ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 138 สำนักงานข้อมูลมาเยือน
138 สำนักงานข้อมูลมาเยือน
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
เราอยู่บนทาง กลับไปที่ราเฟนจากอาณาจักรมอลต์ พร้อมด้วยอาวุธเหล็กกล้า และม้าทำนา ที่ถูกมอบมาให้เราเป็นของขวัญขอบคุณ ด้วยกันกับเหล้าจำนวนมาก ซึ่งทั้งหมดถูกขนมาในรถเกวียนไม่ได้ ราเฟนนั้นใกล้กับมอลต์ มากกว่าใกล้กับเมืองหลวงโกลโดเนีย
「หนูดีใจที่ไม่มีผู้สูญเสียครั้งนี้」
「ใช่ เราได้สู้มาเยอะ หลังจากทั้งหมด」
「ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วเราก็ไม่ได้พาสาวๆมาด้วยเหมือนกัน」
「……」
ซีเลียงีบหลับไป และแคทเธอรีนหัวกระแทกใส่หลังของผม อะไรกัน? ผมไม่ได้ทำให้ใคร มาเป็นคนรักของผมนะ
「พูดนั่นหลังจากที่ได้มองเท้าของพี่ก่อนเหอะ」
「สาวๆพวกนี้แค่อยากมาเยือนราเฟน พี่เลยให้พวกเธอมาด้วย นอกจากนี้ พี่จำไม่ได้เลยนะ ว่าได้ทำให้พวกเธอเป็นคนรักของพี่น่ะ」
สองหญิงที่ขี่รถเกวียน พวกเธอมาจากหมู่บ้านเดียวกัน และอยากจะทำงานไกลจากบ้าน และมาพึ่งพาญาติ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในราเฟน ผมเลยให้พวกเธอ ขี่มากับผม
「แม้ว่าพวกเธอดูเป็นอย่างนั้นน่ะนะ?」
แคทเธอรีนพึมพำ มันจริง ที่ว่าสาวๆเปลือยและหายใจแรง ไม่ต้องพูดถึงขาของพวกเธอที่แหกออกจากกัน และลูกหลานของผม ไหลออกมาจากหว่างขาของพวกเธอ
「มันถูกทำ ภายใต้การยินยอม จากทั้งสองฝ่าย」
พวกเธอบอกผม ‘ทำตามที่ผมต้องการ’ ระหว่างที่หน้าแดง และทุกอย่าง
「ไม่มีผู้หญิงคนไหน ที่จะปฏิเสธท่านเอเกอร์ซามะ ที่เลียหูพวกเธอ หรือมอบความสุข ให้กับพวกเธอทั้งตัว」
ส่วนที่คาดไม่ถึง คือทั้งสองสาว นั้นบริสุทธิ์ ถ้าพวกเธอบอกผม ผมจะเบากว่านี้
「อว่าา……」 「โออว………」
ผมลูบหัวของพวกเธอ และพวกเธอยิ้มอย่างมีความสุขเพราะรูของพวกเธอได้แหกไกล พวกเธอเดินดีๆไม่ได้ซักพัก ผมหวังว่าพวกเธอจะกลับไปเป็นปรกติได้ เมื่อเราไปถึงที่ราเฟน
—————————————————————
เมื่อเรามาถึงที่ราเฟน เราเข้าคฤหาสน์ และเห็นคนรับใช้วิ่งไปทั่ว ผมแน่ใจว่าเราบอกการมาถึงของเราก่อน ดังนั้นพวกเธอควรจะมีเวลาเตรียมการ เพื่อทักทายเรานานแล้ว แต่บางสิ่งอย่างนั้นไม่ชอบกล
「เกิดอะไรขึ้น?」
「ค-ค่ะ! จริงๆแล้ว-」
ผมได้ยินเสียงตะโกน ซึ่งจมเสียงแม่บ้าน
「มีหนึ่งตรงนี้ด้วย! บางคนมาช่วยหน่อย!」
「ไม่มีน้ำร้อนพอ! เอามาอีก!」
เสียงตะโกนที่ดัง บินจากที่หนึ่งสู่ที่หนึ่ง ขณะที่คนรับใช้ ยุ่งวุ่นวายกันไปทั่ว มันเกือบจะทำให้ที่นี่ ดูเหมือนโรงพยาบาลสนามแล้ว ผมเดาว่าผมจะไปดู ว่าเกิดอะไรขึ้น
จุดหมาย ของทุกคนดูเหมือนจะเป็นตึกเสริม ที่เล่าขานกันว่าฮาเร็มอยู่ เดินไปบนทาง แม่บ้านถือผ้า วิ่งจากข้างหลังเรา ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
「ท่านลอร์ดศักดินาซามะ! หนูขอตัว-!」
หลังจากหนึ่งคำนับ เธอวิ่งผ่านผมไป ซีเลียกำลังจะตำหนิเธอ แต่รู้สึกระงับตัวเอง หลังจากได้รู้สึกถึงความรู้สึกเร่งด่วนของแม่บ้าน
「อ้าา……หนูเดาว่ามันเป็นประมาณเวลานั้น」
(ปัญหาใหญ่ ปัญหาใหญ่ ทำอะไรดีอ้ะ ปัญหาใหญ่)
