ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 117 ลงโทษ
117 ลงโทษ
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
สาวๆมารวมกันในห้องนั่งเล่น โดยมีนนน่านั่งอยู่ตรงกลาง ส่งออร่าทที่ข่มขู่ออกมา
นนน่าบอกผมว่าอย่าเพิ่งเข้าไปยุ่ง ดังนั้นผมนั่งอยู่ขอบห้อง ที่เลอาห์และซีเลียมีความสุขกับขนมของพวกเธอข้างๆผม หน้าของเลอาห์ ยัดเต็มไปด้วยขนม และตาของเธอหยาดเยิ้มไปด้วยความสุข ซีเลียมีความสุขกับพวกมันเงียบๆ แต่ความเร็วท่เธอยัดขนมเข้าไปในปากเธอ นั้นเร็วกว่าเลอาห์ จากผู้หญิงทุกคน ซีเลียนั้น จริงๆแล้วเป็นคนที่ชอบขนมมากที่สุด
แต่ไม่เหมือนบริเวณที่สงบสุข ที่อยู่รอบๆผม มันมีความรู้สึกของความตึงเครียด รายล้อมนนน่าอยู่
「โยกุริ-ซัง การบาดเจ็บดีขึ้นมั้ย?」
แม้ว่าความสูงของเก้าอี้นั้นเท่าๆกัน มันดูดั่งว่าโยกุริ นั่ง ลึกลงไปในพื้น
「ดีแล้วน่ะ ได้ยังไงก็ไม่รู้ ต้องขอบคุณเธอ」
เธอยับใช้ผ้าเย็นประคบมันอยู่ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าแผลนั้นถาวร
「อ่ะแฮ่ม งั้นชั้นมีคำถาม ที่ชั้นอยากจะถามเธอทันที」
「แน่นอน……」
「ชายที่เธอไปหาเค้า……เธอนอนกับเค้ามัย」
「อะ-! เธอถามอะไรกันกระทันหันน่ะ!?」
「ตอบชั้นมา โยกุริ-ซัง!」
ดั่งจะทนการจ้องที่ข่มขู่ของนนน่าของการตะโกนที่โกรธเคืองอยู่ โยกุริพยักหน้าเล็กน้อย
「งั้นเธอก็หลับนอนกับเค้าใช่มั้ย?」
「……ใช่」
ผมก็คิดว่าจะเป็นอย่างนั้น แต่มันไม่ไดทำให้ผมรู้สึกดีเลย ผมจะฟื้นตัวเอง จากการลูบซีเลียละกัน
「เธอไปหลับนอนกับชาย แม้ว่าเธอจะอยู่ ใต้ชายคาคฤหาสน์ของเอเกอร์-ซามะ และแม้แต่รับเงินค่าขนมของเค้าด้วย……」
นนน่ามองขึ้นไปบนเพดาน ดั่งจะพูดว่ามันไม่น่าเชื่อเลย มันดูเหมือนการกระทำทั้งหมดของเธอ มันสื่อความหมายเหมือนละคร และสาวๆคนอื่นมองเธอด้วยหน้าตาดูถูก ทำให้โยกุริ เล็กลงและเล็กลงอีก
「ฮ่าาา……ไม่มีอะไรที่เราทำได้ แม้ว่าจะคุยเกี่ยวกับมัน ยังไงซะ เมื่อแผลเธอหาย โยกุริ-ซัง เธอเก็บของของเธอ แล้วออกจากที่นี่ไปซะ โอเคมั้ย?」
「เอ๋? ทำไมล่ะ?」
โยกุริเปิดปากของเธอในความตกใจ
「มันชัดเจนนี่! ทำไม เอเกอร์-ซามะ ต้องมีคอยเลี้ยงผู้หญิง ที่ไปหลับนอนกับชายอื่นล่ะ? หมูบ้านของเธอ อยู่รอบๆที่นี่ ไม่ใช่เหรอ? ได้โปรดกลับไปที่หมู่บ้านของเธอเลย」
「ไม่มีทางน่า……แม้ว่า ชั้นจะยังมีสิ่งที่ชั้นอยากจะทำ」
「กลับไปทำมันที่หมู่บ้านของเธอ ชั้นไม่ถือ ถ้าเธอจะพาทั้งบ้านมาอยู่ที่ราเฟน」
โยกุริ ร้องและอ้อนวอน แต่ท่าทีของนนน่ายังคงอยู่ในความเย็นชา สาวๆคนอื่น ก็ไม่ยื่นมือช่วยเหลือด้วยเหมือนกัน
「ออุ……ไม่มีทางน่า ชั้นไม่มีเงินเลยแม้แต่น้อย」
「งั้นทำงานให้หนัก แล้วไปปลูกข้าวสาลีเถอะ」
ดั่งการสนทนานั้นมันจบแล้วว นนน่าขอชามากขึ้นจากเซบาสเตียน ที่รับใช้ทันที คนอายุมากคนนี้ ลบว่าเขาอยู่ที่นี่ และกลายเป็นอากาศที่เราหายใจ และเขาไม่สะดุ้ง แม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อหน้าเขา
ทำทางเลือกอื่นหายไปหมดแล้ว โยกุริหันหาผม โดยพื้นฐานแล้ว ตาของเธอพูดว่า ‘ช่วยหนูด้วย’ แต่สายตาที่โหดร้าย ของนนน่าก็ถูกส่งมาที่ผม ที่ข้างหลังโยกุริ มันโชคร้ายไปเล็กน้อยนะ ว่าโชคชะตา ทำงานอย่างไร เมื่อผมต้องเลือกระหว่างโยกุริ ที่แค่อยู่ด้วยกันกับผม และนนน่า ผู้ที่ผมรัก มันชัดเจนว่าผมจะให้ความสำคัญกับคนหลังมากกว่า
「เธอจะไม่มีปัญหาในการอยู่ที่หมู่บ้านใหม่ เธอจะไม่หิว และชั้นก็จะต้อนรับอย่างยินดี ถ้าเธออยากจะมาเยี่ยมเยียน ไม่ใช่นั่นมันถูกต้องเหรอ?」
แทนอย่างนั้น ผมอาจจะกังวลจริงๆ ถ้าโยกุริกลับไปที่หมู่บ้านเธอไม่ได้ นี่เป็นโอกาสดีที่เธอจะทำแบบนั้น
「อาหารอร่อย……เหล้า……อาบน้ำ…….」
โยกุริลงไปคลานสีขา และคลานมาหาผม พร้อมหน้าที่ดูเหมือนจะเกือบร้องไห้ วิธีที่เธอมองผมมันน่ารัก
「เฮฮฮ้……เอเกอร์-ซามะขาา……หนูไม่ไปได้มั้ย?」
「ไม่ได้」
นนน่ากดดันเธอจากข้างหลัง แต่โยกุริ อุทิศตนเอง เพื่อที่จะเกลี้ยกล่อมผม
「ฮ่าาา เธอเป็นพวกพ้องที่เสนอความบริสุทธิ์ของเธอ แม้ว่าหนูจะไม่ชอบมัน มันรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ที่ต้องโยนเธอออกไปแบบนี้」
「พวกโง่มันต้องเจ็บตัวก่อน มันถึงจะรู้」
คาร์ล่า แซมเข้ามาโดยไม่ลังเล อย่าพูดอย่างนั้นเลย ผมคิดว่าเธอนั้นเจ็บมาพอแล้ว จากการโดนตี
「พี่เห็นด้วย ใช่มั้ย!? ได้โปรดนะพี่……หนูจะไม่ไปใกล้ชายอื่นอีกแล้ว แล้วหนูจะไม่ผลาญเงินเปล่าๆอีกแล้ว」
เธอจับต้นขาผม และเขย่าไปมา เธอทำตัวเหมือนเด็กน้อยๆเมื่อพวกเขาขอร้องบางอย่างเลย แต่ความรู้สึกของหน้าอกไหญ่ มันทำให้ความรู้สึกของผมหวั่นไหว
「เห้อ มันช่วยไม่ได้……ถ้างั้น」 「ไม่ได้!!」
นนน่าขึ้นเสียง
「ชั้นไม่อยากอยู่กับผู้หญิง ที่ไปเปิดเผยกายเธอให้ผู้ชายอื่น!! เอเกอร์-ซามะ หนึ่งในเรา พี่จะเลือกใคร!?」
ยังไงซะ ทั้งหมดมาใจเย็นก่อน
「พี่มีสองเงื่อนไข ที่ให้โยกุริเค้าอยู่ที่นี่ได้…..อย่างแรก คือใช้วิตอย่างมีวินัยและถูกต้อง โดยไม่ทำตัวขี้เกียจทุกวัน สอง คือหนูจะต้องรับการลงโทษ สำหรับเงินที่หนูรับไปจากพี่ ซึ่งน้องไปให้ชายประหลาดๆ」
ผมไม่รู้สึกดีเกี่ยวกับที่เธอไปปันกายกับชายอื่นเลย แต่ นั่นน่ะมันเพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงของผม
「แล้วก็ ถ้าจะอยู่ที่นี่ จากตอนนี้ต่อไป นั้นหมายถึง หนูต้องมาเป็นผู้หญิงของพี่ พี่จะไม่ยกโทษให้การคบชู้อีกแล้ว แต่หนูต้องให้พี่ ได้เอากับหนูเมื่อไหร่ก็ตามที่พี่ต้องการ และอย่างเป็นธรรมชาติ หนูอาจจะท้องด้วย」
「มีลูกด้วยเหรอ……? อื้มหนูเดาว่ามันช่วยไม่ได้」
「อีนี่……!! เอเกอร์-ซามะ พี่ดีเกินไปแล้ว!!」
ผมหยุดนนน่า ที่ในที่สุด ก็เริ่มลงไม้ลงมือ และพูดต่อ
「ฟังพี่ก่อน ก่อนอื่นพี่จะพูดเกี่ยวกับหน้าที่ของหนู: ทุกอาทิตย์ หนูจะรายงานรายละเอียดเกี่ยกับหมู่บ้านหนู และหมู่บ้านรอบข้าง และแน่นอน หนูจะต้องไปที่นั่น เพื่อไปดูว่าอะไรเกิดขึ้นด้วยตัวเอง พี่จะให้คนคุ้มกันไปส่ง」
ผมจะให้อดอล์ฟจัดเตรียมมัน เพื่อที่มันจะต้องใช้ทั้งวัน ถ้าเธอไม่ทำเรื่องนี้ทุกอาทิตย์ เธอจะไม่แค่มาเป็นผักอยู่บนเตียง ผมไม่คาดไปถึงอะไรจากรายงานของเธอหรอก แต่ มันก็เพื่อเลี่ยงเธอไม่ให้ขี้เกียจ
「ไปทุกอาทิตย์เลยเหรอ? นั่นมันฟังดูน่ารำคาญอ่ะ……」
「กูว่ากูพอแล้วกับมึง กูจะตบมึง」
ใครพูดอะไรที่รุนแรงขนาดนี้กัน? ผมรู้สึกว่ามันมาจากเมล แต่เมื่อผมมองดูเธอ เธอถูท้องของเธอด้วยหน้าที่อ่อนโยน คูและรู มองงดูแม่ของพวกเธอ ในหน้าตาที่ตกใจ แต่มันน่าจะแค่จินตนาการของผม
มันดูเหมืนอคนอื่น เสียโอกาสไป เพราะจู่ๆเสียงที่ดุร้ายก็ดังขึ้นมา
「ถ้าอย่างนั้น เธอจะไปมั้ย?」
「หนูเข้าใจ……หนูจะทำมัน」
「ดี ต่อไปเกี่ยวกับการลงโทษของหนู……」
ผมคิดเกี่ยวกับการสร้างความรักกับเธอ อย่างรุนแรงเล็กน้อย แต่ ก่อนผมจะพูดดอะไรได้ นนน่ามากันผมไว้
「ได้โปรดรอก่อนน! ถ้ามันเป็นเอเกอร์-ซามะ มันน่าจะเป็นบางอย่างกามๆ」
น้องรู้จักผมดี
「มันจะเป็นการลงโทษที่เบาไป ถ้ามันจบที่การแค่เจ็บตัวนิดหน่อย! พวกเรา จะเป็นคนที่ตัดสินใจว่าจะลงโทษอะไร!!」
「อืม พี่ไม่ถือ แต่อย่าให้มันเป็นบางอย่างที่แย่เกินไปนะ」
「เดี๋ยวก่อน! ชั้น」
「หุบปากไป อีคบชู้!」
หลังจากที่หุบปากการประท้วงของโยกุริ สาวๆกระเถิบเข้าหากัน แล้วกระซิบหากัน
