ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 22 การแข่งขัน และ ผู้หญิง
22 การแข่งขัน และ ผู้หญิง
แตรเขาและทหารยกดาบของพวกเขาขึ้นในการเดินสวนสนาม
พิธีเปิดการแข่งขันวิชาดาบฤดูหนาวเก่าแก่ได้ถูกจัดในอารีน่าราชวงศ์
ถ้าคุณยืนและมองไปรอบอารีน่าขนาดยักษ์ คุณเห็นได้ว่ามันรวมคนดูไว้เป็นหมื่นคน
ท่ามกลางเสียงเชียร์ชายได้ปรากฏในเก้าอี้ที่งดงามตรงกลาง และยกสองมือขึ้นดั่งพูดว่า {จงเงียบ}
เสียงเชียร์ได้หยุดอย่างช้า หลังจากความเงียบได้กลับมา เสียงทหารได้สะท้อน
“ราชาที่ถูกต้องตามกฏหมายองค์ที่ยี่สิบสี่ของสหพัธรัฐโอลก้าองค์ราชาจัตแลนด์!”
ชายที่อยู่ระหว่างแก่และวัยกลางคน ปรากฏขณะที่เขายกมือขึ้นอย่างช้าๆแล้วโยนผ้าคลุมลง นั่งลงบนเก้าอีแล้วโยนโรงเท้าเขาออกโดยไม่มีความไม่ไว้วางใจ
มีผลไม้หลากหลายและแอลกอฮอล์อยู่บนพรมที่ปูอยู่ใกล้เก้าอี้
ไม่จำเป็นสำหรับความไม่ไว้วางใจ เขาคือผู้ปกครองของสหพันธรัฐ จัตแลนด์ที่สอง
เสียงเชียร์ได้ดังขึ้นจากทั้งอารีน่าอีกครั้ง
หลังจากเอาชนะอากอร์ ผมชนะของผมมาจนถึงที่นี่โดยไม่มีการต่อสู้ที่ยากเป็นพิเศษ
ถ้าอากอร์ชนะ ผมมั่นใจว่าอย่างเดียวกันจะเกิดขึ้น
แต่มันจะไม่เหมือนเดิมแล้วจากนี้ไป คนที่แข็งแกร่งจริงๆจระตรงมาที่อารีน่าโดยไม่ต้องสู้ในเมือง
นักสู้ชื่อดังจะสู้ยกหลังๆ นักสู้ที่เอาชนะมาจากเมืองจะเป็นการต่อสู้คั่นเวลาที่จะสู้ก่อน
ยังไง ด้วยจำนวนเท่านี้ จะมีเสียงเชียร์ที่ดังขึ้นมากกว่าฝูงชนไหนๆในเมือง
“เพราะเซอร์เอเกอร์จะสู้คนต่อไป ได้โปรดเลือกอาวุธและอุปกรณ์ครับ”
น้ำเสียงของทหารได้สุภาพ
งั้นคุณจะได้การปฏิบัติแบบนี้เมื่อคุณมาไกลเท่านี้
เพราะทั้งหมดอาวุธที่เตรียมมาคือดาบ แต่พวกมันคุณภาพดีกว่าและมาในขนาดที่แตกต่างกัน
เพราะการต่อสู้นี้จะเป็น 1 ต่อ 1 อาวุธใหญ่เกินไปจะเสียเปรียบ
ผมหยิบดาบที่ขนาดเท่าๆกับแอ่งคู่
มันค่อนข้างหนัก
ในที่สุด ผมออกมาจากอารีน่าแล้วการต่อสู้แรกได้เริ่มขึ้น
คู่ต่อสู้และผมเผชิญหน้ากันตรงกลาง แต่ผู้บรรยายได้เริ่มแนะนำตัวของเขา
มันเป็นความรู้สึกที่ซับซ่อน ที่ถูกทำให้นึกถึงการต่อสู้ถึงตายที่ใต้ดิน แต่การแนะนำตัวมันไม่สบายมากกว่า
“บนฝั่งแดง! ทหารแห่งทิศเหนือ! ยักษ์แรนดิลล์”
“บนฝั่งขาว! นักสังหารหมู่เลือดเย็น! เอเกอร์แห่งระบำเลือด”
โว้ เดี๋ยวก่อน เรียกใครว่านักสังหารหมู่วะ!
ผมเพิ่งฆ่าไปแค่คนเดียว นี่มันหมายความว่าอะไร?
ผมคิดซักพักหนึ่ง และจำไม่ได้ว่าผมฆ่าไปกี่คนแล้วจนถึงตอนนี้ ช่วยไม่ได้ที่ผมเป็นนักสังหารหมู่ ผมยอมแพ้
ที่สัญญานเริ่ม ชายตัวใหญ่สองเมตรตรงหน้าผม ถือดาบและโล่ที่ใหญ่ที่สุด ในหมู่ของที่เตรียมให้เลือก
ผมค่อนข้างรู้จักดีกับคนจำพวกทำความรู้จักง่ายแบบนี้
“《โโโโโโโโอออออ้!!!》”
เขาตะโกนแล้วเหวี่ยงดาบของเขาลง ผมรับมันด้วยดาบของผม
มีเสี่ยงแคล๊งของเหล็กที่รุนแรง ประกายไฟลอย หลังจากปะทะกันหลายครั้ง คนดูได้เริ่มตื่นเต้น
มันผิดปรกติที่ผมจะยังยืนได้เหรอ?
ภาพของแรนดิลล์สองเมตรได้ถูกดันโดยผมที่ตัวไม่ใหญ่อย่างเด็ดขาด อาจจะค่อนข้างแปลก
ขอโทษ ผมไม่ได้ด้อยกว่าใครในเรื่องพลังล้วนๆ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นยักษ์มากขนาดไหน
ในท้ายที่สุดความอดทนได้หมดไป แรนดิลล์ได้หยุดสู้ และยื่นโล่ใหญ่ของเขาออกมา
ดูเหมือนเขาจะพักนิดหน่อย
แต่นี่คือที่ผมได้รออยู่
ทันทีที่เขานำโล่ขึ้นมา บดบังระยะการมองของเขา
ผมขยับไปด้านที่โล่เขาอยู่ ก่อเกิดการฟันไปที่น่องของเขาจากด้านข้าง แล้วก้าวกลับ
“《กุอ้าาา!!》”
เขายืนไหวจากการฟันด้วยดาบสองมือของผม แต่เค้าฟื้นฟูพลังไม่ได้อีกแล้ว
เขาเซมาข้างหน้าจากความเจ็บปวดที่ขา ไม่สามารถที่จะป้องกันดาบผมได้ ผมส่งเขาบินไปด้วยการเหวี่ยงของดาบ เป็นสัญญานของการจบการต่อสู้
แรนดิลล์ทรุดลงไปเวลาเดียวกับที่สัญญานจบได้ดังขึ้น
เขาทำได้ดีที่ยืนได้จนถึงตอนนี้
การปรบมือที่ยิ่งใหญ่ได้ออกมาจากคนดู
ดูเหมือนคนดูอย่างจะม้ามืดที่ชนะคนที่แข็งแกร่ง ไม่เหมือนในอารีน่าใต้ดิน ที่อยากจะเห็นคนเก่งซัดและฆ่าคนอ่อนแอ
การปรบมือสำหรับผมคือการยินดีด้วย สำหรับคนอายุน้อยที่เอาชนะด้วยข้อได้เปรียบ
การต่อสู้ในอารีน่าโดยพื้นฐานแล้ววันละครั้ง
มันนานเพี่ยงไม่กี่นาที แต่ผมได้หลายเหรียญทองสำหรับมัน
ยังมีบ้างที่เหลืออยู่แม้ว่าหลังจากจ่ายค่าตั๋วคนดูของนนน่าและซีเลีย
ซึ่งหมายถึงมีที่เดียวที่ผมจะไป
“ยินดีต้อนรับสู่สถานที่ประกอบการของเราค่ะ!”
ขณะที่ผมเปิดประตูกลุ่มของผู้หญิงได้แนะนำตัวผม
มันไม่หนาวข้างนอก แต่พวกเขามีเตาผิงหลายแห่งข้างใน และผู้หญิงทั้งหมดแต่งตัวอย่างน้อยชิ้น พวกเธอดูค่อนข้างน่าเร้าใจ
นี่คือซ่องโสเภณีภายในที่อยู่คนเมือง
หลังจากจบการต่อสู้ ผมปิดซีเลียและนนน่าในห้องพร้อมอาหารและของกินเล่น เพื่อทำให้ความเป็นมิตรของพวกเธอเพิ่มขึ้น
นนน่าได้ไร้สีหน้าตอนที่ทำททั้งหมดนั้น ไม่ต้องสงสัยว่าเธอรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น
“ไง ไง ยินดีต้อนรับสู่ [ต้นไม้ของนางฟ้า]!”
