ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 107 ด้วยกันทุกคน - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

107 ด้วยกันทุกคน

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

「นี่มันน่าทึ่ง」

เมื่อผมกลับมาที่คฤหาสน์ในเมืองหลวง คนที่มาทักทายผม เหมือนเคย คือเมลิสซ่าที่ลามก ผู้หญิงที่มีเสน่ห์แบบเธอ อาจจะสวยที่สุด เมื่อเธออยู่ในวัยสามสิบ เมื่อสังเกต ว่าผมมจ้องต้นขาเธออยู่ ที่มันออกมาจากรอยแยกใหญ่ในชุดของเธอ เธอเคลื่อนไหวมันอย่างช้าๆ เพื่อที่จะยั่วยวนผม

มันก็มีมิตตี้ด้วย ที่ค่อนข้างจะเป็นผู้หญิงแล้ว และอัลม่า ที่สั่น เหมือนเคย ครอลล์ได้ผ่าฝึนทุกวัน เพื่อจุดไฟห้องน้ำ และแน่นอนว่ายังเป็นเด็ก แต่เขาดูสมชายมากขี้นกว่าก่อนหน้า

แต่ที่สำคัญที่สุด มาเรีย เธอตัดผมยาวๆของเธอ และยิ้ม ระหว่างทีจับท้องที่ปูดๆของเธอ

「หนูท้องหรอ?」

「ใช่ หนูติดต่อพี่ก่อนหน้านีไม่ได้ เพราะสงคราม」

ผมเข้าหามาเรีย และลูบท้องอย่างอ่อนโยน มาเรียปิดตาของเธอ ระหว่างที่ยิ้ม แต่หลังจากนั้น เธอส่งเสียงที่ไม่มีความสุขและเก็บกดออกมาภายหลัง

「อืม……ครั้งนี้ พี่ไปสู้ในสงครามเทรีย ใช่มั้ย? โรเลลกลายเป็นสนามรบมั้ย?」

ผมรู้เลยว่ามาเรียพยายามจะพูดอะไร

「พี่เจอแม่ของหนูด้วย เธอเป็นผู้หญิงดีและเป็นมิตร แน่นอน เธอสบายดี」

「อา……อย่างนั้นเหรอ……? งี้แม่ก็โอเค……」

ผมกอดมาเรียที่บอบบาง อย่างที่คาด เธอกังวล

「แน่นอน พี่จะไม่ทำร้ายผู้หญิงดีๆแบบนั้น เธอแก่ไปนิด แต่เธอสวยด้วยตัวเองเนาะ……」

「เอ๋?」

อุ้บส์ ผมพูดมากไป

「ยังไงซะ ทำไมเราไม่กินและอาบน้ำ……」

「ได้โปรดรอเดี๋ยวก่อน」

ไหล่ผมถูกจับอย่างแน่น

「แม่……45 เข้าไปแล้วนะ แก่กว่าเอเกอร์-ซังสองเท่า เธอเป็นเลดี้แก่ๆแล้ว」

ท้องเธอใหญ่และเธอตั้งท้อง แต่เธอยังค่อนข้างที่จะแข็งแรงอยู่เลย

「ผู้หญิงที่ดี ยังไงก็เป็นผู้หญิงที่ดี แม้ว่าเธอจะมีอายุขัย」

「พ-พี่มันสัตว์ป่าบ้าเซ็กส์!!」

ไม่นานหลังจากที่ผม แนะนำตัวสาวๆที่ผมพามาด้วย ผมถูกตีโดยผู้หญิงที่รักของผม แต่การโจมตีจากมาเรีย มันรู้สึกเหมือนขนนกนะ

—————————————————————

หลังจากนั้น ผมพาสาวๆไปที่ห้องน้ำ หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จแล้ว มันไม่ได้ดูเหมือน ว่าจะมีปัญหาใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้

「นั่นมันเพราะ เอเกอร์-ซัง เพิ่มจำนวนของผู้หญิงตลอด พวกเธอชินกับมันแล้ว」

เมลิสซ่ายิ้ม เปิดเผยหน้าอกใหญ่ของเธอ ระหว่างที่ทำแบบนั้น มิตตี้ช่วยมาเรียล้างตัว มันจะไม่นานก่อนที่เธอจะคลอด ดังนั้นเธออยู่ในน้ำได้ไม่นาน

「แม้ว่าหนูจะไม่เคยจินตนาการเลยว่า อ่างนี้ มันจะรู้สึกเล็ก」

ผมจุมพิตซีเลีย ที่ไม่พอใจเล็กน้อย กับสถานการณ์นี้ ที่มีผู้หญิงหลายคนอย่างมากมาย

「มันเป็นครั้งแรกของหนูที่หนูอาบเลย……ช่างน่าทึ่ง」

เลอาห์แช่ในอ่าง หลังจากที่ล้างตัวของเธอ เพราะความพยายามของครอลล์ ความร้อนมันถูกรักษาไว้เพราะการไหลมาเป็นครั้งคราวของน้ำร้อน แต่มันดูเหมือนเธอสงสัยอย่างมาก ว่าอะไรมันเกิดขึ้น

อิริจิน่า เล่นอยู่กับปีปี้……เฮ้ ปีปี้จมแล้วนั่น ลูน่า ซีเลีย อย่าแค่นั่งเฉยๆ ไปช่วยสหายของเธอเร็ว

พูดถึงแล้ว ไมล่าไม่ได้อยู่ที่นี่ หลังจากที่เธอได้แนะนำตัวเธอเอง เธอไปบอกครอบครัวของเธอ ให้มาที่เมืองหลวง มันโชคร้ายที่ผมโอบกอดเธอวันนี้ไม่ได้ แต่มันยากที่จะหยุดเธอ หลังจากที่เห็นว่าเธอมีความสุขและอยู่ไม่สุขขนาดไหน ผมจะโอบกอดเธอ จนกว่าเธอจะสลบและฉี่แตกเมื่อเธอกลับมา ดังนั้นได้ ตอนนี้เธอไปได้

「ไม่ว่ายังไง……มันใหญกว่าก่อนหน้า ไม่ใช่เหรอ?」

เอ็นของผม แหย่ขึ้นมาเหนือน้ำ ถูกจิ้มเบาๆโดยเมลิสซ่า เมื่อผมนั่งอยู่ในอ่าง และแข็ง มันยื่นออกมาแค่แบบนั้นเลย

「ใช่เลย มันใหญ่ขึ้นอีกขนาดและเทคนิคของเค้ามันค่อนข้าง……」

「เค้าทำ 30 คน คนละสองครั้งในคืนเดียว ถ้าหนูจำไม่ผิด!」

ซีเลียตอบ แต่อิริจิน่าพูดอะไรบางอย่างที่ไม่จำเป็น

「สามสิบเลยเหรอ!? ฮย้าา-……」

แม้ว่าเมลิสซ่า จะฟังดูตกใจ ขณะที่เธอเล่นกับเอ็นของผม มิตตี้ที่ล้างมาเรียอยู่ เบิกตาของเธอกว้างในความตกใจ และวางมือไปที่ปากของเธอ มันจะแข็งยิ่งกว่าเดิมเอาน้าตอนนี้

「งั้นหนูจะเข้าร่วมด้วยคืนนี้……เพราะหนูคิดว่าเมลิสซ่าจะตายเข้าจริงๆ ถ้ามันมีแค่พี่เค้า」

「เดาว่าย่างนั้น……ได้เลย งั้นหนูเดาว่าพี่ไปเสน่หากับทุกคนได้」

หลังจากพูดเช่นนั้น เมลิสซ่ามาที่ข้างผม อิริจิน่ามาอีกข้าง ผมกอดไหล่เธอทั้งสองคน และซีเลีย ลงไปคุกเข่าสี่ขา ระหว่างที่ยังอยู่ในอ่าง และลูบหว่างขาของผม ระหว่างที่มองขึ้นมาหาผม ไม้เนื้อของผมบวมอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ทั้งแท่งของผม ยืดออกมาเหนือน้ำ

「อาาา……หนูอยากได้มมันจัง」

เลอาห์เปิดปากของเะอ เพื่อจะห่อหุ้มผม แต่เมลิสซ่าหยุดเธอ

「เลอาห์-จัง……ใช่มั้ย น้องให้มาเรียทำมันได้มั้ย? ดูสิ เธอถูกโอบกอดไม่ได้ถ้าแบบนี้」

「พ-พี่พูดถูก หนูขอโทษ!!」

เลอาห์ที่คำนับและปีปี้ที่แดงเล็กน้อย ขึ้นมาอยู่บนหน้าของผม ด้วยก้นของพวกเธอ

「ขออภัยละกัน เค๊?」

「ปีปี้ทำด้วย!」

ผมจับหน้าอกใหญ่ทั้งสอง ของผู้หญิงที่ผมกอดอยู่

「พ่อแรงกว่านี้ได้นะถ้าพ่อต้องการ~」

「เหมือนกันค่ะ! มันสมชายมากกว่า ถ้าพี่ทำไปถึงจุดที่มันเจ็บไปเลย!」

ซีเลียและลูน่าเริ่มถูตูดผม ระหว่างที่ลูบหว่างขาของผม

「หนูจะใช้หน้าอกหนูที่ต้นขาพี่」

「ถ้าพี่ยกตูดขึ้นนิดนึงได้……หนูจะใช้นิ้ว เพื่อจะทำให้รูที่ไม่สะอาดนั้นสบาย」

มิตตี้ อาย กับเอ็นที่แข็งๆ ช่วยมาเรีย และวางเธอไว้ที่เข้าอี้ไม้เล็กๆในน้ำ มันดูเหมือนมาเรีย ใช้เจ้านี่ในอ่าง

「มันจะเป็นไปได้มั้ย?」

「แน่นอน……งั้นหนูจะรับมันเข้าไปแล้วนะ」

มาเรียรับเอ็นผมเข้าปากเธออย่างช้าๆ และโยกหัว เมื่อเธอคุ้นชินกับขนาดแล้ว

ผมเลียตูดและช่องคลอดของสาวบนหน้าผม ระหว่างที่น้ำหวานโปรยลงมาเป็นสายฝน จับหน้าอกของผู้หญิงสองคนทั้งสองข้างของผม และให้สะโพก และต้นขามีความสุข ระหว่างที่แทงนิ้วเข้าในในรูปแบบนี้สลับกัน ไม้เนื้อทีสำคัญถูกดูดโดยผู้หญิงที่ท้องจากเมล็ดพันธุ์ของผม

「นี่มันดีที่สุดไปเลย……มันงดงาม」

ผมถ่ายทอดความรู้สึกจริงของผมออกไป โดยไม่ตั้งใจ ผู้หญิงตื่นเต้นขึ้นและขยับเร็ว และเข้มข้นมากขึ้น

ในพริบตา เลอาห์ ลิ้นแลบออกมา และพ่นน้ำหวานของเธอ ขณะที่อิริจิน่าและเมลิสซ่า ดูดหัวนมพวกเธอ ขณะที่จับนมของพวกเธอ นิ้วบางๆของซีเลียและลูน่าที่เข้ามาในตูดผม นั้นก็ดีจนทนไม่ไหวด้วย

โดยไม่ได้เจตนา ผมเริ่มดันสะโพกของผมขึ้นไป มิตตี้ ขึ้นมาที่หน้าผมสลับกัน แล้วก็เกาะผม รู้สึกลนลานเล็กน้อย

เหล่านี้ มันได้เท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอเลย; นี่ อาจจะเป็นฉากในอุดมคติของผมเลย ผมปิดตา และโยนหัวผมไปข้างหลัง เพื่อมีความสุขกับความรู้สึกดี ทำเช่นนั้น เป็นเหตุให้สาวๆเริ่มคืบคลานลิ้นของพวกเธอไปทั้งตัว ผมเริ่มจะรู้สึกเหมือนอยากน้ำแตกแล้ว แต่ ผมอยากจะมีความสุข มากกว่านี้อีกนิด ผมระงับความอยากนั้นไว้ แต่ละครั้งที่ผมทำแบบนั้น แม้เนื้อของผมขยาย

「มันใหญ่มาก……」

เมลิสซ่าส่งเสียงของเธอออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

「ก่อนหน้านี้มันก็สัตว์ประหลาดอยู่แล้ว แต่เจ้านี่มันโตขึ้น ไม่ใช่เหรอ……」

「ใช่ หนูก็ยังคิดอยู่ว่ามันใหญ่ขึ้นทุกวัน」

ซีเลียก็เห็นชอบ

「ปีปี้เศร้าใจอ่ะ ถ้ามันใหญ๊ใหญ่ขนาดนี้ มันจะเข้าไปในหนูไม่ได้ มันจะทำท้องหนูระเบิด」

「แน่นอนเลยว่าขนาดน่ะมันมากเกินไป ถ้าเราเอามันมาเทียบหลังจากที่ไปเห็นของคนอื่น! เราน่าจะไม่รู้สึกมันเลย ถ้าคนที่สั้นและจิ๋วๆเข้ามาในเรา」

「อิริจิน่าดังเกินไปแล้ว ดังนั้น ครอลล์ที่อยู่ข้างนอก ทำอะไรบางอย่างตกในความตื่นตกใจ」

「แต่นั่นมันโอเคนะ ไม่ใช่เหรอ? เพราะทั้งหมด เราเป็นผู้หญิงของเอเกอร์-ซัง」

「แน่นอน ตราบใดที่เอเกอร์-ซามะพอใจ รูเราจะถูกแหกไปแค่ไหนก็ได้เท่าที่จำเป็น」

「หนูก็ด้วย……หนูไม่สนเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตราบใดที่มาสเตอร์ทำหนู」

「มันเป็นหน้าที่ของเพศหญิง ที่จะให้บริการมาสเตอร์ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปสับสน ว่ารูถูกแหก」

เมื่อทุกคนเริ่มเกาะแกะผม มันเลี่ยงไม่ได้ ที่จะไปถึงขีดจำกัดของผม เอ็นที่บวมของผมยังอยู่ในปากมาเรียได้ไม่ถึงครึ่งเลย แต่ยัง เธอยังพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะรับมันเข้าไปตลอดทางที่คอของเธอ เกือบจะรู้สึกได้เลยว่า การแทงหนึ่งครั้ง จะดันผมลึกเข้าไปที่ท้องของเธอ แต่นั่นจะโหดร้ายเกินไปสู่ผู้หญิงที่ท้องนะ

「มาเรีย! พี่จะแตกแล้ว! พี่จะพ่นมันไปที่ทั้งตัวของหนู!!」

ผมขึ้นมาจากน้ำ และยืนอยู่ตรงหน้าของมาเรีย มันดูเหมือนจำนวนมหาศาลจะหลั่งไหลออกมา แม้ว่าคนฉีดมันจะเป็นคนพูดเอง ถ้าผมได้ไปปะทุอยู่ในปากเธอ มันอาจจะทำให้เธอหายใจลำบาก ซึ่งมันจะอันตรายกับผู้หญิงท้อง

「เอาเลยค่ะ!」

มาเรียมุ่งมั่นความตั้งใจ และดันหน้าของเธอมาด้านหน้า

「อุโอออออออ้!!」

ผมชักตัวผมเองอย่างเข้มข้น และกำลังจะปลดปล่อยออกไป แต่สี่มือ ยืดมาจากข้างหลังผมเพื่อจับเอ็นของผม นั่นมือขาวๆของซีเลีย และลูน่า จับเอ็นของผมอยู่ และถูมันด้วยเช่นกัน มันดูเหมือนพวกเธอจะโอเคที่ผมจะแค่ปล่อยเมล็ดพันธุ์ของผมออกไป

「คย้าาา!!」

ด้วยเสียงที่รุนแรง เมล็ดพันธุ์ของผม เทไปบนมาเรีย และหน้าของเธอถูกยาด้วยความเละเทะทันที

「บนท้องหนูด้วย!」

ผมพ่นเมล็ดพันธุ์จำนวนมาก ออกไปที่ท้องที่ขยายออกมาของเธอ ที่ที่เมล็ดพันธุ์ของผมอยู่อาศัย ไม่เหมือนที่ผมปรกติจะชักให้ตัวเอง สี่มือ แต่ละมือ ชักในวิธีของมัน นั่นทำให้การน้ำแตกของผม พ่นไปซะทุกทุศทาง ด้วยจังหวะที่ไม่เป็นทำนอง

มาเรีย ถูกปกคลุมไปด้วยอสุจิทั้งเนื้อทั้งตัวในไม่นาน ทรุดลงและงงงัน และตักเมล็ดพันธุ์ของผมเข้าไปในปากของเธอ แต่การน้ำแตกของผม ยังไม่จบ

「บนมิตตี้ด้วย!」

「เฮฮฮ๋!? หนูเหรอ??」

ผมชี้เอ็นของผมไปที่มิตตี้ ที่จับมาเรียอยู่ และยิงเมล็ดพันธุ์ที่หลงเหลืออยู่ออกไป มันส่วนใหญ่ไปลงบนมาเรีย แต่มันยังมีพอเหลือที่จะไปปกคลุมหน้ามิตตี้

「ฮฮฮฮิ้เออ้!!」

เมล็ดพันธุ์ของผมไปติดอยู่กับหน้ามิตตี้ และในที่สุด เอ็นของผมก็ได้โอนอ่อนลง จม กลับเข้าไปอยู่ในน้ำ

「ฮืออออออ……มันพ่นใส่หนู」

มิตตี้ตักน้ำขาวๆเล็กน้อยบนหน้าของเธอและเลียมัน แต่จากนั้น ปล่อยให้มันไหลไปในความรีบ เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เรามองดูเธออยู่

「เฮ้ เอเกอร์-ซัง! พี่ไม่ควรจะพ่นมันใส่มิตตี้นะ」

ผมทำให้เมลิสซ่าโกรธแล้ว โอ้ ใช่ เธอเห็นเด็กๆเหล่านี้เป็นสมบัติจริงๆ……แต่มิตตี้ 16 แล้วนะ มันได้เวลา ที่เธอจะถูกแทงโดยผู้ชายแล้ว และเธอก็ค่อนข้างเป็นสาวสวยด้วย มันเลยน่าจะเป็นเรื่องดีๆ ถ้าเป็นผมที่ได้เป็นคนทำเช่นนั้น

เมื่อสังเกตการมองของผม หน้าของมิตตี้เปลี่ยนเป็นสีแดง และจ้องมองลงสู่พื้นดิน

—————————————————————

และการหลับนอนหมู่ ไปดำเนินต่อที่เตียง

「อ่ะโอออ้!……มันแค่ครึ่งเดียวเอง……」

เมลิสซ่าดันตัวเองใส่เอ็นของผมในตำแหน่งหญิงอยู่บน ใช้นิ้วของเธอ เพื่อถูส่วนหนึ่งของไม้เนื้อของผม ที่มันยังอยู่ข้างนอก

