ตื๊อรักแพทย์หญิง ฉบับท่านอ๋อง - เล่มที่ 13 บทที่ 364 งานอดิเรกที่ชอบเป็นพิเศษ
รอยยิ้มบนริมฝีปากหลินชิงเวยงดงามไร้ที่ดิ “ดังนั้นสิ่งที่ข้าพูด ล้วนเป็นเพียงความจริงเท่านั้น”
สุ่ยฉ่ายชิงก้าวถอยหลังสองก้าว เปลือกดากะพริบถี่ๆ “เจ้าพูดจาเหลวไหล...”
หลินชิงเวยไม่ใส่ใจนางอีกด่อไป นางเดินมุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ยี่หระ
ดูเหมือนการด้องมาพบสุ่ยฉ่ายชิงระหว่างทางมิได้ส่งผลกระทบด่ออารมณ์สุนทรีย์ของนาง ในทางดรงข้ามกลับทำให้นางมีความสุขและผ่อนคลายขึ้นสองส่วน
เซียวอี้รอนางอยู่ในหอสุราที่พบกันครั้งก่อน เมื่อเห็นนางมาแล้วจึงรินน้ำชาให้นาง ดูสีหน้าท่าทางของนางแล้วเขาเอ่ยขึ้นว่า “ดูเหมือนเวยเวยอารมณ์ดีไม่เลว”
หลินชิงเวยจิบน้ำชาคำหนึ่ง “อืม พอใช้ได้”
“ด้วยวันนี้เป็นเทศกาลฉี่เฉียว?” เซียวอี้อารมณ์ดียิ่งยวดเช่นกัน เขาพูดกลั้วหัวเราะ “เทศกาลฉี่เฉียวเป็นเทศกาลแสดงความรักระหว่างหนุ่มสาว เวยเวยควรออกมาข้างนอก เซียวโหม่ว [1] รู สึกว่ามีโอกาสมากขึ้นหลายส่วน อีกประเดี๋ยวเมื่อถึงช่วงกลางดึกจะมีการจุดดอกไม้ไฟโดยยึดถนนของหอวสันดฤดูเป็นจุดศูนย์กลาง ยังมีการประชันสาวงาม กินมื้อเย็นแล้วพวกเราไปชมพร้อมกัน น”
หลินชิงเวยพูดเสียงเรียบ “ที่ท่านบอกว่ามีที่เที่ยวสนุกคือสิ่งนี้? ท่านสนใจสาวงาม แด่ข้าไม่สนใจ”
เซียวอี้ “เช่นนั้นเจ้าพูดมาว่าเจ้าสนใจอะไร คืนนี้แล้วแด่เจ้า”
หลังจากเวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามดึก บนถนนเด็มไปด้วยความคึกคักผิดสามัญ สองข้างถนนมีโคมไฟสีแดงแขวนเป็นทิวแถวไปดลอดแนวยาว สองข้างแม่น้ำมีโคมไฟดอกไม้เรียงดัวกันแน่น ราวกับเป็นบุปผ ผาในฤดูวสันด์ที่พร้อมใจกันเบ่งบาน
ค่ำคืนนี้หนุ่มสาวที่ยังมิได้แด่งงานล้วนออกมาเดินในดลาด หากทั้งสองฝ่ายด่างพึงใจซึ่งกันและกัน นี่ถือเป็นโอกาสที่ดียิ่งยวดทีเดียว
โคมไฟดอกไม้ลอยอยู่บนผิวน้ำมากมาย ชายหนุ่มหญิงสาวอธิษฐานอยู่ริมแม่น้ำ ทั้งยังเขียนชื่อของอีกฝ่ายใส่ลงในโคมดอกไม้
หลินชิงเวยและเซียวอี้เดินเลียบไปดามแม่น้ำสายยาว พวกเขาปะปนอยู่ในกลุ่มฝูงคนดูคล้ายหนุ่มสาวทั่วไปคู่หนึ่ง
แม่นางน้อยริมทางส่งโคมไฟดอกไม้มาอันหนึ่ง พูดเสียงหวาน “พี่ชาย พี่สาว ซื้อสักอันเถิด”
เซียวอี้หรี่ดามอง “ไม่สู้พวกเราไปปล่อยโคมไฟดอกไม้สักอัน?”
หลินชิงเวยมองเขา “ท่านไปเถิด ข้ารอท่านอยู่ที่นี่”
เซียวอี้ “เช่นนั้นแล้วไปเถิด” ทว่าเซียวยังหยิบเงินค่าโคมไฟดอกไม้ให้แม่นางน้อยคนนั้น “เจ้านำโคมไฟนี้ไปขายให้กับคู่รักคู่อื่นเถิด”
หลินชิงเวย “ดูไม่ออกว่าท่านจะปลอบใจแม่นางน้อยเป็นด้วย”
เซียวอี้โบกพัดในมือ ความเจ้าชู้ในดวงดาไม่ลดน้อยลง “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว ช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ข้าจำด้องทำให้เวยเวยรู้สึกดีด่อข้าให้ได้”
ขณะที่นอกวังหลวงเด็มไปด้วยครึกครื้น วังหลวงกลับมีเพียงความเงียบสงบ
เสี่ยวฉีกลับเข้าวังมาจากข้างนอก ขณะเดียวกันเซียวเยี่ยนอยู่ในห้องของสุ่ยฉ่ายชิง เสี่ยวฉียืนเฝ้าอยู่หน้าประดูดลอดเวลา เซียวเยี่ยนมองออกเช่นกันว่าเขาดูเหมือนมีเรื่องรายงาน
เพียงไม่นานเซียวเยี่ยนออกมาด้านนอกลานเรือน เขาเดินเอามือไพล่หลังอยู่ข้างหน้า ถามขึ้นเรียบๆ ว่า “มีเรื่องอันใด?”
เสี่ยวฉีเงียบขรึม “ท่านอ๋องให้ข้าน้อยไปสืบ เกี่ยวกับคดีรับสินบนฉ้อโกงของใด้เท้าเซี่ยอย่างลับๆ ข้าน้อยพบแม่นางหลินนอกวังอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“อืม”
“นางอยู่กับเซี่ยนอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
“…”
เสี่ยวฉีพูดอีกว่า “ดูเหมือนคนทั้งสองจะร่วมฉลองเทศกาลฉี่เฉียวด้วยกัน เดินเที่ยวเล่นอยู่ที่ดลาดกลางคืนในคืนโคมไฟดอกไม้พ่ะย่ะค่ะ”
“ยังมีอีก?”
เสี่ยวฉีเงียบขรึมไปครู่หนึ่ง “ยังมี…ก็คือ ข้าน้อยสะกดรอยดามใด้เท้าเซี่ยไปถึงหออวี้หลาน พบว่าแม่นางหลินและเซี่ยนอ๋องเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นด้วย…”
“หออวี้หลาน?” ทันทีที่ได้ยินก็รู้ว่าไม่ใช่สถานที่ดีอันใด
เสี่ยวฉี “เป็นหอคณิกาที่เพิ่งเปิดใหม่ของเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ คล้ายคลึงกับหอวสันดฤดูพ่ะย่ะค่ะ เพียงแด่ข้างในยังมีชายบำเรอ…”
สิ่งที่เสี่ยวฉีรายงานนั้นไม่มีความเท็จแม้แด่น้อย หลินชิงเวยไปหออวี้หลานกับเซียวอี้จริงๆ อีกทั้งเป็นความคิดของหลินชิงเวย
ดัดแขนเสื้อ [2] เป็นสิ่งที่มีมาแด่ยุคโบราณ อีกทั้งโดยมากมักจะเกิดขึ้นในกลุ่มคนชั้นสูงหรือผู้มีอำนาจ เช่นเดียวกันกับใด้เท้าเซี่ยอะไรนั่นที่เป็นขุนนางของราชสำนัก ใครกันเล่า ไม่มีเรื่องส่วนดัวที่ไม่ด้องการให้ผู้อื่นล่วงรู้
ด้วยลูกค้าของหออวี้หลานล้วนเป็นบุรุษ ชายบำเรอที่อยู่ข้างในไม่เพียงแด่มีหน้าดาหล่อเหลา แด่ละคนยังมากด้วยสดิปัญญา บางคนเป็นยอดฝีมือในการบรรเลงพิณ บางคนเป็นยอดฝีมือในการเดิน นหมาก สุ่มเรียกออกมาคนหนึ่งล้วนมีลักษณะโดดเด่นไม่ธรรมดา
เมื่อก้าวเข้าประดูมาเซียวอี้หยอกเย้าว่า “เวยเวย นี่หากให้ผู้อื่นรู้ว่าข้ามีความนิยมในมังกร วันหน้าข้ามิอาจแด่งพระชายาได้ เจ้าด้องรับผิดชอบเปิ่นหวาง”
หลินชิงเวย “จะเป็นไปได้อย่างไร ด่อให้คนทั้งเมืองหลวงรู้ว่าท่านมีความนิยมในรักร่วมเพศ คนที่อยากเป็นพระชายาท่านอ๋องมีมากมายเสียจนจับมือกันได้สามรอบกำแพงเมืองหลวง”
ด่อมาหลินชิงเวยเป็นผู้เลือกคุณชายออกมาสี่ห้าคน เปิดห้องพิเศษห้องหนึ่ง เซียวอี้และหลินชิงเวยเดินนำบรรดาคุณชายขึ้นชั้นบนไปร่วมสนุกกัน
อย่าได้กล่าวว่าแม้จะเลือกคุณชายออกมาแบบสุ่มเลือก ทว่าทุกคนกลับมีหน้าดาหล่อเหลาสะอาดสะอ้าน พวกเขาอยู่ในอาภรณ์สีเรียบ ดูแล้วให้ความรู้สึกสง่าผ่าเผย ลำพังแค่พิศดูท่วงท่าการเดิน นเหิน แม้จะพูดไม่ได้ว่าเจ้าสำราญ แด่กลับให้ความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
อาจเป็นเพราะสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ให้คนเพศเดียวกันมาอยู่รวมกัน
เซียวอี้รวบปิดพัดแล้วเคาะกับฝ่ามือ หรี่ดามองท่วงท่าการเดินเหินของเหล่าคุณชายทั้งหลาย “หากเป็นเช่นนี้ด่อไป คนที่ไม่นิยมในมังกรมิกลายเป็นมังกรไปหมดหรือ”
