ตื๊อรักแพทย์หญิง ฉบับท่านอ๋อง - บทที่ 7 ตำหนักเย็น

เกี่ยวกับสาเหตุนั้น เรื่องนี้สำหรับราชวงศ์แล้วมิใช่เรื่องดีอันใด อีกทั้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้ถูกเปิดเผยออกไป และจุดจบของเรื่องนี้เป็นไปตามความต้องการของหลินเสวี่ยหรง นับแต่นี้ไปหลินชิงเวยต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในตำหนักเย็น

นี่ไม่นับเป็นเรื่องเลวร้ายอะไรนัก อย่างไรก็ถือว่ายังเก็บชีวิตคืนมาได้

ฮ่องเต้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เป็นเรื่องธรรมดาสามัญยิ่งที่ตำหนักในของพระองค์จะเงียบเหงาเช่นนี้ ทว่าตำหนักเย็นแห่งนี้น่าจะเป็นสถานที่ที่คึกคักที่สุดในตำหนักในก็ว่าได้

ตำหนักเย็นกว้างขวางใหญ่โตยิ่ง ข้างในมีสตรีอาศัยอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

หลินชิงเวยลุกขึ้นผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์และสางผมอย่างเรียบง่ายครู่หนึ่ง นางหยิบถาดไม้บนชั้นแล้วเดินออกจากห้องไป นางถูกจัดให้อยู่ในเรือนที่แยกออกมาต่างหากเพียงลำพัง ทว่าทันทีที่นางเดินออกไปจากเรือนหลังนี้ ข้างนอกกลับเหมือนเป็นลานเรือนหลังที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่า อีกทั้งยังมีสตรีเดินไปมา เสื้อผ้าที่พวกนางสวมใส่อยู่บนร่างนั้นเป็นเสื้อผ้าเมื่อครั้งยังมีชีวิตหรูหรากินดีอยู่ดี ทว่าเวลานี้กลับสติฟั่นเฟือน ทุกวันล้วนคิดเพียงแต่รอคอยให้ฮ่องเต้มารับพวกนางออกไป สตรีบางคนสติยังสมประกอบดีอยู่ ทว่าเมื่อถูกกักขังอยู่ที่นี่นานหลายปีเข้ากลับเปิดเผยให้เห็นถึงโฉมหน้าที่แท้จริงอันแสนโหดร้าย

เวลานี้ฮ่องเต้ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไหนเลยจะมีความจำเป็นต้องใช้สอยสตรีมากมายเช่นนี้ คิดดูแล้วพวกนางล้วนเป็นเหล่าสตรีของฮ่องเต้องค์ก่อน บางคนถูกส่งเข้ามาที่นี่ตั้งแต่ฮ่องเต้องค์ก่อนยังไม่มีพระประสูติกาล บางคนถูกส่งเข้ามาที่นี่หลังจากที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงสวรรคต เพราะถึงอย่างไรตำแหน่งไทเฮาของตำหนักในมีได้เพียงคนเดียว

เรือนหลังมีบ่อน้ำอยู่แห่งหนึ่ง ตลอดทั้งสี่ฤดูในหนึ่งปีน้ำในบ่อนี้ไม่เคยเหือดแห้ง สตรีมากมายในตำหนักเย็นทั้งหมดล้วนอาศัยน้ำจากบ่อนี้ในการดื่มกินและใช้ในชีวิตประจำวัน

ขณะที่หลินชิงเวยถือถาดไม้มาถึงริมบ่อน้ำเพื่อที่จะตักน้ำมาล้างหน้า อยู่ที่นี่กิจวัตรในชีวิตประจำวันทุกอย่างล้วนต้องทำด้วยตนเอง ตำหนักในเดิมทีมีนางกำนัลน้อยอยู่แล้ว ไฉนเลยจะส่งนางกำนัลมาปรนนิบัติพัดวีสตรีที่ถูกทอดทิ้งที่นี่อีก

รูปร่างของหลินชิงเวยเล็กบอบบาง เมื่อเดินเหินเหมือนกิ่งหลิวที่ถูกลมพัดให้โอนไปเอนมาอย่างไรอย่างนั้น เมื่อมาถึงที่นี่จึงเห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้องถูกคนที่นี่รังแกข่มเหงเป็นแน่ ทว่านางเพิ่งจะถูกส่งตัวเข้ามา สตรีที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นสตรีมากเล่ห์ที่ผ่านการเคี่ยวกรำมานานปี  สตรีรูปโฉมงดงามเช่นหลินชิงเวย เมื่อถูกส่งตัวเข้ามาที่นี่เพียงวันสองวันมักจะถูกส่งออกไปอีกครั้ง ดังนั้นแม้พวกนางจะจับจ้องหลินชิงเวยด้วยสายตาของพยัคฆ์ ทว่ากลับมิกล้าลงมือกระทำการอย่างวู่วาม ด้วยกริ่งเกรงว่าหลินชิงเวยจะย้อนกลับมาสร้างความลำบากและยุ่งยากให้กับตนได้ ดังนั้นพวกนางจึงอดใจรอจนกว่าจะแน่ใจว่าหลินชิงเวยถูกจองจำให้อยู่ที่นี่ชั่วชีวิตเช่นกัน แล้วจึงค่อยรังแกข่มเหงนางอย่างเต็มกำลัง

แต่วันนี้บรรยากาศไม่เหมือนเดิมอยู่บ้าง เช้าวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดที่ปล่อยข่าวลือเข้ามาว่าสาเหตุที่หลินชิงเวยถูกส่งตัวเข้ามาในตำหนักเย็น ด้วยทำผิดกฎเกณฑ์ของวังหลวง แอบคบชู้สู่ชายในวังแล้วถูกจับได้คาหนังคาเขา เมื่อเป็นเช่นนี้นางยังรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้ได้ถือเป็นความโชคดีบนความโชคร้าย ในเมื่อมีสาเหตุมาจากการทำผิดกฎเกณฑ์แล้วถูกส่งเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ เช่นนั้นชั่วชีวิตของนางย่อมต้องเลิกคิดที่จะได้ก้าวออกไปจากที่นี่อีก

เมื่อเป็นเช่นนี้พวกนางยังต้องกังวลอะไรอีกเล่า? แต่หลินชิงเวยกลับยังไม่รู้เรื่องนี้

หลินชิงเวยเดินเข้าไปถึงริมบ่อน้ำ บริเวณใกล้เคียงมีสตรีรวมตัวกันอยู่ที่นั่นไม่น้อย ทำให้นางรู้สึกว่าด้านหลังเต็มไปด้วยความวุ่นวาย นางหันกลับไปมองบนพื้น สตรีนางนั้นถอยหลังออกไปเล็กน้อย ทว่ายังคงมีเจตนาไม่ประสงค์ดีอยู่นั่นเอง

หลินชิงเวยวางถาดลงบนพื้นข้างบ่อน้ำ ยื่นมือไปหยิบถังน้ำใบหนึ่งที่ผูกเชือกสำหรับชักรอกน้ำจากบ่อโดยเฉพาะ นางขยับด้ามจับที่มือแล้วค่อยๆ ปล่อยเชือกลงไป ถังน้ำตักน้ำในบ่อเต็มถัง ขณะที่ถังกำลังถูกนางดึงขึ้นมาจากก้นบ่อน้ำนั้น เห็นอยู่กับตาว่าถังน้ำเข้ามาใกล้เบื้องหน้าตนแล้ว หลินชิงเวยจึงยื่นมือไปดึงเชือกเอาไว้ เตรียมที่จะหิ้วถังน้ำออกมา ไหนเลยจะคาดคิดว่าชั่วขณะนี้เอง มีสตรีนางหนึ่งพุ่งเข้ามาชนหลินชิงเวยด้วยสีหน้าดุร้าย

มือข้างหนึ่งของหลินชิงเวยจับได้ไม่มั่นคงนัก ถังน้ำถูกรอกดึงกลับเข้าไปในบ่อน้ำ นางจึงดึงตัวเองกลับมาได้อย่างมั่นคงตามแรงมือที่ดึงรั้งเชือกชักรอกเอาไว้ ทว่าสตรีนางนั้นไม่ยอมเลิกรากลับเข้ามาผลักนางจากด้านหลังเต็มแรงอีกครั้งหนึ่ง

ร่างของหลินชิงเวยตกลงไปในบ่อน้ำพร้อมกับเสียงตู้มที่ดังขึ้น