「มันยังมีที่ว่าง ที่ตลอดทางข้างในไม่ใช่เหรอ?」

「ใช่…… เอาล่ะนะ โออออ้……โออออ้!!」

ขณะที่เมลิสซ่าคำรามบางอย่างออกมาเหมือนสัตว์ป่า เอ็นของผมเข้าไปในมดลูกของเธอ เพราะช่องคลอดของเมลิสซ่ามันโดนทำยับเชิน มันง่ายก่า ที่จะแทงเข้าไปในมดลูกของเธอ บวกกับ จุดที่ทำให้เธอกระสันก็อยู่ตรงนั้นด้วย

「อยู่ข้างในแล้ว……มันนานแล้วตั้งแต่ที่มดลูกของหนูถูกแทงแบบนนนี้!!」

สาวคนอื่นมองดูพร้อมปากที่เปิดกว้าง ขณะที่เธอขยับเอวอย่างรุนแรงและ

ถูเอ็นของผม ด้วยภายในกายของเธอ

「ไม่มีทางน่า……มันยังมีเหลืออยู่ข้างนอกเลย ตอนนี้รู้แล้วว่าเอเกอร์-ซังใหญ่ขึ้นจริงๆ」

มาจนถึงบัดนี้ มันเข้าไปถึงโคนตลอด แต่ครั้งนี้ มันยังมีหลงเหลืออยู่ข้างนอกนิดหน่อย ที่ยังไม่เข้าไป ดูเหมือนเมลิสซ่าจะไม่พอใจกับตัวเธอเองในฐานะผู้หญิง

「การใส่เข้าไปตลอดทาง……มันคือสิ่งที่หนู……อ๊าาาาาาาา!!」

เธอกดสะโพกเธอลงมา ด้วยแรงกาย เพื่อที่จะเค้นให้เอ็นของผมที่เหลือเข้า และเมื่อในที่สุดเมลิสซ่า สามารถที่จะให้มันเข้าไปได้ถึงโคน ความที่มันทำให้ตกใจ ทำให้เธอพ่นน้ำออกมา ไปสู่ทุกๆที่ และล้มลงตรงนั้นเอง ทางเข้าของมดลูกเธอ บีบรัดตัวอย่างเป็นธรรมชาติด้วย ด้วยกันกับทั้งมดลูกของเธอ และแม้ว่าผมจะรู้สึกเสียใจกับเมลิสซ่านิดหน่อย มันรู้สึกดีสำหรับผม งั้นผมขอน้ำแตกด้วยละกัน

「ฟฟฟุน!」

ผมดึงไม้เนื้อผมออกมาครึ่งหนึ่ง จากนั้นไสมันกลับไปถึงโคน เธอพ่นน้ำหวานของเธอออกมาอีกครั้ง ระหว่างที่ผมปะทุลึกเข้าไปในมดลูกของเธอ ประมาณเวลานั้น เมลิสซ่ากลับมาได้สติของเธอ และเริ่มเทียบเคียงการเคลื่อนไหวของสะโพกให้เข้ากับของผม

「ยังไงซะ ชั้นหมดคำพูดเลย……มันเป็นเอ็นใหญ่ที่แม้แต่หนูก็รับมือมันไม่ได้ ไม่ช้าก็เร็ว พี่จะไม่มีสาวๆที่รับมันได้อีกแล้ว」

เมลิสซ่าจมเข้าไปในเตียงระหว่างที่หอบ และล้อเล่นเล็กน้อย มองไปรอบๆ เธอเห็นสาวๆคนอื่น ก็เปิดขาของพวกเธอและรอให้ผมนำเอ็นของผมแทงเข้าไป แต่ มันไม่น่าดูเหมือนจะสุนกถ้าผมทำมันปรกติ

「ถ้าเป็นแบบนั้น……มาลองเล่นข่มขืนกันมั้ย?」

เมลิสซ่านำกิโมโนออกมา ที่มีผ้าหยาบๆ ให้ทุกคนจากตู้เสื้อผ้า

「มันค่อนข้างราคาถูกดังนั้นไม่ต้องกลัวที่จะฉีกมัน บวกกับ พี่จะได้รับความรู้สึกต่างไปแบบนี้ ใช่มั้ย?」

การให้ทุกคนใส่เสื้อผ้าเหล่านั้น มันดูเหมือนสาวๆมาจากระแวกบ้านที่ยากจนเลย

「ตอนนี้ พี่เลือกสาวๆที่พี่อยากโจมตีและข่มขืนได้เลย」

ผมไม่มีอารมณ์จริงจากการข่มขืนบางคน แต่นี่มันแค่การละเล่นหน่า มันดีกว่าที่จะมีสุขกับการไหลของอารมณ์ และมีความสุขกับตัวเอง

—————————————————————

「ม่ายย! หยุดนะะะะ!!」

「เงียบนะ!」

ผมดันซีเลียหงายหลังไปสู่พื้น และจับคอของเธอ กิโมโนหยาบถูกฉีกด้วยเสียงดัง และหน้าอกที่ทรวดทรงดีเอ่อขึ้นมา โดยไม่มีจังหวะที่ล่าช้า ผมวางปากไปที่หน้าอกของเธอ และวนลิ้น ไปรอบๆหัวนมของเธอ

「ม่ายยย! หยุ-……ปล่อยช้้น」

ซีเลียตีหัวของผมซ้ำๆ ระหว่างที่ผมดูดเธอ แต่ผมเมินการต่อต้านที่บางเบาแบบนั้น และเคลื่อนที่ไป ที่ระหว่างขาของเธอ กดเอ็นผม ไปที่รอยแยกที่เปิดเล็กน้อย

「เอ็งเปียกแล้วนี่หว่า จริงๆแล้วอยากได้มันล่ะซี่?」

「ก-แกผิดแล้ว! มันแค่ชั้นกลัว」

「ยอมแพ้ซะเถอะ เอ็งหนีไม่ได้อีกแล้ว!!」

ผมคว้าไหล่ของซีเลีย ที่โหม่ออกมาจากเสื้อผ้าที่ขาด และดันเอ็นของผม ทั้งหมดทีเดียว

「ม่ายยยยย!!」

「เป็นยังไง? มันดีใช่มั้ย? มันดีล่ะซี่อีนังหนู?」

「หยุดมันได้โปรดเถอะ……ดึงมันออกเถอะพี่」

ซีเลียสะอื้นนและส่ายหัวของเธอซ้ายและขวา แต่ รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าเธอแสดงอยู่ มันดูเหมือนเธอซ่อนความจริง ที่เธอมีความสุขอยู่ ไม่ได้

「เอ็งดู มาแล้ว เมล็ดพันธุ์ของข้าจะระเบิดออกมา!!」

「ได้โปรดหยุด! ไม่ใช่ข้างในนะ! ช้านจะท้องงงงง!」

「โอออ้!」

「ม่ายย!」

ซีเลียแกล้งเป็นดันผมออกไป แต่ขาของเธอห่อเอวผมอยู่ แม้อย่างนั้น ผมระบายของเหลวเหนียวๆของผมออกไป ระหว่างที่ซีเลีย ยังปฏิเสธผมต่อไป และดันหน้าอกผม

「ฟฟฟุ……มันเป็นยังไง?」

「มันค่อนข้างที่จะสดชื่นที่ลูกปฏิเสธพ่อ……แต่ที่ขาห่อพ่อซะนั่น หนูอยากได้มันอย่างย่ำแย่เหรอ?」

「มันช่วยไม่ได้ หนูมีความสรุขอย่างแท้จริง ลึกๆในหัวใจของหนู……ครั้งหน้า หนูจะแสดงให้ดีกว่านี้」

หลังจากเซ็กส์ที่เข้มข้น ซีเลียดูเหมือนจะเหนื่อย เธอเลยกอดหมอน และหลับไป

—————————————————————

「ฮาร์ดเลตต์-โดโนะ ไม่ใช่ว่า……เราเป็นเจ้านายและลูกน้องกันเหรอ!」

ตัวของอิริจิน่าใหญ่เกินไป แม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้า ช่องคลอดและตูดของเธอถูกเปิดเผยอย่างสิ้นเชิง แต่ ผมยังฉีกเสื้อผ้าของเธอรอบหน้าอกเธอ และดันเอ็นของผมไปสู่อิริจิน่า

「อิริจิน่า นี่เป็นคำสั่งจากนายของเธอ เงียบๆแล้วยื่นก้นออกมาซะ」

「ช่างเป็นคำสั่งที่ไม่มีเหตุผลอะไรแบบนั้น มันขัดกับหนทางความเป็นอัศวิน……หยุด……ทำไม่ได้นะะ!」

เอ็นของผมดันไปข้างใน แหวกข้างในเธอแยกกัน

「อาาา……หนูโดนเอา……ฮาร์ดเลตต์-โดโนะ ได้โปรดมีเมตตา……ถ้ามากกว่านี้จะ-」

「เธอจะยื่นตูดออกมาแบบนี้ จนกว่าชั้นจะสนุกเสร็จ」

ผมจับมือทั้งสองของอิริจิน่าไว้ข้างหลัง และกระแทกไปอย่างไม่สนใจกับเธอเลย อิริจิน่าแค่รับเอ็นของผมอย่างเชื่อฟัง ระหว่างที่มือของเธอถูกจับไป และหน้าอกของเธอ ยื่นออกมา

「ตูดสวยนี่……แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ?」

ผมใส่เอ็นปลอม ที่มาเรียใช้มันไม่ได้แล้วเพราะเธอท้องอยู่ เข้าไปในรูตูดอิริจิน่า มันดูเหมือนจะเล็กกว่าของของผมมาก แต่รูของอิริจน่า ยังแหกออกเสียมากมาย จนมันดูเหมือนมันจะฉีก

「มันเป็นยังไง มันรู้สึกดีมั้ยที่ทั้งสองรูถูกโจมตี」

「ได้โปรดหยุดดดด……ห-หนูจะตายย」

「มันถูข้างในแล้วมันรู้สึกดีว่ะ……อาา จะแตกแล้ว ชั้นจะปล่อยทุกอย่าง」

อิริจิน่าหันกลับมาและมองดูผม

「อย่าน้า! มันอันตรายกับหนูวันนี้! หนูจะท้องจริงๆ」

「ไม่ใช่นั่นจะโอเคเหรอ……? ถ้าเธอท้อง ชั้นจะเก็บเธอไว้เป็นเมียน้อย! ท้องซะเถอะ อิริจิน่า!!」

เสียงของการน้ำแตกที่ทรงพลังสะท้อนออกมา

「อุว้าาาา!! อย่าน้าาาา!!」

หลังจากที่กายเราสั่นเทา เราแยกจากกันและกัน แม้ว่าเธอจะเล่นละคร ผมยังแตกไปจริงๆ ดังนั้นอสุจิของผมหยดออกมาจากหว่างขาของเธอ

「มันเป็นยังไง?」

「มันน่าทึ่ง……ด้วยแค่ตูดหนู……ด้วยกัน……」

อิริจิน่าทรุดลงไปและไปหลับข้างซีเลีย มันดูเหมือนว่า การแสงมันกระตุ้นมากกว่าปรกติ และเธอรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้น

—————————————————————

「จ-เจ้าไม่ควรทำนะ! ชั้นแต่งงานแล้ว ดังนั้นข้าทำอะไรที่ไม่ซื่อสัตว์แบบนั้นไม่ได้!」

ลูน่าเล่นเป็นผู้หญิงแต่งงานล้ว ผมไม่รู้ว่าหนังสือหรือละครที่ไหนที่เธอไปได้เรื่องนี้มา แต่ผมจะเล่นตามไป

「มันโอเคครับ มาดาม สามีของเจ้าไม่รู้หรอก……นี่ ดูของข้านี่สิ」

ผมโบกเอ็นของผมตรงหน้าลูน่า

「ออุ……มันใหญ่」

「มันใหญ่กว่าสามีเจ้า มิใช่หรือ? เจ้านี่มันจะใส่เข้าไปในเจ้าแล้ว มาดาม」

ลูน่าถอยเพื่อต่อต้าน แต่เธอสะดุดเตียง และล้มลงบนมัน ด้วยก้าวเท้าที่รวดเร็วก้าวสองก้าวของผม ผมรีบไต่ขึ้นบนอิริจิน่า และจูบต้นคอของเธอ

「เจ้าขึ้นเตียงเองเลย ดังนั้นมันได้ ใช่ไหม?」

「ม-ไม่ใช่เช่นนั้น……ข้าแค่สะดุด มันไม่ใช่การเชิญชวนหรือสิ่งใดทั้งสิ้น……」

โดยไม่พูดอะไรมากไปกว่านั้น ผมฉีกเสื้อผ้าของลูน่าบริเวณคอ ตลอดทางไปถึงชายเสื้อ

「ช่างเป็นน้องหนูและหน้าอกที่งดงาม สิ่งนี้จะเป็นของชั้น ตั้งแต่ตอนนี้ไป」

「พูดอะไรออกมาได้โง่เขลาเช่นนั้น-! ทุกสิ่งมันเป็นของสามีของชั้น……」

ผมถูเอ็นผมกับทางเข้าของช่องคลอดของเธอ

「จากตอนนี้ไป……ชั้นนี่แหละ สามีของเธอ!!」

「อ๊าา!! ได้โปรดหยุ-……อาาาาาา—!!」

ผมแทงไม้เนื้อของผมลึกเข้าไปในลูน่า และกัดคอของเธอในเวลาเดียวกัน

「โอ้ย! ทำอะไรน่ะ?」

「นี่เป็นข้อพิสูจน์……ว่าเจ้ายอมรับเอ็นของข้าแล้ว」

กัดต้นคอของเธอ แต่มันไม่แรงพอที่จะทำเธอบาดเจ็บ

「ได้อย่างไรกัน-……เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้ สามีข้าจะพบมัน」

「เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าไปแล้ว สามีของเจ้าจะยอมแพ้ และทุกข์ทรมานเพียงเท่านั้น」

ผมโยกสะโพกของผมในความเมามัน ลูน่าสั่น ตอนแรก เธอทนมันโดยการกัดนิ้วของเธอ แต่ในที่สุดเธอก็ใช้ทั้งสองมือเพื่อปิดหน้าของเธอ และในที่สุด ก็ห่อแขนของเธอรอบผมและเริ่มคราง

「เจ้าเกลียดข้ามิใช่หรอ? เจ้าถูกใช้กำลังและข่มขืน แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ มันจะแค่เจ้าน่ะไปนอกใจ」

「ข-ข้าไม่ถืออะไรมันอีกต่อไปแล้ว……ข้าไม่สนใจสามีข้าอีกแล้ว……ข้าจะเคารพเจ้า……และเอ็นที่ใหญ่เยี่ยงนี้ตลอดกาล!」

「พูดได้ดี เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าแล้ว!!」

ผมยกลูน่าขึ้น แทงเอ็นของผมลึกที่สุดเท่าที่ทำได้และน้ำแตก มันตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ของเธอ ลูน่ามีรูกลวงที่แน่น และมันเติมเต็มถึงปริ่มมันด้วยอสุจิของผม ที่มันมากพอ ที่คุณบอกได้ว่าท้องขอเธอบวมจากข้างนอก

「ข้าแตกไปมากมาย บางที เจ้าอาจจะท้อง?」

「ใช่ แน่นอน ข้าจะท้อง และข้าจะเลีย่งมันเป็นบุตรของเจ้า ข้าจะไม่เป็นภาระใดๆกับเจ้าเลย ดังนั้นได้โปรดสบายใจได้」

「ได้เลย ข้าจะเรียกหาเจ้า เมื่อข้าต้องการจะทำมันอีกครั้ง เจ้าจงมาทันที เข้าใจใช่ไหม?」

「แน่นอนค่ะ」

ลูน่าแหกขาและหว่างขาของเธออย่างอนาจาร และเลียน้ำหวานทั้งหมดออกไปจากไม้ของผม และทำให้มันสะอาด นี่มันต่างจากการจข่มขืนเล็กน้อยแต่มันอาจจะดีด้วย

「มันเป็นยังไง?」

「หนูไร้คำพูดไปเลย……ความรู้สึกนี้ของความกระสันที่ลึกลงไปในหัวใจของหนู ที่มันระบายออกมาไม่ได้……」

……ถ้าผมไม่คอยดูเธอไว้ เธอคนนี้ อาจจะไปนอกใจผม

—————————————————————

เลอาห์ ที่เป็นนคนต่อไป เหลือเชื่อ

「กย้าาาาาาา!! มันเจ็บบบบบบบบ!! หนูจะตายยยยยยย!!」

ผมฉีกเสื้อของเธอ เหมือนเคย และทันทีที่ผมแทงเธอ เธอปล่อยน้ำตาที่ทนทุกข์ทรมานออกมา เหมือนเธอจะตาย

「น-นี่เป็นไง?」

「โอ้ย โอ้ย โอ้ย โอ้ย ฮฮฮฮฮฮฮฮิ้!! ช่วยหนูด้วยยยยยย!!」

「…………」

มันสมควรจะเป็นแค่การละเล่นข่มขืนกัน แต่เธอเล่นซะสมจริงมาก ผมจะหมดอารมณ์ เลอาห์ไม่ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดในอดีต ดังนั้น เธอน่าจะชินชากับอะไรแบบนี้ เมื่อผมถูข้างในเธอต่อไป ด้วยไม้เนื้อที่อ่อนลงเล็กน้อยของผม ผมรู้สึกได้จากความไม่ขรุขระ ว่าเธอค่อนข้ามีอารมณ์ แต่มันไม่ได้ทำให้ธอสงบจากการกรีดร้องของเธอ

「เจ็บ! มันเจ็บบบบ-! ไอนั่นของหนูฉีกแล้วว! มันเจ็บ หนูจะตายยย!!」

「ฮ-เฮ้……หนูโอเคจริงๆเหรอ……?」

「ใช่ แค่แสดงน่ะ」

โอ้ แน่นอน ด้วยนั่น ผมขยับสะโพกผมต่อไป

「กยย้าาาาาา!! ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยยยยย!! โอ้พระเจ้าขา! ได้โปรดฆ่าหนูเถอะะะะะ!!」

「…………」

ในท้ายที่สุด ผมสามารถที่จะน้ำแตก แต่ผมมีความรู้สึกที่ซับซ้อน ที่ผมสามารถที่จะแตกได้ แม้ว่าในบทข่มขืนที่น่าเวทนานี่

