ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 127 ท่านหญิงในราเฟน - novel-lucky

127 ท่านหญิงในราเฟน

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

「งั้นนี่ก็เป็นดินแดนของท่านฮาร์ดเลตต์ซามะ!!」

คลอเดียเปิดหน้าต่างของรถม้าเต็มๆ และเอียงตัวของเธอไปข้างนอก ในความรีบ คลาร่าจับเอวของเธอ ระหว่างที่ผมก็ช่วยจับเธอ ศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงของหนูมันแปลกๆ นั่นทำไมหนูจะร่วงลงไป ถ้าเอียงตัวออกไปมาก

「แม้ว่ามันยังโดดเดี่ยว เมื่อเทียบกับเมืองหลวง」

「มันไม่มีอะไรที่นี่จริงๆ……การที่จะส่งท่าน มาที่กันดารแบบนี้ ราชวงศ์นั้น เป็นกลุ่มของพวกปัญญาอ่อนจริงๆ」

เธอทำตามใจและพูดมัน นั่นทำให้ผมโกรธนิดหน่อย แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะมีเจตนาร้าย แฝงอยู่หลังคำพูดของเธอ ผมจึงจะปล่อยมันผ่านไป แม้อย่างนั้น ทางหลวงที่งดงาม วิ่งจากเมืองหลวงไปถึงดินแดนของผม และมีสะพานด้วย ดังนั้น การเดินทางของเราราบรื่น

「เนื้อของมอนสเตอร์ที่พี่เจอไม่นานมานี้ เป็นอาหารเลิศรสด้วย ดังนั้น เมื่อเราไปถึงได้โปรดลองซักหน่อยนะ」

「โอ้ชั้น หนูรักเนื้อ」

ผมก็ว่าอย่างนั้น เพราะเธอกินสเต็กหนาเป็นพิเศษในตอนเช้า ตอนเที่ยง และตอนค่ำ ยกเว้นว่าเราจะเอากันอย่างเข้มข้นทุกคืน ผมมั่นใจ ว่าเธอจะอ้วนมากกว่านี้อีก

「รถม้าก็ดีแและทั้งหมดนั่นนะ แต่มันจะดีกว่า ที่จะขี่ม้าพร้อมกับพี่」

บนทางไป คลอเดียอยากจะขี่ชวาร์ซกับผม ตั้งแต่แรกเริ่ม ชวาร์ซรอคอย ที่จะได้มีความสุขของตูดสาวๆที่ขี่เขา แต่สีหน้าที่เขาทำ เมื่อเขาเห็นคลอเดีย ทำท่าจะขี่หลังเขานั้นลืมไม่ลงเลย มันดูเหมือนม้า ทำหน้าตามปวดร้าวได้ด้วย

หลังจากนั้น ชวาร์ซให้ซีเลียและคาร์ล่าขี่หลังของเขา และตามรถม้ามาสบายๆจากระยะหนึ่ง พอมาคิดว่าเขาจะกลัวตูดผู้หญิงซักครั้งหนึ่ง

ขณะที่เราเข้าใกล้กับเมือง ทุ่งนาบนทางหลวงสยายไปต่อหน้าเรา ข้าวสาลีสำหรับหน้าหนาว มันโตถึงจุดหนึ่งแล้ว และการหว่านเมล็ดสำหรับฤดูใบไม้ผลิ ดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น บนพื้นดิ้นที่ดูแลมาตั้งแต่เวลาฤดูหนาว มันค่อนข้างที่จะสงบสุขในปีนี้ ดังนั้น การเก็บเกี่ยวควรจะเพิ่มขึ้นอย่างมากด้วย

ผมมองออกไปที่ระยะไกลๆ เมื่อคิดว่าอดอล์ฟก็ควรจะรู้สึกโล่งใจด้วย ระหว่างที่คลอเดีย มีความคิดเห็น

「อะร้า ผู้คนที่นี่ มีค่อนข้างเยอะที่วุ่นวายกันน่ะ」

ถ้าหนูไปพูดบางอย่างแบบนั้น เกี่ยวกับดินแดนของหนูเอง หนูจะทำให้คนกบฏนะ

—————————————————————

เรามาถึงราเฟน และผ่านกำแพงเมืองที่เกือบจะเสร็จแล้ว และเห็นแถวของทหาร เรียงรายอยู่ตามถนนหลัก

「ทุกหน่วย ทำความเคารพ」

บนคำสั่งของลีโอโพลต์ ทหารเรียงตัวเองไว้ข้างรถม้า และยกหอกและดาบด้วยกัน ฟุมุ สองพันคนที่คาดถึงไว้รวบตัวกันแล้ว

มาจนถึงตอนนี้ เรามีหน่วยคุ้มกันเดินอยู่ตีคู่กับรถม้า เพื่อที่จะปกป้องพวกมัน พร้อมด้วยทหารม้า ที่ล้อมอยู่ล้างนอกหน่วยคุ้มกัน ขณะที่เข้าไป เดินหน้าไปที่คฤหาสน์ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปกป้องข้างในเมือง ดังนั้น นี่แค่เป็นพิธี ถนนหลักที่ทำให้ทหารหลายคนผ่านเราไปได้ ถูกสร้างมาในแบบที่ว่า มันกว้างกว่าถนนหลักเมืองหลวงมาก

「มันดูไม่ดี ที่พี่จะหมกอยู่ในรถม้า」

ผมกระโดดขึ้นบนชวาร์ซ และปล่อยคลอเดียไว้บนรถม้า แม้ว่าเธออยากจะตามผม มันจะแย่ที่สุด ถ้าม้าสะดุดล้มต่อหน้าทุกคน

