ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 114 พิธีมาถึงอายุผู้ใหญ่ - novel-lucky

114 พิธีมาถึงอายุผู้ใหญ่

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

ชายตัวเตี้ยๆ เรียงรายกันที่ทางเข้าภูเขา มันดูเหมือนดวอร์ฟไม่ได้ออกมาจากรูของพวกเขาบ่อยครั้งนัก แต่พวกเขาออกมาเพื่อที่จะส่งผม

「งั้น ชั้นจะเจอนายทีหลัง」

「โอเค เพื่อน ชั้นจะให้อาวุธนายพร้อม หลังจากอาหาร 18 มื้อ」

เขาจะนับจริงๆ แม้ว่าด้วยนิสัยที่มีชีวิตชีวาของพวกเขา พวกเขาก็เป็นคนที่มีสติด้วย

「ชั้นก็เอาเหล้าไปให้นายบ้างแล้ว มันอาจจะน้อยเกินไป แต่ได้โปรดมีความสุขกับมันระหว่างการเดินทาง」

เขาใส่ขวดเหล้าสำหรับหกคนให้เราด้วย? ด้วยคนที่น้อยแบบนี้ ไม่มีทางที่เราจะกินเหล้าที่แรงเด่นอย่างนั้นจนหมดได้

—————————————————————

ผมสร้างรอยยิ้มที่เกร็งๆระหว่างที่แยกทางกับดวอร์ฟ หลังจากที่มาไกลขนาดนี้แล้ว มันจะไม่นานก่อนที่เราจะเจอชาติภูเขา มันโอเคที่จะไปช้าๆ

ผมวางเลอาห์ลงไปบนชวาร์ซ หลังจากขึ้นไปบนรถม้า เลอาห์มองดูผมในความสงสัย เมื่อถูกวางไปข้างหน้า

「มีอะไรเหรอ?」

「ไม่มีอะไรมาก แค่ผ่อนคลายน่ะ」

ระหว่างที่ควบคุมบังเหียนมือขวาของผม ไปที่หว่างขาของเลอาห์ สาวตกใจเล็กน้อย แต่เธอแหวกขาของเธอโดยไม่ต่อต้านมาก มือของผม เข้าไปใต้กระโปรงสั้นๆของเธอ และใต้กางเกงในของเธอด้วยเช่นกัน

「อ๊าน」

「มันเรียบเนียนดีจัง……」

ไม่มีขนรอบหว่างขาของเลอาห์ ดั้งเดิมแล้วมันมีบางๆ แต่เธอโกนมันเกลี้ยง เพื่อที่ผมจะมีความสุขกับมันได้ ผมอยากที่จะมีความสุข กับความรู้สึกไร้ขนแบบนี้ ช่วงเวลานี้

「พี่จะแค่ลูบมันเหรอ? ใส่นิ้วเข้าไปก็ได้นะ รู้มั้ย?」

「ไม่ เท่านี้พี่พอใจแล้ว」

ผมนวดกลีบดอกไร้ขนของเลอาห์และทางเข้ารูสวรรค์ของเธอ และระหว่างที่ผมทำมัน ผมมัวนเสื้อของเธอขึ้นเล็กน้อย และลูบผิวเรียบเนียนที่กายเธอ

「โฮ้วว? มีอะไรเหรอ?」

มันไม่เหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีนะ แตะผมอิ่มตัวกับสาวขนเยอะๆแล้วตอนนี้

「น-หนูจะโกนด้วย! เพื่อให้มันเรียบและลื่น!」

ขนเพชรที่เรียบร้อยของซีเลียมันเป็นสีเงินที่สระสวย แต่การเปลี่ยนมันก็จะดีด้วย ผมเดาว่าผมจะมีรูไร้ขนสองรูที่วางเรียงกันและเสพสมร่วมกันได้

「พี่แข็งแล้ว มันจะยกก้นหนูขั้นแล้วงี้~」

จนถึงตอนนั้น ผมลูบตูดเลอาห์และสนุก

「หนูเกี่ยวตัวเองได้มั้ย?」

ทหารดูอยู่นะ ดังนั้นอย่าเต็มที่ไปและเอาตัวหนูให้พวกเค้าดูมาก

「……มันเป็นครั้งแรกของผมที่ไปเดินทางกับฮาร์ดเลตต์-ซามะ แต่เขาลูบไล้สาวๆ ต่อหน้าผู้คนเหมือนมันไม่มีอะไรเลย ไม่คิดว่าอย่างนั้นเหรอ」

「ถ้าเค้าทำขนาดนี้ จริงๆแล้วมันแสดงให้ดูว่าเค้าสมชายมากแคไหน」

「เอเกอร์-ซามะ ห-หนูด้วย……」

อดอล์ฟและแคลร์ คุยในน้ำเสียงที่ประหลาดใจ ระหว่างที่ซีเลียวิ่งไปวิ่งมารอบผมเพื่อเรียกความสนใจของผม แต่นั่นมันสงบสุข เมื่อเทียบกับการเดินทัพของกองทัพ

—————————————————————

ดินแดนชาติภูเขา

「ไชโยเพื่อหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ของเรา!」

「แก่ชัยชนะอันยิ่งใหญ่!」「แก่ความเจริญรุ่งเรืองของเผ่า!」「แก่วิญญาณพวกพ้องที่ตายไป!」

ชาติภูเขาหยุดการเดินทางของเขา เพื่อที่จะเริ่มฉลองกับการาเยือนของผม เผ่าขนาดเล็กและขนาดกลางที่รายล้อม ก็รวมตัวกันทีละเผ่า

มันดูเหมือนพวกเขาไม่ได้ทำตัวเป็นคนเร่ร่อนทั้งหมดเพื่อที่จะหาอาหารให้สัตว์ แต่ตั้งแต่ที่เขามีหัวหน้าที่เหมือนกัน มันไม่มีความขัดแย้ง และเขามีชีวิตอยู่ได้อย่างมั่นคงกว่าก่อนหน้า ข้อพิสูจน์เรื่องนั้้น มันมีผู้หญิงท้องใหญ่อยู่เยอะ ตั้งแต่เวลาที่ผมออกเดินทาง

「มันมีผู้เสียชีวิตในครั้งนี้ด้วย แต่นายทำได้ดี」

「มันไม่มีอะไร เราพอใจอย่างจริงแท้ ถ้าเราสามารถให้ผู้คนของทีราบ รู้ไปถึงความแข็งแกร่งของหัวหน้าและพวกเราได้」

นับจากผู้นำทั้งหมดของแต่ละเผ่า……มันมีใกล้กับ 100 คนที่ผมเรียกมา และเทเหล้าให้ แน่นอนว่าเหล้ามันมาจากของที่ผมได้มาจากดวอร์ฟ เพราะมันไม่มีจุดหมายในการเห็นมันอย่างมีค่า เราเลยดื่มมันระหว่างงานฉลอง