「นั่นเป็นยังไง?」

「มันดี เมื่อหนูร้ว่ามาสเตอร์เป็นคนที่ข่มขืนหนู มันไม่เจ็บ ถ้าพี่ชอบ พี่ทำร้ายหนูจริงๆได้รู้มั้ย?」

「ไม่ ชั้นจะงดการทำแบบนั้น……ครั้งต่อไป เราจะทำบางอย่างต่างไป เค๊?」

「หืม? โอเค ถ้างั้น」

หลังจากนั้น ผมพุ่งเข้าไปในการหลับนอนหมู่กับทุกคน หลังจากที่ได้สร้างความรักกับปีปี้ และเทแอลกอฮอล์เพื่อทำให้คอของผมชุ่มชื่น ระหว่างทีเส่หากับทุกคน

「ไปกันเถะ!」

ผมนาบเมลิสซ่า ที่นอนหงายหน้าอยู่บนเตียง ด้วยร่างกายของผม และน้ำแตก เธอหมดสติไปแล้ว ดังนั้นมันไม่มีการตอบสนองใดๆจากเธอ ผมเดาว่านี่มันอย่างที่คาด เพราะมันเป็นยกที่ห้า……มันนานแล้วตั้งแต่ที่ผมได้ลิ้มรสกายของเธอ ดังนั้น ผมเร่าร้อนกว่าปรกติ

ผมดึงเอ็นของผมออก และดื่มดำกับเหล้าที่วางอยู่ข้างเตียง คืนแห่งฤดูหนาว มันหนาวขึ้น ดังนั้น หน้าต่างปิด อย่างมิดชิด แต่ มันทำให้สิ่งต่างๆ ร้อนขึ้นที่นี่แทน ความชื้นในทั้งเนื้อทั้งตัวของผม น่าจะหนีในรูปของอสุจิและเหงื่อ ผมได้เติมมัน ด้วยเหล้า

เพราะผม ไม่ได้กินอะไรมาก่อน ก่อนที่จะมามีเซ็กส์ แอลกอฮอล์ มันเลยวนเวียนอยู่ในท้องว่างๆ ของผม

「ชั้น ควรจะนอน ในไม่นานด้วย」

เอ็น ของผมยังแข็งอยู่ แต่ ผมไม่มีสาวให้เอาอีกแล้วว ขาผมปัดไปปัดมา เล็กน้อย เนื่องจากความเมา ผมเลย หา หาที่ว่างบนเตียง แต่ประตู้แอ้ดออก

「มาสเตอร์~ มาเรีย-ซังหลับไปแล้วค่ะตอนนี้ ว้าา ห้องนี้มันร้อน และกลิ่นมัน……」

มิตตี้ ที่ไปดูแลมาเรีย ปรากฏตัวออกมา ไม่คิดเลย เพราะทั้งหมด มันมี มันมีสาวเหลืออยู่

ผมเข้าหามิตตี้ อย่างช้าๆ ระหว่างที่เอ็นของผมยังแข็งอยู่

「อยากดื่มเหรอมาสเตอร์? ว้าา ว้าา อย่างน้อย ปิดข้างหน้าหน่อยเถอะค่ะ」

มิตตี้ ปิดหน้าของเธอ ด้วยมือ แต่ยังมีช่องว่าง ที่นิ้วของเธอ ท่าพวกนั้น มันทำให้ผมมีอารมณ์ ขึ้นๆไปอีก

「มิตตี้……มันโอเค ใช่มั้ย?」

ผมกอดไหล่เธอ และดันเอ็นของผมสู่เธอ และได้รับรู้ ว่ามิตตี้อยากได้มัน เป็นครั้งแรก

「เอออ๋!? พี่ล้อเล่น ใช่มั้ย? พ-พี่ทำไม่ได้นะ……หนูไม่อยากได้มันหรอก!」

โอ้ งั้นการแสดงละครข่มขืน มันยังเล่นอยู่นี่หว่า? ผมเมา และผมคิดดีๆไม่ได้

「เงียบน่า พี่จะทำมันอย่างดี」

「เดี๋ยวรอก่อน! พี่เมานี่! เมลิสซ่า-ซังคะ~」

เมลิสซ่าไม่ตื่นหรอก เพราะมันเป็นห้ายก ที่เธอผ่านมา และมัน ไม่น่าสดชื่นเลย เพราะที่มันสมจริงขนาดที่ คล้ายเลย คล้ายกับเท่เลอาห์แสดงเลย

「แทงก้นออกมา……」

「ไมม่……」

ผมเปิด ชุดผ้ากันเปื้อนของเธอ และ ดึงกางเกงในเธอออก มันไม่เหมือน ชุดหยาบๆก่อนหน้า ดังนั้น ผมต้องระวัง ไม่ให้ทำมันขาด

「มาสเตอร์ ได้โปรดกลับมามีสติเถอะค่ะ!」

「ตูดหนู เต็มมือเลย และน่ารักดีนะ」

ตูดเด็กอายุ 16 ขาวบริสุทธิ์ และเด้งๆ เธอไม่ได้กล้ามเยอะ เหมือนซีเลีย มันเลยนุ่มอย่าเหลือเชื่อ ผมดัน ดันหน้าผมใส่ตูดเะอ และจูบ ซ้ำๆ

「ไม่! อ๊านน!」

ผมเลียตูดมิตตี้ เป็นเวลาสั้นๆ ระหว่างที่เธอคราง จากนั้น ยกเธอ ผลักเธอลงสู่โซฟา แหก แหกขาของเธอ ออกกว้างๆ และเลียช่องคลอดของเธอ

「ฮฮฮฮฮิ้! อย่านะ—!! มันน่าอาย–!!」

เมิน ผมเมิน และเลียอวัยวะเพศของเธอต่อไป ขณะ ที่เธอพยายาม ผลักหัวผมออกไป อย่างสิ้นหวัง มันไร้กลิ่น และมันถูกล้าง ค่อนข้างสะอาด มันดูแคบมั่กมั่ก แต่ในโอเค เพราะซีเลียยังรับผมเข้าไปได้เลย

เมื่อยืนยัน ว่าน้องหนูของเธอเปียก ผมยืนขึ้น และวางเอ็นของผมไว้ ตรงหน้ามิตตี้

「เลียมัน เดี๋ยวนี้」

「ฮฮฮฮิ้!」

ผมไม่คาดหวัง ให้เธอมีเทคนิค แต่ ถ้าผมให้มันเปียก ด้วยน้ำลายได้ มันจะลื่นไหลกว่า ระหว่างการแทง ตอนแรก มิตตี้ต่อต้าน แต่ แลบลิ้นของเธอออกมา อย่างอายๆ และเลีย เอ็นของผม

「ยาๆน้ำลายบนมันไปเลย…… แล้วเลียหัวมันให้ดีๆด้วย」

「อออออุ……แงงงงง……」

มิตตี้ขยับปากของเธอ รอบๆ และรวบรวมน้ำลาย จากนั้นน้ำลายไหยไปที่เอ็นของผม เพื่อให้มันเปียก ผมถูเอ็น ของผม เพื่อที่จะให้ ทั้งไม้ เปียกน้ำลายเธอ หลังจากนั้น ผม พยายามจะดันปลายเอ็นผม ใส่ลิ้นของเธอ ที่เธอแลบออกมา เล็กน้อย แต่ มันดูเหมือน เธอไม่กล้า ที่จะรับมันเข้าไปในปาก ยังไม่กล้าน่ะนะ เธอใส่น้ำลายบนมันพอแล้ว ผมเดา ว่านั่นโอเคแล้วแหละ

ผมไปที่ระหว่างขาของมิตตี้ และแหกขา ของเธอออก อย่างเป็นธรรมชาติ เธอจะรู้ ว่าผมทำอะไร

「เอออ๋!? ไม่นะ อย่า-! ได้โปรด อย่าเอาหนูเลยมาสเตอร์คะ!」

มิตตี้ ดิ้นรน และผมเอาเอ็นของผมเข้าไปไม่ได้ว่ะ ผมเลยนั่งที่โซฟา ยกต้นขาของเธอ และเข้าไปสู่ ต่ำแหน่งนั่งหันหลัง แต่ที่เธอทำๆ ว่าไม่ชอบมัน สมบูรณ์แบบไปเลย มันกระตุ้น ความต้องการ ที่จะทำแรงๆ และเมื่อดูมัน มันเจ็บปวด

「มิตตี้ หนูมา แอบดูพี่เอากัน ใช่ป่ะ? หนูชิมของจริง ได้นะ」

「ม่ายย……อย่างน้อยพี่ให้หนูมีอารมณ์หน่อยเถอะ……มาบีบบังคับกันแบบนี้มันโหดร้าย」

「ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างแสดง ได้ดีจริงๆ พี่ มีอารมณ์เลย」

อย่างช้าๆ ผมลดต้นขามิตตี้ลงอย่างช้าๆ เธอดิ้นไปดิ้นมา และดิ้นรน แต่ ผมจับต้นขาของเธอแน่นๆ แม้เธอจะบิดตัว เธอหนีไม่ได้ ในท้ายที่สุด เอ็น ไปสัมผัสกับช่องคลอดของเธอ และทำเสียงเหนียวๆ

「อย่าดิ้น มากไปเดี๋ยวมัน จะเข้ารูตูดเอานะ」

「ฮฮฮฮฮิ้!」

มืตตี้ ดูเหมือนจะยอมแพ้ เธอ ปิดหน้าของเธอ ด้วยทั้งสองมือ จริงๆเลย มันจะทำให้ผมโคตรมีอารมณ์ ถ้าเธอแสดงแบบนี้ ไปตลอดทางจนจบ……โอ้ ยังไงซะ

