ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 164 รางวัล - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

164 รางวัล

27 – 34 นาที

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

「วางมือไว้ตรงนั้นแล้วหันตูดมาหาฉัน……」

「เห้อ ถ้านายขยับมากไป แผลจะเปิดอีกครั้งนะ」

「มันรักษาแล้ว เพราะทั้งหมดเราทำมันตลอดทั้งคืนเมื่อวานไง」

「เห้อ คนบ้ากาม~」

「อะเฮ่ม พวกนายดูเหมือนจะยุ่งอยู่นะ」

「ฮฮฮฮิ้!」「ว้าา!」

เมื่อผมไปเพื่อเยี่ยมกีโด้ที่บ้านเขา ผมได้ยินเสียงของคู่รักผู้กำลังจะเริ่มกัน ไม่ต้องพูดถึงว่าหน้าต่างเปิดกว้างดังนั้นทุกอย่างเปิดเผย

「ห-หัวหน้า!?」

กิโด้รีบออกมาในความรีบ

「ถ้านายอยากจะทำมัน ฉันไปฆ่าเวลาแล้วกลับมาทีหลังได้นะ」

「แล้วก็เก็บไอ้นั้นซะ」

เขากำลังจะใส่มันเข้าไปของจริงกิโด้ออกมาสู่ทางเข้าพร้อมเจี๊ยวอยู่ข้างนอก สาวๆบางคนผู้ผ่านมาร้องเสียงแหลมเบาๆ

「คิ่ย้าา! เขาเปิดของ」

「แต่เขามีของค่อนข้างใหญ่นะแม้ว่าหน้าตาน่ารัก ไม่คิดอย่างงั้นเหรอ? ฉันอยากจะชิมสักหน่อยจัง~」

「อุ…… ได้โปรดเข้ามาข้างใน」

「ฉันจะขอรบกวน」

กิโด้ผู้แต่งงานแล้วถูกมอบบ้านในราเฟนให้ฟรี มันเป็นบ้านค่อนข้างเล็กอันมีแค่สามห้อง แต่มันควรจะพอสำหรับเขาและเมียของเขา

ขณะผมเข้าไปในบ้าน ผมเห็นเมียเขาจัดกางเกงในอย่างกระสับกระส่าย เหมือนที่ผมคิด ผมมาผิดเวลา

「ถ้างั้น…… อะไรพานายมานี่เหรอวันนี้?」

「อย่างแรก นายทำได้ดีในการปกป้องซีเลีย」

เพื่อแสดงความขอบคุณให้เขา ผมคะยั้นคะยอให้ซีเลียคำนับเขาลึกๆ

「ผมแค่ทำอะไรซึ่งเป็นธรรมชาติ มันแน่นอนว่าการปกป้องหัวหน้าและผู้หญิงของเขาตกอยู่ภายใต้หน้าที่ของผม」

「ผู้หญิงของเอเกอร์ซามะ…… ฟุฟุ」

มันดูเหมือนซีเลียอยู่ในอารมณ์ดี

「แล้วฉันก็บอกนายไปแล้วว่าถ้านายรอด ฉันจะมอบบางอย่างดีๆให้ ถูกมั้ย?」

「แต่ผมได้รับรางวัลของผมแล้วนะ」

แน่นอนว่าผมให้รางวัลขอบคุณเป็นพิเศษกับเขา เขาปกป้องซีเลียผู้มีค่ากับผมและหนีความตาย ผมจึงรู้สึกว่าเขาควรถูกบอกรางวัลมากกว่านั้น

「นายเอาบางอย่างอีกได้ด้วย อะไรก็ได้ที่นายต้องการ ให้ฉันรู้」

「……ถ้างั้น ผมมีบ้านสองหลังได้มั้ย? ผมไม่มีบ้านใดๆสำหรับใช้ส่วนตัวเลย และเมียผมก็บอกผมว่าเธออยากจะเดินทางไปที่ไกลๆนานๆครั้งด้วย」

ผมเข้าใจแล้ว ชาติภูเขาปฏิบัติกับม้าเหมือนคนปฏิบัติกับขาของพวกเขา

สาวๆทั้งหมดชอบขี่ม้าด้วย พวกเธอเลยรู้สึกไม่พอใจนิดหน่อยถ้าพวกเธอไม่ได้ไปเดินทางไกลๆนานๆครั้งอย่างเป็นธรรมชาติ ราเฟนค่อนข้างมีคนเยอะดังนั้นพวกเขามีปัญหานิดหน่อยกับม้าลากรถม้า

「ได้เลย ฉันจะมอบม้าให้สองตัว…… และบอกบางคนให้ปล่อยพวกมันไว้โรงม้าใกล้ๆ นั่นโอเคมั้ย?」

「ครับ! นั่นพอแล้ว!」

ได้เลย ตอนนี้ก็คือมอบรางวัลพิเศษให้กิโด้

「ออกมาข้างนอกสักหน่อยตอนนี้ได้มั้ย? นายจะกลับบ้านมาก่อนเย็น」

「ครับ มันโอเค」

ต่อไป ผมส่งรอยยิ้มให้เมียของกิโด้

「ขอโทษสำหรับการรบกวนเธอแบบนี้ คืนนี้ เธอสองคนทำลูกมากเท่าความต้องการได้เลย」

「เห้อ…… หัวหน้า~」

ผมนำกิโด้ไปกับผมสู่หนึ่งในโรงแรมดีสุดของราเฟนยิ้มไปตลอดทาง

บนทางไป ซีเลียมุ่ยหน้าและบอกผมว่าอย่าทำมากเกินไปก่อนจะจากไปเพื่อร้านขนมหวาน

「โรงแรม……?」

「นายจะเข้าใจเมื่อเราไปถึงที่นั่น」

「ลอร์ดศักดินาซามะ เตรียมการเสร็จแล้วครับ ได้โปรดตามผมมาทางนี้……」

คนดูร้านออกมานำทางเราแล้วนำเราเข้าไปในห้องดีสุดของโรงแรม

และจากนั้นผมเปิดประตู

「「「ยินดีต้อนรับ ลอร์ดศักดินาซามะ」」」

「เฮ้」

「น-นี่คือ-!?」

เหล้าและอาหารในงานเลี้ยงใหญ่ถูกเตรียมไว้บนโต๊ะในห้องใหญ่มาก ระหว่างมีผู้หญิงหกคนใส่เสื้อผ้าไหมบางๆมาทักทายเรา

เสื้อผ้าผู้หญิงบางมากจนกางเกงในของพวกเธอถูกเห็นผ่านพวกมันไปได้

เมื่อดูใกล้ขึ้น มีรูหนึ่งในกางเกงในของพวกเธอซึ่งอนุญาตให้เรามีเซ็กส์กับพวกเธอระหว่างยังใส่เสื้อผ้าอยู่ได้ถ้าเราต้องการ ผมให้กลุ่มหนึ่งของสาวๆระดับชั้นสูงสุดจากซ่องของเมืองมา

「แต่ผมมีเมียแล้วนะ……」

「นายไม่ชอบอะไรแบบนี้เหรอ? ถ้านายคิดว่าเมียนายจะโกรธ ถ้างั้นฉันให้ผู้หญิงกลับไปได้ แต่อย่างน้อยมีความสุขกับอาหารในงานเลี้ยงได้มั้ย?」

「……」

กิโด้ชำเลืองมอสาวๆทั้งหมด ผู้หญิงที่ยิ้มวาดมือเข้ามาใกล้หน้าอกของเธอเพื่อเน้นทรง

ผู้หญิงอีกคนม้วนเสื้อผ้าบางๆของเธอขึ้นแล้วเปิดเผยต้นขาขาวๆ

「นายชอบสาวๆ ไม่ใช่เหรอ?」

「ผ-ผมรักพวกเธอ」

สาวๆตอบสนองกับการตะโกนของกิโด้ พร้อมร้องเสียงแหลมสูงๆ

ยังไงซะ ให้งานเลี้ยงเริ่ม

—————————————————————

「อะไรแบบนี้ก็ไม่แย่ไม่ใช่เหรอ?」

「ไม่ มันเกือบจะเหมือนฝันเป็นจริงเลย……ออุ่……」

สองเรานั่งข้างกันบนโซฟาขณะเราแต่ละคนมีสาวคนหนึ่งนั่งต่อจากรา

นำเนื้อ ผลไม้ และเหล้าเข้าสู่ปากเราทีละอย่างตามๆกัน

กิโด้มีความสุกกับเหล้าจากปากของสาวอยู่ตอนนี้

เพิ่มเติมจากนั้น เราแต่ละคนมีสาวๆสองคนนั่งอยู่บนพื้นพร้อมมือของพวกเธอ ณ ต้นขาของเรา เลียเจี๊ยวอันเปิดเผยของเราและลูบไล้ไข่เราอย่าอ่อนโยน

「กิโด้ซัง? กิโด้คุง? ส่วนตัวแล้วหนูอยากเรียกเธอกิโด้จังอ่ะ」

「เรียกอะไรกับฉันก็ได้ที่ต้องการเลย……แค่ใส่มันเข้าไปลึกกว่านี้」

「แบบนี้เหรอ? กิโด้จัง?」

「หนูจะมอบจูบให้กิโด้คุงตรงนี้ด้วย」

กิโด้มีความสุขกับเสียงซดน้ำซึ่งผู้หญิงสร้างระหว่างดูดเจี๊ยวของเขาและครวญ โยนหัวกลับไปในความเสียว

「ฮ่าฮ่าฮ่า เหล่าผู้หญิงมหัศจรรย์แล้วอาหารก็อร่อยด้วย」

ผมกัดลงไปที่น่องไก่อันที่ถูกยื่นออกมาให้ผมโดยหนึ่งในเหล่าผู้หญิงและถูนมของเธออย่างทั่วถึงระหว่างทำ

「อ๊าาน กล้ามเป็นมัดๆเลยอ้ะ หนูจะถอดเสื้อพี่ออกนะ เค๊?」

มันไม่ใช่แค่ผม ท่อนบนของกิโด้ก็ถูกแก้ผ้าด้วย

จากนั้น สองสาวที่หว่างของของผมอุทาน

「นี่……ล้อเล่นกับฉันใช่มั้ยเนี่ย?」「ฮฮฮฮฮฮี้~」

ผมอยากจะโดนดูดเหมือนกิโด้ แต่พวกเธอจิ้มๆผมด้วยนิ้ว

「มันไม่เหมือนว่ามีอะไรแปลกติดอยู่หรืออะไรนะ」

「นี่มากกว่าพอแล้วค่ะ……อุ๊ยหย๋าา~ จริงๆแล้วมีผู้คนข้างนอกพร้อมบางอย่างแบบนี้」

「ฉันได้ยินมาจากเซ็นไปว่าลอร์ดศักดินาซามะน่าเหลือเชื่อไปเลยนะ แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่ามันเป็นบางอย่างแบบนี้」

「อย่าแหย่พี่ เดี๋ยวพี่จะกลายเป็นสัตว์ป่า รู้มั้ย?」

ผมวางมือลงไปบนหัวแต่ละคนแล้วสองสาวก็เข้าที่ทังสองฝั่งของเจี๊ยวของผม และจากนั้นไหลริมฝีปากไปตามความยาวของผม

「เหมือนเดิมเลยนะ เจี๊ยวหัวหน้าใหญ่โคตร」

「คิดอย่างนั้นเหรอ? ของนายก็ไม่ได้ดูกระจอกด้วยเหมือนกันนะ」

เจี๊ยวของกิโด้ดูเล็กกว่าผมมาก แต่ค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับครอลจากอะไรที่ผมจำได้ระหว่างเวลาตอนเราเล่นกันในน้ำสักพักที่ล่วงมา หัวมันก็ค่อนข้างหนาด้วยผมเลยแน่ใจว่าเหล่าผู้หญิงพิจารณาว่ามันเป็นชิ้นอุปกรณ์อันดี

「นั่นใช่แล้ว กิโด้คุงก็ค่อนข้างใหญ่นะจ๊ะ」

「เธอเท่าไหร่แล้วนะ 16 มั้ย? ที่ขนาดนี้มันพิจารณาได้ว่าเอ็นใหญ่แล้วน้อง」

「เจี๊ยวเท่านี้ของโปรดหนูเลยล่ะ~」

สาวพูดชมเจี๊ยวกิโด้ระหว่างเลียเขาต่อไป

「ยังไงก็ตาม ในความเป็นผู้ชายนะ ฉันนับถือหัวหน้าและเจี๊ยวบะลั่กคั่กของเขา เทียวกับนั้นแล้ว ขั้นมันความว่างเปล่า」

「ฟุฟุ สิ่งนี้น่าทึ่งไปเยย~」

「มันเหมือนเลียไม้เหล็กเลยอะ」

「มันรู้สึกเหมือนมันยกผู้หญิงทั้งคนได้เลยนะ」

สาวๆที่อยู่ฝั่งผมถูกกระตุ้นขึ้นสาวๆบนฝั่งกิโด้อยู่ในการยั่วยวน

「เธอไม่ควรจะเทียบตัวเองกับนั่นนะ หนูทำงานเป็นโสเภณีมา 10 ปีตั้งแต่หนูน่ะ 13 และหนูไม่เคยเห็นอะไรเท่านั่นเลยนะ」

「ใช่ ใช่ สิ่งนั่นมันกรณีพิเศษ」

「มีคนเย๊อะแย๊ะผู้ที่ใหญ่เท่าครึ่งนึงของนั่นแล้วพูดโอ้อวดว่าเจี๊ยวใหญ่แค่ไหน」

มันดูเหมือนแต่ละกลุ่มของสาวสามคนได้เห็นผู้ชายมาพอตัว สาวๆคุยกันระหว่างพวกเธอเองระหว่างสองเรายังอยู่เงียบๆ

「แต่เธอจะทำอย่างนี้ไม่ได้ถ้ามันใหญ่เท่านั่นนะ」

หนึ่งในสาวๆรับเจี๊ยวทั้งอันของกิโด้และแม้แต่ไข่ของเขาเข้าไปในปากของพวกเธอ

มันจริงเพราะผมใหญ่ เธอจะไม่สามารถทำแบบนั้นได้กับของผม

「ยังไงซะฮึ่ม ทั้งหมดสาวเราจะทั้งเลียทั้งลูบอันนี้ด้วยกันอย่างงั้น」

หกมือและสามลิ้นกระตุ้นแท่งของผมพร้อมกัน ขณะผมปล่อยเสียครวญอย่างไม่ได้ตั้งใจ

「ม-มันจริงที่ว่าเธอทำอย่างนั้นไม่ได้ยกเว้นเธอมีเอ็นใหญ่โคตรๆ……」

「แต่นั่นไม่เป็นรายยยยย~ เราจะกินกิโด้คนที่น่ารักคนนี้」

กิโด้ถูกผลักลงไปบนโซฟาขณะสาวๆดูดปากและหัวนมเขา ผู้หญิงผู้เกาะหว่างขาของเขาทำเสียงซดน้ำระหว่าเธอโม๊กเอ็นของเธอต่อไป แม้ว่าจะมีเมีย ไม่มีทางที่เด็ก 16 ขวบทนการโจมตีนี้ได้

「อุว้าา!!」

ชายหนุ่มจับหัวผู้หญิงลงและเหวี่ยงสะโพกของเขาอย่างสิ้นหวัง

「เก่ะโบ่ะ! นื้ออออ! นึน……นึน……」

การน้ำแตกอันรุนแรงลึกเข้าไปในคอผู้หญิงทำให้เธอขมวดคิ้วชั่วคราว แต่เธอรีบกลืนน้ำลงไปในทันที อย่างคาดกับโสเภณีมากประสบการณ์

「หน้าตอนเธอแตกอ่ะน่ารักมากเลยน้า」

「ย๊าานน หัวใจพี่แน่นเต็มที่เยย~」

เหล่าผู้หญิงนอกจากผู้ดูดเจี๊ยวของกิโด้เหลียวมองหน้าเขาขณะเขาถึงจุดสุดยอดอย่างสิ้นหวังและมีความสุขเต็มที

「เราแค่เล่นไปทั่วนะ รู้มั้ย?」

「ฉันขอโทษ……มากๆ……อาา……」

กิโด้กลายเป็นไร้พละกำลังขณะผมคิดเกี่ยวกับการน้ำแตกเร็วๆนี้

「อืม……อยากให้หนูใส่เข้าไปในคอด้วยมั้ย?」

「อยากจะลองมั้ยล่ะ?」

「อ่ะฮ่าฮ่า ไม่ดีกว่า หนูน่าจะตาย」

「ถ้าอย่างนั้นพี่หวังพึ่งหนูให้ดูแลทั้งสองฝั่งของไข่พี่ด้วยนะ」

「「「เคคคค」」」

หนึ่งลิ้นจากสาวแต่ละคนคลานบนสมาชิกของผมทั้งซ้ายขวาระหว่างอีกคนวางตำแหน่งใต้ผมและดูดไข่ ในท้ายสุดไม่เนื้อของผมเริ่มกระตุก กำลังส่งสัญญานว่ามันพร้อมในการจะปล่อยภาระ

「จะแตกแล้ว……โออ้!」

ไม้เนื้ออันตั้งแนวตั้งของผมพ่นน้ำเงี่ยนที่เก็บไว้และหลังจากมันสาดไปถึงเพดาน ผมชี้เอ็นไปหาสาวแต่ละคนเพื่อสาดหน้าพวกเธอด้วยน้ำหวานของผมด้วย

「ว๊าบบบึ! คิ่ย้าา!」

「อุว้าา! ร้อนมั่ก~」

「เมย้าา! มันเหนียวจาง~」

ดั่งพลังและจำนวนของการน้ำแตกผมเป็นบางอย่างซึ่งไม่ธรรดา สาวๆสามคนบนฝั่งกิโด้มองอย่างว่างเปล่าในความตกใจด้วย

「มันไปตลอดทางถึงเพดาน……」

「ที่สำคัญมากกว่านั้น ดูสิว่ามันมีมากแค่ไหน มันพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุเลย」

「เหลือเชื่ออออ~」

ผมมองกิโด้และยิ้ม

มันเหมือนผมพูดว่า “นั่นเป็นยังไงล่ะ? ฉันจะเอาสาวๆฝั่งนายด้วย”

「คุ……ผมจะพยายามเต็มที่เพื่อนั่นไม่เกิดขึ้นง่ายๆ」

กิโด้ผลักเหล่าสาวๆลงรอบๆเขา

「คิ่ย้าาา ม่ายย~ หนูจะโดนข่มขืนแย้ว~♪」

「ว๊าานน ช่วยด้วยจ้า~♪」

「ม่ายย ช่วยหนูด้วยน้า~」

เสียงร้องของพวกเธอไม่ได้ดูเหมือนพวกเธอไม่ชอบสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด

มันดูเหมือนพวกเธอจริงจังตรงนี้แล้วตอนนี้

「เราเอาด้วยมั้ย?」

ผมเคลื่อนไปตรงเตียงและนอนลง เอ็นของผมไม่ได้เสียพลังงานไปเลยสักนิดและมันยืนสูงอยู่เหมือนหอคอย

「มันได้เวลาพอดี」

「สิ่งนี้จะเข้าไปข้างใน……」

「ฉันจะไปก่อน ถ้าฉันโดนแทงแล้วตาย ได้โปรดส่งเงินให้ครอบครัวฉันด้วยนะ」

ไม่มีทางว่าเธอจะตาย

「เอาล่ะนะ……ออุ่……อา……กกกุ่……..อุ่กกกกิ๊ววว-!!」

ผู้หญิงอ้าขาของเธอไกลสุดเท่าที่เธอทำได้และไต่ขึ้นไปข้างบน

ให้เวลาสนุกเริมขึ้น —————————————————————

หลายชั่วโมงหลังจากนั้น

「มันเป็นยังไง กิโด้? มีความสุขกับนั่นมั้ย」

ผมนอนเหล่าผู้หญิงหมดสติสามคนบนเตียงและเรียกไปหากิโด้ ผู้เย่อหมู่อยู่บนโซฟา

「กิโด้คุงไม่ไหวแล้วอ่ะ」

「แต่เขาแตกใส่เราแต่ละคนแล้วนะ」

「ใช่ เขาทำเต็มที่แล้วน่า! มันเป็นความพยายามอันน่าชื่นชม」

เขายังเด็กอยู่ถ้าเขาไม่ไหวหลังจากแค่สี่ดอก

「แต่อะไรที่เกิดขึ้นตรงนั้นน่าทึ่ง」

「ฉันล่ะกังวลเกี่ยวกับการกรีดร้องทั้งหมดนั่นเลยล่ะ」

「พวกเธอทั้งหมดสลบด้วยอ่ะ อุว้าาาตรงนั้นบานไปหมดแย้ว」

「ฉัน……ยัง……ไหว」

กิโด้ยืดมือของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้าดั่งพยายามจะคว้าเพดาน

「ยังไงซะ ถ้างั้นนี่จะเป็นจุดจบเหมือนสัญญา」

「「「โอเคคคค-」」」

สาวๆอีกสามคนช่วยคนสลบไปสู่ไหล่และออกจากห้องไป

「อา……มันทั้งหมดจบแล้ว……?」

กิโด้มีความเศร้านิดหน่อย

เจี๊ยวของเขาดูเหมือนถูกรีดจนแห้งและหดไปอยู่ขนาดเท่าเด็ก

「ไม่ เราเพิ่งมาถึงส่วนดี」

ผมไปห้องต่อจากผมแล้วพาสาวมากับผม

ทันทีเมื่อกิโด้เห็นสาวคนนั้น เขากระโดดกลับไปและซ่อนหว่างขา

「ลูน่าซามะ! ทำไม!?」

「มันเพื่อให้เธอมอบคำชื่นชมที่สมควรได้รับของนายไง」

ลูน่าถอดเสื้อผ้าของเธอและนั่นเปลือยกายอยู่ข้างผม

「แค่ยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย หนูโอเคกับเรื่องนี้นะ?」

「ค่ะ มันเติมเต็มหนูด้วยความยินดีอันยิ่งใหญ่เมื่อได้รู้ว่ากิโด้พิสูจน์ตัวของเขาเองว่ามีประโยชน์กับหัวหน้า และหนูไม่มีคำคัดค้านการเสนอรางวัลตราบใดที่หัวหน้าอนุญาต」

「น-นี่เป็นโอกาสเหรอ-!?」

ตัดสินกับการดำเนินไปของบทสนทนานี้ เขาน่าจะรู้ว่ารางวัลอะไรที่เขาจะได้รับ

เจี๊ยวอ่อนของกิโด้เริ่มโด่อีกครั้ง

「อยากจะโอบกอดลูน่ามั้ย?」

「แน่นอนครับ!! ท่านจะให้ผมทำมันเหรอ!?」

เขาดังมาก

「นายต้องถามเธอด้วยตัวเอง」

「ลูน่าซามะ ให้ผมทำได้ไหม!?」

「ฟุฟุ สุดท้ายแล้วฉันเป็นผู้หญิงของหัวหน้าฉันจึงให้นายใช้รูทำเด็กของฉันไม่ได้แต่ถ้ามันเป็นรูหลัง……นี่แค่เป็นอะไรครั้งเดียวนะ รางวัลครั้งเดียวในชีวิตอย่างหนึ่ง」

ลูน่าลงยืนสี้ขา หันตูดไปหากิโด้ จากนั้นแหกตูดเธอออกจากกันด้วยมือของเธอ

「รูตูดของลูน่าซามะ……ฮ่าาา ฮ่าาา!」

กิโด้เริ่มเสียเหตุผลไปและกำลังจะกระโจนใส่ลูน่า แต่ผมตีเขาก่อนนั่นจะเกิดขึ้น

「อย่ากระโดดเข้าไปกระทันหัน อย่างแรก แกต้องผ่อนคลาารูตูดเธอเพื่อให้มันไม่ฉีก」

「ครับ!」

กิโด้ทิ่มหน้าเขาไปในตูดลูน่าและเริ่มเลียโดยไม่ลังเล

ผมยืนอย่างอวดตนต่อหน้าลูน่าและให้เธอดูดเจี๊ยวของผม

「ตูดของลูน่าอร่อยมั้ย?」

กิโด้ไม่ตอบและเลียลิ้นไปทั้วเรื่อยๆ

พื้นฐานจากสีหน้าลูน่า มันไม่ได้ดูเหมือนนกิโด้ทำได้แย่ในการมอบความสุขให้ธอ

「โอเค นั่นพอแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันจำเป็นต้องพูดคำนี้อีกครั้ง แต่ลูน่าจะเป็นและเป็นผู้หญิงของฉันตลอดไป นั่นทำไม……」

ขณะผมนอนหงายหน้า ลูน่าไต่ขึ้นไปข้างบนและใส่ไม้เนื้อของผมเขาไปในรูของเธอถึงโคน เธอปล่อยให้ตัวเธอล้มลงมาข้างหน้าและมาสู่อ้อมแขนของผม

จากนั้น ผมจับแก้มตูดลูน่าและแหวกมันออกจากกัน

ผมได้ยินกิโด้กลืนน้ำลาย

「แทงสองรู!?」

「แม้ว่าหนูตอบตกลงกับเรื่องนี้แล้ว……มันยังน่าอายอยู่เลย」

รูตูดอันเปิดอ้าของลูน่าน่าจะเห็นได้จากตรงที่กิโด้มองอยู่

เเขายอมแพ้กับสาวคนนี้ผู้ซึ่งเขามองอย่างเขารพและตกหลุมรักแม้ว่าเธอกลายเป็นผู้หญิงของผู้ชายคนอื่นไม่มีวันได้จริงๆ

แต่แค่สำหรับวันนี้ เขาสามารถจะกระทำชำเราตูดของสาวนั้นได้

แต่อีกรูของเธอใส่เจี๊ยวผมอยู่

「ยังไงซะ เร็วเข้า……ไม่เดี๋ยวก่น นายจะใส่มันเข้าไปในตูดลูน่านะโอเคมั้ย? ให้แน่นอนที่สุดว่าไม่ใส่เข้ามาในของฉัน ได้ยินมั้ย?」

「ไม่ใช่นั่นชัดเจนเหรอครับ?」

「ได้เลย อย่างงั้นเอาเลย」

「เอาล่ะนะ……กกกกุ่!」

「อึกก……ฮฮฮฮฮฮิ้!」

ร่างกายของลูน่าถูกดันมาข้างหน้าและหน้าของเธอห่อหุ้มอยู่ในความรวดร้าว

ตอนนี้ เจี๊ยวของกีโด้แทงตูดของเธออยู่

「นายรู้สึกมันได้ชัดเจนอย่างน่าตกใจ」

ขณะเจี๊ยวกิโด้ดันมันเข้าไปข้างในตูดลูน่า ผมสามารถรู้สึกการค่อยๆเคลื่อนและดิ้นไปดิ้นมาส่งผ่านมายังเอ็นของผม

ลูน่าจิกเล็บไปบนหน้าอกของผมและแอ่นไปข้างหลัง

「อ๊าาาาาา—!! ตูดหนู มดลูกหนูไหม้แล้ว! โอออ๊วววว-!!」

「ลูน่าซามะ ช่างเป็นเสียงอันน่าทึ่ง……」

ลูน่าทำเสียงหยายคายจนคิดไม่ได้อย่างมากว่ามาจากการนำเสนอตัวเองปรกติของลูน่า

เจี๊ยวของกิโด้ไม่ได้เล็กอย่างแน่นอน เจี๊ยวอันนั้นอยู่ในตูดของเธอ ระหว่างเอ็นใหญ่มากของผมแทงช่องคลอดของเธอ

มันทำให้ลูน่ากำเส้นผมของเธอและร้องดังยิ่งมากขึ้น

「ตูดและจิ๊หนู! อ๊าาาาาาาา––แรงดันมันรู้สึกน่าทึ่ง! มันจะฉีกหนูบาน!」

「ลูน่าซามะโหยหาอากาศเพราะผม……. เห็นเท่าไหร่ก็ไม่พอ! อุ่โอออออ้!」

「อย่างแรก แค่โยกสะโพกอย่างอ่อนโยน」

อย่างคาด เธอจะเจ็บตัวถ้าเราแรงกับเธอด้วยการเย่อสองรู้นี้จริงๆ

ผู้ชายต้องระวังเกี่ยวกับอะไรแบบนี้

「ถ้างั้นแบบนี้……」

「นั่นดี ให้การเคลื่อนไหวพร้อมกันกับของฉัน」

「อ่ะฮฮฮฮฮฮิ้! โอ้ววววว! น่ะนนนนนนนนิ๊-!」

เราขยับกันค่อนข้างช้าด้วยการเคลื่อนไหวโยกอันยิ่งใหญ่ ลูน่ากอดร่างกายผมระหว่างกิโด้ทับตัวเขาเองไปบนเธอ สร้างแซนด์วิชมนุษย์แปลกๆ

สองไม้เนื้อสร้างความเคลื่อนไหวพร้อมกันในการดันเข้าไปและดึงออก แทงรูตูดและช่องคลอดของเธอพร้อมๆกัน

ลูน่าฝังหน้าไปบนหน้าอกของผมและกรีดร้องซ้ำๆปล่อยน้ำลายไหลมาพอเพื่อจะให้มันเป็นแอ่งอยู่ทีกล้ามเนื้อหน้าอกของผม

การโจมตีจากชายทั้งสองคนทำให้สาวดิ้นไปทั่วในความเสียว

「หัวหน้า ผมดูดหลังลูน่าซามะได้มั้ยครับ?」

「อืม ได้」

「ลูน่าซามะ!」

กิโด้วางริมฝีปากไปบนหลังลูน่าและดูดเธอขณะเขากระทำชำเรารูตูดเธอ ผมดูดหน้าอกลูน่าและคอพร้อมกับเขาแล้วทิ้งร่องรอยไว้บนร่างกายของเธอ」

「น่าทึ่ง! หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ดูดหนูอยู่ระหว่างชายคนอื่นแทงตูดหนู หนูมันเป็นผู้หญิงถูกเอาใจ!」

หลังจากนั้น เราเหวี่ยงสะโพกของเราเข้าไปในลูน่าและในที่สุดก็ไปถึงจุดสุดยอด

「ผมกำลังจะแตก……」

「ฉันด้วย เราแตกพร้อมกันได้ แล้วก็ นายทนได้นานในครั้งนี้อย่างน่าตกใจเลยนะ」

มันดูเหมือนเขาเร็วก่วามากกับสาวๆคนอื่นเมื่อตอนก่อนหน้าวันนี้

「มันน่าอายที่จะยอมรับเรื่องนี้ และเจี๊ยวของผมแข็งเกินไปและมันแข็งไปสำหรับให้น้ำเงี่ยนออกมา」

ผมเดาว่าเจี๊ยวของเขาบวมมากเกินไปจากการได้เย่อสาวผู้ซุึ่งเขาชื่นชมที่สุดและจริงๆแล้วมันทำให้เขารู้สึกเสียวง่ายๆน้อยลง

「ลูน่า พี่จะแตกแล้ว เตรียมพร่ะ……เอิ่ม เดาว่าหนูไม่ได้ยินพี่อีกต่อไปแล้ว」

「เอ็น……มันมีสองเอ็นเยย……เสียวจัง……อ่ะเฮ๊ะะะะะ……」

ลิ้นของลูน่าห้อยออกมาอย่างหมดแรงออกจากปากขณะเธอนอนไร้พละกำลังอยู่บนท้องของผม เธอยังมีสติแต่เธอไม่สามารถขยับได้

「หัวหน้า! ผมด้วย! อ๊าาา!!」

「โอเค แตกถ้าอย่างนั้น……ฮึ่มมม!!」

ผมกระแทกสะโพกของผมแรงๆไปสู่สะโพกลูน่าและรักษาตำแหน่ง และจากนั้น สองเอ็นสั่นไหว ปล่อยภาระเข้าไปในมดลูกกับรูทวารของลูน่า

「ฮฮฮิ่ย้าาาาาาาาาาาาาา!!」

ทันที่เมื่อเราน้ำแตก ดวงตาอันเหนื่อยล้าของลูน่าดีดเปิดแล้วเธอก็กอดตัวผมแน่นๆและร้องเสียงแหลม

「กกกกุ่……มากกว่านี้…….ผมกำลังแตกข้างในรูลูน่าซามะ! อุกกุ่กก……」

เห็นกิโด้ว่ากำลังปั้มสะโพกขอเขาอย่างเมามันทำให้ผมยิ้ม ปรกติแล้ว ผมจะเตะเด็กคนนี้ไปไกลๆถ้าผมเห็นเขาฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในตูดของผู้หญิงของผม แต่ผมพบว่าตัวเองไม่ได้คิดแบบนั้นอย่างลึกลับ

ตัวตนของเจ้านี่เป็นบางอย่างคล้ายกับน้องชาย

อืม เพราะทั้งหมดเขาช่วยซีเลียผู้มีค่าของผม

「ฮ่าา! ฮ่าา! ผมปล่อยทุกอย่างออกไป」

มันดูเหมือนเขายิงหมดไข่

「โย๊ตโตะ」

หลังจากเสร็จการน้ำแตกของผม ผมดึงเจี๊ยวอ่อนออกมา ทันทีเมื่อผมทำ น้ำเงี่ยนในท้องลูน่าที่พุ่งออกมาเร็วด้วยกำลัง

「อาา ฉันแตกไปเยอะ มีอะไร? ดึงตัวเองออกมาด้วยสิ」

「ครับ……」

กิโด้ดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย ผมโทษเขาไม่ได้เพราะจะไม่มีครั้งสองสำหรับรางวัลแบบนี้

ถ้าเขาดึงออก มันจะเป็นจุดจบ และเขาไม่มีวันได้อีกโอกาสจะใส่เจี๊ยวเขาเข้าไปในสาวผู้ซึ่งเขาชอบมากสุด

อย่างไรก็ตาม เขาไม่แม้แต่มีเวลาจะดื่มดำตัวเองกับความรู้สึกตกค้างจากการอยู่ข้างในลูน่า

แม้ว่าหลังจากผมแยกกับลูน่า ผมได้ยินเสียงครืนๆมาจากท้องของเธอ

「ออุ่? อ๊ะ……อ๊าาาาาา! กิโด้ ถอยไปก่อน!」

「เอ๋? ไม่มีทางน่า」

「แค่ฟังฉันและออกไปไกลๆก่อน! ฉันอั้นมันไว้ข้างในไม่ไหวแล้ว!!」

ลูน่าผลักกิโด้ไปข้างๆแล้วรีบวิ่งออกไปในโถงทางเดิน ที่นี่ทั้งหมดถูกเช่าดังนั้นไม่ไม่ควรจะเป็นปัญหา

ผมอธิบายสู่กิโด้ผู้สับสนอย่างใจดี

「ฟังนี่นะกิโด้ หลังจากสร้างความรักไปสู่รูตูดของผู้หญิง นายต้องให้เธอไปเข้าห้องน้ำอย่างเชื่อฟัง ไม่งั้นนายจะทำให้ตัวนายเองนั่นแหละอับอาย」

「เข้าใจแล้วครับ…… บางทีผมอาจจะทำกับเมียผมครั้งต่อไปด้วย」

เขาดูเหมือนเขาทำพัฒนาความสนใจไปในเซ็กส์แบบนี้

「นายเริ่มชอบมันเหรอ?」

「ครับ รูตูดก็มหัศจรรย์ด้วย」

กิโด้พบความชอบใหม่ ผมคิดว่าผมทำบางอย่างดีๆให้เขา

「โอ้นั่นใช่แล้ว ฉันต้องบอกนายอีกอย่างนึง」

「และนั่นคืออะไรครับ?」

「เมื่อนายกลับไปบ้านวันนี้ ทำให้มั่นใจว่านายสร้างความรักกับเมียนายด้วย โอเคป่าว?」

「เอ๋? ท่านคาดหวังให้ผมแข็งไม่ได้หลังจากทั้งหมดนั่นนะ」

「เมียนายคอตกเมื่อเธอกำลังจะมีเซ็กส์และเธอรออยู่เพื่อให้นายรู้สึกเงี่ยนอีก ไม่มีชายคนไหนหรอกผู้จะกล้าทิ้งผู้หญิงไว้คนดียวระหว่างที่พวกเธอยังไม่พอใจ ให้มันแข็งไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นและยิงเข้าไปอย่างน้อยสองน้ำ」

「ถ้ามันเป็นคำสั่งจากหัวหน้า อย่างนั้นผมจะทำครับ!」

ลูน่ากลับมาหลังจากนั้นพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า บอกกิโด้ว่าเขาค่อนข้างเป็นผู้ชายผู้น่าประทับใจ ทำให้เขาแข็งในทันทีขณะเขากลับบ้านไป

เขาควรจะสบายด้วยนั่น

「พี่ไม่เป็นไรกับเรื่องนี้จริงๆเหรอ?」

เมื่อมันเป็นแค่สองเราเหลืออยู่ในห้อง ลูน่าซบมาสู่ผม

「หืม? เกี่ยวกับอะไร?」

「ผู้ชายอื่นเข้ามาในตูดของหนู อะไรแบบนี้ในความคิดเห็นของหนูหนูว่าไม่ภักดีนะ……」

「หนูไม่เกลียดมัน ใช่มั้ย?」

「หนูไม่มีความเกลียดไปสู่กิโด้แต่หนูกังวลเกี่ยวกับความรู้สึกของหัวหน้า」

「มันเป็นบางอย่างซึ่งพี่เสนอ พี่ไม่ถึอตราบใดที่หนูไม่ต่อต้านมัน」

มันจะเป็นอีกปัญหาซึ่งปัญหาเยอะถ้านนน่าและคนอื่นๆรู้เกี่ยวกับมันผมจึงเช่าโรงแรมอย่างลับๆ

「……ช่างเป็นเซ็กส์ที่หรูหราและเสียวจนไม่ไหวพร้อมหัวหน้าผู้กล้ามเป็นมัดๆและหนุ่มน้อยกิโด้」

「หนูพูดเกินไปแล้วล่ะ การอนุญาตให้เขาใช้ตูดมันไม่ใช่บางอย่างจริงจังหรอก ถ้าหนูกังวลมากพี่แทงตูดหนูที่นี่ตอนนี้ได้นะ พี่จะเขียนทับมันใหม่ให้หนูเอง」

ผมพักเจี๊ยวกครึ่งแข็งไว้ไปหน้าของลูน่า

「ถ้านั่นเป็นอะไรซึ่งหนูปรารถนา พี่จะตอบตามนั้น……พี่มันใจว่าจะเกิดการเลือดไหลตรงหูรูด แต่มันอาจจะสนุกนะ」

ลูน่าใช้ลิ้นของเธอเพื่อเลียผมให้สะอาดและใส่นิ้วเข้าไปในตูดเธอเพื่อจะเตรียมการตัวเธอเอง

—————————————————————

【–มุมมอง บุคคลที่สาม–】

วังหลวงโกลโดเนีย: ห้องนอนราชา

「พอแล้ว ไป」

「ค-ค่ะ พระองค์! หนูซึ่งต่ำต้อยขอบคุณท่านผู้อนุญาตให้หนูเสนอร่างกายของหนู!」

นี่คือห้องนอนของราชาโกลโดเนีย อเล็กซานโดรที่หนึ่ง เมื่อครู่เมดผู้อยู่ในแขนราชากระโดดขึ้นระหว่างยังเปลือยแล้วออกจากห้องไปพร้อมเสื้อผ้าของเธอในอ้อมแขน เธอวิ่งออกไปในความรีบแม้ว่าจะเปลือยกับอสุจิหยดลงจากหว่างของของเธอ

ถ้าเมดไม่พอใจ แม้แต่แค่เล็กน้อย อเล็กซาโดรที่หนึ่งผู้ยังอยู่ในสงครามอื่นและตอนนี้เป็นผู้ปกครองชาติอันใหญ่โตที่สุดในที่ราบกลาง เธอรู้ว่าชีวิตของเธอและครอบครัวของเธอถูกเป่าหายไปเหมือนใบไม้ใบเดียวได้ ถ้าเธอถูกบอกให้ไป ความลังเลจะไม่ถูกอดทน – และการกระทำเหมมือนการเปิดเผยร่างกายให้ผู้อื่นเป็นปัญหาอันเล็กนิดเดียว

「หืมม……」

ราชาไม่รู้สึกอะไรเลยหลังจากสร้างความรักและกระแทกความใคร่เข้าไปสู่สาวไม่นานมานี้ มันเป็นยามค่ำตืนแล้วและเขาจำเป็นต้องนอนเร็วๆนี้ ไม่สำคัญว่ายามวังหามากแค่ไหนแล้วตรวจสอบข้างในร่างกายของพวกเธอ มันจะเป็นความไร้สาระอย่างสิ้นสุดสำหรับเขาที่จะมีใครอื่นข้างเขาระหว่างเขาหลับ

「เพราะทั้งหมดมีจำนวนของผู้คนที่จะชิงชีวิตของฉันเหมือนกับจำนวนของดาวในท้องฟ้า」

ราชาพึมพำไม่ได้ไปสู้ผู้ใดเป็นพิเศษ

ที่จุดนี้ เขาทำได้แค่หยุดพูดเหมือราชาเมื่อเขาคิดกับตัวเองอยู่

การลอบสังหารโดยผู้หญิงระหว่างเป้าหมายหลับอยู่เป็นแผนธรรมดาตั้งแต่ต้นกำเนิดของทุกสิ่งอย่าง มันอาจจะคิดไม่ได้ว่าจะถูกฆ่ามือเปล่าโดยหญิงผู้ละเอียดอ่อน และนั่นไม่ได้เป็นไปไม่ได้เมื่อหลับไปแล้ว

「ไม่มีทางที่ฉันจะเชื่อใจผู้หญิงได้」

สงครามกับมากราโดจบลงไปและประเทศผู้ต่อต้านเขาหายไปสำหรับตอนนี้ ส่วนหนึ่งของคนมีอิทธิพลในสตูร่าแสดงความต้องการที่จะถูกรวมประเทศอย่างสงบสุขดังนั้นพวกเขาไม่ใช่ภัย ประเทศทางทิศใต้ปัจจุบันนี้อยู่ภายใต้การสืบสวนอยู่โดยเจ้าหน้าที่ข้อมูลแต่มีโอกาสอันน้อยนิดว่าพวกเขาจะต่อต้านโกลโดเนียและเข้าสู่สงคราม ณ ตอนไหนเร็วๆนี้

ถ้าเป็นเช่นนั้น ปัญหาใหญ่สุดซึ่งออกมาภายนอกคือปัญหาผู้สืบทอด ราชาอายุ 32 และไม่มีภรรยาไม่ต้องพูดถึงลูกสักคน ระหว่างรัฐมนตรีแนะนำว่าเขาควรเตรีบหาทายาทผู้สืบทอด แน่นอน ว่ามันยังไม่ได้ดูเหมือนบางอย่างที่เขาแก้ได้

มันไม่เหมือนว่าเขาไม่มีทางเลือก ถ้าราชาต้องการมาก ขุนนางคนใดๆก็จะเสนอลูกเหล่าลูกสาวให้กับเขาอย่างดีใจเหลือล้น ถ้าราชาจะแต่งตั้งหนึ่งในเหล่าภรรยา จะไม่มีขุนนางอยู่แค่น้อยๆที่ยอมรับโดยไม่ลังเลและส่งพวกเธอไปสู่เขา

นั่นทำไมปัญหาอยู่กับราชา

「ผู้หญิงพร้อมญาติทางมารดาไม่กี่คน สุขภาพดีและแข็งแรง ไม่ใช่คนโง่อย่างแน่นอนที่สุด……กระนั้นไม่ฉลาดเกินไปด้วย」

เงื่อนไขเหล่านั้นคือสำหรับราชินีมเหสีที่ถูกแนะนำโดยรัฐมนตรี

「แต่ฉันไม่อยากได้ผู้หญิงปอดแหกนะ」

นอกจากนี้ ไม่สำคัญว่าเขาพยายามเลือกมากเท่าไร เขาน่าจะไม่มีวันวางความไว้ใจของเขาให้กับผู้ใด เขาก้าวหน้าสู่บัลลังก์ด้วยการใช้การทรยศและแผนการ มันจะไม่เป็นความลึกลับกับผู้ใดเลยถ้าบางคนเข้าสู่ตำแหน่งของเขาโดยวิธีเดียวกัน

「มันควรจะเหมือนกับกับผู้หญิงคนนั้นด้วย」

เขาคิดเกี่ยวกับเมดที่เขาเคยนอนด้วยเพื่อแค่ความสนุก ผู้บอกเขาด้วยรอยยิ้มว่าเธอรักเขามากเท่าไรและมันจะเป็นเกียรติแบบนั้นมากเท่าใด เขานำเธอมาสู่เตียงหลายครั้งกับค่อนข้างพัฒนาความสัมพันธ์ฉันมิตรกับเธอไปแล้ว

มันอาจจะเป้นไปไม่ได้ในการจะทำให้เธอเป็นราชินี แต่เขาทำให้เธอเป็นภรรยาน้อยได้แล้วก็ให้เธอมีลูกของเขา

อย่างไรก็ตาม ความคิดหนึ่งเข้ามาสู่ใจของเขากระทันหัน

「ถ้าฉันเป็นสาวคนนี้ ฉันจะพยายามฆ่าฉันโดยไม่ถูกสังเกตยังไง?」

การเป็นนักวางแผนผู้เชี่ยวชาญ ราชาคิดหลายวิธีทันที

ในใจของราชาเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

“ถ้าผู้หญิงคนนี้ถูกส่งมาสู่ฉัน ใครจะเป็นคนส่งมา?” “ถ้าลูกเกิดและสถานะของพวกเขาถูกชิงไป พวกเขาจะทำอะไร?”

เขาหยุดคิดเกี่ยวกับหลายสถานการณ์ไม่ได้

ในท้ายที่สุดเมดถูกเนรเทศไปจากวังแล้วเธอก็มอบการมองสุดท้ายส่งให้ราชาก่อนจากไป เศร้าโศกจากคำสั่งกระหัน

「ฉันไม่มีข้อพิสูจน์และไม่มีความรู้สึกไม่มั่นใจ แต่ความเป็นจริงคือมันมีความเป็นไปได้พอ」

ราชาพึมพำ เกือบจะพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเอง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ราชาปฏิบัติต่อผู้หญิงทั้งหมดเป็นสิ่งของที่เอาไว้รับมือกับความต้องการทางเพศของเขา

เมื่อเขาผ่อนคลายตัวเขาเองแล้ว เขาจะสั่งให้พวกเธอจากไปทันที

เหล่าผู้ชายถูกปฏิบัติอย่างไม่มีข้อยกเว้นเช่นกันและระหว่างเขาพูดกับรัฐมนตรีเขาจะไม่เชื่อใจพวกรัฐมนตรีอย่างแน่นอน

ยามทั้งหมดจะถูกวห้เฝ้าดูกันเองและคนเหล่านั้นผู้รายงานพฤติกรรมน่าสงสัยจะถูกมอบรางวัล

「บางคนผู้ที่ฉันเชื่อใจจากก้นบึ้งของหัวใจได้……. น่าจะไม่มีตัวตนนะ」

สำหรับเหตุผลนั้น เขาก็ยังถูกแนะนำผู้คอยติดตามที่ยอดเยี่ยมสองคน ให้หันหน้าใส่กัน อย่างน้อยสุด พวกเขาสองคนจะไม่สมรู้ร่วมคิดด้วยกันและมีเป้าหมายไปสู่ชีวิตของเขา พวกเขาทั้งสองคนถูกเลี่ยงจากการกระทำใดๆเพราะถ้าพวกเขาทั้งสองคนมีความคิดใดๆอันจะทำให้เขาเป็นภัย มันจะมอบเหตุผลสำหรับอีกคนเพื่อตอบโต้

「แต่การจะสงสัยเขาด้วย…… นี่น่าหัวเราะถ้าฉันได้พูดเองน่ะนะ」

เคานต์ฮาร์ดเลตต์ ชายผู้เพิ่งถูกแต่งตั้งเป็นมาร์เกรฟ

ผู้ชายที่ดุร้ายและขับเคลื่อนด้วยเซ็กส์ ผู้เข้าใจได้ว่าจะไกลสุดจากการสมรู้ร่วมคิดและการวางแผนการ แต่หัวใจช่างสงสัยของราชาหยุดไม่ได้และเจ้าหน้าที่ข้อมูลถูกส่งไปเพื่อสืบสวนเขา

มันไม่ต้องพูดถึงว่าเขาออกมาอย่างสะอาด และมันทำให้ราชาอยากสาปแช่งตัวเองผู้เป็นไอ้ควาย

「การกระทำทั้งหลายของเขามันไร้สาระแต่เพื่อความสุขของเขาเองเพียงเท่านั้นถ้าฉันใช้ชีวิตในแบบนั้น ฉันก็จะไม่ต้องกังวลด้วย」

เขาประกาศความต้องการอย่างเปิดเผยว่าจะทำให้แม่และเหล่าลูกสาวสวยๆเป็นของเขาเอง ณ การพิจารณาคดี นั่นคือการกระทำอันหยาบคายซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการต่อรองหรือคำนวณกำไรและรายจ่าย แต่ไปคนละทาง ผู้ชายไม่ใช่บางคนซึ่งหลอกลวงอีกคนแล้วทรยศพวกเขาได้

「ถ้างันขาชอบผู้หญิง เหล้า และอาหารอร่อย」

มันจะช่างเป็นความสุขที่จะคิดถึงแต่สิ่งเหล่านั้นอย่างเดียวเท่านั้น

「แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันเป็นราชาของชาติอันทรงพลัง โกลโดเนีย」

ทันใดนั้นเอง เสียงผู้หญิงสามารถได้ยินมาจากอีกฝั่งของประตู

「หนูเข้าไปได้มั้ย พระองค์?」

มันเป็นเสียงของเจ้าหน้าที่ข้อมูล ผู้ที่เขาบอกไปว่าให้รายงายกับเขาโดยตรงแม้ว่ามันจะเป็นในยามค่ำคืน

「เข้ามา มีอะไรให้ฉันหรือ?」

「มาร์เควสฮูเวอร์ฟักแผนที่จะทำรา้ยพระองค์ค่ะ」

「อย่างนั้นหรือ……?」

ราชาไม่ตกใจ

เขารู้ว่าถ้าบางคนจะกบฏคนต่อไป มันจะเป็นคนนี้ เขาก็รู้ตัวว่าเขาปฏิบัติสู่คนนั้นเย็นชามากเท่าไร

「บอกรายละเอียดฉันมา」

ผู้คนคือสิ่งมีชีวิตผู้ที่ทรยศคนอื่น – ราชาเปิดเผยสู่ความอันตรายอันจะถูกลอบสังหารและการมีผู้คนกบฏกับเขาอยู่เสมอ บัลลังก์ตั้งอยู่ที่บนยอดของหน้าผาชัน ถ้าเขาไม่ระวัง แม้แต่การก้าวพลาดจะทำให้เขาตกไปแบนราบบนพื้นและฆ่าตัวเอง

「ฉันจะไม่เชื่อใจสักหนึ่งวิญญาณ……ฉันจะไม่ปล่อยให้ผู้ใด ภรรยาของฉันหรือลูกของฉันเข้าสู่หัวใจของฉัน」

ราชาบอกตัวเขาเองระหว่างฟังเจ้าหน้าที่ข้อมูล

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูหนาว ปีใหม่

สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ

พลเมือง: 152,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 21,000 ลินต์บลูม: 3200

ทหารใต้บัญชาการ

กำลังจัดระเบียบ

สินทรัพย์: 41,950 ทอง (รางวัลของกิโด้/การสร้างความยินดีอย่างเต็มที่ -50

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดอร์ฟ, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวระดับสูง

ครอบครัว: นนน่า (ภรรยาผู้ตั้งท้อง), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อย), คุ (คนรัก), รุ (คนรัก), มิเรล (คนรัก), ลีอาห์ (ทาสเซ็กส์ผู้ประกาศตัวเอง), เคซี่ (ผี), มิตี้ (คู่หมั้น), อัลม่า (สัตว์แห่งเซ็กส์), ครอล (สัตว์แห่งเซ็กส์), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คู่หมั้น), ริต้า (หัวหน้าเมดผู้ตั้งท้อง), แคทเธอรีน (คู่หมั้น), โยกุริ (นักเขียนบทละครผู้ตั้งท้อง), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (บัตเลอร์), โดโรเธีย (คนรัก ในเมืองหลวง)

ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)

ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย/คนรัก), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ/เป็นแผลที่หูรูด), รูบี้ (ผู้ติดตามลูน่า/คนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่สันติภาพ), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (มีความสุข), ทริสตัน (ปิดตัวอยู่แต่ห้อง), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าทางการ), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดาราหญิง)

แม่: มาร์เซลีน ลูกสาว: สเตฟานี, บริดเจ็ท, เฟลิซี่ (รับมาอยู่ในความคุ้มครอง)

ประเทศอื่น;

เซเลสติน่า (ราชินีแห่งมอลต์), โมนิก้า (นางกำนัล), คลอเดีย (ท้อง/อยู่ในความขัดแย้ง), คลาร่า

คู่นอน: 143, เด็กที่เกิดแล้ว: 32 —————————————————————

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl