ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1805 ถอนความวุ่นวานคืนระเบียบ กําจัดสิ่งสกปรกทําให้น้ำใส สะอาด

“สหายน้อยเยี่ยน สบายดี” เจี่ยงเซิ่นมองเยี่ยนจ้าวเกอ น�าเสียง สงบราบเรียบ “ข้าขอยกตนเรียกเจ้าว่าสหายน้อย คิดว่านี่เป็นการพบ กันครั้งสุดท้ายของเรา ได้โปรดอย่าถือโทษ”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาพลางถาม “ไม่ทราบว่าคนอื่นๆ ที่รั้งอยู่บน โลกซ้อนโลกในตอนนั้น วันนี้เป็นอย่างไรแล้ว?”

“มีแต่ข้าที่หันมาเข้ากับโถงเซียน คนที่เหลือล้วนสบายดี ได้รับการ จัดการที่อยู่แยก” เจี่ยงเซิ่นหัวเราะอ่อนโยน “ถ้าหากเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณกําจัดพวกเจ้าได้ โลกซ้อนโลกจะส่งต่อการสืบทอดสามพิสุทธิ์ แทน”

บรมครูสามพิสุทธิ์หลุดพ้น จะกลับมาโลกนี้หรือไม่ ผู้ใดก็ไม่กล้า รับประกัน

ทั้งยังมีเหล่าจวินอยู่ ถึงเหล่าจวินจะยากกําหนดความคิด ถามไถ่ เรื่องราวด้านนอกน้อยครั้ง แต่คนอื่นๆ ยังคงมิอาจไม่สนใจ

ดังนั้นไม่มีคนตัดการสืบทอดสํานักเต๋าทิ้ง อย่างมากสุดก็สะกดและ ทําให้อ่อนแออย่างต่อเนื่อง

เทียบกับฟ้าเหนือฟ้าที่ไม่เคยปรองดอกกับเส้นทางนอกรีต ภายหลังพัฒนาและยิ่งใหญ่อย่างต่อเนื่อง สําหรับโถงเซียนแล้ว โลก ซ้อนโลกย่อมควบคุมได้ง่าย และรับได้ง่ายมากกว่า

ตอนนั้นโถงเซียนฮุบโลกซ้อนโลก นอกจากแก้แค้นสํานักเต๋าแล้ว ส่วนใหญ่ก็เพื่อสร้างความมั่นคงให้แก่ความศรัทธาของตน ป้องกันการ โยกคลอนอานุภาพของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ เพราะกายทองมหาเท วะอาละวาดบนโถงเซียน

เทียบกับผลประโยชน์ตามความจริงแล้ว มีความหมายทาง สัญลักษณ์มากกว่า

แต่ว่าในนี้ก็มีข้อยกเว้น ก็คือเจี่ยงเซิ่นที่อยู่ในระดับเซียนกําเนิด สุญญตา

ชําระล้างเจี่ยงเซิ่นที่เป็นเซียนกําเนิดแล้ว โถงเซียนมีความหวังที่ จะเพิ่มเซียนสวรรค์มหาชาลคนหนึ่งในระยะเวลาอันสั้น

นี่เป็นคนที่โถงเซียนต้องการอย่างเร่งด่วน

“นอกจากนั้น หลายปีมานี้ชนชั้นอัจฉริยะส่วนหนึ่งที่กําเนิดบนโลก ซ้อนโลกส่วนใหญ่ถูกโถงเซียนรวบรวมไป” เจี่ยนเซิ่นสีหน้าฉายแวว เสียดาย

“ยังมีประชากรเกิดใหม่ รวมถึงผลผลิตมากมาย?” เยี่ยนจ้าวเก อถาม

เจี่ยงเซิ่นพยักหน้าถอนใจ “มิผิด”

“เขาเป็นมีดกับเขียง เราเป็นเนื้อเป็นปลา ไม่อยู่เหนือความ คาดหมาย” เยี่ยนจ้าวเกอว่า

เจี่ยงเซิ่นพยักหน้า จากนั้นก็ส่ายหน้า “สหายน้อยเยี่ยนพวกเจ้า แย่งชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียนได้ ทั้งชนะการวางหมากบนนพยมโลก เป็น โชคดีของผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์”

“แต่ถ้าพวกเจ้าแพ้เล่า?”

ชายชรามองเยี่ยนจ้าวเกออย่างล�าลึก “ไม่ว่าจะเป็นการประคอง ชีวิตไปวันๆ หรืออาศัยใต้ชายคนอื่นๆ ผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์เหลือการสืบ ทอดสายหนึ่ง สุดท้ายต้องกล�ากลืนความอัปยศรับภารนะหนัก ถ้ามิใช่ โลกซ้อนโลก ก็เป็นคนอื่นๆ ที่ต้องรักษาพลังชีวิตสุดท้ายไว้”

เขามองโถงเซียนที่พังทลายตรงหน้า มองไปยังวังสวรรค์ที่เป็นซาก ปรักหักพัง “แต่ว่าพวกเจ้าสําเร็จแล้ว ดีจริงๆ ข้าได้เห็นภาพตรงหน้า ตอนมีชีวิตอยู่ นับว่าไม่เสียดายแล้ว”

แสงวิเศษพลังศรัทธาที่โชติช่วงในกายเขา ตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ เสถียร

แต่เจี่ยงเซิ่นสีหน้าสงบราบเรียบ

ที่สั่นไหวเป็นการถวายพลังศรัทธาของเขาต่อเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ มิใช่ตัวเขาเอง

“คนละเส้นทาง ไม่วางแผนการร่วมกัน” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่าง เฉื่อยชา “ข้าเชื่อความคิดที่ท่านรักษาสํานักเต๋าสยหลักของพวกเรา แต่ ระหว่างเราอุดมคติมีความขัดแย้ง ข้ายากจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจ มากมายของท่าน”

“แต่ว่าเรื่องราวมาถึงขั้นนี้ เรื่องอื่นๆ ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ต่อจากนี้พี่ ร่วมเส้นทางเจี่ยงวางแผนจะไปที่ไหน?”

เข้าสู่เส้นทางนอกรีต ยากหันหลังกลับ

เยี่ยนจ้าวเกอมีความคิดแก้ไขปัญหาของเมิ่งหวาน ฟู่ถิง เหอซีสิง นั่นเป็นเพราะพวกเขาในที่สุดก็ไม่ถูกเส้นทางนอกรีตชําระล้าง

คนที่เข้าสู่เส้นทางนอกรีตแล้ว ตอนนี้ยังคงไม่อาจคิดหาวิธี แต่ก่อนหน้านี้ เทวกษัตริย์ไร้ประมาณยังอยู่ จะกําจัดพวกหวังก่วน

หลี่ว์เยว่ เจี่ยงเซิ่น แต่คิดก็พอ ชายชรมองโถงเซียนที่พังทลาย ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม “สม

ปรารถนาแล้ว สมปรารถนาแล้ว…” เจี่ยงเซิ่นหลับตา แสงวิเศษพลังศรัทธาที่ไม่มั่นคงในร่างพลันหยุด

นิ่ง จากนั้นริบหรี่ลง พริบตาต่อมา กลับระเบิดออก ร้อนแรงละลานตา แสงวิเศษพลังศรัทธาที่พร่างพราวกลายเป็นรุ้งยาว บินขึ้นผ่านฟ้า

จากนั้นก็หายไปในชั่วพริบตา คล้ายกับแสงอาทิตย์อัสดงสุดท้ายของ

โถงเซียน เยี่ยนจ้าวเกอมองเจี่ยนเซิ่นกลายเป็นรุ้งเสื่อมโทรมลงอย่างสงบ ขณะเดียวกัน ร่างเขาก็ปรากฏขึ้นบนจุดหมายปลายทางของรุ้งยาว

ที่เปลี่ยนมาจากเจี่ยงเซิ่น ณ ที่แห่งนั้น มิติเวลาบิดเปลี่ยน มีเอกภพอีกแห่งซ่อนอยู่ด้านใน

ฟ้าดินแห่งหนึ่งด้านในทํางานด้วยตัวเอง ด้านในไม่เห็นแสงวิเศษ พลังศรัทธา เหมือนกับสวนท้อนอกโลกในโถงเซียน

เป็นโลกซ้อนโลกในอดีต

พลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอ แค่มองไป ถึงขั้นทําลายการขวางกั้น ของมิติเวลา ข้ามผ่านปราการมิติช่องว่าง

ภูเขาธารน�าบนโลกซ้อนโลกในอดีตปรากฏในสายตาเขาอีกครั้ง

ถึงแม้ครั้งกระโน้นจะถูกแยกออกมาส่วนหนึ่งด้วยตัวเอง ทว่าส่วน ที่เหลือมองไปยังคงคุ้นเคย

กาลเวลาผ่านไปพันกว่าปี มีความรู้สึกวัตถุคงเดิมแต่คนมิใช่ กระ นั้นเยี่ยนจ้าวเกอยังเห็นคนคุ้นเคยอยู่ส่วนหนึ่ง

เขามองเห็นลี่จวินจักรพรรดิไร้จํากัดที่เป็นเซียนลี้ลับสงบนิ่งแล้ว เห็นกานหยวนจื่อจักรพรรดิเอกภพ เห็นเลี่ยนจู่หลินประมุขพายัพบน โลกซ้อนโลกเดิมซึ่งผลักเปิดประตูเซียนแล้ว…

คนในโลกซ้อนโลกตอนนี้ได้แต่มองเห็นปราณพิสุทธิ์ผืนหนึ่งลอย ขึ้น

การดํารงอยู่ของเซียนสวรรค์มหาชาล ชนชาวโลกยากจะประเมิณ ยากจะทําความเข้าใจ ยากจะมอง

การเปลี่ยนผ่านทางโลกที่เกิดจากมหาสมุทรแห้งเหือดเป็นนา วินาทีนี้ทําให้เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกล�าลึกที่สุด ถึงขั้นเขาที่ชมชอบอวดโอ่ต่อ หน้าผู้คนมาโดยตลอด ไม่มีกะจิตกะใจจะแสดงตัว

ปราณพิสุทธิ์ม้วนโลกซ้อนโลก ย้ายออกจากที่นี่

คนในนี้ นอกจากคนไม่กี่คนเช่นลี่จวิน กานหยวนจื่อ เลี่ยนจู่หลิน จอมยุทธ์ส่วนใหญ่ถึงขั้นไม่รู้ว่าพวกเขาตกอยู่ในการควบคุมของโถง เซียน ไม่รู้ถึงความพินาศย่อยยับของโถงเซียนในตอนนี้

คนธรรมดาในโลก ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ถึงพวกลี่จวินจะยากมองเห็นเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ย่อมรู้ว่า คนที่ลงมือ พาพวกเขาออกจากโถงเซียนในตอนนี้ มิใช่เทวกษัตริย์โถงเซียนที่มีแสง ศักดิ์สิทธิ์พลังศรัทธาทั่วตัว หากเป็นเซียนสวรรค์มหาชาลที่ถือกําเนิด จากผู้สืบทอดสํานักเต๋าดั้งเดิม

สถานการณ์ยังคงไม่ชัดเจน แต่สภาพในปัจจุบันบ่งบอกว่า สถานการณ์เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว

ขณะที่กังวลเพราะความไม่รู้ ทุกคนจิตใจกระเพื่อม พร้อมกับที่ฮึก เหิมยินดี ในใจเกิดความรู้สึกมากมาย

เสียงอันลี้ลับตอนนี้ดังสะท้อนในโลกซ้อนโลก ความหมายยาก เข้าใจ

หากแต่พวกหลี่จวินเข้าใจความหมายได้รางๆ

มิใช่ฟังเข้าใจ แต่เหมือนเป็นความคิดที่เกิดจากก้นบึ้งจิตใจของ พวกเขา

“วันนี้สํานักเต๋าสายหลักของพวกเรากําจัดความวุ่นวายคืน ระเบียบ ทําลายโถงเซียน คนร่วมเส้นทางที่หลงอยู่ด้านนอก วันนี้ กลับคืนสู่บ้านแล้ว”

ผู้คนบนโลกซ้อนโลกพากันลืมตาโต

พวกเขามองหน้ากัน รีมฝีปากสั่นไหว แต่ไม่มีใครส่งเสียง ล้วนตกสู่ ความเงียบงันชั่วขณะ

การคาดเดาก่อนหน้านตอนนี้ได้รับการพิสูจน์ ความคาดหวังตั้งแต่ อดีตในที่สุดกลายเป็นจริง กลับทําให้ทุกคนเกิดความงุนงง

จากนั้นเป็นความลิงโลด

พวกลี่จวินออกจากโลกซ้อนโลกพร้อมกัน อยู่ในที่ที่ปราพิสุทธิ์ อบอวลราวแดนเซียน

หันกลับไปมอง เห็นโลกนับหมื่นนับพันที่อยู่ในการปกครองของ โถงเซียน สับสนกระจัดกระจาย พังถล่มสูญสลายระหว่างจักรวาลอัน ยิ่งใหญ่ไพศาล

วังสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ตระการตา งดงามโอ่อ่า เหลือแต่ซากปรักหักพัง หนําซ�ายังสูญสลายเพิ่มขึ้น กลายเป็นควันสูญธุลีกระจาย

บนซากโถงเซียน ปราณความตายและไอความแค้นลอยวนพุ่งสู่ฟ้า ผนึกตัวเป็นสสาร

แม้แต่ลี่จวินที่ขึ้นสู่ระดับเซียนลี้ลับสงบนิ่ง เผชิญกับปราณความ ตายไอความแค้นเช่นนั้น ทอดตามองไป ยังต้องกลั้นหายใจ

ถ้าอยู่ด้านใจ เกรงว่าจิตใจคงพังทลาย

นั่นเป็นเหล่าเซียนระดับเซียนสวรรค์ เซียนกําเนิดเป็นร้อยคน เซียนลี้ลับกับเซียนจริงแท้มากกว่าพันคนตกตาย เกิดปราณความตาย และไอความแค้นเทียมฟ้า

ไม่เพียงแต่วังสวรรค์โถงเซียนจะพังทลาย เหล่าเซียนเส้นทางนอก รีตล้วนโรยรา ตายลงที่นี่

คนบนโลกซ้อนโลกมองภาพที่สั่นสะเทือนตรงหน้าอย่างซึมเซา

รอได้สติกลับมา พวกลี่จวินพากันกราบคํานับท้องฟ้า ไม่ลุกขึ้นเนิ่น นาน

………………..