เคซี่สับสนและบินไปทั่วเป็นรูปแบบเลขแปด อาเธอไปชนกับเสาแล้วล้มซะแล้ว หน้าของเธอยุบ เธอเลยแก้ด้วยมือ
「ให้ชั้นได้ช่วย」
「เอ๋? ท่านลอร์ดศักดินาซามะ!? ขนาดนั้นได้ยังไงกันที่หนูจะ」 「มันไม่เป็นไร ดังนั้น ส่งมาให้ชั้น」
ผมนำทั้งถังน้ำสะอาด ที่แม่บ้านกำลังจะถือ และยกมันไปที่จุดหมาย ที่ตำแหน่งนี้ ผมเห็นการทำงานที่ดุดันอย่างแข็งขัน ของหมอตำแย
เห็นได้ชัดว่า 20 ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่อาคารเสริม เข้าสู่การจะคลอด แน่นอน มันไม่ได้ทุกคนในทีเดียว แต่พวกเธอนั่น ถูกทำให้ท้อง ในวันเดียวกัน ระหว่างการเย่อหมู่ หลังจากที่ได้ถูกช่วยจากก็อบลิน ดังนั้น มันเลี่ยงไม่ได้ที่วันคลอดจะซ้อนทับกัน
「คนที่อยู่ตรงนั้นไม่เป็นไร ที่เหลือคลอดคือทางซ้าย คอยดูคนนี้ดีๆ ให้ชั้นรู้ถ้ามีเลือดมาก! เร็วๆกับผ้าสะอาด และเอามาอีกถ้าเธอทำได้」
「มีอันตรายที่จะเสียชีวิตมั้ย?」
「ท่านลอร์ดศักดินาซามะ ไม่ค่ะ ทุกคนได้ทำมันค่อนข้างดี ในการคลอดของพวกเธอ」
เมื่อพิจาณาจากเรื่องนั้นแล้ว มีเสียงมาก ที่ฟังดูเหมือนพวกเธอทุกข์ทรมาน
「มันเจ็บ มันเจ็บ—!! ชั้นจะตาย!!」
「ทนมันไว้! เธอเป็นผู้หญิง ไม่ใช่เหรอ!」
「หนูควรจะเอานี่ไว้ไหนดี……เอ่อ……อุว้า มันมาแล้วสำหรับหนูด้วย!」
「อีกคนจะคลอดแล้ว!!」
「อลิส! อย่าเล่นกับตูดแล้วไปต้มน้ำ!」
「ชั้นใส่มันไปถึงข้อมือ แล้วตอนนี้ชั้นดึงไม่ออกอ่ะ…….」
「แม้ว่ามันเป็นแบบนี้ ทุกคนจะได้คลอดอย่างปลอดภัย ทุกการเกิดที่ผานมา คืออะไรที่ทำไม่ประเมินผู้หญิงต่ำไป」
「ยังไงซะ นั่นดี ถ้ามีใครซักคนในปัญหา อย่าลังเลที่จะใช้ยา」
「ค่ะ นั่นช่วยได้มากเลย!!」
หลังจากนั้น มันใช้แค่วันเดียว สำหรับพวกเธอทั้ง 20 คน ที่จะคลอด และเดชะบุณ เหล่าแม่ๆทั้งหมด ออกมาไร้รอยขีดข่วนไม่ได้ทุกข์ทรมานจากการแท้ง หรืการตายในท้อง
「ทั้งหมด 20 คน ที่คลอดลูกที่แข็งแรง……」
หมอตำแย ดูเหมือนจะตกใจ
「ไม่ใช่นั่นดีเหรอ? ไม่มีอะไรที่ต้องขับข้องใจ ถ้าทั้งหมดนั้นแข็งแรงดีน่ะ」
「แน่นอนว่าเป็นอย่างนั้น แต่……มันเพราะบารมีของของท่านลอร์ดศักดินาซามะเหรอ?」
ปรกติแล้ว การคลอด เป็นเหตุการณ์ที่ถึงชีวิตได้ และมันปรกติแล้วจะ 10% ของเด็กและแม่ที่เสียไป ดังนั้น นั่นทำไมเธอตกใจ ที่ 20 แม่และเด็ก นั้นยังมีชีวิตชีวา การช่วยของผู้หญิงอายุมากนี้ ก็เล่นบทบาทใหญ่ในเรื่องนั้นด้วย ดังนั้นผมจะให้ของขวัญเธอ ด้วยรางวัลพิเศษ
「หนูซาบซึ้งกับรางวัล แต่มันเป็นอะไรมั้ย ที่จะขอบางสิ่งบางอย่าง?」
「ได้ อะไรก็ได้ที่เธอต้องกร」
จากนั้นผู้หญิงอายุมาก นำผู้หญิงที่อายุ 20 ปลายๆมา เธอนั้นไม่ได้เป็นสาวที่สวยที่สุด แต่เธอมีบรรยากาศ ที่อ่อนโยนและสงบ เกี่ยวกับเธอ
「นี่เป็นลูกสาวหนู」
「ฟุมุ」
เธอมีท้องที่ใหญ่ ดังนั้นเธอน่าจะอยู่ในเดือนสุดทางของกางตั้งท้องแล้ว
「ได้โปรดขออภัย」
ขณะที่สาวเสร็จประโยคของเธอ เธอเปิดหน้าของกางเกงของผม และเอาเอ็นของผมออกมา ผมไม่คิดว่ามันเป็นไปได้ ที่จะเย่อผู้หญิงท้อง ด้วยนี่ หรึอไม่อย่างนั้นเธอจะแท้งเอา
「ได้โปรดเถิด ยังไงก็ได้ ให้เด็กแข็งแรงเกิดมานะคะ……」
แต่สาวลูบสมาชิกที่เปิดเผยของผม ระหว่างที่สื่อความปรารถนาของเธอ
「ได้โปรดอธิษฐานจริงจังกว่านี้ เธอจะมีลูกที่แข็งแรงแน่ๆ」
