ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 145 ความสุขของนนน่า
145 ความสุขของนนน่า
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「การผลิตเหล็กเพิ่ม เป็นไปได้ด้วยดี เตาหลอมเหล็กใหญ่เสร็จแล้ว สัตว์ดำจำนวนมากถูกล่า สำหรับผลิตภัณฑ์พิเศษของเมือง และสำหรับการเพิ่มความปลอดภัยของถนน มีการไหลบ่าของคนเข้ามาอย่งต่อเนื่อง และผลิตภาพกำลังเพิ่มขึ้น」
「เข้าใจแล้ว สิ่งต่างๆในที่สุดก็เข้าที่เข้าทางแล้ว」
「ครับ ที่นั่นไม่ใช่แค่เหมืองเหล็กแล้ว แต่คุณเรียกมันได้ว่า เป็นเมือง เพื่อที่จะไว้ผลิตเหล็ก」
อดอล์ฟดูเหมือนจะโล่งใจ เมื่อเขาเริ่มพูด จากที่เขาพูด รายได้ของเมือง ในที่สุดก็อยู่ในแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น และอยู่ในสีดำไม่บวกไม่ลบ ขึ้นมาถึงจุดนี้ เพราะทั้งหมดเราอยู่ในหนี้ และเราต้องใช้วิธีปล้นสะดม เพื่อที่จะลอยคอ ระหว่างที่เราดูเงินลดลงไป
เพราะเรื่องนั้น เขาก็อนุญาตให้ซื้อของตกแต่งจากแคลร์ได้ พร้อมด้วยรอยยิ้มที่เกร็งๆ ลอรี่แก้มแดง และพูดว่า ‘มันยังเจ็บอยู่เลย’ เมื่อเธอมาหาผมด้วยข้อเรียกร้อง ไม่มีอะไรที่ผมทำได้
เมื่อผมพยายามที่จะลังเล พูดว่า 500 ทองนั้นมากเกินไป เธอตอบด้ว ‘มันควรจะเป็นมากเท่านี้ สำหรับการโอบกอดหนูโดยไม่คิด และพี่แคลร์ซามะจะอารมณ์เสีย ถ้าอย่างน้อยหนูไม่ขายมากเท่านี้’ และเริ่มจะร้องไห้ ผมรู้อยู่เต็มอก ว่านั่นน่ะน้ำตาปลอม แต่มันยังทำให้ผมอยากที่จะช่วยเธอ
นนน่ามีความสุข และเซบาสเตียนก็บอกด้วยว่า พวกมันเป็นของแท้ และเป็นของคุณภาพสูง มันจะช่วยเพิ่มศักดิ์ศรีของเราอย่างแน่นอน บางครั้งบางคราว เธอชวนลอร์ดศักดินาและภรรยาของพวกเขา มาที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ หลังจากทั้งหมด
「พูดถึงแล้ว มันจะแปลก ถ้าเราเรียกเมืองนั้นว่าเมืองเหมือง หรือเมืองทำเหมือง ท่านคิดยังไง เกี่ยวกับการมอบชื่อที่เป็นทางการให้มัน?」
「ชื่อเหรอ หือ? แค่ตั้งชื่ออะไรก็ได้ที่นายต้องการเลย」
「เมืองใหม่ จำเป็นต้องถูกตั้งชื่อโดยลอร์ดศักดินา ผมไม่อยากจะคนบ่นเกี่ยวกับมันทีหลัง ดังนั้นได้โปรดตั้งชื่อมันอย่างถูกต้องด้วย」
มันเป็นอย่างนั้นเหรอ? แต่ผมคิดชื่อดีๆไม่ได้ มาถามชาติภูเขาสำหรับความคิดเห็นของพวกเขาเถอะ
「ดังนั้น สถานการณ์มันเป็นอย่างนั้นอยู่ พวกเธอสาวๆ มีความคิดอะไรมั้ย?」
ผมรวมปีปี้ ลูน่าและรูบี้ และถามพวกเธอ
「ปีปีและคนอื่น เรียกมันว่าดินแดนของชาติไฟ!」
เรียกมันว่าเมืองไฟ มันไม่ได้ฟังดูดีเลย เมืองนั้นใช้ไฟอยู่แล้ว สำหรับการผลิตเหล็ก ดังนั้นมันอาจจะทำให้สิ่งต่างๆ โชคร้ายและเริ่มติดไฟหรือซักอย่าง
「มันอยู่ในระยะของภูเขาศักดิ์สิทธิ์นี่」
「ภูเขา หือ?」
ชื่อที่เกี่ยวข้องกับภูเขาจะฟังดูดี แต่เพราะเทือกเขาที่ยิ่งใหญ่อยู่ในที่ราบกลาง มีหลายที่ที่มีชื่อพร้อมด้วยภูเขาอยู่ในใจ มันดูเหมือนจะสับสนง่ายๆกับที่อื่น และผมจะลืมมันอย่างง่ายๆ
「「ถ้าอย่างนั้น……ตำนานของมังกร」」
「นั่นอะไร?」
「ปีปี้ได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อน มันเป็นเรื่องที่ไว้เล่าให้เด็กๆฟัง」
รูบี้ที่รู้มากกว่า ตามหลังมาหลังจากปีปี้ อธิบายมันเหมือนคนเล่าเรื่อง มันเป็นตำนาน ของมมังกร ที่มีชีวิตอยู่ในภูเขา ที่เขามองว่าศักดิ์สิทธิ์
“มังกรมีปีก เป็นผู้ปกครองของดินแดนที่อ้างว้าง บินไปรอบๆ อย่างอิสระ และพักในภูเขาเมื่อมันเหนื่อย
มังกรตัวนั้น มีร่างที่ยิ่งใหญ่มาก จนมันร่ายเงาทับทั้งหมูบ้าน เมื่อไหร่ที่มันบินเหนือหัวเลยแหละ
เขี้ยวและเล็บของมันนะ ขยี้ก้อนหินใหญ่ได้ง่ายๆ และเกล็ดมันก็ฟันไม่เข้าด้วย
เมื่อมังกรโกรธ มันจะพ่นไฟออกมาเลย และทำให้ทุกอย่าง จมอยู่ในทะเลเพลิง”
「ถ้าอย่างนั้น มังกรนั้นอยู่ในภูมิภาคนั้น」
「มันแค่ตำนานน่ะพี่」
「ปีปี้ไม่เคยเห็นมัน และยายของปีปี้ก็ไม่เคยเห็นมัน และยายของยายก็ด้วย」
ถ้าอย่างนั้น มันไม่ใช่อะไรนอกจากตำนวน มันดูเป็นชื่อที่เหมาะสมดี
「และชื่อของมังกรนั้น?」
「「「มังกรสูงสุด ลินท์บลูม」」」
พวกเธอทั้งหมดพูดพร้อมกัน ได้เลย มาเรียกเมืองเหมืองว่าลินท์บลูม ตั้งแต่นี้ต่อไป