「กกกกุ่……อย่าที่คาดจากเหล้าที่แรงของหัวหน้า……นี่มันน่าทึ่ง」

ผมคิดว่าจะไม่มีพอสำหรับทุกคน แต่พวกเขาส่วนใหญ่ จะถึงขีดจำกัด ด้วยแก้วเล็กๆ นั่นคือความแรงของมัน……และมันยังมีเหล้าเหลือสำหรับหกคนด้วย

「หัวหน้าก็ดื่มมันบ้าง」「……นี่ค่ะ」「ปีปี้ก็จะดื่มมันด้วย」

ลูน่า รูบี้ และปีปี้บริการผมหลังจากที่กลับมาเมื้อครู่นี้ พวกเธอไม่ได้ใช่ชุดปรกติที่ให้พวกเธอขยับได้ง่ายๆ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น พวกเธอเต็มที่ และใส่เสื้อผ้าอย่างสุภาพ เมื่อคิดได้ว่าพวกเธอไม่มีเจตนาที่จะแบ่งปันผม ซีเลียและเลอาห์ เว้นระยะพวกเธอเอง พร้อมหน้าที่ดูเบื่อบนใบหน้า

「อึน……หนูควรทำอะไรพี่ถึงจะดื่ม?」

ลูน่าถือแก้วเหล้า และรูบี้นำเนื้อเข้ามาในปากของผม ปีปี้นั่งบนผม ระหว่างที่ผมขัดสมาธิและจูบผมบางครั้งบางคราว ถูตูดของเธอกบหว่างขาของผมที่นั่นที่นี่ ในสภาพนั้น ผมเติมแก้วของผู้นำด้วยเหล้า และสนทนากับพวกเขาต่อ

ถ้าขุนนางในเมืองหลวง หรือนนน่าเห็นอย่างนี้ พวกเธอคงจะสลบ ว่ามันหยาบคายมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้มันปรกติที่นี่; ไม่มีใครคิดว่าอะไรผิดไป ถ้าหัวหน้ามีผู้หญิงดูแลเขา แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ผู้หญิงสามคนมันน้อยเกินไป และพวกเขาน่าจะพูดออกมาและส่งผู้หญิงมากกว่านี้มาทางนี้

「มันภาพกระจกของราชาคนป่าเถื่อนเลย ไม่ใช่เหรอ……」

「ถ้าฮาร์ดเลตต์-ซามะเกิดที่นี่ ที่ราบกลางน่าจะอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ในประมาณตอนนี้」

แคลร์และอดอล์ฟเห็นด้วยกับกันและกันเยอะนะหลังๆ

ผมจับหน้าอกลูน่าและรูบี้ จากเหนือเสื้อผ้าโดยไม่ลังเล แต่จากนั้น หนึ่งในผู้นำก้าวออกมาข้างหน้า เขาเป็นผู้นำของเผ่าที่ค่อนข้างใหญ่ แต่ผมเชื่อว่าการทักทายทั้งหมดมันจบไปแล้ว

「หัวหน้า……ผมรู้ว่านี่อาจจะขัดความสุขของงานฉลอง แต่ผมขออย่างนึงได้มั้ย?」

「มีปัญหาเหรอ? ชั้นมาที่นี่ เพื่อแสดงความขอบคุณ ถ้ามันเป็นอะไรที่เล็กน้อย ชั้นไม่ถือ」

「โอออ้! งั้นได้โปรดมากับผม」

ผมตามเขาไปข้างนอก และที่นั่น มีชายสี่คนยืนข้างกัน ไม่เหมือนความมีชีวิตชีวาในงานฉลอง ชายเหล่านี้ใส่เกราะหนังและชุดตกแต่ง หน้าของพวกเขาเครียดและประหม่า หลังจากดูดีๆ พวกเขายังไม่แก่พอที่จะเรียกได้ว่าผู้ชายเลย

「และพวกเค้าเป็นใคร?」

「คนพวกนี้มาจากเลือดเนื้อของผู้นำ และจะเป็นคนที่อยู่ในตำแหน่ง ที่จะนำนักรบต่อไป เมื่อพวกเค้าเป็นผู้ใหญ่ในหน้าใบไม้ผลินี้」

「เข้าใจแล้ว」

「ในเผ่าของผม พวกเค้าถูกอนุญาติให้ท้าทายผู้นำเมื่อเป็นผู้ใหญ่ และถ้าพวกเค้าแสดงพลังออกมาพอ พวกเค้าขอบางอย่างที่มีค่าเท่ากันได้」

「พูดอีกอย่าง พวกเค้าสามารถที่จะเอาตำแหน่งหัวหน้าไปได้ด้วย?」

「ใช่ แน่นอนว่านี่มันเป็นการต่อสู้ถึงตาย ดังนั้น การท้าทายมันไม่ได้เล่นกัน ยังไงก็ตาม หัวหน้าอยู่ในที่ราบ และพวกเค้าไม่เห็นนายอยู่……ผมพยายามจะหยุดพวกเค้าแต่」

ปรกติแล้วผมไม่ได้อยู่ด้วยกันกับพวกเขา ดังนั้นผมเดาว่าพวกเขาดูถูกผม สี่คนนี้ยังแค่เด็ก ดังนั้นไม่ได้ใกล้กับสนามรบเลย เด็กชายจะไม่หยุด เมื่อแค่มีคนบอกให้เขาทำ

「ถ้าอย่างน้อยพวกเค้าสามารถเห็นหัวหน้าสู้ พวกเค้าจะไม่คิดทำอะไรโง่ๆ…….แต่โชคร้าย การท้าทายของพวกเค้ามันทำได้ เพราะกฎ」

「มันโอเค ชั้นรับ」

หน้าของเด็กชายสดใสขึ้นทันที และเครียดหลังจากนั้นทันที

「งั้น เราทำอะไรในการท้าทายนี้ล่ะ?」

「มันจะสรุปผ่านการต่อสู้ตัวต่อตัวโดยใช้ธนูและดาบ นั่นทั้งหมด」

สิ่งดีๆมันง่ายที่จะเข้าใจ

—————————————————————

「การท้าทายจะเริ่มแล้ว」

「เอาม้าและอาวุธมา!!」

ทุกคนรอบผมตื่นเต้น ขณะที่เด็กชายกระโดดขึ้นไปบนม้าของพวกเขา

「เตรียมอาวุธให้ชั้นด้วย」

ผมเสียหอกไป และมันจะไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน ถ้าผมใช้แอ่งคู่ ผมจับดาบมือเดียว และเมื่อผมขึ้นไปบนชวาร์ซ หนึ่งในผู้นำทำสีหน้าขอโทษขอโพย