「……มันจะเสียไปเลย แต่ฉีกตูดเธอให้ขาดดีมั้ย?」
「……ยัดเธอด้วยผักมั้ย?」
「……กับม้าป่าว?」
「……อึ?」
「เงียบเลย คาร์ล่าโง่!」
ผมได้ยินคำที่น่ากลัวมาบางครั้งบางคราว โยกุริมองมาที่ผม พร้อมหน้าที่กลัวหัวหด ขณะที่กลุ่มผู้หญิงตื่นเต้นขึ้น
「…….??」
「……ใช่มั้ย?」
「……ลิ้น……ฟันด้วย……」
「เมล……พี่น่ากลัว」
「ฮฮฮฮฮฮฮฮิ้……」
อย่าพูดอะไรสุดขีดเกินไปสิ เธอกลัวจริงๆแล้วนะ
เมื่อมาถึงข้อสรุป เหล่าผู้หญิงแยกกัน
「อย่างที่เอเกอร์-ซามะนั้นต้องการ เรื่องกามๆก็รวมอยู่ด้วย」
「ยังไงซะ พี่ไม่ได้หมายถึงอะไรแบบนั้นจริงๆหรอก」
「หนูเตรียมพร้อมแล้ว……」
ถ้าพวกเธอจะลงโทษกันอย่างโหดร้าย ผมจะหยุดพวกเธอ แต่่ผมรอคอยมันเล็กน้อย เมื่อสาวๆอธิบายการลงโทษให้โยกุริฟัง หน้าของเธอบิดเบี้ยวอย่างช้าๆ นั่นเป็นการลงโทษที่หนักจริงๆ แต่มันไม่ใช่บางอย่างที่เจ็บปวด และมันไม่ได้เป็นความไม่เป็นมิตร แทนที่จะเป็นเช่นนั้น มันเป็นบางอย่างที่มันตลก
「โอเค ทำเรื่องนั้นให้เป็นการลงโทษเถอะ」
「ไม่มีทางน่าาาาาา—」
ดังนั้น การลงโทษ ถูกตัดสิน
—————————————————————
รุ่งอรุณใหม่ เช้า
เมื่อผมอยู่ในบ้าน ผมกินกับทุกคนในครอบครัว แม้แต่ตอนนี้ ทุกคนรวมกันในห้องทานอาหาร พร้อมอาหารที่อยู่หน้าพวกเธอ คนเดียวที่พลาดไป คือโยกุริ
「ปรกติแล้วเธอจะมากินอาหารตลอดนี่ ไม่ใช่เหรอ?」
「เพราะทั้งหมด วันนี้เป็นวันแรกของการลงโทษของเธอ อย่างที่คาด เธอต่อต้านเล็กน้อย」
หลังจากที่นั่นได้พูดไป ประตู เปิดขึ้นอย่างช้าๆ และโยกุริ เข้ามาในห้องเธอหันหน้าหาพื้น ขณะที่เธอเดินเงียบๆ และจากนั้น นั่งที่เท้าของโต๊ะ*
TLN: หัวโต๊ะไว้สำหรับหัวหน้าครอบครัว เท้าของโต๊ะไว้ให้คนที่ตำแหน่งในครอบครัวต่ำที่สุด
「ตอนนี้ ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว กินกันเถอะ」
ทุกคนนเริ่มกิน แต่ลูกสาวของผมซู ที่ปีนนี้อายุ 3 ขวบ จ้องโยกุริต่อ
「หม่าม๊า~ โป้นึนโบ่ะ」
คนรับใช้ก็กระซิบหากัน ขณะที่พวกเธอจ้องโยกุริ
「บ้ากาม……」
「เธอบ้ากาม」
นั่นเป็นการตอบสนองธรรมชาติเพราะโยกุริเปลือยเปล่า อย่างที่คาดได้ คนรับใช้ยู่หน้า
คนรับใช้ เห็นผมบ่อยๆ เหมือนผมอยู่ระหว่างสมสู่กับสาว มันมีเวลาที่คนรับใช้ สารภาพกับผม เมื่อผมรับริต้าไปที่ห้องเปล่า และเสพสมกันเธอและไม่ไม่ผิดปรกติ ที่ผมจะเสพสมภรรยา ระหว่างที่แม่บ้านรอพร้ออยู่ในห้อง แต่ยังไงก็ตาม มันไม่ได้มีผู้หญิง ที่เดินเปลือยเปล่าไปทั้งในห้องทานอาหารหรือโถงทางเดิน เปลือยกายด้วยตัวเอง และไม่ถูกโอบกอดโดยผม เป็นสัญญานที่ชัดเจนว่าพวกเธอนั้นบ้ากาม
เมื่ออยากที่จะรีบกินให้เสร็จๆ และกลับไปที่ห้องของเธอ โยกุิยัดอาหารเข้าปากทันที
「โยกุริ-ซัง นั่นมันหยาบคาย โปรดใจเย็นและทานดีๆ」
「อออุ……ปีศาจ……」
「พูดอะไรก็ได้ เจ้าคบชู้」
นนน่าโหดอย่างแน่นอน นี่เป็นการลงโทษที่กลุ่มผู้หญิงตัดสิน…….หนึ่งอาทิตย์ โยกุริจะไม่สามารถใส่เสื้อผ้าได้แม้แต่ชิ้นเดียว และแน่นอนว่า นั่นหมายถึงเธอจะเปลือย ต่อหน้าแม่บ้านและพวกผู้ชาย มันมีเชื้อเพลิงอยู่ในเตาผิง ดังนั้นมันไม่ควรจะเย็นขนาดนั้น นอกจากโถงถางเดิน
ผมสำรวจโยกุริ ระหว่างที่กินข้าว มันดูเหมือนเธอใส่เนื้อมากขี้นเข้าไปที่กระดูกของเธอ โดยรวมๆ และเนื่องจากวิถีชีวิต ที่อยู่เฉยๆของเธอ มันดูเหมือนเธออาจจะอ้วน ขนที่หว่างขาเธอก็หนาด้วย; เธอไม่ได้ดูแลตัวเองให้มันเรียบร้อยเลยจริงๆ
「อุว้านนนน! หนูไม่อยากทำแบบนี้!」
โยกุริร้องและบ่น แต่ถ้าผมยกโทษให้เธอที่นี่ มันจะไม่เป็นการลงโทษนะ ผมจะให้เธอรับโทษของเธออย่างถูกต้อง ทั้งอาทิตย์นี้
—————————————————————
หลังจากนั้น โยกุริเปิดเผยร่างที่เปลือยเปล่าของเธอต่อ เพื่อรับการลงโทษ โดยไม่มีความรู้สึกผ่อนคลายใดๆเลยทั้งอาทิตย์ แม่บ้านในคฤหาสน์ มองเธอด้วยความดูถูก และเธอกลายเป็นหัวเรื่องที่เร่าร้อน ในหมู่พ่อค้าที่เข้าออก ที่สำคัญกว่านั้น กายที่ยั่วยวนของโยกุริ เป็นประเด็นสำหรับการช่วยตัวเอง สำหรับเหล่าชายหนุ่ม ที่ดูแลเรื่องสวนและอาหาร
พูดถึงแล้ว เคซี่ก็รายงานไปหัวเราะไปว่าครอลล์ถูตัวเขาเอง มากเสียจนของของเขาอาจจะหลุดออกมา อย่าไปแอบดูมากสิ เธอต้องถือตุ๊กตาใหม่จริงๆ
โยกุริดูเหมือนจะน่วมแล้วอาทิตย์นี้ เธอยอมรับการลงโทษของเธออย่างเชื่อฟังด้วย ดังนั้น บางที ผมควรจะเอาใจเธอเล็กน้อย
—————————————————————
「ดังนั้น นั่นทำไมพี่จะเอาใจหนู จะขออะไรมั้ย?」
ผมทิ้งโยกุริไว้ในห้องตอนกลางคืน เธอมองลงและเขียนบางอย่าง
「……หนูดีใจพอแล้ว ที่หนูเดินออกจากห้องนี้โดยที่ใส่เสื้อผ้าได้พรุ่งนี้」
ผมบอกเธออว่าอย่าเป็นอย่างนั้นเลย ผมอุ้มเธอขึ้นจากโต๊ะ อุ้มเธอไปที่เตียง จากนั้นถอดเสื้อผ้าของเธอออก ผมก็ถอดเสื้อผ้าผมด้วยเหมือนกัน
「พูดอีกอย่าง อยากได้กายพี่เหรอ?」
「มันเป็นอย่างนั้น」
ผมรู้สึกว่าร่างกายของโยกุริ มันนุ่มก่วาเมื่อก่อนเล็กน้อย ผมกอดเธออย่างแน่นเธอไม่ได้ต่อต้านผม ขณะที่ผมดันเธอลงไปขณะที่รัดแขนรอบหัวผม
「หนูขอโทษ……ที่ทำมันกับชายอื่น……」
「มันโอเค เพราะทั้งหมดพี่ไม่ได้สนใจหนูนาน แต่เรื่องนั้นจะไม่เกิดขึ้นแล้วตอนนี้」
เรามอบการจูบที่เร่าร้อนให้กัน และลูบไล้กันและกัน อาจจะให้ผมได้ไปเทียบกับคู่เก่าเธอด้วยเลย และมีความสุข กับรสชาติในการขโมยเธอไปจากเขา
「คิดว่าของพี่เป็นยังไง? มันดีกว่าชายอื่นมั้ย?」
「ดีหรือไม่ดี ความต่างในขนาดมันยิ่งใหญ่เกินไป มันไม่ใช่แค่ใหญ่ มันแข็งเหมือนหิน……จะมีชายคนไหน ที่ชนะเจ้านี่ได้จริงๆเหรอ?」
อุมุ มันดูเหมือนผมชนะ ในการเทียบแท่งอุ่น ต่อไปจะเป็นเทคนิค
ผมหันโยกุริไป ใช้เธออยู่บนผม และเลียหว่างขาของเธอ ระหว่างที่ให้เธอดูดเอ็นของผม นี่เป็นการแข่งขันกับชายอื่น ดังนั้นผมจะสร้างความรักกับเธออย่างทั่วถึง
「เดี๋ย-! จู่ๆก็เข้มข้น! ว๊าาาา! น่าทึ่งงง……」
ด้วยเสียงการดูดที่มหาศาล ผมโจมตีรูของเธออย่างทั่วถึงทันที เธอหยุดมอบความรู้สึกดีต่อแท่งชายของผม ร้องออกมาในความน่าเวทนา จากนั้นน้ำแตกมาใส่หน้าผม
「ขอโทษ……หนูพ่นไปใส่พี่……หนูทนบาอย่างแบบนั้นไม่ได้เลย」
「ออกมาเยอะนะ มันดีกว่คนก่อนเยอะมาก ใช่มั้ย?」
「นั่นคือที่พี่มีในใจวันนี้เหรอ? …….แม้แต่เทียบกัยังไม่ได้เลย ไอฮานเนสมันขึ้นหนูและเหวียงสะโพกทันที หลังจากที่จับกันนิดเดียว」
มันดูเหมือนในศึกเทคนิคผมก็ได้ชัยชนะด้วย
「พี่จะใส่มันเข้าไปนะ」
「ทำมันช้าๆนะพี่ และให้หนูได้หายใจลึกๆ」
「หนูเยอะไปแล้วแหละ」
「มันเพราะมันนานมากแล้ว หนูต้องเตรียมตัว เพื่ออะไรบางอย่างที่ใหญ่ขนาดนี้」
ขณะที่โยกุริผ่านคลาย ผมจับสะโพกของเธอ และจมแก่นกายของผมเข้าไปในเธอ
「อ่ะออออุ……หนา……นื้ออออ!!」
ผมใส่เข้าไปลึกขึ้นกว่าก่อนหน้า เพราะ เธอได้อวบขึ้น ยังมีที่อีก แต่มันยังแค่ 80% เข้าไปข้างใน
「โอ้ววว มันไปตลอดดทางถึงมดลูกหนูเลย……และความหนานี้ มากกว่าอะไรท้้งสิ้น มันทำให้หนู รู้สึกเหมือนข้างในหนูถูกแหกเลย」
「ของพี่ดีกว่า ใช่มั้ย?」
ผมถามเธอ ระหว่างที่โยกสะโพกของผมอย่างอ่อนโยน และใช้ปลายของใจกลางกายเพื่อถูจุดอ่อนของเธอ ใกล้กับทางเข้าของช่องคลอดของเธอ เมื่อผมทำอย่างนั้น น้ำแห่งความรักของเธอเอ่อล้น และแก่นกายของผมอุ่น
「แน่นอนค่ะ บางอย่างแบบนี้มันทนไม่ไหวหรอก……..ถูหนูด้วยเอ็นแข็งๆของพี่เลย-!! อ๊าาา!!」
