ALSO LIKE