「นั่นเป็นลูกชายของผม ผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นแค่ไอ้โง่มั้ย แต่เค้าไม่ฟังอะไรที่ผมพูดเลย และเค้าก็พูดอย่างเดียวว่ามันจะสุดยอดแค่ไหน ที่ได้ท้าทายหัวหน้าและทุกอย่างนั่นด้วย」

แต่มากกว่าขอโทษ หน้าเขาดูกังวล แน่นอนว่า มันไม่ใช่เพื่อผม

「อย่ากังวล ชั้นจะไมฆ่าเค้า」

ผมไม่ต้องฆ่าเด็กหรอก ผู้นำปิดตาของเขา และลดหัว

เด็กคนแรกและผมหันหน้าเข้าหากันบนม้าของเรา เหตุผลที่เขาไม่โจมตีน่าจะเพราะเขาสับสนในความเป็นจริง ที่ผมไม่ถือธนู

「ชั้นไม่ต้องการธนู เอาเลยแล้วยิงมาเถอะ」

ทันทีที่ผมตะโกนไป เด็กชายขึ้นเสียงดัง และความมาบนหลังม้า ยิงธนูอออกมา ลูกธนูบินมาหาผมอย่างแม่นยำ แต่เพราะพวกมันมาหาผมจากข้างหน้า ผมจับมันได้ง่ายๆ

พุ่งเข้ามาใส่ผม และปิดระยะทันที แต่แม้อย่างนั้น เด็กชายยิงธนูสามดอก จริงๆแล้วมันเป็นความเร็วการยิงที่น่าประทับใจ ผมจับมันสองลูก และกวาดอีกลูกที่เหลือไปทางอื่นด้วยดาบของผม

「ย่าาาาาา!!」

เด็กทิ้งธนูของเขา และชักดาบออกมาเพื่อฟันผมเขาพุ่งเข้าตีมาข้างหน้า แม้มีความต่างในขนาดของตัวเรา ปรกติแล้วเราจะผ่านกันและสู้ และจะจบที่ผมส่งหัวคู่ต่อสู้บินไป แต่ ผมเล็งไปที่จะฟันให้ดาบของเขากระเด็นครั้งนี้ ในเวลาเดียวกันผมจับคอของเขาด้วยมือผม และยกเขาขึ้นด้วยมือเดียว เหมือนแมวจร

「ยอมแพ้ยัง?」

「ผ-ผมยอมแล้ว……」

การโดนแขนผมจับหระหว่างที่ขี่ชวาร์ซเด็กยอมแพ้ ระหว่างที้ดิ้นรน และดิ้นแขนขา

「โอเค ต่อไป」

เด็กคนต่อไปตัดสินว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จมาสู้ประชิดตัวกับผม และเก็บระยะ ของเขาไว้ ยิงธนูมาใส่ผมเรื่อยๆ กับคนในชาติภูเขา มันสำคัญที่จะมีทักษะการยิงธนู ดังนั้นผมไม่ได้คิดว่ามันขี้ขลาดเป็นพิเศษเลยซักนิด อย่างไรก็ตาาม ในการต่่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง มันจะมีผลแบบเดียวกัน ไม่ว่าจะยิงมาแค่ไหน ตราบใดที่ผมเห็นลูกธนูอย่างชัดเจน ที่บินมาหาผม พวกเขาจะยิงผมไม่ได้

「เค้าจับลูกธนู……」「มันพลาดแล้วสำหรับเด็กๆที่จะท้าทายหัวหน้า……」

น่าจะอารมณ์ขึ้น กับคำพูดของคนดู และธนูก็หยุดมาและเด็กในที่สุดก็หยุด เขาค่อนข้างที่จะมีทักษะดีที่มากับธนู งันทำงานให้หนักจากตอนนี้ด้วยนะ

ทันทีที่ดาบปะทะกัน เด็กม้วนลงจากหลังม้าสู้พึ้น ผมพยายามจะออมแรง แต่ แรงต้านดาบของผมมันเบามาก ผมน่าจะตัดสินใจผิดพลาดว่าควรใช้กำลังมากแค่ไหน มันมีหญ้านุ่มๆโตอยู่ใต้เรา และมันไม่ใช่พื้นแข็ง ดังนั้นเขาควรจะโอเค

「ต่อไป!」

「อุโออออออ้!!」

เด็กคนต่อไปตัวใหญ่ที่สุด ธนูไม่มีผล ดังนั้นเขาไม่เล่นไพ่นั้น และพุ่งเข้าใส่ผมจากด้านหน้าทันที

แต่นั่นอย่างเดียว ทำให้ผมมีไม่ค่อยมีความประทับใจแรกที่ดีกับเขา เขาเห็นได้ชัดเจนว่าคู่ต่อสู้มีตัวใหญ่กว่า และแข็งแรงกว่าเขา กระนั้น เขาพุ่งเข้ามาแบบหัวมาก่อน และทำลายทุกโอกาสสู่ชัยชนะที่เขาจะมี ให้ผมสอนบทเรียนเขาหน่อยละกัน

「กุอ้าาาา!!」

ขณะที่เราผ่านกัน ผมตีท้องของเขาด้วยฝักดาบของผม มันอยู่บนเกราะ ดังนั้นมนัไม่ควรจะถึงชีวิต แต่เขาควรจะดิ้นในความเจ็บปวดไปซักพัก

「คนสุดท้าย」

「ย-ย่าาาาาาาา」

เขาตะโกนโดยไม่มีกำลังใจอยู่เลย ผมเดาว่าเขากลัว หลังจากที่เห็นสามคนก่อนหน้าเขาถูกเอาชนะไป เขายิงธนูก่อนที่จะวนมาเข้าด้วยดาบขอเขา จากที่ผมเห็นได้ เขาไม่ค่อยจะมีความอยากทำ

「ก้าาาาาา!!」

เมื่อผมตะโกนและจ้องเขา เขากลัวอย่างสมบูรณ์และเสียกำลังใจไป ม้าของเขารับรู้เรื่องนั้น และถอยกลับไป เขายังเป็นเด็กอยู่ ถ้าเขาเสียกำลังใจที่จะต่อสู้จากนั่น กล้าๆกว่านี้นะครั้งหน้า

และดังนั้น การท้าทายกับเด็กหนุ่มจบสิ้นลง ผู้ใหญ่ที่ดูพวกเขาโล่งใจ ที่ไม่มีเลือดต้องหยด และกลับไปที่งานฉลองได้