「ช่างเป็นต้นกำเนิดที่น่าสนใจ มันอาจจะอยู่ไปอีก 100 ปี」
「มันจะไม่อยู่นานขนาดนั้น」
ผมยิ้มละลูบคอปีปี้ เธอปิดตาของเธอ และมีความสุขกับความรู้สึกที่รู้สึกดี แม้ว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง กุจ๊าวของผมตอบสนอง แม้ว่าปรกติแล้ว ผมจะเห็นเธอว่าน่ารัก อย่าบอกผมนะ ว่าผมได้พัฒนาเจ้านั่น เพื่อใฝ่หาเด็กสาวเล็กๆแล้วน่ะ
「ขออภัยค่ะ คนจากบริษัทฟลิทช์ได้มาถึงแล้ว」
หนึ่งในแม่บ้าน ให้ข้อมูลเราถึงการมาเยือนของแขก คนที่แนะนำผม ว่าเด็กรสชาติเป็นเช่นไร ผู้ที่มาอีกครั้ง ผมบอกเกี่ยวกับมันไปแล้ว แต่ยังไงผมก็เดาว่า มันเป็นความผิดผม ที่ตัดสินใจและซื้อบางอย่าง
「ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับภาษีหน้าร้อนของเหมือง แต่ผมจะนั่งด้วยคน ถ้ามันแค่ท่านฮาร์ดเลตต์ซามะอยู่ที่นั่น มันจะมีการลดราคาที่ไม่ต้องการ หลังจากทั้งหมด」
ขอโทษละกัน ผมหวังพึ่งนายนะ เมื่อมันเป็นคำร้องของของสาวๆ ผมทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง
และดังนั้น ภาษีหน้าร้อนของเหมือง ถูกตัดสินใจโดยไม่ล่าช่า — จำนวนมาก ได้ถูกตั้งกำหนดการไว้ให้รวบรวมมา เพราะการเพิ่มจำนวนการผลิตเหล็กจำนวนมาก
อย่างน้อยที่สุด ผมไม่คิดว่าเราจะมีปัญหาเรื่องเงิน จนกว่าฤดูใบไม้ร่วง แต่มีจดหมายถึง ที่มาถึง ที่จะเขย่าทั้งครอบครัว
「กุ่ มันอยู่นี่แล้ว!」
แม่บ้านสองคน ขนกองจดหมายที่ดูหนัก และทิ้งมันลงไว้บนโต๊ะ ผู้ส่งนั้นถูกรู้แล้ว แค่จากการดูจำนวนของจดหมาย
「ซีเลียวิ่งหนีไป หือ?」
ผมไม่เห็นเธอซักพักแแล้วตอนนี้ เธออาจจะเห็นแม่บ้านขนจดหมายมา ผมไม่มีทางเลือก นอกจากต้องอ่านมันด้วยตัวผมเอง
……ช่างน่ารำคาญ
「อะร้า พี่เอเกอร์ซามะ เวลาที่สมบูรณ์แบบ พี่จะอยากไปจิบชากับหนูในลานหน้าบ้านมั้ย……จดหมายพวกนั้น พวกมันมาจากอีหมูตอนนั่นเหรอ?」
รอยยิ้มที่นนน่าปรากฏมาพร้อมกัน พังทลายไปในทันที เธอดูไม่มีความสุข แต่เธอนั่งข้างผม เหมือนเธอสงสัย ว่าอะไรเขียนอยู่ข้างใน
「ขอโทษนะจริงๆแล้ว การใช้คำที่ไม่จำเป็นนี้มันอะไรกันน่ะ?」
「……」
「พี่เอเกอร์ซามะ ถ้ามันลำบากที่จะอ่านมัน งั้นแค่โยนมันทิ้งไป มันเสียเวลาเปล่า ที่จะอ่านผ่านจดหมายทุกใบเลย」
ขอโทษนะนนน่า มันอาจจะไม่น่าพอใจสุดขีดสำหรับหนู แต่พี่ต้องพูดมัน
「นนน่า อย่าโกรธนะ」
「ขอโทษนะ? อย่าบอกหนูนะว่า อีหมูตอนมันจะกลิ้งมาทางนี้อีกแล้ว!?」
ไม่ แต่มันเป็นบางอย่าง ที่แย่กว่านั่นเข้าไปอีก
「มันดูเหมือนคลอเดียท้อง มันปรากฏว่าเป็นลูกของพี่ ตัดสินจากระยะเวลา」
「……」
「พี่ลดการป้องกันลง เมื่อเธอบอกว่าเธอท้องยาก มันดูเหมือนพวกเค้ามีเวลาที่ลำบาก ที่จะบอกว่าเธอท้องมั้ย เพราะท้องมันปูดออกมาตลอด แต่จดหมายนี้้ มาจากคลาร่า」
「……」
「บางทีความเห็นแก่ตัวของคลอเดีย จะบรรเทาลงนิดหน่อย หลังจากที่ได้ลูกของเธอเอง……มีอะไร? เฮ้!」
นนน่าเริ่มฟองออกปาก และสลบไปในทันที
「เฮ้ ใครก็ได้มาทางนี้! เอาน้ำมาหน่อย」
「ได้ค่าาาา อ้า นายท่าน! ท่านทำให้พี่นนน่าซังสลบอีกแลล้วเหรอ? ท่านกระแทกเธอแรงเกินไปนะคะ」
「เราไม่ได้เอากันอยู่จริงๆ แค่ฟังพี่และเอาน้ำมาให้หน่อย」
นนน่ากระโดดตื่น วิธีที่หน้าอกของเธอเด้งนั้นเหลือเชื่อ แต่ถ้ามันมากเกินไป เจ้าสิ่งนั้นมันจะฉีกออก
「มิทตตตตตตี้—!! เรียกทุกคนมา! มันเป็นการประชุมครอบครัวฉุกเฉิน!!」
และดังนั้น สมาชิของครัวทั้งหมดรวมตัวกัน สงสัยว่าปัญหาคืออะไร ลีโอโพลต์และอดอล์ฟ และแม้แต่ทริสตันก็มาด้วย มันถูกเก็บเป็นความลับ จากเซเลสติน่าและโมนิก้า เพราะหัวเรื่องนั้นไม่เหมาะกับเด็ก
「พี่เอเกอร์ซามะ ได้ทำให้เมียของมาร์เควสของประเทศอื่นท้อง」
ทุกคนถอนหายใจ และเล็ดคำพูดเหมือน ‘งั้นเค้าก็ทำมันในที่สุด……’ แบบนั้นออกมา
「นี่เป็นสถานการณ์ที่ร้ายแรง! ถ้ามาร์เควสได้รู้เข้า เราจะไม่ได้ออกไปตัวเปล่า」
ผมเดาว่านั่นอาจจะจริง
「แต่แม้ว่ามันไม่ได้เป็นกรณีสถานการณ์ที่แย่ที่สุด มีโอกาสที่อีผู้หญิงนั่นอาจจะหย่า และจะมากำหนดจะเอากับเรา!」
ทุกคนกรีดร้อง พวกเธอไม่ชอบมันปานนั้นเลย
「จึ้」
เมล จึ้ปากนั่นไม่ได้ออกมาจากหนู คุณแม่ลูกห้า ใช่มั้ย?
