ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 132 ตัดสินโทษ
132 ตัดสินโทษ
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「อออุ……กระซิก…………」
นอนตะแคงบนเตียง ผมลูบหัวของผู้หญิง ที่นอนอยู่ข้างผมอย่างอ่อนโยน ผมนำเธอเข้ามาใกล้และให้เธอพักบนแขนผม แต่ ผู้หญิงเบือนหน้าหนี ฝังหน้าของเธอไว้ใต้ผ้าห่ม ร้องห่มร้องไห้ ในความปวดร้าว
「อย่าร้องเหมือนสาวน้อยที่เพิ่งโดนขืนใจไปเลย」
「แต่นั่นมันอะไรที่เพิ่งจะเกิดขึ้น!!」
ลุกขึ้นกระทันหันจัง ช่างเป็นสาวที่กระฉับกระเฉง
「อ๊า อย่า! อีกแล้วเหรอ!?」
ผมผลักผู้หญิงลง และเมื่อผมกดเอ็นครึ่งแข็งของผมใส่ช่องเปิดของเธอ ผมสามารถที่จะไหลมันเข้าไปได้อย่างราบลื่น ในรูของเธอ เนื้อจากการอัดฉีดน้ำกามก่อนหน้านี้ ที่ทำหน้าที่เป็นน้ำหล่อลื่น
「มันข้างในอีกแล้ววว」
「อย่าดูไม่มีความสุขเกี่ยวกับมันอย่างนี้เลย พี่จะทำให้มั่นใจว่าเธอรู้สึกดี」
ด้วยแค่นั้นที่พูดมา ผมเริ่มขยับสะโพกของผม ปลุกเร้าเสียงเหมือนหมาน้อยเล็ดออกมาจากสาว ขณะที่เธอเกาะแกะผม อย่างที่คาดไว้ เธอหื่นขึ้น เธอแค่พูดว่าเธอไม่ชอบมัน แต่เธอค่อนข้างเป็นสาวน่ารัก
หลังจากที่ระงับกบฏ ผมอยากจะกลับไปที่ดินแดนของผมทันที แต่อดอล์ฟและลีโอโพลต์หยุดผม มันดูเหมือนผมต้องตัดสินกบฏโดยตรง
การตัดสินที่ผมมอบออกไป ประกอบไปด้วยสามส่วน:
กบฏ — การประหาร หรือแรงงานในเหมือง 5 ปี
คนที่เข้าร่วมการต่อสู้ตรงๆ — ขังคุก 3 ปี หรือแรงงานไร้ค่าจ้างครึ่งปี
พลเมืองที่ตามมา — ยกเว้น
ผู้คนทั้งหมดที่เข้าร่วมโดยตรงในการต่อสู้ เลือกที่จะทำงานแรงงานไร้ค่าจ้างแทนที่จะโดนขัง ถ้าพวกเขามีแรงที่จะก่อกบฏ พวกเขาควรจะสามารถสำเร็จบางอย่างเหมือนแรงงานง่ายๆได้
อย่างไรก็ตาม มันเป็นผู้ชายส่วนใหญ่ ที่เข้าร่วมการกบฏ ดังนั้นผู้หญิงและเด็กๆ ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง จะหิวตายถ้าแบบนี้ นั่นทำไมหมู่บ้าน ที่ถูกใช้เป็นฐานการกบฏ จะเปลี่ยนเป็นหมู่บ้านที่พัฒนา และภาษีจะลดลงปีหนึ่ง นี่จะสามารถให้พวกเธอพอทำได้ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง จนกว่าเหล่าผู้ชายจะกลับมา จากการทำแรงงาน
แม้ว่าการดัดนิสัย คืองานแรงงานไร้ค่าจ้าง มันแค่หมายถึงไม่มีรางวัล แต่ทุกอย่างอย่างอื่นยังคงเหมือนเดิม มันไม่ใช้ง่านที่โหดร้ายสุดขีด ที่จะทำให้คนแรงงานคนหนึ่งล้มทรุดไป
ปัญหาคือพวกกบฏ ผู้ที่ทั้งหมดเลือกที่จะทำงานแรงงานหนักที่เหมือง แทนที่จะเป็นการประหาร ในที่สุดแคลร์ก็ได้มีแผนสำหรับเหมืองเหล็ก ดังนั้นผมจะฝากพวกเขาไว้กับเธอ อะไรที่เกิดขึ้นกับพวกเขา ไม่ใช่ธุระอะไรของผม
พูดถึงแล้ว ผู้หญิงน่ารัก ที่ร้องไห้อยู่ใต้ผม คือคนที่ผมชี้หอกใส่ก่อนหน้า และใช้นิ้วเพื่อชิงซิงนาง ถ้าจากการตัดสิน เธอจะเลือกแรงงานครึ่งปี แต่นั่นจะยากสำหรับกายหญิง นั่นทำไม ผมบอกเธอ ว่า ถ้าเธอเป็นผู้หญิงของผมคืนหนึ่ง ผมจะแกล้ง ทำเป็นไม่เห็นว่าเธอเข้าร่วมกับการสู้รบ
「โอ้ว……ที่นั่นมันจั๊กจี้อ่ะ……มันเสียวมากเลย!」
ดังนั้น ผมเสร็จงานที่ผมเริ่มไว้ ฉีกความบริสุทธิ์ของเธอ ให้ออกจากกันอย่างสมบูรณ์ และให้เธอคราง ในการเสียวจนเจ็บปวดใต้ผม
「นั่น……จะแตกแล้ว」
「เออ๋!? จะแตกอีกแล้วเหรอ? ยาคุม……」
ผมเมินสิ่งที่เธอพูด จับสะโพกของเธอและแตกในอย่างงดงาม มันอาจจะเป็นแค่หนึ่งคืน แต่มันเป็นธรรมชาติ ที่ชายจะทำให้หญิงของเขาตั้งท้อง
「ออออุ–!! แตกเยอะมาก……-จะท้องแน่ แต่เต้นๆข้างในหนูเสียวจัง……」
「อาา ดี นั่นสุดยอด」
ระหว่างที่น้ำแตกต่อไป ผมกระซิบชืาอนางใส่หูนาง ทุกครั้งที่ผมทำเช่นนั้น สาวกระตุกและแดงร่า เธอเพิ่งจะเสียซิงไป แตะเธอเริ่มคุ้นกับการเสพสมแล้ว
รุ่งเช้าเกือบจะมาถึงเราแล้ว ผมดึงเอ็นออกมา และม้วนตัวขณะที่สาวคนนั้น พักหัวของเธอบนแขนผมอย่างเหนียมอาย ผมกอดเธอใกล้ ลูบเธอเบาๆ แต่เธอหลับไปแล้ว
「งั้นนี่ทำให้มันเป็นหก」
ผมได้กระแทกเอ็นเข้าไปในผู้หญิงอื่นอีกห้าคน ผู้ที่โดนจับตัวหลังจากการต่อสู้ ซึ่งสองสาวซิง พวกเธอ เปลี่ยนแรงงานครึ่งปีเพือสิ่งนี้แทน อย่าคิดเกี่ยวกับผมแย่นักเลย
「……มันจะได้เวลาที่ออกเดินทางแล้ว เราเลื่อนมันไปมั้ย?」
ตอบสนอง กับเสียงที่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ผมหันสายตาไปที่ทางเข้าและเห็นซีเลีย โหม่หน้าแข้ามาครึ่งทาง ปรากฏวาอรุณขึ้นมาแล้ว มันจะดี ถ้าผมได้นอนหลับ แต่ มันช่วยไมได้
「ไม่ มันไม่เป็นไร เราไปกันดีมั้ย?」
ผมลุกจากเตียงอย่างช้าๆ เพื่อที่จะไม่ปลุกสาว และไหลเข้าเสื้อผ้า
「จากใจเลย หนูอยู่ไม่สุขน่ะ อย่างน้อยเอาหน่วยคุ้มกัน……」
「แม้ว่าเราจะเร่งเต็มความเร็ว ด้วยม้าอื่น มันจะใช้สองวัน แต่พวกเค้าทำงานหนักในศึกสุดท้ายไปแล้ว พ่อไม่อยากจะกดดันพวกเค้ามากไป」
「แต่ นั่นมันงานของพวกเค้า」
การสอดแนมตอนนี้นั้นจบสิ้นลงแล้ว ทั้งหมดที่เหลือ คือทำความสะอาดเล็กๆน้อยๆ และกลับบ้าน ซึ่งปรกติจะใช้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ถ้าทหารราบมาด้วย ผมคิดว่า ผมแค่จากไปอย่างเร็วโดยชวาร์ซ และปล่อยให้ลีโลโพลต์และอดอล์ฟดูแลที่เหลือ ผมรู้ว่าพวกเขาจะบ่น หรือนั่นเป็นสิ่งที่ผมคิด
「งานของลอร์ดฮาร์เลตต์เสร็จหมดแล้ว ที่นี่ ไม่มีปัญหา」
「ผมไม่ถือนะตอนนี้ ที่การต่อสู้จบลงแล้ว เพราะฮาร์ดเลตต์ซามะ จะแค่ทำให้สาวๆ ต้องทำอะไรที่ไม่จำเป็นเมื่อท่านอยู่ที่นี้」
ผมรู้สึกอยากบีบคอสองคนนี้ซะจัดๆเลย
ซีเลีย เป็นคนเดียวที่อยากจะอยู่ด้วยกันกับผม ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ผมเลยให้เธอขี่ไปกับผมบนชวาร์์ซ ดินแดนที่พึ่งได้มาใหม่ นั้นยังไม่ได้ปลอดภัยอย่างสิ้นเชิง แต่ชวาร์ซ น่าจะสามารถที่จะสลัดโจรหรือมอนสเตอร์ใดๆก็ตามแต่ได้ นอกจากนี้ ผมไม่ชอบขี่ไปพร้อมกับ กับหน่วยคุ้มกันที่มาอัดๆกันข้างผมจริงๆ
「อื้ม เราออกไปกันดีมั้ย?」
ผมกระโดดขึ้นชวาร์ซ และใหซีเลียขี่ไปตรงหน้าของผม ม้าลามกร้องอย่างดีอกดีใจ เมื่อก้นซีเลียมานุ่มลงหลังของเขา วิ่งออกไป ด้วยความเร็วดุจลูกธนู ที่คุณจะคาดไม่ถึงจากตัวที่ใหญ่ๆ
ผมหวัง ว่าผมจะไปทันเวลาทีเมลคลอด
—————————————————————
บนทางไป เรื่องเล็ก
「โอ้? ม้าตัวเดียวมาทางเราว่ะ」
「สวย เราสามคนจัดการแม่งได้แน่」
「ผู้หญิงขี่อยู่บนมันว่ะ และเธอสวยด้วยเว้ยเห้ย」
พวกนอกกฎหมาย กระโดดอย่างกล้าหาญไปบนทาง ถือดาบ
「เฮ้ย เฮ้ย! ทิ้งทองและผู้หญิงไว้ แล้วไปไกลๆ!」
「ไม่งั้น มึงตาย」
「น้องเอ๋ย พวกพี่สามคนจะให้ดูอะไรดีๆ……เกว่ะ」
ดาบสั้น บินไปเข้าตาพวกมันหนึ่งคน
「ฮ่ะเบ่ะะะ!」
อีกคนถูกขยี้กระโหลกโดยหอกยักษ์
「ฮ่ะโบ่ะ!」
คนสุดท้ายถูกเตะไปโดยม้า ผู้ที่ดูเหมือนจะพุ่งเข้าใส่เขา ดั่งว่าจะจงใจเล็งเป้าหมายไปที่เขา และหักคอของเขา
มหาตัวมหีมา วิ่งต่อไปโดยไม่เสียความเร็วใดๆ เกือบจะเหมือนไม่มีสิ่งใดได้เกิดขึ้น ปล่อยสามศพไว้ข้างหลัง ให้ก็อบลินบางตัวที่โผล่มาหลังจากนั้น ลากพวกมันกลับไปที่รัง
—————————————————————
ราเฟน
「ฟุมุ เราอยู่ที่นี่แล้ว」
「เรามาถึงโดยไม่มีปัญหามาก」
ซีเลียลูบชวาร์ซ ดั่งจะบอกว่าเขาทำได้ดี ตะวันยังค่อนข้างสูงอยู่ บนใช้ม้านี้ แค่ไม่กี่ชั่วโมง ที่จะวิ่งตามทางมา ที่ปรกติจะใช้ทหารราบหนึ่งอาทิย์
「ทำได้ดี กลับไปที่คอกม้าได้ ตอนนี้ไปเลยแล้วหาตัวเมียขี่」
หลังจากที่ร้อง เขาลดเราจากหลัง และกลับไปที่คอกม้าด้วยตัวเอง ดังนั้น เขาเข้าใจจริงๆว่าเราพูดอะไร? มีโอกาสที่เขาเป็นชายบ้ากาม ที่ถูกสาปให้กลายเป็นม้า
「ถ้างั้นตอนนนี้ ได้เวลากลับไปแล้ว」
「เราไม่ได้บอกพวกเธอล่วงหน้า หนูมั่นใจว่าทุกคนตกใจ」
「เราอาจจะเห็นบางคน ที่เราปรกติจะไม่เห็น」
ผมเปิดประตูระหว่างที่ออกความเห็น แน่นอน ว่าเพราะไม่ได้ถูกบอกล่วงหน้า ไมมีคนรับใช้ที่มาต้อนรับเรา
จากทางเดินของคฤหาส ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย และเสียงจากเมลที่เหนื่อยหน่าย
「แม่ ชุดนั้นมัน……เห้อ~」
「มันไม่เป็นไร ไม่ใช่เหรอ? เด็กน้อยยังไม่ออกมาเลย และมันดีกว่าที่จะใส่เสื้อผ้าสบายๆ」
คูคุยกับเมล ที่ยังเดินไปรอบๆ พร้อมกับท้องที่ใหญ่ มันดูเหมือนผมมาทันเวลา เสื้อผ้าเธอหลวมสบายส่วนใหญ่ แต่ท้องนั้นถูกปกปิดเพื่อเก็บความอุ่น เธอปกปิดบริเวณหน้าอกเธอแค่คร่าวๆ ดังนั้นมันง่ายดายที่จะเห็นยอดนมของเธอถ้าเธองอแค่เล็กน้อย
「เฮ้」
เมลและผมแลกเปลี่ยนสายตา
「เอ๋? ทำไม?」
「มันไม่สำคัญว่าทำไม พี่กลับมาแล้ว」
「เอ๋? เอเกอร์ซัง? ได้ไง……เมื่อหนูดูเป็นแบบนี้!!」
เธอพยายามที่จะกปิดหน้าอกของเธอ แตะชายเสื้อที่สั้นโดดเด่น มันไม่เป็นไร เพราะผู้หญิงท้องนั้น ควรจะใส่ใจเกี่ยวกับลูกน้อย มากกว่ารูปร่างหน้าตา ถ้าชุดนั้น ทำให้เธอรู้สึกสบายมากกว่า ถ้าอย่างนั้นผมไม่ถือสา
「ไม่นะ! คู ให้แม่ยืมกระโปรงเร็ว!」
「ไม่เอาอ่ะ ถ้าหนูถอดออก หนูจะอยู่ในกางเกงใน!」
โออ้ พวกเธอตื่นตกใจ
「แม่จะดูเละๆอย่างนี้ได้ยังไง ต่อหน้าเอเกอร์ซัง…………」
เมลที่ตื่นตกใจหยุดกระทันหัน
「โอ้ย……ไม่มีทางน่า……มันอาจจะได้เวลาแล้วตอนนี้」
「เออ๋!? ใครก็ได้! เรียกหมอตำแยที!!」
ผมสงสัย ว่ามันเป็นความตกใจ จากการตื่นตกใจก่อนหน้านี้มัน ที่ให้มันมา ผมเดาว่า ผมมาทันมันพอดี
เมลตามลูกสาวของเธอไป เข้าห้องที่เตรียมพร้อมไว้แล้ว หลังจากไม่กี่นาที ผมได้ยินเสียงร้องของเด็กน้อย
「คลอดมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?」
「จากหนังสือที่หนูอ่าน มันยากกว่ามาก และมีโอกาสที่จะเสียชีวิตไปด้วย」
แต่ผู้หญิงที่นี่คลอดกับง่ายๆเลยนะ
「มันเป็นเด็กชายที่แข็งแรง ……พูดตรงๆเลยนะ หนูเริ่มคิดว่าหนูไม่จำเป็นอีกแล้ว」
หมอตำแย ทำหน้าตาที่ซับซ้อนบนใบหน้าของเธอ มันอาจจะมีเหตุฉุกเฉิน ดังนั้นตั้งใจทำงานเข้า
「ทำได้ดีมาก」
ผมเข้าห้องกลับไป และลูบเมลอย่างอ่อนโยน ขณะที่เธอถือลูกน้อยที่ห่ออยู่ในผ้าห่ม
「งั้นลูกคนที่ห้าเป็นชาย……อะร้า ดูสิว่าเจี๊ยวเค้าใหญ่แค่ไหน หนูมั่นใจเลยว่าเค้าได้สืบทอดมาจากพ่อ」
แม้แต่หมอตำแยก็ตกใจ ว่าอวัยวะเพศเขาและเด็กชายที่เกิดมาในครอบครัวเรา มันใหญ่แค่ไหน ผมไม่รู้ว่านั่นจริงมั้ย เพราะผมไม่เคยได้เทียบของเด็กเล็กกันมาก่อนเลย แต่คาร์ล่าบอกว่า มันจะบอกได้ง่ายเลย ว่าลูกคนไหนลูกเราแบบนี้นะ
ลูกนั้นชื่อ กิลบาร์ด เมลน่าจะชอบชื่อสั้นนๆ แต่เพราะผู้หญิง เอะอะกันเกี่ยวกับที่เค้าอาจจะสืบทอดตระกูล ชื่อนี้เลยถูกเลือก
「โอ้ใช่ พี่ไม่เห็นนนน่าอยู่นี่เลย」
เมลคลอดของจริง ทันทีหลังจากที่ผมกลับมา ดังนั้น ไม่มีเวลาใดๆ ที่จะไปทักทายทุกคนเนื่องจากการเร่งรียบเตรีมการ แต่ปรกติแล้วนางจะเป็นคนที่ออกมาเสนอชื่อและพวกนั้นนะ
「เมื่อเธอรู้ว่าเมลคลอดลูกชาย เธอไปนอน ชั้นมั่นใจว่าเธอจะออกมาเมื่อเธอหิว」
นนน่าเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจดีจริง มันจะดี ถ้าเธอก็คลอดเร็วๆนี้
เมื่อผมมองดูตรงไปออกไปที่หน้าต่าง ผมเห็นอาคารใหม่
「ถ้าอย่างนั้น มันเสร็จแล้ว」
「ใช่ ขอโทษค่ะ หนูใช้เงินพี่อีกแล้ว」
「มันไม่เป็นไร」
อาคารใหม่ ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อเป็นที่อาศัยชั่วคราว ของผู้หญิงที่ถูกช่วยมาจากก็อบลินมันยังไม่เสร็จ เนื่องจากบอกเร็วไป ซึ่งมันเพราะผู้หญิง 20 คนนั้นท้อง อย่างไรก็ตาม พวกเธอถูกทิ้งไว้ในสภาพนั้นไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นที่นี่มันเป็นที่อาศัยเต็มตัว ที่ถูกสร้าง/ปรับปรุง สำหรับพวกเธอ มันไม่ใช่อะไรหวือหวา แต่มันทนทาน และสร้างอย่าถูกต้อง แม้แต่มีห้องส่วนตัว และโถงรับรอง
นอกจากสาวๆที่ผมนอนด้วย มีสาวๆอื่นที่ไปเป็นคบหากับชายอื่น ที่ได้ย้ายมาที่ราเฟน รวมกันทำให้เป็นผู้หญิง 30 คน
「สาวพวกนั้นพี่ไม่ต้องยั้งมือ แล้วนอนกับพี่ได้ด้วย」
「อย่าไม่มีเหตุผลสิ ถ้าพวกเธอได้ลิ้มรสของของเอเกอร์ ชายพวกนั้นจะจบที่ความเหงา」
คาร์ล่ากอดผมจากข้างหลัง และลูบแท่งอุ่นขอองผม เฮ้ พี่จะแข็งนะถ้าแบบนั้น
「พี่ต้องใช้เจ้าซุงใหญ่ๆที่เป็นเอ็น เพื่อสร้างรักกับหนูนะ」
「ปล่อยพี่ได้เลย พี่จะทำจนกว่าหนูจะสลบไสลเลยล่่ะ」
ผมห่อแขนรอบคาร์ล่า และพาเธอไปกับผม เพื่อไปตรวจดูอาคารใหม่ สาวๆส่งเสียงโห่ร้องยินดี ทันทีที่เราเข้าไป
「ภาพอะไรแบบนี้นี่」
มี 30 คนโดยรวม ซึ่ง 20 นั้นท้องด้วยเมล็ดพันธุ์ของผม และใกล้กับเดือนสุดท้ายของการท้อง ในเริ่มหน้าร้อน สาวๆ และท้องใหญ่ๆมาเรียงกัน
「ไม่มีปฏิเสธเลยว่านี่มันฮาเร็มพี่」
「อย่างนั้นเหรอ?」
「เราอยากให้มันเป็นอย่างนั้นด้วยนะ?」 「เพื่อนเราในเมืองทั้งหมด พูดว่าพวกเธอน่ะ อยากให้ท่านลอร์ดศักดินาซามะ เล่นกับพวกเธอมั่งด้วย……」
เมื่อสาวๆตื่นเต้น และเอะอะกันรอบๆผม เสื้อของผมถูกนำออกไป คาร์ล่ายอมตัวเองกับสถานการณ์ และแก้ผ้าขอเธอเองด้วย
「เอ่ะเฮะเฮะ เอ็นหย่ายของท่านลอร์ดศักดินาซามะ~」 「เดี๋ยว หนูจะทำให้มันเปียก ดังนั้นอย่าเพิ่งแซงหน้า」
สาวๆที่ยังไม่ท้อง เตรียมตัวเอง เพื่อรับมันเข้าปากของพวกเธอ บางคนได้ไปปิดหน้าต่าง และห้องนั้นกลายเป็นมืด
「เฮ้ เดี๋ยวสิ! อย่าปิดหน้าต่างก่อนตั้งแสงไฟ ชั้นไม่เห็นอะไรเลยตอนนี้」
ระหว่างที่สาวๆบน การดีดของนิ้วผมดังออกไป ทันทีต่อมา ไฟถูกเห็นว่าติดอยู่ที่เทียน อุมุ มันสว่างขึ้นแล้วตอนนี้
「โออ้ เร็วมาก?」
ขณะที่ผมนั่งอยู่บนเตียง สาวๆมาห้อมล้อมความเป็นชายของผม เริ่มลงเลียกันมากมาย เสียจนผมนับอย่างแม่นยำไม่ได้วันนั่นมันมีกี่ลิ้น เพิ่มเติมจากนั้น หน้าอก ต้นคอ และทุกที่ จากหน้าถึงเท้าของผม ถูกเลียโดยสาวๆ
「นี่มันเหลือเชื่อ มันรู้สึกเหมือนพี่แตกได้แค่จากลิ้นเหล่านี้」
เมื่อองมองเท้าของผม โดยใช้แสงจากเชิงเทียน และผมเห็นทุกคนออกันอยู่รอบความเป็นชาย นั้นคือผู้หญิงที่ท้อง พวกเธอต้องอยากที่จะทำเต็มที่ ด้วยการบริการนี้ เพราะพวกเธอจะไม่สามารถใช้ร่องสวาท พร้อมการงอกของเมล็ดพันธุ์ของผมได้ ท้องที่โย้ และหัวนมที่ดำปั้ด สตรีอุ้มท้องตรงหน้าของผมนี้นั้น ในท้ายที่สุดจะให้กำเนิด และเริ่มพ่นน้ำนม
「ว้ายย มันกระตุก」 「เค้าเริ่มเงี่ยนแล้ว มีสมาธิกันเถอะ」
เมื่อจินตนาการสตรีเหล่านี้ หลังจะที่คลอดเด็ก และอาบในน้ำนมของพวกเะอ อาจจะทำให้ผม หลังไหลได้เร็วกว่าที่ผมต้องการ แต่ไม่มีเหตุผลที่จะยั้งมือนะ ดังนั้น ทำไม่ไม่แค่ปล่อยให้มันยิงไปล่ะ
「พี่จะแตกแล้ว คนนั้นที่อยากจะโดนอาบ มาข้างหน้าพี่เลย」
ผู้หญิงท้องดันกัน และเรียงกันหน้าเตียงพร้อมด้วยหน้าที่หงายขึ้น ผมเลือกมาหนึ่งคนในหมู่ผู้คน จับหัวของเธอและแทงความเป็นชายของผมเข้าไปในปากของเธอ แทงไปหลายครั้งหลายครา ก่อนที่จะดึงออกมาอีกครั้ง
「อุโอออ้!!」
โดยไม่มีช่วงเวลาล่าช้า คาร์ล้าคลานมาใต้หว่างขาของผม และเลียไข่ผม เค้นการพรั่งพรูที่เข้มข้นมากขึ้น
「คย้าาา!」 「อ่ะบุ่! จมแล้ว!!」
มันเกือบจะเหมือนความรู้สึกของการฉี่ที่เข้มข้น ขณะที่น้ำกามของผมพ่นออกไป และทำหน้าสาวๆเละ ผมเสร็จการกระจายใส่หน้าพวกเธอ ขณะที่การพรั่งพรูของผมจบลง แต่เหล่าสาวๆนั้นยังไม่จบ พวกนางเริ่มเลียน้ำกามออกจากหน้ากัน และลงม้วนกันบนพื้น แสดงให้ผมเห็นฉากที่น่าเอร็ดอร่อย
「มันไม่เหี่ยว……」
「ว่าแล้วเชียว……」
ต่อไป ผมต้องทิ่มเอ็นของผม และเมล็ดพันธุ์ของผม เข้าไปในสาวๆที่ยังไม่ได้ท้องหลังจากทั้งหมด มันไม่มีเวลา ให้เจ้าหนูมาอ่อนตอนนี้
ผมเห็นผมแดงสุด โดดเด่นขึ้นมาจากในห้องสลัว เดาว่าผมจะเริ่มจากอลิสก่อน
「มานี่มา อลิส」
ผมดึงนางขึ้นเตียง และม้วนเธอหงายหลัง ดันแท่งแข็งใส่กลีบกุหลาบนาง
「เอ๋……ที่นั่นเหรอ?」
「มันแปลกๆนะที่จะใช้รูตูดตลอดเวลาน่ะ ตั้งแต่ทีแรกแล้ว บางเวลาหนูต้องใช้รูนี้……ฮึ่ม!」
「โอ้ย!!」
อลิสควรจะได้เล่นกันรูตูดเธอ เมื่อผมได้รับการบริการโดยสาวๆคนอื่นอยู่ ดังนั้น ผมคิดว่าเธอจะพร้อมที่จะเสพแล้ว แต่รูของเธอไม่ได้เปียกเลยซักนิดกุหลาบฟิตๆนั้นรู้สึกแห้ง และมันค่อนข้างที่จะเจ็บ เมื่อไม้ขอองผมถูตรงๆกับเนื้อข้างในของเนื้อ
อลิสดูเหมือนจะรู้สึกแบบเดียวกัน และชำเลืองมองผม ด้วยหน้าตาที่ไม่พึงพอใจ นี่มันไม่ดีสำหรับชายเลย ผมพยายามจะให้ความรู้สึกดีเธอ ไม่แบบไหนก็แบบหนึ่ง โดยการดูดหน้าอกและต้นคอของเธอ แต่โดยพื้นฐานมันไม่มีผลอะไรกับเธอเลย และในที่สุด
「อืม……มันใหญ่ไปและมันเจ็บ……พี่หยุดได้มั้ยคะ……ได้โปรดนะ?」
สาวนั้นสื่อออกมาว่าเธอต้องการจะหยุด เธอ ไม่ชอบมันของแท้ ดังนั้น ไม่มีทางเลือกนอกจากจะดึงออก
「มันไม่เสียวเหรอ?」
「ไม่ซักนิดเลย พูดตรงๆ……」
ในฐานะผู้ชาย เรื่องนี้มันหดหู่และน่าอายเล็กน้อย ผมเดาว่า มันหมายถึงผมยังมีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้
ออกมาจากความสิ้นหวัง ผมใช้นิ้วเพื่อจิ้มรูตูดของเธอ
「โฮฮฮ๊!」
ผมแค่จิ้มมันทีนึง แต่เธอตะโกนอย่างดัง
「………..」
มาใส่นิ้วเข้าไปในตูดเธอเถอะ
「โอ๊วววววว!!」
ตาเธอกลายเป็นว่างเปล่าทันใด ลิ้นกระโดดออกมาจากปาก และอ้าขา นี่ มันทำให้ผมรู้สึกว่างเปล่าข้างใน
「ยัยร่านรูตูด……รับนี่ซะ!」
ผมจับแท่งสวรรค์ของผม และสอดใส่รูตูดของเธอ
「เดี๋ย-! เอเกอร์ อย่า! เธอจะตาย!!」
ผมทิ่มเอ็นผมเข้าไปข้างในถึงโคนทันที คาร์ล่าเลยมาเพื่อหยุดผมในความตื่นตกใจ ด้วยขนาดของผม การแทงทันทีทันใดนั้นจะฉีกรูตูดอย่างโหดร้าย แค่ว่า ถ้ามันเป็นสาวทั่วไป
「โนนนนนน๊!! ตูดจ๋าาาาา- เอ็นหนาๆอยู่ในตูดแย้ววววว! แทงมันใส่หนูอีกกก! แทงมันตลอดทางข้างในหนูเลย! เย่อหนนนนู–!!」
นี่คืออะไรที่เกิดขึ้นกับอลิส ทั้งสองมืออยู่ที่หัวเธอ ขณะที่เธอกรีดร้อง และหน้าของเธอบิดเบี้ยว ไปถึงจุดที่ว่า มันจะไม่แปลกที่จะพูดกันไปว่าเธอน่ะคนบ้า แต่ยังไง ข้างในของตูดเธอบิดและรัดรอบผม
「ยัดอย่างอื่นใส่ตูดหนูด้วย! มันไม่ได้ไรถ้าพี่แทงแขนเข้าไปข้างใน และแทงเอ็นในเวลาเดียวกัน!」
ผมจะคิดว่าาเธอจะตาย จากการยัดแขนเข้าไปพร้อมเอ็นของผม แน่นอนเลย
「ตายหนูก็ไม่สน! โดนเย่อตูดตายมันความพอใจสูงสุด! หนูอยากตายจากตูดด!!」
「……ร่าน」
คาร์ล่าพึมพำ กับฉากที่อุกอาจ ที่ช่วงเวลานี้ คนที่บ้ากามที่สุดในหมู่เราๆ เปลี่ยนจากคาร์ล่าไปเป็นอลิส แต่ปรกติแล้วเธอจะทำตัวดี และไม่พูดมากนะ
ในท้ายที่สุด อลิสเค้นไปสองดอกจากผมด้วยตูดของนาง ระหว่างที่ตัวนางสุดเสียวเป็นหลายสิบครั้ง และในที่สุด ก็สติลอยล่องไปบนเตียง ผมทำมันกับสาวๆคนอื่นด้วยเหมือนกัน และบรรยากาศที่สงบกลับมาเป็นปรกติ หลังจากการเสพสมกัน
「เฮ้………ตูดอลิสน่ะ มันเหมือนหนูจะยัดแขนเข้าไปได้ทั้งแขน โดยไม่มีปัญหาอะไร ดังนั้นธอไม่เป็นไรที่จะใช้ห้องน้ำและพวกนั้นเหรอ?」
เพราะทั้งหมดว่างเมือไหร่ อลิสก็เล่นตูดเธอเมื่อนั้น เธอน่าจะใส่สิ่งที่น่าเหลือเชือเข้าไปในนั้น เพื่อที่จะแหกมัน และตอนนี้มันแหกมากเกินไป สาวที่พักอยู่บนแขนของผมตอบมา ด้วยหน้าตาที่ยอมแพ้บนใบหน้า
「มันดูเหมือนเธอจะไม่สามารถอั้นได้ส่วนใหญ่ มีเวลาที่มันเกิดขึ้นทันที หลังจากที่เธอไปถึงสถานที่ด้วย」
「สหายแบบเดียวกันเหรอ!?」
อย่างที่คาด ความบ้ากามที่โดดเด่นของคาร์ล่าในบ้านเรา ดำเนินต่อไป
「ยังไงซะ มันได้เวลากลับแล้ว พี่เดาว่า ก่อนอื่น หน้าต่าง……ที่นี่มันมืด แสงไม่มีเลย」
สาวท้องควรจะนอนกันอยู่ที่เท้าผม มันไม่ดี ที่จะแค่พึ่งสัญชาตญาณที่จะเคลื่อนที่
「นึน」
อลิส ที่ทรุดล้มลงบังแสงไฟให้มาทางนี้ โอ้ ตอนนี้ผมเปิดหน้าต่างได้แล้ว
ผมมั่วอันดับความสำคัญเพราะผมร้อนไป ผมมั่นใจว่าสาวๆกลับไปที่บ้านจะไม่โกรธเคือง ผมไม่รู้ว่า พวกเธอได้ยินเสียงกรีดร้องของอลิสกันมากแค่ไหน มันจะโชคดี ถ้านนน่าหลับไปแล้ว
แต่ทันทีที่ผมเปิดประตูหน้า
「หมายความว่าไงทิ้งหนูและไปเย่อหมู่กับเมียน้อย?!!」
นนน่าบินมาด้วยหัวโขก หรอกเธอแกล้งและกดผมด้วยหน้าอกบะลั่กคั่ก ผมรู้สึกถึงแรงกดที่มากพอตัว แต่ผมยินดีต้องรับนนน่าอย่างยินดีถ้าแบบนี้ ผมดีใจว่าเธอสบายดีมากกว่าอะไรทั้งนั้น ดังนั้นมันทำลูกกันเถอะหนู
—————————————————————
วันต่อมา
ผมตื่นขึ้นเร็ว และลูบสาวๆ ผู้ที่นอนแหกขากว้าง และได้ยินเสียงเคาะประตู
「เซบาสเตียนครับ มีเรื่องด่วนสำหรับท่าน มาสเตอร์」
「เข้ามา」
เซบาสเตียนจะไม่บอกอะไรไม่จำเป็นกับผม และเขาจะไม่แม้แต่จะง้างเปลือกตาใส่รูปลักษณ์เปลือยของผม หรือสาวๆที่นอนเปลือยอยู่ที่ฝั่งหนึ่งของเตียง
「ท่านมีแขกครับ」
「แขก? เช้ามากอย่างเนี่ยนะ?」
ถ้าคนหยาบคายบางคน มาเร็วมากในตอนเช้าโดยไม่นัด จะถูกบอกให้หันลับไป ถ้าเขาไม่ได้ทำอย่างนั้น นั่นหมายถึง มันเป็นบางอย่างที่สำคัญ
「และเค้าบอกว่าเค้าเป็นใคร?」
พ่อบ้านที่มีความสามารถประกาศคำออกมาอย่างช้าๆ
「เค้าบอกชื่อตัวเองมาว่า มาร์เควส มัลนีย์ แห่งอาณาจักรมอลต์」
「มาร์เควส!」
นนน่าลุกขึ้นมากระทันหัน ยายนี่เป็นซอมบี้เรอะ?
อาณาจักรมอลต์……ถาผมจำได้ มันเป็นประเทศที่ก่อตั้งชายแดนทางใต้ในไม่นาน ช่างเป็นชื่อที่น่าอร่อย
「ชั้นมองข้ามเค้าไม่ได้ ถ้าเค้าเป็นมาร์เควส ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ดังนั้นได้โปรดรอซักครู่」
「มิทตี้! มิทตี้! ชุดพี่อยู่ไหน!!」
「นืนน หนา……」
ผมรู้สึกเสียใจกับมิทตี้ เพราะเธอตื่นมาจากการหลับลึก
ลีโอโพลต์และอดอล์ฟยังไม่กลับมาด้วย นั่นหมายถึง ผมต้องคิดและเจรจาครั้งนี้
「……ทำไมพ่อถือหอก?」
ผมรู้ตัวหลังจากที่ซีเลียชี้ออกมา โอ้ใช่ นี่มันการเจรจา ดังนั้นผมไม่จำเป็นต้องมีหอกนี่
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูใบไม้ผลิ
สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
กองทัพที่บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – จัดระเบียบใหม่
สินทรัพย์: 13700 ทอง (แรงงาน -100) หนี้: 20 000 ทอง
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวชั้นสูง
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย),เมล (ภรรยาน้อย), คู (คนรัก), รู (คนรัก), มิเรล (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสกาม), เคซี่ (ผี). มิทตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์ (ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรัก), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), โยกุริ (ปรับปรุงนิสัย), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โดโรเธีย (คนรัก อยู่ในเมืองหลวง)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่เพื่อสันติสุข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (คนคุ้มกัน), ทริสตัน (ผู้ติดตามชั่วคราว), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดารา)
คู่นอน: 120, เด็กที่เกิดแล้ว: 11
—————————————————————
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