「เจ้าพวกโงนี้ ชั้นบอกแล้วใช่มั้ย ว่ามันไม่มีโอกาสกับหัวหน้าหรอก」

「คนที่พุ่งเข้าใส่เข้าหัวไปก่อนมีอยู่ด้วยเรอะ? ถ้าหัวหน้าอยากทำ เค้าฟันแกขึ้นแนวตั้งได้เลยนะ」

เด็กถูกล้อมไปด้วยผู้ใหญ่ และถูกบอกว่าพวกเขาโง่และงี่เง่ากันแค่ไหน แต่พวกเขาดูมีความสุข

「การท้าทายจบแล้ว ทั้งหมดที่เหลือ คือสาบานกับภูเขา แต่งเมีย และเป็นผู้ใหญ่」

「เมียเรอะ? แม้ว่าเค้ายังแค่เด็กอยู่เลยนะ」

「เด็กสาวมันอายุเท่าๆกันด้วย เราทั้งสองยังเด็ก แต่ถ้าเราอยู่ด้วยกัน เราจะเป็นผู้ใหญ่ค่อนข้างเร็ว」

เข้าใจแล้ว……มันเป็นการทดแทนนักรบจำนวนมากที่ตายในสงคราม ผมจะช่วยนิดหน่อยกับความคงอยู่ของลูกหลานของนาย

—————————————————————

กลางคืน

มีหนังสัตว์ของสัตว์เลี้ยงและมอนสเตอร์มากมายวางแบอยู่ฝั่งหนึ่งของเตียง และแม้ว่าจะไม่มีเตียง มันนุ่มและสบายที่นี่ เต็นท์นี้มันเตรียมไว้สำหรับผม ดังนั้นมันคาดไว้ว่า ผมจะโอบกอดผู้หญิงที่นี่ ลูน่า รูบี้ และปีปี้ นั่งเปลือยอยู่ตรงหน้าผม มันธรรมมชาติสำหรับผม ที่จะดื่มด่ำไปกับสาวๆเหล่านี้ และรูบี้ก็เตรีมตัวที่จะเสียความบริสุทธิ์ไปด้วย

แต่มันมีบางอย่างแปลกๆนิดหน่อย

「อ-อืม……หัวหน้า?」

「ทำไมเราอยู่ที่นี่ ในเต็นท์นี้ด้วย」

เด็กชายสี่คนที่ผมท้าทายไปวันนี้ และเมียที่จะเป็นในไม่นานก็อยู่ข้างหน้าผมด้วย……แต่พวกเธอเป็นเด็กสาวสี่คนที่อายุเท่าๆกันจริงๆ มันดูเหมือนว่าการเป็นส่วนหนึ่งของสายเลือดของผู้นำ พวกเขาจะแต่งเมื่อเมื่อพวกเขาเป็นผู้ใหญ่ และเพิ่มจำนวนผู้หญิง จากความเก่งของพวกเขา

「นั่นมันชัดเจน นี่เป็นคืนแรกของนาย ใช่มั้ย? พวกนายมันยังเด็กในฐานะนักรบ แต่อย่างน้อย ชั้นช่วยนายเอาชนะการต่อสู้ในตอนกลางคืนได้」

「มัน…….มันเป็นอย่างนั้นเหรอ!?」

「มันเป็นเกียรติที่จะถูกสอนโดยหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่!」

ไม่ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกฎของพวกนาย ผมแค่คิดว่ามันจะเป็นประสบการณ์ที่สดใหม่ ที่จะเห็นเด็กชายเข้าร่วมด้วย

「พวกนี้ยังซิงอยู่ที่นั่นด้วย มันจะดีกว่า ถ้ามีเพื่อนที่เหมือนกัน มันจะทำให้ทุกคนสบายใจ」

「……หนูได้เตรียมตัวเองแล้วค่ะ」「ในที่สุดปีปี้ก็จะได้เป็นผู้หญิงด้วยเหรอ!?」

เมื่อพูดนั่นไป ระหว่างที่ผมคิด ผมอาจจะใส่เข้าไปในรูบี้ได้ แต่มันอาจจะเป็นไปไม่ได้สำหรับปีปี้

「เราทำอะไรไม่ได้ระหว่างที่เรายังใส่เสื้อผ้าอยู่ มาแก้ผ้ากันเถอะ」

หลังจากพูดอย่างนั้น ผมเริ่มนำเสื้อผมออก ลูน่าและคนอื่นๆเปลือยแล้ว แต่เด็กๆยังใส่ชุดนอนอยู่

「โฮ้ว……」

เด็กสาวน่าจะเพิ่งเคยเปิดเผยกายที่เปลือยของพวกเธอให้เด็กชาย ที่จะเป็นผัวของพวกเธอ ดังนั้นมันมีการต่อต้านนิดหน่อย และความลังเลอยู่ในพวกเธอ ตอนนี้เมื่อผมดูแล้ว รูบี้ ก็ปกปิดตัวเธอด้วยมือ ลูน่า มีประสบการณ์การอยู่กับผู้ชายแล้ว ดังนั้นเธอเปิดเผยตัวของเธอ ระหว่างที่เด็กชายจ้องอย่างมีความสุข แต่ปีปี้น่ะสิ เธอกลิ้งตัวไปทั่วพร้อมกับแหกขา

「พวกเธอเป็นเมียนาย ใช่มั้ย? กอดพวกเธอแบบนี้」

ผมกอดรูบี้ที่เปลือยอย่างอ่อนโยน และนอนเธอลงบนพื้น

「อา……」

ความอายของรูบี้ ควรจะหายไป เพราะผมเป็นคนเดียวที่โอบกอดเธอ ผมนำมือที่ปิดกายของเธอออก

「อ-เอาล่ะนะ」「อ-อืม」「มา!」「โอเค……」

เด็กชายก็เรียนรู้จากผม และกอดเมียของพวกเขาด้วย จากนั้นเปลื้องผ้าพวกเธออย่างช้าๆ ในท้ายที่สุดเหล่าเด็กสาวทั้งหมดเปลื้องผ้า แต่หนุ่งซิงใจเย็นต่อหน้ากายที่เปลือยของพวกเธอไม่ได้ พวกเขารีบดูดหน้าอกและต้นขาของเด็กสาว

「คย้าา!」「อ้าา! อย่างน้อยจูบก่อนสิ」「มันน่าอาย」

เด็กสาวสับสนกับการเปลี่ยนกระทันหันของผัวพวกเธอ ตื่นเต้นน่ะมันดี แต่มันเร็วไปจริงๆ นั่นทำไมพวกหนุ่มซิงมันช่าง……

「พวกนายดูดเธอตอนไหนก็ได้ แต่ก่อนอื่น พวกนายควรจะถอดเสื้อผ้าของพวกนายก่อน และจูบพวกเธออย่างอ่อนโยน」

สติกลับมาจากเสียงของผม เด็กชายแก้ผ้า ดั่งจะฉีกเสื้อผ้าออก และเปิดเผยตัวของพวกเขาตรงหน้าเด็กสาว

「โว่ว นายค่อนข้าจะใหญ่นะ」

「ฮี่ฮี่ คิดอย่างนั้นเหรอ?」

「นาย……นั่น……」

「โปรดอย่าพูดอะไรทั้งนั้น……」

มันดูเหมือนพวกเด็กชายเทียบแก่นกายของพวกเขากัน ที่มันเปิดเผยตัวเอง เราจะนอนกับผู้หญิง เริ่มต้นที่ตอนนี้ ดังนั้นมันไมมีอะไรที่จะน่าอาย

เหล่าเด็กสาวปิดหน้าของพวกเธอในความเขินอาย ระหว่างที่ดูสมาชิกของผัวพวกเธอ

สำหรับผมแล้ว มันช่วยไม่ได้ที่ผมต้องเห็นขยะของผู้ชายอีกคน มันจะมีอันใหญ่ และอันเล็ก แน่นอน มีคนที่ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น และแม้ว่าผมจะเห็นมันแบบยังไม่ใช้ ถ้านั่นมันเป็นเมื่อมันแข็งแล้ว……นั่นค่อนข้างน่าสงสารนะ

「ขออภัยนะคะ」

ลูน่าลดกางเก่งผมเพื่อนำแกนอุ่นออกมา หลังจากนั้น อากาศระหว่างเด็กกหนุ่มสี่คน ที่เอะอะก่อนหน้า ที่มันธรรมดาสำหรับอายุของเขา และเด็กสาวแข็งไป

「ห-ใหญญญ่!」

「มันไม่ใช่บางอย่างที่แค่เรียกว่าใหญ่ได้ ไม่ใช่นั่นมันแขนแล้วเหรอ?!」

「ไม่มีทางที่เราจะชนะได้เลย……」

「นั่นมันแรดิช……ทำไมของชั้นมันถั่วงอก?!!」

「ฮฮฮฮฮิ้……」

「นั่นมันจะใส่ได้เหรอ?」

「รูบี้-ซามะ หนูจะตาย」

「แต่มันใส่ในลูน่า-ซามะได้ ใช่มั้ย?」

เมียและผัวทั้งแปด เน้นสายตามาที่ไม้ของผม นี่ไม่ใช่งานจัดแสดงนะ นอกจากนี้ ยังไงมันก็ยังแข็งแค่80%

「เอาเลย จูบมัน」

หลังจากพูดอย่างนั้น ผมจูบลูน่าเบาๆ และปกคลุมรูบี้ ผนึกริมฝีปากกับเธออย่างเข้มข้น เด็กชายเลียนแบบผม และเริ่มกดริมฝีปากกับริมฝีปากเมียของพวกเขา

「รูบี้……หนูน่ารักนะ」

「พูดบางอย่างแบบนั้น……นั่น เมื่อทุกคนอยู่ที่นี่ มันค่อนข้างแปลก」

「มันไม่สำคัญหรอว่าใครจะอยู่ข้างเรา หนูน่ารัก และพี่อยากจะโอบกอดหนู」

ผมจูบเธออีกครั้ง และลูบไล้หน้าอกของเธอ ที่มันใหญ่กว่าพี่สาวของเธอ ทุกครั้งที่เราจูบปากกัน หัวนมของเธอแข็งขึ้น ผมจะทำต่อไปอีกซักนิดเพื่อเธอจะไม่กังวลเกี่ยวกับรอบข้างเธอ

「ยกโทษให้หนูด้วยนะ เค๊?」

ลูน่า เข้ามาที่หว่างขาผม ระหว่างที่ผมปกปิดรูบี้ และลูบไล้เธอต่อไป และยัดดุ้นร้อนของผมเข้าไนปากเธอ เพิ่มเติมจากนั้น ปีปี้วนรอบผม และใช่ปากกับตูดของผมด้วยการกระตุ้นที่มากขนาดนี้ แท่งร้อนของผมเพิ่มขนาดของมันเข้าไปอีก

ทั้งหมดที่คุนได้ยินเสียงข้างในเต็นท์นี้ คือคนหลายคนจูบกัน และการดูดของท่อนเอ็น สาวๆก็ถูกเชื้อแพร่ไปโดยภาพที่ลามกเช่นนี้อย่างช้าๆ โดยมีดาราเป็นรูบี้ และเสียความรู้สึกของความอับอายไปอย่างช้าๆ

เสียงเปียกปอนดำเนินต่อไปซักพักก่อนที่ในที่สุด ผมก็รู้สึกแล้วว่ามันถึงเวลาเปิดบริสุทธิ์ของรูบี้

「ม-มันใหญ่เกินไป……」

「มันจะโอเค ข้างล่างหนูมันท่วมแล้ว แค่ปล่อยทุกอย่างไว้ให้พี่」

ตอนนี้เมื่อผมดู เด็กชายคนอื่นก็เรียนรู้จากผม และพวกเขาให้แท่งแข็งพร้อมที่จะเข้าไปในสาว ในตำแหน่งมิชชันนารี ผมไม่พูดอะไรซักอย่าง แต่ ด้วยนั่นแล้ว สาวๆจะรู้สึกดีกว่าในแบบนี้ มากกว่าถ้าเด็กชายซิงๆไปทำอะไรตามใจ

「โอเค ใส่มันเข้าไป」

เด็กชายดันสะโพกของพวกเขาพร้อมๆกัน

「อ๊าา!」

「มันใหญ่ โอ้ย!」

「คย้าา!」

「หืม?」

เด็กสาวแสดงออกถึงความเจ็บปวดที่เสียบริสุทธิ์ไป และหน้าของพวกเธอบิดเบี้ยว ทำให้เด็กชายหยุดเคลื่อนไหว

「มันแย่กว่าที่จะทิ้งมันไว้ครึ่งๆกลางๆ ทำให้พวกเธอเป็นผู้หญิงของนายทั้งหมดในทีเดียว」

ผมก็จับต้นขาของรูบี้ และแทงสะโพกของผมโดยไม่ได้คิดซ้ำสอง เอ็นของผมฉีกความบริสุทธ์ของเธอ และผมได้รับความรู้สึกของอะไรบางอย่างที่ฉีกขาด

「อ๊าาาาา!! มันเจ็บบบบบบบบบ!!」

อย่างที่คาด ด้วยความต่างของขนาด การได้รับบาดเจ็บมันเลี่ยงไม่ได้ ลูน่าและปีปี้ ลู้ไล้หน้าอกของเธอระหว่างที่ผมจูบเธอ และถูทั้งตัวของเธออย่างอ่อนโยน

