ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1791 พวกท่านไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว

เห็นการเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอ ยอดฝีมือผู้ยิ่

งใหญ่เช่นพวกห

ยางเจี่ยน นาจา ไท่อี้จินหยินต่างทอดถอนใจ

“หวังว่าสหายร่วมเส้นทางเยี่ยนจะปรานี” หยางเจี่ยนส่ายหน้า
ถอนใจ

เยี่ยนจ้าวเกอฝีเท้าไม่หยุด “พี่ร่วมเส้นทางคํานึงถึงน�าใจพวก
เดียวกัน ข้าผู้แซ่เยี่ยนเข้าใจได้วันนี้แม้ว่าฝนผ่านฟ้ากระจ่างแล้ว แต่
เหมือนวัวหายล้อมคอก พวกเขาชดเชยไม่ได้แล้ว”

“ไม่มีคําว่ากล่าวสักเล็กน้อย คิดทําเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรสัก
อย่าง ใช้ได้หรือ?”

หยางเจี่ยนได้ยิน เงยหน้าถอนใจ ไม่กล่าวอีก

นาจาและไท่อี้จินหยินเพียงแต่เงียบเสียง

เยี่ยนจ้าวเกอก้าวเท้าเหมือนไม่ยาว แต่พริบตาเดียวบรรลุถึง
ตรงหน้าจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋กับพระอาจารย์เสวียนตู

เห็นไท่ซ่างเหล่าจวินไม่สนใจเรื่องที่เกิดทางด้านนี้โดยสิ้
นเชิง
เหมือนสัมผัสไม่ได้หนานจี๋และเสวียนตูสีหน้าเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
ความเย็นเยียบที่ก้นบึ้

งจิตใจเข้มข้นกว่าเดิม

พวกเขาพากันหนีไปทิศทางที่ต่างกันโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

พระอาจารย์เสวียนตูร่างเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่ามายา คล้าย
กลายเป็นการดํารงอยู่ที่ไร้รูปไร้สสาร

ร่างเขาหายไปในความว่างเปล่า คิดข้ามขอบเขตธรรมชาติฟ้าดิน
แห่งใหม่นี้กลับสู่วังดุสิตที่อยู่สูงไกลไร้สิ้
นสุด

จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋นั่

งบนโครงรถที่เปลี่ยนมาจากสายฟ้า

เสียงเปรี้ยงดังขึ้

น แสงสายฟ้ากะพริบ โครงรถหลุดออก กลายเป็น

แสงสายฟ้ายิ่

งใหญ่ ม้วนจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เคลื่อนไปสู่ความ

ว่างเปล่า ออกจากที่นี่ด้วยความเร็วสูง

สายฟ้าดังขึ
้
นติดต่อกัน สายฟ้าอนัตตา สายฟ้านิรันดร์สายฟ้าชั่
ว
พริบตา สามวิชาสายฟ้าถูกใช้พร้อมกัน ความเร็วการเคลื่อนที่ของ
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ถึงขั
้
นสูงกว่าพระอาจารย์เสวียนตู

เทวกษัตริย์สํานักเต๋าทั้

งสองที่มีชื่อเสียงมาตั้

งแต่ยุคโบราณตอนต้น
เวลานี้ไม่มีความคิดลงมือต่อสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอ เพียงแต่แยกกันหนีไป
คนละทาง ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอจะไปทางไหน ได้แต่ให้ฟ้าลิขิตแล้ว

ถึงจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋จะเชี่ยวชาญคัมภีร์เกิดนภา แต่
ตอนนี้คํานวณไม่ออกว่าตัวเองมีความหวังจะหนีรอดสักกี่ส่วน

กระนั
้
นอย่างน้อยพลังที่เยี่ยนจ้าวเกอแสดงออกมาตอนกวาดล้าง
เหล่าพุทธะแห่งแดนสุขาวดีตะวันตกก่อนหน้านี้ก็ทําให้ทุกคนทราบ
แล้วว่า ต่อให้พระอาจารย์เสวียนตูกับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋
ร่วมมือกัน เผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อย

แยกกันหนีอาจมีโอกาส

หากอยู่สู้โอกาสแม้แต่น้อยก็ไม่มี
เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนมองทะลุความคิดของพวกเขา

“ไม่ว่าพวกท่านจะทําอย่างไร ก็ไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว” เขา
แค่นเสียงพูด
ทุกคนตรงหน้าพร่ามัว เพียงรู้สึกเหมือนปรากฏเยี่ยนจ้าวเกอสอง
คน!

ทั
้
งๆ ที่เยี่ยนจ้าวเกอไม่รีบไม่ร้อน เดินไปด้านหน้าอย่างสงบใน
ความว่างเปล่าที่เดิม

แต่ขณะเดียวกัน ตรงหน้าพระอาจารย์เสวียนตูกับจักรพรรดิอายุ
วัฒนาหนานจี๋ที่หลบหนีถึงกับปรากฏเยี่ยนจ้าวเกอด้านละคน
ไม่ใช่เงาลวง ยิงไม่ใช่ความรู้สึกหลอน ่ แต่เป็นเยี่ยนจ้าวเกอเหมือน
กับดํารงอยู่พร้อมกันบนตําแหน่งที่แตกต่างของเวลาอย่างแท้จริง
คนอื่นๆ ในสํานักเต๋าเห็นดังนั้

น ส่วนใหญ่ถอนใจชมเชย พระ
อาจารย์เสวียนตูกับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เห็น จิตใจท้อถอยยิ่
ง

กว่าเดิม

พวกเขาเร็ว เยี่ยนจ้าวเกอเร็วกว่าพวกเขา!

เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้เหมือนกับเผิงท่องเมฆหมื่นลี้หรือหยาง
เจี่ยน เผชิญกับผู้เข้มแข็งระดับเดียวกัน เห็นชัดว่าคงอยู่ทุกที่เหมือนกัน
ถึงแม้พระอาจารย์เสวียนตูกับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋จะ
แยกกันหนีไปคนละทาง เยี่ยนจ้าวเกอก็ขวางพวกเขาพร้อมกัน!

“วาสนากับภัยพิบัติอยู่ร่วมกันจริงๆ” จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋
เหนื่อยล้าอยู่บ้าง พ่นลมหายใจยาวๆ ร่างพลันเริ่

มเล็กลง

เซียนสวรรค์มหาชาลที่ยิ่

งใหญ่สูงไกล อิทธิฤทธิ
์
มากมาย ชั่
วครู่

เดียวเหมือนหดกลายเป็นข้าวเปลือกเม็ดหนึ่งในมหาสมุทร

ไม่เพียงแต่ร่างกายหดเล็ก บุปผาเซียนก็หายไปด้วย ไม่ปล่อย
ออกมาด้านนอกแม้แต่น้อย

นี่ทําให้ในประสาทรับรู้ของคนอื่นๆ เขาไม่เพียงหดเล็ก ยิ่

งเหมือน

หายไปจากที่เดิม

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอยิ้

มเล็กน้อย ยื่นนิ้

วออกมาแตะกับความว่างเปล่า

พร้อมกับที่เขาแตะนิ้

วนี้มิติเวลาสั่

นไหว ปรากฏแสงสายฟ้าใหม่

เงาร่างของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋โผล่ขึ้

นตรงหน้าผู้คน

ร่างกายเหมือนใหญ่ขึ
้
นอีกครั
้
ง กําลังจะถูกเยี่ยนจ้าวเกอทิ่
มนิ
้
วใส่

กลางหว่างคิ
้
วระหว่างสองตา

นี่กลับไม่ใช่ความประสงค์ของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋แต่เป็น
เยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้

วเดียวทําลายอิทธิฤทธิ์

องเขา ลากเขาออกมาจากจุด

สุดขีด
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เผยตัวเองอย่างไม่อาจควบคุม ยิ่
ง

เหมือนส่งหน้าผากตวเองเข้าหานิ้

วของเยี่ยนจ้าวเกอ

“สั่
ง!” ตอนนี้จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋สีหน้ากลับคืนสู่ความ

สงบนิ่
ง สายตาเย็นชาเหมือนน�า

ในเสียงตวาดเบาๆ ลําแสงสายหนึ่งลอยขึ
้
นจากร่างเขา กะพริบสี

ม่วง เขา ทองเหลือง

ลําแสงกลายเป็นหยกหรูอี้ท่อนหนึ่ง ขวางอยู่ตรงหน้าจักรพรรดิ
อายุวัฒนาหนานจี๋
เป็นหยกหรูอี้ไตรรัตนะที่เทวกษัตริย์บรรพกําเนิดทิ้

งไว้หลังหลุด

พ้น

ก่อนหน้านี้ของวิเศษชินนี้เป็นกุญแจสําคัญที่จักรพรรดิอายุวัฒนา ้
หนานจี๋กับพระอาจารย์เสวียนตูแย่งชิงกัน และเป็นกุญแจสําคัญที่
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ใช้ทะลวงสู่ระดับมรรคาในการวางหมาก
บนนพยมโลกเช่นกัน

ทว่าตอนนี้เผชิญกับดัชนีของเยี่ยนจ้าวเกอ จักรพรรดิอายุวัฒนา
หนานจี๋ได้แต่เซ่นหยกหรูอี้ไตรรัตนะออกมา
นี่เป็นคําว่ากล่าวที่เขามอบให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋
นเซิง

มาตรว่าจะเสียดายปานใด ตอนนี้ได้แต่เป็นวีรบุรุษหักข้อมือ
ไม่อย่างนั้

น เขาอาจถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าตายคาที่จริงๆ

เยี่ยนจ้าวเกอจี้นิวออก

้ หยกหรูอี้ไตรรัตนะขวางอยู่ตรงหน้า

จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋
ถึงแม้อีกฝ่ายไม่อาจผลักดันของล�าค่าชิ้

นนี้ได้ตามใจ แต่ตอนนี้ก็

เกิดผลสกัดขวางหลายส่วน

นิ
้
วของเยี่ยนจ้าวเกอแตะบนผิวหยกหรูอี้ไตรรัตนะ พลังงานเปลี่ยน
แข็งเป็นอ่อน

แสงสว่างสีม่วง ขาว ทอง ไหลเวียนกะพริบไม่หยุด ถูกปราณพิสุทธิ
์

รอบตัวเขาม้วนคลุม
ขณะกระแสปราณรอบตัวเยี่ยนจ้าวเกอกะเพื่อม รูขุมขนบนมือเขา
เปิดปิด แสงสว่างเป็นจุดๆ ที่เล็กเหมือนเม็ดข้าวโพดลอยขึ้

นราวกับดาว

เจิดจรัส

แสงหลายจุดนั
้
นปรากฏสีม่วง ขาว เหลือง ส่องสะท้อนกับประกาย

แสงบนหยกหรูอี้
ในขณะเดียวกัน ร่างของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ก็กลายเป็น
แสงสายฟ้าใหม่ ฉวยโอกาสหนีไปยังที่ไกล

“แค่นี้ก็พอแล้ว?” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่นําพา

เขายื่นมืออกมาจับหยกหรูอี้ไตรรัตนะ ในสองตาปรากฏประกาย
แสงสีเขียวมรกต
มืออีกข้างที่่

ว่างโจมตีใส่เงาหลังของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋
การโจมตีที่เหมือนมองไม่เห็นโดยตรงกระทบร่างจักรพรรดิอายุ
วัฒนาหนานจี๋แต่ว่าร่างของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋พลันสั่
นไหว!

ในม่านตาสองข้างของเขาปรากฏประกายแสงสีเขียวมรกตเช่นกัน
กะพริบพร้อมเกาะเกี่ยวกันไม่หยุด กลายเป็นลวดลายอาคมที่ลี้ลับ

จากนั
้
นก็แหลกสลาย!

แสงสีเขียวกะพริบขึ

้นในม่านตาของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋

แล้วแหลกสลายหมดสิน

้ กลายเป็นแสงส่างเป็นจุดๆ ก่อนจะหาย

สาบสูญ
เขาครางหนักๆ คําหนึ่ง จิต ปราณ สารกําเนิดลดต�าลง สามบุปผา
บนศีรษะมืดสลัว

จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ไม่กล้าหยุดอยู่ต่อ รีบร้อนหลบหนี
หลอมรวมกับส่วนลึกความว่างเปล่า

ตรงหน้าพระอาจารย์เสวียนตูที่อยู่อีกด้าน ปรากฏเงาร่างของเยี่ยน
จ้าวเกออย่างชัดเจนเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกออ้าปากพ่นควันขาวสายหนึ่งออกมา ควันขาวยิ่
งใหญ่

ดุจธารสวรรค์ไหลเชี่ยวรุนแรง พุ่งใส่พระอาจารย์เสวียนตู
“ถ้ารู้แต่แรกว่าสังขารของศิษย์น้องจื่อเวยอยู่ในมือนพยมโลกแล้ว
ข้าก็ไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้เพิ่

ม กลับบ่มผลทุกข์ในวันนี้เกิดภัยพิบัติ

เช่นนี้…”

ในเสียงถอนใจเบาๆ ของพระอาจารย์เสวียนตูกระแสปราณสี
เหลืองดําสองสายรวมตัวบนศีรษะ กลายเป็นเจดีย์สี่เหลี่ยมที่เป็นมายา
องค์หนึ่ง

เป็นปราณเหลืองดําฟ้าดิน

ตอนนี้การตอบโต้ไม่มีประโยชน์ไม่อาจหนีรอด พระอาจารย์
เสวียนตูหยุดความคิดอื่นๆ หลับสองตา ใช้ปราณเหลืองดําฟ้าดิน นั่
งนิ่
ง

ในความว่างเปล่า

………………..