「แต่ นี่มันไม่ตลกแล้วนะ ถ้าเราทำให้ขุนนางที่มีอิทธิพลของสหพันธรัฐ มาร์เควสมาลอร์ดอล โกรธแค้นเรา มันอาจจะส่งแรงกดดันไปถึงราชาของโกลโดเนีย」
ลีโอโพลต์ยังอยู่ในความสงบ ขณะที่เขาวิเคราะห์สถานกาณ์
「ใช่ อารมณ์นั้นเหนือกว่าเหตุผล เมื่อมันเป็นเรื่องของความรักๆใคร่ๆ มาร์เควสมาลอร์ดอล อาจจะทำบางย่างที่คาดไม่ถึง」
อดอล์ฟพูดต่อ
「ชั้นไม่คิดว่าเราต้องกังวลเกี่ยกับเรื่องนั้น สำหรับตอนนี้นะ」
ผมเปิดจดหมาย ที่คลาร่าปิดมัน คลอเดียไม่พูดอะไรอื่น นอกจาก ‘หนูท้อง’ ‘หนูดีใจ’ และ ‘มันเป็นลูกของพี่’
จากจดหมายที่มีเหตุผลมากกว่าของคลาร่า มันดูเหมือนว่าเธอรายงานกับมาร์เควสมาลอร์ดอลในดินแดนของเขา ว่ามันเป็นลูกเขา แต่มันดูเหมือนว่ามาร์เควสเกิดความสงสัยว่ามันเป็นไปได้ยังไง เพราะเวลานั้นไม่ตรงกันเลย
「เพราะทั้งหมด มันเป็นเวลาที่เธออยู่ด้วยกันกับเรา มันยากที่จะอ้างใดๆ」
อย่างไรก็ตาม มาร์เควส ไม่ได้ปรากฏว่าจะมีข้อสงสัย เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับเธอ เพราะทั้งหมด เธอมีเวลาที่เธอเรียกโสเภณีชายซ้ำๆ ดังนั้น มันดูเหมือนเขาเชื่อ ว่ามันเป็นผลของชายสุ่มๆ ที่เธอเจอ ระหว่างการเดินทางไปกลับโกลโดเนีย
「สิ่งต่างๆ อาจจะออกมาดี แต่ทุกอย่างจะจบ ถ้าเธอลื่นมันหลุดปากไป」
นั่นคือที่ผมกังวล
「ผมมีความคิดที่ดี เราบอกมาร์เควสมาลอร์ดอลได้ ว่าภรรยาของเขา อยู่กับลูกของชายอื่น เนื่องจากการขาดการดูแลของเรา และใช้เรื่องนั้น เพื่อแนะนำให้เธอมาใช้ชีวิตอยูแยกไปคนเดียวที่นี่ ถ้าเราให้เธออยู่ใต้การดูแลของเรา เราหยุดการเอะอะทีไม่จำเป็นได้ และมาร์เควสก็พูดอ้างได้ด้วยว่า ภรรยาของเขา รักษาตัวจากอาการป่วย ถ้าผู้คนเริ่มพูดกัน」
「เข้าใจแล้ว แม้ว่าถ้ามีข่าวลือแพร่ไป มันจะออกมาดี ไม่วิธีใดวิธีหนึ่ง ถ้าเธออยู่ในดินแดนของชั้น」
「มันเป็นสถานการณ์ที่ชนะทั้งคู่ ภรรยาของเค้า คลอดเด็กได้อย่างปลอดภัย และเค้าอาจจะสนับสนุนเราทางการเงินด้วย……โอ้ย! คะ-ใครน่ะ!? โอ้ย โอ้ยย!」
อดอล์ฟจับขาของเขาเนื่องจากความเจ็บกระทันหัน มันเกือบจะดั่งว่า เขาถูกเตะใต้โต๊ะหรืออะไรบางอย่าง และไม่ใช่แค่คนเดียวด้วย
แต่ถึงอย่างไร ทำให้ภรรยาเขาตั้งท้อง และให้เธอมาที่นี่ และรับเงินเขาสำหรับมันด้วย รู้สึกเหมือนทำอะไรชั่วร้ายเลย ซึ่งมันจะทำให้แม้แต่โจร ดูเหมือนจะมีคุณธรรม อดอล์ฟอาจจะตกนรกสำหรับเรื่องนี้
「แต่ นั่นดูเหมือนจะยาก หลังจากที่ได้อ่านจดหมายนี้」
ซีเลียปรากฏอยู่ข้างๆ เพื่อแอบมองจดหมายของคลาร่า
「ส่วนนี้พูดว่า ‘คุณนายอยากจะให้ลูกแท้ๆของพ่อ สืบทอดตระกูล และจะกลับไปที่ดินแดน เพื่อพูดกับนายท่านโดยตรง’」
ดูเหมือนเมล็ดพันธุ์สำหรับความขัดแย้ง ภายในตระกูลมาลอร์ดอล ถูกหว่านแล้ว
「เมล็ดพันธุ์ได้ถูกหว่านจริง ฮ่า ฮ่า ฮ่า」
สายตาที่เย็นชาของทุกคน เน้นมาที่ผม มันช่วยไม่ได้ ผมจะต้องกอดซีเลีย และนวดผมและหน้าของเธออย่างทั่วถึง
「ว้าา~ หยุ-มะ-ได้โปรด~ ฟู้ววว~」
「ถ้าเธอมีเป้าหมายที่การสืบทอดตระกูล งั้นมันก็พูดได้ว่าเลือดของผู้ชายอีกคนนั้นตายไปแล้ว……มันขึ้นอยู่กับเธอ」
มันไม่เป็นไร ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่คิดว่าเธอเป็นสาว ประเภทที่จะทำร้ายผมอย่างน้อยๆ ผมจะเชื่อใจเธอ
「……แม้แต่อีผู้หญิงนั่นยังท้อง……ทำไม……」
นนน่ารู้สึกหดหู่ แล้วไงล่ะ หนูเพิ่งจะ 21 เอง ดังนั้นหนูมีโอกาสเหลือเฟือ
แค่เมื่อผมกำลังจะปลอบโยนเธอ สองมือยิงขึ้นมา ริต้าและโยกุริ ผู้ที่อยู่ในความเงียบ เพราะพวกเธอไม่มีอะไรที่จะพูด เกี่ยวกับคลอเดีย แต่ผมสงสัยว่ามีอะไร