เมื่อผมเห็นว่าตัวที่เกร็งของเธอ ผ่อนคลายอย่างช้าๆ และเธอใจเย็นลง ผมเริ่มใช้สะโพกของผม เพื่อขยับไปอย่างช้าๆ เธอไม่กรีดร้อง และแม้ว่ามันจะเป็นการเคลื่อนไหวที่เรียบง่าย ข้างในรูของเธอมันห่อรอบไม้ของผม เธอหอบผ่านจมูกของเธอเล็กน้อย แต่เมื่อผมเลียคอของเธอ และกระตุ้นหัวนมของเธอ ลมหายใจของเธอ เริ่มเป็นถอนหายใจยาวๆอย่างช้าๆ

「เมื่อหนูชินกับมัน มันจะค่อนข้างรู้สึกดีนะ ใชมั้ย?」

「โฮ้ว……มันเจ็บอ่ะ หัวหน้า」

รูบี้พูดอย่างนั้น ระหว่างที่จับแขนของผมอย่างอ่อนโยน

「แผล……หนูยังเห็นมันได้เลย」

นี่มันเกี่ยวกับแผลเป็นที่ถูกทิ้งไว้ หลังจากผมถูกฟันโดยรูบี้เหรอ? มันไม่ใช่อะไรนอกจากแผลน้อยๆ และมีแผลเป้นจากแผลลึกอีกมาก

「อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น……ที่สำคัญกว่านั้น」

ผมวางมือลงบนท้องของรูบี้

「พี่เป็นคนที่ฉีกเนื้อเยื่อตรงนี้ แผลนั้นจะยังอยู่ต่อไป…….ดังนั้นนั่นจะทำให้เราเสมอกันแล้ว ใช่มั้ย?」

รูบี้ ยิ้มเล็กน้อย ผ่อนคลายและปิดตาของเธอ ดั่งจะสละกายเธอไว้ให้ผม และบอกผมว่าทำตามปรารถนา

โดยการเป็นของผมอย่างสมบูรณ์ ผมแทงสะโพกของผมขึ้นไปเข้าไปในรูบี้ จากนั้นผมหันสายตาไปเพื่อดูว่าเด็กซิงโอเคกันมั้ย

「อุโอออออ้!! ทีโลลลลล่! ทีโล่ของชั้นนนนนน!!」

「คย้าาาาาา!! เข้มข้นมาก!!」

「อุว้าาา! จะแตกแล้ว จะแตก!! ออุ-!!」

「เอออ๋!? ถึงละ!? เร็วจัง……」

「มันเป็นยังไง มันรู้สึกดีมั้ย?」

「ใส่มันเข้าไปเร็วๆเข้า……เอ๋? นายใส่เข้าไปแล้วเหรอ?」

ไม่มีอะไรเหลือสำหรับผมแล้ว ครั้งแรกของหนุ่มซิง มันเป็นบางยอย่างแบบนั้น นั่นมันดูเหมือนพวกเธอจะมีเวลาที่ดีแล้วตอนนี้ และพวกเขาต้องพยายามเต็มที่้ครั้งต่อไป ผมก็ต้องพยายามหนักเพื่อที่จะให้รูบี้พอใจด้วย

ผมกอดเธออย่างอ่อนโน ระหว่างที่ติดกับกายเธอ ระหว่างนั้น รูบึ้ถึงจุดสดยอดข้าๆ ระหว่างที่ยกเธอขึ้น ผมขอให้ปีปี้ และลูน่าช่วยด้วย จากนั้นในที่สุด เมื่อเธอจับไหล่ของผมและเริ่มกระตุกมาก ผมแทงครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยน้ำกามผมเข้าไป

「อ้าา! อย่า!」

ดั่งจะรัดไม้ของผมเพื่อที่จะเลี่ยงไม่ให้ตัวเธอเจ็บ รูบี้กอดผมด้วยตัวที่สั่น และรับน้ำเสพสมของผมเข้าไป

「ทำได้ดีมาก หนูยอดเยี่ยม」

「ขอบ……คุณ……มาก……มาก」

รูบี้ยิ้มและทรุดไป หลับไปไม่นานหลังจากนั้น นัดูเหมือนการผสานระหว่างการเสียความบริสุทธิ์และถึงจุดสุดยอดทำให้เธอเหนื่อย ผมจะแค่ให้เธอนอนแบบนี้

ต่อไปคือปีปี้ แต่……มันเป็นไปไม่ได้

「มันไม่ได้เป็นไปไม่ได้! ปีปี้ก็ทำได้-!」

ได้เลย ได้เลย พี่เข้าใจ บางทีเมื่อหนูโตขึ้นนิดนึงนะ

ผมดูดกลีบกุหลาบของปีปี้ เน้นลิ้นไปที่เม็ดถั่วของเธอ และทำให้เธอถึงจุดสุดยอด หว่างขาที่ไร้ขนของเธอ ทำให้มันง่ายกับผม ที่จะเลียเธอ และไม่หยุดจากการสมสู่ความรักกับเธอแม้ว่าเธอจะน้ำแตกและแตกต่อไป จนกว่าเธอจะหมดสติ ผมดื่มน้ำแห่งการเสพกาม ที่เอ่อออกมาจากกายเล็กๆของเธอ ก่อนที่จะให้เธอไปนอนข้างรูบี้ และปล่อยให้เธอหลับไป

「ทำได้ดีมากค่ะ หนูขอบคุณที่รับครั้งแรกของน้องสาวหนูไป」

「พี่ก็รู้สึกแบบเดี๋ยวกัน มันอร่อย พี่หวังที่จะได้โอบกอดเธอต่อในอนาคต」

「ค่ะ แน่นอน ด้วยกัน เราเป็นผู้หญิงของหัวหน้า หนูสงสัยว่าคนไหนในเราที่จะได้รับลูกก่อน」

ฟุมุ เมื่อพิจารณาถึงความเป็นผู้นำทหารม้าธนู มันจะเป็นความเสียหายถ้าลูน่าท้องก่อน แต่ถ้าผมเทียบภารกิจทหารกับกายผู้หญิง กายผู้หญิงชนะ ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ถ้าเหตุนั้นมันเกิดขึ้น

「ฟุฟุ โอบกอดหนูมากเท่าที่ต้งการ เพื่อที่เราสองคนสลับกันท้องได้」

โดยให้น้องของเธอท้องสลับกัน นี่มันควาผิดศีลธรรมที่แปลกประหลาดนี้ มันทำให้แท่งร้อนของผมแข็ง นั่นมันทำให้ผมจำได้ ยังไม่ได้เสพสมกับลูน่าเลย