เมื่อเรามาถึงคฤหาสน์ มีอีกแถว เรียงกันอยู่หน้าทางเข้า เป็นแถวของคนรับใช้ในครั้งนี้ ที่ตรงกลาง เป็นภรรยาน้อย ที่อยู่ที่เมืองหลวง และได้ท้องอยู่ในฐานะภรรยาอย่างเป็นทางการของผม ยืนในท่าทางที่สง่างาม ระหว่างที่จับท้องของเธอ ในแง่ของเวลา เธออยู่ในเดือนสุดท้ายของการท้องแล้ว และมันจะไม่แปลกถ้าเธอคลอดตอนไหนก็ได้แล้วตอนนี้

「ยินดีต้อนรับกลับบ้าน สามีของหนู “ยินดีต้อนรับ” ท่านหญิงมาลอร์ดอล」

ดั่งจะยังไม่เพียงพอ เมลเน้นคำว่า ‘ยินดีต้อนรับ’ ผมไม่คิดว่า คลอเดียเป็นประเภทสาวที่สนใจเกี่ยวกับอะไรบางอย่างแบบนั้น แต่เธอมองเอลด้วยหน้าทตาที่อิจฉา เมื่อผมตั้งใจมอง ตาของเธอชี้ไปที่ท้องของเมล

「……ถ้าอย่างนั้น เธอท้อง ด้วยเมล็ดพันธุ์ของท่านฮาร์ดเลตต์ซามะ……ช่างน่าอิจฉา……หนูอิจฉา」

บางทีรับรู้ได้ถึงอันตราย เมลปิดท้องของเธอเพื่อที่จะปกป้องสิ่งที่อยู่ข้างใน ระหว่างที่เมลิสซ่า และคู ก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อปกป้องเธอ ผมไม่อยากจะพิจารณาที่นี่ แต่ไม่มีอะไรแปลกๆ ที่ควรจะเป็นไปที่นี่

「มีอะไรเหรอ?」

「ไม่…..หนูแค่รู้สึกอิจฉา ถ้าหนูแค่ มีลูกของท่านเอเกอร์ซามะในท้องได้ด้วย…..」

หนูพูดอะไรน่ะ หนูเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วนะ

เพราะเธอเริ่มจะตึงเครียดน้อยลง ผมกอดเมล ในการกอดทีอ่อนโยนจากข้างหลัง กอดเมลิสซ่าและมาเรียระหว่างที่ผมทำ จากนั้นจูบพวกเธอ

「ถ้าอย่างนั้น ท่านก็กลับมาแล้ว」

อดอล์ฟโผล่หน้ามา พร้อมกับกองเอกสารใต้แขน เขามีเจตนา ที่จะให้งานผมเลยทันทีทที่กลับมาเหรอ? ผมจะแหย่เขานิดหน่อย

「ใช่ ชั้นกลับมาแล้ว」

ผมกอดอดอล์ฟ ในแบบเดียวกันที่ผมกอดสาวๆ แต่ผมปล่อยการจูบไว้ มันแน่นอน

「ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย! ได้โปรดหยุดเรื่องนี้ทันที」

ผมก็ไม่ได้ไปสายนั้นด้วยเหมือนกัน แต่มันตลกดี ที่เห็นว่าเขาลนลานแค่ไหน

「ท่านลอร์ดฮาร์ดเลตต์ นี่เป็นองค์ประกอบของกองทัพที่จัดระเบียบใหม่แล้ว และแผนสำหรับการเสริมกำลังและการฝึก ได้โปรดดู」

ลีโอโพลต์ ตรงไปที่ห้องทำงานของเขา ทันทีหลังจากพิธีต้อนรับจบ และเขาทักทายให้เสร็จ

「แต่ก่อนหน้านั้น ชั้นกลับมาแล้ว」

ผมกอดเขา ในแบบเดียวกันที่ผมทำกับอดอล์ฟ

「องค์ประกอบสำหรับการเดินลาดตระเวณดินแดนใหม่ ที่เริ่มต้อนฤดูใบไม้ผลิเสร็จสิ้นแล้ว เราพร้อมที่จะออกเดินทางได้ทุกเมื่อ แต่ผู้ช่วยของเรื่องกิจการภายในนั้นจำเป็น บริเวณนั้นนอกเหนือความถนัดของผม ดังนั้น ผมขอการรับรู้จากเคานต์」

เขาเมินผมอย่างสมบูรณ์ มันไม่มีอะไรนอกจากความไม่สบายตัว ที่จะกอดชายตัวเหลี่ยมๆ ระหว่าเสียงของเขากระซิบเข้ามาในหูของผม ความสุข ที่ผมรู้สึกเมื่อแหย่อดอล์ฟหายไปในทันที ผมต้องฟื้นตัวด้วยซีเลีย

「ว้าา! อะไรน่ะ กระทันหัน?! ฮฮฮฮิ้ อย่าขยำตูดหนู!」

「ลีโอโพลต์จัดองค์ประกอบ และอุปกรณ์ของกองทัพลาดตระเวน ด้วยการต่อสู้อยู่ในใจ ชั้นไม่มีอะไรพิสูจน์ แต่ชั้นรู้สึกว่า บางอย่างอาจจะเกิดขึ้น」

「รับทราบ」

ไม่มีความรีบเป็นพิเศษ เพราะคลอเดียกลับมา ระหว่างที่เข้าไปอยู่ในห้วงความคิด อย่างไม่ค่อยเป็นตัวเอง ผมแหย่ซีเลียต่อ ในท้ายที่สุด หน้าของเธอก็ละลาย ดูสิ เอ็นเล็กๆของครอลล์แข็ง หลังจากที่ได้เห็นหน้าที่มีอารมณ์ของหนู หลับมามีสติก่อน

—————————————————————

อาหารค่ำของวันนี้ ก็ทำหน้าที่เป็นการต้อนรับคลอเดียด้วย ดังนั้นสเต็กเนื้อสัตว์ดำ เตรียมมาเพื่อเป็นจานหลัก เนื้อถูกแบ่งออกมาประมาณครึ่งกิโลกรับ และย่าง มันดูเหมือนนั้นเป็นขนาดการกิน ที่จะดึงรสชาติออกมามากได้ที่สุดเมื่อย่าง

ผมกินได้เต็มๆทั้งชิ้น แต่เพราะมีสาวๆหลายคน มันถูกแบ่งอออกไปครึ่งหนึ่ง อิริจิน่าก็มีหนึ่งชิ้น แต่…….คลอเดีย เห็นได้ชัดว่ามีเนื้อสองชิ้นอยู่บนจานขอองเธอ รอยยิ้มต้อนรับของเมล น่าจะเป็นประชดประชัน แต่คลอเดีย ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะสังเกต

「โอ้ชั้น! นี่เป็นเนื้อที่หนูเคยได้ยินเกี่ยวกับมันมา แต่มันไมได้ดูต่างอะไรจากเนื้อวัวเลยนะ」

เธอใช้มีดในแบบที่คุ้นเคยมากๆ หั่นเนื้ออย่างงดงาม และยัดมันเข้าไปในปากของเธอ

「อะร่ะ-!? ระ รสชาตินี้มัน……」

คลอเดียหั่นชิ้นใหญ่กว่าก่อนหน้านี้ และขนมันเข้าสู่ปากของเธอ

「ช่างเลิศรส!! ไม่มีเนื้อไหน อร่อยเท่ากันนี่เลยในเมืองสีขาว!!」

เธอหั่นเนื้ออย่างงดงามต่อไป และยัดมันเข้าไปในปากของเธอ ด้วยความเร็วสูง

「มันอร่อย! มันอร๊อยอร่อยจริงๆ!!」

เธอเมินซุปและผักที่มาด้วยกัน และกินแต่เนื้อ เธอไม่ได้แตะขนมปังด้วย

「งั่มงั่มงั่ม……เกบุ่!」

โว่ว มันปลิวออกมาากปากของเธอ

「ขออภัย……มันอร่อย!!」

ไม่มีผู้ใดเลยที่ไม่ชอบเนื้อนี้ แต่เมื่อเห็นการแสดงการกินที่ยิ่งใหญ่ของคลอเดีย ทกคนหยุดเคลื่อนไหว รวมถึงผมด้วย เต็มๆทั้งสองชิ้นเนื้อ หายไปในท้องของเธอทันที

「อะร้า ทั้งหมดมันหมดแล้ว」

จานของเธอสะอาดเกลี้ยง — จริงๆแล้ว มันมีเนื้้อชิ้นเล็กๆอยู่ถ้าดูใกล้ๆ

「เอ่ะเฮ่ม」

จากั้น เธอกัดไปที่ผักเล็กน้อย ดั่งว่าเธอเพิ่งนึกอะไรได้

ถ้าผมจำมารยาทที่นนน่าสอนผมได้ การเหลืออาหารไว้ข้างหลัง และไม่เก็บเครื่องใช้ หมายถึง……

「ได้โปรดขออภัยด้วยครับ」

เซบาสเตียน วางสเต็กอีกชิ้นไว้บนจานของเธอ และผู้หญิง เริ่มกินอย่างมีความสุขอีกครั้ง

「เหลือเชื่อ」「หนูไม่คิดว่าเธอจะกินทั้งหมดได้」「หน้าอกของเธอจะแย่ลง」

คาร์ล่า เมล และนนน่า มองหน้ากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมตกใจว่าเธอไม่ได้เปลี่ยนเป็นก้อนเนื้อ ที่ทำอย่างนี้มาจนถึงตอนนี้ แต่ผมจะไม่พูดอะไรที่ไม่โรแมนติกที่จุดนี้ ดังนั้น กินตามที่หนูอยากกินเลย

ในท้ายที่สุด คลอเดียกินเนื้อหมดไปสามชิ้น ตามด้วยผัก ซุป และขนมปัง

「อุปุ……หนูกินมากไปหน่อย」

「นั่นไม่หน่อยเลยนะ」

มันดูเหมือนเธอไม่ได้ยินเสียงเบาๆของคาร์ล่า

「หนูจะอ้วนถ้าเป็นแบบนี้ บางทีหนูควรจะออกไปเดิน คลาร่า ตามชั้นมา」

「ถ้าจะเดินซักหน่อย ทำไม่ไม่เดินกลับไปเมืองสีขาวล่ะ」

เธอไม่ได้ดูเหมือนจะได้ยินเสียงกระซิบของเมลด้วยเหมือนกัน

「หน่วยคุ้มกัน ให้บางคนปกป้องเธอ」

มันจะเละเทะใหญ่โต ถ้าพวกนักเลงลักพาตัวเธอ แม้ว่า มันจะไม่ง่ายที่จะอุ้มเธอไป

「ยังไงซะ กลางคืนจะมาเยือนเราแล้ว…….」

ประตูปิด และมันเป็นตอนนั้นเอง

แปร้ดดดดด-

「ท่านหญิง! ดังไปแล้ว!!」

「ไม่เป็นไรหรอก ประตูปิด ดังนันไม่มีใครได้ยิน……ออุ」

แปร้ดแปร้ด ป้าดปู้ดแปร้ด

「เห้อ ท่านหญิงคะ!」

ขอโทษ ประตูไม่ได้สร้างมาจากวัตถุดิบที่ดีที่สุด เหมือนที่หนูมีอยู่ที่บ้าน บวกกับ มีช่องว่างตรงนั้นตรงนี้ และเสียงเล็ดออกมาได้……

「นนน่า ได้โปรดไปติหน่อยสิ!」

「ไม่เอา ทำไมหูต้องออกไปดมตดหมูด้วยล่ะ?」

「ถ้าได้กลิ่นนั่น พี่จะแท้งนะ」

มันดูเหมือนเหล่าภรรยาก็ได้ยินมันค่อนข้างจะชัดเจนด้วย

「ท่านเอเกอร์ซามะ! เราจะเข้าห้องน้ำก่อนวันนี้」

「อย่างน้อยเธอก็เป็นแขกนะ พี่เลยอยากให้เธอไปอาบก่อน……」

「ถ้าตูดอีนั่นไปจุ่มน้ำวันนี้ หนูจะแค่ราดตัววันนี้」

อย่าพูดอย่างนั้นเลย เธอให้เงินเราเป็นภูเขา และอย่างอื่นอีกหลายสิ่งเลยนะ

「ถ้าอย่างนั้นมันจะได้ ถ้ามีแค่นนน่า ผู้ที่ชอบใช้เงินเปลือง ลงไปในน้ำ ถ้าเธอล้างตัวด้วยน้ำต้มหมูนั้น เธอจะกลับมามีสติ」

「กกกกี้—–!!」

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคลอเดียและสาวคนอื่นๆ ที่จะสนิทกันเหรอ

ดังนั้น การอยู่ทีราเฟนอย่างสบายๆของคลอเดีย จบลงในหมู่คำโต้แย้ง โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากผิวเผิน เธอสามารถที่จะหาเนื้อสัตว์ดำสดที่จะขนกลับไปกับเธอได้ด้วย แต่อย่างที่คาด มันจะไม่ไปถึงเมืองสีขาว ดังนั้นขณะที่เธอร้องไห้อย่างควบคุมไม่อยู่ เธอขนเนื้อรมควันขึ้นไปบนรถเกวียนของเธอ และจะกลับไป

「คนนั้น เธอกินเนื้อสัตว์ดำทั้งตัวเลย ระหว่างที่เธออยู่ที่นี่ ไม่ใช่เหรอ?」

「มันขนาดประมาณเท่าม้า ว่าแล้ว……」

ผมได้เหลียวมองคลอเดียกินชิ้นที่สองตอนเช้านี้

「พี่คิดว่า นั่นไม่น่าจะเกิดขึ้นนะ」

แต่ผมไม่มั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น

—————————————————————

ในที่สุด มันก็เป็นคืนสุดท้าย สำหรับการเตรียมการที่จะออกเดินทางของเธอ

「……มันเป็นไปไม่ได้สำหรับหนู ที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปเหรอ?」

「หนูเป็นภรรยาของชายอื่น ได้โปรดเข้าใจมันด้วย」

「อ้าา ช่างน่ารำคาญ!! ถ้าชายคนนั้น แค่ป่วยตายๆไปซะเร็วๆนี้……นั่นไม่ได้นะ นั่นหมายถึง หนูจะขาดของขวัญมาให้ท่านเอเกอร์ซามะ!」

ดังนั้นจริงๆแล้วเธอก็รับรู้ว่าเธอกลืนกินโชคลาภของสามีเธออยู่ มากกว่านั้น ความสัมพันธ์ของเธอ กับสาวๆที่นี่มันเละเทะไปหมดแล้ว ผมจะไม่สนับสนุนผู้หญิงที่มีนิสัยจับจ่ายใช้สอยอย่างสูญเปล่า มากกว่านนน่า 10 เท่า ดังนั้น พี่จะขอให้หนูทำตัวให้รอบคอบนะ

「อย่างน้อยที่สุด ให้พี่ ได้สร้างรักกับหนู จนกว่าหนูจะบ้าไปวันนี้นะ」

「ค่ะ ได้ค่ะ! หนูจะบ้า มาเป็นสัตว์ป่าติดสัตว์กันเถอะ」

ด้วยนั่นที่พูด คลอเดียเปิดขวดยาเล็กๆ ที่มียาปลุกกระสัน และผสมมันเข้ากับน้ำในเหยือก

「อุฟุฟุ ท่านเอเกอร์ซามะ ไร้คู่แข่งตั้งแต่แรกเริ่มอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องใช้ยาปลุกกระสัน แต่……หนูสงสัยว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเราใช้」

แม้ว่านี่มันอาจจะสายไปนิดหน่อย ผมไม่รู้ว่าผมเชื่อยาตัวนี้ได้มั้ย ผมจะตายถ้ากินมันมั้ย

「ได้โปรดขออภัย」

หลังจากที่เห็นผมลังเล คลาร่าก้าวมาข้างหน้าจากด้านข้าง และเติมแก้วด้วยน้ำจากเหยือก และกินมันลงไป

「มันกินได้ค่ะ」

สาวกลับไปที่ของเธอข้างกำแพง ฟุมุ ถ้าคลาร่าพูดอย่างนั้น เช่นนั้นมันต้องเป็นจริง

「เอาสิ เอาเลยตอนนี้……」

「ถ้างั้น พี่จะดื่มมัน」

คลอเดียอยู่ข้างๆผม เราจูบและลูบไล้กันเบาๆ หลังจากที่เราดื่มน้ำ ฟุมุ กายผมเริ่มร้อนขึ้นแล้ว

「อออุ……หนู……ขอโทษ……จริงๆ」

ผมได้ยินเสียง และหันไปดูเพื่อที่จะเห็นว่าคลาร่า ไหลลงกำแพงด้วยความทรมาน หน้าของเธอแดง และหว่างขาของเธอหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน เกือบจะเหมือนฉี่ราด

「หนูขออภัยอย่างสูง!」

หลังจากที่ขอโทษอีกครา เธอถอดกางเกงใน และใช้นิ้วของเธอเพื่อเกี่ยวเบ็ดอย่างรุนแรง

「มันเป็นผลลัพธ์ที่น่าทึ่ง ไม่ใช่เหรอ?」

「ใช่ คลาร่าแค่กินไปแก้วเดียวเอง ดังนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา……」

เราะดื่มกันไปทั้งเหยือก ที่เต็มไปด้วยมัน

ทันทีต่อมา ผมรู้สึกถึงการเต้น ภายในร่างกายผมเหมือนหัวใจเต้นครั้งใหญ่ และจากนั้น ความรู้สึกร้อนไหลลงที่หว่างขาของผม

「อุโออออ้……」

เอ็นแข็งของผมครึ่งชูชันจากการลูบไล้ของคลอเดีย แต่ผมเเห็นมันได้อย่างชัดเจน ว่าขนาดมันเพิ่มขึ้น โด่พร้อมเรียกความสนใจ สูงกว่าความสูงปรกติของมัน งอกลับมาด้านหลัง ฟาดกับท้องของผม

「กกกกุ!」

ผมรู้สึกถึงน้ำที่พ่นออกมา จากปลายของไม้เนื้อ ผมคิดว่าผมน้ำแตก แต่มันปรากฏว่าเป็นแค่น้ำเงี่ยน ความคิดของผมบิดเบี้ยว

ผู้หญิง ใครก็ได้ ผมแค่ต้องการผู้หญิง ผมไม่ถือ ถ้าเธอน่าเกลียด แก่ หรือเด็กน้อยๆ ผมแค่อยากจะกระซวกรูของผู้หญิง ถ้าพวกเธอต่อต้าน ผมจะแค่ข่มขืนพวกเธอ

「ฮ่าาา ฮ่าาา……ผู้หญิง……เอาผู้หญิงมา」

เมื่อผมจับเอ็นของผมเอง ผมรู้สึกได้ ว่ามันใหญ่กว่าเดิมไปเยอะมาก นั่นไม่สำคัญ เพราะผมจะแค่ใช้กำลัง

「มีผู้หญิงทางนี้พี่ขา」

มันพูดว่ายานี้ มีผลกับทั้งชายและหญิง การที่ได้ดื่มเท่ากัน คลอเดียก็ได้อิทธิพลมาอย่างหนักหน่วง เปิดต้นขา แหกรู น้ำเงี่ยนพุ่งออกมาของจริง

「อุโอออ้! ตัวเมีย!!」

「ตัวผู้!!」

ไม่มีความจำเป็น ต้องลูบไล้ หรือยั้งมือ ดั่งจะโยนผู้หญิงที่เข้ามากอดผม ผมนอนเธอลง และจับเธอด้วยทั้งสองมือ พร้อมแหกขาของเธอ เกือบจะเหมือนมันกระดูกหลุด ใช้แค่สะโพกของผมชนกับหว่างขาของเธอ แทงเอ็นเข้าไปในรูเธอทันที

「โซร่าาา!」

「คย้าาาา!!」

ผมได้ยินเสียงของเนื้อของเธอแหกออกจากกันสองที – หนึ่งคือเมื่อเอ็นที่ใหญ่มากเกินไปของผม ดันแหกรูเธอ และสองคือเมือผมเปิดทางเข้าของมดลูกของเธอด้วยกำลัง

ด้วยขนาดของเอ็นผม ปรกติแล้วมันจะทำให้เจ็บคมๆ ถ้าผมขยับอย่างรุนแรง มันน่าจะทำให้ผู้หญิงบาดเจ็บ

「จะแตกแล้ว!!」

「อ่ะฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้—!!」

แต่เสียงที่เล็ดออกไปจากปากของเรา คือการตะโกนแห่งความเสียว ยาไม่เพียงแค่กระตุ้นความใคร่ของเรา แต่เพิ่มความเงี่ยนของเราด้วย

เธอดิ้นแขนดิ้นขา แต่การน้ำแตกไม่หยุดยั้ง ถ้าเป็นแบบนี้ ท้องของเธอจะระเบิด ถ้านั่นได้กิดขึ้น จำนวนรูจะเพิ่มอีกหนึ่ง

「อยู่นิ่งๆ!」

ผมพลักเธอ และดึงเอ็นออกมาด้วยกำลัง แม้ว่าปลายมันจะติด จากนั้น ดันมันใส่ท้องของเธอ

「กกกกกกุ่」

เมล็ดพันธุ์ของผม พ่นออกมาเหมือนถูกเค้นออกมา ทำให้ท้องของเธอแฟ่บไป

「ได้เลย ตอนนี้พี่แตกได้อีก」

ผมแทงเอ็นของผมเข้าไปในรูเธออีกครั้ง และขยับสะโพกเออย่างเข้มข้น การขยับนี้ ไม่ใช่เพื่อให้ผมน้ำแตก ผมได้น้ำแตกไปแล้ว แต่เพิ่มเติมจากการที่ผมอยากได้การกระตุ้นที่แรงกว่านี้ ผมอยากจะมีความสุขกับกายเธอให้เต็มที่ที่สุด

「อ่ะก่ะะะะ……เสียวโว้ย……」

หลังจากการโยกสะโพกกระแทก และกายของคลอเดียชักอย่างมหาศาล เธอสติขาดสะบั้น แม้อย่างนั้น ผมแทงเข้าไปลึกและดุเดือดต่อไป เพื่อที่จะให้เธอไม่สลบ

「เอ้ยยย มันหลวมแล้ว」

บางทีมันเป็นเพราะเธอหมดสติ หรือบางที มันเพราะผมแหกมันมากไป แต่จิ๊ของเธอได้หลวมขึ้น เพื่อที่จะเสียวได้มากกว่านี้ ผมพลิกคลอเดียคว่ำหน้า และแหกรูตูดของเธอ

「ตูดหนู……ไม่ได้……โอ๊ววว……」

「เงียบ……เงียบ!!」

ผมกดลงใส่เธออย่างสมบูรณ์ และดันเอ็นที่ขยายของผมเข้าไปในรูเธอ เสียงของเนื้อแหก เข้มข้นมากกว่าก่อนหน้าเข้าไปอีก

「มัน มันจะฉีกแล้ว!!」

「จึ……」

ถ้ามันฉีก รูเธอจะหลวมอีกครั้ง ผมจับน้ำหล่อลื่น ที่ไว้สำหรับการเอากัน และยามันใส่ตูดเธอ จากนั้นแทงตัวเองเข้าไปอีกครั้ง

