ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1804 ล้วนดับสูญ!

อยู่ในแดนมายาห้วงฝัน เยี่ยนจ้าวเกอสายตากระจ่าง กําจัดปลอม

คงความจริง เขาก้าวเดินไปด้านหน้า เหมือนขี่พายุทะลายคลื่น แยกหมอกลวง

หลายชั้นตรงหน้าออก ระหว่างหนึ่งก้าว เยี่ยนจ้าวเกอปรากฎขึ้นตรงหน้าหวังก่วน เหมือน

ไม่เห็นแดนมายาในสายตา เขาลดฝ่ามือลง หวังก่วนตรงหน้ากลับเหมือนเงามายา มีเพียงเงาลวง แต่ว่าตัวคนคล้ายไม่ได้อยู่ที่นี่ ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกกําลังจะข้ามร่างหวังก่วน เหมือนโดนใส่

ความว่างเปล่า “วันนี้ตื่นจากฝันแล้ว ไฉนจึงยังหลับอีก” เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้ามั่นคง

ดุจเดิม ฝ่ามือหยุดกลางอากาศ กดบนศีรษะของเงาลวงนั้น ในใจกลางฝ่ามือเขาเหมือนบังเกิดวังวนกลุ่มหนึ่ง

วังวนหมุนวน กวนคนไอหมอกรอบๆ เงามายาชั้นแล้วชั้นเล่าลอย ขึ้น จากนั้นถูกดูดไปรวมที่ใต้ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ!

ฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้ตบลงต่อ ‘หวังก่วน’ ที่อยู่ใต้ฝ่ามือ ปลอดภัยไร้เรื่องราว

หากในไอหมอกรอบๆ กลับแว่งเสียงครางหนักๆ คําหนึ่ง

หวังก่วนตัวจริงร่างกายโซเซสั่นไหว ทั่วทั้งร่างเหมือนระลอกน�า ส่ายวูบวาบไม่หยุด

เขากัดฟัน มือหนึ่งประสานมุทราตั้งอยู่ข้างหน้าทรวงอก อีกมือ หนึ่งชี้หว่างคิ้วของตัวเอง

หว่างคิ้วเขาแยกออก จากนั้นขยายใหญ่ ร่างของหวังก่วนถูก ทําลายเป็นผุยผงตาม

การเคลื่อนไหวเป็นการฆ่าตัวตาย แต่กลับเปลี่ยนจริงเป็นปลอม ความจริงกลายเป็นมายา หมายจะลบเลือนอาการบาดเจ็บของจริงที่ตน ได้รับทิ้งไป

กระนั้นถึงหวังก่วนจะพยายามเต็มที่ ก็ยังคงสัมผัสได้ว่าพลังอัน ยิ่งใหญ่ของเยี่ยนจ้าวเกอส่งมาไม่ขาดสาย พร้อมทําลายพลังชีวิตของ เขา

เทวกษัตริย์มหานิมิตแห่งโถงเซียนผู้นี้สูดหายใจลึกคําหนึ่ง สายตา

แน่วแน่ แทบเป็นในเวลาเดียวกัน ‘หวังก่วน’ ที่เป็นเงามายาตรงหน้าเยี่ยน

จ้าวเกอ วินาทีนี้ลงมืออย่างเหี้ยมหาญ! มายาตอนนี้กลายเป็นความจริง ของปลอมเปลี่ยนเป็นของจริง หวังก่วนเสี่ยงอันตราย ยกสองฝ่ามือขึ้น โจมตีใส่กลางท้องเยี่ยน

จ้าวเกออย่างเหนือความคาดหมาย กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอยืนที่เดิมเคลื่อนไหวไม่เคลื่อนไหว เมฆมงคล

รอบๆ ตัวปกป้อง ทําให้ฝ่ามือของหวังก่วนแตะตัวเขาไม่ได้ หวังก่วนใบหน้าเยือกเย็น ฝ่ามือสองข้างสั่นไหวเหมือนระลอกน�า

อีกครั้ง หมายจะเปลี่ยนเมฆมงคลของเยี่ยนจ้าวเกอให้กลายเป็นของ

ปลอม เพื่อเปิดทางให้แก่การโจมตีของตัวเอง แม้เขาจะทราบว่าตัวเองไม่มีโอกาสแล้วก็ตาม… การเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เพียงยืนนิ่ง

กับที่ จากนั้นก็ยื่นฝ่ามือตบลง ครั้งนี้หวังก่วนหลบไม่พ้น ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฟาดกะโหลกแตก!

หมอกลวงที่ครอบคลุมโถงเซียนสลายไปในพริบตา

“มิสู้หลับไหล มิสู้หลับไหล…” เสียงของหวังก่วนกลายเป็นเหนื่อย ล้าเกียจคร้านอีกครั้ง จากดังเป็นเบา ค่อยๆ เงียบไป

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ “โชคดี”

หลังจากส่งฉวีซูพุทธะอันดับหนึ่งแห่งแดนสุขาวดีบัวขาวสู่การดับ สูญตั้งแต่แปดร้อยปีก่อน เยี่ยนจ้าวเกอวันนี้สังหารหวังก่วนผู้เป็นมหา ชาลอันดับหนึ่งแห่งโถงเซียน

สองผู้มีพรสวรรค์เส้นทางนอกรีต ต่างเป็นศัตรูคู่อริต่อกัน ตอนนี้ ตกตายด้วยมือของคนคนเดียวกัน

เซียนสวรรค์มหาชาลคนอื่นๆ ในโถงเซียน ขณะที่หวังก่วนต่อสู้ กับเยี่ยนจ้าวเกอ พากันหนีเอาตัวรอด

แต่ว่าพวกเขาเพิ่งมีการเคลื่อนไหว ตรงหน้ามีเงาคนส่ายวูบ ปรากฏร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ!

ตรงหน้าทุกคนล้วนไม่ว่างเปล่า

อินเจียวจักรพรรดิไท่ส่วยประจําปีมองเยี่ยนจ้าวเกอตรงหน้า ใบหน้าฉายแววสะท้อนใจ “วันนี้ในที่สุดก็มาถึงแล้ว”

“ตราพลิกฟ้าของอาจารย์ท่าน ท่านรับไว้เถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอพูด จบ ก็ยกฝ่ามือขึ้น

เหมือนกับยกตราประทับอันใหญ่ชิ้นหนึ่ง และเหมือนยกฟ้าดิน แห่งหนึ่งขึ้น

จากนั้นฟ้าถล่มดินทลาย ท้องฟ้าพุ่งลง สองลักษณ์พลิกคว�า โลก ธรรมชาติเหมือนถูกพลิก

ไม่ว่าอินเจียวจะหลบอย่างไร คล้ายยากจะหนีพ้นจากอานุภาพฟ้า ดินพลิกคว�านี้

เป็นวรยุทธ์คัมภีร์พลิกฟ้าการสืบทอดหยกพิสุทธิ์ รอยตราพลิกฟ้า ที่ดั้งเดิมที่สุด!

วินาทีนี้ อินเจียวคล้ายเห็นเงาร่างของกว่างเฉิงจื่อ อาจารย์ที่ตาย ไปเพราะวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เดี๋ยวสูญหายเดี๋ยวปรากฏ

รอยตราพลิกฟ้าตรงหน้า ยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนเทวกษัตริย์กว่าง เฉิงอยู่ในจุดสูงสุดเสียอีก!

รอยตราพลิกฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ประวัติศาสตร์เคยมีมา!

แข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนที่เทวกษัตรยิ์กว่างเฉิงผลักดันตราพลิกฟ้าซึ่ง เป็นของพิเศษและรอยตราพลิกฟ้าซึ่งเป็นวรยุทธ์สอดประสานกัน!

หนึ่งฝ่ามือตบลง อินเจียวเทวกษัตริย์ไท่ส่วยประจําปีไม่เหลือ แม้แต่ศพ!

แม้แต่เถ้าธุลีเศษเดนก็ไม่เหลือ

ขณะเดียวกัน หลี่ว์เยว่เทวกษัตริย์อัมพรโรคระบาด ก็เผชิญ กับเยี่ยนจ้าวเกออีกคน

“ผู้ปกครองฝ่ายโรคระบาด เชิญ” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ

หลี่ว์เยว่ใบหน้าเคร่งขรึม “ในเมื่อเลือกเส้นทางนี้แล้ว ก็ไม่ จําเป็นต้องพูดถึงอดีตอีก ข้าผู้แซ่หลี่ว์ความสามารถไม่สู้คน วันนี้ สมควรประสบภัยนี้ แต่ไม่มีทางงอมือรอความตาย!”

เขาแสดงร่างสามเศียรหกกร แยกกันถือนตราปั้ นฟ้า กระดิ่งโรคา ธงสร้างโรคภัย กระบี่ชี้โรค จู่โจมเยี่ยนจ้าวเกอ

“มาตรว่าหลังเทวกษัตริย์ไร้ประมาณหลุดพ้นไปจะเหลือตําแหน่ง หนึ่งให้พวกท่าน ท่านเองก็มีความสามารถชิงตําแหน่งจากพวกหวังก่ วนและอินเจียว แต่ว่า…” เยี่ยนจ้าวเกอมองหลี่ว์เย่ ชี้นิ้ว “พวกท่านอายุ เพียงหนึ่งศักราช ต่อให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณหลุดพ้น พวกท่านจะอยู่ ถึงวันนั้นได้จริงๆ หรือ? ทั้งยังได้เปรียบคนรุ่นหลังของพวกท่าน?”

พร้อมกับที่เยี่ยนจ้าวเกอชี้นิ้ว ตราปั้ นฟ้าและธงสร้างโรคภัยใน มือหลี่ว์เยว่ไม่แสดงผล พากันแหลกสลาย

หลี่ว์เย่ในอดีตสามารถใช้พลังฝึกปรือระดับเซียนกําเนิดนั่งที่นั่ง ของผู้ปกครองฝ่ายโรคระบาดในวังเทพก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ได้ ย่อมมีความสามารถน่าทึ่ง

ทว่าตอนนี้ทุกการขัดขืนคือความสูญเปล่า

เยี่ยนจ้าวเกอชี้นิ้วสบายๆ ทิ่มที่หน้าผากของหลี่ว์เยว่

การเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนเชื่องช้า หลี่ว์เยว่กลับคล้ายโดนวิชาสกัด จุด ได้แต่มองเยี่ยนจ้าวเกอจิ้มนิ้วมา

จากนั้นบนหน้าผากเขาพลันเริ่มรูเลือดรูหนึ่ง พลันหมดลมหายใจ เหมือนลูกหนังลมรั่ว

ตอนนี้ร่างเยี่ยนจ้าวเกอครอบคลุมโถงเซียน เดี๋ยวหายเดี๋ยวโผล่

เทวกษัตริย์มหชาลเส้นทางนอกรีตที่อยู่รอบๆ ล้วนตกตายด้วยมือ ของเขา

มหาชาลยากปีนป่าย แม้แต่เส้นทางนอกรีตก็ไม่มีข้อยกเว้น

แต่ว่าเวลาหลายพันหลายร้อนปีผ่านไป ตั้งแต่จ้าวเจียง อวี๋ฮว่าหลง ราชาบันดาลใจตายไป หลายปีมานี้เซียนสวรรค์มหาชาลที่เพิ่มขึ้นใน โถงเซียน ถึงจํานวนจะยังน้อย แต่ในที่สุดก็มีคนใหม่ๆ โผล่มาแล้ว

เหล่ามารนพยมโลกที่ชําระล้าง ในนี้ย่อมไม่ขาดแคลนเทพมาร ระดับมหาชาล

ทว่าวันนี้ล้วนถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าเรียงคน

ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอหยุดฝีเท้า ตรงหน้าเขาเหลือแค่คนคนเดียว

คนคุ้นเคยเก่าคนหนึ่ง

“พี่ร่วมเส้นทางเจี่ยง ไม่เจอกันนานแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอมองชาย ชราตรงหน้า

ถึงกับเป็นเจี่ยงเซิ่น ราชันพระเสาร์ กษัตริย์ดิน หัวหน้าสามกษัตริย์ ห้าจักรพรรดิบนโลกซ้อนโลก

หลายปีก่อนหน้า เยี่ยนจ้าวเกอเพื่อแก้แค้นให้เนี่ยจิงเสินกับอวี่เย่ ได้สังหารเฮ่อเหมี่ยน อาศัยกายทองมหาเทวะอาละวาดบนโถงเซียน

ภายหลังเพื่อแก้แค้น โถงเซียนยึดโลกซ้อนโลก

พริบตาเดียว ผ่านไปหลายปี

หลังเยี่ยนจ้าวเกอออกจากโลกซ้อนโลก วันนี้ได้พบเจี่ยงเซิ่นอีกครั้ง วัตถุเหมือนเดิมคนไม่เหมือนเดิม

อีกฝ่ายประสบภัยโถงเซียน ถูกชําระล้างเข้าสู่เส้นทางนอกรีต เจี่ยง เซิ่นที่เพิ่งขึ้นสู่ระดับเซียนกําเนิดในตอนนั้น ขณะนี้ใช้วิชาเส้นทางนอก รีต กลายเป็นเซียนสวรรค์มหาชาลของโถงเซียน

เมื่อครู่ตั้งแต่เยี่ยนจ้าวเกอปรากฏตัว เจี่ยงเซิ่นก็มีสีหน้าราบเรียบ ยืนนิ่งกับที่ ไม่ได้เข้าสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนหวังก่วน และไม่ได้ หลบหนีเหมือนพวกหลี่ว์เยว่และอินเจียว

เขาคล้ายคนที่อยู่นอกสถานการณ์ ยืนอยู่ตรงนั้น รอคอยเยี่ยนจ้าว เกอมาถึงตรงหน้าอย่างสงบ

………………..