ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 169 คำเชิญสู่เมืองหลวง และ การกบฏของเหล่าผู้หญิง - novel-lucky

169 คำเชิญสู่เมืองหลวง และ การกบฏของเหล่าผู้หญิง

18 – 23 นาที

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

「ไปเมืองหลวง?」

「ใช่ มันเป็นปีใหม่และทั้งหมดนั่นไง มันควรจะเรียบง่ายแล้วตอนนี้เมื่อนายมีถนนอันน่าประทับใจมากถูกสร้างมาแล้ว」

อีริชนั่งหน้าผมระหว่างเราดื่มด้วยกันในห้องรับแขกในคฤหาสน์

มันดูเหมือนเขาตัดสินใจจะมาหาผมหลังจากทำการตรวจสอบประจำของดินแดนของเขา

「แต่ฉันเพิ่งกลับมานะ……」

จากใจผมไม่อยากไป

「ไม่มีแผนสำหรับสงครามในอนาคอันใกล้ ชาติทางใต้ระวังพวกเดียวกันเองแล้วไม่มีกองกำลังจะต่อต้านกับเรา ไม่ควรมีปัญหาใดๆกับนายในการจะทิ้งดินแดน」

「ฮ่าาา」

มันจริงว่าผมไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษให้อยู่ในดินแดนผม

เมื่อพูดกัน ไม่มีเหตุผลจริงที่ต้องไปเมืองหลวงด้วยเหมือนกัน

นอกจากนี้ ซีเลียยังนอนติดเตียงแล้วผมก็ไม่อยากจะปล่อยเธอไว้ตอนนี้จริงๆ

「……ฉันจะแจ้งเจตนาจริงของฉัน มันเกี่ยวกับสถานศึกษาแห่งราชวงศ์」

เมื่อกำลังเห็นสีหน้าผมสับสนมาก อีริชคายความกังวลของเขาออกมา

「สถานศึกษาแห่งราชวงศ์ – โรงเรียนซึ่งก่อตั้งมาเพื่อฝึกผู้บัญชาการทหาร ฉันได้ยินมาว่านั่นมันดำเนินการไปอย่างค่อนข้างมั่นคง」

ผมรู้สึกดั่งบางคนอาจจะบอกหรืออาจจะไม่บอกผมมาแล้วว่าให้ไปตรวจดูมันก่อนหน้า……

「อุมุ ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าพวกเขามีแผนว่าจะไม่แค่ฝึกบุคลากรทางทหาร แต่ก็เลี้ยงเจ้าหน้าที่กิจการภายในขึ้นมาด้วย ไม่ใช่เหรอ?」

นายอาจจะบอกหรืออาจจะไม่บอก

「มีการเพิ่มจำนวนนักเรียนมากต้อนรับปีใหม่ แต่มันนยากสำหรับฉันหรือขุนนางใหม่ที่จะสอนทัศนคติเจ้าหน้าที่กิจการภายใน」

「อืมนั่น……」

เพราะทั้งหมดขุนนางใหม่เยอะ รวมถึงผม มีอดีตอันขมขื่น

ขุนนางเหมือนอีริชค่อนช้างจะมีน้อยมาก

อย่างไรก็ตาม หลายคนได้เรียนรู้มารยาทอันถูกต้องกับวิธีจะได้รับการสนับสนุนเพื่อจะปกป้องตัวพวกเขาเองหรือเลื่อนตำแหน่ง

「ดังนั้น ฉันอยากจะชวนคนผู้มีสัมพันธ์กับรัฐบาลเพื่อทำให้เราเป็นผู้ฝึกสอนได้แต่…… เคนเน็ธกำลังหายใจรดต้นคอฉัน」

เคนเน็ธคือหนึ่งของบุคคลภายใต้ราชาผู้ถูกมอบอำนาจส่วนหนึ่งไปด้วยกันกับอีริช

อะไรๆเหมือนกิจการภายในและธุระรัฐบาลคือความเชี่ยวชาญของเขา ดังนั้นเจ้าหน้าที่กิจการภายในผู้ไม่อยู่ใต้อิทธิพลเขานั้นหายากในเมืองหลวง

「นั่นเป็นที่นายเข้ามา」

「ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน」

ขอผมให้สอนกิจการภายใน นั่นตลกแบบไหนกัน

แค่สิ่งเดียวเท่านั้นที่ผมสอนได้จริงๆคือ ‘เหวี่ยงหอกอย่างไร’ หรือ ‘หลับนอนกับผู้หญิงอย่างไร’

「ไม่ แทนที่จะให้นายสอนอะไร ฉันแค่จำเป็นต้องให้นายโผล่ไปที่โรงเรียนแล้วมอบการพูดให้ความมั่นใจเกี่ยวกับความกล้ารับความเจ็บปวดของจิตใจ」

「แค่นั้น?」

「ใช่ ถ้านายไปสู่สถานศึกษาแห่งราชวงศ์บนการขอของฉัน ทุกคนควรรู้ว่าใครอยู่ในความเป็นผู้นำในโรงเรียน หลังจากนั้น เคนเน็ธจะไม่สามารถหาการสนับสนุนกับนักเรียนได้มาก ไม่ใช่แค่คนเหล่านั้นผู้มีความมุ่งมั่นจะเป็นเจ้าหน้าที่กิจการภายใน แต่คนเหล่าน้นผู้มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้บัญชาการทหารก็จะถูกดึงตัวมาฝ่ายเราด้วย」

นั่นฟังดูจริงจัง

ผมอยากหาบางคนผู้รู้เกี่ยวกับกิจการภายในจากโรงเรียนด้วยตัวเองด้วย ดังนั้นมันอาจดีในการไปแสดงตัว

「อยู่ที่นั่นสองเดือนจะเพียงพอแล้ว」

อืม นั่นจะเป็นปัญหา

เพราะ……

「เอเกอร์ซามะ! พี่จะทิ้งหนูเหรอ!?」

หลังจากนำอีริชไปสู่ห้องนอนของเขา นนน่ากระโดดออกมาแล้วตะโกนใส่ผม

「แน่นอนว่าไม่ หนูคือเมียพี่」

「พี่กำลังพูดเกี่ยวกับการกำลังจะไปเมืองหลวง! พี่บอกหนูมาแล้วว่าพี่จะอยู่ข้างหนูเมื่อลูกน้อยคนนี้เกิด!」

「มันจะไม่ใช่การอยู่นาน สองเดือนจะหมายถึงพี่จะกลับมาแค่หลังจากฤดูใบไม้ผลินี้เองและหนูก็มีกำหนดการจะคลอดประมาณฤดูร้อนด้วย ถูกไหม?」

「หนูไม่ชอบนี่–!! หนูมั่นใจว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นระหว่างเอเกอร์ซามะไม่อยู่แล้วหนูจะคลอดก่อนกำหนด…… ลูกน้อยหนูจะไม่เกิดอย่างถูกต้อง…… แล้วจากนั้นหนูจะถูกไล่ตะเพิดออกไป–!!」

นนน่าร้องไห้น้ำตาแตกแล้วเมดผู้ดูแลอยู่ก็เริ่มนลานระหว่างผมมองสู่คาร์ล่าผู้อยู่ถัดจากพวกเธอ

มันปรากฏว่าเธอเพิ่งผ่านจุดครึ่งทางของการท้องซึ่งปรกติแล้วผู้คนจะรู้สึกวิตกกังวลมากที่สุด

「ผู้หญิงคนนี้จะต้องให้จับมือไปด้วยกันทุกสิ่งเล็กสิ่งน้อยเลยนะ」

「ยังไซะนั่นอะไรซึ่งทำให้เธอน่ารัก」

ผมเข้าหานนน่าอย่างช้าๆขณะเธอโยนเบาะใส่ผมแล้วจากนั้นผมโอบกอดเธออย่างอ่อนโยน

「คาร์ล่ากับมิตี้จะอยู่นี่ สาวๆคนอื่นก็จะปกป้องหนูด้วยถ้าอะไรใดๆเกิดขึ้น พี่จะใช้งานชวาร์ซถึงตายแแล้วรีบกลับมาในวันเดียว」

「กระซิก……อิ๊ก…… พี่พูดจริๆนะ?」

「แน่นอน หนูคือนนน่าผู้มีค่าของพี่」

ผมมอบจูบอันมีไฟหลงใหลและเลอะเทอะพอจะทำให้เมดผู้ดูแลปิดตาอย่างเขินอาย

「……หนูใจเย็นลงละ พี่จะอยู่ที่นี่จริงๆเมื่อหนูคลอดหรือ?」

ผมเคาะหัวนนน่าเบาๆโดยไม่พูดแม้หนึ่งคำ

「หนูขอโทษที่อารมณ์เสีย แล้วก็ คาร์ล่าเยี่ยวในสวนอีกแล้ว แก้ผ้าอีกด้วย」

「คาร์ล่า หนูนี่……」

「เธอมาพูดนั่นตอนนี้เนี่ยนะ!? มันไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่เหรอ? ฉันรับความรู้สึกปลดปล่อยนั่นได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ」