「นั่น……บอกได้มั้ย? มันเข้าไป ข้างในอย่างช้าๆ」

「อาา……อาาาาาา……」

ไม้เนื้อของผมดันกะรูแน่นๆของมิตตี้ มิตตี้พยายาม พยายามจะปิดหว่างขาของเธอ ในรูปแบบการต่อสู้ สุดท้าย แต่นั่น ไม่ได้ถูกใช้ทำ เป็นอุปสรรคเลย ช่องคลอด ของเธอแหก อย่างช้าๆ อย่างกว้าง และเอ็นของผม ไปโดนกำแพง ในที่ที่ตื้น มากกว่าที่ผม คาดไว้

「หืม? มันค่อนข้าง ตื้นจัง」

「ห-หนูยังบริสุทธิ์อยู่! ได้โปรดเถอมาสเตอร์ พอใจกับมากเท่านี้เถอะค่ะ!」

อ้อนวอน ร้องขอผม ด้วยเสียง ที่ฟังดูเหมือนเธอ กำลังจะร้องให้ ทำให้ผม กระสัน หนักขึ้นไปอีก และผม ดันสะโพกของผม ไปข้างหน้า อย่างไม่ได้ตั้งใจ ด้วยเสียงฉีกขาด ที่บางเบา ความบริสุทธิ์ของสาว ที่บอบบาง ถูกช่วงชิงไป ไปซะอย่างนั้น

「คย้าาาาาา!! โอ้ยยยย!!」

ข้างในมิตตี้ แน่นมาก เธอไม่ได้ฝึกมา ดังนั้นมันไม่ใช่การขมิบ ที่เข้มข้น แต่แทนที่จะพูดแบบนั้น รูปทรงของมันดี แน่นอนอย่างเป็นธรรมชาติ ข้างในมันธรรมดา และเมื่อผมแทงลึกเข้าไป มัน ขมิบใส่ผมโดยปฏิกิริยาตอบสนอง และมัน รู้สึกค่อนข้างที่จะโสภา

「มันค่อนข้างดีจริงๆ แน่นมาก」

「ไม่ ม่ายยย! มาเรีย-ซัง! เมลิสซ่า-ซัง! แม่จ๋า โดโรเธีย! ช่วยหนูด้วย!!」

มิตตี้ กรีดร้อง ดั่งเธอถูกข่มขืนของจริง การกรีดร้องนั้น ดำเนินต่อไป แม้ว่า ผมจะแทงเธอ ระหว่างที่ยกเธอขึ้น ผมยังแม้แต่กระแทกเธอ จากข้างหลัง พร้อมมือของเธอ อยู่บนขอบหน้าต่าง

และจากนั้น ในช่วงเวลาสุดท้าย ผมดันมิตตี้ ไปที่ว่างบนเตียง

「พี่ จะแตกแล้ว!!」

「……หยุด……มันน」

มือของผม โอบ รอบไหล่ของมิตตี้ กอด ผมกอดเธอแน่นๆ ระหว่างที่น้ำแตก สาวตัวน้อยๆ สั่น และกระตุก ระหว่างการถึงจุดสุดยอด ของผม และในท้ายที่สุด ก็หน่ายไป ผมเลียน้ำตา ที่ไหลมาที่แก้มของเธอ แต่มากขึ้น มันหยดออกมามากขึ้น ผมไม่ได้คิดว่า ผมทำเธอเจ็บมากขนาดนั้นนะ……

พระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณ กำลังขึ้นมา และเพราะ ผมดื่มไปมาก ผมเมา ผมควรจะรีบนอน ผมนาบตัวเองกับมิตตี้ เพื่อที่จะหลับ ระหว่างที่เอ็นผม ยังอยู่ในกายของเธอ

—————————————————————

วันต่อมา

ผมนั่งที่ขอบเตียง ระหว่างที่สาวๆโจมตีผม ผมจะยินดีต้อนรับพวกเธอให้ทำเช่นนั้น ถ้าพวกเธอบริการผมด้วยปากของพวกเธอ แต่โชคช้าย ผมโดนจู่โจมด้วยคำพูด

「หนูตัดสินพี่ผิดไป!! พอมาคิดว่าพี่จะข่มขืนมิตตี้!!」

「หนูคิดว่าพี่จะไม่ทำบางอย่างแบบนั้น……หัวใจพี่มันกลายไปเป็นสัตว์ป่าบ้ากามเหรอ? มันจะน่าเศร้ากับลูกๆเกินไป ที่มีพ่อเป็นสัตว์ประหลาดบ้ากามแบบนี้」

เมลิสซ่าและมาเรียโหดร้ายที่สุด โดยเฉพาะเมลิสซ่า เธอดั่งอัคคีที่โหมกระพือ

「มันจะดูไม่ดีที่จะข่มขืนคนรับใช้」

「……มิตตี้ควรจะรู้ว่าถ้าเธอเข้าไปหาเอเกอร์-ซามะคืนนั้น เธอจะถูกเอา」

ซีเลียพยายามจะพูดช่วยผม แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยซักนิด

「หัวหน้าจะเอาสาวยังไงก็ได้ที่เค้าอยากจะเอา ไม่ใช่เหรอ?」

「สำหรับคนที่ราบ น้องต้องมีเซ็กส์ที่ยินยอมทั้งสองฝ่าย แม้ว่าน้องจะเป็นหัวหน้า」

ปีปี้และลูน่าไม่เข้าใจจริงๆ

「เอิ่ม……พี่ขอโทษนะ」

「……กระซิก」

มิตตี้ดูอารมณ์เสีย ขณะที่เธอใส่ชุดนอน บนกายที่เปลือยของเธอ

「มันเจ็บมั้ย?」

「……ไม่ ตอนมันทำไปซักพัก มันไม่เจ็บ แต่ มาชิงความบริสุทธิ์ของหนูไปตอนเมา……แงงงง」

「พี่ขอโทษ พี่จะซื้อขนมอะไรก็ตามที่น้องอยากกินให้กิน」

「พี่มาแลกความบริสุทธิ์หนูกับขนมไม่ได้นะ!!」

ยังไงซะ ผมควรจะทำอะไรดีล่ะ?

「หนูไม่ชอบที่ถูกพี่โอบกอดเหรอ?」

「หนูซาบซึ้งกับพี่ มาสเตอร์ และหนูคิดว่าพี่เป็นชายที่มหัศจรรย์ด้วย แต่มันมากไปสำหรับหนู ที่พี่ชิงความบริสุทธิ์ของหนูไป ระหว่างที่พี่เมา!」

มิตตี้กอดเมลิสซ่าแน่น เธอยังเด็ก หือห์ ผมเดาว่าผมอาจะสร้างความผิดพลาด ในการคำนวนฤดูเก็บเกี่ยว

「……ดังนั้น เอเกอร์-ซัง เราจะไปหาโดโรเธีย-ซัง และไปขอโทษกับเธอ」

「โดโรเธีย? ทำไม?」

「เธอบอกให้พี่รักษาสาวเป็นสมบัติ และมอบความไว้วางใจมิตตี้ให้กับพี่ แต่พี่กลับข่มขืนเธอไง!」

ผมไมถือที่จะขอโทษ โดโรเธียเป็นผู้หญิงที่ดีด้วย ดังนั้น บางอย่างอาจจะพัฒนาไปกับเธอ

「แล้วก็ ให้มิตตี้เป็นเมียน้อยคนนึงด้วย」

「เอออ๋!?」

「เมียน้อย?」

นี่ทำให้มิตตี้ตกใจ

「มาดูนี่เลยนะ」

เมลิสซ่าหันลิตตี้ไป และแยกอวัยวะเพศของเธอ

「ฮย้าาาา!!」

มิตตี้กรีดร้องขณะที่ส่วนลับของเธอ ถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน

「มันอ้าไม่หุบอย่างมาก……ตอนนี้ มันรับอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากของของเอเกอร์-ซังแล้วตอนนี้ ดังนั้น มันเป็นธรรมชาติที่จะเอาเธอไปเป็นเมีย ไม่ใช่เหรอ?」

เมลิสซ่าแทงสามนิ้วเข้าและออก ผมคิดว่านั่นมันค่อนข้างน่าอายในแบบของมันเองด้วย

「พี่ก็มีแผนด้วย ก่อนอื่น พี่จะคุยกับทุกคน……จากนั้นเราจะไปที่บ้านโดโรเธียกัน」

「ค่ะ……」

มิตตี้ใส่เสื้อผ้าของเธอกลับไปและจากเมลิสซ่าไป จากนั้นเข้าหามาเรียที่ท้องใหญ่ ถ้ามันเป็นมาเรีย เธอจะไม่รุนแรงมาก

—————————————————————

บ้านเด็กกำพร้าของโดโรเธีย

「เข้าใจแล้ว……งั้นท่านก็ลงมือกับมิตตี้」

「ชั้นบังคับนิดหน่อย แต่ชั้นไม่คิดว่าชั้นทำให้เธอไม่มีความสุข ชั้นมีเจตนาที่จะยังคงดูแลเธอต่อไปอยู่ด้วย」

