ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 192 กุญแจคือผู้หญิง
192 กุญแจคือผู้หญิง
–มุมมองเอเกอร์–
「ฉันจะพูดซ้ำอีกครั้ง เป้าหมายของเราไม่ใช่เพื่อยึดอโตรัว ถ้าเธอมอบผู้ก่อความไม่สงบ ผู้คลั่งไคล้มากราโด และจ่ายค่าทดแทนจำนวนที่เพียงพอ เราจะดึงกองกำลังเราออกจากเมืองทันที」
ผมนั่ง ณ โต๊ะตรงข้ามกับลอร์ดศักดินาของอโตรัว อิซาเบลลา ลีโอโพลต์ยืนข้างหลังผมพร้อมด้วยสีหน้าเฉยๆนิ่งๆปรกติของเขา
ผมอยากสรุปเรื่องนี้ผ่านการเจรจาตามที่กิลเดรสขอไว้ แต่เธอไม่ให้ความร่วมมือ
「……ฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับกบฏที่พวกคุณกำลังพูดถึง คำตอบนั้นจะเหมือนเดิมไม่ว่ากี่ครั้งที่คุณถาม」
เราติดอยู่ที่ประเด็นนี้
「การอ้างแบนั้นจะไม่ได้ผล เราได้จับผู้บัญชาการสำคัญหลายคนของกองกำลังกบฏผู้ซ่อนอยู่ในเมืองนี้แล้วและได้ฟังการสารภาพของพวกเขาแล้ว เรารู้ว่าเธอตกลงให้เมืองนี้เป็นฐานหลักสำหรับผู้คลั่งไคล้มากราโด…… โดยมีพื้นฐานมาจากคำร้องขอของผู้ชายที่ชื่อแม็กซิมิเลียน」
「……」
อิซาเบลลาเอียงหัวของเธอไปข้างๆเพื่อแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาทันทีเมื่อชื่อแม็กซิมิเลียนได้ถูกพูดถึง
ทันทีเมื่อหน่วยทหารม้าตีฝ่าแนวป้องกันและรุกรานเข้ามาในเมืองรัฐสภาของอโตรัวตัดสินใจที่จะยอมแพ้
และผลลัพธ์ของมัน กองทัพอโตรัวหยุดต่อต้าน อย่างไรก็ตามอิซาเบลลาไม่ได้เห็นด้วยและยืนกรานจะยังคงทำตัวไม่เป็นมิตรในท้ายที่สุด บังคับให้สมาชิกรัฐสภาเห็นด้วยโดยวิธีใดวิธีหนึ่ง
เพราะอโตรัวเป็นศูนย์ที่ตั้งของผู้คลั่งใคล้มากราโด หัวหน้าส่วนใหญ่ได้ถูกจับกุมตัวเมื่อเราพากันเทเข้ามาในเมือง
สิ่งที่สำคัญสองสิ่งนั้นยังไม่เป็นที่รู้
หลักๆคือหัวหน้านั่นคือแม็กซิมิเลียและตำแหน่งของเงินทุนที่เขาซ่อนอยู่
ถ้าเราอนุญาตให้เขาหนีไปพร้อมเงินแน่นอนมันจะสร้างปัญหาสำหรับเราภายหลังในอนาคตข้างหน้า
「นายกเทศมนตรี ทำไมเธอพยายามปกป้องเขามาก? เขาไม่ได้เป็นศัตรูแค่กับเราแต่เมืองรอบข้างด้วยเหมือนกัน แม้ว่าเธอมีข้อตกลงบางอย่างกับเขา ไม่มีใครจะโทษเธอจากการส่งตัวเขาหลังจากเขานั้นทอดทิ้งเธอ ในความเป็นจริง ฉันคิดว่านี่มันกลยุทธ์เสียเวลาอย่างไร้จุดหมายเพื่อลดความน่าเชื่อถือของเธอเอง」
「ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร พลเมืองอาจเงียบชั่วคราวโดยผู้อาวุโสของรัฐสภา แต่ถ้าเมืองถูกยึดไปโดยคุณต่อไป ฉันแน่ใจว่าคนจะอยู่เงียบๆต่อไปไม่ได้ ถ้าคุณอยากจะจากไป ตอนนี้คือโอกาสของคุณ」
เราจะไม่ไปไหนถ้าเป็นแบบนี้
「เมืองกำลังถูกล้อมและกำลังถูกเฝ้าดู แต่ความเป็นไปได้ว่าจะหนีนั้นจะเพิ่มขึ้นยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ เราไม่มีทางเลือกนอกจากทำการค้นอย่างจริงจังทุกบ้านที่เขาน่าจะซ่อนตัวอยู่」
ลีโอโพลต์ก็ไม่ได้ดูเหมือนเขามีทางเลือกอื่น
「แต่นั่นก็แม็กซิมิเลียนล่ะนะ ช่างเป็นชายผู้น่าสมเพช ซ่อนหลังตูดผู้หญิง」
ขณะผมคิดอยู่นานเกี่ยวกับความวุ่นวายที่ผมต้องผ่าน ผมบ่นพึมพำอยู่เบาๆอยู่ใต้ลมหายใจ
「นั่นอะไร!?」
คำพูดผมไม่ได้ส่งไปถึงใครเป็นพิเศษ กระนั้นอิซาเบลลาโกรธ
「แม็กซิมิเลียนไม่ใช่พวกป่าเถื่อนเหมือนคุณ…… อย่าถือสาฉันล่ะ」
「มันดูเหมือนเธอคุ้นเคยกับเขานะ」
เข้าใจแล้ว มันเป็นอย่างนั้น
ผมส่งสัญญานให้ลีโอโพลต์ด้วยสายตาของผม
「ลีโอโพลต์ นายคิดเกี่ยวกับแม็กซิมิเลียนยังไง?」
「โดยใช้พื้นฐานจากการเฝ้าสังเกตที่ผ่านมาของผม เขาเป็นพวกอีแอบขี้ขลาด…… ในแง่ของรูปลักษณ์ เขาน่าจะอัปลักษณ์อย่างย่ำแย่」
เราจงใจพูดเสียงดังพอให้อิซาเบลลาได้ยินและเธอเปลี่ยนเป็นแดงด้วยความโมโห
「พูดอะไรโดยไม่ได้เจอเขาเลยน่ะ!? เขาน่ะหล่อกว่านายตั้งเยอะ บวกกับ เขาใหญ่จัด…… ไม่ มองข้ามอะไรที่ฉันพูดไป」
เข้าใจแล้ว ผมคิดว่ามันแปลกที่อโตรัวคุ้มกันผู้คลั่งไคล้มากราโดโดยไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ
ตัดสินจากน้ำเสียงของรัฐสภาและพลเมืองของอโตรัว พวกเขาไม่ได้ดูเหมือนสนับสนุนผู้คลั่งไคล้มากราโด
ซึ่งหมายถึงอิซาเบลลาต้องได้ทำการเสนอเป็นการส่วนตัวโดยมีพื้นฐานจากความรู้สึกรักใคร่ให้แม็กซิมิเลียนเพื่อให้เมืองนี้เป็นที่มั่นหลักของพวกเขา และยังให้ที่อยู่อาศัยเขาแม้ว่าตอนเราพูดกันอยู่ตอนนี้
จากอะไรที่ผมเห็นอย่างรวดเร็วที่อิซาเบลลา เธอทำให้ความรู้สึกเธอแสดงออกมาข้างนอกเหมือนเด็กๆ
ถ้าไอ้คนนั้นมันคุ้นเคยกับผู้หญิง เขาควรจะควบคุมเธอง่ายๆตามใจเขาปรารถนา
สองเราก้าวออกจากห้องประชุมเพื่อปรึกษาก้าวต่อไปของเรา
「ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ถ้าเธอมีแรงจูงใจจากความรู้สึกรักใคร่ ถ้าอย่างนั้นเธอจะไม่เคลื่อนไหวโดยเหตุผลหรือตรรกะแบบใดๆ」
ถูก ถ้าเธอรัก ถ้าอย่างนั้นการเกลี้ยกล่อมเธอด้วยเงินหรือการข่มขู่จะลงโทษนั้นจะไม่ได้ผล
「ถ้าคุณยอมรับการใช้กำลังนิดหน่อย เราทรมานเธอให้เธอพูดได้」
「ทางเลือกนั้นไม่ต้องมาถามเลยน่า」
ผมทำสัญญากับกิลเดรสไว้ นอกจากนี้เธอเป็นผู้หญิง
ผมมองอิซาเบลลาอีกครั้ง
เธอดูอ่อนกว่า 30 นิดหน่อย แม้ว่าหน้าพองแกมของเธอขณะที่ไม่สบตาทำให้เธอดูเป็นเด็กขึ้น
ความสูงของเธอประมาณ 170 ซม. ซึ่งสูงพอตัวสำหรับผู้หญิง และความประทับใจซึ่งเธอมอบออกมาจากเธอจากสายตาที่ยั่วยวนถึงผมแดงยาวถึงเอวนั้นคือเด็กสาวออกผู้ชายดื้อด้าน
เธอไม่ได้มีเสนห์ที่สุด…… แม้ว่าผมยังสงสัยเกี่ยวกับเธอในฐานะผู้หญิง
「ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ผมมีคำแนะนำ」
เป็นครั้งแรก ที่ผมยอมรับแผนของลีโอโพลต์เต็มหัวอก
「……ถ้าอย่างนั้นในที่สุดนายก็รู้จักฉันดีขึ้น」
「ผมเพียงแต่คิดว่าที่คือแนวทางการกระทำที่ดีที่สุด เราจะจัดเตรียมรายละเอียดรายล้อมปฏิบัติการ……」
ผมจะพักกายและเจี๊ยวของผมเพื่อเตรียมการสำหรับช่วงเวลานั้นถ้าอย่างนั้น
กลางคืน
「ฟุมุ ดูเหมือนลีโอโพลต์ทำได้ดี」
ผมรอในกองประจำการจนกว่าตะวันตกดินและมุ่งหน้าไปสู่บ้านนายกเทศมนตรีอีกครั้งหนี่ง
แต่ไม่ได้ได้รับการยินยอมก่อนหน้าจากอิซาเบลลาหรือรัฐสภา
นี่เป็นการบุกรุก 100%
ผมเดินไปตามโถงทางเดินและผ่านแม่บ้านผู้เฝ้าดูตอนกลางคืน
แม่บ้านไม่ได้ส่งเสียง แค่ชำเลืองมองเร็วๆที่ผมก่อนจะมองไปทางอื่นและทำตัวเป็นมองไม่เห็นอะไรเพียงเท่านั้น
ลีโอโพลต์ต้องได้ทำบางอย่างเพื่อทำให้แม่บ้านและยามผู้ทำงานตอนกลางคืนมองไปทางอื่น
แม้ว่าถูกเห็นโดยคนรับใช้มากมาย ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรมากกับการไปถึงห้องนอนของอิซาเบลลา
ผมวางหูสู่ประตูและได้ยินเสียงเบาๆของบางคน
ผมเปิดประตูอย่างเงียบๆและเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ ทำให้มั่นใจว่าคนไม่ได้รับรู้การมาถึงของผม
แสงลอดผ่านช่องว่างและส่องสว่างห้องอันมืดมิด แต่ผู้หญิงที่กำลังถูกดึงดูดโดยการกระทำของตัวเธอเองไม่ควรจะบอกความต่างได้
「นื้ออ! อ๊านน! อ๊าาาา…… ที่รักของฉัน…… ฉันอยากได้มันเร็วๆนี้แล้ว…… ทันทีเมื่อเจ้าพวกนั้นจากไป…… อ๊านน! อีก!」
จากเสียงลูบเปียกๆและการครางอันอ่อนโยน อิซาเบลลานั้นต้องทำการช่วยตัวเองแน่ๆ
มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะสร้างนิสัยแอบฟังผู้หญิงขณะที่พวกเธอมีความสุขกับตัวเธอเอง ดังนั้นผมจะต้องกระโจนไปใส่เธออย่างรวดเร็ว
「อาา…… แม็กซิมิเลียน…… แตก…… แตกแล้ว…… เออออ๋!?」
ผู้หญิงจ้องอย่างว่างเปล่าพร้อมด้วยนิ้วเธอยังคงอยู่ในช่องคลอดเธอเป็นการตอบสนองการปรากฏตัวกระทันหันของร่างกายทรงมนุษย์
และจากนั้นไม่นานก็ผ่านไปก่อนจันทราสาดแสงส่องมาบนผมและอิซาเบลลาร้องออกมาเหมือนเธอโดนไฟไหม้ เมื่อรับรู้ว่าผมอยู่ที่นั่น
「ทำไมนายอยู่ที่นี่!? อ-ไอ้คนอวดดี…… นื้อออ!」
ถ้าผมปล่อยให้เธอร้อง มันอาจจะลากคนเหล่านั้นผู้ลีโอโพลต์ไม่ได้ไปถึง
ผมปิดปากอิซาเบลลาและขี่เธอ
「เงียบๆ อย่าเอะอะ」
「มื้ออออออออ……」
แค่ตอนนั้นเอง เสียงเหล็กและการเดินเร็วสามารถได้ยินมาจากโถงทางเดิน
เสียงเหล่านั้นธรรมชาติแล้วเป็นเหล็กดังนั้นพวกมันมาจากรองเท้าแม่บ้านไม่ได้ ซึ่งหมายถึงยามกำลังมา
อิซาเบลลารีบดิ้นแรงทันที นำปากเธอไปไกลจากมือผม
「ยาม! มีคนน่าสงสัย! เร็วๆเข้าแล้วนำเขาออกไป!」
เสียงของฝีเท้าหยุดเร็วๆและจากนั้นกลับมาดังต่อ ผ่านข้างหน้าห้องดั่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถ้าอย่างนั้นทหารเหล่านั้นคือคนที่ลีโอโพลต์เปลี่ยนเป็นฝั่งเรา
「ม-ไม่มีทางน่า……」
หน้าตาแห่งความยอมแพ้ปรากฏบนหน้าอิซาเบลลาเมื่อเธอรู้ว่าไม่มีทางที่ยามจะไม่ได้ยินอะไรเลย แต่เมินเสียงแทน
「อย่าทำหน้าอย่างนั้น มันไม่เหมือนว่าฉันจะทำอะไรไม่ดีกับเธอ」
「คิดว่าฉันจะเชื่อนายในสถานการณ์นี่เหรอ……? อืมฉันเดาว่าฉันต้องฟังนาย…… ถ้าอย่างนั้นทำไมนายมา?」
เพราะเธอช่วยตัวเองเพิ่งเมื่อกี้นี้ เสื้อนอนอิซาเบลลาค่อนข้างเละเทะ – หน้าอกของเธอหนึ่งเต้าออกมาข้างนอก และปลายเสื้อเธอม้วนขึ้นมาถึงท้อง อวัยวะเพศของเธอเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ และร่างกายผมในระหว่างขาสองข้างซึ่งเธอแยกออกจากกัน
「นี่จะไม่ใช่อะไรที่เธอกลัว พูดอีกอย่าง ฉันอยากจะแทงไม้เนื้อฉันเข้าไปในรูเธอ」
ผมถอดเสื้อผมออกและกลายเป็นครึ่งเปลือยระหว่างผมกำลังทำ
「นั่นมันต่างอะไรกันเล่า!? นายจะข่มขืนฉัน ใช่มั้ย!?」
ผมปิดปากอิซาเบลลาอีกครั้งขณะเธอขึ้นเสียงเธอ
「ไม่ ฉันไม่ข่มขืนผู้หญิง นั่นทำไมฉันจะให้เธอยอมรับฉัน」
ผมนำมือผมออกจากปากเธอและรอเธอตอบ
「อย่างมาไร้สาระน่า! นายคาดหวังว่าจะมีผู้หญิงผู้จะพูด “โอ้ อย่างนั้นเหรอ” แล้วแหกขาพวกเธอให้นายเรอะไงห้ะ!? ไป ออกไปไกลๆ!」
อิซาเบลลาสะบัดแขนและหลุดจากผมไป แต่ทุกครั้งเมื่อเธอทำอย่างนั้น มือเธอตีโดนเอ็นผมซึ่งเริ่มแข็งเรื่อยๆช้าๆจากความบื้อของสาว
「มุ ไม่เห็นเหรอว่าเธอทำลังทำให้ฉันเจ็บ?」
「เอ๋? ……เฮ้ นั่นคืออะไรบนโลกนี้กัน?」
มันไม่เหมือนว่าหัวไชเท้างอกขึ้นจากหว่างขาผมหรือบางอย่าง
แน่นอนมันเป็นเจี๊ยวของผม
「อ-เอ็นนาย…… นี่คือทั้งอันเรอะ?」
อิซาเบลลาหยุดต่อต้านและหลังจากตกใจ เธอลูบเนินปูดในกางเกงของผม
มันดูเหมือนเธอสนใจ
「ใช่ จับมันอย่างอ่อนโยน」
ผมยกสะโพกของผมเพื่อทำให้มันง่ายกว่ากับการที่เธอจะจับทรงผ่านกางเกงผม
สาวมีชีวิตวิตชีวาลูบเอ็นผมค่อนข้างกล้าๆกลัวๆ
「มันยาวมาถึงนี่….. มันใหญ่กว่ามาก…… ใหญ่กว่าเขา」
กับการเปลี่ยนเหตุการณ์ระดับพลิก เธอทำตัวมีเสน่ห์มากขึ้นและเจี๊ยวผมยิ่งแข็งขึ้นและใหญ่ขึ้นจากการกระตุ้นอันอ่อนโยน
「มันยังใหญ่ขึ้นอีก!?」
「แน่นอน ฉันยังแค่แข็ง 80% อ่ะนี่ ฉันจะให้เธอดูใกล้ๆ」
ผมถอดกางเกงและเปิดเผยเจี๊ยวของผม
เจี๊ยวของผมเด้งขึ้นมาข้างหน้าเธอขณะมันถูกปลดปล่อยจากผนึกของมัน
อิซาเบลาหายใจเฮือกเล็กๆแม้ว่าตาเธอไม่ปิดในความกลัว
「มันไม่ใช่แค่ใหญ่ มันหนา…… และขรุขระ…… เกือบเหมือนเจี๊ยวสัตว์ประหลาดบางอย่าง…..」
มันอาจเป็นการตอบสนองไม่ได้เจตนา แต่ปากผู้หญิงเปิดค้างอย่างช้าๆเรื่อยๆและลิ้นชมพูน่ารักของเธอยืดออกไปสู่ความยาวของผม ทันทีเมื่อลิ้นเธอโดนปลาย ผมยืนยันกับเธอ
「ลิ้นเธอแลบออกมาก อยากดูดมันไหม?」
「ม-ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันแค่ตกใจที่มันใหญ่ขนาดไหน แค่นั้น!」
อิซาเบลลาลนลานและซ่อนลิ้นเธอในความปลอดภัยของปากทันที สร้างระยะตัวเธอเองจากผมระหว่างเธอกำลังทำมัน มันไม่ได้ดูเหมือนเธอจะร้องอีกแล้ว
การตอบสนองของเธอคล้ายกับแคทเธอรีน ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอควรจะเป็นพวกติดเซ็กส์
ผมไล่ตามเธอไปและให้เธอจับไม้เนื้อของผมอีกครั้ง
「ไม่อยากใส่นี่เข้าไปในตัวเธอเหรอ? ฉันแน่ใจเลยว่ามันจะทำให้เธอรู้สึกดี」
「ออุ่……น-นั่น-…… ฉันสนใจนิดหน่อย…… จริงๆแล้ว ช่างมันเถอะ!」
「มันเพราะแม็กซิมิเลียนเหรอ?」
「……ฉ- ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น」
เหตุผลที่ลีโอโพลต์ช่วยผมในการแอบย่องตอนกลางคืนนี้นั้นเพื่อเหตุผลนี้ – เพื่อที่จะตัดความรู้สึกที่อิซาเบลลามีกับแม็กซิมิเลียน
มันเหตุผลนี้ที่รีบให้ทางแก้จากการโอบกอดเธอเกิดขึ้น
「ถ้าอย่างนั้นทำมันแบบนี้ ฉันจะช่วยเธอผ่อนคลายสุด มันไม่นับว่าเป็นการนอกใจตราบใดที่มันไม่มีการสอดใส่」
ผมไม่ได้แม้แต่รอให้เธอตอบขณะผมยกต้นขาเธอขึ้นและวางปากไป ณ ช่องคลอดเธอ
「ฮ๊านนนน! อู้ว!」
เธอร้องในเสียงแหลม แต่ไม่ได้ต่อต้าน
มันดูเหมือนผมได้รับการยินยอมจากเธอแล้ว
การช่วยตัวเองก่อนหน้าของอิซาเบลลาทำให้มันเกิดขึ้น แต่มันไม่ได้ใช้เวลานานก่อนช่องคลอดเธอเริ่มเอ่อล้น
แทนการเล้าโลมช้าๆและอ่อนโยน การเคลื่อนไหวที่แรงและดุดันทำได้ดีกว่าบนจิ๊เปียกโชกแล้ว
ผมพยายามดูดน้ำเสียงดังเพื่อให้เธอได้ยินเสียงซึ่งมาจากหว่างขาเธอ ดูดคลิตเธอเป็นครั้งคราว และจากนั้นดันลิ้นของผมไปไกลเท่าที่มันไปได้สู่ข้างในรอยพับด้านในของเธอ
「โอ้ววว! อ๊าาา…… อื๊นนนนนนนนนน!」
ขณะเธอดิ้นในความเสียว เธอวางมือเธอบนหัวของผม
เธอไม่ได้พยายามผลักผมไป แทนนั่นเธอพยายามไม่ให้ผมหยุดแทน
「ปุ่ฮ่า มีอะไร? นั่นดีกว่าฝีมือแม็กซิมิเลียนเหรอ?」
「มันกระทันหันมาก…… เขาไม่เคยใช้ปากนานขนาดนั้น…… ที่สำคัญกว่านั้น อย่าหยุด……」
โอ้ ถ้าอย่างนั้นเขาไม่ได้เลียเธอมาก
ช่างเป็นผู้ชายฟุ่มเฟือย
ผมวางปากกับช่องคลอดเธออีกครั้งและเลียพายุใส่มัน ถูคลิตเธอด้วยจมูกและสร้างการกระตุ้นอันยิ่งใหญ่
อิซาเบลลาดิ้นในความเสียวแและไต่ใกล้ถึงยอดจุดสุดยอด
และจากนั้นในที่สุดเธอก็ไปถึงยอดสูงสุด
「อู๊ว! ตะ-แตกแล้ว……. ฉันจะแตก…… จากปากนาย!!」
ทั้งสองมือของเธอยืดมาสู่หัวของผมและกดมันลงแรงขึ้นมากกว่าที่เธอเคยทำมาก่อนหน้านี้
เพื่อทวีคูณความเสียวของการแตกสุดจิ๊ของเธอผมเอาถั่วของเธอเข้าในปากผมและดูดมันแรงระหว่างทำให้มั่นใจว่ามันไม่ทำเธอเจ็บ
「อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊าาาาาา—-!!」
เมื่ออิซาเบลลาหัวเด้งไปข้างหลัง คลื่นแห่งน้ำฉีดออกเข้ามาในปากผมจากช่องเปิด
ผู้หญิงดูเหมือนแฉะฉ่ำโชกชุ่ม ดังน้ำจำนวนของน้ำหวานที่เธอเล็ดออกมานั้นมหาศาล
แต่ถ้าผมนำปากออกไป มันจะรู้สึกเหมือนผมแพ้เธอ
ผมจะแค่ดื่มมันทุกหยดหยาด
「ฮ่าา…… ฮ่าา…… ช่างเป็นการแตกสุดจิ๊อันเหลือเชื่อ……」
ผู้หญิงเหนื่อยดื่มด่ำอยู่ในความรู้สึกเสียวสะท้านตกค้างสะท้อน ขณะผมกลิ้งเธอคว่ำหน้า
「มันเป็นตาฉันใช้ที่นี่ต่อ」
「ฟุ่เอ๋! อ๊า! ธ-เธอทำไม่ได้นะ!」
อิสาเบลลาผู้อ่อนแอลงจู่ก็ปิดอวัยวะเพศของเธอ
ผมคิดว่าผมจะให้เธอมีอารมณ์และใส่มันเข้าไป แต่ผมดูๆแล้วว่าน่าจะไม่
บางทีเธอต้องการการทำอีกที
「ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอไม่แค่ใช้มือเธอ นั่นจะไม่นับว่าเป็นการนอกใจ」
「อออุ่…… มันร้อนและแข็งมากเลยอ้ะ ฉันไม่เคยคิดว่าเอ็นเช่นนี้มีตัวตนอยู่ในความเป็นจริง」
จริงๆแล้วเราอยู่ในตำแหน่งที่ท่าสุนัขนั้นเป็นไปได้
แต่เธอไม่ได้ยกตูดเธอขึ้นและปกป้องรูของเธอด้วยมือ อย่างไรก็ตาม ผมยังถูเจี๊ยวของผมเข้าไปใส่กายเธอได้โดยที่ไม่แทงเธอ
ไถแท่งบนหลังมือของเธอแทน