ผู้หญิงวัยกลางคนอวบกลมได้นวดมือ ขณะที่เธอมาหาผม
“นางฟ้าของเราคนไหนที่คุณต้องการวันนี้คะ? ไม่ถือถ้าคุณเลือกจากคนที่เรียงแถวกันอยู่ข้างหลังนะ?”
ยังไงซะ ผมตัดสินใจไม่ได้แน่นอน จนกว่าผมจะเห็นตัวจริงๆตรงๆ
เมื่อผมมองไปสู้พวกเธอ ผู้หญิงทำตัวเหมือนลูกแมว เปิดหน้าอกให้ดูและยกกระโปลงขึ้น
ผู้หญิงได้เน้นหน้าอกของเธอ แต่ในแง่ของขนาด ไม่มีใครเทียบกับนนน่าได้ถ้าให้เริ่มพูด
ผมอยากได้ผู้หญิงที่มีเนื้อหน่อยคืนนี้
นอกจากหน้าอกของเธอ นนน่าได้บาง และสำหรับซีเลีย ถ้าคุณปิดหน้าอกและอวัยวะเพศของเธอ เธอจะถูกมองเป็นผู้ชายได้
ผมวางมือของผมไว้ไปไหล่ของผู้หญิงคนหนึ่ง
“ขออนุญาติได้มั้ย?”
“ขอบคุณมากค่ะ หนูจะเป็นคนที่บริการคุณ”
“อ้า สาวคนนั้น … ยังไงซะ เธอเก่งในการใช้ปากเธอดังนั้นขอให้สนุก”
มาดามดูเหมือนว่าเธออยากจะพูดบางอย่าง แต่เธอปิดปากเธอ
ร้านนี้เป็นซ่องโสเภณีธรรมดา
แต่จากคริสตอฟ ชั้นสูงกว่านี้จะตอบสนองเพียงแต่ขุนนาง ดังนั้นร้านนี้จริงๆแล้วเป็นดีที่สุดที่หาได้
“มันจะเป็นห้าสิบทองแดงหนึ่งชั่วโมง คืนละสองเงินค่ะ”
ถูกอย่างคาดไม่ถึง ผมไม่คิดว่ามันเป็นร้านที่ไม่ดี แต่มีบางอย่างไม่ถูกต้องกับสาวๆพวกนี้หรืออะไรบางอย่างเหรอ?
ผมไม่อยากถูกกดดันด้วยเวลา ดังนั้นผมมอบสองเงิน มาดามได้ยิ้ม และผู้หญิงได้กอดหลังผม
เมื่ออยู่ในห้องส่วนตัว ผมมองผู้หญิงอีกครั้งหนึ่ง
ผมของเธอสีแดง ตัวเธอสูงสำหรับผู้หญิง เตี้ยกว่าผมแค่นิดเดียว เธอพอมีเนื้ออยู่บนเธอ และหน้าอกเธออยู่ในขนาดที่ดี
“ชื่อของหนูคือเมลิสซ่า หนูจะดูแลคุณคืนนี้”
เมลิสซ่านั่งบนเตียงแล้วคำนับ
มันดูเหมือนเธอตอบสนองกับบรรยากาศ ผมจูบเธอตอนนั้นเลย ไม่สามารถอั้นความเร้าอารมณ์ของผม และกำลังจะถอดเสื้อผ้าเธอ แต่เมลิสซ่าดันผมกลับ
“หนูจะพาคุณไปสวรรค์ดังนั้นสบายๆนะคะ …”
แต่มันไม่มีการหยุดผมต้อนนี้ที่ความตื่นเต้นผมขีดสุด
ผมถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นทีเมลิสซ่าใส่ แต่ไม่เอาแต่ใจเกินไป ถอดเธอจนเปลือย
ในความสับสนของเธอ เมลิสซ่าได้ปิดส่วนลับของเธออย่างกระวนกระวาย
“ชั้นจะนอนกับเธอแล้วตอนนี้ เลยไม่มีเหตุผลที่จะซ่อนมันนะ”
“ไม่ อืม … ให้หนูได้บริการคุณก่อน”
{นี่มันแปลก เธอมีโรคแล้วซื่อมันหรืออะไรบางอย่าง} ผมจับมือของเมลิสซ่าแล้วแหวกขาเธอ
ผมเห็นสวนดอกไม้ที่เสียหายอย่างรุนแรง
ส่วนที่สำคัญของเมลิสซ่าไม่ได้เป็นโรค แต่รับความเสียหายโดยตรงมากกว่า
“งันคุณเห็นมันแล้วตอนนี้”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“มันไม่ได้เกิดขึ้นที่ซ่องนี้ หนูต่อต้านนายที่สิ้นหวังแล้วขายหนู … เขาทำหลายอย่างด้วยการตรีตราและของมีคม”
เมลิสซ่า ดูเหมือนว่าเธอไม่จำเป็นต้องซ่อนอะไรอีกต่อไป และนอนบนเตียงกางแขนกางขาเป็นตัวอักษร 大
“ตั้งแต่หนูมาที่นี่ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีถ้าคิดถึงสถานการณ์ของหนู แต่เพราะส่วนที่สำคัญมันพัง หนูไม่ได้ลูกค้ามาก”
{แม้ว่าหนูมั่นใจในทักษะของหนู} เธอพูดขณะที่เธอยืดตัว
“เห็นมั้ย หนูมีหน้าตาดี หนูเลยได้ลูกค้าที่มาครั้งแรก แต่เมือ่พวกเขารู้เกี่ยวกับหนูบนเตียง พวกเขาไม่กลับมา”
“นั่นน่ากลัว ไม่ใช่เหรอ?”
“นั่นใช่แล้ว มันทั้งข้างในทั้งหมดด้วย หนูคลอดลูกไม่ได้ และมันหลวม หนูแม้แต่ใส่มือเข้าไปได้ถึงข้อมือ”
เธอหัวเราะในการถอดใจ
“งั้น? เราจะหยุดมั้ย? มาดามนั้นโลภนะ แต่ถ้าเธอรู้ว่าคุณจะกลับมาเธอจะคืนเงินให้ที่จ่ายไปครึ่งนึง~”
“ม่ายอ่ะ ชั้นไม่ถือ เธอจะอยู่เป็นเพื่อนชั้นมั้ย?”
“นั่นเป็นเพราะคุณสงสารหนูเหรอ?”
“ม่ายอ่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่โอเค ชั้นเลยอยากทำให้เธอเป็นของชั้น”
เมลิสซ่าหัวเราะอย่างร่าเริง
“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า ทำให้โสเภณีเป็นของคุณเหรอ? นั่นเป็นตลกร้ายใช่มั้ย ลูกค้าที่รัก”
“โสเภณียังคงเป็นผู้หญิง ชั้นจะนอนกับเธอเพื่อทำให้เธอเป็นของชั้น”
“คุณล้อเล่นอีกแล้ว”
ผมดันเมลิสซ่าลงแล้วกระซิบข้างหูเธอ
“พี่อยากจะนอนกับน้อง การยกเลิกมันไม่ต้องถามเลย”
เมลิสซ่ารู้สึกถึงความจริงจังของผม และระเบิดรอยยิ้มที่สดใสออกมา
“จริงเหรอ? แหม คุณช่วยชั้นได้ถ้างั้น หนูซาบซึ้งสำหลับลูกค้าค้างคืน หนูจะมอบของฟรีให้~ ถ้าจบลงที่ตูดหนูล่ะเป็นไง? หนูชอบคุณดังนั้นหนูจะอนุญาตมัน”
ไม่ ยังไงซะ ในท้ายที่สุด ผมอยากจะนอนกับสาว
ผมแค่อยากให้เมลิสซ่าให้ผมมีความสุขกับรูของเธอ
“ให้ชั้นลุกด้วยเล้าโลม พี่จะนอนกับน้องหลังจากนี้”
เมลิสซ่าขมวดคิ้วของเธอ
“หนูพูดมันไปแล้ว~ มันพังและคุณใช้มันไม่ได้! มันเจ็บนะที่ทำให้หนูต้องพูดมันซ้ำๆน่ะ”
มันรู้สึกโง่ถ้าผมคุยต่อไป ดังนั้นผมรับเสื้อผ้าของเมลิสซ่ามาแล้วโยนมันทิ้งไป จากนั้นแทงไม้เนื้อที่มันยังอ่อนอยู่ตรงหน้าเธอ
เมลิสซ่าชะงักเล็กน้อยจากสมาชิกตรงหน้าเธอ แต่อย่างที่คาดกับโสเภณีผู้มีประสบการณ์ เธอเดาเจตนาผมได้ทันทีแล้วเปิดปากของเธอ
“แหม นั่นอุปกรณ์ใหญ่นะ! ปล่อยมันให้หนูได้เลย หนูค่อนข้างมันใจในทักษะของหนู”
หลังจากที่บริการซักพักหนึ่ง ไม้เนื้อของผมแข็งและเมลิสซ่ารับมันเข้าไปในปากเธอ
“แค่ก แค่ก นี่อะไรกัน …! มันใหญ่จริงๆ! ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มากก่อนเลย!”
{น่าถึง} เมลิสซ่าจ้องมองมันขณะที่เธอจิ้มแล้วลูบไล้มัน
แต่สำหรับผม มันแต่ขึ้นมาครึ่งเดียว ไม่ต้องพูดถึงว่ามันพร้อมเต็มที่เลย
“ยังไงซะ ตอนนี้มันใหญ่ขนาดนี้แล้ว หนูทำมันด้วยปากไม่ได้แล้ว มาลองหน้าอกหนูกันเธอ มามะ~”
หลังจากการบริการอีกนิดหน่อย ในที่สุดผมก็แข็งถึงยอดเขา
เมลิสซ่ามองขึ้นมาจากหว่างขาผม ตกตะลึง
“นี่ … อะไรกัน …เซอร์ คุณบังเอิญเป็นออร์คหรือม้ารึเปล่าเนี่ย?”
“หยาบคาย ไม่ว่ายังไง มันพร้อมทั้งหมดแล้ว งั้นตอนนี้เรามาทำกันเถอะ?”
ผมดันเมลิสซ่าลงไปที่เตียงแล้วสอดใส่ตัวของผมเข้าไประหว่างขาเธอ
“หนูพูดว่าหนู …! เดี๋ยวถ้ามันใหญ่ขนาดนี้มันอาจจะ …”
ขณะที่ผมเข้าไปดั่งพายุเธอร้องเสียงแหลมอย่างน่ารัก
“กย้าาา! ท, ทำไม? มันแน่น มันไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อนเลย!”
ผมไม่ได้ออมแรงและใส่มันเข้าไป เพราะเธอพูดว่าเธอหลวม แต่นั่นดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้น
ผมเดาว่าเอ็นผมได้บวมมากกว่าปรกติเพราะผมเห็นตูดอวบๆเป็นครั้งแรกในเวลานาน
ระหว่างที่เอี๊ยดอ๊าดแหวกเข้าไปในเธอ ผมเข้าไปถึงส่วนที่ลึกที่สุด
“… นี่มันรู้สึกดี”
เธอขมิบมันไม่ได้เพราะอาการบาดเจ็บของเธอ แต่ความฟิตที่เกียจคร้านนี้เป็นความรู้สึกใหม่สำหรับผม
ผู้หญิงคนอื่นมันแน่นเกินไปจนมันเจ็บ ถ้าพวกเธอไม่ชินกับมัน ผมจะกังวลว่ามันจะฉีก
แล้วก็ ดูเหมือนจะยังมีที่เหลือข้างในอีก
“พี่คิดว่าพี่ใส่เข้าไปได้อีก”
“เอ๋!? มดลูกหนูอยู่นั่น … 《น่ะกย้าาาาาา!!》”
ด้วยเสียงที่เลอะเทอะ ของใหญ่ของผมเข้าลงไปถึงโคนของจริง
เพราะการปฏิบัติผิดมนุษย์มนาที่เธอได้รับมาจากอดีต ข้างในเธอบาดเจ็บจนถึงขนาดที่เธอมีลูกไม่ได้
และเพราะอย่างนั้นทางเข้ามดลูกเธอได้เปิด และผมใส่ของผมเข้าไปได้โดยไม่มีแรงต้านทาน
ขณะที่ผมได้ใส่เข้าไปถึงโคน ผมจำความรู้สึกที่ผมมีตอนที่ปล้ำกับลูซี่ได้ ขณะที่ผมกำลังโต
ในเวลานั้น ผมพยายามอย่างมากที่จะดันเอวของผม พยายามจะให้มันเข้าไปอีกนิดนึงข้างใน
“อาา นี่รู้สึกดี ดีที่สุดเลย”
“ค่ะห่ะ … ไม่น่าเชื่อ … หนูได้ถูกแทงตรงเข้าไปในมดลูกหนู”
“พี่ดึงออกได้นะถ้าน้องเจ็บ?”
“ไม่! ต่อเลย หนูทนไม่ได้แล้ว … ข้างในหนูรับผู้ชายอย่างมีความสุข!”
สำหรับเธอ มันเสียเกียรติที่จะผิดหวังแต่ละครั้งที่ผู้ชายเอาอวัยวะเพศให้ดู
“ชายทุกคนที่หนูเจอทั้งหมดสั้นและเล็ก” เธอพูด สั่นในความสุข
เธอดูมีความสุข ลงใต้ผม และขึ้นผมระหว่างที่โยกเอวเธออย่างรุนแรง
“เอาหนูจากข้างหลัง! ไม่ต้องออมมือเลย แรงๆ!”
เมลิศซ่าได้ลุกจากเตียงแล้วกดตัวเองไปที่กำแพง
ผมดึงสะโพกเธอละแทงเข้าไปข้างใน เป็นอีกครั้งที่แทงเข้าไปในมดลูกเธอ
ผมแทงเข้าไปลึกถึงโคนได้ราบรื่นมากกว่าครั้งแรก
“《ออออออ》ออออ๊าาาาา——!!”
เมลิสซ่าติดอยู่ระหว่างผมและกำแพง ผมดูดคอเธอแล้วจับหน้าอกเธออย่างหยาบๆ
เธอหันหัวเธอมาทางผม ขณะที่เธอกระแทกสะโพกเธอให้พอดีกับตอนผมแทงอย่างควมคุมอารมณ์ไม่ได้
เพราะตัวของโสเภณีคือสินค้าของเธอ ผมคิดว่าเธอจะบ่นว่าผมจะทิ้งรอยไว้ แต่เธอทำท่าทางกัดฟันของเธอ
{ทำมันด้วยฟัน} อย่างนั้นเหรอ? ผมจะรับข้อเสนอนั่นของเธอแล้วกัดคอของเธอ จากนั้นเธอทำเสียงกรีดร้องที่สั่นสะเทือนแผ่นดิน แต่เซ็กซี่
“อืมม …”
ประตูได้ถูกเปิดอย่างอ่อนโยน และหนึ่งในพนักงานทำความสะอาดสาวได้ปรากฏตัว
ดูเหมือนเธอได้กังวล เพราะการกรีดร้อง
“กลับ, ไป《อ๊าาาาาาาาา!》อย่า, กังวล! เรา, โอเคว《อออออออ》อออี๊!”
น้ำลายไหล โหยหาอากาศ เมลิสซ่าคะยั้นคะยอให้เธอกลับไป
เพราะมันเป็นโอกาสดี มาเปลี่ยนตำแหน่งเถอะ
ยังแทงเธอจากข้างหลัง ผมอุ้มเธอขึ้นแล้วนั่งลงไปบนโซฟา
น้ำหนักตัวของเธอทำให้ผมล้วงเข้าไปลึกขึ้นข้างในเธอ และเธอกรีดร้องอีกครั้ง
และมันง่ายกว่าที่จะจูบเธอในตำแห่งนี้
“ทำมันแรงขึ้นอีก! แทงลึก! ลึกกว่านี้!”
พูดสิ่งนั้น ผมได้แทงลึกเข้าไปลึกเท่าที่จะลึกได้แม้แต่มดลูกของเธอ
แรงเกินไปถึงที่ที่ไม่มีชายคนไหนสมควรจะไปมาก่อนจะสร้างความเสียหายให้ตัวเธอ
“รู้สึกดีอ่ะ ดีเกินไปแล้ว! หนูไม่สนอีกแล้ว! ทำลายหนู! แทงหนูให้ตาย!!!!”
ประตูเปิดขึ้นอีกครั้ง
น่าจะเป็นเพราะคำว่า “ทำลาย” และ “ตาย” ได้ออกมา
เพราะทั้งหมดงานของสาวๆคือทำให้มั่นใจว่าลูกค้าจะไม่ดันโสเภณีไกลเกินไป
เมลิสซ่า ดูไม่เหมือนว่าเธอจะมองเห็นอะไรอีกนอกจากผมอีกต่อไป เมลิสซ่าไม่ให้ความสนใจกับเธอเลย
ผมโยนทองแดงไปให้สาวแล้วแสดงสีหน้าที่มีความสุขของเมลิสซ่าเพื่อบอกเธอว่ามันโอเค
“《ชั้นจะแตกแล้ว! หยิกเม็ดถั่วชั้น!》”
เมื่อผมทำสิ่งที่เธอบอก เธอแตกอย่างแรงน้ำเธอพุ่งไปไกลถึงประตูทางเข้าและสลบ
สาวคนนี้รู้เกี่ยวกับสภาพของเมลิสซ่า เธอได้ตกใจเมื่อเห็นของของผมสามารถขยายช่องคลอดของเธอกว้าง
“เราจะกรีดร้องอีก ชั้นคิดว่านะ เธอแน่ใจว่าเธออยากอยู่ดูเหรอ?”
ผมนอนเมลิสซ่าที่สลบลงบนเตียง แล้วใส่มันเข้าไปในเธออีกครั้งในตำแหน่งมิชชันนารี
“《ฮึกกกก!》”
แรงกระแทกทำให้เมลิสซ่าตื่น
สาวได้นั่งลงบนพื้นตรงมุมของห้องเพื่อเฝ้าดู
ไม่เหมือนกับเซ็กส์หยาบๆแค่ก่อนหน้า ครั้งนี้ผมลูบไล้และจูบเธอเป็นห่าฝนอย่างอ่อนโยน
มือของผมสำรวจหน้าอกที่รูปทรงดีของเธอ และด้วยกัน เราโยกสะโพกของเรา
“อ๊าา อ่อนโยนมาก … มหัศจรรย์มาก …”
เมลิสซ่าก็ยังนำมือของเธอไปรอบหลังผมและก้นผม เพิ่มความเร้าอารมณ์ของผมอย่างช้าๆ
สาวในมุมห้องน่าจะสังเกตมันด้วย แต่ผมแค่ขยิบตาให้เธอ
“พี่จะแตกเร็วๆนี้แล้ว ขยับสะโพกไปด้วยกันกับพี่?”
“ค่ะ ขอโทษที่หนูสลบไปคนเดียว เติมมันจนเหมือนมันแตกไปเลย”
เมลิสซ่าพูดมันด้วยน้ำเสียงที่ซุกซน แต่ถ้านนน่าได้ยินมัน เธอน่าจะพูดว่า “อย่าแม้แต่จะพูดเล่นเกี่ยวกับมัน”
เราทำจังหวะให้ตรงกันแล้วการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆของเรา พาเราไปสู่การถึงจุดสุดยอด
“มา!”
เมลิสซ่า ยกสะโพกของเธอขึ้น แล้วนำผมเข้าไปในมดลูกเธออีกครั้ง
“《อุโโโโโโโ》อออ《อ้》!!”
มันปลดปล่อยมันออกมาด้วยพลังที่ผมยังไม่เคยเห็นมันเร็วๆนี้
“มัน บยุ- บยุ- …”
เสียงได้ไปถึงสาวน้อยที่มุมของห้อง เธอปิดปากเธอด้วยมือในความตกใจ
“เอออ๋? เสียงที่น่าทึ่ง … ท้องของเธอ … ท้องของเธอ”
เมื่อผมได้เสร็จการปลดปล่อย สาวน้อยได้เข้ามาด้วยถัง
เธอน่าจะทำมันออกจากความกังวลว่ามันจะทำเตียงเลอะ เพราะผมได้ปล่อยมันออกมาเยอะ
ผมยกมาลิสซ่าขึ้นและถอดการเสียบสมาชิกของผม ในแบบที่ว่ามันดูเหมือนผมช่วยให้เด็กฉี่
“อ๊า! ลินน์ อย่ามองนะ!”
“…”
เมินความหวังของเมลิสซ่า สาวน้อยที่เรียกว่าลินน์ได้จ้องด้วยตาที่เปิดกว้าง
อสุจิของผมออกมาด้วยพลังและเสียงที่หน้าทึ่ง
ผมแม้แต่คั้นสิ่งที่มันอยู่ในมดลูกเธอออกมา เมื่อผมทำ ถังล้างมือได้เต็ม
“มันน่าทึง ถ้าพี่ได้พูดเอง”
“มันไม่ใช่แค่ใหญ่ มัน … ถ้าแค่หนูมีลูกได้”
ยังไงซะ โสเภณีมีลูกจะเป็นปัญหา ใช่มั้ย
สาวน้อยได้ออกจากห้องไปพร้อมกับถัง เธอจะทำอะไรกับมัน?
“ตอนนี้ … พี่อยากจะพักมั้ย?”
“พี่ดูเหมือนอย่างนั้นเหรอ?”
ผมเอาของแข็งให้ดูตรงหน้าเมลิสซ่า
“ไม่เลยซักนิด หนูจะทำมันด้วยปากตอนนี้”
โดยไม่ลังเล เธอนำสมาชิกเปื้อนอสุจิของผมเข้าไปในปากเธอ และนำหัวของเธอลงด้วยความแข็งแรงที่่น่ากังวล
หลังจากนั้นเราได้ทำต่อ ผมปล่อยซ้ำๆข้างในเธอและพามันขึ้นมาด้วยปากและนม ทำการแลกเปลี่ยนต่อไปจนถึงเช้า
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
“มันดีมั้ย?”
“น่าทึ่งง ดดดดีที่สุดด …”
“มันดีสำหรับพี่ด้วย พี่ใส่เข้าไปทั้งหมดได้ น้องเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด”
“ของสัตว์ประหลาดนั่น ลำบากแม้แต่หนูนะรู้มั้ย … พี่ได้มีผู้หญิงคนอื่นมาจนถึงตอนนี้ใช่มั้ย? พี่ได้ทำลายเธอทีละคนเหรอ?”
ช่างหยาบคาย พวกเธอยังสุขภาพดีอยู่
“เอ็นใหญ่-{คุง} ขอบคุณที่พี่ดูและ”
เมลิสซ่าจูบเนื้อที่ปล่อยวางเบาๆ
แสงสีขาวอ่อนๆเริ่มซึมเข้ามาจากหน้าต่างที่ปิด
“อา … มันเช้าแล้ว … มันจบแล้ว …”
เธอได้กอดผมอย่างสิ้นหวังใกล้ๆ ผมลูบหัวเธอ
“พี่จะมาอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย”
เมลิสซ่าได้ยกหน้าของเธอแล้วพูด
“สัญญานะ? แน่นอนนะ? หนูจะรอ”
เธอกดท้องที่เต็มของเธอ
“อ-อ้า หนูไม่รูสึกว่าอยากจะรับแขกจนกว่าเอเกอร์จะมาอีกครั้ง บางทีหนูควรจะทำให้ตัวหนูดูธรรมดามากกว่านี้”
สำหรับตอนนี้ จนถึงหมดเวลาของเรา ผมให้เธอเป็นผู้หญิงของผม แต่กดผมแน่นจนมันเจ็บ
“”ขอบคุณมากมากค่ะ โปรดมาอีกครั้ง“”
โสเภณีได้พูดคำลาของพวกเธอให้กับแขกที่กลับมาในตอนเช้า
เมลิสซ่าดูเหมือนว่าเธอจะยืนไม่ได้อย่างถูกต้อง แต่มาส่งผมด้วยความช่วยเหลือของสาวทำความสะอาด
เห็นขาของเธอสั่น คนอื่นได้มองผมในความสงสัยว่าผมโจมตีเธอไปแรงแค่ไหน
เธอได้จูบหลายครั้งและกอดหลายครั้งจนถึงท้ายที่สุด ชัดเจนว่าหลงเสน่ห์
“เธอโอเคมั้ย?”
ข้างนอกสถานที่ทำการ มาดามได้ถามผมอย่างอยากรู้อยากเห็นขณะที่เราเดิน
“ใช่ เธอยอดเยี่ยม”
“เฮฮฮ๋ นั่นหายากนะ … โสเภณีควรที่จะทำให้แขกหลงเสน่ห์แต่เธอออกมาเป็นอย่างนั้น
เมลิสซ่ายังคงพูดคำลา
เธอน่าจะยังไม่หยุดจนกว่าผมจะออกไปนอกสายตา
“ยังไงซะ มาหน่อยละกันนะ สาวที่น่าสงสารคนนั้น”
{แน่นอน} ผมพูดขณะที่ผมออกจากสถานที่ทำการ
ผมแม้แต่มีเวลาให้อาหารเช้าก่อนผมจะไปที่อารีน่ามั้ย
นนน่าทักทายผมที่กลับมา
“หนู{ดีใจ}ที่ท่านได้มีคืนที่{มหัศจรรย์}”
“ใช่ มันดีที่สุด”
“มันต้อง{เข้มข้น}แน่ ท่านมีรอยอยู่ที่คอเยอะเลย”
“ใช่ เหรียญเกียรติยศที่สวย หือห์?”
“…… 《ศัตรูของผู้หญิงงงงง!!》”
ผมรับหัวบินมาโขกของนนน่าและสวนมันกลับด้วยการจูบ จากนั้นออกไปสู่อารีน่า
「ในฝั่งแดง! สมาชิกของกองทหารอัศวินองครักษ์ของจักรวรรดิ! อัศวินลูซิฟ แกดลิสต์!」
「ในฝั่งขาว! ทหารรับจ้างอัศจรรย์! เอเกอร์」
การแนะนำตัวดีขึ้นเยอะ
หลังจากการต่อสู้แรก ผมชนะหลายยก นอนกับเมลิสซ่าด้วยรางวัล และทำให้นนน่าอิจฉา
และจากนั้น การต่อสู้ที่หก คู่ต่อสู้ไม่ใช่อะไรนอกจากคนของทหารที่รับใช้ในปัจจุบัน และอัศวินของขุนนาง
อย่างที่คาด ไม่เหมือนการต่อสู้ที่พลาซ่า ผมไม่ได้ไขว้ดาบกับคู่ต่อสู้ที่น่าผิดหวังเลย และทุกครั้งที่ผมชนะและเดินหน้าเข้าสู่การต่อสู้ถัดไป ผมได้ถูกบังคับอยู่ในการต่อสู้ที่ยาก
「งั้นนายก็คือเอเกอร์ นายทำได้ดีด้วยกายของชนชั้นกลาง」
「มันเป็นเกียรติ」
ลูซิฟหรืออะไรก็ตามนั้นหยิ่ง แต่เขาได้แนะนำตัวก่อนการต่อสู้
วิธีพูดของขุนนางสู่ชนชั้นกลางน่าจะเป็นปรกติ
แต่เมื่อมันกำลังจะเข้าไปสู่การต่อสู้ นั่นไม่สำคัญ
มีสัญญานให้เริ่ม แต่ไม่มีเราซักคนที่กระโดดเข้าไป
ดาบของลูซิฟได้ขนาดเล็กกว่าของผม แต่มันใช้งานได้มากกว่า ดังนั้นมันจะอันตรายสำหรับผม ที่จะเข้าไปอย่างไม่ระวัง
จ้องกันต่อไปซักพัก ในเวลาที่คนดูเริ่มบ่น ลูซิฟเคลื่อนไหว
จากฟันลงล่างจากบนขวาสู่การฟันกวาดไปทางซ้าย เขาได้เข้ามามากขึ้นแล้วดึงดาบกลับไปเพื่อจะทำการแทงที่รุนแรงที่ตัวผมท่อนบน
ผมรับการฟันด้วยดาบ แต่ไม่สามารถป้องกันการแทงสุดท้ายได้ มันเฉี่ยวไหล่ผมไป
ในความสิ้นหวัง ผมยกดาบขึ้นหัวด้วยมือเดียว แต่มันได้ถูกกันอย่างง่ายดาย
ไม่ตามมา ลูซิฟได้สร้างระยะชั่วคราว
「พลังขนาดนี้ด้วยมือเดียว ชั้นเห็นการต่อสู้เก่าของนายแล้ว แต่นั่นค่อนข้างเป็นพลังกายเหนือมนุษย์นะ ที่มันไม่เหมาะกับหน้านายเอาซะเลย」
「เพราะทั้งหมดชั้นไม่มีข้อดีนอกจากนั่น」
ต่อไป ผมเข้าไปปะทะเขา
ผมยกดาบผมขึ้นอย่างสูงระหว่างที่พุ่งเข้าไป
เขาเล็งตัวท่อนบนที่เปิดของผมอย่างเป็นธรรมชาติ แต่นั่นคือการหลอก และผมไม่ได้เหวี่ยงดาบลง และนำมันกลับมาที่อกและรับดาบ
การเหวี่ยงออกมาของดาบและพลังจากการพุ่งของผมชดเชยกัน ในเวลานี้ที่เราทำลายท่ายืนของกันและกันในระยะทางสั้น คือโอกาสดี
ด้วยแค่พลังแขนของผม ผมเหวี่ยงลงข้างล่างด้วยกำลังทั้งหมด และเป็นเพราะทำได้ทำลายท่ายืนกันเอง เขาไม่สามารถที่จะหลบ และทำได้เพียงรับมันด้วยดาบ
และจากนั้น ถ้านี่ได้เปลี่ยนไปเป็นการปะทะดาบ ผมจะมีความได้เปรียบ
เสียงเหล็กได้ดังก้อง และลูซิฟได้คุกเข่าลงไปหนึ่งข้าง
เขายกดาบขึ้นและอยู่บนการป้องกันทันที แต่นี่คือที่ที่การแลกเปลี่ยนการฟันได้เริ่ม
หนึ่งครั้ง สองครั้ง ด้วยการโจมตีต่อเนื่องของผม ที่จะไม่ให้เขาหายใจ ผมโจมตีเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก
เมื่อผมพยายามจะกดดันเขาต่อไปแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่มองข้ามจุดเปิด โดยการที่เขาเหวี่ยงดาบเหมือนจะดึงพรมออกจากข้างใต้ผม ผมสังเกตุมัน และกระโดดเบาๆ และหลบมัน
ในเวลานั่น ลูซิฟใช้นั่นเป็นแรงกระแทกกลับ และยืนเหมือนกับว่าเขาจะหมุน และเป็นอีกครั้งที่เราจบที่การมองหน้ากัน
「งดงาม」
เขาน่าจะพยายามพูดไร้สาระ ระหว่างที่เราพยายามจะหายใจให้ทัน
「ชั้นสงสัยว่าจะมีกี่คนในอัศวินองครักษ์จักวรรดิ์ ที่จะสามารถป้องกันการโจมตีครั้งสุดท้ายเหล่านั้น」
「นายป้องกันมันได้ ไม่ใช่เหรอ」
「มันเป็นเพราะชั้นยอดเยี่ยม」
เขาน่าจะไม่สนเกี่ยวกับน้ำเสียงของคำพูดระหว่างการต่อสู้
ลูซิฟยิ้มกว้าง และโดยไม่มีการเคลื่อนไหวที่บอกล่วงหน้า เขาฟันผม
ดาบของเขา นอกเหนือจากที่มันเร็ว มันเปลี่ยนทิศทางอย่างมีทักษะ เหมือนมันเต้นอยู่
ถ้าเราเพียงแค่ได้สู้กัน ผมน่าจะโดนฟันโดยมันไปแล้ว
แลกเปลี่ยนการฟันสองครั้ง ผมสร้างระยะเหมือนว่าผมหนีอยู่
เขามีโอกาสแค่ทีเดียว
ผมเปลี่ยนวิธีจับดาบแล้วจับมันด้วยเพียงมือขวาเท่านั้น
「นี่มันหมายความว่ายังไง」
ใช้ดาบสองมือด้วยมือเดียวไม่มีข้อได้เปรียบใดๆเลย ยกเว้นว่าจะมีโล่
นั่นทำไมนี่เป็นแผนที่ฉลาด
แต่ผมจะไม่โยนเข็มหรืออะไรแบบนั้นนะ
「มันแค่ความรู้สึกของมันในมือขวาน่ะ」
「มันดูเหมือนนายยังไม่โยนการต่อสู้นี้ทิ้ง!」
วิ่งด้วยความเร็วที่เหมือนกับวิ่งสุดกำลัง จากนั้นผมกระโดดขึ้น แล้วยกดาบของผมขึ้นจนมันไปที่หลังผม
นี่น่าจะเป็นแผนที่แย่ ถ้ามีใครซักคนเห็นมัน
โดยการกระโดด ทิศทางของดาบจะอยู่กับที่แล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้
มากกว่านั้น ด้วยแค่มือขวาของผม แม้ว่าพลังมันถูกรับรู้
แม้ว่าเขาจะทำหน้าตาที่งงงัน เขายกดาบของเขาเพื่อป้องกันการโจมตี และหยุดตัวผมที่ไร้การป้องกันนี้
และจากนั้น เขาเบิกตากว้างในความตกใจ
ดาบผมไม่ได้อยู่ในมือขวา
เปลี่ยนดาบที่ผมยกขึ้นมาด้วยกำลังทั้งหมดด้วยมือขวา ไปสู่มือซ้ายที่อยู่ข้างหลัง จากนั้นผมเหวี่ยงไปทางขวา
บางทีเป็นเพราะเขาไม่คิดว่าผมจะส่งดาบสองมือข้างหลัง การตอบสนองของเขาช้าไปเล็กน้อย
ผมทำการเหวี่ยงครึ่งๆกลางๆด้วยแค่มือซ้าย ในท่ายืนที่ไม่ธรรมชาติ แต่มันมีน้ำหนักอยู่หลังมันเหมาะสม มันเพียงพอแล้วสำหรับคู้ต่อสู้ที่ไม่ได้ป้องกัน
เสียงหนาได้ดังก้อง และดาบของผมมุดเข้าไปที่ข้างลูซิฟ
「กุโฮ่ห์!」
ด้วยการที่เขางอตัวลงและยองลงไป ดาบของลูซิฟกระพืออยู่กลางอากาศจากการโจมตีครั้งที่สองของผม
จากกระตะโกนเหมือนสายฟ้าฟาดของความสุข ลูซิฟต้องเป็นอัศวินที่ชื่อเสียงโด่งดัง
คนดูได้อยู่ไม่สุขในความกระตือรือร้น จากการอารมณ์เสียที่สมบูรณ์ แม้แต่เก้าอี้ขุนนาง ยังประปรายไปด้วยคนที่ยืนขึ้นแล้วปรบมือของพวกเขา
「นั่นไม่ใช่วิธีที่อัศวินสู้」
มันดูเหมือนลูซิฟได้ฟื้นแล้ว
「แต่ นายแข็งแกร่ง! งดงาม!」
ลูซิฟดูเหมือนจะหาการจับมือ
ขุนนางได้จับมือกับชนชั้นกลางเดิมทีแล้วมันไม่น่าเชื่อ
「มันเป็นเพราะมันไม่มีการวิจารณ์ในการต่อสู้บนสนามรบ นายชนะชั้น! ภูมิใจกับสิ่งนั้นซะ!」
นนน่า ผู้ที่อยู่ในที่นั่งคนดูได้เหวี่ยงหัวของเธอไปข้างหน้าด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ
ผมไม่เห็นอะไรนอกจากการโยกหัวของเธอ แต่เธอกำลังบอกให้ผมก้มหัวเหรอ?
「มันเป็นเกียรติ」
ผมก้มหัวให้ลูซิฟ
หลังจากนั้น จากการพูดคุยที่ผมได้ยิน ถ้าขุนนางได้จับมือกับชนชั้นกลาง ในสายตาสาธารณชน ขุนนางนั้นจะถูกมองว่าเท่ากันกับชนชั้นกลาง และโดนดูถูก
ดังนั้น ผมก้มหัวให้อย่างน่าเคารพและมอบคำขอบคุณ และนั่นจะเป็นการให้ข้อมูลรอบข้างว่าเราไม่ได้ความสัมพันธ์เท่าเทียมกัน
ขุนนางน่าเหนื่อยจริง
มันดูเหมือนการต่อสู้ครั้งต่อไปจะถูกจัดในอีกสามวัน
ได้มารู้สิ่งนั้น มันดูเหมือนการต่อสู้ครั้งต่อไปจะเป็นรอบชนะเลิศ เพราะพิธีก่อนการเปิดการต่อสู้จะเพิ่มขึ้น มันมีระยะการเตรียมตัว
คิดอย่างนั้น มันโอเคที่จะกลับไปที่โรงแรมอย่างช้าๆหลังจากเวลาที่ยาวนาน แค่ตอนนี้ผมจะพานนน่าและซีเลียและออกจากหอของการต่อสู้มา มีการสร้างฝูงชน
「นายเหลือเชื่อไปเลย!」「มันเป็นเวลานานแล้วที่ชั้นเห็นองครักษ์จักวรรดิ์พ่ายแพ้」「ทหารรับจ้างเหรอ? นายไม่ใช่อัศวินของกองทัพไหนเหรอ」
ถูกกระแทกไปรอบๆ เมื่อผมได้เดินผ่านระหว่างที่ตอบครึ่งๆกลางๆ เสียงที่แตกต่างได้เรียกผม
「งั้นนายคือเอเกอร์」
ผู้หญิงสามคน แต่งตัวที่ตกแต่งอย่างมาก และผมที่มีเครื่องประดับ และจากนั้นมีกลิ่นน้ำหอมที่หวาน
มันชัดเจนกว่านี้ไม่ได้แล้วว่าเธอเป็นลูกสาวของขุนนาง
อารีน่านี้ ดูเหมือนจะถูกสร้างให้คร่อมที่อยู่ของชาวเมืองและขุนนาง ดังนั้นคนของทั้งสองตำแหน่งของสังคมเข้าและออกได้โดยไม่ต้องระวัง
พวกเธอทั้งหมดดูเหมือนจะอายุไม่ถึงแม้แต่ 20 ปี แต่พวกเธอได้มอบบรรยากาศที่บอกว่าพวกเธอไม่รู้จักความกลัว
「เราอยากจะคุยกับนายนะแต่」
เข้าใจแล้ว ครั้งนี้ ผมเป็นเพียงคนเดียวที่ชนะแล้วเข้าสู่รอบต่อไป ระหว่างการที่เป็นตัวตนที่ไม่เกี่ยวข้องกับขุนนาง
พวกเธอจะไม่สามารถจะคุยสบายๆได้กับอัศวินขุนนางคนอื่น หรือคนที่มียศ แต่มันจะโอเคถ้ามันคือผม
เพราะนนน่าได้พึมพำว่า “สุภาพ สุภาพ” กับผม ผมใช้วิธีเคารพของผม
「มาดูกัน และการพูดคุยแบบไหนที่เราอาจจะมีกันล่ะ」
นนน่าได้ดิ้น
ผมทำพลาดเหรอ?
「ชั้น! ช่างเป็นมารยาทการพูดที่หยาบคาย!」
「แต่ส่วนนั่นที่ป่าเถื่อนของเขาคือที่มันดี ไม่ใช่เหรอ?」
「ไม่ว่ายังไง ฉันใจเย็นลงไม่ได้ในที่แบบนี้ เราไปที่ไหนบางที่ที่เราดื่มชาได้กันเถอะ」
มันดูเหมือนเธอไม่คิดว่าเราจะปฏิเสธ
แม้ว่า ผมไม่ได้ปฏิเสธเพราะผมมีความคาดหวังบ้าง
「ผู้ติดตามนาย เราก็ต้อนรับด้วย」
ซีเลีย ที่ติดกับผม คือผู้ติดตาม และมันดูเหมือนนนน่าที่เข้าใจคนอื่นไม่เข้าร่วม
นนน่าพึมพำว่าเธอจะกลับไปก่อนแล้วกลับไปที่โรงแรม
เพราะผมพบว่านั่นน่าสงสาร ผมตัดสินใจว่าผมจะเสน่หากับเธอคืนนี้อย่างมั่นคง
ที่คาเฟ่ชั้นสูง ผมคุยค่อนข้างพอประมาณใส่สามผู้หญิงอ่อนเยาว์นี้ เกี่ยวกับการต่อสู้เบื้องต้น และเรื่องราวของการสู้บนการเดินทางของผม แต่สาวๆ
「ช่างป่าเถื่อน」「ออา ข้างนอกเมืองสีขาวเต็มไปด้วยอันตราย ไม่ใช่เหรอนี่」「ช, ชั้นรู้สึกเวียนหัว」
มีการตอบสนองแบบนั้น แต่แม้อย่างนั้น เธอคะยั้นคะยอขอฟังเรื่องต่อไป งั้นพวกเธอน่าจะหิวโหยการกระตุ้น
ซีเลียไม่ทำอะไรนอกจากยัดขนมที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเข้าแก้ม
เวลาผ่านไป และผมคิดว่าถึงเวลาที่จะมาจบสิ่งนี้แล้ว แต่ผู้หญิงวัยเยาว์ได้หันหน้าหากันแล้วยิ้ม
「วันนี้ในที่สุดก็ได้เป็นตาของนาย」「เขาดูเหมือนเขาจะน่าทึ่ง」
เหมือนกับถูกผลักออกไปโดยผู้หญิงสองคน หนึ่งในผู้หญิงวัยเยาว์ได้ออกมาตรงหน้าผม
ผู้หญิงวัยเยาว์อื่นได้อยู่ระหว่างการคิกคัก และผู้หญิงวัยเยาว์ที่หน้าแดงได้พูดว่าเธอคือ [คริสติน่า]
「มา ตามฉันมา สาวผู้ติดตามคนนั้นด้วย」
เมื่อคริสติน่าได้ออกไปข้างนอก เธอเรียกรถม้าโดยสาร ปิดหน้าของเธอลึกๆด้วยหมวก และเราขึ้นไป
ในเวลาที่รถม้าได้โยกและเขย่า เธอไม่พูดซักคำเดียว
แต่แค่จนถึงเมื่อกี้นี้ เธอเป็นผู้หญิงวัยเยาว์ที่ค่อนของเข้ากับคนได้ง่ายที่พูดและหัวเราะนะ
ไม่นาน รถม้าได้หยุด ตรงหน้าอาคารหนึ่ง
「งั้นมันคือม่านรูด」
「นายทำให้รถม้ารอนะ!」
คริสติน่าจ่ายคนขับรถมากมายและบอกซีเลียให้อยู่ในรถม้าแล้วรอ
ซีเลีย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ตะลึงและส่งเรา
ด้วยการก้าวเท้าที่เร็ว เธอดึงมือผม จ่ายทองที่โต๊ะต้อนรับเหมือนเธอโยนมัน และเข้าไปที่ห้องส่วนตัว
「อาา ชั้นคิดว่าไฟจะออกมาจากหัวฉัน………」
「คุณได้ค่อนข้างออกมาผจญภัยนะ ยังไงซะงั้น ผม………ชั้นจะนอนกับเธอ ไม่ใช่ว่านั่นถูกเหรอ?」
「นั่-นั่นใช่แล้ว! ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่ยังไม่ได้ทำมัน และมันแย่ต่อภาพลักษณ์ฉันด้วย」
ดูเหมือนว่าสาวๆสามคนจะเป็นสาวๆอันธพาลในหมู่ขุนนาง
มันดูเหมือนพวกเธอสามคนจะมีการสอดใส่นอกช่องคลอด ไปเป็นที่ที่ เพื่อหาชนชั้นกลางแบบผมและเล่นไปทั่วด้วยตัวของพวกเธอ
สองคนอื่นได้เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว และเพราะคริสติน่าเป็นคนเดียวที่ยังไม่เสียของเธอไป มันดูเหมือนเธอได้ถูกเยาะเย้ยสำหรับมัน
เพราะผู้หญิงวัยเยาว์มอบความบริสุทธิ์ของเธอให้คู่ชนชั้นกลางเป็นบางอย่างที่อุกอาจ มันดูเหมือนว่าความตื่นเต้นของมันนั้นไม่สามารถทนได้
「งั้นตอนนี้! มันโอเคแล้ว! นอนกับฉัน!」
ดันมือทั้งสองออกมา เธอมองมาทางนี้
อย่างที่คาดกับลูกสาวขุนนาง มันดูเหมือนว่าเธอจะบอกผมให้ถอดเสื้อผ้าเธอทั้งหมด
ผมจะเป็นคนที่เตรียมการสาวคนนี้ที่แค่จะนอนอยู่ตรงนั้น
「การที่ได้นอนกับผู้หญิงขุนนาง เป็นเกียรติที่ไม่น่าเชื่อนะ รู้มั้ย?」
แต่ผมคิดว่ามันไม่ต่างกันระหว่างขุนนางและทาส ในแง่ของผู้หญิงนะ
「งั้นตอนนี้ หลั่งน้ำตาและลิ้มรสมันอย่างซาบซึ้งซะ!」
แต่มีแค่ปากเธอที่ทำงานได้ดีนะ
เมื่อผมนำเสื้อผ้าเธอออกและมองดู เธอแน่นอนว่ามีรูปทรงที่ดี และน่าจะเพราะเธอไม่มีกล้ามเนื้อมาก เธอนั้นนุ่ม
เพราะผมได้ทำการเล้าโลมและการเตรียมการได้เสร็จสิ้น ผมก็ถอดเสื้อผ้าผมด้วย
「นี่คือ!………สุภาพบุรุษทั้งหมดมีของใหญ่แบบนี้แนบมากับพวกเขาหรือ!?」
มันดูเหมือนว่าเธอมีความรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้
「นั่นใช่แล้ว นั่นทำไมครั้งแรกตามมาด้วยความเจ็บปวด」
「แต่ มันใหญ่เกือบเท่าแขนฉัน……ไม่มีทางที่สิ่งนั้นจะเข้ารูที่ระหว่างขาฉันได้」
「มันโอเค ผู้หญิงให้กำเนิดเด็ก ใหญ่เท่านี้มันโอเค」
มันปวดหัวที่จะต้องอธิบายซะทุกอย่าง
มากินเธอได้แล้วเถอะ
「เอาล่ะนะ ถ้าเธอทนมันไม่ได้ แค่กัดชั้น」
「ฉันจะไม่ทำสิ่งที่ไร้อารยธรรมแบบนั้น! นอกจากนี้ แม้ว่าจะเป็นประสบการณ์การมีเซ็กส์ครั้งแรกของฉัน……โอ้ย โอ้ย……กย้าาาห์!! มันเจ็บบบ!!」
ผมค่อนค้างเป็นผู้เปิดบริสุทธิ์ที่มีประสบการณ์ แต่สำหรับไม่กี่วินาทีแรก ผมพูดอะไรไม่ได้
ผมรู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้ ที่บ่นเรื่องความเจ็บปวด และผมอยากให้เธอเริ่มรู้สึกดีอย่างเร็ว
แต่ ลิ้มรสความเจ็บครั้งแรกของชีวิตนี้ซะ ที่จะให้กำเนิดความรู้สึกถึงความพอใจ ที่จะปกครองผู้หญิงคนนี้
ระหว่างที่คิดเรื่องปรัชญาอยู่ ผมได้ลูบไล้คริสติน่า และขยับสะโพกของผม
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
「ถ้าอย่างนั้นสุภาพบุรุษก็มีสัตวประหลาดแบบนี้ หนังสือไม่มีอะไรนอกจากเรื่องโกหก……แต่มันรู้สึกยอดเยี่ยม」
เพราะเธอได้นำยาคุมกำเนิดออกมาอย่างเขินอาย ผมได้ถูมันข้างในเธอ
ด้วยยาคุมกำเนิดที่มันคุณภาพดี มันดูเหมือนมันจะโอเคที่จะใช้หลังการมีเซ็กส์
อย่างที่คาด เธอให้ตัวเธอเองให้กำเนิดลูกไม่ได้
ทำเธอถึงจุดสุดยอดอีกครั้งหนึ่งด้วยนิ้วของผม จากนั้นเราออกจากโรงแรม
「ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ฉันจะขอตัวที่นี้ แล้วก็………บอกชื่อโรงแรมที่นายอยู่ได้มั้ย? แม้มันไม่รับประกันว่าเราจะพบกันอีกครั้ง!」
คิดว่านี่เป็นเพราะเธอจะมาแล้วเจอกันอีกครั้งอย่างแน่นอน ผมบอกชื่อของโรงแรมและส่งรถม้าไป
รับซีเลีย ที่อารมณ์นั้นแก้ไขไม่ได้แม้ว่าจะมอบไก่เสียบไม้และแอปเปิ้ล ผมกลับไปที่โรงแรม
「คุยกับขุนนางสนุกมั้ย?」
รูว่าผมได้ทำมันเร็วๆนี้กับโสเภณีด้วย เสียงของนนน่าเย็นชา
มากกว่านั้น เมื่อผมพยายามจะอธิบายสถานการณ์ทั้งหลายให้เธอ
「เออ๋!? นายชิงความบริสุทธิ์ของเธอไปเหรอ!?」
ความโกรธของเธอเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ
「มันไม่ได้เล่นกับแม่หม้ายหรือผู้หญิงที่หย่าแล้วที่กลับไปหาพ่อแม่เธอ แต่เป็นสาวบริสุทธิ์ยังไม่ได้แต่งงาน?」
พบว่ามันไม่น่าเชื่อ นนน่าส่ายหัวของเธอ
ตัดสินจากการตอบสนองของนนน่า ที่เป็นขุนนางของบ้านเคานต์เก่า มันดูเหมือนผมทำบางอย่างที่อุกอาจมากกว่าที่ผมคิด
การล่วงประเวณีลูกสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ต้องพูดถึงว่าคู่เธอเป็นแค่ชนชั้นกลางที่ผ่านไปมา มันดูเหมือนความเป็นไปได้ที่เธอจะถูกขับไล่ออกจากบ้านนั้นสูง
「ถ้ามันถูกเจอโดยคนของตระกูล การโทษจะมาที่ท่านด้วยแน่ เอเกอร์-ซามะ!」
ผมจะภาวนาว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้น
นนน่าถอนหายใจ
「ได้โปรดอย่าให้ตัวท่านเองถูกทำลายโดยผู้หญิงก่อนที่ท่านจะนำอีเล็คตร้ากลับคืนมา………」
คิดว่านั่น ในตัวมันเองอาจจะเป็นความทะเยอทะยานที่หวงแหนมานาน ผมโอบกอดนนน่า
ก่อนหน้านี่มันเป็นบางอย่างที่เหมือนการต่อสู้เบื้องต้น และการต่อสู้จริงมันจะเริ่มต่อจากนี้
ภัยพิบัติได้เยี่ยมเยือดเร็วอย่างคาดไม่ถึง
เช้าวันต่อมา รถม้าได้หยุดตรงหน้าโรงแรมและคริสติน่าได้ยืนอยู่ที่นั่น กับผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ติดตาม
ตอนแรก ผมคิดว่าเธอมาเพื่อจะเล่นไปทั่ว แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้น เธอน่าจะไม่ทำบางอย่างที่เห็นได้ชัดขนาดนี้
เมื่อผมได้แสดงตัวของผม สงสัยว่าอะไรเกิดขึ้น เธอได้รีบเข้ามาหา
แก้มของเธอ อาจจะเป็นเพราะมันถูกตบ ได้บวมแดง และตาของเธอที่ร้องไห้ได้แดงสด
「*กุซุ* (กระซิก)……เอเกอร์, ซัง แม่ได้เรียกคุณ ได้โปรดมากับชั้น」
เพราะผมไม่มีแผนอะไร ผมพยักหน้าบอกว่า “ชั้นเดาว่านั่นโอเค” แต่นนน่าได้ซีดขาวมา
「ไปไม่ได้นะ! ถ้าท่านไปท่านอาจจะติดคุก!」
ถ้าให้เริ่มพูด บางอย่างเหมือนกับลูกสาวขุนนางออกมาเพื่อรับชนชั้นกลางไม่เคยเป็นที่ได้ยิน
แม้แต่คนรับใช้ที่คฤหาสน์ได้ควบคุมโดยตรงก็ยังมากไป
พูดอีกอย่าง มันดูเหมือนว่าทั้งพ่อและแม่ของอีกฝ่ายได้โกรธมาก
「ถ้านั่นเกิดขึ้น ชั้นจะแค่หนี」
ผมบอกซีเลียและนนน่าให้รออยู่ที่โรงแรมแล้วขึ้นรถม้าไป
คริสติน่าสะอื้นตลอดเวลาตรงหน้าผม
ผู้ติดตามจะเช็ดน้ำตาและเสนอน้ำให้เธอเป็นครั้งคราว แต่เธอไม่แม้แต่จะพยายามมองมาทิศทางผม
ผมคิดว่านี่อาจจะเปลี่ยนเป็นบางอย่างที่แย่จริงๆ แต่ไม่มีอะไรที่ทำได้แล้ว ณ จุดๆนี้
พวกเราเข้าสู่เขตของขุนนาง
ผมไม่มีใบอนุญาติ แต่กองทหารรักษาการณ์ให้พวกเราผ่านไปอย่างง่ายๆ เพียงแค่ดูรถม้า
ผมสงสัยว่าเธอเป็นขุนนางที่มีสถานะทางสังคมที่สูง
「ชั้นเดาว่านั่นปรกติ」
บ้านของคริสติน่าแน่นอนว่าใหญ่ แต่ด้วยที่อยู่อาศัยอันโอ่อ่าท่ามกลางคฤหาสน์ขุนนางที่เทียบเคียงได้ มันไม่ใช่บางสิ่งที่โดดเด่น
แทนที่จะอย่างนั้น มันพูดได้ว่าเล็ก
คริสสิน่ามองไปข้างล่างแล้วเดินอย่างเงียบๆ ระหว่างที่ผมเดินตามหลังเธอระวหา่งที่ถูกนำโดยคนรับใช้
ประตูของคฤหาสน์นั้น อย่างที่คาดกับขุนนางตกแต่งไปด้วยเครื่องประดับ ที่พูดได้ว่ามันเป็นบางอย่างที่หรูหราและงดงาม
「ยินดีตอนรับและขอบคุณที่มา」
อายุของผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นแม่ของคริสติน่าได้อยู่ประมาณ 30 ผมของเธอได้ต่างจากลูกสาวเธอ และมันสีบลอน์ และไม่ว่าคุณจะมองเธอยังไง สำหรับแม่ของลูกสาวที่เธอดูไม่เหมือนว่าจะน้อยกว่า 15 ปี เธอได้อายุน้อยอย่างแปลกๆ
「คริส เข้าไปห้องลึกเข้าไปข้างใน」
「ค่ะ……」
คริสติน่าออกไปอย่างโซเซคนเดียว
คิดว่านั่นคือความเศร้าโศกที่โชยไปทั่วอยู่ข้างหลังเธอ ผมเล็ดรอยยิ้ม
「เราคุยกันที่นี่ไม่ได้ ชั้นจะนำนายไปห้องส่วนตัว」
ผมรู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลก
ถ้าให้เริ่มพูด มันเป็นเรื่องที่แปลกสำหรับมาดามจะยินดีต้อนรับคู่ล่วงประเวณีลูกสาวเธอ
แม้ว่าผม ผู้ที่ห่างไกลจากมารยาทของขุนนาง ก็รู้มากขนาดนั้น
「แม้ว่า ชั้นบอกคนรับใช้ว่าไม่ต้องเข้ามาด้วย ชั้นเสนอชาให้ไม่ได้」
「ไม่ นั่นไม่ใช่ปัญหา」
มาดามและผมหันหน้าหากันโดยมีโต๊ะแทรกแซงอยู่ตรงกลาง
「ขออภัยสำหรับการแนะนำตัวที่ช้า ชั้นเป็นแม่ของคริสติน่า [คลอเดีย อาวองซ์ มาลอร์ดอล] สามีของชั้นได้ถูกมอบตำแหน่งมาร์ควิสจากพระองค์」
เธอคือขุนนางระดับสูง
ผมคิดทันทีเกี่ยวกับการจับมาดามมาเป็นตัวประกัน แล้วไปช่วยนนน่าและซีเลีย แต่น่าจะยังไม่ถึงระดับนั้น
「งั้นคุณเป็นคนที่จุดยืนได้ไกลกว่าพลังผมไปมาก เพราะผมเป็นชาติกำเนิดที่ธรรมดา ผมอาจจะไม่มีมารยาทที่ถูกต้อง ผมขอโทษ」
「ชั้นมั่นใจเรื่องนั้น เพราะทั้งหมด นายได้ฉีกความบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน」
ช่าย ดูเหมือนผมได้ถูกเรียกเพราะเรื่องนั้นอย่างสมบูรณ์
「ลูกสาวชั้นดูเหมือนจะซ่อนมัน แต่ด้วยการที่เธอเดินไปทั่วระหว่างที่หว่างขาเธอมีกลิ่นของน้ำหวานของเมล็ดพันธ์ มันชัดเจนว่าเธอมีเอ็นขึ้นไปในรูที่ลามกของเธอ」
ผมรู้สึกว่าผมได้ยินคำที่ไม่น่าเชื่อออกมาจากปากของมาชเนส
「จากที่ชั้นได้ยิน นายทำให้ลูกสาวบริสุทธิ์ของชั้นถึงจุดสุดยอด ดังนั้นมันดูเหมือนนายจะค่อนข้างมาทักษะในวิธีที่นายปฏิบัติกับผู้หญิง」
สถานการณ์ได้น่าสงสัยในความหมายที่ต่างออกไป
「แต่การโกหกนั้นไม่ดี พูดว่าสุภาพบุรุษทุกคนมีเอ็นที่หนาเท่าแขนลูกสาวของชั้น พูดได้ว่าเป็นการฉ้อโกง」
คลอเดียเดินอ้อมโต๊ะและวเข้าหาผม
「การขโมยความบริสุทธิ์ของลูกสาวมาร์ควิสเป็นความผิด ที่มันจะเลี่ยงไม่ได้ที่นายจะถูกแขวนคอ อย่างไรก็ตาม」
มือของมาดามได้กดหน้าอกผมแล้วลงไปอย่างช้าๆ
「เทคนิคที่ทำให้ผู้หญิงร้องออกมา และเอ็นใหญ่ที่น่าภาคภูมิใจ ถ้านายให้ชั้นได้ลิ้มรสมัน ชั้นจะไม่ถือที่จะล็อคเรื่องนี้ไว้ในหัวใจชั้นนะ รู้มั้ย?」
นอนกับแม่และลูกสาวของตระกูลมาร์ควิส จะทำให้เขาโดนประหารอย่างแน่นอน แต่ ณ จุดๆนี้ มันทั้งหมดจะเหมือนกันอยู่ดี
นอกจากนี้ คลอเดียมีความโตที่ลูกสาวของเธอไม่มี และดูก็มีความหลงใหลทางเพศของผู้หญิงที่หิวโหยผู้ชาย
「ยังไงซะ งั้น ชั้นจะเป็นคู่ของเธอให้」
「ใช่ และถ้านายทำให้ชั้นพอใจไม่ได้ ชั้นจะมอบนายให้กองทหารรักษาการณ์ บริการชั้นโดยมีสิ่งนั้นอยู่ในหัวใจ」
คลอเดีย ยังนั่งอยู่ที่เก้าอีกเธอ ถอดรองเท้าของเธอออกและยื่นเท้าของเธอออกมา
มันดูเหมือนเธอจะบอกให้ผมเลียมัน
เมื่อหยิบเท้าเธอแล้วนำมันเข้าไปในปากเธอยิ้มอย่างพอใจ
มาดามยังนั่งอยู่ที่เก้าอีกโดยไม่ขยับ และผมเริ่มถอดชุดของเธอทีละชิ้น ระหว่างที่ให้ริมฝีปากผมไปรอบตัวเธอ
「นายชอบตัวชั้นตรงไหน」