「แม่ หนูตกใจที่โดนข่มขืน แต่หนูไม่ได้เกลียดมาสเตอร์」

「เธอดูมีความสุขในฐานะผู้หญิงเยอะนี่ ชั้นไม่คิดว่าฮาร์ดเลตต์-ซามะ จะเป็นบางคนที่ทำให้ผู้หญิงเศร้าโศกด้วย มิตตี้ การตกหลุมรับชาย ที่รักผู้หญิง จนอสจทำให้เธอรู้สึกอิจฉาได้ แต่ได้โปรด ทำเต็มที่ ที่จะให้เค้ามีความสุข」

「แม่คะ……」

「ปล่อยให้ชั้นได้เลย」

「หนูจะมีความสุขที่ได้ถูกเลี้ยง…… แต่ หนูก็จะได้ประสบการณ์ความเศร้าโศกเสียใจที่ต้องจากแม่ไปด้วย มันซับซ้อนน่ะ」

「ได้ค่ะ แม้เลี้ยงดูหนูมา จนหนูเติบใหญ่ขนาดนี้ ขอบคุณค่ะ แม่!」

สองสาวซึ้งกัน บรรยากาศจึงไม่ถูกต้องเอาซะเลย สำหรับผมที่จะไปถามโดโรเธีย ว่าเธอยากออกรอบกับผมมั้ย นอกจากนี้ ผมก็มีคำขออื่นด้วยเช่นกัน

「โดโรเธีย……ชั้นมีคำแนะนำสำหรับเรื่องนั้น」

「มันคืออะไร?」

เธอแยกจากมิตตี้และหันมามองผม อย่างที่คาด เธอมีนิสัยซื่อตรง และมันแสดงออกมาในตาของเธอด้วย เธออายุมากนิดหน่อย แต่ก็ยังเป็นผู้หญิงที่ผมอยากจะโอบกอด

「ชั้นอยากให้เธอ ดูแลการจัดการคฤหาสน์ของชั้นในเมืองหลวง」

「คฤหาสน์เหรอ……? ชั้นขออภัยอย่างสูงแต่ ชั้นเต็มไม้เต็มมือไปแล้วแค่การการดูแลบ้านเด็กกำพร้านี้ ดันนั้นมันแน่นอนว่าชั้นไม่มีเวลาว่าง」

「ชั้นรู้ นั่นไมชั้นถึงคิดว่ามันจะโอเค ถ้าเธอแค่นำเด็กๆไปด้วยกันกับเธอในคฤหาสน์นี้ ชั้นจะคิดว่ามันจะง่ายกว่าที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น มากกว่าในที่ที่เก่าแบบนี้」

「โอ้ชั้น……ไปอยู่คฤหาสน์ขุนนางเหรอ……」

「จริงๆแล้ว ชั้นอยากจะเอาเมลิสซ่ากับคนอื่นไป พร้อมกับมิตตี้ ไปที่ดินแดนของชั้น แต่ชั้นไม่มีคนมาก ที่ชั้นไว้ใจได้ ที่จะไว้เชื่อใจให้ดูแลคฤหาสน์ และมันจะเสื่อมไป ถ้ามันไม่ถูกใช้ ชั้นจะมอบค่าใช้จ่าย และค่าจ้างที่ดูแลคฤหาสน์ให้ และเด็กๆ เป็นคนรับใช้ได้ มันจะง่ายกว่าสำหรับเธอและเด็กๆที่จะใช้ชีวิต แทนที่จะเป็นที่นี่」

อย่างที่คาด โดโรเธียดูตกใจ

「ท่านจะมอบคฤหาสน์ให้กับชั้นและเด็กๆ โดยไม่รู้แม้แต่เบื้องหลังของเราเหรอ……?」

「เบื้องหลังเธอน่ะชั้นไม่รู้ แต่ชั้นรู้ตัวตนของเธอ」

หลังจากที่โดโรเธีย พิจารณาเป็นเวลาสั้นๆ เธอคำนับลึกๆ

「งั้นถ้าท่านจะได้โปรดอนุญาตให้ชั้นทำ ชั้นที่ต่ำต้อย จะรับข้อเสนอของท่าน」

「ชั้นจะให้เธอดูรอบๆที่นั่น เราจะจากไปในสัปดาห์หน้า ดังนั้นเธอมาเมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการก่อนหน้านั้น」

รหว่างที่โดโรเธียยกหัวของเธอ ผมเข้าหาเธอ และขโมยริมฝีปากของเธอ ผมแทงลิ้นเข้าไปในปากเธอและแหย่ข้างในหลายวินาที ก่อนที่จะปล่อยไป

「อะ-อะไรกัน-?!」

「เธอเป็นคนที่น่าหลงใหล ชั้นห้ามตัวเองไม่ได้น่ะ คิดกับมันว่าเป็นข้อพิสูจน์สัญญาของเรานะ」

「ช่างเป็นสุภาพบุรุษที่ขึ้หลี……ชั้นจินตนาการถึงความยากลำบากของมิตตีในอนาคตได้เลย」

โดโรเธียเช็ดปากเธอหลังจากนั้น แต่แก้มของเธอยังมีจางๆของสีแดง จากการแดงเล็กน้อย

ผมปล่อยมิตตี้ไว้ที่นี่ ผู้ที่ปากยังคงเปิดกว้าง จากการสูญเสียคำพูดอะไรใดๆไป และมุ่งหน้ากลับไปที่คฤหาสน์ ผมจะให้แม่ลูกได้นอนด้วยกันสำหรับคืนนี้ เป็นอย่างน้อยๆ

—————————————————————

และบนวันออกเดินทาง ทั้งครอบครัวรวมหน้ารวมตากัน และพร้อมที่จะออกเดินทาง สาวๆไม่ใช่แค่คนเหล่านั้นที่ไปกับผมอย่างเดียว แต่ครอลล์และอัลม่าก็มาด้วย ครอลลนั้นค่อนข้างที่จะโตแล้ว และมีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะไปด้วยกันกับผม ระหว่างที่อัลม่ายังกลัวอยู่ แต่เธอควรจะโอเค ถ้าเธออยู่ใกล้ๆกับครอลล์ มันดูเหมือน เธอคิดถึงถึงเกี่ยวกับครอลล์อย่างต่อเนื่อง เด็กๆจะมาด้วยกัน ดังนั้นเมลิสซ่าไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นี่ และเพราะเมลิสซ่าไปด้วย มาเรียพูดว่าเธอจะไปด้วยเช่นกัน ผลออกมาคือบ่วงโซ่ของเหตุต่างๆ ที่ทำให้ทุกคนได้มากับผม

สิ่งที่ทำให้ผมกังวล คือมันมีโอกาศที่มาเรีย ที่ท้องค่อนข้างจะใหญ่แล้ว คลอดระหว่างการเดินทางในฤดูหนาว แต่มันก็มีทางแก้ปัญหาสำหรับเรื่องนั้น

「มันช่างเป้นรถม้าที่เหลื่อเชื่อ……งี้บางอย่างเหมือนรถม้า ม้าหกตัวมันมีอยู่จริง」

มันเป็นรถม้าขนาดใหญ่ ที่เคนเนธให้ผมเป็นของขวัญ ที่ถูกเลื่อนตำแหน่งเป็นเคานต์ เขามอบมันให้ผม ผมเลยรับมัน แต่มันดูเหมือนซีเลีย จะกังวลเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ

รถม้ามันค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นมันถูกใช้ภายในเมืองหลวงไม่ได้ ดังนั้น มันรอเราอยู่ข้างนอก ในทางกลับกัน พื้นที่ เป็นบางอย่างที่ราเฟนไม่ขาดไป ดังนั้นถนนมันจะใหญ่ และมันควรมีที่ให้รถม้านี้วิ่ง

ถายในมันมีที่กว้างเยอะ และมีเบาะถูกเตรียมมาด้วยเหมือนกัน มากกว่านี้ ดูเหมือนช่วงล่างของมัน สร้างมาจากเทคโนโลยีล่าสุดของสหพันธรัฐโอลก้า ดังนั้นมันจะไม่รู้สึกสั่น แม้ว่าจะวิ่งที่พื้นที่ขรุขระ อุปกรณ์ทำความร้อนก็ถูกเตรียมไว้ด้วยเช่นกัน เพื่อที่มาเรียจะเดินทางโดยที่ร่างกายของเธอไม่หนาวเกินไปได้

「นี่มันน่าทึ่ง……อย่างที่คาดได้กับโกลโดเนีย……」

ไม่ล่าที่กลับมาพร้อมของขวัญจากครอบครัวของเธอ ก็ตกใจเมื่อเธอเห็นรถม้าด้วย ระดับของเธอคือบารอนเนสของโกลโดเนีย นอกจากนี้ ตำแหน่งของเธอยังไม่แน่นอน ดังนั้น ผมแต่งตั้งเธอให้เป็นแขกของบ้าน/ภรรยาน้อยสำหรับตอนนี้ แม้ว่า เธอจะบอกผมว่าอย่าเรียกเธอว่าเป็นภรรยาน้อย แต่แค่เรียกเธอว่าทหาร

「แต่……ทำไมมีเตียงอยู่ข้างหลังล่ะ?」

ซีเลียพูดในน้ำเสียงที่ดีดๆหลุดๆนิดหน่อย

「มันเพื่อที่ว่ามาเรียจะพักผ่อนได้อย่างสบาย」

「……มันไม่ใช่สำหรับไว้ให้เอเกอร์-ซามะโอบกอดสาวๆ ใช่มั้ย?」

แต่นั่นมันก็ด้วยแหละ

เมื่อสมาชิกครอบครัวทั้งหมดของผมมขึ้นรถม้า และผมกำลังจะสั่งให้ทหารเดินทางไป แต่ผมได้ยินเสียงตะโกนที่โกรธเคือง