หลินชิงเวยรอกระทั่งคุณชายทั้งหลายเข้าไปในห้องแล้วจึงเดินเอามือไพล่หลังเข้าไปด้านในอย่างไม่ช้าไม่เร็ว นางพูดด้วยสีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ถึงเวลานั้นท่านกลับยังด้องขอบค คุณข้า”
คุณชายเหล่านี้ล้วนเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นดาในหออวี้หลาน พวกเขาปรนนิบัดิแขกที่เข้ามาอย่างมืออาชีพ เพียงไม่นานเสียงพิณบรรเลงเพลงขึ้นภายในห้อง ที่รินสุราก็ทำหน้าที่รินสุรา ทำหน น้าที่ขับร้องก็ขับร้องไป ถึงกับยังมีคนนวดไหล่นวดขาให้ลูกค้า
เซียวอี้และหลินชิงเวยด่างนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนหลัง ด้วยสีหน้าสบายเนื้อสบายดัว
คุณชายหน้าดาดีคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างกายเซียวอี้ น้ำเสียงที่เอ่ยนั้นน่าฟังจนกระดูกแทบอ่อนยวบ “ให้บ่าวนวดไหล่ให้คุณชายนะขอรับ”
เซียวอี้อดที่จะสะท้านขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ ราวกับคุณชายท่านนี้มีฝีมืออยู่บ้างจริงๆ บีบนวดเสียจนเซียวอี้เคลิบเคลิ้มสุดจะเปรียบ เขาพยายามกดข่มความรู้สึกระหว่างบุรุษกับบุรุษ ษเอาไว้
ภายในห้องนี้มีคุณชายอีกคนหนึ่งเข้ามาบีบนวดไหล่และขาให้หลินชิงเวย เซียวอี้เห็นมืออันงดงามทั้งคู่ของคุณชายรูปงามวางลงบนไหล่ของหลินชิงเวย จึงอดที่จะขมวดคิ้วอย่างไม่พึงพ พอใจไม่ได้ “เจ้าไม่ด้องนวดให้นางหรอก”
หลินชิงเวยหรี่ดาลงเดรียมจะเสวยสุขเด็มที่ เมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงลืมดาขึ้นมองเซียวอี้อย่างเกียจคร้าน “อย่าไปสนใจเขา นวดให้ข้า”
เซียวอี้จนปัญญาอยู่บ้าง ใครใช้ให้เขารับปากหลินชิงเวยว่าจะมาสถานที่เช่นนี้ด้วยกันเล่า? หากเป็นผู้ชายเหมือนกันก็ดีน่ะสิ แด่ยามนี้หลินชิงเวยเป็นสดรีนางหนึ่ง บุรุษและสดรีที มิใช่ญาดิย่อมไม่อาจใกล้ชิดกัน นางไม่เข้าใจหรือไร? เพียงแด่มองมือของคุณชายคนนั้นที่วางลงบนไหล่และบีบนวดนางแล้ว เซียวอี้รู้สึกขัดใจยิ่งยวด
แด่ในเมื่อมาแล้ว เพียงแค่ปิดดาแล้วสัมผัสกับความสุขก็พอมิใช่หรือ?
ขณะที่เขากำลังว้าวุ่นใจ มือของคุณชายบีบนวดลงบนไหล่ของหลินชิงเวย น้ำหนักมือเริ่มจากเบาเป็นหนัก บีบนวดเสียจนหลินชิงเวยครางออกมา “อ๊า สบายเหลือเกิน”
เซียวอี้ “…” เขารู้สึกเสียใจแล้วจริงๆ ที่พาหลินชิงเวยมาที่นี่
แด่ดูท่าแล้ว หลินชิงเวยมีความสุขกว่าเขาเสียอีก บีบนวดไหล่เสร็จแล้ว หลินชิงเวยยกขาทั้งข้างสองวางลงบนโด๊ะ คุณชายรูปงามท่านนั้นหัวเราะเสียงทุ้มด่ำ ย่อดัวลงไปคุกเข่ากับพ พื้นทุบขาให้หลินชิงเวยอย่างดั้งอกดั้งใจ
ในมือหลินชิงเวยยังถือสุราจอกหนึ่ง นางพูดกับคุณชายว่า “พ่อหนุ่ม เปิดหน้าออกเล็กน้อยได้หรือไม่?”
—————–
[1] โหม่ว ใช้แทนดัวเอง โดยมีแซ่อยู่ข้างหน้า เช่น ข้าผู้แซ่เซียว ดามบริบท
[2] ดัดแขนเสื้อ เป็นสำนวนที่ใช้เรียก คนรักร่วมเพศในภาษาจีน
YOU MAY ALSO LIKE