「พี่จะใส่มันเข้าไป」

「ค่ะ ยินดีที่พี่จะทำ……อะร้า」

ผมตามสายตาที่สงสัยของลูน่าไป และเจอเด็กชายคนหนึ่งดูค่อนข้างเหงา

「มีอะไร?」

「ไม่……มันไม่มีอะไร」

มันดูเหมือนคืนแรกจบไปแล้ว และมันมีสาวที่เหนื่อยอยู่ที่เท้าของเขาแล้ว เด็กชายอีกสองคนแตกก่อนที่พวกเขาจะสามรถทำให้สาวพอใจ และหลับไประหว่างที่สาวที่ไม่พอใจปากเสียใส่พวกเขา

เด็กชายที่เหหลือดูเหมือนจะอยู่ในความทุกข์เกี่ยวกับความจริงที่ว่า แม้ว่าเขาจะขยับสะโพกอ่างสิ้นหวัง สาวๆหลับไป เขามีเซ็กส์ต่อไป ระหว่างที่ร้องไห้ และเงียบเกี่ยวกับเรื่องนั้น

สายตาของเด็กชายไม่ได้แค่อยู่บนผม แต่ไม่ย้ายออกไปจากลูน่า ที่โดนผมสมสู่อยู่ ผมได้ภาพใหญ่ๆ

「รักลูน่าเหรอ?」

「……」

ควมเงียบขอเขาคือคำตอบ เจ้าคนนี้มันเหนือคนอื่นในแง่ของความแข็งแรง เขาอาจจะถูกกระตุ้นโดยความจริงที่ว่าสาวที่เขาชื่นชม ถูกรับไปโดยผม

「ผมรักลูน่า-ซามะมาตลอด……เธอสง่างามและเหมื่อลอยนิดหน่อย……และถ้าเธออยู่ข้างผม-」

「ขอบคุณนะกิโด้ แต่ชั้นเป็นผู้หญิงของหัวหน้าแล้ววววววววว!!!」

ผมกระแทกแก่นกายในกลางการสนทนาของเธอ ไม้เนื้อที่ใหญ่และบวมละเมิดรูของลูน่า และทำให้เธอครางอย่างดัง ขอโทษ แต่เธอเป็นผู้หญิงของผมแล้ว ผมจะไมยกเธอให้ใครทั้งนั้น

ผมเรียกกิโด้ ผู้ที่ตกตะลึงโดยการเปลี่ยนที่สมบูรณ์ ในนิสัยของสาวที่เขาชื่นชม

「ลูน่าเป็นผู้หญิงของชั้นแล็ว ชั้นจะโอบกอดเธอ และชั้นจะปกป้องเธอ……นายมีสาวอื่นที่นายควรจะปกป้อง ใช่มั้ย?」

กิโด้ลดสายตาไปสู่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงมองเขาด้วยตาที่มีน้ำตา – ผู้หญิงที่จะเป็นเมียเขาจากตอนนี้ไป อย่างที่คาด ผู้หญิงกระโดดใส่อกของกิโด้ เมื่อเธอคิดว่ากิโด้ถูกวิพากษ์วิจารณ์

「ชั้นรู้เกี่ยวกับมัน ความจริงที่ว่ากิโด้ชอบลูน่า-ซามะ……แต่ชั้นยังชอบนายอยู่! เมียของนาย ก็คือชั้น!」

อุมุ มันไปได้สวย ไม่เหมือนเด็กชายคนอื่นๆ เพราะทั้งหมด กิโด้ทำให้้ผู้หญิงเขาพอใจ อย่างที่ผมคาด คุณจำเป็นต้องโอบกอดผู้หญิงให้ถูกต้ออง ถ้าคุณอยากจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ

「งั้นเราเริ่มกันเลยมั้ย?」

ผมมกดลูน่า และทิ่มแทง เมียของกิโด้ ได้ได้ความรู้สึกว่าเป็นคู่แข่ง และเธอเรียงกายและเข้าร่วมด้วย มีแค่เสียงของเนื้อกระแทกเนื้อดังก้องซักพัก

ไม่ว่าอย่างไร เจ้าคนนี้ ท้าทายผม เพื่อที่จะชิงผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักหรือ? ช่างเป็นชายที่น่าสนใจ ผมจะตอบแทนเขาซักนิดสำหรับเรื่องนั้น

「นายถูกเรียกว่ากิโด้ ใช่มั้้ย? อยากจะเห็นว่าลูน่าเป็นยังไง เมื่อเธอหื่นกามมั้ย?」

「เออ๋!?」

「ชั้นจะไม่พูดมันซ้ำ」

「……ผมอยากจะเห็นมัน」

「อ-อะระ-!!」

การที่ประกาศออกมาชัดๆอย่างชัดเจนขนาดนั้นเกี่ยวกับบางอย่าง ระหว่างที่เมียของเขาจ้องเขา มันทำให้ผมชอบเจ้านี่มากขึ้นและมากขึ้น

ผมทำให้ลูน่าคุกเข่าสีขา ระหว่างที่ไม้เนื้อของผมยังเข้าไป และขยับเธอไปใกล้กับกิโด้

「อย่างที่คาด นี่มันน่าอา-……อ๊าาาา—!!」

ในท่าหมา ผมจับตูดเธอแน่นๆและเหวี่ยงสะโพกผมอย่างดุเดือด เสียเหตุผลของเธอไปทันที ลูน่าเปิดปากของเธอกว้าง เปิดปากของเธอ และแทงลิ้นออกมา

ไปด้วยกันกับเสียงเนื้อตีกระแทก ลูน่าคราง ดั่งเธอกรีดร้อง ระยะ ระหว่างกิโด้และลูน่า มันใกล้มาก จนลมหายใจของพวกเขาสัมผัสกัน แม้แต่ตอนนี้ น้ำลาย ไหลออกมาจากปากของเธอ กระเด็นไปสู่กิโด้

「ฮ่าา……ฮ่าา……」

กิโด้ ยื่นมือออกมาที่หน้าอกของลูน่าอย่างช้าๆ……แม้ว่ามันค่อนข้างแบน และไม่ได้เด้งมาก เขายังยื่นมือไปหามัน

「……」

แต่ ผมหยุดเขา โดยการจ้องเขา ผมจะให้เขาดู แต่ ลูน่าเป็นผู้หญิงของผม ดังนั้น ผมจะไม่ใครผู้ใดอื่น ได้สัมผัสเธอ