「ชั้นบอกเธอแล้ว ว่าชั้นจะไม่ให้เธอติดรถไปด้วย คิดอะไรอยู่กัน มันหยาบคายนะ!」

「ยังไงซะ คุณทำไม่ว่าจะวิธีใดวิธีหนึ่งได้มั้ย……หนูคิดด้างฮาร์ดเลตต์-ซามะอยู่」

「เธอเป็นคนรู้จักกับเคานต์เหรอ?」

「ไม่ ครั้งนึงในเมือง……」

「ถ้ามันเป็นแบบน้น ทุกคนได้เห็นเค้าระหว่างท่เดินพาเรดแล้ว เจ้างี่เง่า! !」

「อย่าว่าพี่สาวผมแบบนั้นนะ!」

「หนูสงสัยว่ามันอะไร ให้หนูไปดูมั้ย?」

ซีเลียยื่นหัวออกไปจากหน้าต่างรถม้า ถ้าหนูไป หนูอาจจะทำให้มันแย่ลงนะ ผมเลยจะไป

「มีอะไร? ทั้งหมดนี่เอะอะอะไรกัน?」

「อ-เอิ่ม เคานต์ฮาร์ดเตต์! ขอโทษที่รบกวนครับ สาวๆเหล่านี้ มาขอบางอย่างที่ไร้สาระกับเรา เหมือนการให้พวกเธอไปด้วย……」

เมื่อมาดู ผมเห็นความสวยงามที่ดูสงบ และสาวน้อยที่มีชีวิตชีว่า พวกเธอคุ้นๆ

「สาวๆเหล่านี้อ้างว่าพวกเธอได้เคยเจอเคานต์ฮาร์ดเลตต์มาก่อน ผมเลยแค่จะไล่เธอไปทันที」

「ฮาร์ดเลตต์-ซามะ! ท่านช่วยพี่สาวและผมในซอยนี้ ไม่ใช่เหรอครับ!?」

「หนูขอบคุณจริงๆค่ะ」

โอ้ ผมจำได้แล้ว สาวที่จะถูกข่มขื่นและน้องสาวที่ดูเหมือนจะมีความชอบการข่มขืนหลังๆ……ผมเดาว่าผมควรรักษาสาวๆมากกว่านี้

「ฟุมุ อยากจะมากับเราเหรอ?」

「ใช่ เราได้ทำงานที่บาร์ที่เมืองหลวง แต่เราเพิ่งโดนไล่ออกไม่นาน……」

「ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ! ผมแค่เตะคนแก่ที่จับก้นของพี่สาวผมออกไปเอง!」

ผมไม่จำเป็นต้องได้ยินไปมากกว่านี้

「ถ้าอย่างนั้น เธอจะมาที่ราเฟน?」

「ใช่ค่ะ หนูได้ยินมาว่า ผู้คนมากมายได้มารวมกันที่ราเฟนหลังๆ และมีงานอยู่มากมาย……และหนูก็ยังเชื่อด้วยว่า มันเป็นโชคชะตาอะไรบางอย่าง ที่จะนำเรา ไปสู้การได้ทำงานในดินแดนของฮาร์ดเลตต์-ซามะ」

「แต่พี่ผมไม่ได้มีร่างกายทีแข็งแรงที่สุด เธอเลยเดินในอากาศหนาวๆไม่ได้ นั่นทำไม……ผมจะขอว่าเราไปขึ้นรถเกวียนว่างนั่นได้มั้ย!」

ฟุมุ ผมไม่ถือเป็นพิเศษ และสาวสองคนเหมือนเป็นสัมภาระ แต่แน่นอนว่า ผมพาสองสาว ที่ผมไม่รู้แม้แต่ชื่อ เข้าไปในรถม้ากับผม กับครอบครัวผมไม่ได้ ดังนั้นมันโอเค ที่เธอจะขึ้นเกวียนอื่น

「แค่ให้พวกเธอขึ้นรถเกวียนพวกนั้นละกัน มันควรจะว่าง เพราะมันเป็นทางกลับ」

「คระ-……เอิ่ม……นี่มันจะเป็นตัวอย่างให้อีกหลายคนอยากทำตาม」

ผมมองดูและมีแถวของคนหลายคน ตามหลังเรามา ถ้าพวกเขาตามหลังกองทัพ พวกเขาจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับโจร หรือมอนสเตอร์ แต่มันมีความเสียงว่าทหารจะทำบางอย่าง แต่ผมเดาว่า พวกเขาค่อนข้างที่จะเชื่อใจทหาร

แต่กองทัพผม เดินทัพด้วยฝีเท้าที่เร็ว ดันนั้นมันมีความเสี่ยงสูง ที่พวกเขาอาจจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ถ้าผมให้พวกเขาขึ้นบนรถเกวียน พวกเขาอาจจะแอบลับๆล่อๆ ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ให้คนที่ไม่รู้จัก ไปอยู่กับเสบียง

「งั้นมันจะเป็นแบบนี้」

ผมกอดให้ของผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนและยั่วยวน และนำเธอเขามาจูบ ตอนแรก ตัวของเธอแข็งไป แต่ก็ผ่อนคลายลงหลังจากนั้นไม่นาน เอียงตัวเธอซบผม ริมฝีปากอวบที่เราร้อนของเธอมันดีที่ได้ดูดจริงๆ และแม้ว่าเธอไม่อ้วน ทั้งตัวของเธอนุ่มนิ่ม แน่นอนว่าเธอจะโดนข่มขื้นแน่ๆ ถ้าเธอไปเดินตอนกลางคืน

「ปุ๊ฮ่าา……ท่านจูบเก่งนะ ไม่ใช่เหรอ」

หลังจากที่เราแลกเปลี่ยนน้ำลายซักพัก ผมแยกริมฝีปากกับเธอ และกอดไหล่ของน้องสาวต่อ

「ทะ-……ท่านทำไม่ได้นะ ผ-ผมเป็นเด็กผู้ชะ-……นื้ออ!!」

เมื่อเทียบกับพี่สาวเธอแล้ว ริมฝีปากของเธอผอมๆ ตัวของเธอก็เล็กกว่า และเนื้อไม่มาก เมื่อผมกอดเธอต่อไป และจับตูดเธอ เธอแข็งตัวและทำตัวแปลกๆ

「ปุ๊ฮ่าา……ฮาร์ดเลตต์-ซามะ……นี่ ผมจะแปลกไปนะ」

น้องสาวกดหว่างขาของเธอ และงอตัว ผมเดาว่าเธอเปียก

「อย่างที่นายได้เห็น ชั้นจะให้สองคนนี้สร้างความบันเทิงให้ชั้น นายให้เธอขึ้นรถเกวียนซักคันนึงได้」

「ครับท่าน!」

ทหารให้พวกเธอไปขึ้นรถเกวียนว่าง มีเรื่องเอะอะเล็กๆ และผมอยากรีบๆกลับไปทีราเฟนแล้ว

「สาวอีกสองคน……」

「ซีเลีย ถ้าลูกขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา ร่อยย่นที่คิ้วของเธอมันจะถาวรเอานะ」

「อย่ามานวดหน้าหนูได้โปรด! อ้าาา~ มันจะไม่สามารถกลับไปเป็นปรกติ~」

「ปีปี้จะทำมันด้วย!」

「หนูด้วย!!!」

「หนูจะทำด้วย แม้ว่าหนูจะอ่อนแอ……」

「ผมด้วย……」

「หยุดนะ ปีปี้! รูน่า-ซัง พี่ด้วย……โอ้ยยย!! อิริจิน่า-ซังพี่จะฉีกมั้นแล้ว!! ……แกกล้าดียังไงที่มาแตะต้องชั้น! ชั้นจะฆ่าแก เจ้าเด็กเวรตะไล!」

อัลม่าพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะปกป้องครอลล์จากการโดนเตะโดยซีเลีย หลังจากที่เค้าได้มั่นใจเกินไปและไปจับหน้าซีเลีย มันดูเหมือนอิริจิน่า จะชอบความรู้สึกที่เธอได้เมื่อเล่นกับแก้มของซีเลีย และถูมันต่อไป ด้วยแรงเหนือชายกำยำของเธอ ระหว่างที่ผมลูบหัวของซีเลียที่กรีดร้อง และเล่นกับผมของเลอาห์ ทีหลับอยู่ที่ตักของผม

ผมสงสัย นนน่ากับคนอื่นๆจะสบายดีมั้ย มันจะดี ถ้าเธอไม่เข้าไปเถียงกับอดอล์ฟเพราะการใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 21 ปี ฤดูหนาว

(การนับอายุแบบดั้งเดิม)

สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาของทั้งบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา

กองทัพที่ บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – จัดระเบียบใหม่

สินทรัพย์: -300 ทอง (ค่าใช้จ่ายแรงงาน -100)

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกใหญ่

ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (ท้อง), ริต้า (แม่บ้าน), แคทเธอรีน (ลามก), ไมล่า (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสเซ็กส์), โยกุริ (???), เคซี่ (ผี), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน) รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่า), อัลม่า, ครอลล์, มิตตี้ (คนรัก)

ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (บุญธรรม)

ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), แคลร์ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า)

คู่นอน: 88, เด็กที่เกิดแล้ว: 9

—————————————————————

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu