ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 31 พบกันอีกครั้ง - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

31 พบกันอีกครั้ง

ข้างในวังราชวงศ์ การประชุมที่สำคัญได้ถูกจัดอยู่ รวมถึงอเล็กซานโดรที่ 1 ขุนนางระดับสูงและรัฐมนตรีทั้งหมดได้มารวมตัวกัน

「ฉันได้มีแผนที่จะทำให้กองกำลังของเราแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่เพียงแต่การฝึกทหารที่มีอยู่แล้วของเรา แต่โดยการหากองทัพใหม่ด้วย」

「อย่างไรก็ตาม! ถ้าเราได้ทำอะไรแบบนั้น ไม่เพียงแต่เราจะต้องการทหาร แต่เรายังต้องการกัปตันที่พึ่งพาได้ที่ควบคุมหน่วย 10 คน และแม้แต่ผู้บัญชาการที่พึ่งพาได้ที่ควบคุมทหาร 100 คนด้วย!」

「มันจะเป็นไปได้จริงๆที่จะเสริมความแข็งแกร่ง ทหารที่มีอยู่แล้วโดยการเพิ่มทหารเข้าไปเหรอ? มันจะไม่ใช้เวลามากเกินไปเหรอ?」

「ฉันก็ยังคิดว่าเวลานั้นสำคัญ จนฉันได้อ่านสิ่งนี้」

ราชาได้โยนกองกระกระดาษจากมือเขาไปที่โต๊ะ

「น….นี่คือ?」

「นี่คือแผนและระเบียบการหลายอย่างที่มีอยู่ เพื่อเสริมความแข็งแกร่งกองทัพปัจจุบัน……จำนวนทหารมากขนาดไหนในที่สุดที่เจ้าคิดว่าเราจะต้องการ?」

ทุกคนในห้องได้มองดูกระดาษ แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าคำถามพาดพิงถึงอะไร มีเพียง เอลีไฮ*ที่นั่งอยู่ปลายโต๊ะเท่านั้นที่มีสีหน้าที่ขมขื่นบนหน้าของเขา

«TLN: จาก อีไล»

「คนอย่างพวกเจ้าไม่เข้าใจหรือ? ฉันคิดว่าอย่างนั้น……30 ปีของความสงบสุข เป็นเวลาที่นาน บารอน แรดโฮลด์! ชี้บัญหาออกมา!」

สายตาทุกคนได้หยุดที่เอลีไฮ และเขาได้ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

บารอน แรดโฮลด์ นี่คือชื่อที่ได้ถูกมอบสู่เอลีไฮ

「ครับท่าน! แผนนี้ต้องการให้เรามีอัตราส่วนการเพิ่มทหารที่เท่ากัน มากกว่านั้น หน้าที่ปัจจุบันแพร่หลายในหมู่กองทัพ ส่วนใหญ่คือการรักษาความปลอดภัย และการดูแลความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้ว่าเราเพิ่มจำนวนของทหาร ถ้าพวกเขาเชี่ยวชาญเพียงแต่เรื่องการเป็นยามทั้งหลาย พวกเขาจะไม่มีประโยชน์ในสงครามต่างประเทศ」

พูดอีกอย่าง พวกขุนนางคิดแต่จะเพิ่มจำนวนทหารในแต่ละกองพลโดยไม่มีเป้าหมาย หรือความคิดเห็นที่จับต้องได้ว่าจะสร้างกองทัพอย่างไร

「ฉันรู้ว่าฉันได้บอกพวกเจ้าทั้งหลาย ว่าเราไม่มีผู้บัญชาการที่มากเพียงพอ แต่ถ้าเจ้าเพียงแต่สามารถที่จะได้รับผู้บัญชาการที่ไร้ชื่อและสุ่มเพื่อที่จะเติมเต็มกองทัพ นั่นจะมีความหมายอันใด? ฉันไม่ต้องการกองทัพที่อ่อนแอ」

「ยังมีปัญหาของการหาผู้บัญชาการคนใหม่สำหรับกองทัพใหม่ด้วย….」

ทันทีที่นี่ได้ถูกพูดขึ้นมา ตาของเหล่าขุนนางและสมาชิกของชนชั้นสูงได้แวววาว เพราะนั่นไม่มีใครที่ไม่อยากจะเป็นผู้บัญชาการของกองทัพใหญ่ สำหรับพวกเขาบางคนที่ได้เกิดขึ้นมาในเชื่อสายของนายพล ไม่มีเกียรติที่ยิ่งใหญ่กว่านี้สำหรับตระกูลของพวกเขา นอกจากจะเป็นผู้บัญชาการ อย่างไรก็ตาม ราชาคนใหม่ ไม่มีเจตนาที่จะมอบงานใหม่นี้เพื่อแค่เกียรติและความภาคภูมิใจ ของขุนนางบางคน

「บารอน แรดโฮลด์ เจ้ารับตำแหน่งนั้น」

「นั่น ?!」

ทุกคนได้พยายามจะพูดและตะโกนทั้งหมดทีเดียว และราชาได้หยุดเสียงของพวกเขาโดยการยกมือของเขา

「นี่เป็นการตัดสินใจของฉัน มีผู้ใดที่อยากจะบ่นไหม?」

ทุกคนได้ตกอยู่ในความเงียบและมีเพียง มาร์ควิส กูดรา ฮูเวอร์ ที่อยู่ในตำแหน่งของผู้ยัญชาการสูงสุดในกองทัพราชา กล้าที่จะประท้วง

「ผมไม่เคยได้ยินว่าเพียงแค่บารอนได้ครอบครองตำแหน่งของการเป็นผู้บัญชาการกองทัพ อย่างน้อยที่สุด มันมีประเพณีให้อย่างน้อยมีระดับของเอิร์ล!」

「งั้นเจ้าพยายามจะบอกฉันว่าประเพณีต่างๆ มีระดับความสำคัญสูงกว่าการตัดสินใจของฉัน ในฐานะราชาของเจ้าหรือ?」

「ผมไม่ได้พูดอย่างนั้นแต่…..」

「งั้นแสดงเหตุผลอื่นสำหรับการไม่เห็นด้วยของเจ้า」

「ลอร์ด…..แรดโฮลด์ไม่มีประสบการณ์ใดๆเลยในการนำกองทัพ แผนและกลยุทธ์ที่ถูกใช้โดยกลุ่มทหารรับจ้างนั้นต่างไปโดยสิ้นเชิง เมื่อพยายามจะออกคำสั่งและควบคุมกองทัพปรกติ ดังนั้น ผมเสนอว่าให้เค้าได้ประสบการณ์บางอย่างก่อน โดยการมีส่วนร่วมในกองทัพ」

ราชาพยักหน้ากับคำแนะนำ แต่ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะมั่นใจ

「มาร์ควิส ฮูเวอร์ ไม่มีใครในกองทัพของเราที่มีประสบการณ์จริงๆ อย่างที่แรดโฮลด์ได้ชี้ออกมาเมื่อสักครู่นี้ แม้แต่ผู้บัญชาการของแต่ละกองทหาร นั้นเชี่ยวชาญในการเป็นหน่วยรักษาการณ์ เพราะ 30 ปีของความสงบสุข เขี้ยวของเราได้ทื่อไป」

ขุนนางทุกคนลดหน้าของพวกเขาลง แม้ว่าพวกเขาเองก็รู้ว่านี่เป็นความจริง ถ้ามีซักคนของพวกเขาได้ถูกบังคับให้ไปสนามรบตอนนี้เลย พวกเขาจะไม่รู้เรื่องว่าพวกเขาจำเป็นต้องทำอะไร

「ในความเป็นจริงแล้ว แม้แต่องรักษ์อาณาจักรและอัศวินของประเทศของเรา ที่ได้ถูกรับรู้ว่ามีความเชี่ยวชาญในทักษะสูงที่สุด และอุปกรณ์ที่ดีที่สุด อนุญาตให้กลุ่มของพวกคนแปลกแยกผ่านไปได้ ไม่ใช่ว่านั่นถูกแล้วหรือ? แม้ว่านั่นจะเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ขัดขวางการก่อจลาจล….」

ได้ยินหัวข้อที่ละเอียดอ่อน ขุนนางแต่ละคนมองหน้ากัน

「ฉันอยากจะทำให้โกลเดนเนีย เป็นประเทศที่ทรงพลัง เพื่อที่จะได้มาซึ่งเป้าหมายนี้ เราน่าจะต้องทำสงครามกับต่างประเทศ มากกว่านั้น ไม่มีใคนที่มีประสบการณ์ในการนำกองทัพของฉัน ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ามันธรรมชาติแล้วหรือ ที่ฉันจะเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดโดยมีพื้นฐานจากความสามารถ?」

「แต่แม้อย่างนั้น!」

ราชาได้จ้องมาร์ควิส ฮูเวอร์

「มาร์ควิส ฮูเวอร์ ฉันเข้าใจว่าเจ้าพยายามจะคิดถึงประเทศเมื่อเจ้าพูดบางอย่างแบบนั้นออกมา อย่างไรก็ตาม ฉันได้ตัดสินใจของฉันไปแล้ว! ฉันเป็นราชาของประเทศนี้ และเจ้าไม่ใช่ การสนทนาได้จบลงตรงนี้」

หากมาร์ควิส ฮูเวอร์ได้ถูกกันออกไป มันไม่เหมือนว่าความเห็นของใครอื่นจะถูกได้ยินมากกว่านี้

「แรดโฮลด์! กองทัพใหม่นี้….มาดูกัน…ฉันคิดว่าฉันจะตั้งชื่อมันเป็น “กองทัพศูนย์กลาง” ฉันแต่งตั้งเจ้าในฐานะผู้บัญชาการของกองทัพศูนย์กลางนี้ สำหรับเวลานี้ จะมีประมาฯ 10,000 คนในกองหทารของเจ้า อย่างไรก็ตาม ถ้าเจ้าต้องการมากกว่านี้ เจ้าถูกอนุญาตให้บอกฉันได้」

อำนาจทางทหารปัจจุบันของราชาโกลเดนเนียนั้นประมาณ 10,000 คน และแม้ว่าตอนนี้กองกำลังได้ถูกแยกย้ายผ่านหลายๆเมือง มันยังเป็นจำนวนที่ค่อนข้างน่าตกใจ

ถ้ากองกำลังที่กระจัดกระจายอยู่นั้นได้รวมกันเพื่อสร้างกองทัพมโหฬารกองทัพหนึ่ง มันจะทรงพลังสุดขีด

ลอร์ดศักดินาคนอื่นอาจจะสามารถรวบรวมทหารของพวกเขาเองได้ แต่เพราะพวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวกองกำลังของพวกเขาในหลายปีแล้ว พวกเขาไม่รู้จำนวนหรือคุณภาพของกองกำลังของพวกเขาเอง

แม้ว่าถ้าพวกเขาทั้งหมดได้รวมตัวกัน อย่างมากที่สุด มันจะมีจำนวนกองทัพหลายพัน ด้วยการก่อตั้ง “กองทัพศูนย์กลาง” ราชาจะได้รับอำนาจที่เหนือกว่าลอร์ดศักดินาที่ตามลำดับไป

「ผมได้รู้สึกเป็นเกียรติและมีความสุข! ผมจะทำงานหนักและเสี่ยงชีวิตของผม เพื่อทำหน้าที่ของผมให้สำเร็จครับ」

「ดี ฉันได้ยินมาว่าเจ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ในประเพณีของสหพันธรัฐในอดีต จะไม่มีประเพณีหรือสถานะทางสังคมภายในกองทัพใหม่นี้ ฉันจะอนุญาตให้เจ้าจัดระเบียบของกองกำลังนี้อย่างที่เจ้าต้องการ แต่มันต้องแข็งแกร่ง! นั่นทั้งหมด」

「ครับท่าน!」

หลังจากนั้น การร่างและการเกณฑ์ทหารได้ถูกเริ่มใหม่เพื่อที่จะเพิ่มจำนวนของทหาร มากกว่านั้น ทรัพย์สินทั้งหมดที่ได้จากการกบฏ ซึ่งเป็นเจ้าของโดยดยุคอาเรน ได้ถูกยึดและใช้เป็นกองทุนสงคราม เพิ่มเติมจากนั้น มันได้ถูกตัดสินว่าคฤหาสน์ของเขาทั้งหมดเป็นสมบัติของชาติ

ผลของมัน กำลังทางทหารของโกลเดนเนียได้ถูกทำให้แข็งแกร่งขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ และพลังของราชา และอิทธิพลในเรื่องกิจการภายในได้ถูกรวมและเป็นที่แน่นอนที่สุด

อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่ได้ถูกเข้าใจโดยตรงโดยคนที่อยู่ภายนอกเมือง……

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

「ชั้นได้ยินมาว่าการประชุมอาณาจักรได้ตัดสินใจว่าหน่วยกองทัพศูนย์กลายจะถูกพบ มากกว่านั้น สมาชิกเก่าของ “ปีกแห่งรุ่งอรุณ” ทั้งหมดจะถูกนำไปทำเป็นฐานของมัน คนที่มีประสบการณ์ที่จะทำกองทัพนั้นถูกให้ค่าอย่างสูง ลอร์ดเอเกอร์……ฮาร์ดเลตต์ โดยธรรมชาติแล้ว นายก็จะสามารถที่จะเข้าร่วมและจะถูกปฏิบัติเป็นผู้บัญชาการคนหนึ่งของมัน」

เอเกอร์ได้ถูกอัญเชิญกระทันหันให้ไปที่วังราชวงศ์ และตอนนี้ได้รับความวุ่นวายของคำอธิบายจากเอลีไฮ ตาของเอลีไฮได้มีรอยช้ำกลมดำอยู่ใต้มัน และเขาดูเหนื่อยอย่างเห็นได้

「โดยธรรมชาติแล้ว นี่ก็ได้ถูกพูดถึงโดยพระองค์ ชั้นไม่มีการคัดค้าน ยังไงก็ตาม ให้ชั้นได้อนุญาตที่จะได้ยินว่ากองกำลังทหารแบบไหนที่ชั้นจะนำ?」

「นายได้ถูกเลือกที่จะนำหน่วยทหารม้า จะมีทหารประมาณ 150-200 คนอยู่ใต้นาย…….แม้ว่าในประเพณีสหพันธรัฐ มันถูกเรียกว่าหน่วยทหารม้า….พระองค์ได้บอกไว้ว่ากองกำลังสามารถก่อตัวและจัดระเบียบได้ตามที่นายต้องการ ชื่อที่ถูกแต่งตั้งของมันคือ กองทหารทหารม้าที่หนึ่ง」

200 คนเป็นจำนวนที่มาก; มันจะไม่มีเหตุผลถ้าทั้งหมดที่เราทำได้คือการเหวี่ยงดาบของเรา

「ถ้าชั้นจำเป็นต้องนำคนมากจำนวนเท่านี้ ชั้นจะต้องการผู้ช่วยบางคนจากคนที่มีความสามารถ」

เอลีไฮพยักหน้าของเขา

「แน่นอนว่าเราก็ได้มองหาผู้ช่วยที่มีความสามารถ แต่เราตอนนี้ได้กำลังคนขาดแคลน ถ้านายรู้จักใครก็ตามที่นายแนะนำได้ ที่มีความสามารถในแผนกนี้ ได้โปรดบอกชั้น และชั้นจะทำสิ่งที่ชั้นทำได้ แม้ว่าถ้าพวกเขาดีแค่การเป็นทหาร ชั้นยังจะต้อนรับพวกเค้า ตอนนี้แม้แต่ทหารที่เพิ่มขึ้นมาหนึ่งคนก็ยังมีค่า」

「ชั้นอยากจะให้คนทั้งหมดจากหน่วยจู่โจมเก่าเข้าร่วมกับชั้น เพิ่มเติมจากนั้น ชั้นอยากจะให้ซีเลียมาพร้อมกับชั้นในฐานะผู้ติดตาม」

「ชั้นจะปล่อยสาวนั่นไว้ให้นาย กองทหารจู่โจมทั้งหมดที่ยังรอดชีวิต และยังไม่ถูกปลดทางทหาร จะอยู่ในกองทหารของนายด้วย ถ้าให้เริ่มพูด พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่มีนิสัยดื้อดึงมาก พวกเขาจะไม่เหมาะกับที่อื่นเลย」

มีคนน้อยกว่า 20 คนในหน่วยจู่โจมที่ยังมีชีวิตรอด ผมเดาว่าทหารใหม่ส่วนใหญ่จะถูกฝึกตั้งแต่เริ่มต้น?

「กองทหารของนายมีแผนที่จะถูกร่างภายในสองอาทิตย์ ถ้านายเจอคนไหนก็ตามที่มีพรสวรรค์ มันจะเป็นการช่วยได้มาก ถ้ามันได้ถูกรายงานไวที่สุดเท่าที่ทำได้」

「ชั้นเข้าใจแล้ว งั้น ไม่มีอะไรโดยเฉพาะให้ชั้นทำจนกว่าจะถึงเวลานั้นเหรอ?」

「แม้มันจะน่าหงุดหงิด แต่นั่นถูกต้องที่สุด การรวบรวมกำลังพลเป็นงานของผู้บัญชาการและข้าราชการ…… เมื่อกองทัพศูนย์กลางได้รวมตัวกันสำเร็จ ในฐานะผู้บัญชาการ ชั้นจะอวดมันถึงที่สุด ดังนั้นให้มั่นใจว่านายไม่ลืมที่จะรู้สึกชื่นชมกับความพยายามของชั้น」

ยังล้อเล่นได้ หน้าของเขาได้ร่าเริง

แม้ว่ามีความเหนื่อยยากในการเป็นผู้บัญชาการของกองทัพทหาร ไม่มีใครที่จะไม่รู้สึกยินดีที่จะมีจำแหน่งแบบนั้น ไม่ต้องพูดถึงชายอย่างเอลีไฮที่มีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่

ผมก็อยากจะประสบความสำเร็จในชีวิตผมด้วย…. มันเป็นไปได้ว่าเป้าหมายของผมนั้นหลายเท่ามากกว่าเมื่อเทียบกับเอลีไฮ แม้ว่าเป้าหมายสุดท้ายเป็นผู้หญิง มันก็เป็นความต้องการที่หวงแหนมานานของผมด้วย

มากกว่าหนึ่งปีได้ผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่ผมได้ออกจากป่ามา อย่างไรก็ตามผมยังจำได้อย่างเต็มตา ถึงหน้าที่สวยงามที่ท่วมท้นและตัวที่เซ็กซี่ของลูซี่

ผมจะไม่แม้แต่สงสัยมันถ้าบางคนได้บอกผมว่าผมมีคำสาปของแวมไพร์บนผม แค่โดยการจำความรู้สึกที่ผมได้รับประสบการณ์ในวันเหล่านั้น ผมจะกลายเป็นเหมือนเด็กหนุ่มบริสุทธิ์ที่ไม่สามารถจะทนมันได้

เมื่อผมกลับมามีสติ เอลีไฮได้พูดเสร็จแล้วและอยู่บนทางกลับของเขา

ถ้าเป็นแบบนี้เอ็นของผมจะยืนขึ้นบนทางกลับไปโรงแรม ผมต้องเข้าบาร์ที่ดีๆเพื่อหายใจมั้ย?

—————————————————————

「เอเกอร์! นั่นเป็นนายจริงๆเหรอเอเกอร์?!」

ทันทีที่ผมเข้าไปในบาร์ การตะโกนของชายคนหนึ่งได้ดังก้อง ไม่ควรจะมีคนมากขนาดนั้นที่รู้ชื่อผมภายในเมืองนี้แต่…โดยเฉพาะถ้ามันเป็นผู้ชาย

「นั่นนายเหรอคริสตอฟ! ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่นายมาโกลเดนเนียล่ะ?」

ชายคนนี้ที่ผมคุยด้วยระหว่างเวลาที่ผมได้เยี่ยมเยียนสหพันธรัฐ แม้แต่ตอนนี้ ผมก็ยังไม่ลืมการแสดงความแข็งแกร่งปลอมของเขา หรือการที่เขาได้ถูกน็อคภายใน 2 วินาทีของการเข้าการแข่งขันดาบ

「โอ้เงียบหน่า ลืมเกี่ยวกับนั่นไปได้แล้วไม่ได้เหรอ?」

มันดูเหมือนว่าผมคิดนั่นออกมาดังๆ

「และ ทำไมนายอยู่ในโกลเดนเนียล่ะ?」

「ยังไงซะ มันเป็นเรื่องที่ยาวน่ะ……แทนที่จะให้ชั้นพูดเกี่ยวกับมัน มีบางคนที่อธิบายมันได้ ถ้านายรอแค่ซักแปปนึงคนนั้นควรจะกลับมาในไม่นาน」

คนหนึ่งได้กลับมาก่อนที่เราจะสามารถชนแก้วการเจอกันอีกครั้งเสร็จ

「เฮ้ย! เราไม่มีแม้แต่เงินไหนเลยนะ ทำไมนายดื่มแอลกอฮอล์ทั้งหมดนั่นโดยไม่ได้รับอนุญาต…… นายมาที่โกลเดนเนียด้วยเหรอ?!」

คนที่ปรากฏตัวขึ้นมาเป็นชายอีกคนที่ผมเจอระกว่างการแข่งขันดาบกลับไปในสหพันธรัฐ มันคืออากอร์…….ชายคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าเขาทำงานเป็นกัปตันของพลเดินเท้าในกองทัพของสหพันธรัฐเหรอ? บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลสำหรับการอยู่ที่นี่

「เข้าใจแล้ว ทั้งหมดนี้อาจเป็นโชคชะตา」

พวกเราได้แลกเปลี่ยนเครื่องดื่มด้วยกันกับอากอร์

นี่คือสถานการณ์ของพวกเขา

ขุนนางที่เข้าร่วมในการแข่งขันได้พ่ายแพ้ และขุนนางคนนั้นได้ถูกดุโดยผู้บัญชาการของเขา แต่ได้หลุดออกมาอย่างเบาๆ ขุนนางคนนั้นได้โกรธและอยากจะซัดอากอร์ภายใต้ข้ออ้างว่าเป็นการฝึก อย่างไรก็ตามเขาได้ถูกซัดก้นแทน

ไม่สามารถที่จะรับความพ่ายแพ้ได้ เขาวางแผนที่จะซุ่มโจมตีและฆ่าอากอร์ ด้วยกลุ่มของเพื่อนของเขาระหว่างตอนกลางคืน แต่แทนที่กลุ่มของเขาทั้งกลุมได้ถูกกวาดล้างโดยอากอร์ อย่างไรก็ไม่รู้หรืออย่างอื่น อากอร์ได้จบที่การฆ่าขุนนาง ดังนั้นเขาจำเป็นต้องหนี

「เพราะทั้งหมดมันมีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างชนชั้นกลางและขุนนาง แม้ว่าระดับได้ถูกให้ลำดับความสำคัญ เมื่อทำหน้าที่ของกองทัพ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องส่วนตัว ความชอบจะถูกมอบให้ขุนนาง และมันเป็นไปได้น้อยที่บางคนจะได้รับการพิจารณาคดีที่ยุติธรรม」

มันน่าจะหมายถึง่วาเขาไม่สามารถที่จะพิสูจน์คดีป้องกันตัวที่ถูกต้องตามกฎหมายได้สำเร็จ

「ระหว่างที่วิ่งหนีไปที่ส่วนตะวันออกของประเทศ ที่มันได้ยากสำหรับรัฐบาลศูนย์กลาง ที่จะตามความเคลื่อนไหวของชั้น ชั้นได้มาถึงในโกลเดนเนีย」

「ชั้นได้บังเอิญเจออากอร์ที่วิ่งหนีน่ะ ชั้นไม่ชอบที่จะเดินทางคนเดียวในเมืองหลวงสีขาว ดังนั้นชั้นได้ติดไปด้วยในฐานะนักเดินทาง!」

「ถ้าให้พูดจากใจเค้าค่อนข้างเป็นอุปสรรคน่ะ…..พูดถึงแล้ว ชั้นได้ยินมาว่าโกลเดนเนียได้ทำการจ้างกองกำลังทหารรับจ้างขนาดใหญ่ โดยเวลาที่เราได้มาถึง ความสับสนที่ถูกก่อโดยการเสียชีวิตของราชาได้สงบลงไปแล้ว」

มันดูเหมือนพวกเขาเพิ่มมาถึงไม่นาน เพราะมันได้มาถึงเรื่องนี้แล้ว ผมจบที่การอธิบายว่าผมได้ทำอะไรบ้างระหว่างที่ดื่มสาเกมากขึ้นไปอีก

「นายจะบอกชั้นว่าเอเกอร์นั่น…..นายได้เป็นขุนนาง….? งั้นมันเอเกอร์….-ซามะแล้ว? ภายในหนึ่งปีนี้นายได้เปลี่ยนไปจริงๆ หือห์」

「นั่นน่าทึ่ง! งั้นมันฟังดูเป็นไงล่ะ? นายคิดว่านายสามารถแนะนำชั้นให้เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการได้มั้ย?」

เพราะผมได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจทหารคนไหนก็ตามที่ได้ถูกนำโดยคริสตอฟ ผมคิดว่าผมจะผ่าน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงผมอยากได้บางคนเหมือนอากอร์ ที่มีประสบการณ์ในการควบคุมกองทหารหนึ่ง ยังไงซะ อย่างน้อยที่สุด ผมนาจะสามารถทำให้คริสตอฟเข้ามาเป็นหนึ่งในทหารส่วนตัวของผมได้

「ให้พูดจากใจกับพวกนายนะ ตอนนี้อาณาจักรได้จัดระเบียบกองทัพใหม่ และมันได้ถูกตัดสินแล้วว่าชั้นจะเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการ แต่เนื่องจากการขาดแคลนคนที่มีความสามารถ มันจะเป็นไปได้สำหรับชั้นที่จะแนะนำพวกนายเป็นผู้ช่วยของชั้น นายคิดว่าไงล่ะ? ถ้าว่าพวกนายไม่ถือที่จะเป็นลูกน้องของชั้นน่ะนะ」

「ข้อเสนอมันมากกว่าใจกว้างแล้ว ได้โปรดดูแลชั้นด้วย」

「ยังไงซะชั้นชอบที่จะเป็นตำแหน่งเดียวกันกับนาย แต่มันดีพอชั้นคิดว่า」

ด้วยนี้ผมได้สามารถที่จะได้รับอากอร์ที่มีแนวโน้มดีเป็นผู้ช่วยของผม และคริสตอฟที่ปานกลางเป็นส่วนหนึ่งของทหารส่วนตัวของผม

เพราะพวกเขาสองคนมีปัญหาในการจ่ายค่าโรงแรมของพวกเขา ผมได้ดูแลมันและสรุปมันให้กับพวกเขา เดชะบุญ ผมได้ค่อนข้างรวยตอนนี้ ดังนั้นการดูแลค่าโรงแรมของพวกเขาในการแลกเปลี่ยนที่จะได้ชายพวกนี้ เป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังส่วนตัวของผมเป็นราคาน้อยที่จะต้องจ่าย

「ว่าแต่ ชั้นคิดว่ากองกำลังแห่งชาติได้รับสมัครทหารอยู่ด้วย ทำไมนายไม่เข้าร่วมนั่นล่ะ?」

「กองกำลังแห่งชาติมีกฎและระเบียบที่เข้มงวด และเงินเดือนมันน้อยจริงๆ ดังนั้นชั้นคิดว่ามันดีกว่าที่จะหาบางอย่างที่อย่างน้อยให้ชั้นได้กินอย่างดี~」

「นี่เป็นพวกพิเรนทร์ที่ชั้นต้องจัดการด้วยทั้งวัน เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใน ชั้นจะลากเค้าไปทำงานถ้าชั้นต้องทำ」

มันดูเหมือนรูปร่างหน้าตาของคริสตอฟไม่มีอะไรเกี่ยวของกับที่เขาเป็นข้างในจริงๆ ยังไงซะ อย่างน้อยผมก็สามารถที่จะได้รับผู้ช่วยที่มีความสามารถดังนั้นผมค่อนข้างมีความสุขกับผลของมัน

「หลังจากประมาณ 2 อาทิตย์หน่วยทหารของเราจะถูกสร้าง จนกว่าจะถึงเวลานั้น พวกนายผ่อนคลายได้ ชั้นก็พักอยู่ในโรงแรมด้วย แต่ชั้นจะย้ายไปที่บ้านของชั้นเองเมื่อมันซ่อมเสร็จ」

「อย่างที่คาดกับขุนนาง นายสร้างบ้านของนายเองได้อย่างง่ายดายเลย」

「ขอบคุณสำหรับคำชม」

—————————————————————

พวกเรากลับไปที่โรงแรมของผมและได้ถูกทักทายโดยผู้หญิง 5 คน

「ยินดีต้อนรับกลับบ้าน …. พวกนายคือ!?」

「ชายลามกคนนั้นมาจากสหพันธรัฐ!」

นนน่าได้ปิดเนินนมของเธอทันทีและซีเลียได้มอบการมองที่คมให้พวกเขา

「โย่! เอ๋ นายเพิ่มจำนวนของผู้หญิงอีกแล้วเหรอ?! ตอนนี้มันมีพวกเธอห้าคน…?!」

「ชั้นไม่รู้ว่านายสามารถไปรวบรวมพวกเธอได้มากขนาดนี้ได้ยังไง」

มาเรียได้มอบการทักทายที่สุภาพให้พวกเขา และคาร์ล่าได้มอบการทักทายที่เบาๆให้พวกเขา อย่างไรก็ตาม สายตาของคริสตอฟได้ถูกนำไปสู่หน้าอกที่ใหญ่และเปิดเผยของเมลิสซ่า

รับรู้สายตาของเขาบนเธอ เมลิสซ่าได้จงใจเอียงมาข้างหน้าเพื่อแสดงสินทรัพย์ของเธอมากขึ้นกว่าเดิม เธอได้จับมือของผมไปวางมันที่ระหว่างหน้าอกของเธอ และเลียหูของผม คาร์ล่าก็ไม่ได้อยากจะแพ้ให้กับเมลิสซ่า เธอม้วนเสื้อวันพีชของเธอขึ้นไปถึงสะดือของเธอ ผมพุ่งตัวของผมเข้าไปในงานฉลอง ขณะที่สาเกได้นำทางการกระทำของผมอย่างเป็นธรรมชาติ

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

ชื่อเต็ม เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 19 ปี (ในช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต)

สถานะทางสังคม: ขุนนางตำแหน่งอัศวินของอาณาจักรโกลเดนเนีย สมาชิกของกองทัพศูนย์กลางในฐานะผู้บัญชาการทหารม้าที่หนึ่ง

เงินเดือนรายปี 80 เหรียญทอง

เงิน　250 เหรียญทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ)

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่) บัลดิชใหญ่ (หอก)

อุปกรณ์　ชุดเกราะเต็มตัวเหล็กขั้นสูง, ผ้าคลุมสีดำ (ต้องสาป)

พวกพ้อง:　ซีเลีย, นนน่า อีเล็คตร้า, เมลิสซ่า, มาเรีย, คาร์ล่า

ลูกน้อง: อากอร์, คริสตอฟ, ชวาร์ซ (ม้า)

จำนวนของประสบการณ์ทางเพศ: 28 คน

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5