ผมเ็นเอ็นยักษ์ใหญ่ แหกรูแน่นๆของเธอ และเมื่อมันเข้าไปได้ครึ่งทาง ทันใดนั้น มันก็ไหลเข้าไปถึงโคน

「ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้!!」

「มันเข้า……มันเข้าไป!!」

ผมจำอะไรไม่ได้มากจากจุดนั้นไป ผมน่าจะเหวี่ยงสะโพกผมต่อ เหมือนผมเป็นคนคุ้มคลั่ง และคลอเดียน่าจะกรีดร้องในความเสียวเหมือนเธอบ้าคลั่ง ขณะที่เราเอากันทางตูด และหลังจากที่ผมน้ำแตก ไปจำนวนที่เยอะแยะในท้ายที่สุด สองเราฟุบล้มบนเตียงด้วยกัน

ทันใดนั้น ความรู้สึกของน้ำลงคอของผม ดึงผมกลับมามีสติ ผมม้วนตัวบนเตียง และนอนอ้าแขนขาในท่าตัวอักษร ‘大’

「กลับมามีสติแล้วเหรอพี่?」

คนที่ให้ผมดื่มน้ำคือคลาร่า ผู้ที่เห็นได้ชัดว่าส่งมันปากต่อปาก

「ได้โปรดสบายใจ น้ำนี้้ไม่มีอะไรในมัน」

นั่นดี ถ้าผมทำสิ่งที่ผมเพิ่งทำไป กับคลาร่าที่ตัวเล็กกว่า ไม่ต้องสงสัยว่าเธอจะพังและอาจจะตายใจกรณีที่แย่ที่สุด

「แล้วคลอเดียล่ะ่?」

「หนูฝากเธอไว้ให้คนรับใช้ของคฤหาสน์เรา ระหว่างที่เธอยังหมดสติอยู่ เธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ มากมายต้องได้ถูกอัดเข้าไปในตูดของเธอ เพราะเมื่อเราเดินไปครึ่งทางที่โถงทางเดิน บางอย่างมันหลวม และน้ำว่าวและอุจจาระพุ่งออกมา……」

「ช่างมันเถอะ มันไม่เป็นไรถ้าไม่พูดต่อ」

มันโชคดีที่เธอไม่มีสติ

「หนูแค่ได้ไปเล็กน้อย ดังนั้น มันไม่ใช้เวลานานสำหรับหนูที่จะกลับไปสู่สภาพเดิม……แต่หนูไม่คิดว่ายามันจะแรงขนาดนั้น」

「ไม่ใช่ว่ามันถูกใช้ไปทั้งขวดเหรอ?」

ถ้ามันถูกใช้น้อยกว่านี้ สองเรามีความสุขกับการเสพสมที่ใคร่หาและหลงใหลได้ ถ้ามันถูกใช้มากไป เราจะเปลี่ยนไปเป็นสัตว์ป่าอย่างสิ้นเชิง

「อาาจะเป็นอย่างนั้น ไมว่าจะแบบไหน……」

คลาร่าขึ้นมาบนเตียง และยืดมือไปที่หว่างขาของผม ผมแน่ใจ ว่าผมพรั่งพรูไปมากจนทำให้ตัวผมกังวล ว่าท้องของคลอเดียจะระเบิดมั้ย แต่จุดกลางกายผมยังยืนตรง และไข่ผมยังแน่นอยู่

「พี่ยังไม่พอใจด้วยเหรอ?」

「พี่ยังมีสติอยู่น่า……」

ตอนนี้ที่ผมมองดู คลาร่ามีน้ำหวาน ที่ส่งกลิ่นตัวเมียมาจากต้นขาของเธอ

「เราทำมันดีมั้ย?」

「ได้โปรดนะ」

มันอาจจะเป็นเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบ ที่กายเรากระสัน ระหว่างที่สติยังคงอยู่

「เลียมัน」

ผมดันความเป็นชายที่อวดตนหน้าคลาร่า

「ด้วยความยินดีค่ะพี่」

เธอนำทั้งสองมือไปที่แก่นอุ่นของผมและลากลิ้นเธอขึ้นลงปลาย

「หนูขอโทษ มันใหญ่เกินไป และเข้าไปในปากไม่ได้ หนูเลยจะใช้ลิ้น เพื่อบริการพี่」

เพราะยา เอ็นผมยังมีผลอยู่ เหมือนกับที่หว่างขาของเธอเป็นอยู่ แม้ว่าเธอจะเปิดปาก ให้ไกลที่สุดเท่าที่ไปได้ กรามของเธอน่าจะหลุด ถ้าเธอพยายามจะยัดเอ็นผมเข้าไป

「มันไม่เป็นไร เพราะยา พี่แทบไม่ไหวอีกแล้ว และไม่นานก็แตก」

เธอชักไม้ผมอย่างอ่อนโยนด้วยมือ และวาดวงกลมที่ปลายด้วยลิ้นของเธอ เลียดีดขึ้นและลงเป็นครั้งคราว ที่ปลายจากข้างหน้า และเลียมันเหมือนเลียอมยิ้ม

「หนูทำได้ค่อนข้างดีนะ ฝึกแบบนี้กับคนอื่นเหรอ?」

「ไม่มีทาง หนูจินตนาการถึงของของท่านฮาร์ดเลตต์ซามะระหว่างที่เลียเอ็นปลอม」

เมื่อผมนึกภาพเธออย่างนั้นในใจของผม ไม้เนื้อของผมเต้นกระตุก

「มันเหมือนท่อนซุงจริง……น่าจะยา แต่การที่มันใหญ่ขนาดนี้」

「มันไม่เป็นไรหรอก ถ้าแค่ใช้ปาก หรือถูที่ต้นขา」

มันน่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับรูของเธอ

「ไม่ หนูจะรับมันใส่จิ๊ แม้ว่ามันจะฉีก มันคือความภาคภูมิใจของผู้หญิง」

อย่างนั้นเหรอ ผมจะต้องระวัง ที่จะไมทำให้เธอเจ็บ

「ถ้าหนูรู้สึกไม่สบายตัว โปรดให้พี่รู้」

คลาร่าจับเอ็นอุ่นของผมไว้กับที่ ระหว่างที่ใส่นิ้วก้อยเขามาในรูพ่นน้ำ และใช้อีกมือ เพื่อชักตัวไม้ ซึ่งทำให้นิ้วก้อยของเธอ ดิ้นอยู่ในเอ็นอุ่นของผม

