ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 17 สาวผู้ติดตาม
17 สาวผู้ติดตาม
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
ในห้องที่โรงแรม หลับๆตื่นเพื่อจะรักษาบาดแผล
แผลได้ลึกกว่าที่ผมคิด ความจริงที่ว่ามันไม่ได้เข้าไปถึงเครื่องใน น่าจะด้วยกล้ามเนื้อที่สร้างมาดี และเกราะคุณภาพสูง ผมยามันด้วยยา กินเนื้อ และนอน
ผมได้ทำนั่นไปแล้วมาสามวัน ตั้งแต่ผมมาที่นี่ และในที่สุดผมก็เริ่มขยับได้นิดหน่อย
หลังต่อสู้ ผมได้ถูกแบกมาครึ่งหนึ่งโดยชวาร์ซ เข้ามาในเพื่อนบ้านทางเหนือของอาร์คแลนด์ “อาณาจักรกอร์โดเนีย”
กอร์โดเนียเป็นหนึ่งในประเทศที่โดดเด่น ในที่ราบกลาง ด้วยจำนวนคน 1.5 ล้านคน และมีการทหารและเศรษฐกิจที่ดี
โดยเฉพาะ เมืองหลวงที่มีชื่อเดียวกัน “เมืองกอร์โดเนีย” เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในที่ราบกลาง
กอร์โดเนียเป็นประเทศที่ภูมิใจนำเสนอขวามแข็งแกร่งทางการทหารของพวกเขา แต่ชายแดนบนข้างบนของมันคือป่าที่ยิ่งใหญ่ ที่เป็นสัญญานของจุดจบของที่ราบกลางกับสหพันธรัฐโอลก้า ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง— และยังแบ่งชายแดนกลับประเทศอื่นอีกหลายประเทศ
และระบบการเมืองของมัน มันคือราชาธิปไตยที่มีองค์ประกอบของศักดินาที่แข็งแกร่ง มันมีขุนนางที่แข็งแกร่งแม้ว่าราชาก็ไม่อาจมองข้ามอิทธิพลของพวกเขาไปได้
ราชาคนปัจจุบันไฮเบลที่สอง นำนโยบายที่สันติ หรือพูดโดยไม่ชมมันว่า อย่า-เขย่า-เรือ-นะเว้ย มาใช้ ซึ่งลดความเครียดลงกับประเทศเพื่อนบ้าน และทำให้กิจการภายในประเทศมั่นคงขึ้น
ผมได้อยู่ในเมืองหลวงของอาณาจักรกอร์โดเนีย กอร์โดเนีย
ผมผู้บนความบาดเจ็บ เขย่าอยู่บนม้าเข้าโรงแรมแรกที่ผมเห็น ดังนั้น ผมอยู่ที่นี่ตอนนี้
ผู้คนในโรงแรมมองผมอย่างกังวล แต่ใช้ท่าทาง ‘อย่ากวนใจฉันด้วยบางอย่างที่มีปัญหา’
ถ้ามาเรียอยู่ที่นี่ ผมมั่นใจว่าผมจะรักษาได้เร็วกว่านี้
คืนที่สี่ เมื่อแผลผมหายถึงจุดหนึ่ง ผมได้ตื่นโดยเสียงของกระดานปูพื้นลั่นดังเอี๊ยด
ยังนอนอยู่บนเตียง ผมเปิดตาของผมเล็กน้อย และดู
มันดูเหมือนผมมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ผ่านมาทางหน้าต่าง
เก็บเสียงเท้าของเขาให้เบา พวกเขาคุ้ยของของผม
มันมืดและผมเห็นไม่ชัด แต่พวกเขาดูตัวเล็ก อาจจะผู้หญิง หรือเด็ก
“กระเป๋าชั้นไม่ได้อยู่นั่นน่ะรู้มั้ย”
“!!?”
แสงจันทร์ส่องบนเงาเล็ก และหน้าได้เปิดเผยว่ามันคือสาวอายุน้อยน่าจะเพิ่งผ่าน 10 ขวบ ผมของเธอเงินแบบไม่ธรรมดา แม้ว่ามันจะมัวเล็กน้อย
เธอเด้งขึ้นและระวังตัวอยู่ที่ตรงหน้าต่าง
ผมลุกขึ้นไปบนเท้าอย่างช้าๆ
ดูเหมือนความเจ็บที่ท้องผมมันไม่มากขนาดที่ผมทนไม่ได้
“!!”
สาวนำ มีดยาว 10 ซม ออกมาจากกระเป๋าหน้าอกของเธอ*
ดูเหมือนเธอจะปล้นผมแม้ว่ามันหมายถึงฆ่าผม ตอนนี้เธอได้ถูกสังเกตแล้ว
«TLN: กระเป๋าด้านในที่ปรกติจะเห็นคนเอาไว้ใส่ถุงเงินในเวลาโบราณ»
“เธอมันพอดีสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพเลย…มานี่”
สาวลดตัวของเธอลงอย่างเงียบๆ และกระโจน
นั่นเป็นการกระโจรที่เร็วและคม
เธอดูเหมือนมีความสามารถพิเศษในการต่อสู้
แม้ว่าผู้ใหญ่จะจบที่ โดนฟันคอ ถ้าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจมอง
ผมน็อคมีดของสาวลงระหว่างที่คิด และกดเธอลงที่เตียง
เธอได้ดิ้นรน แต่ตอนนี้ ที่ไม่มีมีดของเธอ เธอไม่มีทางที่จะดันผม ที่มีโครงสร้างร่างกายที่ดีกว่า ไปข้างๆ
“! !!”
ผมคิดว่าจะทำเธอที่นั่นและตอนนั้น แต่เธอยังเด็กเกินไป
ผมไม่พบว่ามันมีความสุขกับการข่มขืนเด็ก
ผมผ่านมือของเด็กลงและพูด
ผมไม่มีโอกาสจะพูดกับผู้หญิงหลังๆ ผมอาจจะหิวน้ำ
“ชื่ออะไร? ทำไมแอบเข้ามา?”
ผมรู้แล้วว่าทำไม แต่มันยังเป็นหัวเรื่องให้ผู้ด้วย ดังนั้นผมถาม
“……….”
“อย่างน้อยเธอก็พูดได้ ไม่ใช่หรอ? หรือเธออย่างจะเงียบต่อไป แล้วชั้นส่งเธอให้ยามเมือง?”
“โซ้ท”
“โซ้ท? ชื่อของเธอคือ {โซ้ท}*?”
«TLN: Soot โซ้ท แปลว่าเขม่าครับ»
สาวพยักหน้า นั่นไม่เหมาจะเป็นชื่อเลยนะ
“เพราะผมของชั้นปกคลุมไปด้วยเขม่า เป้าหมายคือเงิน”
ตรงประเด็น
“ทำไมเธอถึงต้องการเงิน?”
“มันเป็นคำสั่ง”
โออ้? ตอนนี้มันเริ่มน่าสนใจแล้ว
“โดยใคร? และทำไม?”
“โดยมิเกล บอกว่าชั้นต้องเอาเงินไป”
สาวดูเหมือนจะเป็นทาสของ “มิเกล” คนนี้
ลักพาตัวตอนเธอยังเด็ก ถูกทำให้ทำอาชญากรรมทุกอย่าง และส่งเงินไป
“เธอไม่เคยตั้งคำถามวิถีชีวิตเธอเลยจนถึงตอนนี้?”
ชีวิตของขโมยและลักทรัพย์
ผมไม่ควรจะพูดอะไรเกี่ยวกับคนอื่นใช้ชีวิตยังไง
แต่สาวได้พูดว่า “มันเป็นคำสั่งดังนั้นมันช่วยไม่ได้” ซึ่งถูกับผมผิดทาง
ผมอาจจะเห็นตัวผมสมัยก่อนในเธอ
“ถ้าช้นไม่ทำเงินกลับไป ชั้นจะไม่ได้อาหาร ชั้นจะถูกตี”
ใช้เงินที่สาวหามาเพื่อตัวของเธอเอง
หรือบางทีเลือกชีวิตแบบอื่น
ไม่ว่าเป็นสิ่งไหนของนั่น มันไม่น่าจะเคยผ่านใจเธอเลย
คนจะไม่คิดว่าพวกเขาสามารถเลือกให้ตัวเองได้ ยกเว้นบางคนสอนพวกเขา
“เธอเชื่อว่าเธอมีชีวิตที่ดีแล้วรึยังตอนนี้? เธอเคยอยากจะคิดกินอะไรบางอย่างดีกว่าที่เธอกิน หรือทำสิ่งที่เธอต้องการ?”
“ชันไม่รู้ แต่ชั้นทำอย่างนั้นไม่ได้…”
“เธอทำได้ เธอแค่คิดว่าเธอทำไม่ได้ ใช้หัวของเธอแล้วคิด มันไม่ใช่ว่าได้หรือไม่ได้ มันเกี่ยวกับอยากหรือไม่อยาก”
“มันมีวิถีชีวิตอื่นสำหรับชั้นเหรอ?”
“มี มีวิถีชีวิตให้เลือกไม่จบไม่สิ้น เธอแค่ไม่เห็นมัน”
“……”
สาวตกอยู่ในความเงียบ
“เธออยากให้ชั้นข่มขืนเธอตรงนี้รึเปล่าล่ะ?”
“ไม่ ไม่อยาก”
“ดี งั้นดันชั้นไป ถ้าเธอทำไม่ได้ งั้นพยายามพูดให้ชั้นไม่ทำมัน เธอยังกรีดร้องได้อีกด้วย”
“…….. นายบอกให้ชั้นสู้?”
“ถ้าเธออยากทำ”
ขณะที่ผมขึ้นมาจากเตียง สาวกระโดดแล้วม้วนไปที่หน้าต่าง
ผมโยนมีดเหล็กของผมและมันแทงเข้าไปไม่กี่เซ็นติเมตรจากหัวของเธอ
ไม่เหมือนอีกที่เธอทำออกมาก่อนหน้า มันได้ยาว 30 ซม มีดสำหรับฆ่าคน
“ชั้นจะให้นั่นกับเธอ คิดและเลือกมันด้วยตัวของเธอเอง เธอจะเข้ามาหาชั้นอีกครั้งกับมัน เธอจะขายมันเพื่อเงิน หรือเธอจะใช้มันเพื่อทำลายโซ่ที่ล่ามเธอไว้
สาวถือมีดในความเงียบซักพักหรือ แต่หลังจากนั้น เธอจากไป
ผ่านหน้าต่างเหมือนที่เธอมา
ดูไม่เหมือนเธอจะเลือกที่จะเข้ามาหาผมอีก
ถ้าผมไม่ระวังผมจะเสร็จ ถ้าเธอรวบรวมความกล้าอีกครั้งแล้วมาที่นี่อีก
……สาวคนนั้นน่าจะไม่เคยอาบน้ำ ไม่เคยอาบมาก่อนเลย
เตียงเหม็นตรงที่ผมกดเธอลง
เมื่อผมกำลังจะหลับ หน้าต่างเปิดอีกครั้งด้วยเสียงเอี๊ยด
แต่ผมได้ตกใจที่เธอมาที่นี่อีกครั้ง แต่ไม่เหมือนครั้งก่อน เธอไม่พยายามจะซ่อนตัวของเธอ เสียงฝีเท้าดังและชัดเจน
ไม่อย่างนั้น ผมที่ลดการป้องกันลงโดยสิ้นเชิงจะไม่สังเกต
“มีอะไร…..เข้าใจแล้ว เธอเลือกนั่น เธอได้…”
สาวดูเหมือนก่อนหน้า เธอได้ถือมีดทีผมให้เธอชักออกมา
ความต่างคือเธอได้ถูกปกคลุมหัวจรดเท้าด้วยเลือด และมีดก็ยังเปื้อนเลือดด้วย
“เธอตัดโซ่เหรอ?”
“โซ่มัน….พังทลายง่ายกว่าที่ชั้นคิด”
เธอตัดโซ่ที่ล่ามเธอทิ้งไป
แต่มีอีกปัญหาหนึ่ง
“ทำไมเธอกลับมาที่ชั้นล่ะ?”
“ชั้นไม่รู้จักใครอีกแล้ว ชั้นเลยอยากจะถาม”
“ถามอะไร”
“ชั้นมีค่าอะไรมั้ย? นายอยากจะได้ชั้นมั้ย?”
เธอไม่รู้คำมากพอและเธอตัดตรงไปที่ประเด็น
แต่ความรู้สึกเธอได้ทะลุเข้ามาในผม
“แน่นอน เธอขยับได้ดี แต่มากที่สุดของทั้งหมด เพราะเป็นสาวน่ารัก เธอมีมูลค่าอยู่บ้าง”
“เข้าใจแล้ว งั้นชั้นอยากให้นายปกครองชั้น”
“อะไร?
“นายเป็นคนสอนให้ชั้นต่อต้าน ให้เลือก”
“แล้วนั่นมันเกียวอะไรกับ {ปกครอง}”
“ชั้นได้ทำลายวิถีชีวิตที่ชั้นมีจนถึงต้อนนี้ ความรับผิดชอบนายที่สอนชั้นวิถีใหม่”
มันไม่ได้ทำงานอย่างนั้น
หรืออย่างที่ผมคิด แต่ยังไงซะ ใช่ มันคือผมที่กระตุ้นให้เธอทำลายวิถีชีวิตของเธอ
ผมไม่ถือที่จะรับเธอเข้ามา แต่ผมมีสิ่งหนึ่งในใจ
“ไม่ใช่ว่านั้นมันไม่ต่างเลยจากที่เธอใช้ชีวิตมาก่อนหน้านี้เหรอ?”
มันไม่มีความหมายที่จะลายโซ่ของเธอ ถ้าเธอมาหาอันใหม่
“ไม่เหมือนกัน”
เธอพูดในน้ำเสียงที่ชัดเจน
“นายปกครองชั้น ชั้นใช้ชีวิตกับนาย นั่นเจตนาของชั้นเอง ทางเลือกของชั้นคือ เลือกที่จะถูกปกครองโดยบางคน ไม่ใช่ว่าการเลือกมัน คือเลือกวิถีชีวิตของชั้นเองเหรอ?”
