ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1806 น้ำฝนโปรยปรายดับพลังศรัทธา

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมเอกภพ เคลื่อนย้ายมิติเวลา เปลี่ยนเขาพระสุ

เมรเป็นเมล็ดผักกาด เก็บโลกซ้อนโลกไว้ในปราณพิสุทธิ์กลุ่มหนึ่ง ปราณพิสุทธิ์ลอยไปด้านข้าง ดาวหกดวงกะพริบในความว่างเปล่า

ปรากฏร่างของจักรพรรดิโกวเฉิน การทําลายโถงเซียนในวันนี้ จักรพรรดิโกวเฉินก็มาแนวหน้า

เช่นกัน หลังเขารับปราณพิสุทธิ์กลุ่มนั้น ก็ประสานมือคารวะเยี่ยนจ้าวเกอ คนทั้งสองหันกลับไปมองโถงเซียนที่ล่มสลายพร้อมกัน ภาพที่

ปรากฏในห้วงสมองกลับเป็นภาพที่วังเทพประสบภัยในอดีต ครู่ต่อมา เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าสั่นไหว สัมผัสได้ว่าการจัดวางที่ตนทิ้ง

ไว้ในฟ้าเหนือฟ้าถูกแตะต้อง เมิ่งหวาน ฟู่ถิง เหอซีสิงรวมถึงคนอื่นๆ สถานการณ์ตอนนี้ล้วนไม่

มั่นคง เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้ามองที่ที่สูงไกลไร้สิ้นสุดบนความว่างเปล่า

ณ ที่แห่งนั้น ประตูใหญ่หยกขาวถูกกระบองสีทองต้านไว้ มิอาจยุ่ง

กับการพังทลายของโถงเซียนด้านล่าง แต่ว่ามีแสงหยกหลายสายกะพริบบนประตูใหญ่หยกขาว ทะลักไป

ด้านนอก ตอนนี้ในที่สุดเทวกษัตริย์ไร้ประมาณก็ได้ปลุก ‘เมล็กพันธุ์’ ที่ฝังไว้

ในส่วนลึกจิตใจของพวกเมิ่งหวานและฟู่ถิงแล้ว ‘ช้ากว่าที่เราคาดไว้ไปครึ่งจังหวะ เพราะอะไร?’ เยี่ยนจ้าวเกอคิด

มือไม่ช้าลง กระแสปราณหลายสายลอยขึ้นบนร่าง กลายเป็นฉัตร ฉัตรหมุนวน ปราณพิสุทธิ์หลายสายห้อยลง สะบัดตามฉัตร วินาทีนี้ฉัตรนี้เหมือนใหญ่จนปกคลุมสวรรค์ ชั่วขณะที่รางเลือน ยอดฉัตรแตะถึงที่ที่อยู่บนความว่างเปล่านั้น

แล้ว แสงหยกที่สาดลงมาจากที่ที่สูงไกลไร้สิ้นสุดล้วนตกลงบนฉัตร ทํา

ให้ปราณพิสุทธิ์หลายสายบนฉัตรหักออก แต่ก็ถูกฉัตรสกัดไว้ วานรต่อสู้กับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ เยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้ไม่มีแรง

กดดันอันใด ทําให้เขาศึกษาได้อย่างละเอียด

“ขึ้น!” เยี่ยนจ้าวเกอหยิบแจกันหยกออกมา เทฝนทิพย์ที่อยู่ด้าน ในลงบนฉัตรของตัวเอง

ฝนทิพย์ที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับธารสวรรค์ ถูกฉัตรกับแสงหยกบีบอัด พลันเปลี่ยนเป็นหยดน�าหยดหนึ่ง

หยดน�าหยดนี้กลิ้งหมุนอยุ่บนฉัตร หลอมรวมแสงหยกเข้ากับ ปราณพิสุทธิ์

เยี่ยนจ้าวเกอเหยียบจักรวาลทั่วฟ้า กลับสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย กลับสู่ ฟ้าเหนือฟ้า

หยดฝนบนฉัตรตกสู่ฟ้าเหนือฟ้า เหมือนกับมีชีวิต พากันกลิ้งผ่าน ร่างพวกเมิ่งหวาน ฟู่ถิง และเหอซีสิงรอบหนึ่ง

ทุกคนเดิมทีจิตใจเลอะเลือน ต้องการจะหลับ ยามนี้ต่าง กระตือรือร้น จิตใจกระจ่างแจ้ง

ทุกคนสัมผัสได้รางๆ ว่า ส่วนลึกจิตใจเปรียบเทียบกับก่อนหน้า คล้ายขาดอันใดไป

เมล็ดพันธุ์ที่ไร้รูปร่างนั้นหายไปเช่นนี้

ฟู่อวิ๋นฉือที่เฝ้าพวกเมิ่งหวานอยู่บนผาบัวแดงเห็นดังนั้นก็ลิงโลด คํานับหยดฝนหยดนั้นอย่างขึงขัง

น�าฝนหมุนรอบหนึ่ง ทําลายโรคซ่อนเร้นบนตัวคน จากนั้นกลับสู่ ด้านบนฉัตรเหนือศีรษะเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอกลับดินแดนโถงเซียนอีกรอบ

ตําหนักสวรรค์ย่อยยับ แดนเซียนสามพันแห่งแยกตัวจากกัน โลก จํานวนมากกระจายอยู่กลางความว่างเปล่า

ยอดฝีมือสํานักเต๋าจํานวนมากเช่นสวีเฟย เกาชิงเสวียน หลงซิง เฉวียน เยว่เจิ้นเป่ย ปรึกษากันเรียบร้อนแต่แรก แบ่งเขตของใครของ มัน รับช่วงจัดการโลกที่ก่อนหน้าอยู่ในการปกครองของโถงเซียนนับพัน นับหมื่นนั้น

ตอนนี้แดนสุขาวดีบัวขาวกระเหี้ยนกระหือรือ หวังว่าจะได้อาณา เขตและประชากรจํานวนมากใต้การปกครองของโถงเซียนไป

ทว่าเทวกษัตริย์สํานักเต๋ามีพลังข่มขวัญแข็งแกร่งสุดขีด ทําให้ เหล่าพุทธะแห่งแดนสุขาวดีบัวขาวไม่กล้าวู่วาม

วานรถึงแม้จะสู้กับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ กระนั้นสํานักเต๋าสาย หลักยังมีค่ายกลลงทัณฑ์เซียนอยู่ในมือ

พระศรีอาริย์ตรึงมารสวรรค์บรรพกําเนิด ไม่ได้ลงมาเช่นกัน

สําหรับท่านแล้ว โถงเซียนพินาศย่อยยับ สะบั้นตัดพลังสืบทอด และระบบมรรคามรดกของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ ถือว่าได้ชัยทุกด้าน แล้ว

ต่อให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณสร้างโถงเซียนได้อีก แต่ว่าความตาก ตรํามากกว่าหมื่นปีก่อนหน้าถูกทําลายหมด คิดจะไล่ตามให้ทันแดน สุขาวดีบัวขาว มีความยากมากมาย

เยี่ยนจ้าวเกอมาถึงด้านบนโลกจํานวนมากของโถงเซียน ฉัตรบน ศีรษะหายไป หยาดฝนหยดนั้นตกลง เปลี่ยนกลายเป็นฝนไร้สิ้นสุดกลาง ความว่างเปล่า

โลกทุกใบด้านในต่างอาบน�าฝน

ภายใต้ฝนเล็กละเอียด แสงวิเศษพลังศรัทธาด้านในโลกแต่ละใบ ล้วนริบหรี่

การเปิดเผยความลับเกี่ยวกับการฝึกฝนเส้นทางนอกรีตตอนที่ หวังก่วนต่อสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอก่อนหน้านี้ ทําให้คนที่อยู่ใต้การปกครอง ของโถงเซียน ปั่ นป่วนถึงขีดสุด

วินาทีนี้ฝนตกลงมา ผู้คนส่วนใหญ่งุนงง

ทว่าต่อจากนั้น ทุกคนพบว่าแสงวิเศษพลังศรัทธาจากบนร่างคน ธรรมดานับร้อนล้านพันล้านคน ส่วนใหญ่ถูกน�าฝนนี้เผาไหม้!

มนุษย์ปุถุชนมองไม่เห็นปรากฏการณ์พิเศษนี้ เพียงรู้สึกขณะที่ เหมือนสูญเสียบางอย่าง จิตใจก็เหมือนปราดเปรียวขึ้น แต่ส่วนใหญ่ เป็นความสับสน

จอมยุทธ์โถงเซียนที่มีพลังฝึกปรือ โดยเฉพาะผู้ที่มีระดับพลัง ฝึกปรือสูงเล็กน้อย ต่างก็ตื่นตระหนก

การถวายพลังศรัทธาแก่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณของคนทั่วไป ถึงกับถูกคนตัดออก!

มนุษย์ปุถุชนได้พบการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ท่องนามเทวกษัตริย์ ไร้ประมาณเพื่อค้นหาการคุ้มครองอย่างเคยชิน

การเคลื่อนไหวแบบนี้ตอนนี้กลับรวมพลังศรัทธาไม่ได้

ภาพเช่นนี้สําหรับจอมยุทธ์โถงเซียนที่จิตใจปั่ นป่วนอยู่แล้ว พลัน สร้างการกระทบกระเทือนอีกรอบหนึ่ง

ผู้เข้มแข็งโถงเซียนที่ผลักเปิดประตูเซียนแล้ว ถูกเยี่ยนจ้าวเกอ ทําลายจนกองทัพพินาศ

คนที่มีพลังฝึกปรือสุงสุดอยู่ในจุดยอดสุดของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ ระดับประมุขในหมู่คน

ทั้งเป็นขีดจํากัดล่างที่สามารถใช้ประโยชน์จากการถวายพลัง ศรัทธากับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณในระบบมรรคาของโถงเซียนได้

ตอนนี้พวกเขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า การถวายพลังศรัทธาที่เดิม โยกคลอนอ่อนแออยู่แล้ว หายไปอย่างรวดเร็ว!

ครั้งนี้มิใช่การอ่อนแอลงด้านคุณสมบัติ แต่เป็นการถล่มลงด้วย ความเร็วสูงด้านปริมาณ

คนที่พลังยิ่งแข็งแกร่ง บรรณาการด้วยความศรัทธา พลังศรัทธาก็ ยิ่งแข็งแกร่งตาม

คนธรรมดาบนโลกอ่อนแอที่สุด แต่ปริมาณมาณของมนุษย์ทั่วไปก็ เหนือกว่าจอมยุทธ์

โถงเซียนพังทลาย วิถีมารทรุดโทรม น�าฝนโปรยปราย แสงวิเศษ ดับลง

จอมยุทธ์ระดับประมุขของโถงเซียนเหล่านั้นพลันร้อนรน

แต่ว่าใต้เปลือกตาของยอดฝีมือสํานักเต๋าอย่างสวีเฟย เกาชิง เสวียน เยว่เจิ้นเป่ย จอมยุทธ์โถงเซียนเหล่านี้จะพลิกคลื่นลมได้ อย่างไร? ถูกกวาดล้างจนหมดทันที

ฝนชําระล้างมนุษย์ปุถุชน พวกสวีเฟยแบ่งจอมยุทธ์โถงเซียนที่ เหลืออยู่ออกจากคนทั่วไปทันที

สํานักมรรคายุทธแต่ละแห่งถูกถอนขึ้นตั้งแต่โคน โดนขวางกั้นไป พร้อมกับคนและที่อยู่

โลกนับหมื่นพันคล้ายกลายเป็นโลกสงบสุขที่เป็นเอกเทศ

ถึงยังมีพิษร้ายของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณหลงเหลือ แต่ต่อจากนี้ สํานักเต๋าสายหลักจะค่อยๆ จัดการเอง

ผลกระทบในภายหลัง จําเป็นต้องใช้ธรรมชาติการเปลี่ยนแปลง ของเวลาและประชากรมาลบล้าง

ในนี้ย่อมมีจุดที่ลําบาก แต่เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้ว อนาคตน่า คาดหวัง

เยว่เจิ้นเป่ยนึกถึงพวกเดียวกันได้แก่เยี่ยนซิงถาง เกาชิงเสวียน ตี๋ ชิงเหลียน กษัตริย์เถา กษัตริย์ กษัตริย์สันติ นึกย้อนถึงยุคมืดที่ผู้สืบทอด

สํานักเต๋าสายหลักในอดีตที่ถูกทําร้ายและไล่ตามฆ่า เทียบกับสภาพ ตรงหน้า อดสุขใจระคนโศกเศร้าไม่ได้

เหล่าพุทธะแดนสุขาวดีบัวขาวเห็นฉากที่ฝนโปรยปราย ใบหน้า เปลี่ยนสี

ประตูหยกบนความว่างเปล่าถูกกระบองสีทองขวาง ได้แต่นั่งมอง ทุกสิ่งเกิดขึ้น

ในประตูใหญ่หยกขาวไม่มีอารมณ์ใดๆ แผ่ซ่านออกมา

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ ฝุ่นผงทั้งหมดหายตลบแล้ว

หลังจากเทวกษัตริย์ไร้ประมาณเงียบลงช่วงสั้นๆ ก็ไม่ได้รั้งอยู่ต่อ ประตูใหญ่หยกขาวค่อยๆ ล่าถอย

แต่วานรกลับไม่มีความคิดหยุดมือ

กระบองสีทองไล่ตามติด จับตามองประตูใหญ่หยกขาวตลอด สอง ฝ่ายหายไปพร้อมกัน

ในแดนสุขาวดีตะวันตก เหล่าพุทธะศาสนาพุทธเช่นทีปังกรพุทธะ และพระโพธิสัตว์กวนอิม มองดูเหตุการณ์นี้โดยมีความว่างเปล่าขวาง อยู่ พากันถอนใจ

………………..