ผมแดงของเธอซึ่งกางออกบนเตียงซ่อนไหล่และหลังของเธอ ก่อให้ความเงี่ยนเกิดเพิ่มขึ้นจากอะไรซึ่งผมไม่สามารถมองเห็นและทำให้การโด่แข็งปั๋งของผมยิ่งแข็งปั้ดเข้าไปหนักขึ้น
ทุกครั้งคราที่ผมถูเจี๊ยวผมใส่เธอ ผมเห็นปลายของหูเธอยิ่งแดงยิ่งแดงขึ้นทุกครา
นิสัยก่อนหน้าก็เป็นสัญญานให้กับผมว่าเห็นได้ชัดว่าเธอชอบอุปกรณ์ชิ้นใหญ่ๆ
「ขอบเอ็นบะลั่กคั่กเหรอ?」
「ฉันรักมันเลยล่ะ! ……เอ่อ ยังไงซะ ฉันไม่เกลียดมัน พวกมันแค่ดูลูกผู้ชายดี」
「ถ้าอย่างนั้นใช่เวลาเพื่อดื่มด่ำนี่ ฉันจะถูกับเธอมากเท่าที่เธอต้องการเลย」
ผมถูความยาวถอยหลังไปหน้าอย่างช้าๆ ทำให้มั่นใจว่าเธอไม่ลืมขนาดและความหนา จากนั้นผมเปลี่ยนหัวเรื่อง
「ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดี ทำไมไปมีความรู้สึกอันลึกซึ้งกับแม็กซิมิเลียนล่ะ? เขาเป็นชายประเภทที่ชอบซ่อนตัวเองในห้องใต้ดินของบ้านบางหลังระหว่างปล่อยเธอออกมาอยู่ข้างนอกด้วยตัวเธอเอง」
「ม-เมื่อเขาโอบกอดฉันและฉันถูกพาไปสู่ยอดสุดเสียว มันรู้สึกดี…… และเจี๊ยวเขาใหญ่ด้วย……」
ผมก็บอกได้จากการเล้าโลมก่อนหน้าว่าร่างกายอิซาเบลลาอ่อนไหวมากๆและเธอค่อนข้างเป็นผู้หญิงลามก
ชายผู้รู้ – แม้ว่าจะนิดเดียว – ว่าจะรับมือกับผู้หญิงอย่างไรเขาส่งเธอไปสู่สรวงสวรรค์ได้
ดังนั้นมันไม่ใช่เพราะแม็กซิมิเลียนนั้นเป็นพวกเจ้าชู้มีพรสวรรค์เหลือหลาย
「อิซาเบลลา ฉันมีทักษะมากกว่าหรือมันเขา?」
ผู้หญิงมองผม รู้สึกชะงักกับคำถาม
「เขาทำให้เธอแตกด้วยปากเขาได้ไหม?」
「ด-……ได้ แต่การแตกสุดจิ๊มันไม่แรงกล้าลั่นฟ้าเยี่ยงนี้……」
「แล้วเจี๊ยวเขาล่ะ? อันไหนใหญ่กว่า ฉันหรือเขา?」
ผมดันเจี๊ยวผมใส่เธอให้เธอรู้ทรงถึงทรวง
「เธอ เขาก็ใหญ่นะแต่ชัดเจนว่าไม่บะลักคั่กเท่านี่……」
เธอบ่งชี้ขนาดเขาด้วยมือของเธอ
ฟุ่ฟุ่ฟุ่ แค่นั้นเพียงเท่านั้นเองหรือ?
「แต่เขาจะเล้าโลมทั้งเรือนร่างฉันอย่างดีมากและ-」
ก่อนเธอจะพูดจบประโยค ผมกอดเธอจากข้างหลัง เลียไหล่เธอระหว่างเอื้อมเข้าไปใต้เธอเพื่อจับหน้าอกเธอด้วยมือหนึ่งข้าง
อีกมือนั้นไปถูกคอเธอและถูเบาๆ อย่างเป็นธรรมชาติว่าผมไม่หยุดถูหว่างขาเธอด้วยเจี๊ยวของผม
「อ๊า! ม-ไม่มีทางน่า เธอแค่จับนิดจับหน่อยแค่จี๊ดเดียวเอง!」
ผมทั้งลูบทั้งถูต่อและเรือนร่างของอิซาเบลลาก็เปลี่ยนเป็นแดงในท้ายที่สุด ดั่งทั้งตัวเธอกำลังแดงเขิน
มันง่ายมากที่จะทำให้เธอมีอารมณ์ ดังนั้นเธอน่าจะกลายเป็นทำอะไรไม่ถูกเมื่อผมแทงเข้าไปในเธอแบบนี้
「นั่นเป็นยังไง ฝีมือฉันก็ไม่ได้กระจอกเหมือนกันด้วย ถ้าเธอให้ฉันเข้าไป ฉันทำให้เธอรู้สึกยิ่งดีกว่านี้ได้」
ผมเคาะเบาๆบนมือที่ปกป้องช่องคลอดด้วยหัวเจี๊ยวของผม
「แต่…… นั่นจะเป็นการนอกใจเขา ฉันสาบานว่าจะรักแค่เพียงเขาเท่านั้นด้วยอ้ะ」
แม้ว่าอิซาเบลลาอยู่ในน้ำตา เธอไม่ได้ผลักไสผมออกไป
「นึกภาพด้วยความคิดเธอดูซี่ เจี๊ยวฉันจะเข้าไปในเธอ…… น่าจะไปถึงด้านหลังทันที และจากนั้นฉันจะกระแทกมันใส่มดลูกของเธอ」
「อาา…… มดลูกฉัน…… กระแทกมัน……」
อิซาเบลลาพึมพำอย่างจับใจความไม่ได้ พยายามจะพูดสิ่งที่ผมพูดซ้ำ
「นอกจากนี่ เธอรู้สึกมันได้ ปลายของไม้เนื้อฉันนั้นกว้างกว่ารูของเธอ…… แน่นอนว่ามันจะขูดข้างในเธอได้อย่างดิบดิ ฉันจะขยี้จุดกระสันสองจิ้มแตกของเธอระหว่างแหกเธอบานและมุ่งกระแทกแหวกตัวมันเองลึกข้างในอุโมงค์เธอ」
「จะขูด…… จะแหก เจี๊ยวเบ้อเริ่มเทิ่มจะ…… เข้ารูของฉัน……」
มืออิซาเบลลากลายเป็นไร้เรี่ยวแรงและการป้องกันรอบจิ๊เธอถูกลดลงอย่างช้าๆเรื่อยๆ
ผมนำปากไปใกล้สู่หูและกระซิบบอก
「ทำไมไม่เปลี่ยนมารักฉันและยอมให้ตัวเองรู้สึกดีเล่า อิซาเบลลา เธออยากได้ฉันข้างใน แค่นำมือออกไป」
「อา…… อู้ววว」
ณ ทันใดนั้นเอง มือของเธอดึงกลับไปอย่างรวดเร็ว เปิดเผยตูดและช่องคลอดของเธอ
「ถ้าอย่างนั้นฉันจะรับมันว่าเธอยินดี」
ผมดันตัวเองใส่หลังเธอและจับไหล่เธอ ไถไม้เนื้อโดยไม่ลังเลไปสู่อวัยวะเพศของเธอ
เหมือนที่ผมบอกผู้หญิงไปแล้วทุกอย่าง เจี๊ยวผมขูดกับกำแพงภายในและกระตุ้นข้างในขณะทั้งความยาวเดินทางผ่านเนื้อเยื่อนุ่มและไปถึงจุดสุดท้าย
「นนนนนนนนนนนนนนนนี๊!! ม-มันเข้าไปแล้ววววววว! ฉันนอกใจเขาาาาาาา!」
ผมไม่หวั่นไหวเมื่อในที่สุดผมก็ได้ใส่เข้าไปข้างใน บวกกันกับผู้หญิงจะไม่อยากให้นั่นเกิดขึ้นด้วยเหมือนกัน
ผมเหวี่ยงสะโพกผมอย่างดุดันจากตั้งแต่แรกเริ่มแทงกระแทกส่วนลึกที่สุดของความรักใคร่ของเธออยากต่อเนื่อง
「อั่กก๊าาาาาาาาาาา! อุว้าาาาาาาาาาา!」
เสียงของเธอจะดังเกินไป ดังนั้นผมให้เธอกัดหมอนระหว่างแทกกระตุ้นดุ้นกระแทกซ้ำๆรัวๆไปใส่เธอ
ด้วยทุกการแทรกทิ่ม เธอจะฉีดน้ำหวานแห่งรักเธอกระจายและแขนขาของเธอจะยืดออกมา ช่างเงี่ยนง่ายจริงๆ…… ไม่มีอะไรที่เธอจะทำได้จากการถูกหลอกใช้โดยเหล่าผู้ชายเมื่อร่างกายเธอลามกขนาดนี้
「มันรู้สึกดีมั้ย? ไม่ใช่ว่ามันดีกว่ากับฉันเหรอ?」
「นื้อออออออออออออออ–!! นื้อออกึ่อื้อออออ!!」
อิซาเบลลายิ่งกัดลงสู่หมอนหนักขึ้นขณะเธอส่ายหัวเธอในความคลั่งเสียว ทำให้มันยากในการระบุว่าเธอเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
อย่างน้อยผมจะจบสิ่งที่ผมเริ่ม
ขณะอิซาเบลลาคว่ำหน้าคว่ำตาอาละวาด ผมไต่ขึ้นไปบนเธอและทิ้งสะโพก
เสียงร้องอู้อี้และเสียงของน้ำกระจายบรรเลงพร้อมกันอย่างไม่จบไม่สิ้น และแม้แต่ผมก็เริ่มลืมนับแล้วว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่
ขณะผมเข้าถึงการน้ำแตกอันเลี่ยงไม่ได้ ผมหันหัวของสาวผู้ถูกจับกดสู่ผมทำให้แน่ใจความรู้สึกของเธอเป็นสองเท่า
「หน้าอะไรกันนี่」
ผมไปพูดบางอย่างหยาบคายอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ร่างกายเธอที่ยืดแยกออกไปเหมือนกบถูกกดทับแบน ดูค่อนข้างแย่ แต่หน้าเธอแค่แย่ถ้าไม่แย่หนักกว่า
ด้วยตาของเธอกึ่งเปิดกึ่งปิดและเหลือกขาว ระหว่างลิ้นของเธอห้อยแลบยาวออกมาอย่างเละเทะและเหนียวติดผ้าปูเตียง
น้ำตาและขี้มูกหยุดลงจากรูหลั่งบนใบหน้าเธอและน้ำลายไหลย้อยลงจากปากเธอเหมือนเธอเป็นตุ๊กตาพังโดยความเสียว
「มันดีมากกกกก องคชาติใหญ่นั้น ฮ่าาาฮฮฮฮิ๊…… อ่ะเฮฮะ……」
เธอไม่ได้ดูเหมือนมีความสามารถพูดด้วยสมองได้อีกแล้ว
ผมควรจะรีบจบในไม่นานเพื่อผู้หญิงด้วย
「ฉันจะรุกรานมดลูกเธอด้วยเอ็น เธออาจท้อง」
「อ่าาเฮะ……ทะ-……-อ้อง…… อย่า」
เธอยังมีเหตุผลอยู่บ้างเหลือในตัวเธอในฐานะนายกเทศมนตรี
「ฉันบอกเธอไปแล้วให้ทอดทิ้งแม็กซิมิเลียนแล้วเป็นของฉัน และจากนั้นเธอจะบอกฉันทุกอย่าง รวมทั้งว่าเขาอยู่ที่ไหน ถ้าเธอทำ ฉันจะทำให้เธอมีความสุข」
「ทรยศ…… ชายคนนั้น…… แต่…… เพราะทั้งหมด……」
「มันรู้สึกเหลือเชื่อเมื่อฉันน้ำแตกเข้าไปในมดลูกของเธอ ดีกว่าอะไรใดๆที่เธอได้เคยรู้สึกมาก่อน」
ดวงตาละลายกระนั้นว่างเปล่าของอิซาเบลลาเปิดกว้างขึ้น
「ฉันจะ…… ตายจากนั่น…… ตายเพราะเสียว…… ขณะฉันแตก……」
ผมยกสะโพกของผมและเปลี่ยนมุมแยงทแยงแทง
ผมรัดผู้หญิงอย่างแน่นและจูบริมฝีปากเลอะน้ำลายของเธอ
「พี่จะแตก…… เธอจะถูกขโมยโดยฉัน!」
เอ็นของผมดันผ่านทางเข้าหลวมๆของครรภ์เธอด้วยเสียงอันอธิบายไม่ได้
การกระตุ้นของปลายขณะมันถูช่องผ่านแคบส่งผมไปเฉียดๆขณะผมปล่อยภาระ
「ม-มันเข้าไปข้างในนนนน! ฉันไม่เคยรู้สึกนี่มาก่อนนนน! ไม่ไหววววววววว!」
อิซาเบลลางอหลังมากเสียจนเธอน่าจะหักกระดูกสันหลังของเธอถ้าผมไม่กดเธอไว้
ในช่วงเวลาต่อมา เธอสลบ
ณ วินาทีสุดท้ายก่อนเธอสลบไป ผมแน่ใจว่าเธอพูดว่า: “ฉันไม่ต้องการชายคนนั้นอีกแล้ว เจี๊ยวนี้ดีกว่ามากเลย!”
วันต่อมา
「จริงเลยว่านี่คืออะไรที่พวกเขาเรียกว่าการได้ชุดใหญ่」
ขณะทริสตันพูด ผู้บัญชาการระดับสูงสุดของผู้คลั่งไคล้มากราโดยผู้มาด้วยกันกับนายกเทศมนตรีแล้วก็ทรัพย์สินที่ซ่อนไว้โดยพวกเขากำลังถูกลากออกมาทีละอย่างตามๆกัน
พวกเขากำลังซ่อนอยู่ในทางน้ำซึ่งดึงน้ำและส่งไปทั่วทั้งเมืองซึ่งไม่ได้ดูเหมือนกว้างพอที่จะพอดีกับคนเมื่อมองผ่านๆ แต่มีพื้นที่ใหญ่เปิดขึ้นในตรงกลาง ดูเหมือนมันสร้างขึ้นหลังจากใช้ประโยชน์จากบริเวณกว้างดั้งเดิม
มากกว่านั้น มีทางซึ่งนำไปสู่ข้างนอกเมืองจากที่นั่น
「เรานั้นโชคดีที่พวกเขาไม่วิ่งหนีไปเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้」
ซีเลียก็ถอนหายใจโล่งใจด้วยเหมือนกัน
นายกเทศมนตรี อิซาเบลลา คือคนเดียวที่รู้ความลับเกี่ยวกับทางน้ำนี้ ดังนั้นพวกเขาต้องมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกพบ
เพราะกองทัพของผมเฝ้าตรงบริเวณนั้น มันดูเหมือนพวกเขาจะอยากรอจนกว่าเราจะถอยทัพแทนที่จะพยายามหนีแล้วถูกจับ
「เรายืนยันคนที่เราจับแล้วและมันดูเหมือนเราจับตัวผู้บัญชาการระดับสูงทั้งหมดสำเร็จ」
「ทำได้ดีมาก เราได้รับความเสียหายเป็นผู้เสียชีวิตจำนวนที่คาดไม่ถึง แต่เราทำตามเป้าหมายทั้งหมดของเราสำเร็จ」
ผมพยักหน้าขณะผมมองข้อมือของผู้บัญชาการศัตรูถูกมัดด้วยเชือก
หนึ่งในพวกเขาจ้องอย่างยั่วยุ ณ ทางนี้…… ที่แม่นยำกว่านั้น ณ อิซาเบลลลาผู้กำลังยืนอยู่หลังผม
「……อีดอก กล้าดียังไงที่ทรยศฉันแบบนี้ แม้ว่าฉันแสดงความรักกับเธอมากขนาดนั้นทั้งหมด..….」
โฮฮฮ่ ถ้าอย่างนั้นเจ้าคนนี้คือคนที่ถูกเรียกว่าแม็กซิมิเลียน?
ขอโทษแต่ฉันขโมยผู้หญิงของนายไป
「…….」
「อะไรถูกพูดกับเธอเธอถึงได้ทำอย่างนั้น!? มันเพื่อเงินเหรอ!? หรือบางทีเธอจะได้ตำแหน่งในโกลโดเนีย!?」
แม็กซิมิเลียนตะโกนในท่าทางไม่น่าดู และระหว่างผมมีเจตนาจะอยู่เงียบๆ อิซาเบลลาเข้าหาเขาด้วยสีหน้าสงบ
「ตอนนี้เมื่อฉันมองนายดีๆ นายไม่ใช่ผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นหลังจากทั้งหมด」
「ฮ๋าาา!?」
อากาศในบริเวณดูเหมือนจะหยุดไหลเวียน
「ฉันขอโทษ แม็กซิมิเลียน ฉันมันไร้เดียงสาที่เชื่อว่าไม่มีชายคนใดจะไปถึงระดับของนาย」
อิซาเบลลาจับแขนของผมและถูแก้มเธออย่างน่ารักบนมัน
คิ้วของซีเลียยกขึ้น ดังนั้นได้โปรดหยุดสำหรับตอนนี้
「หลังจากถูกโอบกอดโดยเขา ฉันได้เรียนรู้ว่าผู้ชายของจริงนั้นเป็นแบบไหน นั่นทำไมไอ้ฝีมือครึ่งๆกลางๆของนายและเจี๊ยวไปไม่ถึงมาตรฐานของนายนั้นไม่ได้เป็นที่ต้องการอีกต่อไปแล้ว จากตอนนี้ไป ฉันจะได้รับรักจากเอ็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ลาก่อน แม็กซิมิเลียน ฉันไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง」
หลังจากได้รับคำตอบเย็นชาเยี่ยงนั้น เหล่าชายใกล้ๆมองเขาด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจ
แม็กซิมิเลียนถูกนำตัวไปพร้อมปากยังค้างเปิดห้อยในความไม่เชื่อ
เขาจะถูกลากไปสู่เมืองหลวงและประหารที่นั่น
ผมน่าจะให้อาหารดีๆสุดท้ายเขาสักครั้งเพื่อที่เขาจะไม่ตามหลอกหลอนผมเมื่อเขาตาย
หลังจากการต่อสู้ ทองประมาณ 30,000 ทองถูกยึดจากทรัพย์สินอันถูกซ่อนโดยผู้คลั่งไคล้มากราโดและอโตรัวก็จ่ายประมาน 10,000 ทองเพื่อชดเชยความเสียหายใดๆที่ถูกก่อขึ้นด้วย
แต่ส่วนใหญ่แล้วนั่นทั้งหมดเกิดขึ้นโดยกิลเดรสและทหารของเขา
อิซาเบลลากำลังถูเรือนร่างเธอเข้ากับผมขณะเธอยืนกรานจะจ่ายผม ดังนั้นผมตัดสินใจรับเงิน
อโตรัวคือเมืองใหญ่มากและร่ำรวย แม้ว่าการเสีย 10,000 นั้นยังเจ็บปวด
มากกว่านั้น ทหารของพวกเขา…… ผู้ค่อนข้างจะเป็นพลเมืองพวกเขาได้รับผู้เสียชีวิตไปค่อนข้างมากมาย และกำแพงเมืองซึ่งพิจารณาได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของเมืองพวกเขาเกือบถูกลดไปเป็นซากเศษหินโดยปืนใหญ่ของเรา
คนถูกโทษถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั่นกลายไปตกอยู่กับอิซาเบลลาในฐานะนายกเทศมนตรีและพลเมืองแม้แต่เริ่มวิจารณ์เธออย่างเปิดเผย
ถ้าปล่อยไว้เฉยๆ เธอจะอยู่ในอันตรายที่จะถูกลอบสังหารหรือพลเมืองจะก่อกบฏ
เราเอาตัวนายกเทศมนตรีไปไม่ได้และผมอยู่ข้างหลังเพื่อปกป้องเธอไม่ได้ด้วยเหมือนกัน
「กิลเดรสพูดเกี่ยวกับสัญญากับพ่อเธอหรือบางอย่าง ถ้าอย่างนั้นผมจะให้เขาดูแล」
ตอนนี้อำนาจราชาของเขาถูกระงับ เขาควรจะมีเวลาว่างเยอะ
แม้ว่าเขาเดินทัพทหารคนใดๆไม่ได้เลย เขายังให้คำแนะนำได้
นอกจากนี้ ผมแน่ใจว่ามันดีกว่าที่จะให้ผู้ปกครองช่วยแทนที่จะเป็นคนนอกเหมือนผมแทรกเข้าไป
ผมจะส่งความร่ำรวยเป็นชุดไปทางจดหมายให้กิลเดรส, มัดสมาชิกผู้คลั่งไคล้มากราโดทั้งหมด, และจากนั้นมุ่งหน้าออกไป
「……ในที่สุดมันก็จบ」
「ท่านว่าอย่างนั่น ถ้าหัวกล้ามบางคนไม่ทำอะไรไม่จำเป็นเราจะมีเวลาที่ง่ายกว่า」
เขาพูดมาแล้วว่าผมเรียกเขาได้เมื่อต้องการความช่วยเหลือ ถูกไหม?