สาวเลือกที่จจะล้อมโซ่แล้วไขล็อคบนตัวเธอเอง
จากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี
เธอจะมารู้โลกซักวันหนึ่ง ผมปล่อยล็อคของเธอเมื่อเธออยากจะบินไป
ผมจะเก็บเธอไว้ไกล้ๆจนถึงตอนนั้น
ผมยังจะเลี้ยงเธอแล้วชิมนิดหน่อยหลังจากนั้น
“ชั้นไม่มีแผนจะอยู่ที่เธอ เธอแม้แต่อาจจะตายถ้าเธอมากับชั้น”
ผมคิดเกี่ยวกับขู่เธอนิดหน่อย แต่สาวไม่มีความสงสัยใดๆ
“ชั้นไม่ถือ ที่นี่ก็เหมือนกัน ชั้นอยากจะตามนาย ชั้นอยากจะไปที่ที่นายไป”
ผมเสนอมือผม
เจตนาผมคือจับมือ แต่สาวคุกเข่าแล้วจูบมือผม
ดูเหมือนนี่คือที่เธอหมายถึง{ปกครอง}
“งั้นชั้นจะเคารพนาย….อืมม”
“เอเกอร์”
“เอเกอร์-ซามะ*”
«TLN: ท่าน»
ผมบอกเธอว่า ‘ซามะ’ นั้นไม่จำเป็น แต่เธอไม่ฟังมัน
“ท่านสอนหนูว่าจะใช้ชีวิตยังไงและให้ชั้นอยู่กับท่าน พูด -ซามะ มันชัดเจน” เธอพูด
มันไม่เข้าท่ากับผมที่มีคนอื่นเคารพผมแต่ผมยอมแพ้ เพราะนี่คือที่เธอต้องการ
“งั้นเธอชื่ออะไร?”
“โซ้ท”
“นั่นไม่เหมาะจะเป็นชื่อ”
มีใครเคยแม้แต่มอบชื่อแบบนั้นให้ใครมั้ย
“นอกจากโซ้ท มัน ‘แก’ และ ‘เด็กคนนี้’”
พวกนั้นทั้งหมดไม่ใช่ชื่อจริงๆ
“นั่นไม่ใช่ชื่อคน….. โอเค ตั้งแต่วันนี้ไป ชื่อของเธอคือ “ซีเลีย” เธอคือซีเลีย”
“ซีเลีย….ซีเลีย….จากวันนี้หนูซีเลีย”
สาวพึมพำ ซีเลีย ซีเลย หลายครั้ง ดังกับเธอลิ้มรสชาติ
มันชื่อจริงจากสาวที่ผมซื้อเนื้อจากก่อนหน้า แต่ไม่ต้องพูดถึงนั้น
เธอมีหน้าอกที่ใหญ่ที่คุณภาพดีที่สุดในหมู่ของราคาแพง ถ้าผมไม่บาดเจ็บผมคงพยายามจะจีบเธอ
ชื่อมาพร้อมการภาวนาว่าอกของเธอจะใหญ่เท่านั้น อย่าคิดร้ายกับผมมาก
ผมคิดว่าการสนทนาจบแล้ว แต่ซีเลียดูหมือนว่ายังมีบางอย่างอยากจะพูด
“หนูจะเป็นอะไรกับท่าน?”
“หืม? เธอหมายถึงอะไร?”
“เอเกอร์-ซามะจะปกครองหนูยังไง? ภรรยาเก็บ? ทาส?”
เธอดูเหมือนจะรู้จุดยืนของเธอ เธอซีเรียสกับเรื่องแปลกๆ
‘ภรรยาเก็บ’ นั้นน่าสนใจ แต่ซีเลียต้องโตอีกหน่อย
ความสูงของเธอไม่ถึงอกผมด้วยซ้ำ ดังนั้นมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสุขกับการที่เธอเข้าร่วมกับผมตอนกลางคืน
พูดสิ่งนั้น ไม่เหมือนคาร์ล่าและมิเลล เธอไม่ได้มอบความรู้สึกของ ‘พวกพ้อง’
“เธอจะเป็นผู้ติดตามชั้น เธอจะทำตามที่ชั้นบอก และเป็นประโยชน์กับชั้น และเพื่อตอบแทน ชั้นจะดูแลเธอ”
“ผู้ติดตาม…….ดีมาก หนูจะทำเต็มที่”
เธอพูดสุภาพ
นั่นดูเหมือนจะเป็นภาพของ ‘ผู้ติดตาม’ ในใจของซีเลีย
“งั้นชั้นจะมอบคำสั่งให้เธอทันที”
ซีเลียยืนตรง
“ไปเอาน้ำมาจากบ่อน้ำ! ล้างตัวของเธอด้วยนั่น! อย่าลืมผมของเธอ!”
มันจะเป็นหน้าหนาวเร็วๆนี้ และน้ำจะเจ็บปวดเล็กน้อย แต่เธอ{สกปรก}เกินไป
ผมจะขอน้ำร้อนในตอนเช้าและอาบเธออย่างทั่วถึงตอนนั้น
ผมสีเงินที่สะอาดของซีเลียจะสวยจริงๆ
ผมได้ขอบคุณความจริงที่ผมเจอซี่เรีย
เพราะซีเลียได้ทำอาหาร และเตรียมน้ำล้าง ผมสามารถมีสมาธิไปกับการรักษาแผล และผลของมัน บนวันที่ 10 ตั้งแต่ทีผมมาที่นี่ – 6 วันหลังจากที่ผมได้เจอซีเลีย – แผลของผมเกือบปิดอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ซีเลัย ชั้นมีสมาธิกับการรักษาแผลของชั้นได้ ต้องขอบคุณเธอ
“เพราะชั้นสามารถมีประโยชน์กับเอเกอร์ซามะได้งั้นมันธรรมชาติ แทนที่จะอย่างนั้น ชั้นขอโทษที่ชั้นไม่รู้พอมันสร้างปัญหาให้ท่าน”
เนื่องจากเธอใช้ชีวิตอยู่ในเมือง เธอดูเหมือนจะมีความรู้เกี่ยวกับนั่น แต่เพราะเธออยู่ในฐานะทาสเธอค่อนข้างขาดสามัญสำนึก
ในวันแรกเพราะเธอเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ด้วยเสื้อผ้าเปื้อนเลือด ผมได้บอกให้เธอ “ซื้อเสื้อผ้าใหม่” และให้เสื้อของผมและเงินเล็กน้อย แต่เพราะเพราะเธอใส่เสื้อของมาสเตอร์ไม่ได้ เธอได้ไปซื้อของทั้งเปลือยๆ ค่อนข้างสร้างความโกลาหล
ข่าวลือที่ผมทำให้สาวน้อยเป็นทาสเซ็กส์ของผม ได้เริ่มลอยไปทั่ว และผมได้ถูกเตะออกจากโรงแรม
โรงแรมต่อไปนั้นอุปกรณ์มากมาย และมีห้องที่ดี ดังนั้นในแง่ของผลลัพท์ของมัน ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
“ยังไงชั้นก็ขอบคุณเธอนะ นี่เป็นวันสุดท้ายที่เราจะอยู่ในเมืองนี้ด้วย เธอได้เตรียมทุกอย่างพร้อมสำหรับออกเดินทางแล้วนะ?”
ในที่สุดพวกเราก็จะได้ออกเดินทางไปสหพันธรัฐโอลก้าพรุ่งนี้
เข้าสู่สหพันธรัฐโอลก้า ซึ่งไม่เหมือนเมื่อเปรียบเทียบกับหน้าหนาวที่มั่นคงของที่ราบกลาง มันเย็นอย่างเข้มข้น ต้องการเตรียมการนิดหน่อย
“หนูได้ซื้อเสื้อผ้าและผ้าห่มสำหรับเอเกอร์-ซามะ หนู่ทำให้ท่านดูว่าหนูขนทั้งหมดได้”
เธอใจไฟลุกโชนเกี่ยวกับมัน
“ยังไงซะ ตอนนี้ ไปที่บาร์เพื่อให้มีชีวิตชีวาเถอะ”
“หนูจะไปกับท่าน”
ศาลาต้มสุกนี้ประกอบไปด้วยโรงแรมที่ชั้นสองและ ร้านอาหาร-น้ำกาม*-บาร์บนชั้นแรก
«TLN: พระเอกชอบใช้คำนี้แทนคำว่า ทับ»
เพราะกอร์โดเนียคือเมืองที่รุ่งเรือง ความหลากหลายและรสชาติของเครื่องดืมนั้นดี
ผมได้ดื่มเหล้ากลั่นแรงๆ ระหว่าซีเลียไดจิบเหล้าน้ำผึ้งอ่อนๆ
ตรงกันข้ามกับสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนของเธอ เธอไม่เก่งกับเรื่องเครื่องดื่ม
เมื่อเธอได้ชิมเครื่องดื่มเดียวกันที่ผมกิน เธอล้มลงข้างๆและพ่นมันออก ยังทำด้วยสีหน้าที่แข็ง
ผมได้มองหน้าที่แดงของซีเลีย ระหว่างที่คิดเกี่ยวกับเรื่องโง่ๆกับบาร์มาสเตอร์
“นายมีความนิยมแปลกๆ ไปที่สหพันธรัฐเวลานี้ของปี
“นั่นเป็นเพราะชั้นอยากเห็นสหพันธรัฐโอลก้าในหน้าหนาว”
“ถ้ายังไงนายก็ยังอยากไป งั้นนายควรจะเลาะเทลเฮสเหนือไป ความเย็นยังพอทนได้อยู่ นายใช้เรือได้ด้วย ดังนั้นนายไปได้อย่างรวดเร็ว”
เข้าใจแล้ว ใช้เรื่อก็เป็นวิธีหนึ่ง
แต่ผมอยากเห็นส่วนเหนือของสหพันธรัฐด้วย
“แม้ว่าชั้นอยากจะไปเห็นทางเหนือถ้าชั้นทำได้”
หน้าของบาร์มาสเตอร์ได้ซีเรียส
“นายต้องบ้าไปแล้วแน่ ไปทางเหนือในหน้าหนาว มีพื้นที่ว่างมากมายระหว่างเมืองและพายุหิมะเกิดขึ้นบ่อย ถ้าไปติดอยู่ในพายุนึง คนหรือสัตว์นั้นแข็งทั้งยังมีชีวิตเหมือนงานแกะสลักน้ำแข็งได้เลยนะ”
มันเป็นนรกน้ำแข็งข้างนอกนั่น เขาพูด
บาร์มาสเตอร์ดูเหมือนจะมาจากทางเหนือของสหพันธรัฐ เขามาที่กอร์โดเนียเมื่อเขายังหนุ่ม
สหพันธรัฐมี่ระบบศักดินาอยู่แน่นหนา ดังนั้นชาวนาไม่สามารถทิ้งบ้านเกิดไปง่ายๆ และไปที่อื่นได้
ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากข้ามเขตและมาที่ที่ราบกลาง สร้างโรงแรมด้วยตัวเขาเองแล้ว เลี้ยงครอบครัว
ตอนแรกผมได้เคารพเขา แต่เมื่อผมได้ยินมาว่าภรรยาของเขาได้อายุ 17 ปีหนีมันได้เย็นยา
พูดถึงแล้ว ชื่อของเขาคือ ‘อังเดร’ หนวดสำรวย ชายตัวยักษ์ที่อายุ 40 ปีนี้
เขาแต่งงานเมื่อ 3 ปีก่อนกับ ‘นาตาลี’ ที่มาจากสหพันธรัฐเหมือนเขา มันเป็นตกหลุมรักครั้งแรก และเขาสู่ขอตรงนั้นเลย
นาตาลีเป็นคนสวยแน่นอนแต่ความสูงของเธอยังไม่ถึงหน้าอกผมเลยด้วยซ้ำ แต่นม&ตูดเธอเหมือนเด็ก
แม้ว่าคุณนำเธอไปเทียบข้างกันกับซีเลีย ที่อายุ 13 พวกเธอจะความสูงเท่ากัน และซีเลียสามารถจะเอาชนะในแผนก นม&ตูด
เธอเป็นแบบนี้ตอนนี้ ดังนั้นเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อ 3 ปีก่อน ผมสงสัย
“ชั้นไม่ได้นินทานายนะ นายมีสาวน้อยคนนี้ดังนั้น ชั้นบอกว่านายควรจะไปโดยแม่น้ำที่มันปลอดภัย นั่น และ”
รับนี่ไป เขาพูดระหว่างที่เขามอบเสื้อกันหนาวฟูๆให้ผม
มองผิวเผิน มันเป็นเสื้อโค้ทยาวมีฮู้ด ยาวพอจะถึงเท้าผมถ้าผมใส่มัน แต่พวกมันมีโครงสร้างสองชั้น และด้านในได้ถูกยัดโดยขนนก
ดังนั้น มันแน่นอนว่ามันหนัก เสื้อโค้ทมันยากที่จะใช้ในชีวิตประจำวัน แต่มันเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ถ้าไปที่สหพันธรัฐโอลก้าในหน้าหนาว แต่ทุกคนในทางเหนือของสหพันธรัฐต้องมีมัน
“พวกนี้คือที่ชั้นใช้มาก่อน ชั้นจะไม่ไปทางเหนืออีกแล้ว”
บาร์มาสเตอร์มีสีหน้าที่มองไปไกลๆ และดื่มเครื่องดื่มของเขาเอง
ผมไม่พลาดความจริงที่ว่ามันมีโค้ทสองตัว
เขามีหน้าตาที่มองไปไกลๆ และมีความเศร้าโศกเล็กน้อยอยู่ในมัน
เขาดูดีแบบนั้น แม้ว่าสำหรับผู้ชายแบบผม หนึ่งในเด็กเสิร์ฟเห็นและดูในหน้าที่แดงในความหลงใหล
แต่ความรู้สึกของเธอจะไม่ไปถึงเขา
เพราะเธอมีชุดรวมแห่งความน่ารักของหน้าอกที่งดงาม และตัวที่อวบ
“ถ้าสาวน้อยตรงนี้ได้หิมะกัดมันจะน่าเศร้า นายเห็นมั้ยล่ะ และแน่นอนว่า ชั้นจะเก็บเงินนาย”
“ใช้ มันดูเหมือนมันจะเป็นการเดินทางทที่ยาก ดังนั้น ขอบคุณ”
เราดื่มซักพักหนึ่งแล้วมันดึกมากขึ้น และลูกค้าคนอื่นได้กลับไปแล้ว บาร์มาสเตอร์ได้พูดว่า “ชั้นจะปิดร้านแล้ววันนี้ กลับไปเมื่อนายดื่มเสร็จ” แล้วกลับเข้าไปข้างใน
ดูเหมือนนาตาลีอยากได้ลูกเร็วๆ
ผมเชื่อว่าในสถานที่จริงมันจะเป็นภาพที่เหมือน สาวน้อยที่น่าสมเพชได้ถูกข่มขืนโดยโจร
“เอเกอร์-ซามะ เราควรจะกลับเร็วๆนี้เหมือนกัน”
“ใช่ เธอพูดถูก” ผมพูดเมื่อผมลุกจากเจ้าอี้ผม แค่ตอนนั้น เสียงได้เรียกผมจากด้านข้าง
“ขออภัยสำหรับความดึก”
ชายสองคน พวกเขาไม่มีอาวุธ แต่พวกเขามีหน้าตาที่ดี และไม่มีช่องว่างในการเคลื่อนไหวของพวกเขา
ซีเลียได้เอามือใส่เข้าไปที่เอวเธอแล้วจับมีดของเธอ
“เราไม่ใช่บางคนน่าสงสัย”
“เราแค่อยากจะคุยกับนาย”
“แต่ชั้นคิดว่าธุระด่วนในตอนกลางคืนมันค่อนข้างหน้าสงสัยนะ”
“เราขอโทษเรื่องนั้น แต่เราไม่สามารถจะเจอนายได้ยกเว้นเราจะทำตอนนี้”
ดูเหมือนพวกเขารู้ว่าผมจะไปพรุ่งนี้
เพิ่มความน่าสงสัย 1.5 เท่า
“ทำให้มันเร็ว ได้โปรด”
ผมจะโอเคด้วยแค่การฟัง ผมเดาว่า
แค่ให้พวกเขาคุยเอง
ผมมองและส่งสัญญานซีเลียให้เธอไม่ต้องทำอะไร
“พวกเราเป็นกลุ่มทหารรับจ้าง [ปีกแห่งรุ่งสาง]”
“และเราอยากจะซื้อนาย…เอเกอร์-โดโนะ*ในราคาสูง”
«TLN: ท่าน ต่างกับซามะตรงที่ว่า ซามะไว้เรียกคนที่มีตำแหน่งสูงมากๆที่ใช้เรียกคนสูงส่ง โดโนะเป็นคำโบราณไว้เรียกซามูไรเก่งๆหรือคนที่มีตำแหน่งเป็นเจ้านาย»
ระดับความน่าสงสัยได้เลยขีดจำกัด
ผมไม่เคยจำได้ว่าเคยบอกชื่อของผมกับกลุ่มทหารรับจ้าง
“ตอนนี้ กลุ่มทหารรับจ้างได้รวมกันในกอร์โดเนีย พวกเขาเสริมกำลังของพวกเขา สำหรับการกำจัดโจรในบริเวณรอบข้าง และเสริมความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อต่อต้านสหพันธรัฐโอลก้า”
“กลุ่มของเรายังเซ็นสัญญากับอาณาจักร และตอนนี้เพิ่มสมาชิกของเรา”
เข้าใจแล้ว ดังนั้นพวกเขาอยากจะพูดว่าพวกเขาได้รับลมของผมในเทรีย และมาเพื่อสมัครผมเข้าไป
อย่างไรก็ตาม …. พวกเขาได้เพิ่มเติม
“กำลังทหารนั้นพอแล้วสำหรับการปราบโจร และความสัมพันธ์กับสหพันธรัฐโอลก้าดี
นั่นอะไร? ผมไม่เข้าใจที่พวกเขาหมายถึง
“เราบอกนายไม่ได้แต่เราเห็นอกเห็นใจขุนนางคนหนึ่ง และเราได้เคลื่อนไหวตามเจตนาของเขา”
“ใช้จุดยืนทางการว่าเรารวบรวมกำลังคน เราได้เตรียมตัวสำหรับเรื่องนึง”
“ทำไมนายบอกเรื่องนี้ทั้งหมดกับชั้น?”
“เราตัดสินใจจะข้ามจุดยืนของทางการ กับคนมีค่าสูงแบบนาย”
“แน่นอนว่า เราพูดไม่ได้เรื่องเหตุผลที่แท้จริงของเรา เราจะบอกนายถ้านายตัดสินใจจะมากับเรา”
“นายรู้ว่าเราจะออกจากประเทศพรุ่งนี้ ใช่มั้ย?”
พวกเขามีความสามารถในการรวบรวมข้อมูลที่พึ่งพาได้
ซึ่งเป็นปัญหามากกว่าเดิมเข้าไปอีก
“แน่นอนว่าเรารู้ มันจะดีที่สุดสำหรับเรา ถ้านายเข้าร่วมทันที แต่ปีกแห่งรุ่งสางเพิ่งได้สร้าง และเราต้องใช้เวลาเพื่อจะไปถึงรูปแบบที่เหมาะสม”
“พวกเราอยากจะบอกเอเกอร์-โดโนะว่าเราเห็นค่านายมากๆ”
“งั้นนายบอกว่าชั้นเข้าร่วมตอนไหนที่ชั้นต้องการก็ได้ หลังจากการเดินทางของชั้นได้จบ?”
ถ้าพวกเขาให้ผมเข้า ด้วยการคุยที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ พวกเขาทั้งหมดน่าสงสัยมากขึ้นไปอีก
“ถ้านายรอจนเวลาผ่านไป มันจะไร้ความหมาย เราตั้งอยู่ในชานเมืองของเมืองหลวง เราอยากให้นายเข้าร่วมกับเรา เร็วที่สุดเท่าที่นายทำได้”
ชายยืนขึ้นเหมือนจะพูดว่าพวกเขาไม่มีอะไรที่จะพูดอีกแล้ว
ผมนำซีเลียมาด้วยแล้วกลับไปที่ห้องของเรา
ตอนนั้นเอง ชายได้พูดกับผม
“นายเป็นนักรบที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นนี่มันโอกาสดีสำหรับนาย ที่จะไปตำแหน่งที่สูงขึ้น!”
เป้าหมายของผมคือมีประเทศของตัวเองและได้ลูซี่มา
แต่นอนว่าผมต้องได้ พลังทางการเมือง แทนที่จะเป็นกำลังกายจากบางที่
ผมควรจะรับโอกาสนี้มั้ย ผมสงสัย
“มันยังทำให้ท่านกังวล?”
ซีเลียม้วนอยู่บนเตียงแล้วเรียกผม
เรามีเตียงแยกกันแต่มีระยะแค่เล็กน้อยระหว่างเรา
“หนูจะตามท่านไปที่ไหนก็ได้ที่ท่านอยากไป”
ผมลูบหัวซีเลียและเธอขดตัวอย่างเขินอาย
“ท่านอยากให้หนูบริการท่านมั้ย? หนูยังไม่โตพอ แต่หนูยังเป็นผู้หญิง ดีกว่าไม่มีอะไร…”
เธอดูเหมือนจะสังเกตว่าผมต้องการผูหญิง
เธอพยายามจะคลานมาที่เตียงผม แต่ผมดีดหน้าผากเธอ ส่งเธอกลับไปที่เตียงตัวเอง
ไม่ว่ายังไง ผมมีอารมณ์นั้นกับซีเลียไม่ได้
เมื่อผมเห็นเธอเปลี่ยนเสื้อ ตัวของเธอที่มีแค่หัวนมติดอยู่ ไม่มีส่วนโค้งใดๆ จะไม่มีผลอะไรแม้ว่าผมโอบกอดเธอ
ผมต้องหยุดคิดเกี่ยวกับที่ชายที่น่าสงสัยบอกผมด้วย
มันจะเป็นเรื่องตลก ถ้าผมกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั่นนี่และจบที่การเป็นรูปปั้นน้ำแข็งในสหพันธรัฐ
ผมน่าจะเจอคำตอบของผมระหว่างทาง
ผมนำมือออกจากซีเลีย ที่เริ่มกรนไปบางที่ระหว่างทาง แล้วปิดตาของผม
วันต่อมา เราออกจากศาลาต้มสุก บาร์มาสเตอร์ส่งเราอยู่ข้างหลังเรา
“ถ้านายยังมีชีวิตรอดกับมากลับมาที่นี่อีกครั้งนะ พาสาวน้อยมาด้วย นายต้องนำเธอมาก่อนเธอโตแล้วนะรู้มั้ย
ผมจะบอกให้ซีเลียอย่าออกไปจากข้างผม ถ้าเราได้มาที่นี่อีกครั้ง
ผมนำโค้ทขนสัตว์ไว้บนชวาร์ซที่ดูเหมือนเขาอยากจะพูด “แม้แต่ชั้นเหรอ?” แต่ดีใจเมื่อเขาได้อยู่กับผู้หญิงอีกครั้งหลังจากเวลานาน
สองคนและม้า เริ่มเดินทางสู่ทิศเหนือ
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
—————————————————————
ชื่อ:│ เอเกอร์
—————————————————————
อาชีพ:│ ทหารรับจ้างอิสระ
—————————————————————
เงิน:│ 130 ทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ เงินได้ถูกหักสำหรับค่าเดินทางโดยไม่ได้ถูกพูดถึงในเรื่อง การประมาณการแบบหยาบ)
—————————————————————
อาวุธ:│ บัลดิชใหญ่, มีดเหล็ก × 1
—————————————————————
ชุดเกราะ:│ เกราะหนังสูง, ถุงมือหนังสูง, บูทหนังสูง, โล่หนังสูงและโซ่, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป), โค้ทขนสัตว์
—————————————————————
พวกพ้อง:│ ชวาร์ซ (ม้า), ซีเลีย
—————————————————————
จำนวนคู่นอน:│ 12
—————————————————————
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