ถ้าพวกเธอสองเริ่มเถียงกันอยู่ นนน่าจะไม่เป็นไร

「ถ้าพวกหนูติดต่อพี่เมื่อจะคลอดด้วย พี่กลับมาได้……」

ริต้าผู้ท้องใหญ่กับโยกุริผู้ท้องก่อนนนน่าผมเลยอาจจะไม่ทันเวลาสำหรับเมื่อพวกเธอคลอด

「ไม่ค่ะ มันคืองานผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงตั้งท้องระหว่างมันเป็นงานผู้หญิงที่จะคลอด หนูจะแสดงให้พี่เห็นว่าหนูคลอดลูกน้อยผู้แข็งแรงได้ด้วยตัวเอง」

ริต้ายิ้มขณะเธอพูดนั่น

เธอต้องทำมันได้ง่ายๆด้วยตูดใหญ่มากขนาดนั้น

「หนูจะไม่เป็นไรด้วย ยังไงคนรับใช้ก็อยู่ที่นี่แล้วดูแลหนู…… จริงๆแล้วหนูรู้สึกสงบอย่างประหลาดเมื่อคนอื่นลนลานกันรอบหนู……」

มันดูเหมือนสาวๆที่เหลือรู้สึกสงบเมื่อนนน่าเอะอะ

แม้แต่เมื่อวาน เธอสะดุดพรมซึ่งมันเปิดและขว้างปาสิ่งของอย่างโมโหใส่เมดทำความสะอาด

ถ้าผมตำหนิเธอแรงเกินไป มันอาจเป็นอุปสรรคต่อการคลอดลูกของเธอตอนนี้ผมทำได้แค่พยายามเกลี้ยกล่อมนนน่าอย่างใจดีได้อย่างเดียว

ผมให้เมดผู้จบในการหัวโนพักที่บ้านพร้อมการจ่ายเงินแล้วผมก็ส่งของขวัญให้เธอหลังจากนั้นด้วย

เมื่อเธอดีขึ้น ผมจะโอบกอดเธออย่างหลงใหลเพื่อแก้ไข

ต่อไปคือซีเลีย

「ถ้าอย่างนั้นท่านจะไม่ออกเดินทางทันทีเหรอ?」

「ไม่ อ่ะนี่ อ้ามม」

「อ้ามม…… อร่อย」

ขณะผมนั่งต่อจากเตียงข้างซีเลีย ผมป้อนเค้กอันปกคลุมไปด้วยครีมให้เธอ ผมก็มีแอปเปิลสดเหลือเฟือสำหรับวันนี้ด้วยเหมือนกัน

「แต่ทำไมล่ะ?」

ไม่ใช่มันชัดเจนหรือ?

「พี่ปล่อยหนูไว้ลำพังไม่ได้เมื่อหนูขยับไม่ได้ ถูกมั้ย?」

「ฮู้ว!」

จู่ๆซีเลียก็ดูเสียกำลังใจและเปลี่ยนเป็นแดง

ช่างเป็นสาวผู้น่าสนุก มาให้ผมป้อนแอปเปิลแดงสดให้เธอเถอะ

—————————————————————

อีกสองสัปดาห์หลังจากนั้น

「เธอไม่จำเป็นต้องดามมันอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอยังทำการเคลื่อนไหวแรงๆหรือแบกของหนักๆยังไม่ได้」

หมอรายงานซีเลียระหว่างคลายผ้าพันแผลรอบแขนเธอแล้วนำที่ดามออก

ซีเลียเกาแขนซึ่งไม่ได้ถูกเปิดเผยกับอากาศภายนอกมาเป็นเวลานานขนาดนั้น

「ถ้าอย่างนั้นตอนนี้หนูอยู่กับเอเกอร์ซามะได้อีกครั้ง……」

「อ่ะเฮ่ม ฉันแค่เพิ่งพูดไปเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของเธอ เธอขี่ม้าไม่ได้หรือทำอะไรอย่างการเหวี่ยงดาบไม่ได้」

「ม-ไม่มีทางน่า……」

「ซีเลีย พี่มีคำสั่งให้หนู」

「ค่ะท่าน!」

ในการดีด ซีเลียปรับท่าเธอให้ตรง

「จนว่าพี่กลับมา หนูจะพักจากหน้าที่ทางทหาร แล้วจะแค่กิน นอน แล้วดูแลร่างกายของหนู」

「เอออ๋!?」

ผมต้องทำมากขนาดนี้ให้ซีเลียเข้าใจหรือไม่อย่างนั้นเธอจะกลับไปทำงานแน่นอน

ถ้าแค่ส่วนหนึ่งของท่าทางขี้เกียจทริสตันผสมผสานเข้ากับเธอ เธอจะมีสมดุลสมบูรณ์แบบ

「ถ-ถ้าอย่างนั้นท่านจะไม่พาหนูไปด้วยกับท่านเหรอ!?」

「ไม่ หนูจะอยู่บ้านแล้วผ่อนคลายและให้ร่ายกายรักษาอย่างถูกต้อง」

ซีเลียห่อไหล่อย่างผิดหวัง

ผมเดาว่านี่จะเป็นครั้งแรกซึ่งเธอจะไกลห่างจากผมเป็นเวลานาน

「อออุ่…… หนูจะไม่มีวันกระดูกหักอีกแล้ว」

นั่นดี

「ถ้าอย่างนั้นพี่จะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงพรุ่งนี้ นนน่า พี่จะกลับมาเมื่อหนูคลอด ดังนั้นอย่าสร้างปัญหาให้เมดมากมายนะ พี่เข้าใจว่าหนูอาจรู้สึกวิตกกังลวลเกี่ยวกับการท้อง แต่พึ่งพาคาล์ล่ากับเมลิสซ่าล่ะ」

「อะเฮ่ม รับทราบ」

「ขอโทษเมดผู้เธอปาหัวด้วยเหยือกน้ำตอนโมโหด้วย」

「หนูจะทำค่ะ!」

เธอเริ่มเถียงกับคาร์ล่าเมื่อถูกแหย่

พวกเธอดูเหมือนจะไม่เป็นไรที่นี่

—————————————————————

งานเลี้ยงเรียบๆซึ่งถูกจัดหลังจากนั้นจบลงอย่างรวดเร็วแล้วผมกำลังจะมุ่งหน้าสู่เตียงในการเตรียมการสำหรับพรุ่งนี้

「อืม」

กำลังยืนอยู่หน้าประตูผมคือซีเลีย แล้วเธอก็เปลือยทันทีเมื่อผมชวนเธอเข้าห้อง เมื่อผมนั่งบนเตียง เธอลงไป ณ พื้นแล้วคุกเก่ากราบกรานต่อหน้าต่อตาผม

「หนูไปทำให้ตัวหนูเองบาดเจ็บ กระนั้น พ่อดูแลหนูทุกวันแล้วแม้แต่ดูแลครึ่งล่างของหนู……」

พ่อทำนั่นเพราะพ่ออยากทำ อย่าได้กังวลเกี่ยวกับมัน

「หนูได้ยินมาจากหมอ แขนหนูจะไม่เป็นไรตราบใดที่หนูไม่สร้างภาระใดๆไปบนมัน ดังนั้นแม้ว่าร่างกายหนูสั่นอย่างดุเดือด มันจะไม่มีผลต่ออาการบาดเจ็บของหนู」

ซีเลียไต่ขึ้นเตียงแล้วอ้าขา

「เมื่อหนูคิดเกี่ยวกับการทิ้งด้านข้างของเอเกอร์ซามะไป หนูรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย อย่างน้อยที่หนูทำได้คือให้พ่อโอบกอดหนูอย่างมีไฟหลงใหลตอนนี้เลย」

「หนูมั่นใจหรือ? มันจะแรงกล้า」

「ได้โปรดทำมันจนกว่าหนูจะกรีดร้องแล้วสลบเลย」

เธอเปียกพอจนไม่ต้องเล้าโลมใดๆแล้ว

ผมถอดเสื้อผ้าของผมด้วยแล้วแนบตัวผมเข้ากับเธอในตำแหน่งมิชชันนารี ทำให้มั่นใจว่าไม่ลงน้ำหนักไปบนแขนของเธอ

「มันโอเคมั้ย?」

「แน่นอน อา…… มันกำลังเข้ามาข้างใน…… มันใหญ่จริงๆ! เทียบเท่าหัวใจเอเกอร์ซามะเลย!」

เอ็นผมลื่นถูเข้าไปข้างในตลอดทางแล้วแค่เมื่อผมกำลังจะให้เธอร้องในความเสียว ประตูห้องนอนเหวี่ยงเปิด

「อ๊าาา-! พวกเขากำลังทำมันแล้ว!」

「หืม? คาร์ล่า มีอะไรเหรอ?」

「คิ่ย้าา!!」

กำลังตามคาร์ล่าผู้กระโดดเข้ามาในห้องคือกลุ่มสาวๆ

มันไม่ใช่แค่สาวๆผู้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ สาวๆจากอาคารเสริมและแม้แต่คนรับใช้ก็ยู่ที่นี่ด้วย

「เฮ้ เฮ้ พวกเธอทำอะไรกัน? นี่คือกบฏเหรอ?」

「ใช่ กบฏเวลากลางคืน จับตัวเขา ทุกคน!」

สาวๆทั้งหมดร้องลั่นดังแล้วจากนั้นถอดเสื้อผ้าของพวกเธอออก

「เราจะเจิ๊่ยวเฉาทิ้งไปถ้าเราไม่ได้ปล่อยใจให้ผ่อนคลายระหว่างเอเกอร์ไม่อยู่ที่นี่ เพื่อทดแทนสำหรับนั่น พี่จำเป้นต้องแสดงความรักให้เราเห็นบ้างตอนนี้เลย」

เหยือกน้ำจำนวนมากถูกเตรียมการพร้อมน้ำแปลกๆบางอย่าง…… น่าจะผสมกับยาซึ่งคลอเดียนำมาให้ พวกผู้หญิงดื่มน้ำทั้งหมดนั่นแล้วทำให้ผมกลืนมันบ้างโดยการส่งน้ำสู่ผมปากต่อปาก

「ดะ-เดี๋ยว ถ้าพี่ทำให้เขาดื่มดืมยาตอนนี้……… อ้าาา! อย่างที่หนูคิดเลย มันใหญ่ขึ้น!!」

「การเตรียมการท้งหมดเสร็จแล้วมาลุยกันจนถึงเช้าเลยเถอะ!」

สาวๆนำโดยคาร์ล่าเริ่มล้อมรอบผมกับซีเลีย

「…..ได้เลย พี่จะนอนกับทุกคน ! แต่ห้องนี้มันแออัดดังนั้นย้ายไปห้องในอาคารเสริมเถอะ」

ยกเว้นว่ามันในหนึ่งห้องในอาคารนั้นซึ่งสร้างเป็นพิเศษสำหรับการรวมตัวกันขอคนเยอะมากเพื่อมีเซ็กส์ มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับจำนวนเรามากเท่านี้ในการจะทำทั้งหมดพร้อมกันทีเดียว

「ท่านจะไปแบบนี้เหรอ? คิ่ย้าา!」

ทั้งกลุ่มผ่านทางเดินเปลือยๆ ออกประตูหลังแล้วเข้าสู่อาคารเสริม

แน่นอน ผมอุ้มซีเลียในแขนผมและอุ้มเธอมาด้วยระหว่างยังเชื่อมชิดใกล้กับเธอ

ยามและเมดผู้เฝ้าค่ำคืนทั้งหมดล้มหมดแรงสู่พื้นในความตกอกตกใจ

ผมโทษพวกเขาไม่ได้ เพราะทั้งหมดพวกเขาเจอกับฝูงของคนเปลือยใกล้กับสี่สิบคน

เมื่อเรามาถึงอาคารเสริม สิ่งที่ผมมอบให้ซีเลีย ผู้ถึงขีดจำกัดของเธอแล้วบนทางมาที่นี่ คือการแทงอีกหลายครั้งแล้วเรียกออกไปหาสาวๆที่เหลือ

「พวกหนูห้าคนมาเรียงตูดตรงนั้น พวกหนูที่เหลือจะเล่นกับกันและกันแล้วมีอารมณ์」

ผมสร้างความเสียวช่องคลอดกับตูดห้าสาวติดกัน แล้วให้พวกเธอคนไหนผู้น้ำแตกแล้วเหนื่อยเปลี่ยนกับผู้หญิงคนต่อไป

หลังจากดื่มยา เอ็นของผมยังคงกระฉับกระเฉงระหว่างสาวๆผู้สลบไปแล้วครั้งหนึ่งทั้งหมดฟื้นขึ้นมารอยกต่อไป

「อ๊านนน ลอร์ดศักดินาซาม้าาา~…… วันนี้คืออันตรายสำหรับหนู…… ดังนั้น……」

「ฟุฟุ นั่นไม่เป็นไร…… ท้องนะ」

กำลังจะซิบคำเหล่านั้นในหูของผู้หญิงก่อให้เธอเกิดร้องลั่นแล้วทั้งตัวเธอชักเกร็ง

ผมดันเจี๊ยวผมขึ้นเข้าไปในมดลูกของเธอแล้วน้ำแตกโดยไม่ลังเล จากนั้นผมกลิ้งเธอสู่ด้านข้าง

「โอเคคคค หนึ่งผู้หญิงท้องเสร็จแล้ว」

「หนูจะเขียนมันลง」

ปากกาและหมึกถูกนำออกมากับตัวหนังสือ “ท้อง” ด้วยเหมือนกันในขณะจำนวนถูกเขียนอยู่บนท้องผู้หญิงสลบพร้อมรอยยิ้ม

อย่างไรก็ตามผมกระโจนใส่ผู้หญิงยิ้มเหล่านั้นต่อไปแล้วแบ่งเอ็นผมกับพวกเธอ เปลี่ยนการหัวเราคิกคักอยู่สู่การครางในความเสียว

「ฮ่าาา ฮ่าาา! ดับเตาผิงได้แล้ว…… มันร้อนมาก」

「ลอร์ดศักดินาซามะ…… เอาอีก ด้านหน้าหนูบวมแล้วจากการถูไถทั้งหมดดังนั้นทำตูดหนูต่อ!」

「อุว้าาา เมลิสซาซามะกลืนมันเข้าไปถึงโคนเลย มันต้องดีที่สามารถรู้สึกมันในมดลูกเธอแน่เลย……」

มันรู้สึกเหมือนความชื้นทั้งหมดในร่างกายของผมถูกดึงไปสู่เจี๊ยวของผมแล้วจากนั้นฉีดมันตรงออกไปนอกร่างกายผม แต่ทุกครั้งที่ผมพูดว่าหิวน้ำ สาวๆจะดับกระหายผมด้วยน้ำจากปากพวกเธอ

อย่างไรก็ตาม น้ำนั่นมียาปนอยู่มันเลยยิ่งทำให้ผมเงี่ยนไกลขึ้นไปอีก

「อ๊ะ หนูแค่เมดผู้เติมน้ำและ…… มื้อออ!」

สาวๆล้อมรอบเมดผู้นำน้ำมาเพิ่มแล้วจูบเธอ เล่นกับร่างกายเธอแล้วทำให้เธอละลาย

「เอ๋…… ลอร์ดศักดินาซามะ หนูไม่ได้มีแผน……. แต่อุปกรณ์ของท่านใหญ่มาก……… โอ้ความดีงาม…… หนูไม่สนอีกแล้ว」

ผมโอบกอดเมดจากข้างหลัง เลื่อนกางเกงในเธอลงแล้วใส่ตัวผมเองเข้าไปสู่รูเธอ

ผมรู้้สึกถึงตัวผมเองฉีกทะลุควมบริสุทธิ์ของเธอแม้ว่าเมดไมได้กรีดร้องเลยสักนิด

「ยินดีต้อนรับบ~」

「เธอจะเป็นหนึ่งในพวกเราเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป」

ระหว่างเมดรับการแทงของผม เธอจูบกับสาวๆคนอื่นๆแล้วตะโกนว่าเธอจะเป็นคนรักผมอย่างไร

「น-หนูด้วยเหรอ? คิ่ย้าา ใหญ่มากๆ!」

「หนู 40 แล้วและ-…..โออออ้!」

เมดคนอื่นๆตกเป็นเหยื่อความเงี่ยนกับความตื่นเต้นจากซั่มหมู่

ผมก็กินเมดอายุมากกว่า 40 ผู้กำลังเปลี่ยนผ้าปูด้วยเหมือนกัน แม้ว่าอายุไม่ได้สำคัญจริงๆมื่อมันเป็นเซ็กส์

พวกเธอทั้งหมดคือผู้หญิงผม

การซั่มหมู่ดำเนินต่อไปไม่จบไม่สิ้นแล้วทั้งร่างกายของผมเหนื่อยอย่างคาดจากการถูกเอาชนะด้วยจำนวนอย่างยิ่งใหญ่มาก

เจี๊ยวผมไม่ได้การพักๆใดๆและกลายเป็นบวมกับแดงจากการถูไถมากเกินไประหว่างทั้งร่างกายของผมปกคลุมไปด้วยรอยฟันกับรอยจูบจากสาวๆทั้งหมด

รูตูดผมถูกเลียโดยผู้หญิงแล้วกำลังหลวมอย่างช้าๆเรื่อยๆ

ไข่ผมทำงานหนักเกินไป ทำเต็มที่ขอพวกมันแค่เพื่อจะดันน้ำใสออกไปจากปลายเจี๊ยวของผม

จำนวน 12 ถูกเขียนอยู่บนท้องของแคทเธอรีนผู้น่าเกรงขามขณะเธอนอนหมดติ

เมลิสซากับมาเรียแต่ละคนมีเลข 5 เขียนอยู่บนท้องพวกเธอระหว่างพวกเธอหลับไหลบนแขนของกันและกัน

มันใช้ความพยามของผมเยอะเพื่อเอาชนะสาวๆเหล่านั้น

แม้อย่างนั้น ผมปล่อยให้ตัวผมเองพ่ายแพ้ในศึกนี้ไม่ได้

ข้างผม ซีเลียที่รักของผมมี 3 อยู่บนนตัวเธอแล้วกำลังน้ำแตกพร้อมขาแหกกว้างขณะเธอแตกสุดจิ๊

คาร์ล่า เมี่ยที่รักของผมมี 4 อยู่บนท้องของเธอแล้วกำลังนอนดิ้นบนพื้นเล็ดปัสสาวะเธอทั่วทั้งพื้นที่

ผมต้องขจัดความเสียใจของสาวๆเหล่านี้ด้วย

「ความพ่ายแพ้คือยอมรับไม่ได้」

ผมดึงหอกอันแทงเข้าไปสู้ร่างกายของผู้หญิงแล้วชี้มันไปที่สาวๆผู้เหลืออยู่

จำนวนของคู่ต่อสู้ผมอาจจลดลงไปค่อนข้างนิดหน่อยแต่ยังมีพวกเธอเหลืออยูสิบ

ผมสู้ที่ความเสียเปรียบแต่ผมไม่มีทางเลือกที่จะวิ่งหนี

「พร้อมที่จะบ้าไปเลย!」

「「「คิ่ย้าาา~♪」」」

การต่อสู้ดำเนินต่อไปจนถึงเช้า ผลลัพธ์ในการเสมอที่ผมทรุดล้มทันทีที่ดวงตาสาวคนสุดท้ายเหลือก —————————————————————

เช้าวันต่อมา บนทางไปสู่โกลโดเนีย

「ง่วงมาก และมันเจ็บไปทั้งตัวเลย」

「ให้ตายสิน่า ท่านทำมันมากเกินไป~ มันแดงหมดเลยตอนนี้~」

ลีอาห์ดูแลเจี๊ยวผมโดยทาน้ำมันกับยาไปบ้างขณะผมพักอยู่บนตักเมลในรถม้า

พวกผู้หญิงผู้มาด้วยกันกับผมบนการเดินทางในเวลานี้คือ เมล ลีอาห์ อิริจิน่า ปีปี้กับอลิส

ผมอาจจะถูกชวนไปงานเลี้ยงอาหารค่ำในเมืองหลวงผมเลยนำหนึ่งของภรรยาน้อยอย่างเบ็นทางการ เมล ไปด้วยกันกับผม

ผมอยากจะนำคาร์ล่ามากับผมตอนแรกแต่เธอจบในการอยู่ข้างหลังเพราะนนน่าทำสีหน้าเหงาขนาดนั้น

「เด็กๆยังเล็กเกินไปแต่เราไม่ควรมีอะไรเลยต้องกังวล」

มีสาวๆอยู่เยอะสำหรับเด็กๆจำนวนมากที่บ้านมันเลยไม่ขาดพี่เลี้ยง

ลีอาห์ถูกแนะนำให้มาด้วยอย่างเข้มงวดโดยซีเลีย

เจตนาของเธอคือสำหรับให้ลีอาห์ขับไล่แมลงน่ารำคาญใดๆแทนเธอ แม้ว่าเธออาจเลือกคนผิด – ลีอาห์ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะทำนั่น

อิริจิน่ามากับเราเพราะสาวๆคนอื่นไม่มีความสามารถปกป้องผม

แน่นอนมันไม่ใช่เพราะเธออันตรายรอบๆผู้หญิงท้องมากกว่า

「พี่…… ปล่อยให้หนู…… มาด้วยจริงๆเหรอ?」

อลิสพูดเบาๆในเสียงอ่อนนุ่มเกือบจะหายไป

เธอดูเหมือนประหม่าที่จะมาด้วยกับผมและครอบครัวพิเศษในฐานะบางคนผู้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสาวๆในอาคารเสริม

「หนูอาจค้นพบบางอย่างที่หนูชอบโดยการไปชมวิวที่เมืองหลวง มันไม่รักษาสุขภาพที่มีแค่งานอดิเรกเดียวคือแทงตูดลึกๆเท่านั้น」

สาวๆในอาคารเสริมก็กังวลเกี่ยวกับเธอด้วยพวกเธอเลยร้องขอให้ผมรับเธอไปด้วย

「อออุ่……」

「อย่าตึงเครียดมากเลย ไม่มีใครที่นี่จะโหดร้ายกับหนู」

ตราบใดที่หนูไม่เรียกเมลว่าเลดี้แก่ หนูจะไม่่เป็นไร

เมื่อเราไปถึงเมืองหลวง พี่จะให้เงินติดกระเป๋าหนูบ้างแล้วหนูเล่นไปทั่วกับบางอย่างนอกจากตูดหนูได้

โดยบังเอิญ ครอลล์คือผู้ชายแค่คนเดียวเท่านนั้นผู้มาด้วยเพราะเมลิสซ่าทนเขามีเซ็กส์กับอัลม่าโดยไม่สนเวลากับสถานที่ไม่ได้แล้วพูดมาว่ามันจะดีที่สุดถ้าเขาแยกจากเธอสักพัก แต่ผมคิดว่ามันจะมีผลตรงกันข้าม

แม้ว่าลมเย็นกำลังพัดอยู่ข้างนอก อิริจิน่าขี่ไปทั่วบนชวาร์ซหลังจากมอบชำเลืองหางตาให้เราขณะเราคลอเคลียด้วยกันในรถม้าซึ่งมีชุดทำความร้อน

ปีปี้กลังขี่อยู่ข้างหลังด้วยเหมือนกันและดูเหมือนจะไม่เป็นไรไม่วีธีใดก็วิธีหนึ่ง

「นายท่าน~ หนูทายาเสร็จแล้ว」

「ขอโทษที่ขอให้หนูทำนั่นนะ」

「ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูเป็นสาวซุกซนหนูเลยชอบจับเจี๊ยวของนายท่าน」

ลีอาห์คลานมาสู่ผมในท่าทางซุกซนไม่เหมาะสำหรับคนทั่วไปที่อายุเท่าเธอ

「พี่มองอะไรอยู่?」

「หืมม เพราะอดอล์ฟจะไม่อยู่ พี่อยากจะตรวจสอบสิ่งต่างๆอีกครั้งน่ะ」

ผมมีเอกสารซึ่งมีรายการรายได้ภาษีพร้อมกับภาษีค่าหัวฤดูใบไม้ผลิมาด้วย

เขาทำนี่สำหรับทุกฤดู

อีริชบอกผมว่าตัวแทนผู้ว่ามอบแค่รายละเอียดสำหรับรายได้ภาษีของเขาหนึ่งครั้งในทุกๆปีอย่างเดียวเท่านั้น แล้วรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับภาษีเก็บเกี่ยว ภาษีค่าหัวและอะไรอย่างอื่นเข้าด้วยกันในรายงานเดียว

「เพราะทั้งหมดอดอล์ฟทำงานหนักมากๆ」

「ออุ่~ หนูอ่านมันไม่ออก」

ฮ่าฮ่าฮ่า ลายมืออดอล์ฟค่อนข้างละเอียดและซับซ้อนดังนั้นมันช่วยไม่ได้

ผมพักหัวบนตักเมลระหว่าผมงีบหลับไปพร้อมลีอาห์ในแขนขวากับอลิสในแขนซ้ายผม

นี่คือการเดินทางอันดีที่สุดของมัน

ด้วยนี่ ผมทำเต็มที่ในเมืองหลวงได้ด้วย

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูหนาว

สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ

พลเมือง: 155,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 21,000 ลินต์บลูม: 3500

สินทรัพย์: 60,700 ทอง (รายได้ภาษี +20,000) (บ้านแยกออกไป -1000)

มาด้วยกัน: เมล (ภรรยาน้อย), ลีอาห์ (คนรัก), อิริจิน่า (คนคุ้มกัน), ปีปี้ (คนรัก), โดโรเธีย (ผู้ดูแลคฤหาสน์, คนรัก), อลิส (รูตูด), ครอล (คุกเข่าสี่ขาสลดใจ)

คู่นอน: 149, เด็กผู้เกิดแล้ว: 32

รายได้

ภาษีค่าหัว: 50,000 ทอง (8000 ถูกเสนอสู่ราชาแล้ว)

ภาษีเหมือง: 30,000 ทอง (3000 ถูกเสนอสู่ราชาแล้ว)

ภาษีแลกเปลี่ยน: 15,000 ทอง

รายได้รวม: 95,000 ทอง

ค่าใช้จ่าย

บำรุงรักษาคฤหาสน์: 3000 ทอง

บำรุงรักษายาม: 3000 ทอง

เงินเดือนทหาร: 30,000 ทอง

สถานที่กองทัพกับค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด: 4000 ทอง

การเน้นพัฒนาในทิศใต้: 30,000 ทอง