ผมหวังว่าเขาเตรียมตัวสำหรับสถานการณ์สุดขีดถ้าอย่างนั้น
เรื่องราวข้างเคียง ไม่กี่วันหลังจากนั้น
「เอเกอร์ซามะ ผู้ส่งสาส์นด่วนจากอโตรัวมาถึง」
ไม่นานหลังจากเราออกมาจากอโตรัว ผู้ส่งสาส์นไล่ตามมาหาเราจากข้างหลังก่อนเราจะไปถึงดินแดนของเรา
ผมมองดูจดหมายและมันมาจากอิซาเบลลา
มีการกบฏหรือบางอย่างหรือ?
「พี่จะอ่านมัน มาดูกัน…… มันคือจดหมายขอโทษ」
ขอโทษ? เราได้รับเงินชดเชยมาแล้ว ดังนั้นผมไม่คิดว่ามีอะไรอีกที่จะต้องการการใช้งานผู้ส่งสาส์นด่วน
ซีเลียอ่านต่อ
「ฮาร์ดเลตต์ซามะที่รัก ฉันขอโทษ ฉันรู้สึกว่าฉันต้องขอโทษที่ต้องจากลาจากท่านชั่วคราวหลังจากท่านสร้างกุศลให้ฉันโดยการสอนให้ฉันรู้ว่าผู้ชายที่แท้จริงเป็นเยี่ยงไร」
จากลา? ผมยิ่งสับสนหนักกว่าเดิมมากขึ้นและมากขึ้นที่นี่
「เมื่อกังวลเพื่อตัวฉัน เพื่อนดีที่สุดของพ่อของฉันกิลเดรสมาสู่อโตรัว」
ผมส่งจดหมายให้เขาจริง ดังนั้นนั่นไม่มีอะไรแปลก
「และจากนั้นเมื่อคืนที่แล้ว เขาฝืนตัวเองมาใส่ฉันและฉันยอมแพ้การรุกของเขา ด้วยเอ็นสุดน่ากลัวจับหัวใจที่แข่งได้กับสิ่งนั้นของฮาร์ดเลตต์ซามะ และความเสียวจับใจเทียบกันได้…… ฉันสาบานว่าจะกลายเป็นผู้หญิงของกิลเดรส」
「……อะไรกันวะ?」
「นี่ไม่ได้หมายถึงความรักที่ฉันมีต่อท่านนั้นหายสิ้นไป แต่ความรักสำหรับชายผู้โอบกอดฉันตอนนี้นั้นไม่หยุดไป ถ้าท่านได้มีวันกลับมาสู่อโตรัวอีกครั้ง ได้โปรดมาโอบกอดฉันเมื่อไหร่ก็ตามที่ท่านอยากทัน ฉันนั้นจะกลับไปเป็นผู้หญิงของท่านทันทีดังนั้น-……-อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี่ย!!?」
ซีเลยโยนจดหมายลงบนพื้นแล้วกระทืบมัน
เมื่อมองมันอีกครั้ง ที่นั่นมีรอยเปียกอยู่ทั่วที่ว่างและมันดูเหมือนงอง่ายอย่างแปลกๆ
อย่าบอกผมนะว่าเธอเขียนนี่ระหว่างเธอกำลังถูกซั่ม
「เอเกอร์ซามะ! ท่านควรทิ้งยัยผู้หญิงลามกเหมือนเธอ! เธอนั่นเอากับใครก็ได้ตราบใดที่คนนั้นมีเจี๊ยว」
นั่นอาจจริง
ถ้าคนหนึ่งคิดเกี่ยวกับมัน มันแค่ไม่กี่วันก่อนที่ผมจะจากมาเท่านั้น……
และเธอไปอยู่บนชายอีกคนแล้วเมื่อพิจารณาว่าจดหมายนั้นใช้ 2-3 วันเพื่อมาถึงเรา
เธอก็มีร่างกายที่ลามกด้วย แต่เธอเสียความยับยั้งช่างใจทั้งหมดจริงๆถ้าเธอนอกใจและปล่อยให้ตัวเธอถูกชิงไปโดยชายอีกคน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผมตกใจมากที่สุดนั้นคือกิลเดรส ผู้กินและพิชิตลูกสาวของเพื่อนสนิทของเขาผู้ฝากให้เขาดูแลเมื่อวันแรกที่ไปถึงในอโตรัว
「พี่ให้เขาเจอผู้หญิงคนใดๆของพี่ไม่ได้เลย」
「เห็นด้วย! หนูก็เหงื่อเย็นออก เมื่อไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาอาจจะกระโจนใส่หนู」
ซีเลียอยู่ในตำแหน่งที่อันตราย
ผมต้องมั่นใจว่าปกป้องเธอดีกว่านี่จากตอนนี้ไป
ขณะผมลูบซีเลียและมองดวงตาน่ารักเธอหรี่จากความรู้สึกน่ายินดี เราไปถึงบ้านอย่างช้าๆ
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูร้อน
สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 159,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 23,000 ลินต์บลูม: 4000
กองทัพส่วนตัว: 10,900 คน
ทหารราบ: 5400, ทหารม้า: 800, พลธนู 750, ทหารม้าธนู: 3950
ปืนใหญ่: 12
สินทรัพย์: 40,300 ทอง (ค่าชดเชย +40,000)
คู่นอน: 206, เด็กผู้เกิดแล้ว: 46
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