มันดูเหมือนนี่คืออะไรที่หมอตำแยต้องการ แต่เอ็นของผมไม่ใช่วิญญาณเทพ ที่รับประกับว่าคลอดปลอดภัยนะ
「ได้โปรดนะคะ อธิษฐานให้หนูมีลูกที่แข็งแรง」
ผมไม่มีอำนาจบนเรื่องนั้นนะ แต่ถ้าเธอพอใจ กับการลูบเอ็นของผม ผมจะให้เธอทำ มากเท่าที่เธออยากจะทำเลย
และดังนั้น ข่าวลือได้แพร่ไปรอบเมือง ซึ่งผู้หญิงท้อง จะมาเพื่อลูบเอ็นของผม ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่ผมไปตรวจสอบ ผมทำอะไรบางอย่าง อย่างการกระโจนใส่บนผู้หญิงท้องถ้าผมมีอารมณ์ไม่ได้ มันเลี่ยงไม่ได้ แต่ผมต้องมีความสุขกับพวกเธอ ลับๆ หลังจากพวกเธอคลอด
「อดอล์ฟ เด็ก 20 คนได้เกิดา ชั้นเลยอยากจะขยายอาคารเสริมมากกว่านี้」
「……」
ด้วยนั่น สิ่งต่างๆ นั้นดูดี
—————————————————————
「งั้นนี่เป็นก้อนเหล็ก มันเป็นครั้งแรก ที่ชั้นเห็นอะไรแบบนี้」
บนข้างกำแพงเมืองของราเฟน คาราวานพ่อค้า จากบริษัทฟลิตช์ได้ขนของใส่รถเกวียน ด้วยน้ำหนักมากที่สุด เท่าทีพวกเขาขนได้ ด้วยเหล็กที่ได้มาจากเหมืองที่เพิ่งทำงานในไม่นานมานี้ และ แม้ว่าจะมีจำนวนน้อย มีเหล็กกล้าอยู่ด้วยเหมือนกัน
「เราจะไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นมัน ถ้าเราไม่มีช่างตีเหล็ก แต่นี่ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเป็นก้อนเหล็กกล้า」
การส่งออกแร่เหล็กจากราเฟน ไม่ได้ทำเงินมากมาย และเกือบๆจะเข้าตัวแดง แต่ทำให้บริสุทธิ์เป็นก้อน มันดูเหมือนจะเปลี่ยนสถานการณ์ไปมาก มีสถานที่ทำก่อสร้างแล้วใกล้เหมือง ที่เปลี่ยนหินเป็นเหล็กแล้ว
「การผลิตมีขีดจำกัดตอนนี้ แต่ทันทีที่เตาหลอมเหล็กเสร็จสมบูรณ์ จำนวนของเสบียง จะเพิ่มขึ้น หลายเท่าตัว ในความจริง มันน่ากังวลมากกว่า ที่อาจจะไม่มีคนเหมืองมากพอที่จะขุดวัตถุดิบ หรือรถเกวียนที่ขนมัน」
ไม้ที่ใช้เป็นเชื้อเพลิง ที่ไว้ผลิตเหล็ก นั้นขนจากหมู่บ้านรอบข้างมาที่ราเฟน และเหล็กถูกขนมาด้วยรถเกวียนในทางกลับ อย่างที่คาดกับแม่ค้า รถเกวียนถูกใช้ ในแบบที่มีประสิทธิภาพ
「การผลิตเหล็ก……นั้นค่อนข้างจะใช้ทักษะเพื่อทำมัน แต่เรามีทรัพยากรมนุษย์ที่จำเป็นแล้ว」
「สิ่งที่สำคัญนั้น คือการใช้ช่างที่เรามี แต่ผู้คนที่อยู่ที่นี่…… ชาติแห่งไฟ? เราจะจ้างพวกเค้า และให้พวกเค้าทำงาน ไม่ว่ายังไง พวกเค้านั้นอับจนมาก พวกเค้ายินดีท่จะฆ่าเด็ก เพื่อที่จะกิน ดังนั้น แม้ว่าพวกเค้านั้นถูกจ่ายน้อยกว่านิดหน่อย หรือทำงานมากกว่านิดหน่อย……「อ่ะเฮ่ม อ่ะเฮ่ม」」
ลอรีไออยู่ข้างหลังแคลร์ อย่าไปไกลน่าตอนนี้
「ผมได้ยินมาว่าราคาเหล็กในเมืองหลวง ได้เพิ่มขึ้น ผมมั่นใจ ว่ากำไรจะใหญ่โตด้วยนะ」
อดอล์ฟเสรืมเข้ามาด้วยเหมือกัน ปรกติแล้ว ลอร์ดศักดินา จะเก็บภาษีกับการเช่าเหมือง และส่งออกผลิตภัณฑ์ที่เสร็จแล้ว แต่ทุกอย่าง จากการก่อสร้างของเมืองทำเหมือง ไปถึงการหาทรัพยากรมนุษย์ ถูกรับมือโดยแคลร์ดังนั้นเธอต้องการสัมปทานบ้าง
ไม้ที่เป็นเชื้อเพลง และค่าใช้จ่ายของบุคลากร และค่าใช้จ่ายรถเกวียน จะถูกหัก และภาษีจะถูกยกให้ เพื่อ “เพิ่มกำไร” พูดอีกอย่าง เมื่อเธอได้กำไร เราก็จะได้ส่วนแบ่งด้วย
