ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 15 ปาร์ตี้โจร
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
15 ปาร์ตี้โจร
ความสัมพันธ์กับมีกำหนด 10 วัน และเพราะสิ่งนั้นมันได้คะนองมากขึ้น
เราได้สนุกในบ้านแน่นอนว่า แต่ยังในภูเขาระหว่างเก็บผัก ในแม่น้ำระหว่างอาบน้ำ และบางทีในหมู่บ้านตอนกลางคืนด้วย
“เฮ้ย ส่งของมีค่ามา!”
“เราไม่มีอะไรแบบนั้นในบ้านนี้! ได้โปรดอย่ารุนแรง…”
“จึ! งั้นแกจะจ่ายด้วยตัวของแก ไม่อย่างนั้นเราจะเอาลูกสาวแกไปแล้วขายเธอซะ!”
“ได้….ชั้นจะไม่ต่อต้านดังนั้นได้โปรดเมตตาลูกสาวชั้นด้วย”
อัธพาลที่พังเข้าไปในบ้านคือผม และแม่ที่น่าสมเพชนั้นคือเมล
แน่นอนว่า นี่คือการละเล่นแบบ {นั้น} บางอย่างเพื่อทำให้การกระทำมีชีวิตชีวาขึ้น
“แหกขาออกให้ข้าเห็นทุกอย่าง”
“ค, ค่ะ….ได้โปรดอย่างน้อยเบาๆด้วยนะคะ…”
โดยไม่คำนึงถึงคำพูดของเมล ผมดันเข้าไปในรูผู้หญิงที่ยังแฉะอยู่ของเธอด้วยกำลัง
“โอ้ย! ใจร้าย! ชั้นจะแหกครึ่งแล้ว!”
“อาา แกมีรูที่สมบูรณ์ดีนี่….เออ ข้าตัดสินใจแล้ว แกจะเป็นผู้หญิงของข้าตั้งแต่ตอนนี้ไป! แกจะมากับข้า เข้าใจมั้ย!?”
“ม, ไม่! ลูกของชั้น!”
“แกรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าแกต่อต้าน…”
“ออออุ คู รู โปรดใช้ชีวิตอยู่อย่างแข็งแรงเพื่อแม่….”
ผมกระตุ้นรูเนื้อของเธอที่มันยังไม่เปียกพอ และตีก้นเธออย่างรุนแรง
ความตื่นเต้นของผมเพิ่มขึ้นจากเสียงกรีดร้องที่เธอทำ
“ใช่ เพื่อเป็นสัญญานที่แกเป็นผู้หญิงของชั้น แกจะรับเมล็ดพันธ์ของชั้น รับมันซะ!”
“ไมมมมมมมม่!!”
ผมปั้มการน้ำแตกเข้าไปในเมลที่ร้องไห้
“พฟิ้ว”
“พฟิ้ว”
“เป็นยังไง?”
“นายรุนแรงกว่านี้ได้ นายตีชั้นแรงกว่านี้ได้ด้วย”
อย่างคาดไม่ถึง เมลชอบมันแบบจริงจัง
“แม่ ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอยากจะหลับนอนกับแม่”
“ลูกทำไม่ได้นะ….เราเป็นแม่ลูกกัน มันไม่อนุญาต”
“ผมไม่สนเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว! แม่!”
“ไม่! ทำเรื่องแบบนั้น….ใส่อวัยวะเพศของลูกชายชั้นเองเข้าไปในชั้น”
“แม่ ของผมดูเป็นยังไง? ใหญ่ ไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ มันใหญ่อย่างน่าทึ่ง….งั้นมันก็โตมาได้ดีมาก”
“ผมทนอีกไม่ได้แล้วแม่ ผมจะแตกแล้ว!”
“ไม่ นั่นไม่ได้ลูก! มีลูกกับลูกชายแท้ๆมัน…บ้าคลั่ง!”
“รับมันแม่! แม่เป็นผู้หญิงของผมแล้วตอนนี้!”
“《ไมมมมมมมมมมม่!!》ลูกชั้นแตกเข้าไปในมดลูกชั้น!”
“พฟิ้ว”
“พฟิ้ว”
“แล้วนี่เป็นไง?”
“หวางขาชั้นปวดเมื่อจินตนาการว่าชั้นมีลูกชาย….”
“…………”
ดูเหมือนเธอจะชอบร่วมประเวณีในครอบครัว
“อุฟุฟุ ชั้นจะดูดกระดอที่ใหญ่ของนาย ไม่จำเป็นต้องเรียบร้อย พ่นน้ำหว่างขาที่ข้–นออกมา”
เธอขี่ตรงหน้าผม หันหน้าหาผม เลียไม้ของผม
เธอพูดสกปรกระหว่างนำลายไหล ลิ้นของเธอทำเสียงเปียก
เธอได้เปลี่ยนเป็นอีตัวอย่างสมบูรณ์
“ถ้าจ่ายเพิ่มเติม ชั้นจะให้เธอแตกข้างใน นายยังทำก้นชั้นได้ด้วย เอามั้ยล่ะ?”
“งั้นขอก้น ได้โปรด”
“ได้เลย คุณบ้ากาม นี่ รูหลังที่นายรออยู่ ได้โปรดใส่ไม้เนื้อที่ เต้น แข็ง ของนายเข้ามาในรูที่สกปรกของชั้น ถูน้ำกามให้ทั่วกำแพงของลำไส้ชั้นเลย”
เมลยื่นสะโพกของเธอออกมาและแหวกรูหลังเธอด้วยสองมือ แม้ว่านี่เป็นการแสดง คูละรูจะสลบถ้าพวกเธอเห็นเธอ
“เจ้าคนเพี้ยน! เดี๋ยวจะโดน!”
ผมตะโกนแล้วในมันเข้าไปข้างใน แต่ผมใส่มันในรูข้างหน้า
ของของผมที่มันแข็งถึงขีดสุด คงจะฉีกรูหลังเธออย่างไม่ต้องสงสัย
ผมไม่ได้จะทำให้เธอเลือดออกจากรูหลัง หลังจากที่ในที่สุดเราก็ได้มีเวลารักของเรา
เราจะแค่แกล้งว่าผมใส่เข้าไปในรูหลังเธอ
“《น๊าาาาา》า《าาาา》!! มันแน่น! ก้นชั้นจะพังแล้ว!”
“เธอมีรูหลังที่สมบูรณ์ดีนี่ เธอใช้มันบ่อยมั้ย!? ชั้นแตกแล้ว! ข้างในของเธอจะถูกยาไปด้วยน้ำหวาน”
“ใช่ ทำให้รูหลังลามกของอีตัวคนนี้สกปรกเลย! สวนรูหลังชั้นด้วยน้ำกาม!!”
“อุโออออออ้!!”
“พฟิ้ว”
“พฟิ้ว”
“เธอไม่พบว่ามันไม่น่าพึงพอใจ?”
“ยังไงซะ ทั้งหมดเพราะมันเป็นการละเล่น….แทนที่จะอย่างนั้น ชั้นโอเคถ้านายใส่เข้ามาในก้นชั้นจริงนะรู้มั้ย?”
“มันจะฉีกจริง”
“ชั้นไม่ถือ แม้แต่ความเจ็บก็รู้สึกดีเมื่อนายเป็นคนที่ทำมัน”
ผมจะทำเธอจากข้างหลังหลังจากที่เตรียมการอย่างถูกต้อง
ในการเพิ่มเติม เราทำการละเล่นหลายแบบ เหมือนการแข่งขันระหว่างพี่สาวน้องสาวกับคาร์ล่า และเล่นเป็นเจ้าหญิง
เมลรับยาคุมกำเนิดจากคาร์ล่า เพื่อที่เธอจะมีความสุขกับทั้งหมดได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะท้อง
แต่แน่นอนว่า คูและรูที่อยู่ในห้องถัดไปที่ไม่มีทีกั้นได้เกรงกลัว
เมลติดกับผมในฐานะภรรยา และผมด้วย ที่ใช่เวลาในฐานะสามีของเธอ
มีชาวบ้านชายที่ได้หลงใหลเมลหลังจากที่เธอได้ความสวยของเธอกลับคืนมา แต่เพราะเราโอ้อวดความจริงที่ว่าเธอรักผม พวกเขาหดกลับไปอย่างสลดใจ
เราใช้ 10วันที่คึกคะนอง และในท้ายที่สุด มาถึงวันที่คาร์ล่าและผมเตรียมตัวจากไปอีกครั้ง
“เอเกอร์-ซัง พี่จะไม่อยู่ที่นี่แล้วใช้ชีวิตอยู่กับแม่เหรอ? ถ้าเราขวางทางเราออกจากบ้านได้นะ เราไม่เคยเห็นแม่เราสดใสมากแบบนี้เลย! แม่ต้องการพี่!”
คูแนะนำสิ่งนี้ให้ผมเมื่อวาน แต่ผมพยักหน้ากับนั่นไม่ได้
ผมจำเป็นต้องรู้จักโลก และผมมีเป้าหมายที่ต้องการจะเติมเต็มสิ่งนั้น
ลูไม่พูดอะไร เพียงแค่น้ำตาหยด
ผมยัดหัวผักกาดไปในปากเธอ และเธอเคี้ยวและกินมัน ยังหลั่งน้ำตาไม่หยุด
ชวาร์ซได้ถูกเตรียมพร้อมแล้ว
เราแทบไม่มีอะไรให้ต้องถือ ด้วยขาของเขาเราใช้ไม่ถึงแม้แต่ 2 วันเพื่อไปถึงโรเลล
สามคนมาส่งเรา ตาของพวกเธอวาววับไปด้วยน้ำตา
แม้ว่าผมคิดว่าผมเป็นคนไม่ดี แต่ผมมีบางอย่างที่ผมไม่สามารถยอมแพ้
เมลไม่พูดอะไร
แต่ผมรู้ว่าเธอก็อยากให้ผมอยู่ที่นี่ด้วย
“ถ้าชะตามีเมตตา ผมจะกลับมาที่นี่อีก”
ผมรู้ว่านั่นคือคำพูดที่โหดร้าย แต่ผมต้องพูดมัน
“ถ้านายให้ชั้นรอนานไป ชั้นจะเป็นผู้หญิงแก่นะรู้มั้ย?”
“นั่นโอเค ตราบใด้ที่เธอยังมีหัวใจที่สวยงาม”
“อืม นายเป็นคนสุดท้ายสำหรับชั้น ชั้นจะรอนายไม่ว่านานแค่ไหน”
ผมแลกเปลี่ยนการจุมพิตที่ยาวนานกับเมล
ต่อมา รูได้มาและผมจูบแก้มเธอบนแก้มขวา
ในท้ายที่สุด คูได้มาด้วยและผมแกล้งทำเป็นทำอะไรเบาเหมือนกัน แต่ผมมอบจูบที่ดูดดื่มบนปากของเธอและแม้แต่ใส่ลิ้นเข้าไป
“■○◎△————!!!”
ทุกคนหัวเราะที่เห็นคูดิ้นรน จากนั้นผมจูบเมลอีกครั้งเป็นของหวาน
“เจอกัน”
จากนั้นผมโบกมือของผมแล้วออกจากหมู่บ้าน
“แม่…”
คูเข้าหา ดูกังวล
“มันโอเค ชั้นมั่นใจว่าเราจะพบเค้าอีกครั้ง”
เมลกอดลูกสาวของเธอคืน และกระซิบในเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน”
“เพราะทั้งหมด ชั้นได้รับลูกของชายคนนั้น”
เมลวางมือของเธอบนท้องของเธอแล้วยิ้ม
ในกระเป๋าเธอมียาคุมกำเนิดจากคาร์ล่า ที่ผนึกมันยังคงอยู่
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
พวกเราวิ่งการผ่านเดินทางสู่โรเลล ขี่ไปบนชวาร์ซ วิ่งอย่างเร็ว
แม่ผมพูดว่า ‘วิ่งเร็ว’ แต่เราไปถึงแค่ความเร็วการวิ่งครึ่งๆกลางๆของม้า
ทิวทัศน์ไหลไปเร็วมาก ทำให้คาร์ล่าที่นั่งอยู่ข้างหลังตกใจ พวกเราตามระยะทางดั่งว่าปัญหาระหว่างการเดินทางของเราคือเรื่องโกหก
ชวาร์ดดูเหมือนจะเชี่ยวชาญวิธีวิ่งในป่าเขาระหว่างการต่อสู้กับโจร เขาหลบแอ่งน้ำและต้นไม้ล้ม กระโดดข้ามแนวหินที่ยื่นมาจากหน้าผาโดยไม่ต้องถูกสั่ง
ถ้าแบบนี้เราน่าจะไปถึงโรเลลในหนึ่งวัน
แต่ผมไม่อยากกลับไปที่โรเลลทั้งแบบนั้น มีนั่น สัญญาที่ผมทำกับหัวหน้ายามเมือง
ผมได้กำจัดกลุ่มโจรไปแล้ว ดังนั้นผมพูดได้ว่าผมเติมเต็มสัญญาผม แต่เพราะผมไม่มีหลักฐานจริงๆผมทำอะไรไม่ได้ถ้าเขาพูดว่าผมหลอก
ดังนั้นผมหาหลักฐานที่เถียงไม่ได้
ผมไม่อยากจะติดหนี้นาน
สำหรับนั่นผมได้พเนจรไร้จุดหมาย ผมได้บังเอิญรู้บางอย่าง
เพราะทั้งหมดก่อนผมจะก้าวเท้าเข้าไปในป่ามี่กลุ่มโจรด้วย
เห็นภูมิประเทศรอบทางหลวงบนทางออกของเรา ผมพอเดาได้ว่าที่ไหนที่พวกเขาจะอยู่
สันเขากว้างที่คุณเห็นรอบทางหลวงได้มากเท่าที่ต้องการ และสามารถซ่อนคนได้มาก
งั้นถ้าเป็นไปได้ ป่าที่มีวิสัยทัศน์แย่ ที่คุณตั้งแคมป์ข้างนอกได้ โดยจะชอบป่าที่มีพืชพรรณหนาแน่น
มันดีขึ้นไปอีกที่รับประกันเรื่องน้ำ ถ้ามีลำธารเล็กๆ การต้องแบกน้ำจำนวนมากจะเห็นเรื่องที่หนักเกินไป
จากนั้นผมขี่ชวาร์ซไปตำแหน่งสูงนั้นเพื่อเติมเต็มเงื่อนไขพวกนวนและ….พวกเขาอยู่ที่นี่
จำนวนคือ 4 คน ประจำตำแหน่งห่างไปจากทางหลวงนิดหน่อย ที่เขาเห็นระยะกวาดสายตาและเฝ้าระวังได้ง่าย น่าจะ
“อะไรของแก!?”
“จู่ๆอย่าทำให้เราทั้งหมดตกใจสิ!”
“นายทำอะไรอยู่ที่นี่? นายเป็นโจรมั้ย?”
ถูกถามกระทันหัน โจรมองหน้ากัน
“น นายหมายความว่าอะไร? เราไม่รู้ เราเป็นนักล่า เราล่าเหยื่อเราอยู่”
มากไปกว่าการติดอาวุธ เราดูไม่เหมือนว่าจะขนอะไร ดังนั้นพวกเขานาจะพยายามไหลไป
“โอ้? แต่นั่นแปลกนะ ถ้านายซ่อนที่นี่นายจะไกลเกินไปที่จะโจมตีเหยื่อข้างล่าง และชั้นไม่คิดว่าเหยื่อไหนจะมาถ้านายยืนเหนือลมนะรู้มั้ย?”
คาร์ล่าทำลายล้างตรรกะของผู้ชาย
แต่ผมไม่มีเจตนาจะตรวจสอบที่เธอพูดเทียบกับผู้ชาย
จากกระเป๋าผมหยิบถูกเหรียญทองและจงใจแสดงว่าผมนับเงิน
“ถ้านายเจออะไรดีๆ ชั้นจะซื้อมันจากนาย โอเคมั้ย?”
บรรยากาศของผู้ชายเปลี่ยนในทันที พวกเขานำอาวุธออกมาแล้วเริ่มปกคลุมไปด้วยเจตนาฆ่า
“นายพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
“เหยื่อของเราเป็นคนรวยโง่ๆแบบนายนะ นายเห็นมัย”
“ไอ้ควาย! ถ้ามึงแค่จากไปแบบนั้นมึงจะปลอดภัยอยู่แล้ว!”
“มีความผิด” แบบนี้มันประหยัดเวลาที่เสียไปกับการคุย
ลูกธนูทะลุผ่านระหว่างตาของโจรคนหนึ่งที่เข้ามาหาเรา เขากระตุกและล้มไป
มันคือการโจมตีล่วงหน้าของคาร์ล่า
“สู้บนหลังม้าด้วยกันกับนาย ทำให้ชั้นเปียก!”
ผมเมินเธอแล้วแทงชายหนึ่งคน
เขาปัดการแทงครั้งแรก แลกกับดาบเขา แต่ครั้งที่สองฟันคอเขา เลือดพุ่งไปทุกที่ ทำให้เขาล้ม
ไม่ให้เวลาใดๆให้พวกเขากลัว ผมเหวี่ยงบัลดิชลงไป และมันแหวกหัวชายคนต่อไปถึงจมูก
ตอนนี้มีแค่คนเดียวที่เหลืออยู่
ผมเห็นจุดจบได้แล้ว ดังนั้นผมเลยเอามือขวาของชายคนนั้นไปด้วยหอก และเขาทรุดลง
“มันจบแล้ว ใช่มั้ย”
“ใช่ ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น”
เราลงจากม้า ผมลูบไล้หน้าอกคาร์ล่าแล้วม้วนเสื้อเธอขึ้น
“อ๊าน! เราจะทำมันตรงนี้เหรอ?”
“ชั้นติดไฟหลังจากต่อสู่นะ! เป็นเด็กดีแล้วทำตามที่ชั้นบอกเหอะ!”
เรานอนลงในกอพุ่มไม้แล้วทำเสียงอู้อี้
จากนั้นชายที่ล้มลงไปก่อนหน้า มองเราที่กำลังจะทำมันระหว่างที่จับมือขวาที่เลือดออก และไปที่เดินทางในป่า ทำให้มั่นใจว่าเสียงของเขาไม่ถูกได้ยิน
เขาต้องไปบอกหัวหน้าว่ากลุ่มเฝ้าระวังทั้งหมดได้ถูกฆ่าโดยชายอันตราย
ที่สุดของทั้งหมด เขาไม่อยากจะตาย
{สิ่งต่อไปที่พวกเขาทำหลังจากมีเซ็กส์ ควรจะเป็นเก็บหัวของศพเพื่อเป็นหลักฐานในการกำจัดโจร}
เขาไปไปที่ที่ซ่อนของพวกพ้องเขา
“คาร์ล่า พอแล้ว เค้าวิ่งหนี ใส่เสื้อซะ”
“เอออ๋~ ชั้นกำลังจะแตกแค่อีกนิดนึง….”
ไม่ว่าผมจะรักผู้หญิงมากแค่ไหน ผมไม่ใช่สัตว์ป่าที่จะไปไกลขนาดที่จะมีเพศสัมพันธ์ข้างนอก ในทุ่งของศพ
ผมแค่อยากไปชายคนนั้นที่เลี่ยงแผลถึงชีวิตไป และนำผมไปสู่ที่ซ่อนของพวกเขา กลุ่มของโจรคิดว่า ‘พวกพ้อง’ ของพวกเขาไม่ใช่อะไรมากไปกว่าเบี้ยที่โยนทิ้งได้ ดังนั้นในดินแดนที่ยากจน พวกเขาหลายคนจะรวมตัวกัน
แต่มันก็พูดได้ด้วยว่ากลุ่มโจรที่ขึ้นมาจากชาวนาไม่มีผู้บัญชาการที่ดี
เท่าที่ผมเห็น โจรรอบส่วนนี้มีผู้นำที่ดี
อ่านตำแหน่งของภูมิประเทศสำหรับการซุ่มโจมตี และทำการเฝ้าระวัง ไม่ใช่บางอย่างที่กลุ่มชาวนาจนๆจะทำได้ถ้าให้เริ่มพูด ผมได้ถูกบอกว่าภัยของโจรได้เพิ่มมากขึ้นหลังๆ
แต่ไม่ว่าคนมากเท่าไหร่ที่จะหมดตัวเพราะความอดอยาก คนหนึ่งไม่สามารถจะเคลื่อนไหวคนจำนวนมาก ถ้าไม่มีความสามารถในการเป็นผู้นำ
โดยไม่มีผู้นำที่ยอดเยี่ยมพวกเขาจะโจมตีอย่างเด็กๆ ทะเลาะกันเองภายใน และอื่นๆ และไม่กลายเป็นภัยที่ใหญ่
“ชั้นจะถูกเจออย่างเร็วถ้าชั้นขี่ม้า ดังนั้นนายรอที่นี่ ชั้นจะไปกับคาร์ล่า”
ชวาร์ซได้เริ่มกินหญ้าเหมือนกับจะพูด “เออ ได้เลย”
ปรกติแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งม้าไว้แบบนั้น แต่มันจะโอเคถ้ามันเป็นเจ้านี่
มือขวาของโจรดูเหมือนจะเลือดออกหนักมาก ทำให้เขาช้าลงและ ทิ้งรอยเลือดไว้ที่นี่ที่นั่น ทำให้เขาง่ายต่อการไล่ตาม
พวกเราเข้าไปในป่าตามผู้ชายไปและหลังจากเกือบหนึ่งชั่วโมง เรามาที่ที่มีเต็นท์และกองไฟที่อาจจะเป็นที่ซ่อน
มีผู้ชายในคนสัตว์และผ้าขี้ริ้วถืออาวุธ และมีการล้อเล่นอย่างเป็นมิตร เดินไปเดินมา
มีพวกมันมากกว่าสิบเท่าที่ผมเห็นได้ อาจจะมีมากกว่า 30 ข้างในเต็นท์ นี่พูดได้ว่าเป็นกลุ่มโจรที่ค่อนข้างใหญ่
ชายกระต้วมกระเตี้ยมเข้าไปในเต็นท์ใหญ่สุด
“งั้นนี้มันที่ซ่อนของพวกเขา หือห์? นายจะทำอะไร? ดูเหมือนมีพวกเขาค่อนข้างเยอะนะ”
“เมื่อพวกเขาได้ข่าวว่าที่เฝ้าระวังได้ถูกทำลาย พวกเขาควรจะเคลื่อนไหวเพื่อโจมตีสวน เราจะรอจนกว่าพวกเขาแยกกันและเข้าตีผู้นำ”
ทุกอย่างที่ผมต้องทำคือสู้เมื่อคนที่ล้อมหัวหน้ามีจำนวนน้อย
เต็นท์ได้เปิดขึ้นและชายตัวใหญ่ได้ออกมา
เขาใส่เกราะหนังและถือดาบใหญ่ไว้ที่ไหล่
เขามีอุปกรณ์ที่ดี เขาน่าจะเป็นผู้นำหรือคนที่มีระดับสูง
แต่ที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นคาดไม่ถึง
ชายผมดำที่เตี้ยกว่าโจรคนอื่นประมาณหนึ่งหัวออกมาต่อ ใส่ชุดเกราะหนัง ถือดาบที่ไม่มีฝัก และตะโกนบางอย่าง
“ผู้หญิง!?”
เสียงสูงได้ถูกได้ยินอย่างดีในหมู่เสียงเอะอะโวยวายของโจร ไม่ต้องสงสัยว่าเธอเป็นผู้หญิง
ผู้หญิงในกลุ่มโจรปรกติแล้วจะเป็นบางคนที่ถูกลักพาตัวเพื่อทำอาหาร หรือเซ็กส์ หรือเพื่อไปขายเป็นทาส
แต่มันชัดเจนจากที่เธอถือดาบและออกคำสั่งกับโจรคนอื่นว่านั่นไม่ใชแบบนั้น
“ในทางตรงกันข้าม{เธอ}อาจจะเป็นผู้นำ”
ชายตัวใหญ่จากก่อนหน้าคุยกับผู้หญิงและตะโกนออกคำสั่งกับโจรที่อยู่ล้อมรอบ
ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ช่วยผูหญิง
“ยังไงซะนี่มีปัญหา”
{ผมควรทำยังไงดี} ผมคิดขณะที่ผมก้าวไปข้างหน้าจากเงาไม้จากนั้นบางอย่างโดนเท้าของผม
“เอเกอร์! ไม่!”
แคล้ง แคล้ง แคล้ง แคล้ง
มีเชือกเส้นหนึ่งยืดอยู่ระหว่างต้นไม้ และชิ้นเหล็กมัดอยู่มันส่งเสียง
ตาของโจรมาทางผมพร้อมกัน
เปลี่ยนกลยุทธ์
โจรตอบสนองอย่างรวดเร็ว พวกเขาทำวงกลมล้อมคาร์ล่าและผม และคนเฝ้าระวังวิ่งออกไปทีละคน เพื่อให้มันใจว่าเรามีกำลังเสริมหรือไม่
การสั่งการที่ยอดเยี่ยม
หญิงคนนี้รู้ดี
แม้แต่ทหารรับจ้างที่ผมอยู่ก่อนหน้านี้ก็ทำบางอย่างแบบนี้ไม่ได้
“นี่คืออัศวินกับผู้หญิงที่นายพูดถึงเมื่อกี้นี้?”
ผู้หญิงถามผู้ชายที่จับแขนของเขา
“ช, ใช่บอส! นี่คือชายที่ทำโดรอนและพวก”
เข้าใจแล้ว นั่นสรุปมัน ผู้หญิงเป็นผู้นำอย่างแน่นอน
ผู้หญิงเตะชายที่หน้าบูดบึ้งไป
“ไองี่เง้าเอ้ย! แล้วแกยังนำพวกมันมาตลอดจนถึงที่อย่างไม่ระวัง!”
“แต่ เขาไม่อยู่บนม้า”
“ไม่เหมือนว่าจะมีกำลังเสริม”
โจรรายงานสภาพของกิจการ
ชายตัวใหญ่หันดาบที่ใหญ่เท่าตัวเขามาหาผม
“ซึ่งก็หมายถึงมีแค่สองคนนี้ ทำอะไรดี แคลร์?”
“ไม่มีทางที่ชั้นจะปล่อยบางคนที่ฆ่าพวกเราไป ฆ่ามันและทิ้งมันไว้บนถนนเป็นตัวอย่าง พวกนายกินผู้หญิงได้ด้วย ชั้นไม่สนใจ แค่อย่าทำเธอเจ็บมาก เธอสวยพอที่จะขาย”
โจรส่งเสียงเชียร์
ตอนนี้ แผนได้เปลี่ยน แต่ผมจะบอกคาร์ล่าให้ไม่ต้องทำอะไรได้ยังไง….
ผมเตรียมหอกของผมและหยิบโล่ของผม
“ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้ว แกควรจะยอมแพ้ ถ้าแกต่อต้านแกจะตายในความตายที่เจ็บปวด”
“ขอโทษที ชั้นยังไม่รู้สึกอยากจะตายตอนนี้น่ะ”
ทุกคนได้เครียด ตอนนี้ที่เราได้ถูกล้อม เราต้องหาที่ออกซักที่
ชายตัวใหญ่ตรงหน้าควรจะเก่ง ถ้าผมไปทางซ้ายหรือขวา เขาควรจะขยับไปทางนั้น ดังนั้นถ้าเป็นอย่างนั้น…
ผมโยนโล่ใส่คนตัวใหญ่แล้วหันกลับจากนั้นถางชายที่ล้อมเราจากข้างหลัง ระหว่างที่อุ้มคาร์ล่าใต้แขนผม ชายสองคนนำโล่ขึ้นมาทันที แต่สิ่งหยาบๆแบบนั้น ไม่สามารถปกป้องพวกเขาจากการโจมตีของผมแล้วชายล้มลงไป
คำรามด้วยความโมโหและเสียงร้อง มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ผมสู้กับคน
ผมเตะชายอีกคนไป ทำลายการล้อม โยนคาร์ล่าไปข้างหลังและเธอหมุนลงพื้นเหมือนแมว และพร้อมธนูเธอทันที
ตอนนี้ที่ไม่มีโล่ ผมได้เสียเปลี่ยบในการต่อสู้ระยะใกล้ ผมถือบัลดิชด้วยสองมือ แล้วเหวี่ยงมันไปรอบๆเหมือนที่ผมทำกับหมาป่า
หัวและมือของผู้ชายที่เขาหาผมเต้นอยู่ในอากาศ
แมแค่ศัตรูรอบข้างผม ดังนั้นผมไม่ต้องออมแรง
ฆ่า ฆ่า ฆ่า ส่งมันบินไป เตะมันบินไป
ที่ชายคนที่สิบที่ผมฆ่าผมได้ยินเสียงร้องจากด้านหลัง
คาร์ล่าที่แหย่ผู้ชายด้วยธนูเธอในที่สุดก็ถูกจับ
เธอไม่เก่งกับการใช้ดาบ ดังนั้นเธอมีแค่มีดเป็นอาวุธระยะใกล้
ขณะที่ผมกำลังจะขยับไปเพื่อช่วย หลังของชายได้ถูกเหยียบย่ำด้วยเงาสีดำ
ตายไปด้วยเงาสีดำ
“ชวาร์ซ!”
หักกระดูกของผู้ชาย ทำเสียงกร๊อบแกร๊บภายใต้น้ำหนัก ที่มันเป็นตันอย่างง่ายๆ เขาอาเจียนออกมาเป็นเลือดและหยุดการเคลื่อนไหว
“ทำได้ดีมาก! ตอนนี้ขึ้นไปบนชวาร์ซแล้วคุ้มกันชั้นจากด้านหลัง!”
พวกเขาเคลื่อนไหวรวดเร็ว ตอนนี้ที่เธออยู่บนหลังม้า การเล็งของเธอได้ราบลื่น เธอทำการยิงเสียเปล่าไปบางครั้งบางครา แต่การหนีของพวกเขาถูกไล่ตามโดยการควบของชวาร์ซไประหว่างต้นไม้ แม้ว่าศัตรูจะไปข้างหน้า ตัวที่หนักของม้าจะกระโดดขึ้นไปบนพวกเขาและเหยียบย่ำเขาจนตาย
แต่ที่สุดของทั้งหมด คือบางอย่างที่อันตรายมากกว่าธนูของคาร์ล่า
“ส….สัตว์ประหลาด!”
“ไม่มีใครเคยบอกชั้นเรื่องนี้…!”
มีศพใกล้จะสามสิบกลิ้งอยู่รอบผม
พวกเขาทุกคนได้รับความเสียหายอย่างหนัก และผมโดยเฉพาะ ได้เหวี่ยงหอกผมไปรอบๆยามันไปด้วยเลือด
ผมยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติและในที่สุด โจรก็ได้เริ่มถอย
ไม่สามารถจะทนมันได้อีกต่อไป ผู้นำที่ชื่อแคลร์ได้เคลื่อนไหวมาข้างหน้า แต่ก่อนเธอจะทำ ชายตัวใหญ่วางมือไปบนไหล่เธอแล้วเดินออกมา
“ผู้นำไม่ควรจะออกไปอย่างบุ่มบ่าม”
ขนะที่ชายตัวใหญ่มาข้างหน้าเหวี่ยงดาบใหญ่ของเขา โจรรอบเขาทำหน้าโล่งใจ ดูเหมือนเขาเป็นคนที่ค่อนข้างพึ่งพาได้
“นายค่อนข้างเก่งนะ ไม่ใช่เหรอ นายเป็นอัศวินภายใต้เคานต์เหรอ?”
“ไม่ แค่ทหารรับจ้า {นาย}ดูไม่เหมือนชาวบ้านตกอับด้วยนะ”
“นานมาแล้ว ชั้นเป็นอัศวินนานมาแล้ว ขอโทษ แต่บอสจะตะโกนใส่ชั้นถ้าชั้นคุยต่อ เอาละนะ!”
ชายพร้อมดาบของเขาขึ้นสูงแล้วพุ่งมาข้างหน้า
การพุ่งและการฟันลงข้างล่างของเขาเร็ว! เขาอยู่ในมิติอื่นเทียบกับคนอื่น
ผมหลบไม่ได้ดังนั้นผมยกหอกขั้นเพือปัดมันไป แต่น้ำหนักทำให้ผมเสียท่ายืน
ชายดูเหมือนจะโดนไปเหมือนกันแล้วมองผมในความตกใจ
ป้องกันจะทำให้ผมอยู่บนความเสียเปรียบ ดังนั้นผมเริ่มโจมตีอย่างสมบูรณ์แบบ
ผมเหวี่ยงหอกลง ยกมันขึ้น เหวี่ยงไปด้านข้าง หมุนตัวแล้วเหวี่ยงมันลง
ชายรับและหยุดมันทั้งหมด
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ถูกป้องกันแบบนั้น เมื่อสู้กับมนุษย์
รอยยิ้มของผมพังทลาย นี่ไม่ใช่การสังหารหมู่ มันเป็นการดวล
ไม่ผ่อนคลายการโจมตีของเรา เราแลกเปลี่ยน ห้า หก การฟัน และในท้ายที่สุดที่ครั้งที่เจ็ด ชายแสดงช่องเปิดหลังจากโดนปัดอาวุธ
มีรอยบนใบมีดของเขา รอยบุ๋มเห็นได้ชัดเจน
“ไอเวรเอ๊ย….พลังนั่นมันอะไร”
“ชั้นไม่คิดว่าจะรับได้มากขนาดนี้ มันยังมีมากกว่านี้อีกที่ที่มันมาน่ะ”
อีกครั้งที่ผมพุ่งเข้าไปโจมตี
ชายตัวใหญ่ดูเหมือนจะเห็นแล้วว่าเขาอยู่ในความเสียเปรียบที่จะดำเนินต่อไปอีก เขาเลยเปลี่ยนมาเป็นการแทง สไลด์ปลายของหอกผมออก
ดาบใหญ่ของเขาหัก แต่หลังจากใกล้เข้ามาหาผมเขาชักดาบจากเอวแล้วแทงผม
ผมป้องดาบนั้นด้วยผ้าคลุมแล้วจับมันไว้ในมือ ผ้าคลุมนี้ดูเหมือนผ้าดำธรรมดาชิ้นนึงผิวเผิน แต่ใบมีดตัดมันไม่ได้
มันเป็นไอเท็มต้องสาปของแวมไพร์น่ะเห็นมั้ย
“เป็นไปไม่ได้!! มันไม่ขยับ!”
ชายตัวใหญ่พยายามจะดันดาบด้วยสองมือ แต่ดาบไม่ได้ทำมากไปกว่ากระตุก ที่โดนจับโดยหนึ่งมือของผม
ต้องขอบคุณผ้าคลุม ที่มือของผมไม่ถูกตัดแต่เหตุผลที่ดาบไม่ขยับมันเป็นเพียงความต่างในความแข็งแรง
อ้า ใช่ มีภาพแบบนี้
เมื่อลูซี่ได้เป็นคู่ฝึกเพื่อเล่น เธอจับดาบของผมด้วยมือที่ผอมบางของเธอ และในท้ายที่สุดผมได้ถูกโยนไปด้วยกันกับดาบ
ผมคิดว่าเธอหัวเราะจากที่ผมสำลักและดิ้น
ผมพร้อมหอกผมกับชายตัวใหญ่ที่พยายามจะดึงดาบของเขาคืน
แน่นอน นายเก่ง
แต่ชั้นเก่งกว่า
ผมตีชายไปด้วยด้าม
ตาของผมและผู้ชายสบกันขณะที่เขาบินไปในอากาศ
({ได้โปรดออมมือให้เธอด้วย})
ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงแบบนั้น
หอกของผมผ่าผู้ชายครึ่งถึงใต้อก
เลือดสดๆ ตกเป็นฝนไม่จบไม่สิ้นดั่งฝักบัว ย้อมผม โจรรอบๆ และแม้แต่แคลร์ในสีแดง
หลังจากหยุดครู่หนึ่ง พวกเขาอยู่ในความตื่นตกใจ โจรโยนอาวุธทีละคนทีละคนทีละคน และหนีเต็มความเร็ว
มันดูเหมือนอำนาจของหัวหน้าผู้หญิงส่วนหนึ่งนั้นต้องขอบคุณอิทธิพลของผู้ชาย
ผู้หญิงมองชายตัวใหญ่ครึ่งหนึ่งอยู่ในความงุนงง
“แอช….ไม่….”
เธอเอาดาบของเธอออกมา
“《ไมมมมมมมมมมมมมมม่!!》”
ระหว่างที่โจรได้หนี แคลร์ขึ้นเสียงของเธอดั่งจะรวบรวมตัวเองขึ้นและกระโจน
ดาบของเธอฟันอย่างเร็วและหนักอย่างคาดไม่ถึง
ผมรับการฟันครั้งแรกและครั้งที่สองด้วยด้ามหอก และผมเขี่ยดาบของเธอออกด้วยครั้งที่สาม
“อ๊ะ!?”
ผมต่อยแคลร์เข้าไปที่ท้องแล้วเธองอตัว พ่นสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว
หลังจากนั้น ผมค้นหาที่ซ่อนของโจรด้วยกันด้วยกันกับคาร์ล่าที่กลับมาอย่างปลอดภัย
มีโครงสร้างอยู่ยกเว้นเต็นท์ พวกมันถูกทำให้พวกเขาหนีได้ถูกเวลาเมื่อถูกค้นพบ
ในท้ายที่สุดมีเพียงเครื่องประดับที่เจตนาจะเอาไว้ขาย และเหรียญทองสิบเหรียญในเต็นท์ใหญ่ที่แคลร์อยู่ นอกเหนือจากนั้นส่วนใหญ่มีอาวุธหยาบ และอาหาร ที่ไม่ได้ดูเหมือนว่าเราเอาไปด้วยได้
“ค่อนข้างโทรมกับกลุ่มของโจรที่มีจำนวนเท่านี้นะ”
น่าจะสร้างมาจากแคลร์และชายตัวใหญ่ที่เรียกว่าแอชหรือบางอย่างอยู่ตรงกลาง แล้วถูกล้อมด้วยคนที่หมดตัว
ผมหยิบเหรียญทองและบิลรายได้รายวัน และทิ้งอย่างอื่นไว้ให้ยามเมืองของโรเลล
ผมได้เสร็จแล้วและพร้อมที่จะกลับไปโรเลล แคลร์ ที่ถูกมัดแขนและขา ตื่นขี้น”
“ชั้นได้….เข้าใจแล้ว มันเป็นแกสองคน”
“ถ้าเธอมาด้วยกันกับเราเงียบๆเราจะไม่อุดปาก”
ชุดเกราะและดาบของแคลร์ได้ถูกนำออกและเธอได้ถูกวางไปบนชวาร์ซใส่แค่ชุดธรรมดา
“นายจะทำอะไรกับชั้น”
“เราจะพาเธอไปที่โรเลลเพื่อเป็นหลักฐานการปราบโจร”
“เธอควรจะดีใจเราไปกลับไปด้วยแค่หัวของเธอเหมือนคนพวกนี้”
หัวแอชได้ถูกใส่ในถุงปอกระเจาแขวนอยู่บนชวาร์ซ
แต่พวกเธอน่าจะจบลงในแบบเดียวกัน
โจรที่ถูกส่งในเจ้าหน้าที่ไม่มีโอกาศจะรอดชีวิต
“ด้วยนี่ชั้นจ่ายลุงได้แล้ว”
“หัวหน้ายามเมืองนั่นเหรือ? ชั้นไม่เคยเห็นเค้าเลย”
ขณะที่เราเดินจูงม้า พูดคุยอย่างเกียจคร้าน แคลร์ได้เรียกอย่างดังจากข้างบนหลังม้า
“ชั้นรู้ว่านี่มันยากแต่, ได้โปรด! ปล่อยชั้นไป!”
“เธอโง่หรืออะไร?”
ทั้งคาร์ล่าและผมเมินเธอ
“ได้โปรด! ชั้นยังตายไม่ได้! ชั้นจะทำอย่างอื่นทุกอย่าง!”
“เธอยังพูดเหมือนเธอมีอะไรตอนนี้?”
“ชั้นยังตายไม่ได้! ได้โปรด! ได้โปรด!”
เธอพูดว่า “ชั้นตายไม่ได้” ไม่ใช่ “ชั้นไม่อยากตาย” ซึ่งทำให้ผมสนใจ
ชายก็ยังคงกังวลเพื่อแคลร์จนถึงเวลาสุดท้ายของชีวิตเขา
“อธิบาย ชั้นจะคิดเกี่ยวกับมันขึ้นอยู่กับว่าเธอพูดอะไร”
“เอเกอร!? นายคิดอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงไร้นม!?”
มันเป็นเรื่องเรียบง่าย
แคลร์เป็นลูกสาวของชายขุนนางที่ทำงานให้ราชาคนหนึ่ง
อาณาจักรถูกทำลาย พ่อและแม่ของเธอตาย อัศวินผู้พิทักษ์แอชนำแคลร์ที่ยังเด็กมาแล้วหนี เลี้ยงเธอเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว
เขาได้เป็นทหารรับจ้างเพนจร สอนแคลร์เกี่ยวกับดาบและกลยุทธ์ แต่ออกจากพื้นที่มาด้วยเหตุผลบางอย่างหรืออย่างอื่น และสร้างกลุ่มของโจรเพื่อหากิน
เหมือนในเรื่องราวที่คุณได้ยินที่ไหนก็ได้ แอชปกป้องแคลร์จนตระกูลของนายของเขาสามารถฟื้นคืนชีพ
“ถ้าชั้นมาตายที่นี่ งั้นแอชจะตายอย่างสูญเปล่า!”
“เหมือนชั้นจะสนใจเกี่ยวกับนั่น”
คาร์ล่าเย็นชา
“ถ้าพิสูจน์ว่าได้จัดการพวกโจรแล้วงั้นแค่หัวก็พอแล้ว”
มองในมุมมองบุคคลที่สาม เธอเป็นที่จู่ๆก็พูดขึ้นมา ที่ซ่อนของพวกเธอได้ถูกพบด้วย
“…..”
แคลร์ดูเหมือนจะค่อนข้างต่อต้านการที่หัวแอชถูกทำเป็นเหมือนโจร แต่ถ้าให้พูดเป็นกลาง เขา{คือ}โจร ดังนั้นเธอยอมแพ้
“ได้โปรด! ให้โอกาสชั้น!”
“นายจะทำยังไงเอเกอร์? ชั้นอยากจะแค่เอาหัวเธอไปตอนนี้เลยถ้าเธอยังเห่าไม่หยุด”
“《ชั้นคุยกับเค้าอยู่!!》”
สองคนนี้ดูเหมือนจะมีความเข้ากันที่แย่ถ้าให้เริ่มพูด
แต่ผมได้ทำการตัดสินใจของผมแล้ว
“ชั้นมีเงื่อนไปที่ชั้นปล่อยเธอได้”
แคลร์ยกหัวของเธอ
“จริงเหรอ!!”
“อ๊ะ นั่นไง”
“อย่ามาเป็นโจรแถวนี้อีก และ….”
“แน่นอน ชั้นเสียแอชไปด้วย ชั้นต้องหาวิธีอื่นที่จะมีชีวิต”
“…เป็นของเล่นของเราตอนกลางคืน”
“คิดแล้ว”
การต่อสู้ได้ใช้เวลาและพระอาทิตย์ได้เริ่มตกดินแล้ว
เราจะไม่สามารถไปถึงโรเลลได้ก่อนมันตก
“หืออห์!?”
เพราะเธอเป็นโจร เธอดูเหมือนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงที่ถูกจับ แต่เธอดูเหมือนจะใจอ่อนผิดที่
“เธอจะทำอย่างนั้นกับคาร์ล่าด้วย ไม่ใช่เหรอ? เธอไม่คิดว่าเธอได้หลุดไปง่ายๆแค่ต้องทำกับสองคน?”
แคลร์ดูเหมือนจะถูกหยามเกียรติแต่เธอน่าจะตัดสินใจแล้วว่า นั่นเป็นกรรมที่ที่พวกเธอทำในฐานะโจร และถ้าเธอลังเลที่นี่แล้วผมเปลี่ยนใจ ทั้งหมดจะจบ
“ได้….ทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ! แต่ปล่อยชั้นเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นนะ!”
“ได้เลย แต่เราจะทำอย่างที่เราต้องการจนถึงเช้า”
สัญญาได้ถูกสร้าง
“ก่อนอื่นให้เธอเลียนี่”
ผมทำท่าอย่างโอฬารแล้วนำของของผมออกมา
แคลร์หน้าบึ้งแต่เธอเข้าใจว่าเธอต่อต้านไม่ได้ถ้าเธอพยายาม
ยอมแพ้ เธอจับสมาชิกที่ห้อยอยู่ของผมแล้วลูบไล้ปลายมันด้วยลิ้น
“อย่างนี้เหรอ?”
“ใช่ ทำต่อไปเรื่อยๆซักพัก”
ดูเหมือนโดยพื้นฐานแล้วแคลร์เป็นคนซีเรียส เธอไม่ทำอะไรครึ่งๆกลางๆเมื่อเธอรับงาน
ลิ้นของเธอไม่หยุดแม่ว่าเธอมีปัญหากับลึงค์ที่บวมของผม
“….ชั้นคิดว่ามันแข็งเต็มที่แล้ว”
ยังไงซะ ได้เวลามีความสุขผมเดาว่า
“แหวกขาออก เธอเก็บเสื้อของเธอไว้ได้”
“บ้ากาม….”
แคลร์นำออกแค่กางเกงในของเธอแล้วโยนตัวเธอไปที่พุ่มไม้
ตอนนี้เรามาไกลขนาดนี้แล้ว ผมไม่มีเจตนาจะทิ้งสิ่งต่างๆครึ่งๆกลางๆ
“โอ๊ว!!”
แคลร์ตะโกนในความเจ็บ ขณะที่ผมแทงสมาชิกที่ค่อนข้างมีขนาดของผมไป
ผมคิดว่าผมเปิดซิงเธอ แต่ผมไม่รู้สึกตอบสนองใด้ ไม่มีเลือดไหลออกมาด้วย
“เธอมีประสบการณ์เหรอ?”
“…….ใช่”
“ใครล่ะที่เธอทำด้วย?”
“นั่นไม่สำคัญแล้วตอนนี้ ใช่มั้ย!! มันเจ็บเพราะว่านายใหญ่มาก ต่อเลย!”
ระหว่างที่แคลร์พูดมากเท่านั้น ตาของเธอได้ไปถึงหัวแอชที่อยู่ในถุง
ผมเดาว่าผมไม่ควรขุดไปมากกว่านี้
“เฮ้ ชั้นอยากจะทำบางอย่างด้วย–”
คาร์ล่าบ่นที่ถูกปล่อยไว้
“งั้นเธอเลียแคลร์ที่นี่”
เล็กน้อยไปด้านบนรู้ที่เปิดกว้างที่ผมควบคู่กับแคลร์อยู่ ต้นอ่อนเนื้อที่แดงบวม จุดอ่อนที่แน่นอนของผู้หญิง
คาร์ล่ายิ้มอย่างชั่วร้าย
ทันทีที่ปากเธอไปโดนต้นอ่อนเนื้อ…
“《กย้าาาาาาาาาห์!!》”
แคลร์ได้ตะโกนขึ้นมากระทันหัน รูของเธอแน่นขึ้นถึงระดับที่ผิดปรกติ
“มันแรงไม่นิดหน่อยเหรอ?”
“อ อีเวร! กัดได้ยังไง!!”
“เงียบ”
แคลร์กำลังจะยกตัวขึ้นแล้วตีคาร์ล่าแต่ผมทำให้เธอเงียบลงด้วยการเคลื่อนไหวไม่หยุดยั้ง
เธอมองผมด้วยความไม่พอใจ แต่เธอดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่างดีจากการขยับของผม
เธอไม่พอใจเมื่อผมจูบเธอด้วย แต่เธอไม่ต่อต้าน
หลังจากนั้นเธอกล้ารับทั้งการโจมตีที่ยกโทษให้ไม่ได้ของคาร์ล่า หรือจากโจมตีร่วมกันของเราสองคน
แม่ว่าเธอได้รอยฟันไปบนหน้าอกเธอหรือรอยมือบนก้นของเธอเป็นค่าตอบแทน
“นี่มันน่าเบื่อ….ชั้นรู้แล้ว! เราให้เธอทำกับชวาร์ซเป็นไง? นั่นจะตลกที่จะดูกับขนาดของเขา ไม่ใช่เหรอ!”
“ชวาร์ซ?? ธ, เธอหมายถึงม้า!? ได้โปรด ไม่ ชั้นจะตาย! นี่ไม่ใช่ที่นายสัญญานี่!”
ผมตีหัวคาร์ล่าเบาๆ และทำใจแคลร์ใจเย็นลง
“ชั้นไม่มีเจตนาจะทำเธอพัง ยังไงก็ตาม ข้างในของเธอค่อนข้าง….《โออออ้!》”
ตัวของแคลร์สั่นกับการน้ำแตกมากมายข้างในมดลูกเธอ
“ออออุ นายทำชั้นแบบที่นายต้องการจริงๆ”
“นั่นคือข้อตกลง ถ้าเธอท้องคิดซะว่ามันเป็นชะตาแล้วเลี้ยงมัน”
“ฮึ่ม! ชั้นเพิ่งได้น้ำกามของแอชไปวันก่อน ถ้าชั้นมีลูกงั้นมันเป็นของเค้าแน่นอน”
“เข้าใจแล้ว อีกครั้งนึงถ้างั้น”
“พอได้แล้ว”
เราใช้กลางคืนมานาน และมันเป็นเวลาของเราที่เราต้องพักจากกิจของเรา ดังนั้นผมตัดสินใจจะคุยเล็กน้อยกับแคลร์
ในที่สุดแคลร์ก็ถึงจุดสุดยอดในแขนของผม ท่าทางของเธอเลยอ่อนลง
“แอชเป็นคนรักของเธอ?”
“………บางอย่างแบบนั้น เค้ายังเป็นครอบครัวด้วย”
“เธอจะไม่พอใจชั้นสำหรับเรื่องนี้มั้ย?”
“ช่วยไม่ได้เพราะเราสู้แพ้ แต่ชั้นเกลียดนาย มากที่สุดของทั้งหมด ชั้นยกโทษให้ตัวชั้นเองไม่ได้ที่หลับนอนกับคนที่ฆ่าแอช”
“เธอจะทำอะไรต่อจากนี้”
“ข้ามไปที่สาธารณรัฐสตูร่าผ่านแม่น้ำไป พวกเค้าอยู่กันได้ดีในการค้าขาย ดังนั้นควรจะมีงาน ไม่มีใครรู้จักชั้นที่นั่นด้วย”
“งั้นเธอจะเริ่มจากไม่มีอะไรเลย”
“ชั้นทำอะไรไม่ได้ถ้าไม่มีเงินหรืออำนาจ เห็นมั้ย ถ้าเงินไม่พอชั้นจะขายตัวหรือบางอย่าง ไม่อย่างนั้น การที่ชั้นรอดมันจะไม่มีความหมาย”
“เข้าใจแล้ว มันจะแปลกถ้าชั้นจะบอกว่าชั้นเป็นกำลังใจให้เธอ แต่ชั้นจะไม่พูดอะไรกับยามเมือง”
จุมพิตหวานๆ
เธอไม่ต้อต่านอีกแล้ว ผมคิดว่าเธอทำกับผมเหมือนคนรัก แต่เธอก็ยังทำกับเรื่องนี้ว่าเป็นการลงโทษของเธอด้วย
“ชั้นจะมีความสุขกับส่วนนี้ด้วย”
“หืม? เฮ้ย! ผิดรู!”
ซึ่งทำให้ผมนึกได้ ผมไม่ได้ใช้รูหลังของผู้หญิงตั้งแต่ที่ป่ากับลูซี่ ผมค่อนข้างรอคอยสิ่งนี้
“ชั้นไม่ผิด ชั้นจะกระทำชำเรารูหลังเธอ”
แคลร์เปลี่ยนเป็นซีด
เธอน่าจะไม่เคยคิดว่าผู้ชายและผู้หญิงจะมี่เพศสัมพันธ์กับรูหลัง
“มาซิ ยื่นก้นเธอออกมา เธอจะฟังชั้นจนถึงเช้า ใช่มั้ย”
“บ้ากาม….《บ้ากาม》…..”
แคลร์ลุกครึ่งตัวแล้วยื่นก้นเธอออกมา
มันเป็นท่าที่น่าเวทนา เหมือนเธอจะถ่ายข้างนอก
จากนั้นผมเข้าไปจากข้างหลัง แทงไม้เนื้อของผมเข้าไป
“อุว้าาาา! โอ้ว มันเจ็บ มันเข้าไปไม่ได้!”
แคลร์ทำเสียงดัง
ไม่ต้องสงสัยว่ามันเข้าไม่ได้
ถ้าผมบังคับตัวผมเองเข้าไปมันจะพังอย่างน่าเวทนา เธอจะมีปัญหากับชีวิตประจำวัน
“จากด้านข้าง คาร์ล่าล้วงน้ำกามของผมที่อยู่ข้างในเธอออกมาแล้วยาของผมด้วยมัน
และบนนั้น เธอหยดน้ำลายของเธอเองลงมากมาย ใช้มันเป็นสิ่งหล่อลื่น
“โอเค เอาเลย กินได้”
คาร์ล่าไม่หยุดยิ้ม
ในทางกลับกัน แคลร์ที่คิดว่าในที่สุดเธอก็ออกจากมันไปได้ ได้กลัว
“แคลร์ ชั้นเข้าไปละนะ”
ขอบคุณผลของสารหล่อลื่นไม้เนื้อได้เข้าเธอไปอย่างช้าๆครั้งนี้
เมื่อหัวที่หนาที่สุดได้เข้าไปที่เหลือแทงเข้าไปถึงโคนทันที
“《กกกุ! อออุ!》”
แคลร์ทำเสียงที่ปวดร้าว แต่ไม่เหมือนก่อนหน้าเธอไม่ได้ทำมันจากความเจ็บ
“อาา….ก้นผู้หญิงมันดีด้วย หึ้ห์ มันดีที่ว่าใส่เข้าไปได้ลึกเท่าที่ต้องการด้วย”
“มันเป็นเพราะเอเกอร์ใหญ่ไป นายเลยใส่ทั้งหมดเข้าไปไม่ได้~”
“สองคน! หยุดพูดเหมือนมันเป็นธุระคนอื่นนะ! กกกกกุ!”
แคลร์ ผู้ที่อยู่ในท่าลุกครึ่งตัวทำการถ่าย ถูกกระแทกทางข้างหลังโดยผมอย่างต่อเนื่อง
แน่นอนว่า ผมคิดว่าเธอดูน่าสมเพช ผมเลยนั่งเธอลงแล้วเปลี่ยนมาเป็นท่าหญิงอยู่บน
“กกกกุ! มันไปลึกเข้าไปข้างใน!”
ด้วยท่านี่มันเข้าไปลึกกว่าเดิม ท้องเธอดูเหมือนจะอยู่ในความเจ็บปวด
แต่สำหรับผม มันรู้สึกดี{จริงๆ}ที่ของของผมเข้าไปถึงโคน เพราะน้ำหนักตัวของเธอ
“มันอุ่นข้างในตูดแคลร์ ทางเข้ามันแน่นมากและมันรู้สึกดี”
“ช่างเรื่องแบบนั้นเถอะ! เร็วๆเข้าแล้วเสร็จได้แล้วได้โปรด ท้องชั้นจะแตกแล้ว”
ผมแทงเข้าและออกอย่างช้าๆ เพื่อที่จะไม่สร้างความเสียหายให้อวัยวะภายในและรูหลังของเธอ
คาร์ล่าดูเหมือนเธอกำลังจะทำบางอย่างที่ชั่วร้ายอีกครั้ง ที่เธอถูกทิ้งไว้คนเดียว ดังนั้นผมให้เธอยืนต่อจากผม แล้วใส่นิ้วเข้าไปในเธอ
“เฮ้ ชั้นคิด….ชั้นสนใจในเรื่องตูดน่ะ”
ผมได้ตื่นเต้นที่ได้ยินคาร์ล่า ไม้เนื้อของผมข้างในแคลร์บวมมากขึ้นกว่าเดิม
“อย่าทำให้มั่นใหญ่ขึ้นซี่!”
พระอาทิตย์จะขึ้นอีกไม่นาน
ผมคิดว่าผมปล่อยแคลร์ได้แล้วตอนนี้
ผมนำนิ้วออกมาจากคาร์ล่า และวางมันลงไปบนสะโพกแคลร์ และหลังจากแทงอย่างลึกอย่างต่อเนื่อง ผมน้ำแตกมากมายข้างในรูหลังที่ไร้ต้นอ่อน
“《ฮย้าาาาาาา!! ก้นชั้นลุกเป็นไฟ!》”
“อุว้าา ท่าทึ่ง มันทำเสียง บยยุ่~บยยุ่~ ด้วย นายแตกไม่ใช่เหรอ? งั้นมันจะเป็นแบบนี้กับชั้นด้วย อ่ะฮ้า ไข่นายกระตุก น่ารักจัง ชั้นเลียได้มั้ย?”
ในกลางการน้ำแตกไข่ผมได้ถูกเลีย ทำให้ผมฉีดน้ำเหนียวจากเจ้าหนูเพิ่มขึ้นไปอีกในแคลร์
“งั้นชั้นจะปล่อยเธอไป ตามสัญญา”
“งั้น พรืดด ทำเต็มที่แล้วมีชีวิตตะ เค๊…..พรืด…..ระวังตูดด้วย…..พรืด《ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!》”
“ชั้นขอบคุณที่นายปล่อยชั้นไป แต่เธอเป็นบ้ากาม! แค่ไปโดนทำกันแบบนั้นซะสิ”
แคลร์กำลังจะไป จับก้นของเธอและงอตัวเล็กน้อย
ด้านหลังของกางเกงเธอค่อนข้างเปียก
นั่น ธรรมชาติมันได้ทำเสียงน่ากลัว ปล่อยน้ำกามที่ออกมาก่อนหน้านี้
เธอได้ร้อง อย่ามองนี่นะ อย่าฟัง ในความอัปยศ
“เดี๋ยว!”
ผมโยนกระเป๋าหนังให้เธอ
“มีน้ำและอาหารแล้วก็เหรียญทองของเธอด้วย! ชั้นไม่ใช่ขโมยน่ะเห็นมั้ย”
แคลร์มองข้างในแล้วคำนับผม
คาร์ล่าดูไม่พอใจ แต่ผมจะปิดปากเธอด้วยเงินค่าหัว
“ขอบคุณ….นายจะกรุณามอบแอชคืนให้ชั้นได้มั้ย?”
“นั่นทำไม่ได้ ที่เธอทำมันปล้นทางหลวง แค่พอใจที่มีแค่เค้าที่รับกรรม”
ภาพของสายตาเขาครั้งสุดท้ายกลับมาที่ผม
“น้ำและอาหารมันเป็นการขอบคุณสำหรับก้น! มันอยู่ในสภาพดี”
คาร์ล่าระเบิดการหัวเราะออกมา แคลร์กำลังจะพูดบางอย่างออกมาจากความเจ็บปวด ของด้านหลังของเธอ
เราส่งแคลร์ไป พร้อมการเดินที่อึดอัดของเธอ และเรากลับไปสู่เมืองโรเลล
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
—————————————————————
ชื่อ: เอเกอร์
—————————————————————
อาชีพ: ทหารรับจ้างอิสระ
—————————————————————
เงิน: 52 ทอง 34 เงิน (ทองแดงไม่นับ)
—————————————————————
อาวุธ: บัลดิชใหญ่, ดาบเหล็ก (เอามาจากแคลร์), มีดเหล็ก × 2
—————————————————————
ชุดเกราะ: เกราะหนังสูง, ถุงมือหนังสูง, บูทหนังสูง, โล่หนังสูงและโซ่, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป)
—————————————————————
พวกพ้อง: คาร์ล่า (บ้ากาม), ชวาร์ซ (ม้า)
—————————————————————
จำนวนคู่นอน: 11
—————————————————————
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
