ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1823 ไม่เจอกันนานแล้ว!

อามิตาภพุทธเจ้าสกัดเศษศิลามนุษย์กําเนิดไม่ได้ ไม่ได้พัวพัน ต่อไปอีก กลับลอยร่างไปด้านหลัง

แต่ว่า มารสวรรค์บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้พันธนา ตอนนี้กลับ ขวางเส้นทางของอามิตาภพุทธเจ้า

ด้านหลังอามิตาภพุทธเจ้า กษัตริย์บูรพาไท่อี้รับพระศรีอริย เมตไตรยที่ได้เศษศิลามนุษย์กําเนิดเรียบร้อย ก็รุมล้อมเข้ามาเช่นกัน

ขณะมองมารสวรรค์สองคนตรงหน้า อามิตาภพุทธเจ้าสีหน้าไร้ ความประหลาดใจ เพียงถอนใจอย่างไร้เสียง

วิถีมารต้องการให้มารสวรรค์ไร้รูปจุติอย่างแท้จริง มีสองวิธีการ

หนึ่งคือช่วยอามิตาภพุทธเจ้าลบเลือนการดํารงอยู่ของพระศรีอริย เมตไตรย ช่วยให้อามิตาภพุทธเจ้านําหน้ากษัตริย์บูรพาไท่อี้ หลุดพ้นใน ยุคสมัยนี้

สองคือฆ่าอามิตาภพุทธเจ้าทิ้ง

ตามปกติแล้ว อามิตาภพุทธเจ้าเป็นหนึ่งในตัวตนที่เก่าแก่ที่สุดบน โลกปัจจุบัน รากฐานและพลังต่างเหนือกว่าพระศรีอริยเมตไตรย

มารสวรรค์สองตนร่วมมือกับอามิตาภพุทธเจ้าและเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ ปะทะกับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ วานรและพระศรีอริยเมตไตรย เป็นสี่ต่อสาม ยึดครองความได้เปรียบรางๆ

สถานการณ์ก่อนหน้าถูกกําหนดเช่นนี้

ทว่าตอนนี้ วานรถูกร่างธรรมยูไลพัวพันขัดขวางชั่วคราว

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณแสดงออกว่าไม่ช่วยเหลืออามิตาภพุทธเจ้า อีก

สําหรับมารสวรรค์สองตน ถ้าไม่ร่วมมือกับอามิตาภพุทธเจ้าสู้กับ กษัตริย์บูรพาไท่อี้และพระศรีอริยเมตไตรย เป็นสามต่อสาม

ก็ต้องร่วมมือกับกษัตริย์บูรพาไท่อี้และพระศรีอริยเมตไตรย รับมือ อามิตาภพุทธเจ้า เป็นสี่ต่อหนึ่ง

แบบไหนง่ายดายกว่า ไม่ต้องพูดก็เป็นที่ทราบได้

โดยเฉพาะตัวเลือกหลัง ต่อให้อยู่ๆ เหล่าจวินสอดมือช่วยเหลืออามิ ตาภพุทธเจ้า พวกพระศรีอริยเมตไตรยก็ใช่ว่าไม่มีโอกาส

ความเป็นไปได้ของความสําเร็จบรรลุถึงจุดสูงสุดในเงื่อนไข ณ เวลานี้

พระศรีอริยเมตไตรยสภาพแวดล้อมปลอดภัย ดังนั้นกษัตริย์บูรพา ไท่อี้ไม่แน่ว่าจะลงมือสุดกําลัง แต่ก็เพียงพอแล้ว

สถานการณ์ในตอนนี้ เทวกษัตริย์ไร้ประมาณพอใจยิ่ง วิถีมาร พอใจยิ่ง กษัตริย์บูรพาไท่อี้พอใจยิ่ง พระศรีอริยเมตไตรยยิ่งพอใจ

ผู้ที่มีปัญหานอกจากตัวอามิตาภพุทธเจ้าแล้ว ก็คือสํานักเต๋าที่ เหลืออยู่…

วานรถูกร่างธรรมยูไลขวาง ไม่อาจทะลวงออกมาได้ชั่วขณะหนึ่ง

ประตูใหญ่หยกขาวที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณเสกขึ้น ตอนนี้ส่งแรง ดึงดูดมหาศาล คิดลากเยี่ยนจ้าวเกอเข้าไป

แสงเพลิงที่ลุกไหม้บนศิลาฟ้ากําเนิดสาดส่อง พวกหยางเจี่ยนได้แต่ กระวนกระวาย

“เขาละทิ้งความเป็นไปได้ที่วิชาเส้นทางนอกรีตจะพัฒนาขึ้นต่อ คิดทําอะไร?” สั่วหมิงจางสายตาเย็นเยียบ “เขาหมายตาร่างที่ฝึกฝน สามพิสุทธิ์ร่วมกันสําเร็จ คิดแย่งชิงมาเป็นของตัวเอง?”

ดวงตาแนวตั้งดวงที่สามแยกออกที่กลางหว่างคิ้วของหยางเจี่ยน “สมควรมีแผนการนี้ แต่เขาคิดจะทําอย่างไร? ยังไม่เอ่ยถึงจ้าวเกอมี พลังฝึกปรือน่าตระหนก แม้แต่เจ้ามรรคาคิดลักพาเขาก็ยากกระทําได้ เทวกษัตริย์ไร้ประมาณต่อให้ทําสําเร็จ ก็เหมือนหั่นตีนให้พอดีรองเท้า ไหนเลยรับประกันความมั่นคงของรากฐานได้?”

จอมปีศาจเช่นลู่ยาเต้าจวินเผชิญกับฉากเหตุการณ์นี้ แตกตื่นสงสัย เช่นกัน

เจ้าแม่อู๋ตังกับนางเซียนอวิ๋นเซียวที่ควบคุมค่ายกลลงทัณฑ์เซียน เจอเทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับร่างธรรมยูไล ทําอะไรไม่ได้

พระศรีอริยเมตไตรยกับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ วินาทีนี้ต่างฝาก ความหวังไม่ได้

สําหรับพระศรีอริยเมตไตรย เทวกษัตริย์ไร้ประมาณที่ละทิ้งมรรคา พลังศรัทธา มิใช่คู่แข่งของตัวเองอีกต่อไป

บุญคุณความแค้นมากมายก่อนหน้า ต่างได้รับการแก้ไขเพราะเศษ ศิลามนุษย์กําเนิด

อามิตาภพุทธเจ้าจึงเป็นศัตรูและการคุกคามที่ยิ่งใหญ่ตลอดกาล ของตน

สําหรับอามิตาภพุทธเจ้า คิดจะกําจัดพระศรีอริยเมตไตรยให้เร็ว ที่สุด

ในทางกลับกัน พระศรีอริยเมตไตรยไหนเลยไม่อยากทําเช่นนี้?

เพียงแต่ว่า ท่านทําอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ยังต้องป้องกันรังสีสังหาร ของศัตรู

ถึงกษัตริย์บูรพาไท่อี้จะรักษาความปลอดภัยของพระศรีอริย เมตไตรยอย่างเต็มที่ แต่ว่าก็เพียงเท่านี้ ไม่มีทางตัดสินใจโจมตี ตัดสิน ศึกเป็นตายกับอามิตาภพุทธเจ้าด้วยตัวเอง

กษัตริย์บูรพาไท่อี้หลุดพ้น พระศรีอริยเมตไตรยยังต้องเจอกับการ คุกคามจากอามิตาภพุทธเจ้า

ตอนนี้เมื่อมีโอกาสเช่นนี้ ท่านจะยอมปล่อยการกําจัดการคุกคาม แกนหลักที่สุดไปได้อย่างไร

สําหรับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ ถึงไม่รีบร้อนเท่าพระศรีอริยเมตไตรย แต่เขาก็ใช่ว่าจะต้องช่วยเยี่ยนจ้าวเกอให้ได้

ถ้าต้องเลือกระหว่างการรับประกันว่าจะกําจัดอามิตาภพุทธเจ้าได้ กับการช่วยเหลือเยี่ยนจ้าวเกอ กษัตริย์บูรพาไท่อี้จะต้องเลือกข้อแรก อย่างไม่ต้องสงสัย

อามิตาภพุทธเจ้าตกสู่วงล้อม ชั่วขณะนี้แม้แต่คิดหนียังลําบาก

ท่านใบหน้าสงบเยือกเย็น พนมมือ ด้านใต้ปรากฏบัวเขียว ศีรษะ ปรากฏธงวิเศษ แสงบริสุทธิ์เครื่องเคลือบปกคลุมทั่วฟ้า

ในฐานะเจ้ามรรคาที่เก่าแก่ที่สุดในโลก อามิตาภพุทธเจ้าย่อมมี ความสามารถน่าทึ่ง

ท่านโดยสารบนบัวเขียว เงาแสงกะพริบ พริบตาเดียวบรรลุถึง ด้านหน้ามารสวรรค์ไร้พันธนา

ธงวิเศษเจียอิ่นบนศีรษะพระพุทธเจ้าชนใส่มารสวรรค์ไร้พันธนา ความดุร้ายรุนแรงของสภาวะ เหมือนกับชนมหาธรรมชาติให้พังทลาย ได้

คิดฝ่าวงล้อม อามิตาภพุทธเจ้าเลือกมารสวรรค์ไร้พันธนาที่ อ่อนแอที่สุดในตอนนี้ท่ามกลางหมู่คู่ต่อสู้สี่คนทันที

มารสวรรค์ไร้พันธนาไม่ได้ปะทะกับอามิตาภพุทธเจ้าตรงๆ หลบ ร่างหายไปจากที่เดิม

แต่ว่าอามิตาภพุทธเจ้าไม่อาจสร้างเส้นทางได้

คู่ต่อสู้ที่ท่านต้องเจอในวันนี้ มีมากและแข็งแกร่งเกินไป

มารสวรรค์ไร้พันธนาหายไป ที่มาแทนที่คือ มารสวรรค์บรรพ กําเนิดปรากฏตรงตําแหน่งนั้น ต่อยมาหนึ่งหมัดโดยไม่ขยับไม่สั่นไหว ปะทะกับธงวิเศษเจียอิ่นของอามิตาภพุทธเจ้าอย่างหักโหม ธงวิเศษเจียอิ่นกระเด็นกลับไปบนศีรษะอามิตาภพุทธเจ้า หมุนไป ถึงอีกด้าน สกัดการโจมตีของพระศรีอริยเมตไตรยทันที ทว่าในขณะเดียวกัน กษัตริย์บูรพาไท่อี้ก็มาถึงใกล้ๆ ด้านหน้า อามิตาภพุทธเจ้าส่ายหน้า หลับสองตาลง กลิ่นหอมฟุ้งกระจาย พริบตาเดียวปรากฏทะเลดอกบัวเขียว ปก คลุมท่านไว้ด้านใน บนบัวเขียวทุกดอกต่างมีสารีริกธาตุชิ้นหนึ่ง เปล่งเส้นแสงหมื่น สาย แสงสว่างบนบัวเขียวหลายดอกพาดขวางตัดสลับ ประกอบกันเป็น แดนสุขาวดีบริสุทธิ์สี่แห่ง สาดส่องจักรวาล ไร้กังวลไร้ความกลัว ปรากฏระฆังสําริดใบหนึ่งบนศีรษะของกษัตริย์บูรพาไท่อี้ เสียง ระฆังดังอึงอล ระลอกลวดลายไร้รูปร่างที่เหมือนสสาร บดขยี้เอกภพ พุทธเกษตรที่บริสุทธิ์ทานรับพลังอันยิ่งใหญ่นี้ไม่ไหว

บัวเขียวกับสารีริกธาตุพากันแตกระเบิด พุทธเกษตรแหลกไปมุม หนึ่งในทันใด

แต่ว่าพลันมีบัวเขียวจํานวนเท่ากันโผล่มา เติมเต็มพุทธเกษตรที่ พังทลายทันที

ในอดีตอามิตาภพุทธเจ้าลงมือด้วยตัวเอง ความจริงไม่แสดง ความสามารถที่แท้จริง

ผู้ปกครองแดนสุขาวดีตะวันตกผู้นี้ เทียบกับการบุกโจมตีแล้ว ถนัด การตั้งรับมากกว่า

แม้มิสู้เจดีย์เหลืองดําฟ้าดินบนศีรษะเหล่าจวิน แต่อามิตาภพุทธ เจ้าเป็นเจ้ามรรคาที่การป้องกันแข็งแกร่งที่สุดบนโลกในตอนนี้ นอกจากเหล่าจวิน

ทว่าวันนี้ คู่ต่อสู้ของท่านไม่ได้มีแค่หนึ่งคน

ระฆังสําริดสั่นสะเทือนบนศีรษะกษัตริย์บูรพาไท่อี้ไม่หยุด ลวดลาย หลายกลุ่มกระจายออกมา

มารสวรรค์บรรพกําเนิดสีหน้าไร้อารมณ์ ยกมือกําเป็นหมัด ต่อยใส่ ทะเลบัวเขียว

พลังงานอันน่ากลัวเหมือนการเปิดผ่าฟ้าดิน บดขยี้บัวเขียวไม่หยุด

บรรพบุรุษหมื่นมารตนหนึ่ง กษัตริย์โบราณผู้หนึ่ง แยกกันโจมตี กระหนาบทะเลบัว บัวเขียวกับสารีริกธาตุแตกแหลกต่อเนื่อง เติมเต็มไม่หยุด แต่ ความเร็วตามความรุนแรงของการทําลายล้างไม่ทัน มารสวรรค์ไร้พันธนากับพระศรีอริยเมตไตรยขึ้นหน้ามาเหมือนกัน เจ้ามรรคาสี่คนรุกคืบไปที่ใจกลางทะเลดอกทีละก้าวๆ อีกด้านหนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอไม่ลนลาน มองดูประตูใหญ่หยกขาว ตรงหน้าเงียบๆ ฉัตรหมุนบนศีรษะเขา แก้ไขแรงดึงดูดในประตูหยกอย่างต่อเนื่อง สองฝ่ายตกสู่การยื้อยันชั่วขณะ เยี่ยนจ้าวเกอผิวบนร่างค่อยๆ มีแสงหยกลอยขึ้น แต่เขาเยือกเย็น ดุจเดิม สายตามองไปด้านในประตูหยก “มหาเทวกษัตริย์ ไม่เจอกัน นานแล้ว!”

………………..