「พูดมันในตอนนี้-」 「มันอาจจะไม่เหมาะสม แต่-」
「อะไรเหรอ? แค่พูดมันเถอะ」
「「เราท้อง」」
「อะร่ะ-!」 「เอออ๋!?」
ทุกคนแข็งไป หลังจากการสารภาพกระทันหัน
「มันเกิดขึ้นไม่นานมานี้แต่หนูไม่มีโอกาสได้พูดมัน」
「หนู-อืม……มีสถานการณ์หลายอย่างดังนั้นหนูไม่กล้าพูดมัน」
มันธรรมชาติตอนนี้ เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน — ริต้า 30 และผมเน้นการโจมตีของผมไปใส่เธอ เมื่อคิดว่ามันจวนจะได้เวลาสำหรับเธอ ที่จะมีลูกซักคน ระหว่างที่ผมก็แตกข้างในโยกุริอย่างทั่วถึงเพื่อที่จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของผม มันไม่แปลกซักนิด ที่พวกเธอตั้งท้อง
「เฮ้ โยกุริ……」
「มันเป็นลูกท่านเอเกอร์ซามะอย่างแน่นอน หนูจะควักหัวใจหนูออกมาเอง ถ้ามันไม่ใช่」
ผมไม่สงสัยเธออีกต่อไป เรื่องนั้นถูกสรุปแล้ว
「เข้าใจแล้ว พี่จะให้แม่บ้านดูแลหนู ดังนั้นดูแลตัวเองด้วย โดยเฉพาะหนูเลยนะ ริต้า อย่าทำงานเยอะไป พี่จะไม่โกรธเลย แม้ว่าหนูจะนอนทั้งวัน」
「「รับทราบ」」
ยังไงซะ ไม่กี่อย่างได้เกิดขึ้น และมาทำความสะอาดก่อนตอนนี้ มันมีหน้าที่ไม่มีความสุข หน้าตาที่ยอมแพ้ อิริจิน่า ผู้ที่ไม่สนใจอะไรซักอย่าง เมื่อเธอกิน และหลายๆอื่น แต่สถานการณ์นั้น สรุปอย่างสงบสุข สำหรับตอนนี้
「……นึน……ฮิ้……คุ……กระซิก」
ทุกอย่างยังไม่ถูกสรุป
เสียงของผู้หญิงสะอื้นในหมูความเงียบงัน — ภรรยาที่รักของผม นนน่า ผู้ที่ผมคิด ว่าร้องไห้และก้มหัว ยกหัวเธอขึ้นกระทันหัน
「ว้าาาาาาาาาาาาาา—-!! แงงงงงงง!! ว้าาาาาาาาาาาาาาาาา!! บบบบบี๊-!!」
อาา อย่างที่คิด หน้าของเธอเปียกในน้ำตาขณะที่เธอร้องไหนตาถลน โดยไม่สนเกี่ยวกับรูปลักษณ์
ผมส่งสัญญานด้วยมือของผม ให้ลีโอโพลต์และอดอล์ฟ และขอให้พวกเขาออกไป ไม่มีอะไรจะถูกตัดสินใจ ในการปรึกษากันที่จะมาถึงในเวลานี้ สาวๆคนอื่น ก็ออกจากห้องไปอย่างอึดอัดใจด้วยเหมือนกัน
นนน่าร้องไห้โฮต่อไป เป็น 10 นาที ตอนนี้ เธอสะอื้นเงียบ พร้อมหน้าของเธอฝังอยู่ในหน้าอกของผม ระหว่างที่เกาะผมที่โซฟา
「อย่าร้องเลยนะ หนูยังเด็กอยู่ ดังนั้นในท้ายที่สุดแล้ว หนูน่ะจะมีลูก」
「มุมโมวออวะ ฟูโมล โมกุโมร่า!」
ด้วยหน้าของเธอกับหน้าอกของผม ผมไม่เข้าใจซักอย่างที่เธอพูด ผมลูบหลังและหัวของเธอ เหมือนเมื่อปลอบใจเด็ก เวลานี่ผ่านไป อย่างช้าๆ
「……มีลูกไม่ได้」
「หืม? นั่นอะไรเหรอ?」
「หนู……มีลูกไม่ได้ ออุ……ออออุ……อุว้าาาาาาาาาน—!!」
เธอร้องไห้เหมือนเด็กอ่อนอีกครั้ง และระหว่างที่ผมลูบหัวของเธอ เพื่อลอง และปลอบใจเธออีกครั้ง เธอไม่หยุดร้องไห้
ผมพยายามจะฟังอย่างตั้งใจฟังคำที่พูดขาดกัน และได้ยินยาก ผสมกับการร้องไห้ของเธอ
มันดูเหมือนเธอเรียกหมอเพื่อให้มาดูเธอ เมื่อเธอเห็นคนอื่นๆท้อง แต่เธอไม่ท้องเลย ผลคือ หมอบอกว่านนน่า มีร่างกายที่มีลูกยาก
「ถ้าหนูแค่ท้องลำบาก งั้นหนูก็ต้องอยู่ในความใจเย็น และในท้ายที่สุดมันจะเกิดขึ้น」
「ไม่มีทางที่หมอของดินแดน จะมาบอกหนู เมีย ว่าเธอมีลูกไม่ได้!! เมื่อพูดว่ามีลูกยากน่ะ โดยพื้นฐานแล้ว มันพูดว่าหนูมีลูกไม่ได้! หนูมีลูกน้อยไม่ได้!」
เธอเริ่มร้องให้อีกครา ผมเรียกปลอบโยนเธอ แต่ เธอปัดมือของผมออกไป
「แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น หนูเป็นภรรยาของพี่ ไม่ว่าหนู จะท้องได้หรือไม่ได้……」
「เมียที่มีลูกไม่ได้ มันจะแค่เกะกะขวางทาง!!」
จากนั้นนนน่าตะโกน ‘ไอ้ของไร้ประโยชน์นี่!’ ระหว่างที่ทุบท้องของเธอ ผม พยายามที่จะหยุดเธอในความเร่งรีบ แต่จากนั้น เธอทุบหน้าอกผม ถ้าผมพูอะไรไปที่ไม่ระวัง ผลมันจะเป็นผลที่ตรงกันข้ามกัน
นนน่า ร้องไห้ ระหว่างที่ทุบอกของผมต่อ จากนั้นมองขึ้นมา หน้าของเธอ ค่อนข้างอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ หลังจากที่ร้องไห้น้ำตาแตกจนตาจะหลุดออกมา
「หนูจะไปที่เมืองหลวง ขอเงินติดกระเป๋าหน่อย」
「เฮ้ เฮ้ หนูพูดอะไรกัน?」
「นั่นใช่แล้ว เธอมันงี่เง่าเหรอไง?」
คาร์ล่าได้เข้ามาในห้อง ก่อนที่ผมจะรู้มัน นนน่าชำเลืองมองเธอ แต่เธอ ไม่ได้บอกให้คาร์ล่าไปซะ แม้ว่าพวกเธอสองคน เป็นคู่กัดกัน พวกเธอสนิทกันมากที่สุด หลังจากทั้งหมด
「มันจะไม่เป็นไร หนูแค่จะไปที่เมืองหลวง เพื่อช่วยให้พี่เอเกอร์ซามะ ให้รู้จักกับขุนนาง ถ้าจำเป็น ได้โปรดให้พี่เมลซัง หรือคาร์ล่า เป็นเมียหลวงแทนที่หนู แบบนั้น จะไม่มีความขัดแย้ง เรื่องการสืบทอดตระกูล」
ผมกอดนนน่าจากข้างหน้า นำเธอมาใกล้ และมองตาเธอตรงๆ
「หนูจริงจัง ที่จะทิ้งพี่ไป และไปที่เมืองหลวง? หนูแม้แต่จะหยุด เป็นเมียหลวงของพี่เหรอ?」
「ใช่ เมียที่มีลูกไม่ได้ มันแค่เศร้า」
อย่างไรก็ตาม ตาของเธอบอกผม ว่าเธอไม่อยากจะไป
「ให้ตายซี่」
ผมนำมือไปที่หน้าผากของเธออย่างช้า และดีดมันแรงนะ นิ้วของผมรู้สึกชา
「โอ้ยยยย!! พี่ทำอะไร!?」
「อย่าพูดอะไรบางอย่าง ที่ไม่ได้คิดจะสื่อมันจริงๆ นอกจากนี้ พี่ไม่เคยได้มีวัน ที่มีเจตนาจะปล่อยหนูไป ตั้งแต่ทีแรก」
「ถ้าพีชอบนมใหญ่่ งั้น พี่ไปหาสาวคนอื่น ที่มีคู่สวยๆไม่ได้เหรอไง?」
ไม่มีทางที่สาวคนอื่น จะมีใหญ่สุดยอดเท่าของหนูหรอกนะ แต่ผมจะเลี่ยงจากการพูดอะไรที่ไม่จำเป็นแบบนั้น
「พี่คิด ว่าทั้งหมดของหนู เป็นของพี่ ร่างกายของตัวหนู หัวใจของจังหนู……แม้แต่ วิญญาณของร่างหนู พี่จะไม่ให้หนูจากไป เมื่อมันป่านนี้แล้ว」
ผมกอดเธออีกครั้ง แรงกว่าครั้งสุดท้าย และแรงพอ ที่จะทำให้เธอเจ็บ
「หนูก็ไม่อยากจะไปด้วยเหมือนกัน! แต่……การเป็นเมียหลวง แม้ว่าจะมีลูกไม่ได้ จะเป็นราก ที่ก่อให้เกิดความมขัดแย้ง ในตระกูลฮาร์ดเลตต์……หนู ไม่มีทางเลือกแล้ว นอกจากจะไปที่เมืองหลวงพร้อมกับเงินบางส่วน และกินจนหนูอ้วน และตดหรืออะไรแบบนั้น」
「เฮ้บางทีหนูใช้คนๆหนึ่ง เป็นแหล่งอ้างอิงเหรอ?」
ผมจะไม่พูดชื่อ เพราะมติดหนี้คนนั้น ที่ทำหลายอย่างให้ผม
「นอกจากนี้ มันยังเร็วไปที่จะยอมแพ้ คาร์ล่า ได้โปรด」
「แน่นอน หนูจะรวมทุกคน」
นนน่าฟังด้วยสีหน้าที่สับสน
「พี่จะทำอะไร?」
มันไม่ต้องพูดเลย
「พี่จะปลูกเมล็ดพันธุ์ของพี่ ระหว่างการเย่อที่ดีที่สุด ในชีวิตของหนู」
—————————————————————
เตียงถูกนำมาที่ห้องน้ำ อ่างนั้น เต็มไปด้วยน้ำร้อนอย่างเป็นธรรมชาต มันก็มีใหเหล็กี่มีหินไหม้ด้วย และน้ำร้อนเทเข้าไปข้างบน พร้อมด้วยเสียงไฟแตก ควันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเติมเต็มห้องน้ำ
「มันร้อนไปมั้ย?」
「มันร้อน……แต่ไม่พอที่จะทำให้หนูสลบ」
นนน่าและผม นอนลงบนเตียง ที่ไม่เหมาะกับที่นี้ ระหว่างที่สาวๆคนอื่นๆ เปิดหน้าต่าง เพื่อปรับความร้อน เพื่อมี่ให้มันจะไม่ร้อนพอ ที่จะทำให้เหงื่อแตก
「แต่ทำไมเรามาทำเรื่อนี้กันที่นี่ล่ะ?」
「มันง่ายกว่าที่ผู้หญิง จะท้อง ในที่ที่อุ่นๆ บวกกันกับ ควันนั้นดี」
มีสาวมากมาย ที่ท้อง เมื่อพวกเธอทำมันในห้องน้ำ เมลิสซ่าพูด ขณะที่เธอยิ้มอย่างใจดี
「ยังไงซะ ทุกคนช่วยเธอ ดังนั้นเงียบๆและซาบซึ้งเหอะน่า」
คาร์ล่า พูดในน้ำเสียงปรกติของเธอ แต่เธอมีสีหน้าที่อ่อนโยนบนใบหน้า ทุกคน ยกเว้นนนน่าและผม ใส่ผ้าอาบน้ำ เพราะพวกเธอไม่มีเจตนา ที่จะเข้าร่วม
「ตอนนี้ เอาเลย เป็นหนึ่งเดียวกับเธอ」
ถูกคะยั้นคะยอโดยเมลิสซ่า ผมผลักแท่งสวรรค์ของผม เข้าไปในรูสวาทที่งามมดของนนน่า
「น๊าาา……」
เหมือนอย่างเคย แรกเริ่ม มันแน่น แต่มันเป็นบางอย่างที่เธอจะชินกับมัน ขณะที่ผมเข้าไปข้างใน อื้ม มามีความสุขกับตัวเราเองกันให้เยอะๆเถอะนะ
「เดี๋ยว พี่เอเกอร์ซังไม่ควรจะขยับ」
「อะไรนะ?」
เมลิสซ่าหยุดสะโพกของผม ขณะที่พวกมัน กำลังจะขยับ
「แต่เมล็ดพันธุ์จะไม่ออกมา ถ้าแบบนี้นะ」
「มันจะไม่เป็นไร นั่นทำไมเราถึงอยู่กันที่นี่ ทุกคน ได้โปรดทำที่พูดก่อนหน้านี้」
「「「จ้าาาา~」」」
น้ำมันหอมอุ่นๆจำนวนมากมาย ถูกเทลงร่ายกายของเรา ที่เชื่อมต่อกันในท่ามิชชันนารี สาวๆได้นำมือมา เพื่อถูน้ำมันไปทั่วไปหมด ลูบไล้ กายเรา
「อ๊า-!? นั่น-!!」
「ปล่อยทุกสิ่ง ให้เรานะ」
นนน่าร้อง และผมเข้าใจเหตุผลทันที ลูบไล้ทั้งตัวของเธอ หมายถึง ทุกที่ ยกเว้นที่ที่เราเชื่อมต่อกันอยู่ ดังนั้นนิ้วที่เปียกไปด้วยน้ำมัน เข้ารูทวารของเธอด้วย นนน่า มองดูผม ด้วยหน้าที่ค่อนข้างจะโศกา แต่แม้แต่ตูดของผม ก็มีนิ้วใส่เข้าไปในมัน มันน่าจะเป็นของซีเลีย
「พี่เอเกอร์ซัง ใหญ่มาก และเมล็ดพันธุ์พุ่งออกมาด้วยกำลังมาก จนมันเพียงพอที่จะทำให้เธอท้อง แม้วาเค้าจะไม่ขยับอย่างดุดัน แทนที่จะอย่างนั้น มันสำคัญมากกว่า ที่จะให้พี่นนน่าซัง มีอารมณ์」
「หนูก็สิ้นหวังที่จะท้องด้วยเหมือนกันนะ!」
「นั่นเพราะพี่เป็นอย่างนั้นแหละ จนพี่คิดมากเกินไปและร่างกายของพี่ตึงเครียด หนูคิดว่าพี่ควรจะลืมเกี่ยวกับเรื่องนั้นซะ และเน้นไปที่การมีความสุขกไปกับการเสพสม ที่พี่กำลังจะได้รับประสบการณ์」
นั่นทำไม เมลิสซ่าเทน้ำมันใส่หน้าอกยักษ์ของเธอ และลูบไล้มัน เหมือนเธอเค้นนมพวกมัน
「ทั้งสองคน ต้องเชื่อมต่อกันต่อ ขยับแม้แต่ซักนิดเดียวจะถูกห้าม เราจะทำเต็มที่ในระหว่างนั้น และพี่ทั้งสอง น้ำแตกและถึงจุดสุดยอดกันได้ตามสบาย เมื่อไหร่ก็ตามที่พี่อยากจะทำ」
นี่จะเป็นอะไรที่ใกล้กับการทรมานสำหรับผม แต่นี่ ก็เพื่อนนน่าด้วย ผมยกนนน่าขึ้น เล็กน้อย เพื่อที่ให้มันง่ายกว่าสำหรับเธอ ที่จะมีความสุข เข้าสู่ท่านั่ง ที่สองเราหันหน้าหากัน เกือบจะทันที มือทั้งหลาย มาถึงที่น้าอก หัวนม และยอดอ่อน รูตูด และพื้นที่เสียวๆทั้งหลายของเธอ
「อ๊าา! อ๊าาาาาาา……」
นนน่าช่วยไม่ได้ นอกจากจะโหยหาอากาศ
「กุ……อออออุ่」
ผมก็ปกคลุมอยู่ในการโจมตีของสาวๆด้วย — ไข่ขอองผม ถูกเล่นจากขวาไปซ้าย หลายมือคืบคลานอยู่ที่หลังและท้องของผม และนิ้วที่มีขนาดต่างกัน เข้ารูตูดของผมทีละนิ้ว ผมเคลื่อนไหวสะโพกของผม โดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งทำให้เมลิสซ่าและคาร์ล่า หยุดผมในทันที
「พี่ขยับไม่ได้นะ」
「ได้โปรดน้ำแตก ระหว่างที่อยู่นิ่งๆนะพี่」
นี่เป็นบางอย่างที่ยากเข็ญ
「อ่ะฮฮฮฮิ้-!」
หกมือจากปีปี้ เลอาห์ และซีเลีย วิ่งผ่านและไปรอบหน้าอกของนนน่า ระหว่างที่พี่น้อง คูและรู หยิกหัวนมจนตึง นนน่า ดูเหมือนจะได้ถึงจุดสุดเสียว จากการกระตุ้น ขณะที่ผมรับรู้ได้ถึงรูสวาทของเธอ ที่บีบรัดผมอย่างแน่นรอบผม ในเวลาเดียวกัน มิเรล ใส่นิ้วที่ใหญ่กว่าทุกคน ลึกเข้าไปในตูดของผม
「กุโอออ้!」
โดยไม่ขยับสะโพกของเผม ผมเริ่มพรั่งพรูมากพอที่จะเอ่อล้นออกมา
「อ้า……พี่เค้าแตกแล้ว」
「พี่เค้าแตก ไม่ใช่เหรอ」
ผมจูบกันอย่างเร่าร้อนกับนนน่า ระหว่างที่น้ำเหนียวแห่งความรักยิงออกไป รูที่เสียวง่ายอย่างสุดขีดของเธอ ไม่ได้ถูกกระแทก ดังนั้นเธอยังมีสติอยู่ มันเป็นการเข้าจุดที่สุดของเสียว ที่เงียบ กว่าปรกติ
ผมรับมือของนนน่ามา และดึงนางมาข้างหน้า เพื่อที่เราจะอยู่ในท่าหญิงอยู่บนตอนนี้ ที่รูตูดของเรา ถูกสัมผัสง่ายขึ้น สาวๆ ก็เริ่มเน้นการโจมตีด้วย
「โอออ๋ว!?」
「กุ่!!」
อีกครา ผมพรั่งพรู และมาจุดสุดเสียว เข้าใจแล้ว ถ้าเช่นนั้น นี่ จะเกิดขึ้นซ้ำๆ อย่างไม่มีวันจบสิ้น
นนน่าและผม แค่ห่อเรือนร่างของเราเข้าด้วยกัน จูบกัน ระหว่างกระซิบชื่อของกันและกัน ความรู้สึกดีมาจากสาวๆรอบๆเรา ดังนั้น เราสามารถที่หลั่งไหล และถึงจุดสุดยอดกัน ซ้ำๆ โดยไม่ต้องขยับสะโพกของเรา
เพราะเรา ไม่ได้กระแทกกายของเราเข้าหากัน เราไม่รู้สึกเหนื่อย และนนน่า ไม่ได้รับความเสียวที่มากจนเกินไป ดังนั้นเธอไม่หมดสติ และแม้ว่า เธอจะถึงจุดสุดยอด หลายครั้งหลายครา เมื่อเรา เงี่บนอย่างจริงแท้ เราลืม เกี่ยวกับเวลาไป และผสานเข้าหากัน
เมื่อควันนั้นบางลง หินไหม้ถูกใส่เข้าไป และเมื่อมันร้อนไป หน้าต่างถูกเปิด และโปรยน้ำใส่ร่างกายของนาง นนน่าและผม แค่เชื่อมต่อกัน และเปลี่ยนท่าของเราเป็นครั้งครา และทำเรื่องนั้น อย่างช้าๆด้วย
「มันได้เวลากินแล้ว หนึ่งในพี่? หรือสองคนเลย?」
「เราจะกินด้วยกัน」
ผมนำเนื้อ ที่ป้อนเข้าปากของผม และส่งมันต่อ ให้ปากนนน่า ระหว่างที่ยังเชื่อมต่อกับเธอต่อไป เพื่อคืนมา นนน่า กัดสลัด และมอบมันให้ผม ด้วยปากของนาง
เอ็นของผมแข็งต่อไป และผมนำมันออกมา ทุกๆไม่กี่ชั่วโมง เพื่อที่สองเรา จะไปฉี่ได้ แม้ว่าเราจะเชื่อมต่อกันทันทีเมื่อเราทำเสร็จ ตอนแรก นนน่าต่อต้าน ที่จะฉี่ ต่อหน้าทุกคน แต่สบายๆหลังจากทำมันไปครั้งหนึ่ง
ผมได้ถึงการหลั่งไหลไปหลายครั้งและ และนนน่า เข้าจุดสุดเสียวหลายครั้ง แต่ โดยไม่กระแทกสะโพกของเราใส่กัน สติของเรา ยังอยู่ครบถ้วน และเราทำต่อได้เรื่อยๆ
「เหลือเชื่อ」
「ใช่……นี่เป็นครั้งแรกเลย ที่หนูเห็นอะไรแบบนี้」
คาร์ล่า ยืดมือของเธอ เพื่อเค้นหัวนมนนน่า ทันใดนั้น นางสุดเสียว แม้ว่าไม่ว่าที่ไหนก็ตามแต่ ที่เธอได้สัมผัส มันจะเป็นกลไก ที่ทำให้นนน่าถึงจุดสุดยอดได้ ที่จุดนี้
「โออออ๊วววววววววว— -อ่าาโอออออออ้…………」
เมียที่รักของผม ส่งเสียงคราง ที่ยาวแสนยาว ขณะที่เธอสุดเสียว มันดูเหมือน ในที่สุด เธอก็ไปถึงความเสียวที่ลึกซึ้งที่สด และเสียวที่สุด ผมก็ปล่อยน้ำเหนียวแห่งความรักของผมด้วย
「พี่เอเกอร์ซามะ……ฝัน……ดี」
ในที่สุดนนน่า ก็ได้หลับไหล
「ไม่ใช่เธอแค่พล๊อยหลับไป แทนที่จะหมดสติเหรอ? เกือบจะทั้งวันผ่านไปแล้ว」
นั่นน่าตกใจนะ ยังไงซะ เพราะทั้งหมด ผมเสียความรู้สึกเรื่องเวลาไป สาวๆนอนและสลับกันเพื่อที่จะให้เราอยู่ในความรู้สึกดี อย่างไม่จบไม่สิ้น
「ตอนนี้ มีความสุขกับการลูบไล้ของเรา จากนั้นพี่หลับได้หลังจากนั้น ดังนั้น แค่ให้ตัวพี่รู้สึกดี และน้ำแตกนะ」
ผมมีความสุข กับสัมผัสของนิ้วของผม และลูกสาวทั้งสองของเธอ และปิดตาของผม อย่างช้าๆ ก่อนที่ผมจะหลับไหล ผมรู้สึก ผมน้ำแตกอีกครั้ง
—————————————————————
「สวัสดียามเช้า」
เมื่อผมได้สติกลับคืนมา ผมรับรู้ว่าหัวของผม ถูกลูบอย่างอ่อนโยนโดยนนน่า ระหว่างที่ผมนอนหลับ ฝังอยู่ในหน้าอกของเธอ มันดูเหมือนเธอเป็นคนที่ตื่นก่อน
「ระหว่างที่พี่หลับอยู่ พี่ยิงเมล็ดพันธุ์ของพี่ไปสามครั้ง แค่เมื่อมันจะอ่อน เอ็นของพี่จะบวมขึ้นมากระทันหัน และยิงน้ำออกมาอีก」
นนน่าหัวเราะคิกคัก บรรยากาศที่เธอร้องไห้ ในความโศกเศร้า หายไปนานมาแล้ว
ผมกอดเธออย่างแน่น ขณะที่ผมกลิ้งไปรอบเตียง ที่ชุ่มไปด้วยน้ำ
「คย้า ม่ายย~」
เราเล่นกันซักพัก เมื่อเราหยุดเคลื่อนไหว หลายมือ คืบคลานทั่วร่างกายเราในทันที สาวๆคนอื่นก็ได้ทำงานหนักด้วยเหมือนกัน ผมจะต้องขอบคุณพวกเธออย่างถูกต้องภายหลัง
「ออุ-!」
「อา」
อีกครั้งผมพรั่งพรู โดยไม่มีอะไรบอกล่วงหน้า และเราหัวเราะด้วยกัน เราจูบกัน และมีความสุขกับความรู้สึกที่เต้นเป็นจังหวะ มันต้องใช้ทุกคน และให้หนึ่งในเตียง กลายเป็นใช้งานไม่ได้อีกแล้ว แต่มันคือการร่วมกันสืบพันธุ์ที่ดีที่สุด ระหว่างที่ผมคิด ว่ามันจะมีปัญหามากเช่นไร ถ้านี่ กลายเป็นนิสัยขึ้นมา นิ้วที่แทรกซึมตูดของผม นำผมไปสู่การสุดเสียวอีกครั้ง
—————————————————————
ในท้ายที่สุด เราเสพสมกันแบบนี้ สามวันติดกัน และเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง นนน่ายืนไม่ได้ โดยไม่มีใครช่วยจับเธอ ขาผมก็โยกด้วยเหมือนกัน และไข่กับเอ็นของผม หดไปถึงขนาดที่น่าสมเพช หลังจากที่ได้ปลดปล่อยทุกสิ่งอย่าง มันอาจจะเทียบได้กับครอลล์เมื่อเขาแข็งเลย …….หรือบางที่นั่นมันพูดเกินไป มันควรจะใหญ่กว่านั้น นิดหน่อย
หลังจากนั้น ท่าทีของนนน่า อ่อนโยนมากขึ้น และแม้แต่ยินดีต้อนรับ การท้องของโยกุริและริต้า จากก้นบึ้งของหัวใจของเธอ อย่างที่ผมคิดเลย การให้ทุกคนช่วย เป็นอิทธิพลที่ดีกับเธอ
และมันไม่กี่วันหลังจากนั้น เมื่อนนน่าจิบชา จนเธอยิ้มอย่างกว้าง
「โอ้ย……」
「หืม มีอะไร? ทำตัวเองเจ็บหรือ」
เราไม่ได้ซ่ำกันรุ่นแรง แตสืบพันธุ์กันหลายวันต่อเนื่อง มันอาจจะทำมดลูกของเธอเจ็บ
「ไม่ หนูไม่เป็นไรหรอก หนูแค่เจ็บท้องจี้ดๆหน่อยเดียวเอง แต่ความเจ็บมันหายไปแล้วล่ะ」
「เดาว่านั่นไม่เป็นไรแล้ว ถ้าอย่างนั้น」
「ที่สำคัญกว่านั้น ได้โปรดฟังนี่สิพี่ เกี่ยวกับบทละครใหม่ พี่เขยสาวที่นิสัยไม่ดีนั่นน่ะ ไปสนิทกันกับพระเอกและ และมาสู้กัน ในฐานะคู้แข่งในความรักแทน หนูไม่เคยคิดเลยว่าพี่เขยสาวน่ะ จะกลับไปดีกับเค้า หนูสงสัยจัง ว่าใครกันน้าที่เขียนบทนั้น แต่ไม่มีใครบอกหนูเลยอ่ะ」
นนน่า ดูเหมือนจะมีความสนุก คุยเล่น เกี่ยวกับเหตุการของละครใหม่ แต่มากกว่าอะไรๆทั้งสิ้นนะ ผมดีใจ ที่เธอมีความสุข
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูร้อน
สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 146,000 เมืองศูนย์กลาง ราเฟน: 16,000
กองทัพที่บัญชาการ: 4000 , 1000 ในกองกำลังสำรอง
สินทรัพย์: 44,900 ทอง (รับสมัครกองกำลังสำรอง -300) หนี้: 20 000 ทอง
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวชั้นสูง
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย),เมล (ภรรยาน้อย), คู (คนรัก), รู (คนรัก), มิเรล (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสกาม), เคซี่ (ผี). มิทตี้ (คู่หมั้น), อัลม่า, ครอลล์ (ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คู่หมั้น), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้านที่ท้อง), แคทเธอรีน (คู่หมั้น), โยกุริ (หมกตัวอยู่แต่บ้านยุคใหม่ที่ท้อง), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โดโรเธีย (คนรัก อยู่ในเมืองหลวง), เซเลสติน่า (ราชินีลี้ภัย), โมนิก้า (นางกำนัล)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่เพื่อสันติสุข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (คนคุ้มกัน), ทริสตัน (ผู้ติดตาม), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดาราหญิง)
คู่นอน: 130, เด็กที่เกิดแล้ว: 31
—————————————————————
ชมภาพได้ที่
https://www.nekopost.net/novel/12944/93.11
กดลูกศรขวาบนเพื่อไปภาพต่อไป
*สำหรับผู้ที่เข้าไม่ได้
เข้าเบราเซอร์ (ที่ไว้เข้าเวป)
เข้า google ค้นหา “ถนนสู่อาณาจักร nekopost”
เลือกตอนที่มีภาพ
ชื่อภาพมาบ่ายวันนี้นะครับ
ขอบคณสำหรับเงิน 200.48 บาท
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
