ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 218 ศึกป้องกันมอลต์ ③ การทำลายกองทัพผู้รุกราน

–มุมมองเอเกอร์–

「ศัตรูกระจัดกระจายจากการยิงปืนใหญ่ ตอนนี้มันเป็นโอกาสดีที่จะบุกเข้าไป!」

「ใช่…… แต่พี่เอาหมวกนี้ออกไม่ได้เหรอ」

「ไม่ได้」

ผมถอนหายใจและถูผิวเหล็กที่คลุมทั้งหัว

เราตัดสินใจแยกเป็นสองกลุ่มก่อนเข้าปะทะศัตรู

กลุ่มแรกมีทหารม้า ระหว่างกลุ่มที่สองเป็นคนอื่นทั้งหมด

คุณค่าจริงของทหารม้านั้นก็เมื่อพวกเขาถูกใช้ในการรุก

กระจายออกเป็นขบวนแถวที่ป้อมปราการแรมเป็นหน่วยทหารราบที่นำโดยลีโอโพลต์ ผู้กำลังรอศัตรูด้วยปืนใหญ่อยู่กับที่

ผมถูกบอกว่าพวกเขาจะเริ่มยิงปืนใหญ่ก่อนศัตรูเริ่มโจมตี

แบบนั้น พวกเขาสร้างความสับสนในหมู่ศัตรูได้มากที่สุด

ระหว่างนั้น ผมดูแลหน่วยผสม 3000 คน ซึงมีทหารม้าธนู และผมรอพร้อมไม่ไกลจากป้อมปราการ เราจะบุกใส่ด้านข้างศัตรูในเวลาเดียวกันที่ยิงปืนใหญ่

มันเมื่อผมพร้อมออกศึกและกระโดดขึ้นบนหลังม้าที่ผมถูกมอบหมวกเกราะที่ปิดหัวผมหมดเลยให้

ซีเลียที่อยู่ข้างผมก็จะเจอกับกองทัพแวนโดเลียเธอเลยใส่หมวกเกราะแบบเดียวกัน

แต่ตอนนี้ผมลูบหัวเธอไม่ได้

「มาแค่รีบขยี้พวกเขาเพื่อที่พี่ลูบหัวหนูได้มากเท่าที่ต้องการ ทหารทั้งหมด ตามฉันมา!」

ทหารม้าทั้ง 3000 คนเริ่มบุกเข้าตีหลังคำสั่งเดียวเท่านั้น

ระหว่างที่ศัตรูมีทหาร 10 000 คน ตอนนี้พวกเขาอยู่ระหว่างถอยทัพ

มันจะใช้ความพยายามเพื่อเปลี่ยนจากขบวนแถวล้อมเมืองสู่ขบวนแถวต่อต้านหารม้า

แต่เราจะไม่ให้เวลาพวกเขาทำ

「บุกกกกกกกกกก!!」

เมื่อเสียงม้าควบเริ่มทำให้ทหารศัตรูกลัว เราเปลี่ยนสู่การพุ่งเข้าตีเต็มรูปแบบ

ทหารม้าธนูดึงคันธนูและทหารม้าหอกแทงหอกใส่เหยื่อข้างหน้าระหว่างวิ่งเต็มความเร็ว

ทุกคนตะโกนและยกธงทหารอาสา…… เฮ้

「ธงเรา! แกยกธงเรา! ทำไมแกมีนั่นอยู่กับแก!?」

มันดูเหมือนคนภูเขาไม่เข้าใจความหมายของธงที่พวกเขานำมาให้และธงที่ปรกติพวกเขามี

ธงดำถูกเก็บลงและซ่อนโดยทหารม้าธนูหญิง…… ผู้ผมจะทำโทษทีหลัง และทำให้แน่ใจว่าตูดเธอได้รับรักเยอะๆ

「พวกเขาเห็นมันแล้วตอนนี้แน่นอน!」

「มันไม่เป็นไร พวกเขาปิดตาแน่นพวกเขาไม่เห็นอะไรหรอก」

แทนที่จะกังวลนั่น เราต้องเน้นกับการตีศัตรูให้แตกพ่าย

「เราจะตีฝ่า」

ทหารม้าธนูแยกไปซ้ายขวาทีละสองคนและสร้างขบวนแแถวยาวเลื้อยไปมาเหมือนงู ระหว่างทหารม้าหอกสร้างขบวนแถวสามเหลี่ยมแหลมข้างพวกเขา

ไม่มีการโจมตีสวนมาจากธนูศัตรู

เราโจมตีด้านข้างขบวนแถวล้อมเมืองและพวกเขาควรถอยในความสับสนเพราะการยิงปืนใหญ่ต่อเนื่อง

「ยิง!」

กับคำสั่งลูน่า ทหารม้าธนูที่อยู่ข้างหน้าบุกระหว่างยิงออกไป

พวกเขามีขบวนแถวแนวตั้งยาว และแม้ว่าจำนวนน้อย มันขัดจังหหวะศัตรูที่รีบเปลี่ยนขบวนแถวได้พอ

「นักธนูบนหลังม้าเหรอ!?」

「พวกเขาคืออะไร? พวกเผ่าป่าเถื่อนเหรอ!?」

ทหารม้าธนนูที่ยิงออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นพร้อมต่อสู้ระยะประชิดและชักดาบ วิ่งออกไปข้างหน้าทหารม้าหอก

มันเป็นการเปลี่ยนที่งดงาม น่าจะเพราะฝึกรายวัน

ศัตรูยอมแพ้กับการพยายามป้องกันด้วยหอกยาว และเรียงแถวทหารราบและหน่วยหน้าไม้เพื่อสร้างกำแพง

ด้วยเสียงปัง ลูกดอกจากหน่วยหน้าไม้ยิงออกไปและทำทหารม้าไม่กี่คนตาย แม้ว่าพวกมันเป็นความเสียหายในจำนวนที่ไม่สำคัญและไม่มีผลกับสถานะการต่อสู้โดยรวม

「ห-หน่วยหน้าไม้ เติมกระ-…… อุว้า」

ไม่มีทางเลยที่เราจะปล่อยให้พวกเขาเติมกระสุน

ทหารม้าหอกแทงเข้าโล่เล็กกระจิ๊ดริดและแทงศัตรูสองสามคน

ความพยายามครึ่งๆกลางๆและโล่หยุดพละกำลังของการโจมตีบนหลังม้าไม่ได้ และแม้ว่าพวกเขากันมันได้ จังหวะของแรงส่งจะส่งพวกเขากระเด็นถอยหลัง

และยิ่งมากกว่านั้น เกือกม้าของแถวทหารม้ายาวกวาดศัตรูที่ล้มตายสิ้นไป

「ฉันว่าฉันจะลุยด้วย!」

มันน่ารำคาญที่มองเห็นได้แคบ แต่มันช่วยไม่ได้

ผมยกหอกก่อนแทงอย่างรุนแรงใส่ทุกอย่างหน้าผม

เติมจังหวะแรงส่งของชวาร์ซจากการบุกของเขากับการโจมตีของผม ผมไม่ได้แค่แทงทหารศัตรูหนึ่งคนทะลุโล่ ผมก็ทำลายหน้าของทหารหลังศัตรูหลังคนแรกด้วย

「ฉันยังไม่เสร็จ」

ผมเหวี่ยงหอกไปด้านข้างและทำทหารสองคนกระเด็นไป ผมแทงเข้าสู่อีกสามคนที่เหลือ ส่งพวกเขาทั้งหมดบินไป

「ไอ้บัดซบ!」 「ม-ม้าใหญ่ตัวนี้…… อุเกี๊ยะ!」

ทหารผู้น่าสมเพชที่พยายามจะกันชวาร์ซจากการวิ่งโดนกระทืบระหว่างอีกคนโดนเตะหน้าจากขาหน้า

เพราะเขายกขาสูงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ตัวเขาเอียงขึ้นไปข้างหลังมากอยู่

「เจ้าบ้าเอ๊ย! แกจะทำยังไงถ้าฉันตก?」

ชวาร์ซร้องเหมือนเขาไม่ใส่ใจและไปข้างหน้าต่อโดยไม่เสียความเร็ว

ศัตรูใดๆผู้โดนเตะด้วยน้ำหนักทั้งหมดของเจ้านี้จะดูไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ผมจะไม่พ่ายแพ้ให้ม้าลามก

มันอาจเจ็บ แต่นายจะแค่ทน

「อุโออออออ้!!」

ผมจับเกราะบนหัวชวาร์ซ จับตัวเขาด้วยมือซ้ายระหว่างใช้หอกในมือขวาเพื่อทำให้เขาหมุน

ขณะที่ม้าลามกถูกลากไปทั่ว เขาบ่นว่าเจ็บ แต่ผมไม่หยุด

「โด่ะว้าาา」 「อ-อะไรกันเนี่ย!?」 「แบบนั้นเราเข้าไปใกล้ไม่ได้!」

พลังการพุ่งไปข้างหน้าและพละกำลังดิบๆของผมผสมกันได้อย่างดิบดีถ้าถามผม

คนเหล่านั้นที่พยามเข้าใกล้เราตอนนี้ไปดิันกลางอากาศขณะที่พวกเขาถูกชนกระเด็น

สามเมตรคือระยะของหอกผมและนั่นคือระยะป้องกันของผม

「เอเกอร์ซามะ! เราเจาะขบวนแถวศัตรู!」

พวกของเราเจาะรูในขบวนแถวศัตรูแล้วและตอนนี้อาละวาดอยู่ในกลางแถวศัตรู

「ตอนนี้เราตีฝ่าไปได้ถึงอีกฝั่ง เราต้องสู้ไม่หยุด! แค่จัดการการศัตรูที่มาขวางทาง!」

นี่คือโอกาสสร้างความเสียหายใหญ่ให้กับศัตรูที่สับสน แต่ถ้าเราหยุดสู้ เราอาจเสียคนเยอะด้วยเหมือนกัน

ตอนนี้เราต้องตีฝ่าพวกเขา

「ทำอะไรน่าเกลียด มาเรียกตัวเองว่าทหารอาสา! อย่างที่คาดนายต้องเป็นนายพลดัง!」

「ถ้านายมั่นใจทักษะถ้าอย่างนั้นมาท้าทายเรา!」

「อย่างยุติธรรมสิ!」

ทหารม้าหนักวิ่งมาหาเราเพื่อกันถนน

จากอุปกรณ์และเครื่องประดับของเขา พวกเขาเป็นอัศวินบางอย่าง

ผมไม่รู้ว่าแวนโดเลียเรียกพวกเขาว่าอะไร

ไม่ว่าอย่างไร มันแปลกที่พวกเขาเรียกหาการสู้แบบยุติธรรมระหว่างพวกเขาวิ่งใส่ผม 3 ต่อ 1 บางทีพวกเขาประเมินว่าผมแข็งแกร่งเท่าอัศวินสามคน

「ออกไปไกลๆถ้าไม่อยากตาย」

อย่างน้อยผมจะเตือนพวกเขา

「ฮ่าฮ่าฮ่า! หนาวเหรอ?」 「เราพี่น้องชนปา!」 「เตรียมตะ-…… ปิ้ว!」

ผมว่าพวกเขาไม่เห็นหอกผมเมื่อผมตัดหัวของสามพี่น้องเรียงกัน

หลังจากฟันสามครั้งเท่ากันเรียงกัน พวกเขาสามคนหัวหาย

「สร้างวงกลมและให้พวกเขาไป เมื่อเขาวิ่งผ่าน ยิงหน้าไม้ใส่เขาให้เป็นเม่น」

ผมเจอผู้บัญชาการพยายามให้ลูกน้องใจเย็นต่อจากสามพี่น้องที่ผมเพิ่งเก็บกวาด

「ฉันจะเพิ่มอีกคน」

「เอื้อออ!」

ผมวิ่งผ่านผู้บัญชาการหลังจากทุบร่างเขาด้วยหอกของผม

เราฝ่าศัตรูมาแล้ว

「กุ่ฮ่า…… ดูเหมือนฉันตกม้า เฮ้นาย นำฉันกลับไปขึ้นหลังม้า」

「ต-แต่ ผู้บัญชาการครับ……」

「มีอะไรอีกเล่า คายมันออกมา!」

「ผ-ผู้บัญชาการ…… ครึ่งล่างท่านยังอยู่บนม้า……」

นั่นปรกติในการต่อสู้ ผมภาวนาให้ตายอย่างสงบโดยไม่โกรธแค้นกัน

「ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ได้เวลาแทงคนแล้ววววว!」

อิริจิน่าฝ่าเข้ามาและฟาดขยี้หัวของลูกน้องระหหว่างม้าของเธอเหยียบท่อนบนของผู้บัญชาการ

ผมแน่ใจว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีโอกาสโดนสาปแช่ง เคซี่พิสูจน์มัน

ทหารม้าหอกและทหารม้าธนูตามหลังผมมา ฝ่าศัตรูและไปถึงอีกฝั่ง

「ทหารม้าหอก นายไปข้างหน้าและเตรียมบุกอีกครั้ง ทหารม้าธนูทำเหมือนที่ฝึกมา!」

「ครับท่าน!」 「ได้!」

ศัตรูเริ่มหยุดกันเราวิ่งออกแล้วและควรเล็งยิงหลังเราเมื่อเราผ่านพวกเขา ผมคว่าทหารม้าธนูทำอะไรได้ไม่เหมือนคนอื่นเล็กน้อย

「ศัตรูผ่านไปแล้ว! ดี เล็งหลังพวกเขาและย่ะ-……」

「เริ่มการกลับหลังยิง」

ทหารม้าธนูเปลี่ยนดาบกับธนูและหันหลังกลับทันทีเพื่อยิงแล้วยิงอีก

ธนูบินไปข้างหลังระหว่างม้าพาพวกเขาไปข้างหน้า แถมความแม่นยำก็สูงกว่าพลธนูทั่วไปด้วย

「อุ่ว้าาา!」

「หน่วยหน้าไม้ ยิงพวกเขากลับไป!」

「นั่นเป็นไปไม่ได้! มันทำไม่ได้เมื่อเราถูกยิงใส่อย่างนี้……!」

ทหารม้าธนูยิงแหลกใส่ทหารศัตรูที่ตอนนี้ไร้การป้องกัน และสร้างระยะได้อย่างงายดาย

「ศัตรูอยู่ในความสับสนมาก บุกพวกเขาอีกครั้ง!」

เพิ่มเติมจากการถูกเปิดรูใหญ่ในขบวนแถว ศัตรูถูกยิงใส่อย่างไม่ยั้ง

ถ้าเราบุกอีกครั้ง เราน่าจะเพิ่มความสำเร็จเราได้อีก

「ไม่ ทหารม้าธนูจะรักษาระยะและยิงพวกเขาต่อ ทหารม้าหอกจะเตรียมตัวพร้อมบุกไว้จนกว่าฉันจะสั่ง」

ซีเลียห่อไหล่อย่างเศร้าแต่แค่หนึ่งวินาที แม้ว่าเธอก็รู้ว่าผมตัดสินใจอย่างนั้นทำไมหลังจากมองตรงไปข้างหน้า

ระหว่างเราดึงศัตรูไปทุกทิศทาง หน่วยทหารราบพวกเราออกจากป้อมปราการและเริ่มใกล้ศัตรูเข้ามาอย่างช้าๆ

「เริ่มยิง ยิงมากเท่าที่ยิงได้」

พร้อมคำสั่งลูน่า ธนูยิงออกไปเรื่อยๆอย่างเร็วสู่ศัตรู

ศัตรูไม่มีทางเลือกนอกจากป้องกันกับการโจมตีของลีโอโพลต์ระหว่างธนูตกลงเป็นเป็นสายฝนจากข้างบน

ถ้าพวกเขาหลุดจากตำแหน่งแม้แต่นิดเดียว ทหารม้าหอกพร้อมบุกทุกเวลา

การต่อสู้ดำเนินไปเหมือนที่คิดไว้ มันจะเป็นชัยชนะของเรา

「พวกเขาจำเป็นต้องส่งทหารม้าเพราะพวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากไล่เราออกไปถ้าพวกเขาอยากเอาชนะสถานการณ์นี้」

「ใช่ หน่วยคุ้มกันและทหารม้าหนักตามฉันมา」

แน่นอน ทหารม้าออกมาจากหลังแถวศัตรู บางคนถืออาวุธเบา ระหว่างบางคนแค่ถือดาบระหว่างอีกฝั่งติดอาวุธหนักและใส่เกราะ

「พวกเขามีประมาณ 1000 คน……」

「ทหารม้าธนูจะยิงด้านข้างศัตรูต่อและสนับสนุนการโจมตีของลีโอโพลต์ คนอื่นทั้งหมดตามฉันมา อิริจิน่า…… อาละวาดเลย」

「ปล่อยหนูได้เลย! หนูจะฆ่าทุกคนให้หมด!」

มันดูเหมือนอิริจิน่ากลายเป็นหัวรุนแรงหลังๆ

ศัตรูและพวกเดียวกันคำรามก่อนศึกขณะพวกเขาบุกใส่กัน ทุกคนวิ่งเต็มความเร็วจนกว่าพวกเขาจะชนกัน

「ขยี้พวกเขาาาา!」

ผู้บัญชาการกองทัพทั้งสองฝ่ายตะโกนดังที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้

ช่วงเวลานี้ทำให้หัวใจผมเต้นแรงตลอด

「ศัตรูอยู่บนปีกขวากำลังสู้ไม่ไหว! เราจะดันฝ่า」

กองกำลังหลักของเราคือทหารม้าหอกที่ระยะเหนือกว่าทหารม้าดาบติดอาวุธเบาของแวนโดเลีย

พวกเขาฆ่าคนที่ตกจากม้าก่อน

「เราถูกดันกลับที่ปีกซ้าย!」

ฝั่งตรงข้าม ทหารม้าหนักเป็นการจับคู่ที่ไม่เหมาะสมกับทหารม้าหอกเพราะเกราะที่ฟันแทงไม่เข้า ถ้าพวกเขาหยุดและสู้พวกทหารม้าหนัก มันจะรับมือยาก ซึ่งคือทำพวกเขาถึงโดนกดดัน

「ส่งทหารม้าหนักไปที่นั่น เราจะอยู่ข้างหน้า!」

ผมจะให้ทหารม้าหนักรับมือส่วนที่เราเสียเปรียบ

ระหว่างนั้น ผมมุ่งไปตรงกลางกับหน่วยคุ้มกัน

「หนูปกป้องท่าน!」 「ผมจะไปกับหัวหน้า」 「ผมเห็นมันได้…… โลก……」

ซีเลีย, กิโด้, และครอลที่ทำตัวแปลกๆตามผมมา

「ฉันจะรับมือกับหอกนายและเข้าปะทะระยะประชิ-……กุว้า!!」

เขาต้องดูผมพลาดว่าเป็นหนึ่งในทหารม้าหอกหลังเห็นหอกของผม ขณะทหารม้าหนักพยายามกันการโจมตีของผมด้วยโล่ ผมแทงร่างเขาผ่านเกราะเขาและจากนั้นโยนเขาไปทางเพื่อนของเขา

เพราะเกราะเหล็กหุ้มทั้งตัว ตัวทหารหนัก ดังนั้นเมื่อเขาปะทะเพื่อนทั้งสามคน ทั้งม้าทั้งคนพวกเขาล้ม

「ถ้านายจะกันฉัน ลองได้เลย」

ในแบบที่ฟันไปและวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ ผมวิ่งผ่านหนึ่งทหารม้าหลังจากฟันทะลุเกราะของเขา จากนั้นผ่านอีกคนและแทงม้าเขาเพื่อทำให้ทหารตกม้าสู่พื้นดิน

ทหารคนสุดท้ายกันผมด้วยโล่ได้ แต่เขาบินเหมือนลูกธนู

「อุ่ก๊าาาา!」

ผมเหวี่ยงหอกใส่กลุ่มทหารม้าหนักที่เข้ากระจุกกันและกันทางผมด้วยโล่แบบตั้งแถว

มีเสียงเหมือนระเบิดขณะอาวุธผมโดนการป้องกันเหล็ก และระหว่างโล่พวกเขากระเด็น ทหารยังคนนั่งอย่างมั่นคง

ผมว่าทหารแวนโดเลียก็ค่อนข้างมีทักษะด้วย

「อุว้าาาาา!」 「ม-ม้าของฉัน!」

อย่างไรก็ตามม้าพวกเขาทนแรงกระแทกไม่ไหว ขาสัตว์ทรุดล้มลงพับนอนกองพื้นตามๆกัน

เมื่อพูดถึงม้า จริงๆแล้วชวาร์ซก็ค่อนข้างแข็งแรงถ้าอย่างนั้น ผมลูบหัวเขาเบาๆ

…….แม้ว่าหลังจากชมเขา เขาร้องเหมือนสั่งให้สู้ให้เสร็จๆ

ผมแน่ใจว่าเขาจะไปผสมพันธ์กับม้าตัวเมียอยู่ดี….. ผมจะดึงขนเขาทีหลัง

「อ๊ะ ไม่ใช่นั่นฮาร์ดเลตต์เหรอ!?」

จากนั้นผมได้ยินบางคนร้องออกมาดังๆในคำที่ผมมองข้ามไม่ได้

「ฉันเป็นทหารรับจ้างให้มากราโดในอดีต! หอกใหญ่และพละกำลังดิบเถื่อน…… นิสัยป่าเถื่อน…… ไม่ต้องสงสัย!」

โชคดีที่ข่าวลือเกี่ยวกับผมยังไม่ถึงประเทศทางใต้มาก แม้อย่างนั้น มีทหารไม่กี่คนตอบสนอง

「ผิดคนน่ะ」

มันจะไม่ดีถ้ามีใครสักคนจำเสียงผมได้ผมเลยปฏิเสธคำพูดเขาด้วยเสียงสูง

「ไม่ จริงๆ ฉันจำได้ว่าเห็นม้าดำใหญ่มาก่อนด้วย……」

「เหมือนที่ฉันพูด นายจำผิดแล้วโว้ยย!」

ผมแทงท้องชายด้วยหอกและทำเขากระเด็น

ผมต้องให้แน่ใจว่าไม่มีมีอะไรไม่จำเป็นถูกพูดออกไป ดังนั้นผมฟันเขาขาดแนวตั้งกลางอากาศจากหัวถึงหว่างขา นั่นจะทำให้ผมแน่ใจ

「ฟังคนขาดครึ่งแบบนั้น…… สัตว์ประหลาด!」

「เหมือนที่ฉันคิด ถ้าข่าวลือเป็นความจริงถ้าอย่างนั้นนั่นฮาร์ดเลตต์……」

หือ แปลก

「เอเกอร์ซามะ! ท่านอยู่ระหว่างสู้ตอนนี้!」

มันดูเหมือนศัตรูมาจากด้านข้างขณะผมเอียงหัวเพื่อครุ่นคิดว่าผมควรรับมือกับปัญหานี้อย่างไรดี

ซีเลียเตรียมพร้อมดาบและแทงศัตรูผ่านช่องว่างของชุดเกราะอย่างแม่นยำ…… เพื่อให้เจาะจง เธอเล็งไปที่รูลูกตาศัตรู

การแทงแม่นยำเหมือนสนด้ายเข้าเข็ม ปิดฉากศัตรูทันที

รู้สึกถึงขีดจำกัดของจำนวนที่เธอฝึกร่างกายและกล้ามเนื้อ ซีเลียมาเน้นเพิ่มความแม่นยำและความเร็วแทน

เธอเล็งทหารม้าสองคนที่พุ่งใส่ผมจากด้านข้างและแทงดวงตาพวกเขา จากนั้นฟันคออีกคน

ไม่มีเลือดพุ่งออกมาเยอะ ทหารม้าแต่ละคนแค่คร่ำครวญระหว่างตกม้าทีละคน

「ฉันจะไม่ยอมแพ้」

ระหว่างต่อสู้ระยะประชิด กิโด้สามารถใช้ธนูที่ระยะประชิดและยิงศัตรูตายไปหนึ่งคน

ที่ระยะนี้ ธนูประกอบของเขายิงทะลุเกราะห่วยๆได้

หลังจากยิงศัตรูที่เข้าประชิดเขาอีกคน เขาเก็บธนูและชักดาบอย่างเร็วเพื่อปะทะศัตรูที่เหลือ กิโด้กันการฟันลงก่อนของสองคนก่อนเปลี่ยนเป็นโจมตีสวน เล็งไปที่หัวไหล่, อก, และแขนของทหารศัตรู

เขาต้องคาดไว้แล้วว่าการโจมตีเขาจะถูกกันขณะเขานำม้าชนศัตรูผู้เน้นการป้องกัน

ทหารศัตตรูเซและเสียสมดุลหลังจากถูกม้าชน ทำให้กิโด้ตัดหัวเขาได้

「พวกนายมีการเคลื่อนไหวเกินมากเกินไป……」

ครอลปิดตาของเขาขณะเขาอยู่บนม้า

ศัตรูพุ่งเข้าใส่พร้อมดาบอย่างเป็นเรื่องธรรมชาติ เชื่อว่าเขาทำอะไรบางอย่างโง่เง่า

「ลมหายใจ…… การเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อพวกนาย…… ฉันเห็นการเคลื่อนไหวของนาย」

มีเสียงเหล็กคมดัง

ครอลลดดาบลง จากนั้นเลือดพุ่งออกมาจากแขนทหารสองคนพร้อมกันขณะพวกเขาตกม้า

「นายส่งความกระหายเลือดเมื่อนายพยายามฆ่าฉัน…… ฉันแแค่ต้องฟันนาย……」

ผมไม่เข้าใจว่าครอลพูดอะไรอยู่อีกแล้ว

ผมจะปล่อยเขาไว้ตามลำพังสักพัก

「ฟฟฟฟู่นนนู้!」

หนึ่งการฟาดฟันจากอิริจิน่าส่งทั้งดาบทั้งแขนคู่ต่อสู้บินไปด้วยกัน

เธอกันการแทงของหอกศัตรูอีกเล่มด้วยเกราะแขนและพุ่งหอกเข้ากลางเกราะศัตรู

「กุ่เอื้อออออออ!!」

「อ-อีผู้หญิงยักษ์ฉิบหายนี่! แกเป็นสัตว์ประหลาดเหรอ!?」

「ว่ะฮ่าฮ่า ชมฉันไม่ช่วยโว้ย!」

เธอควงหอกก่อนแทงอีกครั้ง ปลิดชีวิตทหารม้าหนักอีกคน

อย่างที่คิดอิริจิน่ามีพละกำลังค่อนข้างต่างอย่างท่วมท้น

「อ้าาา! คริสตอฟโดนโจมตีอีกแล้ว!」

อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนคริสตอฟโดนตีหัวระหว่างเธอหมุนหอกไปทั่ว

มันน่าทึ่งที่เขาอยู่ได้นานวันนี้ แต่โดนพวกเดียวกันตีมันแค่…… แน่นอนว่าอิริจิน่าไม่รู้เรื่อง

「ปีกขวากำจัดศัตรู! ปีกซ้ายก็ดันศัตรูถอย!」

「หน่วยคุ้มกันและฉันจะไม่ยอมแพ้ เราจะปิดการต่อสู้ตอนนี้」

โดยใช้เวลาไม่นาน ศัตรูตรงกลางก็ถูกกำจัด และทั้งหน่วยทหารม้าศัตรูล้มอย่างสิ้นเเชิง

ระหว่างนั้น กองกำลังหลักของศัตรูถูกระดมยิงโดยการยิงสนับสนุนของทหารม้าธนูระหว่างต้องป้องกันการโจมตีของลีโอโพลต์และถูกทำลายอย่างช้าๆ หลังจากเห็นเราตีวงล้อมข้างหลังและทหารม้าพวกเขาพ่ายแพ้ กองกำลังที่เหลือของกองทัพรุกรานมอลตต์ของสหพันธรัฐคนแแวนโดเลียก็แตกแถว

โดยไม่จำเป็นต้องยั้งมืออีกแล้ว ผมออกคำสั่งให้ไล่ตามให้สุดและกวาดล้างศัตรูที่เหลือ ลดจำนวนของพวกเขามากกว่าครึ่งขณะพวกเขาพยายามวิ่งกลับประเทศ

มากกว่านั้นผู้บัญชาการศัตรูพร้อมเจ้าหน้าที่ถูกล้อมและบังคับให้ยอมแพ้หลังจากหนีไม่ทัน ทำให้การต่อสู้นี้เป็นชัยชนะของกองทัพอาณาจักรมอลต์และทหารอาสาผู้รวมกันปกป้องดินแดนบ้านเกิด และในที่สุด นักประวัติศาสตร์จะต้องเถียงกันอย่างเร่าร้อนเพื่อระบุตัวตนของชายลึกลับผู้นำทหารออาสา

「ไม่ หนูคิดว่าทุกคนรู้ตัวตนพี่แล้ว」

ไมล่า หนูไม่เห็นต้องพูดอะไรไม่จำเป็นเลย

「ผู้บัญชาการศัตรูที่ถูกจับ…… เขาจ้องท่านไม่หยุดเลย」

หนูด้วยซีเลีย

ถ้าหนูอยู่เงียบๆ พี่จะรักหนูเยอะๆคืนนี้

「ได้ หนูจะไม่เปิดปากอีกแแล้ว」

ซีเลียปิดปากเธอด้วยสองมือ ได้เลย พี่จะมีคืนที่น่าทึ่งกับหนู

「วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เราชนะ!! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!」

อิริจิน่า ส่วนหนูก็แค่เสียงดังเกินไป

เก็บการตะโกนไว้ร้องแค่บนเตียงคืนนี้

「มันดูเหมือนผู้บัญชาการศัตรูอยากเจรจาเกี่ยวกับการยอมแพ้」

ได้เลยลีโอโพลต์ เราจะสลับที่กันในเงาตรงนั้น

นายแค่ต้องเอาถุงข้าวยัดไหล่และหว่างขาเพื่อให้ดูกล้ามโต แบบนั้น พวกเขาไม่ควรแยกเราออกได้

「……」

ผมรู้สึกว่าทุกคนกำลังมองผมและพูดว่า “มันสายไปแล้วแหละ”

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูใบไม้ร่วง

สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย เจ้าศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ เพื่อนของราชาแห่งอเลส

พลเมือง: 163,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 24,000 ลินต์บลูม: 4500

กองทัพ: 11,660 คน (รอพร้อมภายในดินแดน: 2000 คน)

ทหารราบ:5800 คน, ทหารม้า 900 คน, พลธนู: 1000 คน, ทหารม้าธนู: 1950 คน

ปืนใหญ่: 30 กระบอก, ปืนใหญ่มาก: 10 กระบอก

ทรัพย์สิน: 1070 ทอง

คู่นอน: 227, ลูกเกิดแล้ว: 48 + ปลา 555 ตัว