ขณะที่ผมถูรอบทางเข้าของเธอ และเห็นว่าเธอเริ่มที่จะเริ่มหื่น ผมแทงลึกเข้าไปข้างใน โยกุริดูเหมือนจะอยู่ในความทุกข์ แล้วก็ยังกรีดร้องด้วย แต่ผมไม่ปล่อยเธอไป ผมจะทำให้เธอ เป็นนักโทษกับจุดกึ่งกลางของผม เพื่อที่เธอจะไม่สามารถไปพบไอ้หน้าไหนอื่นคนไหนได้
「อ๊าาาาาา!! จ-จะแตกแล้ว ฮฮฮฮฮฮฮฮฮี้!! หะ-ให้หนูพักนิ-อู้ววววว!!」
การต่อต้านของเธอมันเปล่าประโยชน์ ผมจับทั้งสองแขนของเธอขึ้นเหนือหัวของเธอขณะที่ขยับสะโพกของผมต่อ มันดูเหมือนเธอถึงจุดสุดยอดไปหลายต่อหลายครั้งของแท้ เพราะเธอพ่นน้ำของเธอใส่ผม และทั้งตัวเธอชัก แต่ผมไม่หยุดเคลื่อนไหว
เธอหมดสติไประหว่างนั้น แต่ผมไร้ความสนใจ และต่อไป ผมแทงอย่างดุดันและลึกเข้าไปในเธอต่อไป ซ้ำแล้วซ้ำอีก ความรู้สึกดีเฉกเช่นนรก ดำเนินต่อไปหลายชั่วโมง จนผมหยุดเพื่อเติมน้ำให้ร่างกายของผม และปลุกโยกุริขึ้น
「อะอุ……โฮ้วววว……อ่ะฮฮฮิ้……」
「มันเป็นยังไง?」
「ดี……น่าทึ่ง……อา หนูจะตาย……ไอ้ฮานเนสมันแม้แต่เทียบกันกับนี่ยังไม่ได้เลย หนูชอบเอ็นนี้…….เอ็นนี้มันเหลือเชื่อ」
「หนูจะหยุดนอนกับผู้ชายทุกคนยกเว้นแต่พี่มั้ย?」
「ใช่ หนูไม่อยากได้เอ็นอื่นนอกจากของเอเกอร์-ซัง ใช้ของพี่ และสร้างความรักกับหนูให้ทั่วถึงเลยนะพี่……」
ช่างน่ารักจริง ถ้าอย่างนั้นผมควรจะจบที่นี่แล้ว
ผมเร่งการขยับสะโพกของผมอีกครั้ง และโยกุริถึงจุดสุดยอดและสลบซ้ำๆ แต่ไม่นานก็ถึงขีดจำกัดของเธอ อสุจิผมเอ่อขึ้นมาจากไข่ผมด้วยเหมือนกัน ดังนั้นที่จะเป็นจุดจบ
「ฝันดี โยกุริ」
ด้วยการแทงลึกครั้งสุดท้าย แก่นกายของผมแทงเข้าไปในเธอ และปลดปล่อยน้ำรัก ขณะที่เธอถูกจับกด เธอเปิดปากและโยนหัวของเธอไปข้างหลังอย่างเงียบๆ
「อ๊าาา ……พี่แตกมามากเลย……」
การครวญของผมและการกรีดร้องของโยกุริ ได้ยินได้ และก็ยังมีเสียงเป็นจังหวะ ของการไปถึงสวรรค์ของผม ขณะที่ผมโยกสะโพกเล็กน้อย ระหว่างที่น้ำแตก ผมรู้สึกถึงความรู้สึกอุ่น แพร่ออกไปรอบหว่างขาของผม แต่มันมีมากเกินไปและมีกลิ่นแปลกๆ
「อา หนูฉี่แตกเหรอ?」
ผมอาจจะลืมตัว และให้เธอแตกมากเกินไป ผมดึงท่อนแข็งออกขณะที่เธอปล่อยปัสสาวะมามากขึ้น จากสภาพแหกเข่าเท้าชิดของเธอ เตียงก็อยู่ในสภาพย่ำแย่ด้วย นี่จะสร้างงานให้คนรับใช้เยอะ
ชื่อเสียงของโยกุริ นั่นมันต่ำติดดินไปแล้ว เพราะมันเนื่องมาจากวิถีชีวิตเปลือยๆของเธอ เพื่อไปเพิ่มความแย่มันอีก เธอฉี่แตก ดังนั้นคนรับใช้อาจจะปฏิบัติกับเธอแย่ลงมากขึ้นไปอีก ผมอยผากจะอาบน้ำ หรือบางทีผมจะทิ้งกระดาษไว้ที่นี่ดี ผมมองหากระดาษ แต่ไม่มีอะไรเลย นอกจากสมุดที่โยกุริไว้เขียนเรื่องราวของเธอ นี่มันดูเหมือนค่อนข้างจะสำคัญและผมร้สึกแย่ที่จะใช้มันเป็นกระดาษจดนิดหน่อย
ช่วยไม่ได้ ผมเลยจะใส่หมึกลงไปบนตัวของเธอ ไม่มีที่ให้เขียนมากสำหรับผม ดังนั้นผมมีจำนวนตัวอักษรที่ถูกจำกัด
“ปัสสาวะเป็นคำสั่ง” ผมจะลงลายเซ็นที่นี่ เพื่อที่จะบอกว่าการปัสสาวะมันความผิดของผม จากนั้น โยกุริจะไม่ถูกกล่าวโทษ ยังไงซะ ไปอาบน้ำกันเถอะ
—————————————————————
เช้าวันต่อมา ขาวลือแพร่ไปในหมู่คนรับใช้ ว่าโยกุริถูกผมลงโทษ และถูกเปลี่ยนเป็นส้วมเนื้อ คนรับใช้ไม่มองเธออย่างโหดร้าย แตะค่อนข้างที่จะอุ่นๆ
มากกว่านั้น โยกุริ ได้หยุดต่อต้านผมแล้ว เมื่อมันมาเป็นเรื่องการมีเซ็กส์ต่อหน้าผู้คน และเริ่มโอเค กับการดูดไม้เนื้อของผมในห้องนั่งเล่น ระหว่างที่เซบาสเตียน และแม่บ้านคนอื่นๆ ยังอยู่รอบๆ น่าจะเนื่องจากเวลา ที่เธอใช้ชีวิตยู่เปลือยๆ
「ในที่สุดเธอก็ไม่สนสถานที่แแล้ว ……ไปถึงแม้แต่การรบกวนศีลธรรมของสาธารณะเลย!!」
เส้นเลือด ปูดออกมาที่ขมับของไมล่า และเธอดูเหมือนจะต้ดสินใจบางอย่าง
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูหนาว
สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
กองทัพที่ บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – หน่วยคุ้มกัน: 80, อื่นๆ: ยังจัดระเบียบอยู่
สินทรัพย์: 8200 ทอง (แรงงาน -200) หนี้: 20 000 ทอง
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรักที่ท้อง), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), ไมล่า (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสเซ็กส์), โยกุริ (ถูกขนานนามว่าเป็นทาสเซ็กส์), เคซี่ (ผี), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), มิตตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์, ปีปี้ (ผู้ติดตาม)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (บุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก) , ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (ผู้คุ้มกัน), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า)
คู่นอน: 99, เด็กที่เกิดแล้ว: 9
—————————————————————
ขอบคุณสำหรับเงิน 30 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
