ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 24 ทางใหม่
24 ทางใหม่
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
「ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับสู่ศาลานกน้อย」
ผมเห็นสาวคนใหม่ที่เคาน์เตอร์
「เรียกมาเรียออกมาได้มั้ย?」
「อืมม ความสัมพันธ์กับมาเรียคือ …」
ดูเหมือนเธอสงสัยชายที่แบกหอกไว้ด้านหลัง มาเรียกลูกสาวเจ้าของร้าน
「ถ้าเธอบอกมาเรียว่า “เอเกอร์กลับมาแล้ว” เธอจะรู้」
「โอเค……ได้โปรดรอซักครู่」
สาวได้หายเข้าไปในร้านเพื่อบอกข้อความของผม
ความเงียบได้ดำเนินไปอีกซักพัก จู่ๆผมก็ได้ยินเสียง *ปัง* จากข้างในร้าน เสียงของบางอย่างแตกและเสียงร้อง
จากนั้นผมได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากข้างหลัง
「เอเกอร์-ซัง」
มาเรียกระโดดข้ามเคาน์เตอร์มา……ถ้าเธอกระโดดพลาด เธอจะหน้าทิ่มนะ
「นายกลับมาจริงๆ ชั้นดีใจ ～～～ !」
น้ำตาแห่งความสุขเอ่ออยู่ในตาเธอ
เพียงสิ่งนี้เท่านั้น ทำให้การเดินทางคุ้มค่า
ก่อนผมกอดเธอ ผมถามบางอย่างกับเธอ
「ค่าโรงแรมยังมีผลอยู่ แต่คาร์ล่ายังอยู่ที่นี่มั้ย?」
ตัวของมาเรียแยกจากผมและเธอห้อยหัว และจากนั้นเธอได้พูดในเสียงที่มืดมน
「……คาร์ล่า」
「เกิดอะไรขึ้นกับเธอเหรอ」
「เราได้รอนายแต่ ความชอบของคาร์ล่าในที่สุดก็ได้มา ระหว่างหน้าร้อนเธอได้มีเซ็กส์กับม้า……และจากนั้นหนีตามม้าตัวนั้นไป……」
มาเรียได้เริ่มร้องไห้ระหว่างที่ผมนึกถึงทางเลือกของคาร์ล่า
เธอได้ควบไปในที่ที่มือผมเอื้อมไม่ถึงเธอ
「อย่าพูดอะไรโง่ๆน่า!」
คาร์ล่ากระโดดออกมาจากเคาน์เตอร์เดียวกันกับมาเรีย
แม้ว่าผมรู้ว่ามาเรียได้ล้อเล่น ผมพูด
「คาร์ล่า เธอกลับมาแล้วเหรอ ชวาร์ซอยู่ที่นี่ เพราะทั้งหมดม้านั่นใหญ่ด้วย」
「ผิดแล้ว! ชั้นรอมาตลอดเวลานี้เป็นเอ็นใหญ่ของเอเกอร์เท่านั้น!! ก่อนนายจะกลับมา ชั้นใช้ไม้เท้า! ชั้นและมาเรียได้นึกถึงว่า เอ็นนายใหญ่ขนาดไหน……「《ว้าาาาาาาา》」」
มาเรียร้องเพื่อระงับคาร์ล่าที่พูดเยอะ
มันดีที่พวกเธอดีต่อกันแม้แต่ในตอนกลางคืน
ผมได้ยินมาว่าเมื่อคาร์ล่าไม่มีอะไรทำ เธอได้ช่วยรอบๆนี้ตลอด เพราะเธอแยกจากที่นี่ไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าบางวันผมจะกลับมาที่นี่
「คาร์ล่าคนเดิมเลย」
「แน่นอน มันดูเหมือนนายได้ใหญ่ขึ้นนะ ตัวของนายและหัวใจนาย」
อย่างเป็นธรรมชาติ ผมได้เริ่มจูบ ผมมีแผนที่จะมีความสุขกับจูบที่ “มันเป็นเวลานานแล้ว” นี่ แต่มือของคาร์ล่าเริ่มเล่นกับภาคใต้ของผม
「มีใครจริงๆที่เล่นไปทั่วในที่สาธารณะแบบนี้มั้ย」
「แตตตตต่… มันเป็นซักพักแล้ว รู้มั้ยล่ะ」
จากข้างหลังผม ผมได้ยินบางคนกระแอมเพื่อล้างคอ “อะแฮ่ม”
「คนนี้ แนะนำตัวได้มั้ย?」
「หือห์? ผู้หญิงเก่าของเอเกอร์เหรอ?」
มันเป็นพวกพ้องร่วมเดินทางทั้ง 3 ของผม
ก่อนที่ผมจะรู้มัน มีการแข่งจ้องตาดำเนินระหว่างผู้หญิง รวมถึงซีเลียที่อยู่ข้างผมด้วย
「หน้าอกใหญ่ที่เป็นอะไรของเธอ?」
「อะไร! เธอก็ด้วย ชั้นเห็นเธอทำเรื่องไม่เหมาะสมในที่สาธารณะ รู้จักความอายของเธอซะบ้าง!」
นนน่าและคาร์ล่าจ้องกัน ผู้หญิงเก่าและใหม่ของผมขัดแย้งกันทันที
นอกจากพวกเธอ เมลิสซ่าและมาเรียได้ทักทายกัน “ยินดีต้อนรับ” และ “โปรดดูแลชั้นให้ดีด้วย”
「นายกินพวกเธอแล้ว ใช่มั้ย? งั้น มันจะไม่ดีถ้ามันไม่ใช่ห้องใหญ่ ใช่มั้ย?」
「เธอพูดเรื่องลามกในที่สาธารณะอีกแล้ว รู้จักความอับอายซะมั่งสิ!」
「เธอหมายความว่ายังไง ลามก? แม้ว่าเธอได้โยกเอวใส่ของใหญ่ของเขา ใช่มั้ย!」
ผมทิ้งทั้งสองให้จ้องกันไปแล้วไปเริ่มพูดกับมาเรีย
「เพราะมันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ชั้นอยากจะพักที่นี่วันนี้กับพรุ่งนี้」
「นายจะไปอีกแล้วหลังจากพรุ่งนี้เหรอ?」
หน้าของมาเรียมืดมด
「ไม่ ชั้นไม่มีแผนจะไปไกลแล้วตอนนี้ ชั้นมีแผนจะทำงานในโกลเดนเนีย*」
«TLN: จากกอร์โดเนีย»
「โกลเดนเนีย? นั่นไม่ไกลนี่ ใช่มั้ย」
「และมันเป็นไปได้ที่นายจะไปที่โกลเดนเนียผ่านอาร์คแลนด์」
เพราะผมได้เคยสู้ที่นั่นครั้งหนึ่ง
มันเป็นบางอย่างที่มันเกิดขึ้นปีที่แล้ว แต่มันจะเป็นเรื่องโง่ที่จะโดนจับระหว่างทาง
「ไม่ใช่ว่ามันโอเคถ้าไปด้วยเรือเหรอ? แขกหลายคนได้เดินทางไปที่โกลเดนเนีย และมันควรจะปลอดภัยเพราะพวกเขามาจากเมืองหลวงราชวงศ์」
เข้าใจแล้ว มีเรือด้วย
「เพราะมันเป็นกระแสน้ำตอนบนของเทลเฮสเหนือ มันควรจะเร็ว นายลงได้แต่นายขึ้นกลับไปไม่ได้อีก แต่นายมีม้าด้วย มันจะแพงกับม้า」
มีข้อเสียด้วย
แต่ สิ่งที่น่าเป็นกังวลที่สุดตอนนี้คือเกี่ยวกับค่าเดินทาง
มันแพงในการเดินทางไกลครั้งก่อน
มันจะเป็นความโง่ถึงผมได้จ่ายค่าเดินทางไปที่โกลเดนเนีย แต่จ่ายค่าโรงแรมไม่ได้
「ถ้ามันเป็นเรื่องเงิน นั่นไม่ใช่ปัญหา」
จากมาเรีย คาร์ล่าจะสามารถจ่ายค่าห้องโรงแรมด้วยเงินที่เธอได้จากการทำงาน
「เพราะทั้งหมด ถ้านายถูกล้อมด้วยผู้หญิง 4 คน นายจะขาดดุล ถ้านายไปที่นั่น ทำงานหนักอย่างจริงจังเพื่อที่นายจะไม่สร้างปัญหาให้ใครล่ะ」
ผมไม่มีคำพูด…
เพราะปีกแห่งรุ่งอรุณเป็นกลุ่มทหารรับจ้าง คุณจะได้รายวันเยอะขณะที่มันมีกิจกรรมมาก
แม้ว่ามันยังไม่หนึ่งปีตั้งแต่การคุยนั้นเกี่ยวกับการรับผมไปเข้าร่วม
ขณะที่ผมตรวจสมุดบัญชี มาเรียมอบส่วนหนึ่งของค่าโรงแรมให้ผม
「เพราะชั้นได้แก่ขึ้น ชั้นจะให้ความสำคัญว่าใครที่ชั้นจะรักคืนนี้」
เธอได้บูดบึ้งขณะที่เธอกลับไปทำงาน
อย่างที่คาดกับ 4 คน + มาเรียห้องสวีทมันเริ่มแออัด ผมควรจะเอาห้อง 6 คนแทน
อุปกรณ์ของเตียงมันธรรมดา แต่ ผมไม่ควรจะบ่นตอนนี้
ในท้ายที่สุด พวกเธอจะหลับเป็นท่อนไม้
ในตอนกลางคืนผมนั่งที่ขอบเตียง
「งั้น หนูจะขออนุญาต…」
นนน่านำเสื้อโค้ทผมออกไป
「ดื่มอะไรซักหน่อยสิ」
เมลิสซ่ามอบไวน์ดีแบบปากต่อปาก
「การพบกันของเราในซักพัก」 「น่าอายจัง」
คาร์ล่าและมาเรียได้คุกเข่าอยู่ที่พื้นขณะที่พวกเธอถอดกางเกงผม จากนั้นนำ “ของ” ของผมออกมา
「หนูควรทำอะไรดี?」
ซีเลียได้เดินไปรอบๆสาวๆคนอื่นอย่างไม่หยุดหย่อน
ผมจับเธอจากนั้นจูบหน้าผากเธอ
「……อย่างไรก็ไม่รู้ มันต่างออกไป」
ผมจะเก็บเกี่ยวเธอหลังจากที่เธอโตมากกว่านี้ แม้ว่าเธอจะบอกว่าไม่
「กุ่ห์」
ความรู้สึกดีได้เริ่มระหว่างที่ผมเล่นกับซีเลีย
คาร์ล่าและมาเรียดูดผมด้วยกัน
พวกเธอคุกเข่าต่อจากกระดอของผมไปทางขวาและซ้าย และผลัดกันบริการผม
จังหวะเวลามันน่าชื่นชม ผมไม่คิดว่ามันเป็นงานของมือสมัครเล่น
ใช้ตามองบน และพวกเธอพันลิ้นเพื่อกระตุ้นความตื่นเต้นของผม
「เธอสองคน……เป็นเพื่อนอกกันแล้วเหรอ?」
มาเรียห้อยหัวลง แต่คาร์ล่าหัวเราะ
「ตอนแรก เราฝึกว่าจะบริการนายยังไงโดยเลียของเล่นแทนของนาย ยังไงก็ตาม ลิ้นของเราได้ตื่นเต้นเมื่อเลียมัน……บางที เรามีเซ็กส์ด้วย」
ถ้าเป็นอย่างนี้ ผมได้ถูกเอ็นทีอาร์โดยพวกเธอเหรอ?
「มันไม่ใช่แบบนั้น! พวกเราจินตนาการตลอดว่านายเป็นคนทำมัน」
「เพราะเราคิดว่า มันจะแย่ถ้าเราอยู่แบบนี้ ดังนั้นเราใช้ส่วนหนึ่งของนาย ใช่มั้ย?」
「ทุกอย่างนั้นโอเค แต่ พวกเธอแน่ใจนะว่าพวกเธอต้องการชั้นตัวจริง?」
พวกเธอสองคนปฏิเสธมันพร้อมกัน
「มันไม่ใช่อย่างนั้น! กระดอใหญ่ของเอเกอร์ดีที่สุด!」
「ชั้นด้วย ชั้นอยากจะถูกโอบกอดโดยเอเกอร์-ซัง…」
ดี
ถ้าผมบอกพวกเธอว่าพวกเธอดีกว่า ผมจะต้องทำพวกเธอกลับมาโดยการทำให้เธอรู้สึกดีจนขาดสติ
มากกว่านั้น โดยการร่วมมือกัน ผมมีความสุขกับการบริการของพวกเธออย่างมาก
บนตัวท่อนบนของผม เมลิสซ่าเลียหัวนมผม นนน่าต้องการการจูบของผม
ซีเลียได้เปลือยก่อนผมจะรู้มัน นำตัวของเธอมาบริการผม และได้โชคร้ายพอที่จะโดยกระแทกโดยหน้าอกของนนน่า
หน้าอกที่หน้าทึ่ง ดั่งค้อนศึก
「นั่นอะไรน่ะ?」
แต่กระนั้น ตัวนนน่าเองไม่รู้ว่าเธอไปกระแทกซีเลียน้อยด้วยหน้าอกของเธอ
ผมเกือบจะหัวเราะอย่างไม่ตั้งใจ เพราะความสงบของผมไม่ได้ดีขนาดนั้น
เอ็นผมได้อยู่ที่ความแข็งใหญ่สุดของมันแล้ว มันจะไม่แปลกถ้าผมได้น้ำแตกแม้แต่ตอนนี้
「น่าทึ่ง การแข็งนี้เสียงเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ」
「ไม่ใช่เหรอ? บางทีนี่คือ……」
มาเรียและคาร์ล่าดูเหมือนพวกเธอสนุกระหว่างที่มองกัน
คาร์ล่า……นำเอ็นไม้ออกมา
เธอเรียงมันกับเอ็นที่แข็งเต็มที่ของผม
「นี่มันต่างอย่างที่คาด」
「ขนาดมันใหญ่ด้วย ชั้นมั่นใจว่ามันใหญ่เท่านี้ก่อนหน้านี้」
ผมไม่สนว่ามันใหญ่แค่ไหน แต่ได้โปรดให้ผมแตก
มันขมขื่นที่จะหยุดก่อนแตก
ขณะที่ผมได้กังวลไม่จบไม่สิ้น เมลิสซ่ามาจากด้านข้างแล้วดูดเอ็นของผม
เธอเลียหัวลึงค์อย่างแรงด้วยลิ้นของเธอ
「กุ่ห์!」 「ว้า เธอรับไปแล้ว!」 「เออออ๋!?」
ผมต่อต้านเธอไม่ได้ เพราะผมอยู่ที่ขีดจำกัด ผมกดหัวเมลิสซ่าและใส่มันเข้าไปในคอเธอ และจากนั้น น้ำแตกที่นั่น
เมลิสซ่าสำรักจากการน้ำแตกของผม แต่เธอจำหน้าที่ดูยินดีระหว่างที่กลืนน้ำหวานของผม
「ปุ่ฮ่า ขอบคุณสำหรับอาหาร」
「เฮ้! มันโหดร้ายนะที่ผูกขาดจากด้านข้างน่ะ」
「ใช่แล้ว! แม้ว่าพวกเราได้ทำงานหนัก」
เมลิสซ่าพูดว่า “ชั้นขอโทษ” แต่หน้าเธอได้บอกเรื่องอื่น
「เธอไม่สังเกตว่าเอเกอร์-ซังอยากจะแตก พวกเราเป็นผู้หญิงของเอเกอร์ซัง ดังนั้นเราควรจะเอาลำดับความสำคัญให้เค้า」
หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เมลิสซ่าดูดเอ็นผมต่อ และทำความสะอาดอสุจิที่เหลือจากข้างในเสา
รู้สึกเจ็บปวดระหว่างถูกดูดออกไป ผมจับหน้าอกที่ใกล้มือของนนน่าทีเดียว
「หหหู่ หหหู่ อย่างที่คาดกับโสเภณีเก่า…… เราเอาชนะไม่ได้ด้วยเทคนิค」
「อืม ยังไงซะ อย่าพูดอย่างนั้น เพราะเรา 4 คนในฐานะเมียน้อย」
「มัน 5!…… ทั้งหมดเรามาสนิทกันเถอะ」
นนน่าพูด นอนอยู่บนคาร์ล่า
สองรูของพวกเธอสำผัสกันกับไม้ของผม รูของพวกเธอเปียกไปด้วยน้ำ และพวกเธอทำให้เอ็นผมลื่น
「เพราะเธอทั้งสองคนทะเลาะกันมาก่อน จูบกัน」
สีหน้าของนนน่าและคาร์ล่านั้นขมขื่นขณะที่พวกเธอจูบ เอ็นผมถูกับที่ที่ความไวสูงของพวกเธอ เพื่อทำให้ตัวของพวกเธอร้อน
มากกว่านั้น มาเรียได้เข้ามาจากด้านข้างและเลียกระดอผม
ผมใส่กระดอใหญ่ของผมเข้าไปในพวกเธอสองคนจนถึงที่โคนยังมีเอ็นเหลืออยู่ แต่มันยังน่าพอใจแล้ว
และจากนั้น ที่นั่นมีเมลิสซ่า
「ฟุฟุฟุ ชั้นคิดว่านี่จะไม่น่าพอใจเพราะมันไม่ใช่ที่ร้านแต่…… ชั้นมีความสุขกับมันตอนนี้」
จากข้างหลังผม เธอโยกเอวของผมต่อไป ……และใส่ลิ้นเข้าไปในรูหลังผมเพื่อเปิดมันให้กว้าง
「ฮ-เฮ้ย!」
เหมือนที่เธอคาด ผมตะโกนออกไป
มันไม่ง่ายที่จะพยายามทำมันแม่จะแค่ชั่วครู่
ลิ้นของเธอใส่เข้าไปในรูหลังผม และมือของเธอเริ่มเล่นกับไข่ผม
และจากนั้น เธอเลียรูหลังของผม
นี่ควรจะเป็นการกระทำที่หยามเกียรติสำหรับผู้หญิง
แต่เพราะมันมีผลมาก เอ็นของผมได้แข็งมาก
「มัน-มันเจ็บ!」
เพราะมันได้ใหญ่ขึ้น คาร์ล่าขึ้นเสียงของเธอ
แม้ว่าเมื่อผมดึงออก ผมรู้สึกว่าเธอกรีดร้องในความเจ็บปวด
ช่วยไม่ได้ ผมสไลด์เข้าไประหว่างพวกเธอสองคน
「กุ่ห์! บบบุ่!」
อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวนั้น ถูกพัดพาไปด้วยการเล้าโลมตูดของเมลิสซ่า
「โอ้ย! มันเจ็บ ได้โปรดเมตตา เอเกอร์-ซามะ」
ผมแทงเข้าไปในนนน่าด้วยกำลัง ที่ตัวของเธอที่ใช้การได้มากกว่าคาร์ล่าที่ละเอียดอ่อน ผู้ที่หยุดร้องแล้ว
นนน่าเปิดตาของเธอกว่างและบ่น เพราะผมทำเสียงที่รุนแรง
「นี่มันขีดจำกับของเธอแล้ว รู้มั้ย? เบากว่านี้ 「《อุโโโอออออ้》」มันดูเหมือนเธอไม่ได้ยินชั้น……เสียใจด้วย」
การเคลื่อนไหวที่รุนแรงของผมทำให้นนน่าทนไม่ได้และอยู่ในความมึนงง เท้าของเธอได้สะบัดไปทั่ว ผมได้เป็นสัตว์ที่เอาแต่ใจ และสไลด์เข้าไประหว่างพวกเธอและน้ำแตกด้วยความแรง
「วะบบบุ่! มันบินมาถึงหน้าชั้นเลยยย…」
「โกะบบบุ่!」
ผมน้ำแตกที่เหลืออีกครึ่งข้างในปากของมาเรียและเธอสำลักมัน
ซีเลียได้เริ่มร้องเมื่อผมน้ำแตกเพราะเธอรู้สึกเจ็บแค่จากการดู
「ฮึนมมม!! อึนน ฮึมมนนน ♪」
ผมจับและจูบซีเลียอย่างรุนแรง
เมลิสซ่าเลียรูหลังผม ผมจูบริมฝีปากซีเลีย และน้ำแตกข้างในปากมาเรีย
มากกว่านั้น มีตัวผู้หญิง 2 คนซ้อนกันอยู่ตรงหน้าผม ปกคลุมโดยไซรัปของผม
「อาา……ชั้นพอใจแล้ว」
จำนวนมันเยอะกว่าปรกติหลายเท่าผมนอนกางแขนกางขาบนเตียงเป็นตัวอักษร 大
มันสบายที่เมลิสซ่าและมาเรียตามมาอย่างสุภาพหลังจากการปฏิบัติ
ซีเลียได้เริ่มงีบไป แม้ว่าผมจะมอบไวน์ปากต่อปากให้เธอ
「ต่อไป เรียงข้างกัน เพราะทั้งหมดชั้นไม่ใช่คนไม่แฟร์」
เพราะทั้งหมดพวกเธอจะไม่สามารถลืมได้ว่าพวกเธอบริการผม
เพราะผมได้ความรักของพวกเธอมาโดยการทำแบบนี้
ผมเรียงตัวที่เปลือยของพวกเธอคุกเข่าสี่ขา
แม้ซีเลียอย่างน้อยก็เข้าร่วมในการต่อสู้นี้ เพราะเธอยังไม่ผ่าน
คนแรกคือคาร์ล่า
「นฟฟฟู่」
「คย้าาา」
ทุกคนยังเปียกกับการบู๊ก่อนหน้านี้ ดังนั้นผมไม่ต้องเล้าโลม ดังนั้นผมเพียงแต่ขยับอย่างป่าเถื่อน
ผมสอดใส่ด้วยหัวใจทั้งหมดของผม ไปที่ทางเข้ามดลูกของคาร์ล่า จน 8/10 ได้เข้าไป เพราะทั้งหมดมันจะเจ็บถ้าผมใส่มันทั้งหมด
ผมเปลี่ยนท่ายืนของผม ผมไม่จำเป็นต้องมอบการเล้าโลม
อะไรที่ผมต้องทำคือให้พวกเธอถึงจุดสุดยอด
「ไม่-ไม่ดีแล้ว! ชั้นบินแล้ว!」
「มันโอเค คาร์ล่า! แตก!」
คาร์ล่ากรีดร้องอย่างเข้มข้นและยาวนั้น จากนั้นสลบไร้สติหลังจากที่หันข้างอยู่บนเตียง
「ต่อไป มาเรีย」
「ค-ค่ะ! ถ้านายทำได้ ได-ได้โปรดอ่อนโยน ～ ทิ๊ฮิ๊」
「นฟฟฟฟู่!!」
「ไมมมม่!!」
มาเรียนั้นตื้นกว่าคาร์ล่า และการกระตุ้นนั้นรุนแรงเพราะเธอแคบ
ผมไม่รู้ว่าเธอรู้สึกเศร้าหรืออย่างไร มือของเธอได้เอื้อมมาข้างหลัง ดั่งเธออยากจะให้ผมเอื้อมไปที่หัวนมเธอหรือบางอย่าง
「เอาล่ะนะ !!」
และจากนั้น มาเรียหล่นไปที่เตียง หมดสติ
「นนน่า」
「เพราะเธอเพิ่งแตก ได้โปรดอ่อนโยน…」
「นฟฟฟู่!」
「ฮย้าาา!」
แม้ว่านนน่าได้คุกเข่าสีขา หน้าอกเธอยังไปถึงเตียง
เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมาเรีย ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะคิดถึงเรื่องความไม่ยุติธรรม
แม้ว่าหน้าอกของนนน่าใหญ่ ตัวของเธอยังบาง
เอ็นผมเข้าไปแค่ครึ่งเดียว แต่มันความไวสูงมาก มันจะขึ้นทันทีที่ผมเริ่มขยับ
ระหว่างที่ผมตีก้นเธอและแทงเข้าไปถึงขีดจำกัดข้างใน เธอได้จับเตียง และสลบระหว่างที่น้ำตาแตก
「เมลิสซ่า มานี่」
「ฟุฟุ อย่าไปรวมน้องกับมือสมัครเล่นพวกนี้นะ โอเค๊」
ตามหวัง
「นฟฟฟู่!」
「นี่!」
ผมแทงเข้าไปในมดลูกของเมลิสซ่า
ในเวลานั้น ผมดันเข้าไปจนไม่มีอะไรเหลือและมีความสุข
ผมพยายามจะดึงออกมาด้วยความรีบเพราะมันเข้าไปง่ายๆ แต่เมลิสซ่าหมนุนเอวของเธอ ดังนั้นผมดึงออกไม่ได้ง่ายๆ
「หุหุ ได้โปรดควงมันเข้าไปข้างในถ้าพี่อยากจะขยับ ♪」
บนการเดินทาง เธอพยายามอย่างหนักเพื่อให้ผมรู้สึกดี
「ผู้หญิงทะลึ่งคนนี้ พี่จะมอบการลงโทษให้น้อง」
เราขยับเอวของเราพร้อมกันอย่างรุนแรง แต่การแข็งตัวของผมไม่แย่ไปกว่า 3 คนก่อนหน้าเธอ
หลังจากนั้น กระดอผมแข็งและแข็งกว่าเดิมข้างนั้น
เพราะว่านั่นเพิ่มขึ้น เมลิสซ่าได้การกระตุ้นที่มากขึ้น และความสงบของเธอ หายจากเธอไปอย่างช้าๆ
ประมาณ 10 วินาที การแข่งขันของความอดทนดำเนินต่อไป และจากนั้น ในที่สุด เอ็นของผมก็ตระคริวกินดั่งมันอยากน้ำแตก
อย่างธรรมชาติ เมลิสซ่ารู้สึกถึงมันกระตุก
「โอ้? นายอยากแตกใช่มั้ย? มันเป็นชัยชนะของน้องถ้างั้น」
เมลิสซ่าหันหน้าที่แดงของเธอ
แต่ การไม่ระวังนั้นถึงชีวิต
น้องหนูที่แน่นของเธอไม่มีกำลังอีกต่อไป ดังนั้นผมแทงเอ็นของผมอย่างเลวทรามเข้าไปในมดลูกเธอ
「《อ๊าา!》」
มดลูกที่สับสนขมิบช้าไป
ผม ผู้ที่นับออกแล้วเนื่องจากการน้ำแตกของผม เอ็นที่ใหญ่และแข็งที่ใกล้ถึงขีดจำกัดแทงเข้าไปอย่างลึกในมดลูกเธอ พูดอย่างถูกต้องว่ามันแทงเข้าไปไม่ได้ มดลูกที่ได้ถูกทำลายเพราะความโหดร้ายในอดีตของเธอ
「ฮฮฮฮี้! ไมมมมม่!!」
เมลิสซ่ามอบความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่ให้กระดอผม
แทนที่จะเป็นโซนที่ทำให้กระสัน จุดอ่อนเธออยู่ในฝั่งอารมณ์ เมื่อไม่ได้ควบคุมการขมิบของเธอ
ดังนั้น มันช่วยไม่ได้ถ้าผมจะพรวนเธอรุนแรงกว่านี้
ฟองออกมาจากปากเธอและขาเธอไม่หยุดกระตุก ระหว่างที่เธอแลบลิ้นของเธอออกมา
ตอนนี้เป็นเวลาที่จะปิดฉากเธอแล้ว
ผมนำปากเข้าไปใกล้หูเธอ
「เมลิสซ่าที่หวานฉ่ำของพี่ น้องยอมแพ้ได้แล้วตอนนี้」
ในทันทีนั้น ผมสอดใส่ลิ้นเข้าไปในหูของเธอ เธอกรีดร้องในเสียงตุ้งติ้งจนกว่าทั้งเมืองจะได้ยิน
「อุน๊าหหหหหห์」
「กุ่ห์!」
ผมถึงจุดสุดยอดด้วย ผมเทอสุจิเข้าไปแล็กน้อยหลังจากที่เธอแตก
การเคลื่อนไหวของเราอหยุดชั่วคราว ซีเลียที่รออย่างใจจดใจจ่อเห็นหน้าเมลิสซ่าแล้วร้อง “ฮฮฮิ้”
แม้เธอไม่อยากถูกเห็นโดยชายของเธอ ตาที่เหลือกแต่ขาวอย่างเดียวของเธอได้เปิดต่อไป
เมื่อผมได้น้ำแตกข้างในเธอ จู่ๆ เมลิสซ่าก็ใช้โอกาสนี้เพื่อเคลื่อนไหว
ไม่ การโดนระเบิดด้วยอสุจินั้นไม่ง่าย ที่จะถูกเปลี่ยนเหมือนถังบนเตียง
นั่นน่าจะเป็นเสี้ยวสุดท้ายของเรี่ยวแรงเมลิสซ่า ผมหนุนเธอด้วยกระดอเพียงอย่างเดียว
เมื่อผมได้เสร็จการน้ำแตกและกระดอผมได้อ่อน เธอสไลด์ลงไปที่เตียงแล้วแน่นิ่งไป
อย่างไรก็ไม่รู้ ผมสามารถชนะ
ผมแพ้ผู้หญิงคนไหนไม่ได้นอกจากลูซี่
「ฟู่ห์ ชั้นเหนื่อยแล้ว ชั้นมีเซ็กส์มากพอแล้ว」
「……」
ผมเห็นก้นเล็กๆปรากฏตัวตรงหน้าผม
เพื่อที่จะแสดงรูหลังของเธอเพื่อล่อผม รูหลังที่น่ารักได้แดง
มันจะน่าสมเพชที่จะทิ้งมันไว้แบบนี้
「นี่ นี่」
ผมจับเอวที่บางนี่แล้ววางปลายของกระดอผมเข้าไปที่ก้น
「……」
「……อ๊าน」
แม้ว่าผมได้กินผู้หญิงไปเยอะแล้ว แม้ว่าแข็งครึ่งเดียว มันยังแน่น
ถ้าผมแข็งเต็มข้างในเธอมันจะแตก
「ชั้นยังไม่ได้แทงเข้าไปข้างในเลย ทนมัน」
มองดูซีเลียที่สั่น ผมสไลด์นิ้วเข้าไปในน้องหนูของเมลิสซ่าที่สลบ
ผมถูน้ำหวานอสุจิไปที่ท้องของเธอ จากนั้นถูเอ็นไปบนมัน
ผมแทงกระดอของผมเข้าไปในท้องของเธอ และโยกเอวของผม มันรู้สึกเหมือนการสอดใส่
「เอเกอร์-ซามะ! มากกว่านี้ ได้โปรดให้หนูมากกว่านี้!」
ซีเลียรู้สึกมันด้วย
หลังจากนั้น อย่างไรก็ไม่รู้ ผมขยับเอวผมอย่างแรงและแทงกระดอผมระหว่างที่หนุนซีเลีย ในท้ายที่สุด ผมน้ำแตกบนหน้าเธอ และอวัยวะเพศที่ไร้ประสบการณ์ของเธอ
ซีเลียยินดีที่เธอน้ำแตกไปด้วยกันกับผม และหลับไปด้วยหน้าที่พอใจ
ระหว่างที่ผมหาหมอนเพื่อจะนอน ผมได้ยินเสียง
「เอเกอร์ ชั้นถามอะไรนายหน่อยได้มั้ย?」
คาร์ล่าหันมาเพื่อหันหน้าหาผมระหว่างที่นอนลงอยู่
「เธอตื่นแล้วเหรอ?」
「ใช่ หลังจากเราแยกกัน เทคนิคของนายและของชิ้นนั้นได้เติบโตขึ้น ชั้นคิดว่าชั้นจะตายแล้ว」
「นั่นดีสิถ้างั้นน่ะ」
「แล้วเมลกับมิเร*ล่ะ?」
«TLN: จากมิเรล»
「ชั้นไม่มีข่าวเกี่ยวกับเมลเลย」
「ชั้นได้ยินข่าวลือว่าหมู่บ้านมิเรมีการขาดแคลนอาหารอย่างหนัก แต่ชั้นไม่เคยไปเห็นด้วยตาของตัวเองนะ」
「หลังจากนี้ ชั้นมีแผนจะเข้าร่วมขณะทหารรับจ้างในโกลเดนเนีย กองกำลังทหารรับจ้างนี้ ดูเหมือนจะเป็นกองกำลังพิเศษ ถ้าทุกอย่างมันเป็นไปด้วยด้วยดี หวังว่าชั้นสามารถดูแลพวกเธอได้ทั้งหมด」
「เข้าใจแล้ว ชั้นคิด นี่เป็นแผนที่ดี เพราะว่ามันเป็นนาย」
คาร์ล่าได้ทิ้งบางอย่างไว้ที่โต๊ะ ซักพักที่แล้ว เธอได้ใช้ยาคุมกำเนิดอย่างทั่วถึง
「ยังไงซะ ถ้ามันโอเค…… ชั้นมีลูกกับนายได้มั้ย?」
「เธออยากได้ลูกเหรอ?」
「เมื่อเอเกอร์ไม่อยู่ที่นี่ทั้งปี ชั้นได้เหงา กับมาเรีย เราใช้อุปกรณ์เพื่อปลอบโยนเรา แต่เมื่อชั้นเห็นนายกลับมา ท้องชั้นได้ ‘คยยยุน’ ในเวลานั้นชั้นได้รู้ ‘ชั้นอยากได้ลูกของชายคนนี้’」
คาร์ล่าจับมือผมแล้ววางมันไปที่อกเธอ
「ใช่ เมื่อผู้หญิงพูดว่ามันโอเค ผู้ชายจะไม่บ่น เมื่อถึงเวลานั้น ชั้นจะทำให้เธอท้อง」
ผมลูบไล้ท้องของคาร์ล่าอย่างอ่อนโยนและจินตนาการสเปิร์มของผมเข้าไปในมดลูกเธอ ท้องเธอสั่นอย่างมาก
แต่นั่นไม่ใช่ความตื่นเต้น
「ขอโทษ ชั้นต้องไปเข้าห้องน้ำ…… ชั้นยืนไม่ได้ โปรดอุ้มชั้นไปไม่ต้องอุ้มชั้นไปข้างนอก ชั้นใช้ถังฉุกเฉินได้ ถ้าชั้นไม่หันหลังให้นาย…… ไม่ชั้นจะพูดมันจากใจ」
ผมวางถังฉุกเฉินตรงหน้าคาร์ล่า
จากนั้น ‘ซซซซู่*’ คาร์ล่าหายใจเข้าลึกๆ
«TLN: หายใจเข้า»
「ได้โปรดดูชั้นฉี่!! ดูทั้งหมดของชั้น!! ชั้นอยากให้นายเห็นชั้น!!」
เพราะเสียงที่ดังของคาร์ล่า สมาชิกทั้งหมดได้ตื่น ตรงหน้าผม เธอปัสสาวะอย่างงดงามและรวมรวมการมองที่ดูถูกจากคนอื่น
ตัวคนทำอยู่ในความมึนงงเองเพราะสีหน้าที่ทึ่งของผม และสายตาสกปรกจากผู้หญิงคนอื่น
เช้าวันต่อมา มาเรียได้เตรียมบางอย่าง
「อะไรเกิดขึ้นเหรอ?」
「เมื่อวานนายบอกว่านายอยากไปโกลเดนเนีย ใช่มั้ยล่ะ? มันไม่ใช่การเดินทางที่ยาว แต่เรายังต้องเตรียมตัว」
「เธอจะมาด้วยเหรอ?」
「แน่นอนสิ! ให้ชั้นไร้เหตุผลนิดนึง ชั้นจะไม่ยกโทษให้นายถ้านายบอกลา หม่าม๊าพูดว่า ‘เพราะมันเป็นสงคราม ไป! อย่าแพ้’ เธอพูด แล้วยังไงมันก็ไม่เหมือนกับว่าชั้นกลับมาไม่ได้ด้วย」
มาเรียได้ถูกต้อนรับอยากดีโดยทุกคน และทุกคนก็ยินดีต้อนรับเธอ
ระหว่างที่ทุกคนได้เตรียมตัว นนน่านำปากของเธอเข้ามาใกล้หูผม
「ในเวลานั้น เมื่อเราไปถึงที่นั้น ได้โปรดทำให้หนูท้องด้วย」
มันดูเหมือนเธอได้ยินที่คาร์ล่าสนทนากับผม
「หนูไม่อยากให้ผู้หญิงลามกคนนั้นให้กำเนิดลูกชายคนแรกของเอเกอร์-ซามะ ม้านั้นเพียงพอแล้วที่จะมีเพศสัมพันธ์กับคนลามกนั่น」
ผมไม่อยากจะผ่ายแพ้ดังนั้นผมใส่เสื้อผ้า
ไม่ว่าอย่างไร ผมจะไปที่โกลเดนเนียก่อน
ผมตรวจหอกของผม และนำแอ่งคู่ออกมาจากฝัก
ความเงามันไม่อ่อนลงไปเลยซักนิด
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
「เอเกอร์ มันเป็นปีนึงแล้ว ใช่มั้ย」
มาสเตอร์ศาลาต้มสุก อันเดรย์เห็นผมและถามผมในเสียงที่เบา
แต่ มือนั้นมีเหล้ากลั่น 2 แก้ว มันดูเหมือนเขาได้เตรียมตัวสำหรับอย่างอื่น
เด็กเสิร์ฟตาแฉะมองอันเดรย์ในอารมณ์ขมขื่น
ถ้าเขาได้ชวนเธอขึ้นเตียง เธอจะไม่ปฏิเสธ
ผมไม่ได้เคารพเขา ในแบบนั้น
เขายืนข้างผมตลอดที่จะเห็นซีเลียในกระโปรงสั้น
「มี 5 คนนอกเหนือจากชั้น มีห้องที่ใหญ่พอมั้ย ชั้นอยากจะพักที่นี่ซักพักนึงน่ะ」
「ชั้นคิดว่านายไปแค่แปปเดียว อย่างน่าตกใจ นายหลอกผู้หญิงมากมายบนถนน ไม่ใช่เหรอ?」
อันเดรย์วางแอลกอฮอล์ตรงหน้าผม
วิธีแบบนี้คือการต้อนรับผม น่าจะ
มันเป็นหน้าที่ของผู้ชายที่จะรับผู้หญิงใดๆที่ตกหลุมรักเขา ขณะที่สำหรับตัวผมเอง ผมไม่มีเป้าหมายตอนนี้
ผมดื่มแก้วนั้นในอึกเดียว
「ชั้นจะจัดการมันถ้านายจ่ายชั้น」
ผมไม่คาดหวังอะไรมากไปกว่านั้น ห้องนั้นใหญ่ แต่การเดินที่ไม่จบสิ้นนั้นไม่เป็นที่ต้องการ
ถ้ามันเป็นการพูดเรื่องการดูแลใครซักคน เขามากกว่าพึ่งพาได้
แต่พึ่งพาได้เพียงแต่เรื่องนั้น
ผมนำผู้หญิงขึ้นไปชั้นบนและอธิบายสถานการณ์
ผมอธิบายเกี่ยวกับการชวนเข้าคณะทหารรับจ้าง เกี่ยวกับช่วงเวลาหาคน และอยากจะเข้าสำหรับเรื่องนั้น ผมจบมันด้วยการสรุปว่า ร้านนี้ดูแลห้องนอนของเราได้ และยังได้เตือนว่าเจ้าของร้าน อันเดรย์ชอบเพียงแต่พวกโลลิ
「พวกเราเข้าใจ พวกเราขัดขวางเมื่อมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคณะทหารรับจ้าง งั้น เราจะรอความสำเร็จของท่าน」
ถ้าเราพูดเกี่ยวกับสงคราม มันไม่มีอะไรอย่างโชค นนน่าและมาเรียเห็นด้วยกับเรื่องนั้น
คาร์ล่าลังเล เธออยากจะมาด้วย แต่มันจะมีปัญหาเมื่อผู้ชายมีผู้หญิงมาด้วยในสงคราม อย่างไรก็ตาม ผมบอกว่าผมมีแผนที่จะมาที่นี่บางเวลาเพื่อจะสร้างความรัก ดังนั้นเธอเห็นด้วยกับการอยู่
「น้องไปด้วยไม่ได้ แต่น้องไปเป็นเมียน้อยของพี่ได้มั้ย?」
เมลิสซ่าทำให้การสนทนานี้ลำบากขึ้นเล็กน้อย
「ถ้าเราพูดเกี่ยวกับคณะทหารรับจ้าง มันไม่ต่างจากทหารธรรมดา น้องกล่อมผู้บัญชาการที่นั่นได้ ดังนั้นเอเกอร์-ซังรับตำแหน่งได้ง่ายๆโดยวิธีนั้น」
เมลิสซ่าอยากให้ผมใช้ความได้เปรียบจากทักษะของเธอ
แต่ผมไม่อยากใช้ผู้หญิงของผมเพื่อโอบกอดผู้ชายคนอื่น
หลังจากที่ผมจ้องเธอ เมลิสซ่าพูดว่า ‘น้องขอโทษ’ อย่างอ่อนโยน
แม้ว่าทุกคนจะเห็นด้วยแต่มีบางคนที่ไม่เห็นด้วย
「หนูจะตามเอเกอร์-ซามะไปทุกที่! ในฐานะผู้ติดตามของท่าน มันธรรมชาติที่จะตามเข้าไปในสงคราม นอกจากนี้ หนูตัดผมให้เหมือนผู้ชายได้ ดังนั้นไม่มีปัญหา」
ตอนนี้เมื่อเธอมาพูดมันแล้ว ซีเลียยังเป็นผู้ดูแลผมอยู่
ผมรู้ว่าเธอแบน คนนี้จะบริการผมในฐานะผู้ดูแลได้มั้ย?
「แล้วถ้าเธอบาดเจ็บล่ะ」 「มันเป็นหน้าที่ของผู้ดูแลที่จะปกป้องเอเกอร์-ซามะแม้ว่าหนูได้รับบาดเจ็บ」
แต่แม้ว่าผมอยากจะพาซีเลียไปด้วย…… ผมจำเป็นต้องหาเหตุผลที่จะปฏิเสธเธอ
「ไปในสงครามกับท่านเป็นสิ่งเดียวที่หนูทำให้ท่านได้ ได้โปรดใช้หนู…… ไม่ใช่ว่าหนูบอกว่าหนูมอบชีวิตให้ท่านเหรอ?」
การตัดสินใจของซีเลียนั้นมั่นคง
นี่คือความไม่พอใจเมื่อจัดการกับเด็กเหรอ? อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่ามันโอเคถ้ามันเป็นทางเลือกเธอ
「ยังไงซะ…… งั้นแทนที่จะเป็นผู้ดูแลของชั้น เธอจะไปกับชั้นในฐานะคู่หูได้มั้ย?」
หน้าของซีเลียได้สดชื่นกระทันหัน แต่ผู้หญิงคนอื่นแสดงความไม่พอใจเกี่ยวกับมัน
「เออ๋! มันไม่แฟร์เลย!! ต่างกันตรงไหนอ่ะ?」
「อย่างที่คาด ท่านนำไปแต่ซีเลีย……หนูอิจฉา」
「ซีเลีย-จัง ไม่ใช่ว่าจะไปที่ที่อันตรายเหรอ? เธอตัวเล็กด้วย……」
「เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เป็นคู่หูของนายเหรอ? เธอจะพังนะ!」
ซีเลียปฏิเสธที่จะเปลี่ยนและตัดผมเธอด้วยมีด และเริ่มใส่อาวุธและชุดเกราะ
เธอจะไม่ใช่สาวน้อยไปตลอดกาล เธอจะเป็นเมียน้อยตัวน้อยของผม หรือเธอจะเป็นผู้ดูแลผม? ทางเลือกนั้นเป็นของเธอคนเดียว
พูดถึงแล้ว คนเดียวที่ปฏิเสธไม่ให้ซีเลียเป็นทหารรับจ้างคืออันเดรย์คนเดียวเท่านั้น
เขาไม่ตื่นเต้นแม้ว่ามันจะเป็นหน้าอกของนนน่า หรือชุดที่วาบหวิวของเมลิสซ่า จุดอ่อนเพียงจุดเดียวของเขาคือผู้หญิงตัวเล็กและภรรยาของเขา นาตาลีที่อายุ 18
「เธอแน่วแน่แล้ว มาสนับสนุนเธอเถอะ」
「ใช่ มามอบการสนับสนุนเต็มที่ให้เธอกันเถอะ อย่าตายนะ!」
เขาเป็นคนที่เรียบง่าย
นอกจากผม มีซีเลียที่มีดาบอยู่ที่เอวเธอและหน้าที่ละเอียดอ่อน นำชวาร์ซไปที่ชานเมืองโกลเดนเนียและเข้าไปหาที่ตั้งแคมป์ของปีกแห่งรุ่งอรุณ
「นายเป็นทหารอาสาเหรอ?」
「ชื่อของชั้นคือเอเกอร์ ชั้นได้รับการเชิญมา แต่มันเป็นเมื่อปีก่อนนะ」
มีทหารรับจ้างยืนอยู่ที่ทางเข้าเพื่อตรวจอุปกรณ์ของเรา
เกราะครึ่งตัวทำจากเหล็กพร้อมกับหอก มีมีดอยู่บนเอวของเขา
มีปืนธนูอยู่บนหอคอย มันเป็นทหารรับจากที่ไม่น่าเชื่อที่มีอาวุธที่ดี
มากกว่านั้น อุปกรณ์ของทุกคนดูเหมือนจะมาจากผู้จัดหาเดียวกัน
「เรียกผู้บัญชาการมา!」
ทหารรับจ้างนำผมไปหาผู้บัญชาการ
มีทหารที่ฝึกหอกและทหารม้าที่ฝึกการโจมตี
「ไม่เจอกันนานะ เอเกอร์」
บางคนที่มีหน้าที่ผมเห็นมานานแล้วได้มาเจอกับผม
เขาเป็นบางคนจากศาลาต้มสุก? แม้ว่าผมไม่เคยรู้ชื่อของเขา
「ชั้นไม่เคยบอกชื่อชั้นในเวลานั้น อีไล แรดโฮลด์ ผู้นำของปีกแห่งรุ่นอรุณ และผู้บัญชาการกองทหารที่ 1」
「มันดูเหมือน ชั้นจะพลาดโอกาสของชั้น」
「ใช่ แค่เกือบน่ะ ก่อนอื่น ชั้นจะอธิบายเกี่ยวกับคณะนี้นิดนึง คนอื่นออกไปได้」
ผมอยากให้ซีเลียออกไปด้วยแต่เขาหยุดผม อีไลพยักหน้าเห็นชอบ
「ก่อนอื่นชั้นอยากจะถามคำถามนาย นายมีความประทับใจอะไรกับคณะนี้?」
เขาจะทดสอบผมเหรอ
「คณะทหารรับจ้างที่แปลก ก่อนอื่น พื้นที่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกอนุญาตให้ตั้งแคมป์ที่นี่ เพราะมันใกล้เมืองหลวงเกินไป เพราะทั้งหมด ขุนนางและราชวงศ์เกลียดคณะทหารรับจ้าง」
ตาของอีไลพูด “โปรดพูดต่อ”
「ต่อไปคืออุปกรณ์ คณะทหารรับจ้านนี้มีอุปกรณ์ไปไกลมากกว่าเครื่องแต่งการของทหาร ต่อไปคือการฝึก นั่นไม่ใช้การฝึกโจมตีหอกและหมารม้าของขณะทหารรับจ้าง ตราบใดที่คนนั้นได้เห็นว่าทหารรับจ้างแล้วจริงเป็นยังไง แม้แต่ตอนนั้น คนนั้นจะรับรู้ความผิดปรกตินี้ คณะนี้เหมือนกับทหารธรรมดามากกว่า」
อีไลพยักหน้า
「ชั้นโล่งใจที่นายไม่ได้มีแค่พลังกายเหนือมนุษย์ อย่างที่นายเห็น ปีกแห่งรุ่งอรุณนี้ไม่ใช้คณะทหารรับจ้างธรรมดา แม้จุดยืนทางการจะบอกว่าเป็นกองทัพทหารรับจ้าง」
อีไลเทสาเกแล้วยื่นมันมาให้ผม
ผู้บัญชาการที่อนุญาตให้ลูกน้องดื่มแอลกอฮอล์เป็นผู้บัญชาการที่งดงาม แน่นอนว่าผมดื่มมัน
「คนที่สร้างปีกแห่งรุ่งอรุณเป็นลูกชายคนที่สองของพระองค์ ฮูเบลที่สอง เจ้าชายองค์ที่สองที่ชื่อว่า “เอลดิโอ”-ซามะ」
ชื่อของบุคคนสำคัญโผล่ออกมากระทันหัน
「เอลดิโอ-ซามะตอนนี้ทำหน้าที่เป็นตณะรัฐมนตรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศและคณะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวิศวกรรม แต่เพราะเขาไม่มีพื้นที่ เขามีทหารไม่ได้ เพราะเหตุนี้ เขาได้รวบรวมทหารรับจ้าง และดูแลความสงบเรียบร้อยของประชาชน」
พูดอีกอย่างคือ พวกเราคือกองทัพส่วนตัวของเจ้าชายเอลดิโอ
「ดังนั้น นี่คือการจบการสนทนาอย่างเป็นทางการของเรา จากตอนนี้ไปนายจะโดนข้อหากบฏถ้านายพูดอะไร …… ชีวิตปัจจุบันของราชาฮูเบอร์ที่สองจะไม่อยู่นาน ดูเหมือนว่า อาการป่วยล่าสุดของเขาทำให้เขายืนไม่ได้ แม้ว่าเขาจะตายวันนี้ เราจะไม่ตกใจ」
「เขาจะหาโอกาสรับมงกุฎเหรอ?」
「ใช่ เขาจะทำ และ ถ้าราชาตาย แม่ทัพอัศวินองครักษ์จักวรรดิ์ เจ้าชายทายาทต่อไป [เบลทริอุส] จะรับบัลลังก์ต่อ หรือบางที ผู้สืบทอดจะถูกเปลี่ยนเป็นนายกรัฐมนตรี ดยุคดิทริท อัลเลน ลูกชายคนโตจะสืบทอดบัลลังก์ต่อ แต่หลังฉากน้องชายและพลังอื่นจะแข่งขันกันเพื่อบังลังก์」
มันไม่ใช่เรื่องที่ไม่ปรกติ
「แต่นายจ้างของเรา เอลดิโอ-ซามะ นั้นไม่พอใจกับการพัฒนานี้ และตัวชั้นเอง ชั้นอยากจะให้โกลเดนเนียเป็นอาณาจักรที่เหมาะสม」
「งั้น เราจะทำให้เจ้าชายคนที่สองเป็นผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎหมาย เมื่อราชาตาย ไม่ใช่อย่างนันเหรอ?」
「ใช่ เจ้าชายเบลทริอุสในฐานะแม่ทัพอัศวินองครักษ์จักรวรรรดิ์มีพลังทางทหาร พูดอีกอย่าง วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเราสำหรับนกยกรัฐมนตรีคือต่อต้านพลังนั้น」
ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ผมเข้าใจ
ไม่ใช่ในฐานะโจรบนสนามรบแต่เป็นกองทหาร แต่ยังไง ผมขาดเหตุผลสำหรับทหารรับจ้างที่จะเกี่ยวข้องกับบางคณะอัศวิน
ดังนั้นเพื่อเก็บชื่อเสียงของทหารของชาติ เขาสร้างกองทัพนี้ขึ้นมา?
「นี่เป็นใบรับรองของการลงทะเบียน แน่นอนว่า นายไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผยเรื่องนี้แม่แต่เมื่อนายออกไปแล้ว นายไม่มีประสบการณ์ที่จะนำในทัพนี้แต่ นายมีม้าดี ชั้นจะลงทะเบียนนายในหนวยทหารม้าที่สองของกองหทาร รายได้ประจำวันคือ 3 เหรียญเงิน……ถ้านายรวมผู้ติดตามของนาย 4 เหรียญเงิน」
ถ้าผมได้ 4 เงินเป็นรายได้รายวันผมจ่ายค่าโรงแรมและอาหารได้
「บนกระดาษ เราจะทำการกำจัดขโมยและทำความสะอาดมอนสเตอร์บนทางหลวงซักพัก แน่นอนว่า เมื่อนายได้ความสำเร็จทางทหาร นายจะได้รับรางวัล ได้โปรดระวัง เพราะนั่นไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงของเรา」
「มีกี่คนที่รู้เหตุผลที่แท้จริงของเราที่นี่」
แน่นอนว่ามันยากที่จะเป็นความลับกับทุกคน
「3 คนในแต่ละกองทหาร ที่ระดับผู้บัญชาการและผู้ช่วย แต่ชั้นไม่รู้ มีหูมากกว่าที่ชั้นคาดเดา ได้โปรดอย่าแพร่เรื่องนี้ไม่ว่ายังไง」
ตอนนี้นี่เป็นเรื่องมีปัญหา
「จนถึงเมื่อบางอย่างเกิดขึ้น ภารกิจของนายคือเตรียมตัวและฝึก แสดงพลังจริงในหน่วยของนายเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจ หรือบางที มันโอเคที่จะแค่โม้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของนาย」
「มันดูเหมือนนายจะคิดกับชั้นมากไปนะ หรือมันมีแค่คำเยินยอที่มันออกมาจากปากนาย?」
「ไม่มีทาง แม้ว่าแบบนี้ ถ้าชั้นคิดว่านายได้บ้าคลั่ง ชั้นจะสั่นด้วยความกลัวที่นี่」
เราเติมแก้วสาเกของเราแล้วพูด ‘คัมปาย’
ชีวิตนักเดินทางของผมได้จบ และตอนนี้ชีวิตของทหารรับจ้างได้เริ่มขึ้น
แน่นอนว่า ผมได้ติดอยู่ในคลื่นลูกใหญ่ ไม่ ผมเชื่อว่าผมเป็นคนที่จะกระโดดเข้าไปหามัน
—————————————————————
ชื่อ│:│ เอเกอร์
—————————————————————
อาชีพ│:│ ปีกแห่งรุ่งอรุณ; สมาชิกหน่วยทหารม้าของกองทหารที่ 2
—————————————————————
เงิน│:│ 20 เหรียญทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ)
—————————————————————
อาวุธ│:│ แอ่งคู่ (ดาบยาว), บัลดิชใหญ่ (หอก)
—————————————————————
ชุดเกราะ│:│ เกราะหนังสูง, ถุงมือหนังสูง, บูทหนังสูง, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป)
—————————————————————
พวกพ้อง│:│ ชวาร์ซ (ม้า), ซีเลีย (ผู้ติดตาม)
—————————————————————
พวกพ้องที่รออยู่ที่โรงแรม│:│ นนน่า อีเล็คตร้า, เมลิสซ่า, มาเรีย, คาร์ล่า (บ้ากามรายใหญ่)
—————————————————————
จำนวนคู่นอน│:│ 28
—————————————————————
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
