ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1808 ความนัยเมื่อแปดร้อยปีก่อน

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณสุดท้ายจากไป วานรยังคงจับตาเขาตลอด

มารสวรรค์บรรพกําเนิดกับพระศรีอริยเมตไตรยต่างก็ถอยไป

ถึงตอนนี้ สถานการณ์การรบของโถงเซียนถูกกําหนดแล้ว ยากมี การเปลี่ยนแปลงอีก

เยี่ยนจ้าวเกอหันไปมองซากโถงเซียนที่ล้วนแหลกสลาย ราวกับ เมฆหมอกกลุ่มหนึ่งค่อยๆ สลายหาย

ร่างของพวกนาจากับไท่อี้จินหยินต่างก็โผล่ขึ้นด้านข้างเขา ทุกคน ต่างสะท้อนใจ แต่ยากจะปิดบังความรู้สึกสุขใจ

“พวกเราไปเถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอกับคนอื่นๆ ข้ามมิติเวลา กลับ สวรรค์สํานักเต๋าด้วยกัน

ณ ที่แห่งนี้ เยี่ยนจ้าวเกอใช้มุกค�าทะเลสิบแปดชิ้นสร้างจักรวาลอีก สิบแปดแห่ง หาที่อยู่ให้แก่คนจํานวนมากจากโถงเซียนที่ถูกชําระล้าง แสงวิเศษพลังศรัทธาไปแล้ว

กาลเวลาผ่านไป ที่นี่จะเจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง และจะเป็นพื้นฐานที่ ขยายขึ้นมากกว่าเดิมของสํานักเต๋าสายหลัก

จักรพรรดิโกวเฉินก็จัดวางโลกซ้อนโลกไว้ด้านในสวรรค์ไท่หวงหวง เสิงของตนเช่นกัน

ถึงตอนนี้ในที่สุดสายสํานักเต๋าก็ฟื้ นฟูสภาพรุ่งเรืองก่อน วิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ได้อย่างแท้จริง

ทุกคนเห็นดังนั้นต่างรู้สึกปลาบปลื้ม

หลงซิงเฉวียนสอบถามสถานการณ์ของโลกซ้อนโลกกับเยี่ยนจ้าว เกอ หลังได้ยินคําบรรยายของเยี่ยนจ้าวเกอ เขาก็เงียบงันเล็กน้อย

“อาจเป็นเพราะกาลเวลาอันมืดมนที่ระหกระเหิน ต้องนองเลือด ทุกเช้าค�าก่อนที่โลกซ้อนโลกกับฟ้ามรกตท่องจะถูกบุกเบิก ทําให้พี่ร่วม เส้นทางเจี่ยงคิดมากเกินไปแล้ว” เนิ่นนานให้หลัง หลงซิงเฉวียนถอนใจ เบาๆ “อุตส่าห์มีที่พักพิง ดังนั้นต้องทนุถนอมให้ดี”

“กล�ากลืนความอัปยศรับภาระหนักหนา ย่อมไม่ลําบากเหมือนใน อดีตอีก แต่ก็เพียงเท่านี้ ไม่ถึงกับตกสู่สภาพย�าแย่ที่สุด กลับมองไม่เห็น แสงอรุณแห่งความหวัง” เกาชิงเสวียนกล่าวอย่างสงบ

“ไม่มีสหายร่วมเส้นทางเซ่าตามหาตําหนักโอสถ ไม่มีอิ่นเทียนเซี่ย และหูเยว่ซินชิงเศษศิลาฟ้ากําเนิด ไม่มีจ้าวเกอช่วยมหาเทวะเสมอฟ้า เป็นอิสระ ไม่มีสหายร่วมเส้นทางเยี่ยนกับศิษย์น้องเล็กรักษากระบี่ลวง เซียน ไม่มีสหายร่วมเส้นทางมากมายช่วงชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียน สําเร็จก่อนหน้า ไม่มีการขึ้นสู่ระดับมหาชาลของมหาเทวะเสมอฟ้าใน ภายหลัง พวกเรารวมถึงเจี่ยงซิ่นไม่มีทางเห็นสหายร่วมเส้นทางถอน ทําลายความวุ่นวาย โค่นล้มเส้นทางนอกรีตด้วยมือตัวเองในวันนี้ตลอด กาล”

นางส่ายหน้าเล็กน้อย “การฝากความหวังว่าจะมีเทวกษัตริย์ขึ้นสู่ ระดับมหาชาล ไหนเลยง่ายดายเหมือนที่พูด? เผ่าปีศาจ แดนสุขาวดี ตะวันตก ฝั่ งไหนบ้างไม่มียอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่มีความคิดเหมือนกัน? พวกเราไม่พยายามพัฒนา จะเหนือกว่าอีกฝ่ายได้อย่างไร?”

“ความหวังใหญ่สุดของเขาความจริงอยู่ที่เหล่าจวิน เหล่าจวินเพียง โยนหิน ไม่ได้ลงหมาก…”

ปัจจุบันชนชาวโลกล้วนทราบว่า เยี่ยนจ้าวเกอมีความเกี่ยวข้องกับ เหล่าจวิน

และทราบว่าตั้งแต่วานรเป็นอิสระจนขึ้นสู่ระดับมรรคา ก็เกี่ยวข้อง กับเหล่าจวินเช่นกัน

แต่ปัญหาอยู่ที่ เยี่ยนจ้าวเกอจะช่วยวานรหรือไม่ เหล่าจวินความ จริงไม่สนใจ

ถ้าหากไม่ช่วย เช่นนั้นทุกสิ่งภายหลังก็ไม่คงอยู่ เหล่าจวินอาจไป ปรับปรุงแก้ไข จัดการให้คนอื่นช่วยวานร

แต่ก็อาจะไม่ทําเช่นกัน

ไม่มีก็คือไม่มี…

ถึงตอนนั้นเหล่าจวินเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะไม่ลงมือในการวาง หมากบนนพยมโลก

เป็นเพราะสาเหตุนี้ ขณะที่วานรติดค้างน�าใจของเหล่าจวิน ก็ติด ค้างน�าใจของเยี่ยนจ้าวเกอด้วย ไม่มีทางยึดถือว่าทุกสิ่งเป็นการจัดการ ของเหล่าจวิน

กระทําตามใจ สะดวกก็กระทํา ไม่กระทําจึงสําเร็จ นี่จึงเป็นเหล่าจ วิน

แน่นอนว่าสําหรับคนในสํานักเต๋า ก็ขุ่นข้องลําบากใจเป็นพิเศษ เช่นกัน…

“ผู้ตายจากไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงอีก ถึงแม้ความคิดไม่เหมือนกัน แต่ข้าก็ซาบซึ้งที่หลายปีมานี้พี่ร่วมเส้นทางเจี่ยงพยายามเหลือโอกาสให้

สํานักเต๋าอย่างสุดความสามารถ” หลงซิงเฉวียนว่า “พี่ร่วมเส้นทางเจี่ย งจากไปด้วยรอยยิ้ม ไม่นับว่าเสียเปล่าแล้ว”

เกาชิงเสวียนพยักหน้าน้อยๆ ไม่พูดต่ออีก

เฟิงอวิ๋นเซิงโผล่ขึ้นมา พยักหน้าให้เยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอเข้าใจความหมายของนาง

ติดต่อเกาหานได้แล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอเคยพูดว่า คิดจะพูดคุยกับเกาหานหลังจากสงครามที่ โถงเซียนจบลง

วันนี้ขณะที่เฟิงอวิ๋นเซิงเฝ้าสวรรค์สํานักเต๋า ก็หาวิธีการติดต่อเกา หาน

“ข้าขอเซ่นไหว้บรรพบุรุษก่อน” เยี่ยนจ้าวเกอพูดกับเฟิงอวิ๋นเซิง

เฟิงอวิ๋นเซิงกับเขากลับฟ้าเหนือฟ้า มาถึงหุบเขาเจิดจรัส เห็นเสวี่ย ชูชิงยืนอยู่หน้าต้นผมขาวที่เปลี่ยนมาจากซากสังขารของหูเยว่ซิน จักรพรรดิเจิดจรัส

เสวี่ยชูชิงหันหน้ามา เห็นเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงเข้ามา กล่าว ยิ้มๆ ว่า “กลับมาแล้ว?”

ก่อนหน้านี้นางได้รับข่าวแล้ว

พวกเยี่ยนจ้าวเกอมาถึงด้านข้างนาง แตะนิ้วเบาๆ วงแสงเล็กๆ วง หนึ่งปรากฏ ลอยอยู่ตรงหน้าต้นผมขาว

วงแสงใหญ่ขึ้น กลายเป็นกงจักรเหล็กสีดําที่มีสิบสองรู

กงจักรมหาประกายกาฬหมุนช้าๆ ดอกสีน�าเงินเข้มเบ่งบานบนต้น ผมขาว โบกพลิ้วโดยไร้ลม ขณะสั่นไหว เหมือนมีบทเพลงไร้เสียงดังขึ้น

แสงสว่างในรูสิบสองรูปบนกงจักรเหล็กสีดําดับลง ลอยขึ้นไปบน ต้นผมขาว แขวนอยู่บนยอดกิ่งกิ่งหนึ่ง

หนึ่งกงจักรหนึ่งต้นไม้รวมตัวกันเงียบๆ เช่นนี้ เหมือนกับภาพวาด อันเป็นนิรันดร์

เยี่ยนจ้าวเกอ เสวี่ยชูชิง เฟิงอวิ๋นเซิงคํานับกงจักรมหาประกาย กาฬกับต้นผมขาวพร้อมกัน

กราบไหว้อิ่นเทียนเซี่ยกับหูเยว่ซินเรียบร้อย พวกเยี่ยนจ้าวเกอสอง คนก็นั่งเป็นเพื่อนเสวี่ยชูชิงที่ยอดเขาเจิดจรัสครู่หนึ่ง จากนั้นก็บอก ลาออกมา

พวกเขาคิด เคลื่อนย้ายมิติ ออกจากฟ้าเหนือฟ้า ออกจากสวรรค์ จู๋ลั่วหวงเจีย ไม่ทันไรก็โผล่ขึ้นในความว่างเปล่ากว้างใหญ่ไพศาล

ครู่ต่อมา บุรุษอาภรณ์ขาวคนหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตา เป็นราชัน พระอาทิตย์ เกาหาน

เกาหานกับหลิงชิงที่แล้วมาใกล้ชิดกับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋

เยี่ยนจ้าวเกอกับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เกิดความขัดแย้งกัน ในการวางหมากบนนพยมโลก ตอนนี้สองฝั่ งเจอกันอีก กลับไม่กระอัก กระอ่วน

เกาหานเห็นเยี่ยนจ้าวเกอ คํานับก่อน “ขอบคุณสหายร่วมเส้นทาง เยี่ยนที่ทําลายโถงเซียน กําจัดเส้นทางนอกรีต ประคับประคองสํานัก เต๋าสายหลักของพวกเรา”

ตอนเยี่ยนจ้าวเกอใช้กายทองมหาเทวะอาละวาดบนโถงเซียน เกา หานเคยทดลอมเกลี้ยกล่อมให้หยุด

ทว่าครู่หนึ่ง เขาก็คํานับเยี่ยนจ้าวเกอ กระทําอย่างจริงจัง สีหน้าขึง ขังอย่างไม่เคยมีมาก่อน “นึกถึงหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ สามารถมี วันนี้ ชีวิตเป็นสุขแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาอย่างสงบ “พี่ร่วมเส้นทางไม่จําเป็นต้องทํา เช่นนี้ เป็นอย่างที่ท่านว่า ข้าเองก็กําเนิดจากการสืบทอดสํานักเต๋า เช่นกัน”

“กลับยังไม่ได้แสดงความยินดีกับพี่ร่วมเส้นทางเกาที่ขึ้นสู่มหาชาล ไม่เสื่อมสลายหลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง”

เฟิงอวิ๋นเซิงที่อยู่ด้านข้างพิจารณาเกาหานขึ้นลง เอ่ยว่า “ยินดีกับ พี่ร่วมเส้นทางขึ้นสู่มหาชาล ไม่เสื่อมสลายหลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง”

เกาหานที่อยู่ด้านหน้าทั้งสองถึงกับทําให้ห้าปราณมุ่งสู่ต้นกําเนิด สามบุปผาบนกระหม่อม สําเร็จระดับเซียนสวรรค์มหาชาล

ต่อจากสั่วหมิงจางกับเจี่ยงเซิ่นที่เข้าสู่เส้นทางนอกรีต อดีตเก้านพ เคราะห์ใหม่บนโลกซ้อนโลก ปัจจุบันเกิดเซียนสวรรค์มหาชาลคนที่สาม

หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ นี่เป็นเซียนสวรรค์มหาชาลคนที่ห้าถือ กําเนิดจากสํานักเต๋าสายหลัก นอกจากสั่วหมิงจาง เฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยน จ้าวเกอ และเยี่ยนตี๋

“สํานักเต๋าของพวกเรารุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นข้าผู้แซ่เกาจึงมี วันนี้ กล่าวไปยังต้องขอบคุณสหายร่วมเส้นทางสองคน” เกาหานตอบ

เยี่ยนจ้าวเกอมองเกาหานอย่างสงบ “ที่ติดต่อกับพี่ร่วมเส้นทางเกา ได้ง่ายดายเช่นนี้ ทั้งพี่ร่วมเส้นทางเกายอมมาพบกับข้า ดูเหมือนแปด ร้อยปีก่อน พี่ร่วมเส้นทางเกาบอกถึงเรื่องอื่นจริงๆ?”

ตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงแต่งงานกัน คําพูดส่วนหนึ่งที่ เกานหานเอ่ยตอนอวยพรฟังดูธรรมดา แต่เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกแปลกๆ

ปัจจุบันนี้เขาเกิดการคาดเดาส่วนหนึ่งต่อพฤติการณ์ของจักรพรรดิ อายุวัฒนาหนานจี๋ พอเทียบเคียงกับคําพูดของเกาหาน พลันเคลือบ แคลงกว่าเดิม

ดังนั้นจึงมีการพบกันในวันนี้

เยี่ยนจ้าวเกอไม่สนใจพิธีมาก ถามเข้าประเด็นทันที “คําพูดใน ตอนนั้นของพี่ร่วมเส้นทางเกา ไม่ทราบมีความหมายล�าลึกอันใด?”

………………..