「โอ้ชั้น อุฟุฟุ มันจะไม่เป็นแบบนั้น เพราะมันอาจจะเป็นการขาดทุนใหญ่」
「จะมีการตรวจสอบอย่างทั่วถึง ก่อนหน้าร้อน」
ประกายไฟ บินระหว่างอดอล์ฟและแคร์ พูดถึงแล้ว ผมได้ทำสัญญา ที่จะมอบความไว้วางใจเรื่องนี้ทั้งหมด ให้อดอล์ฟ มันปรากฏว่า เขาทนที่จะเห็นการลดภาษีทุกครั้งไป ที่แคลร์เหวี่ยงสะโพกบนผมไม่ได้
ในระหว่างการจัดระเบียบ ระดับการเตรียม จะเพื่อออกไปที่เมืองหลวง สาวคนหนึ่งโหม่ออกมาจากรถเกวียน และจดบางอย่าง
「นั่นอะไร……?」
ซีเลียและความรู้สึกที่คมคาย ก็ดูเหมือนจะรู้มันด้วย
「มันสายลับ? หนูจะจับตัวเธอ」
กระโดดจากม้าของเธอ เธอเร่งความเร็ว ทันทีที่เธอแตะพื้น และเมื่อเวลาที่คนอื่นนั้นหันไปเพื่อดูเธอ ซีเลียได้ชิดระยะแล้ว
「!!」
ก่อนที่สาวจะเปิดปากได้นั้น ซีเลียได้อ้อมหลังเธอและวางมีด ไว้ที่คอของเธอ
「อย่าขยับ ถ้าไม่ให้ความร่วมมือ ชั้นจะเชือดคอเธอ」
มันเป็นทักษะที่น่าประทับใจ ในส่วนของซีเลีย และอย่างที่คาดได้ ไม่มีใคร ที่เทียบกันเธอได้เลย เมื่อมันเป็นเรื่องความเร็ว
「ปล่อยช้ั้นนะ เจ้าคนโง่เขลาไร้ความสามารถ! ชั้นนั้นเป็นโกลโดเนีย……」
「ใช่ อะไรก็ตามแต่ แค่มา!」
สาวตะโกน และจ้องมองซีเลีย ขณะที่เธอ ถูกลากและถูกนำมาหน้าผม
「ปล่อยชั้นนะ! ชั้นเป็นอัศวินกิตติมศักดิ์์องโกลโดเนีย และเจ้าหน้าทีข้อมูล รีเบคก้า เบลซ! ชั้นจะไม่ทน ต่อความหยาบคายใดๆ!」
「ปล่อยเธอ ซีเลีย」
ซีเลีย ยังไมเชื่อที่เธอพูดเต็มๆ แต่ปล่อยสาวบนคำสั่งของผม ขณะที่ผมที่ผมก้าวไปข้างหน้า
「ชั้นฮาร์ดเลตต พิสูจน์ตัวตนได้มั้ย?」
สาวดูตกใจ วินาทีหนึง แต่เอื้อมมือเข้าไปในหน้าอก และเปิดเผยเอกสาร ที่มีผนีกราชวงศ์อยู่บนมัน
「จงดู」
ชื่อและตำแหน่งของเธอที่เป็น ‘เจ้าหน้าที่ข้อมูล’ แน่นอนว่าถูกเขียนอยู่ในเอกสาร
ฟุมุ มันดูเหมือนของจริง
「ใช่ ลูกน้องของชั้น ได้ทำไม่ดีกับเธอ」
ซีเลียเสียกำลังใจ และดูเหมือนจะหดไป อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป
「แต่ถ้าเธอให้เรารู้ เธอจะถูกต้อนรับ ชั้นเตรียมการบางอย่างได้」
ระดับกิตติมศักดิ์ คือระดับ ที่ตั้งบนคนที่ถูกมอบให้ ซึ่งหมายถึงเธอสร้างตระกูล หรือให้บางคนสืบทอดตำแหน่งไม่ได้ ดังนั้น ผมแค่ต้องดูแลเธอคนเดียว ในฐานะขุนนาง ผมก็ควรจะถูกปฏิบัติเป็นขุนนาง แต่เพราะมีความต่างมาก ระหว่างระดับของเรา ผมไม่ได้สนใจมากเกี่ยวกับมัน
「ไม่ ยังไงซะ……ชั้นทำอย่างนั้นไม่ได้……」
รีเบคก้าเลี่ยงสายตาของเธออย่างกระอักกระอ่วน มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินตำแหน่งที่เรียกว่า เจ้าหน้าที่ข้อมูล แต่มันไม่ได้ดูเหมือนการเยือน จะถูกต้อนรับอย่างดี
「อย่าพูดอย่างนั้นเลย ทำไมเราไม่กินอะไรบางอย่างล่ะ ชั้นมีเนื้ออร่อย」
ผมสังเกตรีเบคก้า ขณะที่เธอยืนขึ้น และปัดฝุ่นออกจากตัวเธอเอง เธอส่งมอบบรรยากาศที่เย็นชา พร้อมด้วยผมดำสั้นๆของเธอ และโครงกายที่เล็ก แต่เธอนั้นค่อนข้างที่จะงดงาม ส่วนของขาเธอ ที่สามารถเห็นได้ ระหว่างกางเกงขาสั้น และบูทยาวๆนั้นดูบางและเปราะบาง และระหว่างที่เสื้อของเธอควรจะแน่นรัดรูป เรือนร่างที่ผอมเพรียวโดยรวม ไม่มีทรัพย์ ที่บริเวณหน้าอกของเธอ
ถ้าผมได้นอนกับเธอ มันน่าจะยากกับเธอ ถ้าผมใส่มันจากข้างหน้า และมันจะทำเธอเจ็บ ถ้าผมกระแทกมัน เข้าไปในก้นกระจิ๊ดริดของเธอจากข้างหลัง ดังนั้น มันหมายถึง ผมต้องให้เธอขี่จากข้างบน แทนที่จะว่าอย่างนั้น มันน่าจะดีกว่า ที่จะยกเธอขึ้น ระหว่างที่ทำมัน
「มีอะไรเหรอ ลอร์ดฮาร์ดเลตต์?」
ผมกลับมามีสติ เมื่อรีเบคก้า เรียกออกมาหาผม ไม่ดี ไม่ดี ผมไปจินตนาการ ว่าได้ยกเธอขึ้น และเหวี่ยงสะโพกของผม
「ไม่มีอะไร ตอนนี้ เราไปกันดีมั้ย?」
ผมวางมือไว้รอบเอวของเธอ และพาเธอไปส่ง ระหว่างที่สำผัสตูดของเธอ ที่นั่นที่นี่ เธอมีตูดแน่น เหมือนที่ผมคิด ด้งนั้นมันอาจจะดี ที่จะให้เธอขี่หน้าของผม ผมรู้สึกถึงเอ็นของผมเต้มเป็นจังหวะได้ และก่อตัวเป็นเต็นท์อย่างช้าๆในการเกงของผม แต่ผมนะระวัง ที่จะไม่ให้รีเบคก้าเห็น ระหว่างที่นำทางของเธอ
—————————————————————
「ตอนนี้ ชั้นมาฟังได้แล้ว ว่าเธอมาที่นี่ทำอะไร」
หลังจากทาน ผมพูดกับเธอ ระหว่างที่ดื่มชา ดั่งไม่มีเอะไรเกิดขึ้น ผมอยากจะพูดคุยกับเธอ แต่เธอยังคงไร้อารมณ์และเย็นชาอยู่
「มันไม่ใช่อะไรบางอย่างที่ชั้นบอกได้」
「ถ้าเธอไม่บอกเหตุผล สำหรับการมาที่ดินแดนของชั้น และทำตัวน่าสงสัยเต็มที่ บางที มันไม่ได้หมายถึงซีเลียนั้นผิดพลาด กับวิธีที่ซีเลียรับมือกับเธอ?」
ผมมั่นใช่ว่ามันจะทำให้เธอดุดันมากขึ้นบนเตียง ถ้าเราได้ต่อต้านกันนิดหน่อย
「……ถ้าทุกคนออกไปได้」
ทันทีทีเธอจบประโยค เซบาสเตียนและคนรับใช้ ออกจากห้องพร้อมๆกัน ซีเลียอยากจะอยู่ แต่รีเบคก้าไม่น่าจะยอมรับเรื่องนั้น
「ขอโทษ」
「อออุ……」
ซีเลียออกจากห้องน้ำตาซึม ทิ้งสาวไว้คนเดียว และตัวผมเองนั้น อยู่ในห้อง ผมสงสัยว่าผมทำให้เธอเป็นของผมได้มั้ย ถ้าผมโจมตีเธอตอนนี้ ไม่ อาจจะไม่ ผมจะไม่ทำ
「มันไม่ได้ดูเหมือนว่าชั้นซื้อมันจากนายได้ ดังนั้นชั้นจะบอกนาย การมาเยือนนี้ ถ้าชั้นจะหยาบคายได้ มันเกี่ยวกับความสงสัยหนึ่ง กับตัวลอร์ดฮาร์ดเลตต์」
ผมสงสัยว่ามันคืออะไรกัน มันเพราะผมทำหอกอัญมณีที่ผมได้รับจากราชางอเหรอ? หรือบางที่มันเกี่ยวกับแคทเธอรียน? พวกเขาคนพบว่าชาติภูเขาเคารพผมเหรอ? อย่าพูดนะว่า สามีของคลอเดียพูดบางอย่าง ตอนนี้ เมื่อผมได้คิดเกี่ยวกับมันดูแล้ว ผมมีความลับเยอะ
「วังหลวง ได้ให้ความสนใจ กับม้าและเนื้อเมื่อครู่นี้ ซึ่ง ไม่มีใครได้เคยเห็นมาก่อน แล้งก็เหล็กหลอมบริสุทธิ์ ที่คาราวานพ่อค้าจากดินแดนของคุณได้ขนกันไป」
โอ้ มันแค่เรื่องนั้นน่ะเหรอ? ผมรู้แล้ว ว่ามันจะถูกค้นพบไม่ว่ายังไง และมันไม่ได้เหมือนกับว่าผมทำอะไรบางอย่างที่ผิด มันดีกว่ามาก ที่เรื่องนี้จะถูกเปิดเผยซะ ดีกว่าปัญหาของแคทเธอรีน หรือคลอเดีย
「ไม่ว่าจะแบบไหน ดินแดนนั้นไร้อารธรรม อยู่ในภูมิภาคห่างไกล ดังนั้นหลายสิ่งอย่าง จะถูกค้นพบ」
「วัง สงสัยว่าคุณแลกเปลี่ยนกับประเทศทางใต้อย่างลับๆ และเลี่ยงภาษี」
นั่นมันนอกเหนือความคาดหวังของผมเลย แน่นอน ว่ามันมีเหตุผล ที่จะสงสัยอย่างนั้น ที่มาพร้อมสินค้าใหม่บนตลาด โดยเฉพาะเมื่อโกลโดเนีย ขยายกองทัพ และการแลกเปลี่ยน ทำกับมากราโดมิได้ ผู้ที่มีเหมืองเหล็กใหญ่ มีกำไรที่จะได้มากพอ จากราคาที่ติดจรวดสู่ท้องฟ้าของเหล็ก แม้ว่าประเทศอื่นจะนำเข้าเหล็ก โดยไม่มีภาษี
「นั่นมาจากกรตรวจสอบคาราวานพ่อค้าแม่ค้าเหรอ?」
「มันไม่ได้ปรากฏว่าถูกขนมาจากประเทศอื่น และมันไม่ได้มีทีหลอมใหญ่ภายในราเฟน ความสงสัย ยังไม่ถูกนำเข้าสาธารณะ」
ผมควรทำยังไงดี แม้ว่าถ้าผมปฏิเสธที่นี่ สาวยังมีชื่อตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่ข้อมูล มันไม่ใช่แผนที่ดีที่สุด ที่จะไปต่อต้านอำนาจของรัฐ
ถ้าผมบอกตำแหน่งของเหมืองกับเธอ และให้เธอยืมม้า เธอควบไปที่นั่นลับๆด้วยตัวเธอเองได้ แต่มันมีโอกาสที่สูง ที่เธอน่าจะจบอยู่ในท้องของสัตว์ดำ และผมแค่ส่งเลดี้สวยๆ ไปตายแบบนั้นไม่ได้
มันน่าจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดี ที่จะเพียงแค่บอกเธอไปเกี่ยวกับเหมืองเหล็ก หรือชาติภูกเขาด้วยเหมือนกัน เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เธอน่าจะเปิดเผยสิ่งที่ผมไม่อยากให้เธอรู้ ถ้าผมให้เธอดมไปทั่ว
เมื่อเห็นผมคิด รีเบคก้าตรวจดูรอบข้าง ก่อนที่นำหน้าของเธอเข้าใกล้มาอย่างรวดเร็ว ผมขอบคุณที่เธอทำอย่างนั้น ผมเลยนำริมฝีปากของผมเข้าไปใกล้
「ชั้นไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น!」
โอ้ โชคร้ายจริง
สาวนำริมฝีปาก เข้าใกล้หูของผม และกระซิบในเสียงที่เบา เพี่อที่ให้แน่อน ว่าไม่มีใครข้างนอกห้องได้ยิน
「ชั้นเข้าใจ ว่าการที่มีชั้นดมกลิ่นไปทั่วดินแดนของนายนั้นไม่น่าพอใจ ในฐานะลอร์ดศักดินา นายน่าจะมีสิ่งที่นายไม่อยากจะบอกชั้น」
รีเบคก้าหยุดเพื่อคิด ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดอีกครั้ง
「ชั้นจะไม่ทำการสืบสวนเข้มงวด ดังนั้น มอบความสำเร็จบางอย่างให้ชั้นได้มั้ย? เจ้าหน้าที่ข้อมูล เป็นตำแหน่งที่ก่อตั้งใหม่ ดังนั้น คู่แข่งทั้งหมด สู้เพื่อแซงหน้ากัน」
ฟุมุ ผมไม่เคยได้ยินถึงเจ้าหน้าที่ข้อมูล ดังนั้นมันน่าจะไม่ได้ก่อตั้งมานานมากขนาดนั้น ก้าวแรกที่เธอทำ น่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญมากกับอนาคต ได้เลย ผมจะทำให้คนสวยนี้ขี่ผม มันจะทำให้อดอล์ฟและแคลร์ดุผม แต่มันช่วยไม่ได้
「งั้น ถ้าเกี่ยวกับการรู้ว่าเหล็กหามายังไงล่ะ?」
「นั่นจะเพียงพอ」
ผมพูดเกี่ยวกับการค้นพบ และการพัฒนาเหมืองเหล็ก แล้วก็สัตว์ดำ ที่ปรากฏรอบบริเวณนี้
「เหมืองเหล็ก……พอมาคิด ว่าบางอย่างแบบนั้น อยู่ในดินแดนของคนป่าเถื่อน……」
ในเวลาเดียวกัน ผมซ่อนความจริง ที่ว่าผมมีพวกเขา อยู่ใต้การควบคุมของผม
「มันเพิ่งเริ่มทำงานในไมไม่นาน พระเองค์ ได้บอกชั้นว่าชั้นมีอิสระ ที่จะทำตามที่ปรารถนาในดินแดนของชั้น และเพราะมันอยู่ในดินแดนของชั้น ภาษีจะไม่ถูกเก็บ」
แคลร์น่าจะยังจ่ายภาษี เมื่อเธอทำธุรกิจในเมืองหลวง
「นั่นอาจจะจริง……แต่ถ้ามันเป็นเหมือง ภาษีจะถูกเก็บ ไม่ ท่านอาจจะต้องแบ่งกำไร กับวังราชวงศ์」
「ถ้าเธอ ทำเรื่องนั้นให้ลื่นไหล ไม่วิธีใดวิธีหนึ่งกับพวกเขา ชั้นจะขอบคุณ」
「……ชั้นเป็นเจ้าหน้าที่ สำหรับอาณาจักร ไม่ใช่ลูกน้องของนาย นายรู้เรื่องนั้น ใช่มั้ย?」
「นั่นทำไม นี่ไม่ใช่คำสั่ง แต่ชั้นแค่ขอความช่วยเหลือ」
รีเบคก้าคิด ชั่วครู่
「ให้ชั้นได้เห็นเหมือง ด้วยตัวเองได้มั้ย?」
「แน่นอน แต่พร้อมคนคุ้มกัน」
เหตุผลที่คนคุ้มกันนั้นสองเท่า: หนึ่งเพื่อที่จะเลี่ยงสาวคนนี้ จากการถูกกินโดยสัตว์ดำ และอื่นๆ และอีกอย่าง เพื่อที่เธอจะไม่ไปขุด ที่ที่ไม่ใช่ที่ของเธอ
「ชั้นจะขอบคุณท่าน……และเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ได้จะโจมตีท่านตรงๆนะ แต่มันจะเป็นไรไม่ ที่จะให้เรื่องนี้ เป็นบางอย่าง ที่ชั้นยืนยันได้ด้วยความพยายามของตัวชั้นเอง?」
นั่นอาจจะดีกว่า สำหรับการเลื่อนตำแหน่งของเธอ เพราะมันจะเป็นความสำเร็จใหญ่
「ไม่เป็นไร แค่พูดกันว่า การมาเยือนนี้ เป็นชั้นที่เชิญเธอเข้ามาที่มื้ออาหาร」
ความรักผู้หญิงของผม ถูกรู้จักอย่างดิบดี ไม่ว่าจะดีหรือร้าย มันจะถูกเห็น ว่าเป็นบางอย่างที่ธรรมชาติ เหมือนการหายใจ ที่ผมชวนความสวยงาม เหมือนรีเบคก้า
「รถเกวียนที่ขนไม้ จะออกเดินทางพรุ่งนี้ เธอติดรถไป และมุ่งหน้าไปที่เหมืองได้」
「ยอดเยี่ยม ชั้นจะพูดเพื่อนายดีๆ ให้กับวังหลวง ในรายงาน」
ตอนนี้ การคุยของจริงเริ่มต้นขึ้น
「รถเกวียนจะออกเดินทางพรุ่งนี้ แต่มันจะไม่เป็นธรรมชาติ ที่จะชวนเธอแค่อาหารมื้อเดียว จะไม่มีเมตตา แล้วอยู่ซักคืนเหรอ?」
「ฮ่าาา……ชั้นไม่เชื่อ ว่าการสนิทชิดเชื้อ จะให้ประโยชน์กับทั้งเราสองคน」
「ถ้าอย่างนั้นแค่ยกเดียว……ไม่ ถ้าอย่างนั้น แค่พักสั้นๆ」
「……ชั้นจะไปหาโรงแรม ชั้นหวังว่า เราจะรักษาความสัมพันธ์ฉันมิตรไว้ได้ในอนาคต」
รีเบคก้าคำนับ และจากไป อ้าา เวร ตูดเล็กๆ……คนสวยแน่นๆหนีไปแล้ว
「มันไม่เป็นไรแล้วมั้ยตอนนี้?」
เมื่อยืนยันว่าแขกได้ไปแล้ว ริต้า เข้ามาในห้อง
「ริต้า ดูดมันให้พี่ได้มั้ย?」
「นี่อะไรกัน จู่ๆ?」
「ได้โปรดนะ พี่อยากให้หนูใช้ปาก」
「หนูเข้าใจ……งั้น หนูจะบริการพี่」
ริต้า คลานเข้าไปใต้ๆโต๊ะ และทำการโม๊กเอ็น แต่นี่เป็นห้องทานอาหาร ดังนั้นคนรับใช้ในท้ายที่สุด ก็จะมา ทีละคนตามๆกัน เมื่อได้มุดเข้าไปใต้ผ้าปูโต๊ะ ริต้าบริการต่อไป โดยไม่ทำให้แม่บ้านคนอื่นรับรู้ ในที่สุด ก็ทำให้ผมหลั่งไหล แม้ว่า จำนวนของเมล็ดพันธุ์ จะทำให้เธอนั้นสำลักและเกือบที่จะเปิดเผยรูปลักษณ์ที่ดูดเอ็นของเธอ ในหแม่บ้านเกือบ 10 คนเห็น
「……ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะ ที่ใช้หนูเหมือนเครื่องมือ」
ผมนำความคับแค้นใจ ที่ถูกปฏิเสธโดยรีเบคก้าและปล่อยมันใส่เธอ ผมทำบางอย่างแย่
「ไม่ หนูน่ะดีใจนะ ที่ถูกใช้โดยท่านฮาร์ดเลตต์ซามะ ได้โปรดใช้หนู ตามความชอบของท่านได้เลย」
ช่างเป็นผู้หญิิงที่น่าชื่นชม ซึ่งนั่นทำไมผมต้องตอบสนองไปตามนั้น
「มาที่ห้องนอนพี่คืนนี้ พี่จะขอโทษ และจะสร้างความรักกับหนูอย่างถูกต้อง ทั้งคืน」
「ช่างเป็นเกียรติ」
「พี่จะกระแทก กับตูดใหญ่ๆของหนู จนกว่ามันจะแดงแป้ด」
「ุถ้าพี่พูดขนาดนั้น……มันจะเริ่มหยด……」
「ฮ-เฮ้ คิดว่าเราดูได้มั้ย?」
「ชั้นรู้เกี่ยวกับที่หัวหน้าแม่บ้านหัวปักหัวปำกับนายท่าน แต่……นี่มันน่าทึ่งไปเลย」
ผมถูตูดริต้า และจูบเธอ ระหว่างแม่บ้านดูพร้อมหน้าที่แดง มันจวนได้เวลาที่ผมจะทำให้คนนี้ท้องแล้วด้วย
—————————————————————
「แล้ว พี่เลยบอกเธอแค่อย่างนั้นเลย」
「งั้นท่านพูดมัน………」
อดอล์ฟ แคลร์์ และลีโอโพลต์ถอนหายใจ ผมทำผิดพลาดที่นี่เหรอ?
「แต่ มันไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่แย่นัก ด้วยจำนวนของแรงงาน ที่มำงานก่อสร้างเมืองและถนน และการขนส่งเหล็ก มันเป็นแค่เรื่องของเวลา ก่อนที่มันจะถูกค้นพบ เราแค่มีทางเลือกไม่กี่ทาง ไม่ว่ายังไง หลังจากที่เจ้าหน้าที่ข้อมูล จากเมืองหลวงได้มา」
มันหายาก ที่ลีโอโพลต์จะพูดให้ผม
「ยังไงซะ ผมเดาว่างั้น แทนที่จะซ่อนมันอย่างแย่ๆ นี่ อาจจะกลางเป็นรายงานที่ดีถึงจุดๆหนึ่ง」
ข้อมูลที่ผมเล็ดไป ดูเหมือนจะอยู่ในระยะเห็นด้วยของอดอล์ฟด้วยเหมือนกัน
「ฟุมุ ตราบใดที่เรารู้ชื่อของพวกเขา เรากดดันเขาจากข้างเราได้ สำหรับอัศวินกิตติมศักดิ์ ถ้าเราเก็บ 200 ทอง……」
ไม่อย่าไปเริ่มติดสินบนสิ ผมไม่คิดว่ามันจะมีประสิทธิภาพกับเธอด้วย
「ในทางกลับกัน เรามีทางเลือกของการเลื่อนขั้นรีเบคก้า เบลส คนนี้ วห้เป็นเจ้าหน้าที่ข้อมูล ข้อมูล คือพื้นฐานสำหรับทุกอย่าง เราให้เธอหนุนหลังเราได้ มันจะเป็นความได้เปรียบที่เทียบไม่ได้เลยสำหรับเรา」
「งั้นนั่นก็เป็นตัวเลือกด้วยเหมือนกัน」
「ยกตัวอย่างเช่น บางอย่างเหมือน สำหรับชาติภูเขา ที่รวบรวมกองกำลังอย่างช้าๆในดินแดนของพวกเขา……ถ้าเธอไปได้ข้อมูลแบบนั้นมา อะไรจะเกิดขึ้น」
「เฮ้ เฮ้ ถ้าคุณไปบอกเรื่องโกหก จุดยืนของท่านจะแย่ลงอย่างไม่จำเป็น」
「มันไม่ใช่เรื่องโกหก เราแค่ต้องตามที่เธอจับความจริงนั้นได้ ลอร์ดฮาร์ดเลตต์์จะเคลื่อนททัพชาติภูเขา จากนั้นปราบพวกเขา……อะไรถ้าคุณแกล้งทำ โดยทำมันเป็นการออกฝึกล่ะ?」
ช่างเป็นชายที่ร้ายกาจ แต่นี่น่าสนใจ มันจะยกเธอขึ้น คนสวยนี้อาจจะตกมาในตักของผม ผมรอคอยที่จะได้ขาบางๆนั้นรอบผม ขณะที่เธอขี่ผม
「ฮาร์์ดเลตต์ซามะ……」
「โอ้ ชั้น」
อดอล์ฟและแคลร์ฟังดูตกตะลึง และลีโอโพลต์ออกไปจากห้องแล้ว เมื่อผมตรวจดูที่พวกเธอมองกัน ผมเห็นเอ็นของผมแข็งขันและสร้างรอยปูดที่กางเกงของผม
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูใบไม้ผลิ
สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 140,000 เมืองศูนย์กลาง ราเฟน: 15,000
กองทัพที่บัญชาการ: 3000 (ยกเว้นทหารม้าธนู)
สินทรัพย์: 47,000 ทอง (แรงงาน -300) (เรียกรวมพลกองทัพ -600) (เพิ่มเติมอาคารเสริม -200) หนี้: 20 000 ทอง
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวชั้นสูง
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย),เมล (ภรรยาน้อย), คู (คนรัก), รู (คนรัก), มิเรล (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสกาม), เคซี่ (ผี). มิทตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์ (ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรัก), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), โยกุริ (หมกตัวอยู่แต่บ้านยุคใหม่), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โดโรเธีย (คนรัก อยู่ในเมืองหลวง)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่เพื่อสันติสุข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (คนคุ้มกัน), ทริสตัน (ผู้ติดตาม), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้ามืด), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดาราหญิง)
คู่นอน: 125, เด็กที่เกิดแล้ว: 31
—————————————————————
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