「เจ็บมั้ยพี่?」

「ไม่ อาจเพราะมันขยายใหญ่ มันรู้สึกยอดเยี่ยม」

「งั้นหนูจะหยุด」

เธอกัดปลายเบาๆ วิ่งฟันเธอใส่มัน เพราะความแข็งที่มันได้เป็น มันไม่เจ็บ แทนที่มันจะเจ็บ มันมองความรู้สึกเสียวที่เข้มข้นให้ผม

「จะแตกแล้ว!!」

「คย้าาา!」

ผมดันคลาร่าออก ขี่หน้าของเธอ พรั่งพรูตรงไปที่เธอ น้ำรักพุ่งออมาเหมือนน้ำพุ และเธอถูกย้อมไปด้วยสีขาวโพลน

「อ่ะบุ่! โค่ะบุ่! นโบ่ะ!」

แม้อย่างนั้น เธอนำสองมือไปที่หน้าเธอเพื่อรับมันทั้งหมด ผมปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์ไปมากขึ้น เหมือนจะชื่นชม ความพยายามที่น่าชื่นใจ

「อาา……พี่แตก」

「หนูดีใจจัง」

เมื่อมองคลาร่าตอนนี้ มันไม่ชัดเจนอีกแล้ว ว่าเธอเป็นหนุ่มหรือสาว ทั้งหมดทีผมรู้ คือเธอหยดย้อยไปด้วยน้ำกาม

「อยากเช็ดหน้ามั้ย?」

「ถ้าพี่ไม่ถืง พี่ใส่มันเข้าไปทั้งแบบนี้ได้มั้ย」

「ไม่ใช่มันจะไม่สบายตัวเหรอ?」

「ไม่ ไม่เลยจริงๆ คืนนี้ คือคืนสุดท้าย หนูอยากจะใช้เวลาของหนู โดยถูกห้อมล้อมไปด้วยกลิ่นของท่านฮาร์ดเลตต์ซามะ」

ช่างเป็นอะไรน่ารักที่พูดออกมา แต่หนูพูดว่าหนูอยากให้หน้าหนู ปกคลุมไปด้วยน้ำกามนะ

「บ้ากาม」

「ไม่ชอบแบบนั้นเหรอ?」

「รักเลยล่ะ」

คลาร่านอนหงายหน้าที่เตียง ขณะที่ผมทับเธอ ขณะที่ผมทำอย่างนั้น เธอเปิดขาของเธอ เมื่อผมวางเอ็นแข็งไว้กับทางเข้าของรูของเธอ เธอกัดผ้าปูเตียง เธอเข้าใจ ว่าความเจ็บวดนั้นเลี่ยงไม่ได้ สำหรับสาวตัวน้อยๆ เธอมีสีหน้า ที่บอกผม ว่าไม่ว่ายังไงเอก็จะทนมัน มันไม่ดีถ้าผมทำให้เธอรออยู่แบบนี้ด้วย

「ฮึ่มมมม!」

「——–!!」

มีเสียงฉีกขาด ขณะที่ไม้ของผม ฝังตัวมันเองเข้าไปในรูของเธอ กุหลาบของเธอไม่ฉีกออก……แต่มันแหกยืดในแบบที่แปลกๆ

「มันแน่น เดาว่านั่นทั้งหมดแล้ว」

「กุ่……เอาเลยพี่ โยกสะโพกพี่เลย」

อย่างไรก็ตาม เมื่อผมมองดูหน้าของคลาร่า เธอยิ้ม จากนั้นโกยน้ำกามทีอยู่ที่หน้าของเธอมา แลบลิ้นออกในท่าทีที่ซุกซน และเลียเมล็ดพันธุ์ออกจากนิ้วของเธอ เธอพยายามเต็มที่ ที่จะแสดงให้ดูเหมือนเธอเป็นผู้หญิงลามก เพื่อทำให้อารมณ์ผมยิ่งๆขึ้นไป ผมรู้ว่าเธอแสดงอยู่ แต่ผมจะเล่นไปด้วย

「ถ้าอย่างนั้น พี่จะไม่รั้งมือ และตอบรับข้อเสนอ」

ทันที่ผมขยับสะโพกของผม คลาร่าลืมที่จะแสดงไป และหน้าของเธอ แสดงความทุกข์ทรมานทันที เพื่อที่จะเสนอความสบายให้เธอบ้าง ผมใช้มือหนึ่งเพื่อกอดกายเธอไว้ใกล้กับอกของผม ถูหลังของเธอ

「เอ็นใหญ่ยักษ์…….มันใหญ่จนมันเจ็บ…….ถ้าหนูทนนี่ได้……หนูทนอะไรก็ได้……」

「อื้ม อื้ม หนูที่น่ารัก」

ผมยกสาวขึ้นประมาณครึ่งทาง และโยกสะโพกของผม แหย่รูตูดเธอเป็นครั้งคราวด้วยนิ้วเป็นการล้อเล่น การที่เสียวง่ายตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว สองเราไต่เขาแห่งความรู้สึกดี เพื่อไปถึงยอดเขาสุดเสียวอย่าวรวดเร็ว