「คคคคุ……อุโออออ้!!」

「คย้าาา! อะไรกัน-!?」

กิโด้ครวญ และหันเมียคนใหม่ของเขา ที่รู้สึกอิจฉามากขึ้นและมากขึ้น ให้หันไปข้างหลัง จากนั้นกระแทกแก่นกายของเขาเข้าไปในเธอ การเคลื่อนไหวของสะโพกเขามันคุ้มคลั่ง แต่ผู้หญิงของเขาน่าจะรู้สึกได้อย่างแน่นอน ว่าเขาใส่ความรู้สึกของเขาทั้งหมดที่มีต่อลูน่า เขาไปในเมียของเขาเอง

「เรามาแพ้ที่นี่ไม่ได้แล้ว」

ผมยกลูน่าขึ้นเล็กน้อย และขยับสะโพกของผมเร็วขึ้น สองสาว ที่ถูกกระแทกอย่างหยาบคายโดยชายของพวกเธอ เข้าใกล้กัน และในท้ายที่สุดประสานมือเข้าด้วยกัน แม้แต่เริ่มจูบกัน ผมไม่ได้มีเจตนาจะให้เธอไปไกลขนาดนั้น แต่เพราะมันระหว่างสาวๆ ผมจะมองข้ามมัน

「กกกกุ……อ้าาาา!!」

เมื่อผมมองไป ผมเห็นน้ำเหนียวเอ่อมาจากร่องสวาทของเมียกิโดด มันดูเหมือนกิโด้ แตกไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว หลังจากที่โยกสะโพกของเขามากขนาดนั้น และแรงขนาดนั้น มันยังเป็นการน้ำแตกที่เร็วเกินควร แต่คุณแค่ต้องสร้างประสบการณ์ และกลายเป็นไร้เทียมทาน และเมื่อเขาทำเช่นนั้น เขา อาจจะกลายเป็นชายที่ดี

ในท้ายที่สุด สติของสามคนเริ่มขุ่นมัว และเมียของกิโด้ ถึงจุดสุดยอดสุดท้าย

「กิโดดด้!! ชั้นรักนายยยย!!」

「จะแตกแล้ว!!」

คู่แต่งใหม่พันลิ้นเข้าด้วนกัน ขณะที่พวกเขาไปถึงยอดสุดด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้น พวกเขาทรุดและหลับไป ระหว่างที่กอดกัน

「เอเกอร์-ซามะ! หนูรักนาย!! อ๊าาาาา……」

ลูน่าก็เริ่มกระซิบคำรักใส่ผม และทรุดไป และหมดสติไป

ผมดึงไม้เนื้อของผมออก และรีบดื่มน้ำ

「ช่างเป็นงานยาก」

แต่ผมมีปัญหา ในท้ายที่สุด ผมไม่ได้แตกกับลูน่า และเอ็นแข็งเกร็งของผมไม่สงบเลย เลือดจากการเสียบริสุทธิ์ของเธอไปไหลลงมาจากหว่างขาของรูบี้ และผมเดาว่า มันจะน่าสงสาร ท่าผมไปทะลวงรูบี้อีกครั้งแบบนี้้

「「อืมม……」」

「อะไรหนู?」

คนที่เรียกผม คือสองเมียที่น่าสงสาร ที่ผัวหลับไปก่อน

「มันเป็นคืนแรกของเขา แต่อะไรอะไรมันยังครึ่งๆกลางๆอยู่เลย」

「มันดูเหมือนหัวหน้าก็ยังไม่พอใจด้วย」

ไปจากคู่แต่งใหม่ไปสู่การนอกใจในคืนเดียว เป็นผู้หญิงที่ลามกอะไรเช่นนี้ มันอุกอาจจริงๆ

「ยังไงซะ ขึ้นข้างบนพี่」

ผมนั่งขัดสมาธิและอ้าแขน

มันอาจจะเป็นส่วนหนึ่ง ในหน้าที่ของหัวหน้า ที่จะขยายรูของพวกเธอ เพื่อที่เธอจะคลอดได้อย่าง่ายๆ มันอาจจะดี ระหว่างที่ผมทำอย่างนั้นด้วย

เผื่อไว้ ผมจะดูว่ามีคนอื่นตื่นอยู่หรือเปล่า

เด็กชายในคู่สุดท้าย ที่แก่นกายขนาดเท่าถั่วงอก เหวี่ยงสะโพกอย่างสิ้นหวัง

「นั่นเป็นยังไง! มันดีมั้ย?! มันรู้สึกดีมั้ย!?」

「คร่อก……ฟฟฟี้……มือย้า」

มันไม่เหมือนว่าพวกเขาจะเห็นอะไร ดังนั้นพวกเขาไม่น่าจะรู้เกี่ยวกับมัน

—————————————————————

อรุณรุ่งอีกวัน

ผมได้ยินเสียงเด็กชายในตอนหลับ

「เมื่อวานมันเหลือเชื่อ」

「ใช่ สาวๆมันยอดเยี่ยมที่สุด」

ผมไม่ได้ยินเสียงของกิโด้ อย่างที่คาดเขาเหนื่อยและน่าจะยังหลับอยู่ มันเป็นสองคนที่รีบนอน มันดูเหมือนพวกเขาเอะอะ……เกี่ยกับการเห็นเมียเขาโทรมและสลบเหมือด

「ชั้นหลับไปก่อนที่ชั้นจะรู้ตัว แต่ชั้นนั้นน่าทึ่งไปเลย…….ดูหว่างขาของเมียชั้นสิ มันมีเมล็ดพันธุ์ที่หนาเล็ดออกมาทุกที่ และเธออาจจะท้องไปแค่แบบนั้นเลย」

「ชั้นก็ไม่รู้เรื่องนี้ด้วย แต่เห็นได้ชัดว่าเอ็นของชั้นใหญ่ ช่องคลอดของเมียชั้น……ดูสิ มันอ้าไม่หุบมาก ชั้นน่าจะใส่หมัดเข้าไปในนั้นได้เลย ดังนั้นมันดูเหมือนมันขยายไปขนาดนี้ เมื่อชั้นนอนกับผู้หญิง」

ยินดีด้วย ฝันดีนะ เพราะผมเหนื่อย

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูหนาว

สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา

กองทัพที่ บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – หน่วยคุ้มกัน: 50, อื่นๆ: ยังจัดระเบียบอยู่

สินทรัพย์: 8900 ทอง (แรงงาน -100)

หนี้: 20 000 ทอง

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่)

ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรักที่ท้อง), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), ไมล่า (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสเซ็กส์), โยกุริ (หมกตัวอยู่บ้าน), เคซี่ (ผี), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), มิตตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์, ปีปี้ (ผู้ติดตาม)

ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (บุญธรรม)

ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก) , ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า)

คู่นอน: 92, เด็กที่เกิดแล้ว: 9

—————————————————————

เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook