ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1799 จังหวะเวลาที่เหมาะสมที่สุด

ออกมาจากเขานครหยก ร่างของเยี่ยนจ้าวเกอก็โผล่ขึ้นนอกยอด เขาเมฆมรกต เขาไม่ได้เข้าไปในอารามคลื่นยะเยือก เพียงแต่ทอดตา มองไปที่นั่นแต่ไกล

เฉินเสวียนจงศิษย์อาจารย์หลังจากถูกแช่แข็งพร้อมกัน ก็ถูก ส่งกลับมาที่นี่ จนกระทั่งถึงวันนี้ ผ่านไปพันกว่าปีแล้ว จะแก้ผนึกได้ หรือไม่ ขึ้นอยู่กับตัวพวกเขา คนอื่นๆ ช่วยเหลือไม่ได้

ก่อนหน้านี้นพยมโลกกับมารน�ากุ่ยจะมากจะน้อยก็ยังคงมีอิทธิพล อยู่ โชคดีที่ปัจจุบันนพยมโลกพินาศ มารน�ากุ่ยถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหาร ด้วยมือตัวเอง

จังหวะเวลาที่พวกเฉินเสวียนจงจะแก้ผนึกกลับมาสุกงอมแล้ว เป็น วันไหนขึ้นอยู่กับพวกเขา

การวางหมากบนนพยมโลกจบลง อุปสรรคมากมายก่อนหน้า เหมือนถูกฟันทิ้งด้วยคมดาบ ทําให้ความกังวลมากมายในใจเยี่ยนจ้าว เกอหายไป

เมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็คิดถึงเรื่องอื่นๆ ได้มากกว่าเดิม

ในสองตาของเยี่ยนจ้าวเกอมีแสงสีเขียวมรกตกะพริบ ผนึกรวม กลายเป็นลวดลายอาคมที่ลี้ลับ

จากนั้นเงาแสงไหลเวียน สีสันของลายอาคมนี้ค่อยๆ เปลี่ยนจากสี เขียวมรกตเป็นสีทองม่วง

เยี่ยนจ้าวเกอสายตาสั่นไหวเล็กน้อย ใคร่ครวญเงียบๆ

“เป็นอะไรไป” เฟิงอวิ๋นเซิงตอนนี้โผล่ขึ้นด้านข้างเยี่ยนจ้าวเกอ

“จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ยังมีเรื่องราวปิดบังพวกเรา” เยี่ยน จ้าวเกอเอ่ยอย่างแช่มช้า

เฟิงอวิ๋นเซิงมองเยี่ยนจ้าวเกอ อีกฝ่ายพยักหน้า “หลังจัดการเรื่อง ในมือเสร็จ ข้าเตรียมจะไปพบเกาหาน”

“เรื่องราวในมือ…” เฟิงอวิ๋นเซิงไม่ได้ถามว่าเยี่ยนจ้าวเกอไปพบ เกาหานเพราะอะไร เปลี่ยนเป็นถามว่า “…หมายถึงโถงเซียนหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ตามคําพูดของมหาเทวะ ในเวลาสําคัญ เช่นนี้อามิตาภพุทธเจ้าไม่สะดวกลงมือกับผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาคน อื่นๆ ไม่อย่างนั้นพระศรีอริยเมตไตรยยังอยู่หรือไม่ อามิตาภพุทธเจ้าก็ แข่งขันกับกษัตริย์บูรพาไม่ได้อยู่ดี มารสวรรค์ไร้พันธนาเสียท่าครั้งใหญ่ ในเวลาอันสั้นนี้ยากจะต่อสู้กับเจ้ามรรคาคนอื่น”

เขาตาเป็นประกาย “มารสวรรค์บรรพกําเนิดจะยินดีช่วยเทวกษัต ริย์ไร้ประมาณหรือไม่ยังไม่ทราบ พวกเราหาเรื่องโถงเซียน ตอนนี้เท วกษัตริย์ไร้ประมาณยากจะหาผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาคนอื่นๆ มา ช่วยเหลือ”

วานรร่วมศึก มากพอจะทําให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณยากจะไป สนใจเรื่องอื่น ต่อให้มารสวรรค์บรรพกําเนิดลงมือช่วยเหลือเทวกษัตริย์ ไร้ประมาณ ตอนนั้นพระศรีอริยเมตไตรยจะลงมือเช่นกัน

ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะเสียท่าเพราะอามิตาภพุทธเจ้ากับเทวกษัตริย์ ไร้ประมาณ แต่ว่าเรื่องราวเกี่ยวกับโถงเซียน พระศรีอริยเมตไตรยย่อม ยินดีจะเห็นมันสําเร็จ

ทํานายได้ว่าท่านย่อมหวังให้สํานักเต๋าสายหลักกับโถงเซียนทุ่มเท จนตายไปข้าง ทําให้แดนสุขาวดีบัวขาวเป็นชาวประมงได้ประโยชน์

กระนั้นเงื่อนไขก่อนหน้าทุกอย่างนี้ ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานที่โจมตี โถงเซียนได้อย่างแท้จริง

ดังนั้นถ้าสถานการณ์จําเป็นต้องให้ท่านลงมือ พระศรีอริย เมตไตรยสุดท้ายจะต้องเข้าร่วมถมหินลงบ่อ โจมตีโถงเซียนอย่างหนัก หน่วง

มีจุดมุ่งหมายนี้ไม่ผิดแน่ คําถามอยู่ที่รายละเอียด

ดังนั้นแม้การวางหมากบนนพยมโลกฝุ่นเพิ่งหายตบไป แต่ว่า สําหรับพวกเยี่ยนจ้าวเกอแล้วยังไม่อาจเก็บดาบหอกเข้าโกดัง

ตรงกันข้าม ตอนนี้เป็นจังหวะเวลาที่ดีที่สุดในการหาเรื่องโถง เซียน!

นพยมโลกกับแดนสุขาวดีตะวันตกเพิ่งจะได้รับการโจมตีหนัก หน่วง จําเป็นต้องใช้เวลาพักฟื้ น โถงเซียนหัวเดียวกระเทียมลีบชั่วคราว

หากพลาดโอกาสที่ดีแบบนี้ไป ครั้งหน้าค่อยหาเรื่องใหม่ไม่ทราบว่า เป็นเวลาไหนแล้ว

นี่เป็นผลกระทบตามหลังที่การวางหมากบนนพยมโลกนํามา เป็น สินสงครามอีกส่วนหนึ่งที่คนในสํานักเต๋าเช่นพวกเยี่ยนจ้าวเกอได้มา จากวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ที่เพิ่งจบลงไป

มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ แต่ก็มีอยู่

“เหล่าจวินท่านผู้เฒ่ากลับวังดุสิตไม่มีการเคลื่อนไหวอีก กษัตริย์ บูรพาก็อาจจะดูอยู่เฉยๆ ครั้งนี้คงยากจะทําอะไรเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณได้” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “แต่ว่าต้องตัดปีกเขาก่อน”

ต้องการให้ผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาสักคนตกตาย ย่อมมิใช่เรื่องง่ายๆ

ในมหาศึกที่เพิ่งจบไป มารสวรรค์สองตนหนีรอดไปได้

เหล่าจวินก้มมองสี่ทิศ มีเจดีย์เหลืองดําฟ้าดินบนศีรษะ แทบใช้ หนึ่งสู้สองได้ แต่ก็เพียงแค่สามารถสู้ศัตรู ไม่อาจโจมตีสังหารอีกฝ่าย

ต้องร่วมมือกับวานร จึงทําให้มารสวรรค์ไร้พันธนาเสียท่าได้ นั่น เป็นเพราะเจดีย์เหลืองดําฟ้าดินต้านทานมารสวรรค์บรรพกําเนิด ไม่อย่างนั้นมาตรว่ามาสวรรค์สองตนสู้ไม่ได้ ก็หนีรอดได้อยู่ดี

ภายหลังกษัตริย์บูรพาไท่อี้กับอามิตาภพุทธเจ้าร่วมศึก ถ้ามิใช่เพื่อ ช่วยมารสวรรค์ไร้พันธนา อามิตาภพุทธเจ้ากับมารสวรรค์บรรพกําเนิด ก็ไม่ถึงกับสะบักสะบอมปานนั้น

ก่อนหน้านี้เหล่าจวินไม่ออกมา สํานักเต๋าสายหลักไม่มีเจ้ามรรคา คนที่สองคอยดูแล มีแค่ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนอยู่ในมือ ระหว่างโถงเซียน คือกริ่งเกรงกันเอง

ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนทําร้ายเทวกษัตริย์ไร้ประมาณไม่ได้จริงๆ แต่ ทําลายล้างโถงเซียนได้ ทําให้รากฐานของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณพินาศ ย่อยยับ ยากจะแก่งแย่งกับพระศรีอาริย์อีก

กระนั้นในทางกลับกัน ถ้าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณยินยอมสละ รากฐานโถงเซียน ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนก็ขัดขวางเพลิงโทสะของเจ้า มรรคาผู้นี้ไม่ได้

ในผู้สืบทอดสํานักเต๋า นอกจากคนไม่กี่คนที่งอนิ้วนับได้เช่นพวกห ยางเจี่ยนและสั่วหมิงจางหนีภัยพิบัตินี้รอด คนอื่นๆ เผชิญกับเทวกษัต ริย์ไร้ประมาณที่ไร้ความเกรงกลัว ต่างต้องประสบภัยพิบัติใหญ่

อย่างน้อย คนที่พลังฝึกปรือต�ากว่าเซียนสวรรค์มหาชาล ก็ไม่มีใคร รอดพ้นไปได้

สวรรค์สํานักเต๋าที่รุ่งเรืองงอกงามในปัจจุบัน จะพินาศย่อยยับตาม รอยสํานักเต๋าไป

ทว่าตอนนี้มีวานรขึ้นสู่ระดับมรรคาต้านทานการคุกคามจากเท วกษัตริย์ไร้ประมาณ คนในสํานักเต๋าเช่นเยี่ยนจ้าวเกอสามารถกกระทํา ได้เต็มที่

ในการวางหมากบนนพยมโลก ตอนเยี่ยนจ้าวเกอขึ้นสู่มหาชาล กวาดล้างเหล่าพุทธะแห่งแดนสุขาวดีตะวันตก เทวกษัตริย์ไร้ประมาณ ก็สังหรณ์ถึงสถานการณ์ในวันนี้ได้แล้ว

เขาในตอนนั้นจึงละทิ้งความหวั่นเกรงต่อค่ายกลลงทัณฑ์เซียน เตรียมลงสู่นพยมโลกโดยไม่สนใจสิ่งใด หมายโจมตีพวกเยี่ยนจ้าวเกอ

เมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างมากสุดก็ถอยกันสองฝ่าย

ไม่เหมือนกับวันนี้ ที่เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าโถงเซียนจะอยู่ในถสาน การณ์ที่ได้แต่รับการทุบตี แต่ไม่อาจโต้กลับ

เพราะชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียนมาได้สําเร็จ สํานักเต๋าสายหลักจึงมี คุณสมบัติในการพูดคุยกับขุมกําลังใหญ่ขุมอื่นๆ ในระดับเดียวกัน

หลังจากชนะการวางหมากบนนพยมโลก วานรกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ระดับมรรคาคนหนึ่ง ทําให้สํานักเต๋าสายหลักมีพลังเหนือกว่าโถงเซียน โดยสิ้นเชิง

ตั้งแต่วิกฤตการณ์ครั้งใหญ่เป็นต้นมาเป็นเวลาหมื่นปี ความ แข็งแกร่งอ่อนแอระหว่างผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์กับโถงเซียนเส้นทางนอก รีตในที่สุดก็กลับด้าน!

“จะว่าไป ในใจของเทวกษัตริย์มหาเทวะเจ้า การขึ้นสู่ระดับมรรคา ถือเป็นแค่ก้าวแรก” เฟิงอวิ๋นเซิงเอ่ย “เป้าหมายสุดท้ายของเขาเป็น การหลุดพ้นเช่นกัน กลับไม่ทราบว่าเขาคิดก้าวเท้าก้าวสุดท้าย จําเป็นต้องทําอะไร”

เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “เรื่องแบบนี้ไม่อาจใช้คําพูดบอกกล่าว ยากจะ ทําความเข้าใจ อาจมีแต่เจ้าตัวที่ทราบ ต่อให้เจ้ามรรคาคนอื่นๆ ก็รู้สึกที หลัง ทราบทีหลัง”

ซึ่งความจริงแล้ว เกี่ยวกับตัวตนที่ก้าวเท้าก้าวนั้นสําเร็จแล้วเช่น บรมครูสามพิสุทธิ์ พระยูไล เจ้าแม่หนี่ว์วาก็มีตํานานอยู่มากมาย

พวกเขาหลุดพ้นสําเร็จ แต่ว่าก้าวเท้าก้าวสุดท้ายนั้นอย่างไรนั้น ทํา ให้คนรุ่นหลังนับไม่ถ้วนถกเถียงคาดเดา ยากจะมีข้อสรุป

ทุกคนได้แต่อนุมานจากเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าและวาง อยู่ตรงหน้า แต่เรื่องราวส่วนไหนหรือเรื่องไหนจึงจะเป็นกุญแจสําคัญ ทุกคนมีความเห็นมากมาย

บางทีอาจมีแค่การดํารงอยู่ในระดับมรรคาเหมือนกัน จึงจะ มองเห็นหลักการส่วนหนึ่งเบื้องหลังเรื่องราวได้

“ดูจากสถานการณ์ที่ตอนนี้ควบคุมได้แล้ว วาสนาของมหาเทวะ สมควรไม่ได้อยู่ในยุคนี้ ไม่มีความขัดแย้งกับกษัตริย์บูรพา” เยี่ยนจ้าวเก อกล่าว “แต่จะเป็นอย่างไร ตอนนี้บอกได้ไม่ชัด”

………………..