「พี่กำลังจะแตกแล้ว」

「หนูก็จะแตกด้วย!」

เรามองกัน และยิ้ม

「อยากให้พี่สุดยังไง?」

「หนูอยากจะให้พี่กอดหนูแน่นๆ…….และยกหนูขึ้น……」

「แบบนี้?」

ผมจับตูดคลาร่า และยกเธอขึ้นจากข้างหน้า แน่นอนว่าสิ่งนี่ทำ ระหว่างที่เอ็นอุ่นของผมยังอยู่ข้างในเธอ

「พี่จะจับหนูไว้ ดังนั้นถ้าอยากโยนหัวไปข้างหลังหรือยืดแขน ทำตามทีชอบได้เลยนะ」

เพราะเธอเบามาก ผมยกเธอได้ด้วยมือเดียว

「ขะ ค่ะ……อ๊า อ๊า อ๊า!! อ๊าาาาาาาาาาา—-!!」

เธอกางมือออก และโยนหัวไปข้างหลังอย่างไม่ออมแรง ขณะที่ผมแทงเธอระหว่างที่จับเธอไว้ การมาถึงจุดสุดยอดของผม ไล่ตามหลังเธอ

「อุโออออออ้!!!」

ยาเสียประสิทธิภาพของมันไปบ้างแล้ว แต่ผมยังมั่นใจ ว่ามันยังมีน้อยนิดที่เหลืออยู่ในร่างกายของเขา ต่างจากสร้างความรู้สึกดี การถึงจุดสุดยอดครั้งนี้้ เป็นเรื่องที่ก่อโดยการบีบบังคับ มันมีเวลาที่จำเป็น สำหรับการไปถึงการถึงจุดสุดยอดปรกติ แต่มันไม่แย่ ที่จะทำการละเล่นแบบนี้นานๆครั้ง

「…………」

คลาร่าหมดสติ ระหว่างที่หัวเธอโยนกลับไป และขณะที่ผมจับร่างที่เหมือนหุ่นกระบอกของเธอ ผมน้ำแตกเข้าไปในรูที่รัดแน่นสุดขีด ท้องของเธอขยายอย่างช้าๆ มากขึ้นและมากขึ้น และแม้ว่า ผมจะรู้สึกเสียใจนิดหน่อย ที่เธอเริ่มน้ำลายฟูมปาก ยกเว้นว่าเอ็นแข็งของผมจะปล่อยทุกอย่าง ปลายจะไปติดอยู่ข้างใน และผมจะไม่สามารถดึงมันออกมาได้

「จะแตกอีกนิดนะ ขอโทษที…………หืม? โอ้ เหี้ยแล้ว」

คลาร่าหมดแรงไปอย่างสิ้นเชิงและฉี่ไหลลงจากต้นขาของผม ไปลงพื้น ผมจะให้เงินเพิ่มกับแม่บ้านที่ทำความสะอาดพวกนี้

—————————————————————

「หนูจะมมาอีกน้าาาาาาาาา!!」

「อื้ม งั้น ดูแลตัวเองด้วย」

การมาอยู่ของคลอเดียจบแแล้ว และเธอจากไปเพื่อไปดินแดนเกิดของเธอด้วยน้ำตา เพราะไม่มีแขกที่จะต้องสร้างความบันเทิงอีกแล้ว ในที่สุด ผมก็เริ่มลาดตระเวนดินแดนใหม่ของผมได้

「ทุกหน่วย จัดแถว! ทั้งกองทัพจะเริ่มการเดินทัพตอนนี้ และตามท่านลอร์ดฮาร์ดเลตต์จากตอนนี้ไป แม้ว่า นี่ยังอยู่ในดินแดนของเรา อย่าลดการป้องกัน และรู้ไว้ด้วยว่า ความโง่เขลาใดๆก็ตาม มันจะทำศักดิ์ศรีของเคานต์เสียไป!!」

ลีโอโพลต์ตะโกน และกองทัพเริ่มเดินทพ สิ่งต่างๆเกี่ยวกับดินแดน มันไม่ควรจะใช้เวลามาก แต่ผมมีความรู้สึก ว่ามีพายุกำลังก่อตัว

เพื่อกล่าวเพิ่มเติม ในวันที่คลอเดียกลับบ้านคนสวนและแม่บ้านทำความสะอาด เอากันในสวนคฤหาสน์ คนสวนพูดว่าเขาถูกแม่บ้านยั่ว ระหว่างที่แม่บ้านไม่มีเงื่อนงำเลิยว่าทำไมเธอทำบางอย่างแบบนั้น และร้องไห้ ริต้าอารมณ์เสียคิดจะไล่ทั้งสองออกไป แต่ผมสามารถที่จะทำให้สิ่งต่างๆมันเย็นลงได้ มันน่าจะเพราะน้ำ ที่เราทิ้งไว้ข้างหลัง ผมจะมอบเงินเพิ่มให้แม่บ้านบ้าง คนสวนจะไม่ได้อะไรเลย เพราะแม่บ้านดูน่าอร่อย ครั้งหน้า ผมจะทำเธอ

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูใบไม้ผลิ

สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ

กองทัพที่บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – 2500 (ที่ 1000 เป็นทหารม้าธนู) – กำลังจัดระเบียบ

สินทรัพย์: 14300 ทอง (ค่าต้อนรับ -200) (ค่าใช้จ่ายการเดินทาง -100) (แรงงาน -300) (เรียกรวมพล -100) หนี้: 20 000 ทอง

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ, โล่อัญมณี, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวชั้นสูง

ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย),เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), คู (คนรัก), รู (คนรัก), มิเรล (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสกาม), เคซี่ (ผี). มิทตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์ (ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรัก), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), โยกุริ (ปรับปรุงนิสัย), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โดโรเธีย (คนรัก อยู่ในเมืองหลวง)

ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์ (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)

ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่เพื่อสันติสุข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (คนคุ้มกัน), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดารา)

คู่นอน: 106, เด็กที่เกิดแล้ว: 10

—————————————————————

ขอบคุณสำหรับเงิน 200 บาท จากคุณ ประยุทธ

เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 0/200

คอมใหม่ 0/2000

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 2000/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu