ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 64 ผ่าพิภพภรรยา
64 ผ่าพิภพภรรยา
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
วังหลวงโกลโดเนีย
ขุนนางได้เรียงรายในชุดทางการ และราชาอเล็กซานโดรได้นั่งอยู่ด้วยบรรยากาศของความสงบบนบัลลังก์ ผมยืนอยู่ที่นั่นในหมูขุนนางด้วย วันนี้ พวกเขาไม่อนุญาตให้ซีเลียมาด้วย ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ที่เธอไม่มีอะไรจะทำ คนที่มีสิทธิ์ถูกอนุญาติให้เรียงกันอยู่นี่ที่ คือคนเหล่านั้นที่สถานะบารอนหรือขึ้นไปจากนั้น แล้วก็ทหารของราชาและคนรับใช้
เสียงทรัมเป็ตดังและทหารวังที่แต่งตัวอย่างสง่างามประกาศอย่างเสียงดัง
「ตัวแทนของมาร์เควส อัลเบน เลดี้คลอเดีย อัลเบน มาลอร์ดอลได้มาถึงแล้วครับ!」
「ให้เธอเข้ามา!」
ราชาประกาศอย่างเกินจริง พวกเราทั้งหมดรอเธออยู่ตั้งแต่ทีแรก ดังนั้นไม่จำเป็นต้องแสดงอย่างนั้น แต่ขุนนางเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีปัญหา
「ลอร์ดฮาร์ดเลตต มันเป็นแขกของรัฐ มันจะดีกว่าที่นายไม่ใช่ท่าทางปรกติของนายนะ โอเคมั้ย?」
อิริชเตือนผมระหว่างที่ยืนอยู่ข้างผม นั่นใช่แล้ว เมื่อผมบอกว่าคลอเดียมา ผมไม่รู้สึกถึงความเครียดใดๆเลย จริงๆแล้ว เธอเป็นผู้หญิงจากอดีตของผม แต่ถ้าผมบอกอีริชสิ่งนั้น เขาจะสลบแน่
ขุนนางผู้หญิงเดินอยู่บนพรมแดง และความประทับใจที่ผมได้จากการเห็นคลอเดียหลังจากเวลาที่นานขนาดนั้น ต่างจากที่ผมเห็นมาก่อน รูปลักษณ์ของชุดที่สะบัดของเธอขณะที่เธอเดินยกหัวขึ้นสูง ทำให้ผมรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ขุนนางต้องเป็นจริงๆ
คลอเดียคำนับอย่างงดงามขณะที่เธอเดินไปข้างหน้าราชา
「มันเป็นความยินดีที่ได้พบท่านเป็นครั้งแรก พระองค์อเล็กซานโดรที่หนึ่ง ณ โอกาสนี้ ฉันได้มาเป็นตัวแทนของสามีของฉัน ฉันขอบคุณท่านเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอสำหรับการปฏติบัติที่มีเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้นี้ ในฐานะแขกของรัฐ」
「เจ้าทำได้ดีที่มาจากระยะทางที่ไกลเยี่ยงนั้น ฉันชื่นจมเจ้าและลอร์ดมาลอร์ดอลอย่างแท้จริง」
คลอเดียวกลับไปท่าปรกติของเธอและพูดระหว่างที่ยิ้ม
「ฉันขออภัยทดแทนสามีของฉันสำหรับการมาทักทายท่านที่สายมาก แม้ว่าตระกูลของเรา และพระองค์มีสายเลือดเดียวกันไหลอยู่ในเรา」
มันดูเหมือนในอดีต ตระกูลของมาร์เควสมาลอร์ดอลแต่งงานกับตระกูลราชวงศ์
「นั่นกระไรเล่า ระหว่างการขึ้นครองบัลลังก์ มีความเสียหายจากสงครามที่อับโชค มันช่วยไม่ได้」
「ฉันขอบคุณสำหรับความเมตตานี้ แม้ว่าสิ่งนี้กระทันหัน…… เราได้ถูกมอบความไว้วางใจด้วยจดหมายจากราชาผู้ยิ่งใหญ่จัตแลนด์ที่สอง สำหรับพระองค์」
เสียงพึมพำเล็กน้อยขึ้นมาในหมูขุนนาง การถูกมอบความไว้วางใจด้วยจดหมาย มันหมายถึงการมาหาของคลอเดียได้ถูกรับรู้อย่างเป็นทางการ ด้วยอำนาจสูงสุดของสหพันธรัฐ จัตแลนด์ที่สอง ระดับความสำคัญของเธอได้เพิ่มมากขึ้นไปอีก
คลอเดียได้นำจดหมายออกมาอย่างน่าเคารพ และราชายืนขึ้นเพื่อรับมัน ปรกติแล้ว มันจะคิดไม่ได้ที่ราชาจะรับมันโดยตรง สหพันธรัฐโอลก้าและอาณาจักโกลโดเดียวเป็นมิตรต่อกัน อย่าบงไรก็ตาม เป็นหลาบปี สหพันธรัฐได้ถือความได้เปรียบในอำนาจของความสัมพันธ์ มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างราชา มันเป็นบางอย่างที่ใกล้กับระดับชั้น แม้ว่าพวกเขาเป็นราชา การไม่เคารพนั้นไม่ถูกอนุญาติ
「ฉันได้รับมันอย่างแน่นอน」
「ต่อไป ฉันจะมอบของขวัญให้กับพระองค์ ได้โปรดรับสิ่งนี้ไป」
คลอเดียได้มอบรายการของขวัญ
「ดี ขอบคุณ ฉันจะมอบบางอย่างให้เจ้าเพื่อตอบแทน」
ผู้ช่วยของราชาน้ำรายการให้คลอเดีย ดั่งมันเป็นบางอย่างที่ธรรมชาติ ทั้งสองฝ่ายได้เตรียมการไว้แล้ว
「ถ้าพวกเค้าจะแลกกัน มันไม่ดีกว่าที่พวกเค้าทั้งสองคนจะเอาสิ่งที่ต้องการเหรอ? พวกเค้าไม่จำเป็นต้องเอาของหนักๆมาเลย」
「นี่มันเรียกว่ามารยาทขุนนาง แล้วก็ลอร์ดฮาร์ดเลตต ชั้นคิดว่าชั้นบอกนายแล้วว่าอย่าคุยกันอย่างไร้จุดประสงค์」
ผมทำให้อีริชโมโห แค่เมื่อผมกำลังพร้อมที่จะขอบคุณเธอสำหรับความพยายามผมมองดูคลอเดีย และตาของเธอสบกับผม
「-!」
หน้าของคลอเดียวย้อมไปด้วยความสุขในพริบตา แม้แต่ตอนนี้ เธอมีรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะกระโดดเต้นออกมาและตาของเธอติดกับผมเป็นกาว
「ถ้าเช่นนั้น มาเริ่มงานเลี้ยงต้อนรับทันทีเลยเถิด มีบุคคลที่ฉันอยากแน่นำเจ้า นำทางเลดี้ไปที่ห้องโถง」
ในแบบนั้น คลอเดียถูกพาไปด้วยคนรับใช้แล้วออกจากห้องไป
เธอได้มองผมอย่างสิ้นหวังจนถึงจุดจบ ตอนแรก ผมได้ความประทับใจที่ว่าเธอเป็นขุนนางที่ธรรมชาติต่างไปจากผม แต่ตานั้นเป็นสีที่คล้ายกันกับผู้หญิงที่ครั้งไคล้คนนั้น
「ในงานเลี้ยงอาหารเย็น พระองค์น่าจะแนะนำนายไปเป็นผู้ให้ความบันเทิงกับเธอตอนเย็น อย่างทำให้เธอโกรธด้วยความหยาบคายล่ะ ได้ยินมั้ย?」
「มันจะโอเค โอเคอย่างแน่นอน」
คลอเดียจะไม่อารมณ์เสียกับอะไรอย่างผมหยาบคายหรอก
—————————————————————
「นี่คือวิสเคานต์เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ ชายที่แสดงความสำเร็จ ที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นรำในในการต่อสู้ทางทหารกับอาร์คแลนด์ก่อนหน้านี้ ฉันจะให้ชายคนนี้ทำทางเจ้าไปรอบๆเมืองของฉันด้วย」
「ยินดี……ที่ได้รู้จัก ได้โปรดดูแลฉันอย่างดีด้วย ลอร์ดฮาร์ดเลตต์」
ตาของคลอเดียวแฉะและเสียงของเธอสั่น อย่างไรก็ตาม อย่างที่คาด มันดูเหมือนเธอยังมีเหตุผลพอ ที่จะเก็บตัวของเธอจากการถูกโอบกอดในที่แบบนี้
「ดี มันดูเหมือนเลดี้สนใจเรื่องราวที่กล้าหาญของเจ้า บอกมันระหว่างที่เจ้านำทางเธอ」
「ครับ ผมจะยอมรับมัน」
「ชายผู้นี้ ตราบใดที่เขามีดาบ เจ้าอาจจะไม่ต้องการคนคุ้มกันด้วย ถ้าเช่นนั้น ฉันจะพึ่งพาเจ้านะ」
ราชาและคลอเดียได้ไปถึงที่โต๊ะ และคุยเกี่ยวกับเรื่องราวที่เฉยๆระหว่างที่กิน แต่ผมได้ยินเสียงที่ต่อเนื่องของการสร้างเสียงด้วยเท้าซ้ำ ที่มันดูเหมือนจะพูดว่า ‘รีบแล้วจบมันได้แล้ว’
—————————————————————
การทานอาหารจบแล้ว และงานเต้นรำเริ่มขึ้น ขุนนางได้ทักทายแขกอันทรงเกียรติอย่างต่อเนื่อง คลอเดีย และด้วยการถอนหายใจ เธอจับหัวไว้ในมือ
「……ได้โปรดให้ฉันขอตัว ฉันรู้สึกไม่ค่อยจะดี มันน่าจะมาจากความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนาน」
「นั่นไม่ใช่สิ่งดี」
「ได้โปรดพัก」
「เฮ้ คนรับใช้ นำน้ำมาซิ」
「ถ้าฉันพักสักเล็กน้อย ฉันอาจจะรู้สึกดียิ่งขึ้นไป ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ท่านพาฉันไปที่ที่มีลมได้ไหม」
เธอเอียงมาทางแขนผมเบาๆ แต่จากพลังการจับของเธอ ผมไม่คิดว่าเธอรู้สึกแย่ขนาดนั้น การหายใจหยาบไม่น่าจะมาจากความอ่อนแอ แต่เนื่องจากความเงี่ยนของเธอ
「ผมเข้าใจครับ ได้โปรดตามผมมา」
「ดูแลตัวเองด้วย」
「ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ปฏิบัติกับเธออย่างมีมารยาท」
การแสดงนั้นสมบูรณ์แบบ ผมไม่ได้พาคลอเดียไปที่ระเบียงหรือห้องโถง แต่ผมพาเธอไปที่สนาม
「เธอโอเคมั้ย เลดี้มาลอร์ดอล」
「…………นั่นผิดแล้ว อย่าเรียกชั้นด้วยชื่อของชายคนนั้น ชั้นคือคลอเดีย ผู้หญิงของนาย」
คลอเดียกระโดดมาที่หน้าอกผม เธอเช็ดลิปสติกออกด้วยผ้าเช็ดหน้า และจูบผมทั่วทั้งหน้า เหมือนพายุ
「ตั้งแต่วันนั้นที่ชั้นเสียที่รักไป ชั้นได้ฝันถึงวันนี้มาตลอด! ที่รักของชั้น นายของใจชั้น!」
พูดมากขนาดนั้น ผมคิดว่ามันจะหยาบคายที่จะให้มันถูกทำที่ผมคนเดียว ผมเลยกำลังจะจูบเธอ พาหน้าของเธอมาใกล้ผม แต่หน้าของเธอยังมีเครื่องแต่งหน้าอยู่ มันจะมีปัญหาถ้ามันพังทลาย แล้วตั้งแต่ทีแรก ผมไม่ชอบกลิ่นของเครื่องแต่งหน้า ผมได้เลี่ยงริมฝีปากของเธอและจูบต้นคอเธอ
「อา ที่รักจะทำมันตรงนี้เหรอ? ไม่ ชั้นเป็นผู้หญิงของที่รัก ดังนั้นชั้นอยู่ในความปราณีของที่รัก」
คลอเดียเข้าใจการเลี่ยงริมฝีปากเธอ ไปเป็นความรู้สึกของความตื่นเต้นทางเพศ เธอดึงกางเกงในออกจากข้างในชุดของเธอ แต่อย่างที่คาดนะ เราทำมันตรงนี้ไม่ได้
「………เราหยุดมันก่อน ยังมีงานเลี้ยงให้เข้าหลังจากนี้ ใช่มั้ย?」
「สำหรับบางอย่างแบบนั้น ชั้นจะพูดว่าชั้นออกจากเก้าอี้เพราะชั้นรู้สึกไม่ดี ในท้ายที่สุด มันก็แค่เพื่อรูปลักษณ์ อย่างนั้นเป็นยังไงล่ะ」
ผมวางนิ้วไว้บนริมฝีปากของเธอ
「ได้โปรดอย่างสร้างปัญหาให้ชั้นคลอเดีย พระองค์ได้แต่งตั้งให้ชั้นเป็นคนให้ความบันเทิงกับเธอ」
ผมบอกได้แม้ว่าจะมีเครื่องแต่งหน้าอยู่ด้านบน ว่าเธออายและอ่อนโยน
「ชั้นเสียใจอย่างมาก ชั้นไม่ได้อยากจะสร้างปัญหาให้ที่รักนะ มันแค่ความรักของชั้นมันเอ่อล้น…… ดังนั้นได้โปรดอย่าเกลียดชั้นเลย」
ผมส่ายหัวของผมและ ‘มันไม่ใช่อย่างนั้น’ และฝังหน้าของเธอไปที่หน้าอกของผม เธอมีการเหวี่ยงของอารมณ์ที่เข้มข้นจริงๆ
「ชั้นดูเหมือนชายที่ไม่มีความอดทนเหรอ? ตอนนี้ ใส่กางเกงในแล้วกลับไปที่งานเลี้ยงกัน เรายังมีเวลาหลังจากนี้」
แต่คลอเดียไม่เคลื่อนไหว
「ถ้าเรากลับไปตอนนี้ การโหกก่อนหน้านี้จะถูกเปิดเผย อยู่ที่นี่ให้นานกว่านี้……」
ทำไมเธอเปิดด้านหน้าล่ะ
「ชั้นฝันถึงวันที่ชั้นจะบริการที่รัก และชั้นฝึกมาด้วย รู้มั้ย? ชั้นจะใช้แค่ปากของชั้น ดังนั้นขอให้มั่นใจว่าเสื้อจะไม่เลเทะ และได้โปรดมีความสุข」
「นมมมุ…」
คลอเดียวนำเอ็นออกมาจากกางเกงผม ใส่เข้าไประหว่างที่มันยังอ่อนอยู่ ลึกเข้าไปในขอของเธอโดยไม่ลังเล สิ่งนั้นที่ไม่ได้แข็งแม้แต่เล็กน้อย ทำให้เธอสำลักระหว่างที่ถูกกับคอของเธอ และถูกกระตุ้น
「มันไม่ได้ถูกล้างนะ รู้มั้ย? ไม่ใช่ว่ามันจะดีกว่าถ้าชั้นเช็ดมันเป็นอย่างน้อยเหรอ?」
ผมเพิ่งอาบน้ำไปเมื่อวานและเข้าห้องน้ำหลายครั้ง ผมยังไม่ได้เตรียมการอะไรเลย ดังนั้นมันยากที่จะให้ที่นั่นสะอาด
「ปุ่ฮ่า! ชั้นไม่ถือถ้าอุปกรณ์ของนายสกปรก งั้นชั้นจะใช้ปากของชั้นเพื่อทำให้มันสะอาด ถ้าที่รักชอบ อยากจะให้ชั้นดื่มฉี่มั้ย?」
「ไม่ มันโอเคถ้ามันไม่กวนใจเธอ」
「มันแข็งแล้ว งั้นชั้นจะต่อนะ」
อีกครั้ง ของที่แข็งได้ใส่ลึกเข้าไปในขอของเธอ แต่มันใหญ่ขึ้นกว่าก่อนหน้า และเอ็นที่ใหญ่ขึ้นเข้าไปเต็มคอของเธอ มันดูเหมือนเธอหายใจไม่ได้ ดังนั้นเธอนำมันออกมาจากปากเธอแล้วหายใจเป็นระยะๆ
「มันใหญ่มั้ย?」
「ใช่ มันใหญ่มาก…….มากกว่าเมื่อที่รักสร้างความรักกับชั้นในอดีต……นโบ่ะ!」
เหมือนจะไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว เธอรับมันเข้าไปและเข้ามาติดกับสะโพกขอผม เมื่อผมมองดู เธอเอื้อมมือไปที่หว่างขาที่ไม่ใส่กางเกงใน และเกี่ยวตัวเอง ทำเสียงน้ำ อีริชพูดว่าอย่าหยาบคาย แต่แม้แต่การฉี่ใส่เธอดูเหมือนจะไม่ทำให้เธอโกรธ ไม่ต้องพูดถึงมารยาทไม่ดี การบริการดำเนินต่อไป ระหว่างที่ผมคิดเรื่องโง่ๆ
ซักพัก มีแค่เสียงที่ลามกมาจากสนาม คลอเดียดูดเอ็นผมค่อนข้างดี และมันทำให้ผมรู้สึกดี แต่ไม่มีเวลาอีกแล้ว บนโอกาสเล็กๆที่บางคนมาเจอเข้า มันจะเปลี่ยนเป็นบางอย่างที่ซีเรียส
「เราไม่มีเวลามากจริงๆ โปรดทำให้แรงๆ」
ดั่งเธอเข้าใจ คลอเดียพยักหน้าอย่างกระฉับกระเฉงและเหวี่ยงหัวของเธอ เอ็นของผมถูกดูดลึกเข้าไปในปากเธอ เธออยากจะอาเจียนหลายครั้ง แต่เธอไม่หยุดเคลื่อนไหว
「อโกะ-! นโก่ะ! อื้อ-!!」
เห็นรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่ประการผลระหว่างที่ทำเสียงแบบนั้น อสุจิของผมเริ่มขึ้นมา
「คลอเดีย……」
ผมจับหัวของเธอแล้วบอกเจตนาของผม และเธอพยักหน้า ผมได้ฟังว่าเธอรู้แล้ว และจับหัวของเธอด้วยกำลังทั้งหมด แทงเอ็นของผมเข้าไปในคอและเหวี่ยงสะโพกของผม ถ้าผมใช้เวลานานไป งั้นเธอจะหายใจไม่ได้ ผมเลยน้ำแตกหลังจากเหวี่ยงสะโพกไม่กี่ครั้ง
「อื้นนนนนนน!! อื้นนนน…………」
ไปกับเสียงพ่นน้ำเมื่ออสุจิยิง ผมปล่อยหัวของเธอและดึงเอ็นของผมออก
「อื้ง-!」
คลอเดียปิดปากของเธอหลังจากที่มันถูกดึงออก และมองดูมัน เพราะหนือการแทงที่เข้มข้น คอของเธอมีอสุจิจำนวนมากในปากของเธอ มันช่วยไม่ได้ที่เธอต้องอาเจียน ผมเลยหันหลัง แต่เธอชี้หน้าของเธอขึ้นไปข้างบน และกลืนทุกอย่างที่มันจะมา
「ไม่ใช่ว่ามันจะง่ายกว่าถ้าเธออ้วกออกมาเหรอ?」
「ไม่อย่างแน่นอน! ที่รักคิดว่าชั้นจะเสียแม้แต่หนึ่งหยด ของน้ำเมล็ดพันธุ์ของที่รักของชั้นไปเหรอ?!」
ความรักนั้นจริงจัง เพิ่มเติมจากนั้น คลอเดียอย่างได้น้ำที่อยู่ข้างในไม้ของผมด้วย และดูดมันออกอย่างไม่นับ
「งั้นเรากลับไปกันมั้ย? ……อาา มันดีแค่ไหนที่จะได้ลิ้มรสเอ็นนี้ในที่นี้…… คืนนี้ชั้นจะปวดร้าวไม่จบไม่สิ้นและนอนไม่ได้」
อย่างไรก็ไม่รู้ ผมได้ถูกบริการฝ่ายเดียว ผมมีประโยชน์นิดหน่อย
「ทำวงกลมด้วยมือของเธอ」
「? อย่างนี้เหรอ?」
ผมแทงเอ็นของผมเข้าไปในวงกลมที่ทำด้วยมือของคลอเดีย ขณะที่เอ็นผ่านมือของเธอ มันไปสู้หน้าของเธอ ผมทำซ้ำสามครั้ง
「นั่นเป็นไง? เธอจะผ่านกลางคืนไปได้มั้ย?」
「น-น่าทึ่ง!! ของใหญ่นี้เข้าหาชั้น! อาา ปากของชั้นมันเปิดเอง……..」
ทุกครั้งที่เอ็นของผมเข้าไปใกล้หน้าของเธอ เธอแลบลิ้นของเธอออกมาเหมือนงู แต่มันช่วยไม่ได้ถ้าเราเริ่มมันอีกครั้ง ผมเลยดึงสะโพกของผมกลับหลังจากครั้งนั้นครั้งเดียว
「ยังไงซะ เสร็จแล้ว กลับกันเถอะ」
「ไม่มีทางน่า……」
ผมใส่เอ็นที่แข็งของผมกลับเข้าไปในกางเกงและจัดเสื้อผ้า คลอเดียมีหน้าที่ไม่เต็มใจแต่เธอก็จัดชุดของเธอด้วย
「ได้โปรดจำที่เราเพิ่มทำเมื่อกี้ไว้คืนนี้」
「ได้ ชั้นจะจินตนาการว่าเอ็นที่รักได้แทงทุกรูในตัวของชั้น และช่วยตัวเองจนชั้นบ้าไปเลย」
มันจะกวนใจผมถ้าเธอบ้าไปนะ คนให้ความบันเทิงกับเธอตั้งแต่พรุ่งนี้ไปก็จะเป็นผมด้วย
—————————————————————
หลังจากนั้น คลอเดียกลับไปที่งานเลี้ยงดั่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่คุยอย่างน่ายินดีซักพัก งานเลี้ยงได้จบลง และเธอได้อาศัยอยู่ในวิวล่าที่ทำขึ้นสำหรับแขกของรัฐ
「ยังไงซะ ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ฉันขอบคุณคุณมากสำหรับคืนนี้ มันดูเหมือนฉันจะถูกนำทางโดยคุณพรุ่งนี้แต่……. ฉันรอคอยมันจริงๆ ได้โปรดบอกฉันมากมายเกี่ยวกับ ‘ตัวคุณ’ ด้วย」
คลอเดียใช้ลิ้นของเธอเพื่อเลียปากและจากไป ขุนนางใกล้ๆน่าจะคิดว่าเราได้คุยกับเกี่ยวกับเรื่องราวที่กล้าหาญ แต่เธอต้องการอะไรที่มันเข้มข้นกว่านั้น เพื่อเตรียมการสำหรับพรุ่งนี้ ผมเดาว่าผมจะนอนเร็วขึ้นวันนั้ พูดถึงแล้ว กางเกงในของเธออยู่ในกระเป๋าผม มันดูเหมือนกางเกงในไหมที่แพง ผมจะมอบมันให้หนึ่งในสาวๆ
—————————————————————
「หนูแน่นอนว่าไม่อยากได้มั้น!」
「หนูไม่อยากได้มัน มันสกปรก!」
「หนูไม่อยากได้มัน ได้โปรดโยนมันทิ้ง」
「ชั้นไม่อยากได้มัน……」
「ยังไงซะ น้องไม่อยากได้มันจริงๆ」
「ถ้าพ่อสั่งให้หนูทำ หนูจะใส่……ออุ」
「มันเล็กเกินไปแล้วมันจะไม่พอดี!」
「หนูไม่อยากได้มัน ได้โปรดใช้สามัญสำนึกคิดด้วย」
เมื่อผมพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ในบ้าน ทุกคนปฏิเสธที่จะรับมัน ยังไงซะมันช่วยไม่ได้ ผมจะทิ้งไหวบนเตียงครอลล์ละกับ ในอายุเท่านั้น เขาควรจะใช้มันได้หลายอย่าง
—————————————————————
วันต่อมา ผมได้นอนกับนนน่าที่พักอยู่บนแขนผม นนน่าที่ผมเส่หาด้วยเมื่อคืนนี้ เธอต้องได้รับความรู้สึกถึงความเร่งด่วนที่คลอเดียมาหา ดังนั้นเซ็กส์เมื่อวานมันเข้มข้น แต่เธอไม่มีความอดทนตั้งแต่ทีแรก ดังนั้นเมื่อมันถึงเที่ยงคืน เธอหมดสติ แต่แม้อย่างนั้น มือที่บางของเธอไม่แยกจากผม
「ช่างน่ารัก……」
ผมลูบผมของนนน่า เธอน่าจะสร้างความรักกับผมในฝันด้วย มีรอยยิ้มบนหน้าของเธอ
「อึนนน…….อย่าโยนหนูทิ้งไป……อย่าทิ้งหนู……เอเกอร์-ซามะ~……หนูจะทำ……ทุกอย่าง……」
หน้าของเธอเปลี่ยนเป็นหน้าที่ร้องไห้กระทันหัน ขณะที่เธอมีฝันร้าย ผมคิดว่าจะปลุกเธอเพื่อจูบเธอ แต่ก่อนหน้านั้น มีเสียงเคาะประตู
「ได้โปรดยกโทษให้ผมในตอนเช้านี้ แต่มันโอเคที่ผมจะเข้าไปในห้องมั้ย?」
เซบาสเตียนมา งั้นมันต้องหมายถึงมันสำคัญญ
「ชั้นไม่ถือ เข้ามา」
ผมปิดแค่เอวของผมด้วยผ้าห่มและปิดผ้านวมลงบนนน่า
「ประกาศได้มาจากวัง มันดูเหมือนท่านได้ถูกอัญเชิญโดยเลดี้มาลอร์ดอล」
แม้ว่าผมเป็นผู้ให้ความบันเทิงกับเธอ มันไม่เหมือนว่าผมอยู่ในวิลล่าของราชาได้ ถ้าเลดี้อยากจะไปชมวิวข้างในดินแดน งั้นผู้ส่งสาส์นจะถูกส่งมาให้ผม และผมจะไปรับเธอ แต่มันไม่ใช่การชมวิวอย่างแน่นอนนะ
「ได้เลย ไปกันเถอะ」
ผมจูบนนน่าก่อนที่ผมจะเตรียมตัว เธอต้องทำตัวเองเหนื่อย เพราะเธอไม่ตื่นมาแม้จากการคุยกันระหว่างผมกับเซบาสเตียน
「อย่างกังวล ชั้นชอบเธอมากกว่าคลิเดีย เพราะทั้งหมดเธอเป็นภรรยาของพี่」
หน้าของนนน่าดูเหมือนจะผ่อนคลายนิดหน่อยหลังจากที่ฝันร้าย
「โอเค เตรียมบางอย่างกินง่ายๆมา ชั้นจะออกไปในไม่นาน」
「มันถูกเตรียมอยู่ในห้องทานอาหารแล้วครับ」
—————————————————————
【–มุมมอง นน่า/บุคคลที่สาม–】
หลังจาก 30 วินาที
「มาดาม แล้วการเตรียมชาล่ะครับ?」
「…………ทันทีจะดีมาก」
เธอลุกขึ้นอย่างช้าๆ มีแค่ผ้าห่มที่ปิดหน้าอกที่เหลือเฟือของเธอ แต่เซบาสเตียนได้ผ่านอายุนั้นที่จะใครกับเธอ นนน่าไม่ได้สนใจมากนัก
「ท่านไม่อยากจะไปส่งเค้าเหมือนเคยเหรอ?」
「มันโอเค เมื่อเขามีเซ็กส์กับผู้หญิงคนนั้น เค้าควรจะนึกถึงหน้าที่ร้องไห้ของชั้น」
「……อย่างนั้นเหรอ」
「เซบาสเตียน บอกเอเกอร์-ซามะว่าชั้นได้ร้องไห้ เมื่อนายทำเค้าควรจะมาเพื่อเจอชั้นอีกครั้งก่อนจะออกไป」
「แน่นอนครับ」
「ฮ่าา ชั้นสงสัยว่าเธอจะรีบกลับไปที่สหพันธรัฐรึเปล่า」
นนน่าพึมพำ ด้วยหน้าที่ดูไม่พอไป และม้วนอยู่ทั่วเตียง
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「เอเกอร์-ซามะ!」
เธอกระโดดใส่ผม เธอดูด้วยความรีบ แต่มันดูเหมือนว่าไม่มีทหารของราชา ถ้านี้ถูกเห็นโดยบางคนเกี่ยวข้องกับราชา งั้นมันจะเป็นสิ่งที่น่ารำคาญอีกอย่างหนึ่ง
「ชั้นทำให้เธอรอ ไม่ใช่เหรอ」
「ไม่ อย่าไร้สาระน่า ดั้งเดิมแล้วชั้นอยากจะเรียกที่รักด้วยตัวชั้นเอง แต่ทหารที่นำทางชั้นบอกว่ามันเป็นประเพณี่ที่ต้องให้พวกเค้านำทาง ชั้นหวังว่าที่รักจะไม่ไม่พอใจชั้น」
「นั่นโอเค ถ้าพวกเค้าเจอกับความสัมพันธ์พิเศษที่เธอมีกับชั้น มันจะเป็นปัญหา」
「ชั้นก็คิดไว้มากอย่างนั้น ดังนั้นชั้นฟังพวกเค้า ไม่อย่างนั้น ชั้นคงจะตบทหารคนนั้นแล้วมุ่งหน้าไปที่ที่รักอยู่」
คลอเดียดึงมือของผมไปเหมือนจะพูดว่า ‘ไปกันเถอะ’ ผู้คุ้มกันและผู้ดูแลพยายามจะมาด้วยแต่พวกเขาโดนขับไล่ไป
「น่ารำคาญ! ชั้นพูดว่าชั้นโอเค ได้โปรดทำให้ตัวนายเองยุ่งที่นี่………….อาระ ช่างไม่น่าดู คนขับ เตรียมรถม้าที่ดีที่สุดคลาล่าจะมากับเรา」
คลอเดียดูคนรับใช้ไปและหันหมาเพื่อที่จะสุภาพกับผม แน่นอนว่า เธออารมณ์เยอะไปแล้ว ผมเห็นการดิ้นรนของคนรับใช้มีได้
ในท้ายที่สุด พวกเราสี่คน คลอเดียและผม คนขับรถ และผู้ดูแลผู้หญิงไต่เข้ามาในรถม้าม้าสี่ตัว และขับออกไปเพื่อชมวิวในเมือง
「ยังไงก็ตาม นี่มันเป็นรถม้าที่งดงาม ชั้นไม่คิดว่าข้างในจะกว้างขนาดนี้」
น่าจะเรียกช่างตกแต่งภายในมาเลย เพราะมันแค่กว้าง เพิ่มเติมจากนั้น ไวน์และขนมถูกมอบให้ด้วย และมันต่างกันไปอีกมิติกับรถม้าที่ผมเคยนั่งมาก่อน
「รถม้าม้าหกตัวจริงๆแล้วสบายกว่านี้อีก แต่มันนำขึ้นเรือไม่ได้」
นี่คือความต่างของความร่ำรวยระหว่างสหพันธรัฐและโกลโดเนีย รถม้าม้าสีตัวนั้นหายากมากๆในโกลโดเนีย แต่รถม้าม้าหกตัวนั้นไม่เคยได้เห็นเลย
「และเอเกอร์-ซามะ……ชั้นไม่ชอบการใช้เคโกะ*ที่เป็นทางการเลย เราไม่สนิทกันเหรอ?」
«TLN: คำพูดสุภาพของญี่ปุ่น»
ผมไม่จำเป็นตั้งยั้งมือ หือห์ ผมใช้มันไม่เก่งด้วย
「งั้นคลอเดีย มันโอเคที่จะไล่คนรับใช้เหรอ?」
「แน่นอนเธอแค่จะมาขวางทาง ชั้นไม่ต้องการใครของจากเอเกอร์-ซามะเป็นคนคุ้มกันของชั้น แต่ชั้นมีสาวคนนี้เป็นผู้ดูแลในครั้งนี้นะ」
ผมสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น สาวที่อายุน้อยนั่งอยู่ข้างเราตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว มันทำให้ผมนึกถึงซีเลียที่มีผมสีเงินสั้นๆ แต่ไม่เหมือนบรรยากาศที่กระฉับกระเฉงเหมือนสาวคนอื่น คนนี้ค่อนข้างท่าทางอ่อนๆ เธอมีบรรยากาศที่สงบที่จะไม่มึนงงกับอะไรทั้งสิ้น เธอดูค่อนข้างเด็ก แต่เธอจะเปลี่ยนเป็นคนสวยในไม่นาน
「อาา สงสัยเรื่องคลาร่าเหรอ? ได้โปรดทักทายเค้า」
「ชั้นคลาร่า ชั้นได้ถูกซื้อโดยมาดาม*และทำงานเป็นคนรับใช้」
«TLN: มาดามบางครั้งมีความหมายเดียวกับมาสเตอร์เช่นตอนนี้»
หลังจากที่คลาร่าแนะนำตัวของเธอเสร็จ เธอกลับไปที่มุมของรถม้า มันดูเหมือนเธอรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับคลอเดีย และกังวลว่าจะเข้ามาขวางทาง
「มีคนอยู่เมื่อคืนนี้ ชั้นเลยรับมันใส่ปากได้ แต่มันจะโอเคในรถม้านี้ คนขับขับช้า และลืมเกี่ยวกับทุกอย่างที่นายได้เห็นและได้ยิน!」
「แน่นอนครับมาดาม」
คนขับปิดหน้าต่างฝั่งของเขา และคลาร่าปิดหน้าต่างทั้งสองข้างเข้ามา
「มันดูเหมือนตัวของชั้นร้อนขึ้นแล้ว」
คลอเดียถอดเสื้อผ้าของเธอออกทันที
「ตอนนี้ มาสร้างความรักกับชั้น! ชั้นโหยหาชั่วเวลานี้……..โอบกอดชั้น ไม่ ได้โปรดคลั่งไคล้ชั้น」
มันดูเหมือนเธอเก็บความสงบของเธอไม่ได้อีกแล้ว ผมปล่อยให้เธออายไปมากกว่านี้ไม่ได้
เมื่อผมยืนอยู่ข้างหน้าเธอ เธอถอดเสื้อผ้าของผมด้วยสีหน้าที่สิ้นหวัง ผมปล่อยทุกอย่างไว้กับคลอเดียที่มีอารมณ์และนั่งเปลือย แยกขาบนที่นั่งรถม้า
「ช่างเป็นเอ็นใหญ่มากที่น่ากลัว……ชั้นได้จินตนาการเกี่ยวกับสิ่งนี้แทงเข้าไปในชั้นเมื่อคืนนี้ และพยายามอย่างจริงจังเพื่อที่จะปลอบโยนตัวเอง……ในที่สุดชั้นก็ให้ที่รักฝังมันเข้ามาในรูชั้นแล้ว ชั้นได้ฝันถึงชั่วเวลานี้หลายครั้ง」
ดั่งคลาร่าไม่ได้อยู่ที่นั่นตั้งแต่ทีแรก คลอเดียแหวกต้นขาแล้วขึ้นข้างบนผม แม้ว่าไม่ได้สัมผัสมัน รูของเธอเปียกไปด้วยน้ำหวาน และหลังจากที่ใช้มือเธอเพื่อแหวกตัวของเธอเปิดกว้าง เธอลดสะโพกของเธอลง อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของเธอหยุดตรงที่ที่เอ็นได้จุมพิตกับริมฝีปากของช่องคลอด เธอแหวกหว่างขากว้างข้างบนผู้ชาย และแหวกรูของเธอด้วยมือ ในตำแหน่งที่แม้แต่โสเภณีชานเมืองยังอาย คลอเดียมองผมและเริ่มพูด
「ห้าครั้ง……」
「ของอะไร?」
「จำนวนของครั้งที่รูของชั้นได้รับชายเข้าไปตั้งแต่ที่ที่รักแยกจากนั้นครั้งสุดท้าย」
ผมสงสัยว่าประสบการณ์ทางเพศแบบไหนที่คลอเดียรู้สึก
「กับใคร?」
「ชายคนนั้นที่จะมาที่เมืองสีขาวเป็นครั้งคราว…..สี่ครั้งกับสามีของชั้น และหนึ่งครั้งกับโสเภณีชาย」
ผมเข้าใจสามีเธอ แทนที่จะอย่างนั้น มันเป็นผมที่ก้าวเข้าไปรุกรานพวกเธอ ไม่อย่างนั้น คลอเดียจะไม่มีวันรู้จักผม และเธอยังจะเป็นภรรยาของเขา แต่โสเภณีชายมัน……ผมเดาว่าผมได้ยินมากว่าเธอดื่มด่ำในการกระทำที่มึนเมาก่อนที่จะเจอกับผม
「ได้โปรดยกโทษให้ชั้น สองปีมันนานเกินไปสำหรับกายของผู้หญิงที่ที่รักจุดไฟ……」
「ห้าครั้งนั้น มันดีมั้ย?」
คลอเดียส่ายหัวของเธออย่างรุนแรง มันยากที่จะระงับการหัวรอของผม เมื่อเราพูดในตำแหน่งที่เอ็นผมหนุนเธอระหว่างที่แหวกขา
「ไม่ดีเลยซักนิด เอ็นที่หยาบของชายคนนั้นและเทคนิคเซ็กส์ที่น่าสมเพชที่ไม่แม้แต่จะคุ้มที่จะกลาวถึง แต่เมื่อเทียบกับโสเภณีชาย ที่สมควรจะโอบกอดผู้หญิง ด้วยการผสมพันธุ์ที่เข้มข้นที่ที่รักสอนชั้น มันเหมือนการเล่นของเด็กๆ」
ระหว่างที่เธอพูด คลอเดียเริ่มถูเม็ดถั่วของเธอ มันกลายเป็นทรงที่แปลกประหลาด
「นั่นทำไมตั้งแต่นั้นมา ชั้นไม่เรียกเค้าแม้แต่ครั้งเดียว แทนที่จะอย่างนั้น ใช้ดิลโด้และเรียกชื่อของที่รักระหว่างที่ช่วยตัวเองรู้สึกดีกว่านั้นมาก」
「สำหรับเธอที่จะรอคอยมันมากขนาดนี้ ชั้นได้พรที่เกิดเป็นผู้ชาย」
「ใช่ ดังนั้น……เอิ่ม……」
ตลอเดียขยับสะโพกของเธอ ถูรูของเธอกับไม้เนื้อของผม
(โอ้ เธอรอคำสั่งของผมอยู่เหรอ?)
「เอาเลยคลอเดีย ให้รูของเธอได้ลิ้มรส ลดสะโพกของเธอและรับมันเข้าไป」
「ได้! ชั้นจะทำ!」
คลอเดียทิ้งสะโพกของเธอทันที และมันแทงลึกเข้าไปในเธอ
「กย้าาาาาาาาาาาา!!」
แม้ว่าจะทำอย่างนี้กับเมลิสซ่า ที่รูยืด หรืออิริจิน่าที่มีร่างกายที่ดี จะทำให้พวกเธอกรีดร้อง สำหรับหญิงแพศยาชั้นสูงแล้ว เสียงร้องของเธอเหมือนโดนดาบแทงท้อง
「-!」
คลาร่าเปิดหน้าต่างเล็กน้อยและสั่งคนขับที่ถามคำถาม ความเร็วของรถม้าน่าจะเพิ่ม เพราะความสงสัยเสียงของคนใกล้ๆ
「เธอโอเคมั้ย?」
「ใช่……คนที่ชั้นได้รับจนถึงตอนนี้ทั้งหมดมันเล็ก ตอนนี้ทั้งหมดมันใหญ่และถูกขยาย……กกกกุ่」
ถ้าเธอโอเค งั้นผมจะใช้มันเป็นสัญญานที่จะใส่สะโพกโดยไม่ลังเล คลอเดียกัดฟันของเธอแรงมาก จนได้ยินเสียงของฟันของเธอขณะที่เธอพยายามจะใช้สะโพกของเธอเพื่อตามสะโพกของผม ผมวางเธอไว้บนหัวเข่าและรู้สึกถึงการถู หนึ่งครั้ง
「อุมุ……」
「มันรู้สึกดีมั้ย?! เหวี่ยงสะโพกมากกว่านี้」
ในฐานะผู้หญิง เธอค่อนข้างหนัก เธอควรจะเบากว่าเมลหลายเท่า แต่ท้องเธอยื่นออกมามากขึ้นตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเธอ ทุกครั้งที่เธอเด้งอยู่ข้างบนผม เนื้อบนท้องของเธอเริ่มเด้งตามนั้นมา
「ยังไงซะ นี่ก็เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นด้วย」
「? มีอะไรบางอย่างเหรอ?」
ผู้หญิงมีอายุเมื่อดูๆแล้วเหนือกว่าผู้หญิงอายุน้อยกว่า ในเรื่องเทคนิคการมีเซ็กส์และกายที่สุกงอมที่มาพร้อมกับความอดทน เนื้อที่เกินมาก็ทำให้มันสบายที่ผมจะได้กอดเธอด้วย
「มันไม่มีอะไร เห็นมั้ย!」
ผมจับเอวของเธอและตีก้นเหลวๆของเธอ
「นนฮ่า! มันดี ได้โปรดรุกรานมดลูกของชั้นแรงกว่านี้! ได้โปรดครอบงำส่วนลึกของรูและมดลูกของชั้น!」
เราถูสะโพกของเราด้วยใจทั้งสองคนเพื่อสร้างความรู้สึกดี ระหว่างที่ผมดูดหน้าอกของเธอ และหยิกตูดของเธอและทำเรื่องซุกซนอีกหลายๆอย่าง มีบางอย่างที่ผมสงสัย
「เม็ดถั่วค่อนข้างถอกไปเยอะนะ……เกิดอะไรขึ้นเหรอ?」
ผมรู้เพราะเธอโกนขนเพชร และการมึนเมาในอดีตของเธอ กระจุกสีดำนั้นยื่นออกมา แต่เม็ดถั่วเธอควรจะไม่ถูกเปิดเผยแบบนั้น
「ที่รักทำได้ดีที่สังเกตมัน จริงๆ ก่อนที่ชั้นมาที่โกลโดเนียชั้นตัดแต่งผิวหนังออกเพื่อที่มันจะง่ายสำหรับที่รักที่จะโจมตีชั้นมากกว่า! เม็ดถั่วที่ความไวสูงยื่นออกมาให้ที่รักใช้ได้ทุกเวลา!」
มันทำให้ผมเย็นวาบเล็กน้อย แต่เธอทำมันเพื่อผม มันจะเป็นความใจดีที่ผมจะชิมมัน
「ได้เลย คลอเดีย ถูเม็ดถั่วของเธอกับชั้น」
「ได้ ชั้นได้เตรียมที่จะทำอย่างนั้นเลย ยกเว้นว่าชั้นถูมันด้วยตัวเอง มันความไวมากพอที่ชั้นจะน้ำแตกได้ง่ายๆ ชั้นไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าที่รักของชั้นกดมัน…….」
「ชั้นไม่ถือ แม้ว่าน้ำแตกหรือฉี่แตก อย่ารั้งไว้แล้วปล่อยมันออกมา」
「งั้น……ได้โปรดยกโทษให้ชั้นด้วย」
คลอเดียถูสะโพกของผมดั่งจะถูมันกับขนเพชรของผม และเธอถึงจุดสุดยอดทันที แต่ผมจับสะโพกของผู้หญิงที่เด้งขึ้นในความรู้สึกดีที่รุนแรงกว่ามาก…… เหมือนเธอถูพื้นอย่างรุนแรงด้วยไม้ถูพื้น เธอถูเม็ดถั่วของเธอกับขนของผม
「ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้—!! 《ออ》อออออ๊า–!!」
หลังจากเสียงที่เข้มข้นของน้ำ คลอเดียฉี่ราด ซึ่งเธอซ่อนบนใบหน้าของเธอด้วยความอาย แต่ผมจะยังไม่ปล่อยเธอไป ผมจับเม็ดถั่วของเธอด้วยนิ้วของผม และเล่นมันในแบบนี้เด็กชายจะชักว่าวเมื่อเขารู้ว่าต้องทำมันอ่ยางไร แน่นอนว่า ผมไม่หยุดแทงสะโพกขึ้นไปและแทงมดลูกของเธอ มันเป็นการเคลื่อนไหวที่จะทำให้เธอรู้สึกเจ็บ แต่เธอถึงจุดที่ว่าอะไรก็ตามที่ผมทำกับเธอ จะเปลี่ยนเป็นเป็นความรู้สึกดี
ยังไงซะ มันถึงเวลาที่ต้องจบสิ่งต่างๆ ผมเปลี่ยนท่าและนอนคลอเดียลง จากนั้นหยิบเธอขึ้นในตำแหน่งงอครึ่งตัว เสียงตีดัง ขณะที่ผมแทงเธออย่างเข้มขน และแน่นอนว่า ผมไม่หยุดถือเม็ดถั่วเธอด้วย ตูดของคลอเดียที่เหลวๆมันแค่สมบูรณ์แบบ และรู้สึกเหมือนเบากับผม และเธอพูดไม่ได้ เธอทำเสียงแค่ ‘อออู้ อออู้’ ระหว่างที่หอบ ทำให้ผมรู้สึกเหนือกว่าในฐานะผู้ชาย
ขณะที่ผมเปลี่ยนสายตาของผม คลาร่ามีหน้าที่ไร้สีหนบนหน้าของเธอ แต่เธอมองมาทางนี้ สาวที่อายุเท่ากันกับมิทตี้ ที่เหมือนสนใจในการมีเพศสัมพันธ์ที่เข้มข้นนี้ด้วย
「ชั้นจะแตกแล้ว!」
「ป่อยมัน ปล่อยมันออกมา……โออออออ่!!」
คลาร่าและผมมองกันและผมบอกให้เธอเข้ามาใกล้กว่านี้ คลอเดียไม่ควรจะได้ยินอะไรซักอย่างแล้วในจุดนี้
「ฟุนนน!」
ผมแทงลึกเข้าไปในเอวของเธอ และหยิกเม็ดถั่วของเธอ
「《โอออออ》ออออ่!!」
เธอร้องค่อนข้างดัง แต่เธอบีบรัดผมเหมือนมันเป็นมือผมจับเอ็นของผมเลย หลังจากที่มีความสุขมากมายกับความรู้สึกแน่นั้น ผมปล่อยอสุจิลึกเข้าไปในภรรยาที่ลามก
「มันมาแล้ว!! น้ำเด็กมาแล้ววว!! เอ็นพ่นน้ำาาา!!」
「……สำหรับมันที่ทำเสียง」
คลอเดียครางอย่างดังและคลาร่าตกใจกับเสียงของน้ำแตกที่มาจากที่ที่เราเชื่อมต่อกัน เมลิสซ่าบอกผมว่ามันดูเหมือนเสียงน้ำแตกของผมมันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้
สำหรับคนที่เก็บมันมามาก มันดูเหมือนเธอจะได้ยินเสีย ‘บยยยู’ แต่เธอบอกนั่นสำหรับผม มันเป็นเสียงที่ดำเนินต่อไปไม่จบไม่สิ้น และมันเป็นบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อที่เธอไม่เคยได้เห็นมาก่อน
「ม-มาดาม!?」
คลาร่าตื่นตกใจ มันธรรมชาติ เพราะท้องของคลอเดียขยายอย่างช้าๆ
「อย่ากังวล มันเป็นเมล็ดพันธุ์ของชั้น แทนที่จะอย่างนั้น มันจะดีถ้าเธอหาอะไรบางอย่างมาใส่มัน เมื่อมันเหี่ยว มันจะพ่นออกมา」
เมื่อผมบอกเธอ ผมยิ้มและคลาร่ารีบหาบางอย่าง มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ผมได้ชิมกายนี้ของคลอเดีย และมันค่อนข้างอร่อย จนกว่าคลาร่าจะเตรียมบางอย่าง ผมจะทำให้มั่นใจ ว่าไม้เนื้อของผมไม่เสื่อม โดยใส่เข้าไปในกายผู้หญิงตรงหน้าผม ข้างของมัน แต่บนฝั่งมัน เมื่อมันถูกห่อไปโดยเนื่อนุ่ม มันแค่จะใหญ่ขึ้น และเป็นไปไม่ได้ที่จะเหี่ยว
—————————————————————
「มันดีมั้ย?」
ผมลูบผมของคลอเดียอย่างอ่อนโยน คลอเดียที่ได้กลับมามีสติซักพักแล้ว
「ใช่ มันดีที่สุด……ชั้นได้ปลอบโยนตัวเองโดยคิดว่าที่รักโอบกอดชั้น แต่มันดีกว่าจินตนาการชั้นหลายเท่า」
คลอเดียคุกเข่าที่เท้าของผมและเลียจากหว่างขาของผมถึงนิ้วโป้งเท้า การกระทำอย่างการเลียนิ้วโป้งเท้าของผมนั้นไม่เหมาะสมกับขุนนาง แม้ว่ามันเป็นการเล่น แต่สามัญสำนึกแบบนั้นไม่อยู่ในผู้หญิงคนนี้ ที่รับปลายของนิ้วโป้งเท้าของผมเข้าไปในปากเธอ
แม้ว่าสำหรับคลาร่า มันก็น่าตกใจที่จะเห็นเลดี้ที่ปรกติชอบกดขี่ เลียเท้าของผมเหมือนทาส และเธอไม่สามารถซ่อนสีหน้าที่ตกใจของเธอได้ หลังจากที่ได้ดูเรามีเซ็กส์กัน หน้ากากของสาวคนนี้พังทลายลง เธอน่ารักกว่าเมื่อเธอแสดงอารมณ์ของเธอออกมา
มันดูเหมือนเธอรู้ว่าผมได้มองคลาร่าขณะที่ผมได้ถูกบริการ
「อาระ ที่รักสนใจในคลาร่าเหรอ? เธอเป็นสาวที่ยังเด็ก แต่เธอก็ค่อนข้างมีเสน่ห์ ชั้นเจอเธอในตลาดทาส」
คลาร่าลดหัวของเธอเล็กน้อย
「มันเป็นปีก่อนที่ชั้นอยากได้ผู้ช่วยชายที่แข็งแรง แต่ชั้นเจอสาวคนนี้โดยบังเอิญในการประมูล ชั้นซื้อเธอโดยไม่ได้คิด」
อย่างที่คาด คนหนึ่งจะรู้สึกไม่พ่อใจที่เธอพูดว่า ‘ไม่ได้คิด’ คลาร่ามีหน้าที่ค่อนข้างเศร้า
「อย่าพูดมากกว่านั้น มันไม่ใช่หัวเรื่องที่น่าพอใจ」
「เอ๋? ไม่มีทาง……อย่าโกรธนะ ชั้นขอโทษ」
คลอเดียตื่นตกใจทันที เหมือนจะทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้น การบริการของเธอเข้มข้นขึ้น คลาร่าน่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมผมหยุดเธอจากการคุย เพราะเธอมองผมด้วยสีหน้าที่มึนตึง
—————————————————————
หลังจากนั้น เราได้ไปรอบๆ สุ่มๆดูสิ่งที่เรียกกันว่าจุดที่เป็นที่นิยมในโกลโดเนีย แตะคำอธิบายทั้งหมดคลุมเครืออย่างสุดขีด ไม่ว่าอย่างไร ผมไม่รู้มากเกี่ยวกับมันด้วย
และเพราะวัตถุประสงค์ของคลอเดียก็คือการมีเซ็กส์กับผมในระหว่างการเดินทางไปที่นั่น ระหว่างที่เราพักกัน เธอไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจในอะไรอย่างอื่น แม้ว่า อย่างน้อยเธอได้ฟังเรื่องราวที่กล้าหาญของผมระหว่างที่เราคุยกันบนหมอน
พระอาทิตย์ตกดิน และมันเป็นเวลาที่คลอเดียจะกลับไปที่วิลล่า ข้างบนการเป็นแขกของรัฐ เธอออกมาอย่างไม่คิด และเตร่อยู่นอกเมืองหลวงไม่ได้ ที่การรักษาความปลอดภัยไม่ดี มันไร้สาระสำหรับการที่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำบางอย่างเหมือนการอยู่ห่างจากบ้าน
「มันแย่ที่เราต้องจากกัน…….ยังไงก็ตาม วันนี้เป็นวันที่มีค่า มันโอเคที่ชั้นจะเรียกที่รักมาพรุ่งนี้ด้วยมั้ย?」
ผมพูดว่าไม่ไม่ได้
「ชั้นขอให้เป็นสายๆหน่อยได้มั้ย? เพราะท่อนล่างของชั้นเหนื่อย」
แต่มันเป็นเพราะผมจะโอบกอดสาวๆที่บ้านหลังจากนี้นะ
「ยังไงซะ ได้เลย ชั้นมีของขวัญให้ที่รักในวันพรุ่งนี้ ดังนั้น มันจะโอเคมั้ยถ้าชั้นไปที่บ้านเอเกอร์-ซามะ?」
จากใจ ผมไม่อยากให้เธอมา แต่มันเพื่อการพัฒนาดินแดน ผมต้องรับสิ่งที่ผมอยากได้อย่างถูกต้อง
「ได้ ชั้นยินดีต้อนรับเธอ แต่สมาชิกที่บ้านจะอยู่ที่นั่นนะ……」
「ชั้นดีใจ อุฟุฟุ นี่เพื่อแสดงความขอบคุณของชั้น ได้โปรดดู」
คลอเดียยกกระโปรงของเธอขึ้นและมันมีเลขเขียนอยู่ในลิปสติกบนจุดที่สุ่มเสี่ยงที่ต้นขาของเธอ
「ชัน้พยายามจะเขียนจำนวนอสุจิที่ชั้นได้รับ! ชั้นสงสัยว่ามันจะสูงถึงเท่าไหร่ก่อนที่ชั้นจะจากไป 50? 100?」
เธอเป็นผู้หญิงที่ลามกและโง่เง่า แต่ระหว่างที่เธอชอบพอผม ผมจะปฏิบัติกับเธออย่างมีเมตตา ในเวลาสั้นๆจนกว่าเราจะไปถึงวิลล่า ผมใช้นิ้วของผมเพื่อสร้างความรู้สึกดีให้เธอ มันจะเป็นของขวัญจากลาสำหรับวันนี้
—————————————————————
「อาา ชั้นเหนื่อย」
เมื่อผมกลับมาที่บ้าน พระอาทิตย์ได้ตกดินอย่างสมบูรณ์แล้ว ผมได้เหนื่อยจากสนามรบก่อนหน้านี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างตกค้าง
「ซีเลีย ลู อาบน้ำกันยังลูก」
สำหรับเวลาแบบนี้ ผมจะชอบการรักษาจากการอาบน้ำกับสัตว์เล็กๆสองตัว
「อึม อึม หนูกำลังจะไปตอนนี้」
「ได้ หนูเพิ่งออกมา……ไม่ หนูกำลังจะเข้าไป หนูจะเข้าไปเป็นเพื่อนพ่อ」
ซีเลียได้เช็ดผมที่เปียกของเธออย่างเห็นได้ชัด แต่เธอค่อนข้างเป็นคนน่ารัก ถ้าผมเรียกสาวคนอื่นมันจะเปลี่ยนเป็นการหลับนอนหมู่ไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยผมลืมทุกอย่างและรักษาความเหนื่อยในอ่างได้ มันดูเหมือนผมจะยุ่งพรุ่งนี้ด้วย……….
—————————————————————
วันต่อมา
「โอ้ ช่างเป็นบ้านที่กลิ่นจนจัง!」
นนน่าแข็งไป และแสงจากตาของเมลหายไป
นั่นเป็นสิ่งแรกที่คลอเดียพูดทันที่ที่เธอเข้าคฤหาสน์มา นอกจากจะดูถูกภรรยาที่ออกมาเพื่อทักทายเรา และคนที่เลือกเครื่องตกแต่งและเครื่องเรือนที่เด่น นนน่า มันไม่มีอะไรมาก
「อาระ ช่างเป็นแก้วดีดูราคาถูก…… แต่ชั้นไม่ถือมันจริงๆ แต่ถ้ามันแตกและทำให้เอเกอร์-ซามะบาดเจ็บ งั้นมันจะกลายเป็นเรื่องที่จริงจัง」
แก้วนั้นได้ถูกเลือกมาเป็นการส่วนตัวโดยนนน่าสำหรับใช้กับแขก แต่เธอพูดว่ามันเป็นของที่เหมาะสมนะ…….
หน้าของนนน่าเครียดขึ้นทันที แต่เธอยิ้มได้อย่างไรก็ไม่รู้และคำนับคลอเดีย
「ฉันเป็นภรรยาของเอเกอร์-ซามะ นนน่า ฮาร์ดเลตต ได้โปรดทำตัวตามสบาย」
「เหมือนกันค่ะ ฉันเป็นภรรยาน้อย เมล ฮาร์ดเลตต์」
「อาระ อย่างนั้นเหรือ ยินดีที่ได้รู้จัก อาระ? นี่เป็นหอกที่ที่รักได้มาเป็นรางวัลจากความสำเร็จในสงคราม มันสวยงาม มันส่องแสงอย่างสดใสดั่งความสว่างสดใสในความสำเร็จทางทหารของเอเกอร์-ซามะ」
เธอเปลี่ยนหัวข้ออย่างเชี่ยวชาญ เธอเกี่ยวแขนอย่างสบายกับผมต่อหน้าภรรยาและคนอื่นๆ เธอก็พูดว่าผมเป็นเอเกอร์-ซามะด้วย
「อ-อืม เลดีมาลอร์ดอล? แต่ชั้นเป็นภรรยาของเอเกอร์นะ…………」
นนน่าเข้าหาโดยไม่ลังเล แต่คลอเดียไม่ขยับจากข้างผม หรือสายตาของเธอไม่จากผมไป
「ชั้นได้ยินเธอก่อนหน้านี้แล้ว เธอคิดว่าชั้นเป็นอีงีเง่า ใช่มั้ย?」
「กรร…………」
อย่างที่คาด นนน่าได้ทำหน้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่รู้ถึงอำนาจของมาร์เควสจากสหพันธรัฐ เธอออกตัวแรงเกินไปไม่ได้เพื่อที่จะไม่ให้จุดยืนของเธอแย่ลง คาร์ล่าจะตีเธออย่างแน่นอน ดังนั้นผมให้เธอไปเอาขนมหวานไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของโดโรเธีย เพื่อเล่น พี่สาวน้องสาว คูและรู ที่ไปด้วยจะไม่กลับมาจนถึงกลางคืน
「คลอเดีย น่าจะมีไม่กี่อย่างให้เธอดู แทนที่จะอย่างนั้น เธอมีบางอย่างที่จะให้ชั้น ใช่มั้ย?」
「นั่นใช่แล้ว! ได้โปรดรอ」
ทาสชายที่แข็งแรงที่เธอพามาด้วยกับเธอได้แบกกล่องเข้ามาทีละกล่องข้างในบ้าน
「ก่อนอื่นคือเงิน เพราะมีวิถีชีวิตที่จนๆแบบนี้ มันแย่สำหรับตัวของที่รัก อาา ถ้าชั้นรู้ว่าที่รักอยู่ในที่ที่หยาบแบบนี้ ชั้นจะนำมามากกว่านี้……」
สมาชิกตระกูลและคนรับใช้แข็งตัวไปเมื่อพวกเธอเห็นกล่องที่เต็มไปด้วยเงิน ชัดเจนว่า มันไม่ใช่แค่ร้อยหรือสองร้อย แต่เป็นทองหลายพัน
「เอาเรื่องที่น่าเบื่อนี้ไว้ก่อน นี่เป็นบางอย่างที่ดี!」
สิ่งที่ถูกแบกเข้ามา
「โออ……」
แม้ว่าผมก็ทำเสียงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน มันเป็นชุดเกราะ เกราะเต็มตัวที่โดดเด่น
「เพื่อที่ที่รักจะไม่ได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้ ชั้นได้เตรียมสิ่งที่ดีที่สุดไว้ มากกว่านั้น การจบงานมันงดงามเหมาะสมกับความเป็นฮีโร่」
เกราะมันมหัศจรรย์อย่างแน่นอน ถ้าเธอเป็นขุนนางชั้นต่ำกว่านี้หรืออัศวิน งั้นสิ่งนี้จะเป็นมรดกตกทอดที่ดี เมื่อแสงสะท้อนบนเกราะ มันส่องแสงระยิบระยับ……นั่นคือที่มันส่องแสงมากเท่าไหร่ ทองปิดผิวเหล็กในแบบที่มันไม่มีช่องว่าง
「สวยมาก……」
มันส่วยอย่างแน่นอน เพราะมันดูเหมือนทองเลย! คนที่ใส่นี่เข้าไปในการต่อสู้เป็นไอ้งี่เง่าของแท้แน่นอน แทนที่จะถูกฆ่าโดยการโจมตีของศัตรู นายจะถูกฆ่าโดยการต้องจากพวกเดียวกัน มันจะน่าอายน้อยกว่าที่จะนำทัพและแทงซีเลียแทงที่จะใส่เกราะนี้
「ข……ขอบคุณ ชั้นซาบซึ้งสำหรับสิ่งนี้」
แต่ผมก็เป็นผู้ใหญ่ด้วย ผมยืนยันว่าผมพูดขอบคุณออกไปแล้วไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง ซีเลียหันหน้าหนีไป; เธอหัวเราะไม่ใช่เหรอ
「มันไม่ใช่อะไรที่จะภาวนาให้สุขภาพของเอเกอร์-ซามะ งั้นมีนี่」
คลอเดียใส่แหวนไปที่นิ้วของผม
「อะไร-!」
「เฮ้!」
อย่างที่คาดนนน่าและเมลส่งเสียงของเธอ ผมคิดว่าผมได้ยินน้ำเสียงที่ข่มขู่จากเมล แต่มันน่าจะเป็นจินตนาการของผม
「อุว้าา……」
เสียงต่อไปมาจากเมลิสซ่า เธอค่อนข้างมีความรู้เรื่องเครื่องประดับ แต่เสียงของเธอไม่น่าจะออกมาจากความชื่นชม สำหรับหินระดับสูงที่ฝังเป็นกระดุมอยู่บนแหวน
หินงดงามอย่างแน่นอนและใหญ่ ใหญ่เกินไป มันเป็นแหวนที่มีอัญมณีนี่ใหญ่พอที่จะปิดนิ้วข้างๆทั้งสอง ถ้าท้องของผมขยายออก งั้นผมจะดูเหมือนคนปล่อยกู้ที่เพิ่งรวยเลย
「อย่างสุดท้ายอยู่ที่นั่น ทำมันอย่างอ่อนโยน เพราะถ้าที่รักทำมันเป็นรอย ชั้นจะรัดคอที่รัก! อาระ ขออภัย โอะโฮ่โฮ่」
สิ่งที่ทาสถือมาอย่างระวังคือภาพใหญ่
「ยังไงซะ ดูเถิด!」
คลอเดียใช้มือของเธอเปิดผ้า
「「「「「「……………………」」」」」」
ความเงียบปกคลุมห้อง ในห้องนั่งเล่นที่มีผู้หญิงที่มีชีวิตชีวา มันเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกถึงความเงียบแบบนี้ในบ้านของผม จนผมได้ยินเสียงวิ้งในหูของผม
ภาพเป็นบางอย่างที่วาดในรูปสมจริง เป็นชายและหญิงกอดกัน ผู้หญิงหลบตาผู้ชาย ทำให้เสื้อผ้าที่ดูแพงของเธอยับ ระหว่างที่ชายได้กอดผู้หญิงและนำเธอใกล้เข้ามากับตัวของเขาเอง มันเป็นภาพที่ดูงดงามที่เหมือนมันจะขยับได้ทุกเมื่อ
ปัญหาคือผู้หญิงดูเหมือนแฝดของคลอเดียและผู้ชาย เหมือนผมอย่างไรก็ไม่รู้ ผมอยากจะคิดว่ามันเป็นความบังเอิญ
「ชั้นให้ช่างภาพวาดภาพของเอเกอร์ซามะที่ถูกเผาไหม้อยู่ในใจชั้น มันวาดได้ดี ไม่ใช่เหรอ?」
นั่นมันเลี่ยงไม่ได้
สาวๆได้ไร้คำพูดและปากของพวกเธอเปิดกว้าง ไม่ไสามารถที่จะบ่นได้ เธอส่งรูปของตัวเธอเอง และชายที่โอบกอดกันเข้ามาในบ้านของผู้ชาย ที่ภรรยาอยู่ที่นั่น นั่นเจ็บ มันเจ็บมากเกินไป มันทำให้ผมไม่สบายใจที่จะคิดว่าคลอเดียอาจจะบ้าไปแล้ว
「ได้โปรดวางมันในที่ที่รักเห็นได้ เพราะชั้นจะอยู่กับที่รักตลอด」
หัวผมเริ่มเจ็บ
「นั่นใช่แล้ว ชั้นได้ยินมาว่าที่รักอยู่ในกองทัพ ชั้นเลยนำบางอย่างที่มีประโยชน์กับที่รักมา ชั้นไม่รู้เกี่ยวกับกองทัพมากนัก ชั้นเลยอธิบายมันไม่ได้ แต่ชั้นจะทิ้งมันไว้ในสวน เค๊?」
เธอนำหูผมใกล้เข้าไป
「ชั้นมีแผนจะมอบสิ่งนี้ให้กับพระองค์ราชา แต่เพราะทั้งหมดบุคคลที่สำคัญของชั้นคือที่รัก」
มันดูเหมือนว่าครึ่งของของเหล่านี้เป็นของของตลาดมืด แต่นี่จะเป็นทุกอย่างจริงๆ ใช่มั้ย?
「เธอรู้ว่ามีทองเท่าไหร่ก่อนหน้านี้มั้ย?」
「ไม่ ชั้นนำมันมาคร่าวๆกับชั้น น่าจะ 2000 ไม่ 3000 ทอง? ประมาณนั้น」
ผมสั่งคนรับใช้ให้นับมัน มือของมิทตีและครอลล์สั่นและพวกเขานับมันดีๆไม่ได้ ในทางกลับกัน มือของเซบาสเตียนนับด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ในแบบที่มองไม่เห็น
「5000 เหรียญทอง……เธอผิดเยอะไป」
「อาระ แต่มันแค่มากกว่านั้นสองเท่าเอง」
อย่างที่คาดกับภรรยาของมาร์เควสเซ้นเรื่องเงินของเธอบิดเบี้ยวอย่างแน่นอน ผมเขียนบนกระดาษว่าผมยืมมา 5000 ทอง และมอบมันให้คลอเดียว่า ‘ชั้นติดเธอ’
「ไม่ได้-! ชั้นนำมันมาด้วยเจตนาที่จะให้ที่รัก ชั้นจะไม่ทำบางอย่างเหมือนคนปล่อยกู้!」
อย่างไรก็ตาม ผมจะไม่สามารถเตรียมเงินมากขนาดนี้ได้ ดังนั้นผมถูกเปิดเผย สำหรับเหตุผลที่เลดี้มาลอร์ดอลมอบเงินให้ผม คำตอบจะออกมาทันทีเมื่อเธออยู่ภายใต้การควบคุมของผม เพราะทั้งหมดข่าวลือเรื่องผู้หญิงของผมนั้นน่ากลัว จากนั้น ผมจะถูกอัญเชิญไปโดยราชาและอีริชจะหน้าซีด
「คิดซะว่ามันสำหรับความภาคภูมิใจของชั้น มันจะเป็นการยากที่ชั้นจะอยู่ในความสงบสุขด้วยความจริงที่ว่าผู้หญิงจ่ายเงินให้ชั้น」
เปรียบเทียบกัน ผมไม่ถือมัน
「ชั้นเข้าใจ งั้นมาทำอย่างนี้」
และคลอเดียเขียนอย่างนี้บนกระดาษโน๊ต
เวลาการจ่ายคืน: ไม่จำกัด
ดอกเบี้ย: ไม่มี
เงื่อนไข: ทุกเดือน เขียนจดหมายเพื่อบอกสภาพของสิ่งต่างๆ
「ด้วยนี่ ชั้นจะไม่ถูกเบี่ยงความสนใจด้วยความวิตกกังวลว่าจะถูกทิ้งโดยที่รัก」
นั่นโอเค ยังไงผมก็น่าจะคืนหนี้ไม่ได้
ส่งจดหมายทุกหนึ่งเดือนเป็นบางอย่างที่ผมทำได้
……อย่าบอกผมนะว่าผมจะได้รับจดหมายยาวๆจากคลอเดียทุกคืน
「ยังไงซะ มันเสร็จแล้วคฤหาสน์นี้มีแม้แต่เตียงมั้ย? มาคุยเกี่ยวกับความรักของเรากัน」
อย่างที่คาด นั่นทำให้นนน่าและเมลบ้าไป ผมรีบพาเธอไปข้างนอก และจากนั้นหลังจากที่ผมดันคลอเดียออกไปจากประตูคฤหาสน์ทันที
「ผู้หญิงคนนั้น! ตื่นเต้นจนไม่ควบคุมตัวเอง! อีหมูแต่งหน้าเป็นหน้ากาก! ชั้นอยากจะย่างเธอ!」
「นนน่า-ซัง นี่เบาะ แล้วก็ทัพพี」
「กกกกี้—!! ถ้าเธอไม่ใช่แขกของรัฐชั้นจะตบเธอ แบบนี้ และแบบนั้น!」
มีเสียงของบางอย่างนุ่มๆถูกตี
(ขอโทษนนน่า เธอทำได้ดีที่ทนได้)
「เมล-ซัง? มันอันตรายที่จะถือมีดทำครัวนั่นนะ รู้มั้ย? …นั่นไก่ที่หนูมีแผนจะใช้คืนนี้ แต่เออ๋!? วิธีที่พี่เหวี่ยงมัน!! มันจะทำให้เลือดพุ่งไปทั่ว! มีเลือดบนหน้าพี่ด้วย!」
กลิ่นของอันตรายอยู่ที่นั่น ผมหวังว่าไก่คืนนี้จะไม่ถือความโกรธแค้นและกลายเป็นซอมบี้นะ
—————————————————————
หลังจากนั้น คลอเดียได้ยืดกำหนดการที่จะจะอยู่ด้วยเหตุผลบางอย่าง และในท้ายที่สุดเธออยู่ถึงเดือนนึง ระหว่างเวลานั้น เธอเรียกผมทุกวันไปที่รถม้าเพื่อเราจะมีเซ็กส์กันข้างในได้ กลางเวลาที่เราทำอย่างนั้น เราเริ่มนำผ้านวมมากมายเข้ามาที่รถม้าและมันเป็นบางอย่างเหมือนเตียงเคลื่อนที่ได้
เราได้ทำเสียงเนื้อตีกันในห้องลับโดยมีคนขับรถเป็นคนนำทาง และคลาร่า คนรับใช้ที่จะทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟและเช็ดตัวของเรา นั่นจะเป็นกิจวัตรประจำวันสำหรับหนึ่งเดือน
และในท้ายที่สุด มันเป็นวันสุดท้ายที่คลอเดียอยู่
—————————————————————
「อ่ะนี่」
ผมหายใจระหว่างการต่อสู้ได้จบลงและคลาล่ามอบไวน์ให้ผม เธอไร้สีหน้าแต่เธอค่อนข้างคิดถึงคนอื่นเกี่ยวกับผม
ระหว่างหนึ่งเดือนนี้ คลอเดียทำกับคลาร่าเป็นบางอย่างที่ไม่ใช่คน และทุกครั้งไป ผมจะปกป้องเธอ บอกว่าคลอเดียทำเกินไป ขอบคุณสิ่งนั้นท่าทางของคลาล่าได้ค่อนข้างอ่อนโยนลง และทุกครั้งที่มาสเตอร์ของเธอไม่อยู่ เธอตอนนี้จะตอบการคุยไร้สาระของผม
「เธอไม่คิดอะไรที่เห็นมาสเตอร์ของเธอนอกใจเหรอ?」
คลอเดียหมดสติอย่างสมบูรณ์และไม่แม้แต่จะกระดิก
「ไม่ มาสเตอร์ของหนูคือมาดาม หนูไม่แม้แต่จะรู้จักลอร์ดศักดินา」
ผมเดาว่ามันเป็นอย่างนั้น ในฐานะตระกูลมาร์เควสในสหพันธรัฐ คุณจะมีหลายบ้าน ดังนั้นมันจะเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะเข้าใจคนรับใช้ทุกคน
「แต่มันไม่ยากสำหรับเธอที่จะเห็นมันทุกวันเหรอ?」
แม้ว่าเธอถูกซื้อมาในฐานะคนรับใช้ เธอเป็นผู้หญิงวัยกำลังโต เธอน่าจะไม่อยากอยู่ใกล้ภาพที่มีชีวิตชีวาของที่ที่การนอกใจได้ทำกัน
「ไม่ หนูโอเค แล้วก็」
มันมีอะไร? ผมเลยถามเธอ
「เมื่อเราอยู่ในคฤหาสน์ที่เมืองสีขาว คนที่โอบกอดมาดามก็คือหนู」
ผู้หญิงคนนี้ทำอะไร? ผมเขี่ยคลอเดียเบาๆด้วยเท้าของผม
คลาร่าลดเสียงของเธอลงและนำหูผมเข้าไปไกล้
「หนูปิดตัวหนูด้วยผ้านวมและใช้ดิลโด้แรงๆบนเธอจากข้างหลัง น่าจะสมควรที่จะเป็นฮาร์ดเลตต์-ซามะโจมตีเธอ」
พวกเราสองคนหัวเราะคิกคัก
「และมาดามก็น่ากลัวด้วย หนูยังบริสุทธิ์อยู่เมื่อเธอซื้อหนู แต่บนวันที่เธอซื้อหนู เธอขโมยมันโดยใช้ดิลโด้ มันดูเหมือนเธอเกลียดตัวบางๆของหนู……ดู มาดามอ้วนนิดหน่อยที่ท้องของเธอ」
มันจริงที่ว่าคลอเดียอายุเท่าๆกับเมล และปล่อยเนื้อปล่อยตัวเธอคิดหน่อย มันธรรมชาติ เพราะเธอทิ้งงานทั้งหมดให้คนรับใช้ และกินแต่อาหารอันโอชะ และดูละครเวที
「และเมื่อจดหมายมาจากฮาร์ดเลตต์-ซามะ ท่านตื่นตกใจ ‘โอ้พระเจ้า! ถ้าชั้นมีท้องเพละๆเค้าจะเกลียดชั้น!’ แต่วันต่อมา เธอจะกินเค้ก」
ขณะที่การสนทนาได้ตื่นเต้นขึ้น เสียงของเธอดังขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ แต่นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดี
「……คลาร่า เกิดอะไรขึ้น?」
คลอเดียตื่นขึ้นมากระทันหัน และเริ่มพูดในน้ำเสียงที่โกรธ ตอนแรกผมคิดว่าเธอโกรธเพราะเธอพยายามจะซ่อนความอายของเธอ แต่มันดูเหมือนครั้งนี้ เธอโกรธจริงจัง เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมันดู คลอเดียไร้ความปราณีกับคนรับใช้ มากกว่านั้นถ้าเธอได้ยินว่าคลาร่าปากเสียใส่เธอ
「หนูขอโทษจริงๆค่ะ!」
「เธอ…………มีเจตนาที่จะฉีกความสำพันธ์ระหว่างเอเกอร์-ซามะและชั้นเหรอ!?」
「ไม่ ไม่จริง อะอุ-」
ก่อนที่ผมจะตอบสนองทัน เธอตบคลาร่าด้วยฝ่ามือของเธอ เธอไม่ยั้งมือเลยซักนิด
「เธอ-! เธอลืมความซาบซึ้นที่ถูกซื้อ! ชั้นควรจะแค่ขายเธอให้ซ่องซักที่!」
มาสเตอร์หญิงเตะคลาร่าเมื่อเธอล้มลง
เสียงของแก้มเธอถูกตีเป็นครั้งที่สอง คนที่โดนตบคือคลอเดีย และ ผม เป็นคนที่ตบเธอ
「อา……อาาาาาา……」
ผมปรับกำลังค่อนข้างมากดังนั้นมันไม่ควรจะเจ็บมากนัก แต่ความตกใจน่าจะยิ่งใหญ่มาก เธอจมลงกับพื้น
「ฟังนะ พวกเราแต่เล่นกัน มันอาจจะไม่เหมาะสมที่ใช้มาสเตอร์เป็นหัวเรื่องของการคุยกัน แต่มันไม่ใช่บางอย่างที่เธอต้องตีคลาล่า หรือขายเธอ」
คลอเดียได้มองลงไปข้างร่าง ผมทำอะไรบางอย่างที่ไม่ดีมั้ย? ถ้าเธอไปบอกราชาให้ผมคืนเงินให้เธอ มันจะเป็นบางอย่างที่มีปัญหา
แต่สิ่งต่างๆไปทิศทางที่แปลกประหลาด
「ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ชั้น ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ชั้น ชั้นขอโทษ」
「ฮฮฮฮิ้!」
คลาร่ากรีดร้องอย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเธอเห็นมาสเตอร์ของเธอลดหัวของเธอไปที่พื้นอย่างกระทันหัน และขอโทษซ้ำ ผมลืมไปว่าคลอเดียหมกมุ่นกับผมมากแค่ไหน
ในทันทีที่ผมตบเธอ เธอน่าจะคิดว่าผมเกลียดเธอ แต่นี่เป็นโอกาส
ก่อนอื่น ผมจูบสาวที่ก้มหัวของเธออย่างขอโทษขอโพย
「มันโอเค ชั้นไม่ได้เกลียดเธอ ชั้นแค่อยากให้เธอใจดีกับสาวคนนี้และคนรับใช้คนอื่นมากกว่านี้」
「จริงๆนะ? ที่รักไม่ได้เกลียดชั้นนะ?」
ผมจูบเธออีกครั้ง
「แน่นอนว่าไม่ ไม่มีเหตุผลให้เกลียดเธอเมื่อเธอทำให้ชั้นมากขนาดนั้น」
「อาา นั่นดีจัง ถ้าที่รักเกลียดชั้น งั้นชั้นจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกแล้ว……」
「เธอควรจะปฏิบัติกับคนรับใช้ดีกว่านี้ โดยเฉพาะคลาร่า ใจดีกับเธอมากกว่านี้ตั้งแต่ตอนนี้ไป ได้ยินมั้ย?」
ผมบอกเธอดีๆระหว่างที่ผมลูบผมของเธอ ผมได้ยินจากบางคนว่าเมื่อคุณดุผู้หญิงและปฏิบัติกับเธอดีๆ พวกเธอจะละลายเหมือนลูกไก่ในกำมือคุณ
「ได้ แน่นอน เพราะพวกนั้นคือคำสั่งของที่รัก ตั้งแต่ตอนนี้ไป ชั้นจะมอบอาหารดีๆให้พวกเธอทุกวัน และซื้อเตียงและเครื่องเรือนให้พวกเธอด้วย」
มันดูเหมือนบางอย่างมันผิดไปที่นี่นะ แต่มันดูเหมือนเธอพยายามจะเอาใจผมมากขึ้นไปอีก
「พอมาคิดว่าที่รักจะชอบสาวคนนี้มากขนาดนี้ บางที่ที่รักอยากจะได้เธอด้วยอย่างนั้นเหรอ? ที่รักบอกชั้นก็ได้…..คลาร่า เปิดกระโปรงขึ้น และเอาที่ที่มีค่าของเธอให้เอเกอร์-ซามะดู」
「……ได้เลย……ค่ะ」
คลาล่าลดกางเกงในเธออย่างเขินอายและเอาที่ที่สวยงามของเธอให้ผมดู ความบริสุทธิ์ของเธอได้ถูกนำไปโดยคลอเดีย แต่รูของเธอสีชมพูสวยงาม และมันดูเหมือนยังไม่ใช้เลยซักนิด หลังจากที่มองมันอย่างนาน ผมตะโกนใส่คลอเดีย
「เราได้ถึงที่นี่แล้วเหรอ?」
นี่คือทางเข้าของวิลล่า และเวลามันก็เย็นแล้วด้วย และมันดูเหมือนคลอเดียอยากจะกลับไปเร็วๆแล้วรีบนอน คนรับใช้ได้เตรียมการเดินทางกลับบ้านอย่างเร่งรีบ และคลาร่านั่งข้างผม
「มันโอเคเหรอ? สำหรับเธอที่จะไม่อยู่ข้างมาสเตอร์ของเธอ」
「ใช่ แม้ว่าว่าหนูไม่ควร มาดามจะไม่ดุหนูอีกแล้ว」
หลังจากที่ตะโกนใส่เธอ ผมสร้างความรักกับคลอเดียและคลาร่าที่บ้าคลั่ง ให้เธอสาบานว่าเธอจะไม่ทำคลาร่าเป็นสิ่งของแต่เป็นลูกสาวของเธอ ผมบอกเธอว่าถ้าคลาร่าตาย บาดเจ็บ หรือป่วย งั้นผมอาจจะเกลียดเธอ
แน่นอนว่า มันจะเป็นความทรงจำสุดท้ายที่น่าสร้างใจของผมตะโกนใส่เธอ ดังนั้น หลังจากที่ดุเธอและมอบความรักที่หวานซึ้งมากมาย ผมคิดว่าผมโอบกอดผู้หญิงมาไม่กี่คนแล้ว แต่มันรู้สึกเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นคนถึงจุดสุดยอดจากการลูบและการกระซิบคำรัก
「ทำไมท่านปฏิบัติกับหนูดีจัง? แม้ว่าท่านควรจะกลัวที่จะทำให้มาดามอารมณ์เสีย」
ตาและหน้าของคลาร่าเต็มไปด้วความแข็งแรงอีกครั้ง อย่างที่ผมคาด คุยกับสาวเหมือนมนุษย์มีความสุขมากกว่า ผมคลานมือของผมไปบนต้นขาของเธอ
「มันเห็นได้ชัดว่าชั้นอยากจะปกป้องสาวที่นี่รักแบบนี้ ไม่ใช่เหรอ?」
「……ในท้ายที่สุด มันอย่างที่มาดามว่า และท่านชอบหนูใช่มั้ย?」
「แต่ชั้นไม่อยากได้แค่กายของเธอ ชั้นอยากได้หัวใจของเธอด้วย」
「หนูได้คุยกับมาดามเมื่อเธอทำให้ตัวเองดูสวย และสงสัยว่าท่านเป็นคนแบบไหน ……แต่ท่านเป็นแค่นักรักผู้หญิงไม่ใช่เหรอ」
「เธอเกลียดชั้นแล้วเหรอตอนนี้?」
「ไม่มันดูเหมือนหนูก็ได้ถูกล่อไปด้วย หัวใจหนูเต้นเร็วมาก」
คลาร่าเอียงหัวของเธอมาซบไหล่ของผม
「มันดีที่กลิ่นของเธอไม่เหมือนเครื่องแต่งหน้า」
「ถ้ามาดามได้ยินอย่างนั้น เธอจะบ้าไปนะ รู้มั้ย?」
เรายิ้มให้กัน และผมรับมือของเธอ พาเธอไปโรงเก็บของที่ไว้เก็บอุปกรณ์ทำสวน ที่คนไม่มาบ่อย
หลังจากที่ยืนยันว่าไม่มีใครแอบมอง ผมเปิดกระโปรงของคลาร่าขึ้น และเลื่อนกางเกงในเธอออกไปข้างๆ กำเอ็นที่ออกมาจากกางเกงของผม
「หนูมีแค่ประสบการณ์กับดิลโด้ดังนั้น…….ขนาดนั้นมันน่ากลัว」
「เธอไม่ต้องทำอะไรเลย ปล่อยมันไว้ให้ชั้น」
「คนมาได้ทุกเวลาดังนั้นได้โปรดอย่าถอดเสื้อผ้าหนูออก……」
「เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่จำเป็น เอาล่ะนะ เป็นผู้หญิงของพี่ซะ」
ผมป้ายน้ำลายลงไปบนไม้เนื้อของผมและจับตูดของเธอ ดันตัวของผมเข้าไปอย่างช้าๆ เธอเล็กกว่าแม้แต่ซีเลีย และเธออาจจะเป็นผู้หญิงที่เด็กที่สุดที่ผมได้ทำมันด้วย โดยธรรมชาติ รูของเธอก็เล็กด้วย และมันกลายเป็นงานที่เป็นไปไม่ได้ที่จะแทงเธอ แต่คลาร่าทนมันระหว่างที่กัดแขนเสื้อของเธอ
「ฟฟฟู่ ฟฟฟู่-」
แม้แค่ครึ่งเอ็นก็ยังไม่เข้าไปเลย แต่มันดูเหมือนตัวของคลาร่าถึงขีดจำกัดแล้ว อย่างที่คาดตัวของเธอเล็กเกินไป และผมไม่มีที่ให้โจมตี ผมกอดเธอจากข้างหลังและถูหน้าอกของเธอ ขยับสะโพกของผมทีละนิด ผมไม่รู้ว่าผมทำให้เธอรู้สึกดีมั้ย แต่อย่างน้อยที่สุด ให้ผมได้มอบเมล็ดพันธ์ให้เธอเถอะ
「อออู้……」
ตัวของคลาร่าสั่นต่อไปขณะที่ผมทำเธอต่อ แต่ได้ประสบการณ์จากการดูคลอเดียบริการผม เธอเริ่มที่จะเทียบการเคลื่อนไหวของผมกับสะโพกของเธอ
「หนูไม่ต้องกดดันตัวเอง」
「ไม่ มันจะง่ายกว่าสำหรับหนูถ้าหนูขยับด้วย」
(หืม งั้นผมอยากจะลองบางอย่าง ผมแทงแรงขึ้นนิดหน่อย)
「อ๊า หนูไม่ไหว มันเจ็บ!」
งั้นผมก็ทำไม่ได้ แย่จัง แต่ผมเดาว่าผมทำได้แค่เซ็กส์ที่เรียบร้อยที่ทำสำหรับคนที่เหมือนเด็ก ผมขยับสะโพกของผมช้าๆ และตื้นๆ ระหว่างที่กระตุ้นหน้าอกและเม็ดถั่วของเธอ
「อืม อืม!」
คลาร่าพยายามจะบอกอะไรบางอย่างกับผม และเมื่อผมตั้งใจมองมัน เท้าของเธอลอยอยู่เหนือพื้น ผมเงี่ยนขึ้นนิดหน่อยและใส่กำลังมากเกินไปกับมัน เธอเลยแค่ห้อยจากเอ็นของผมตอนนี้ เพราะเธอเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมไม่อุ้มเธอขึ้น และแทงเธอล่ะ ยังไงเธอก็น้ำหนักเหมือนขนนกอยู่แล้ว เธอหนักประมาณครึ่งหนึ่งของคลอเดีย
ยิ่งผมใช้เวลานานเท่าไหร ความเสี่ยงที่จะถูกเจอก็เพิ่มขึ้นมากเท่านั้น ผมกระซิบใส่หูเธอว่าผมเกือบแล้ว และเธอหันหัวของเธอกลับมา และปิดตาของเธอ มันเป็นอะไรที่รู้กันทั่วโลกว่าผู้หญิงชอบจูบ
ผมพบกับริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากของผม และพันลิ้นของผมเข้ากับเธอ และโดยไม่พูดอะไร ผมน้ำแตก
「อึนนน!!」
ผมใช้จิตที่แข็งดุจเหล็กกล้าเพื่อที่จะไม่แทงเธอเข้าไปลึกเนื่องจากสภาพของความเงี่ยนก่อนการน้ำแตก แต่ผมควบคุมตัวเองได้ และปล่อยมันใกล้ทางเข้า เพราะผมแทงเข้าไปลึกในเธอไม่ได้ เมล็ดพันธุ์ของผมหยดออกมาจากเธอ สร้างแอ่งน้ำข้างในโรงเก็บของ ผมหวังว่าคนสวนจะไม่สังเกตมันพรุ่งนี้ ในเวลาเดียวกันที่ผมน้ำแตก คลาร่าก็แตกเล็กน้อยด้วย พูดมันว่าเธออยากจะมีความสุขกันความรู้สึกดีที่จั๊กจี้แบบนี้
—————————————————————
「ชายคนแรกรู้สึกเป็นยังไง?」
「มันเหลือเชื่อ หนูก็เข้าใจแล้วว่าทำไมมาดามบ้ามาก」
「ถ้าเธอรู้เข้า งั้นบางอย่างที่น่ากลัวอาจจะเกิดขึ้นกับเรา」
「ฮาร์ดเลตต์-ซามะจะโอเค แต่ชั้นจะถูกเผาทั้งเป็นแน่นอน」
「ถ้าหนูถูกเจอเข้า พูดว่าพี่เป็นคนที่อยากได้หนู และถ้าเธอยกมือของเธอเพื่อจะตีหนู พูดว่าพี่จะไม่ยกโทษให้ผู้หญิงที่ลงมือกับผู้หญิงของพี่」
「หนูจะทำอย่างนั้น」
หลังจากที่จูบสอง สามครั้ง มันได้เวลาที่คลาร่าต้องกลับไป เผื่อไว้ ผมสร้างมาตรการระวัง
「คลาร่า รับเงินนี้ไป」
ผมให้เหรียญเงินกับเธอ ที่เธอจะสามารถใช้มันได้อย่างสะดวกด้วย
「นี่มันอะไร?」
「เมื่อหนูกลับไป เขียนจดหมายถึงพี่ทุกเดือน ถ้าหนูถูกขัด พี่จะถามคลอเดียเกียวกับมัน」
「ผู้หญิงจะแข่งกันบนสถานการณ์อะไรแบบนี้แน่นอน หนูเข้าใจแล้ว หนูจะรายงานสถานการณ์ปัจจุบันของหนู」
ดังนั้น คลอเดียและคลาร่าจากไป แลกเปลี่ยนกับความพยายามที่มากและการทะเลาะกันในครอบครัวนิดหน่อย ผมได้เงินมาจำนวนมาก และค่อนข้างมีขยะชั้นสูงนิดหน่อย
ภารกิจของผมที่ต้องสร้างความบันเทิงก็เสร็จแล้วด้วย และในท้ายที่สุดมันได้เวลาสำหรับผมที่จะมุ่งหน้าจากเมืองหลวงไปที่ดินแดนของผมเอง นำพาครอบครัวของผมไปในคฤหาสน์ที่ราเฟน คืนนั้น ดั่งจะมีความสุขที่ล้นเหลือว่าคลอเดียได้กลับบ้านไปแล้ว คนที่เกี่ยวข้องทั้งแปดได้ออกันรอบเตียง จุกไวน์ของแอลกอฮอล์ขวดใหม่ถูกดึงออกและมันเพื่อฉลองอารมของผม โดยเฉพาะนนน่าที่ไม่เคยจะมีความสุขมากกว่านี้
มีเตียงที่ใหญ่กว่านี้อีกด้วยในคฤหาสน์ลอร์ดศักดินา ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะคิดเรื่องนั้น ร่ะหว่างที่ผมถูกห่มไปด้วยผ้าห่มของกายผูหญิง
—————————————————————
ของขวัญที่แปลกของคลอเดีย
ยืนอยู่ข้างลีโอโพลต์ เราได้คิดถึง ‘สิ่งนั้น’ ที่ยัดอยู่ในโรงนา
「นี่เป็นบางอย่างที่เธอนำมา」
「ใช่ ไม่มีคำอธิบายหรืออะไรเลย แต่มันทำจากเหล็ก ผมเลยได้ทำการบำรุงรักษามันเพื่อที่มันจะไม่ขึ้นสนิม」
คนนั้นเธอเองก็ไม่เข้าใจมันด้วย เธอพูดว่ามันเป็นอาวุธ แต่มันดูเหมือนกระบองเหล็กอันใหญ่สำหรับผม อย่างไรก็ไม่รู้ มันดูเหมือนว่ากระเป๋าก็เต็มไปด้วยทราย และกล่องมันอยู่ในเซ็ตเดียวกัน
「คิดอะไรออกมั้ย?」
「มันเป็นบางอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และผมพอเดาได้จากความรู้ของผม……แม้ว่าผมจะบอกมันไม่ได้」
ลีโอโพลต์ค่อนข้างมีความรู้เยอะ สำหรับผม มันแค่ดูเหมือนกระบองเหล็กใหญ่ที่ออร์คจะเหวี่ยงไปรอบๆ ทำให้ข้างในมันกลวงเพื่อที่จะทำให้มันเบาขึ้นเหรอ? งั้นทำไมไม่ทำให้มันเล็กกว่านี้ตั้งแต่ทีแรก
「ไม่ว่าจะยังไง มันไม่ใช่บางอย่างที่ผมลองมันได้ในเมืองหลวง จนกว่าเราจะนำมันไปกับเราในดินแดนได้ เราจะเก็บมันไว้ในโรงเก็บของที่นี่」
「ยังไงซะ ทำตามสบาย」
ไม่ว่าอย่างไร ผมขจัดความเหนื่อยจากเมื่อคืนไม่ได้ ทันทีที่พวกเธอเชื่อว่าคลอเดียได้ไปแล้ว พวกเธอได้เข้ามาใส่ผมแปดต่อหนึ่ง
「บางทีมันอาจจะฉีก」
「คนนั้นแข็งแกร่งขึ้นได้เมื่อก้าวผ่านความยากลำบาก คุณก็น่าจะเพิ่มจำนวนผู้หญิงมากขึ้นอีกด้วย งั้นทำไมคุณไม่คิดว่าสิ่งนี้เป็นการฝึกล่ะ?」
「ช่างน่ารำคาญ」
ยังไงซะ ผมสงสัยว่าถังเหล็กนี้คืออะไร
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 20 ปี ฤดูใบไม้ผลิ
(การนับอายุแบบดั้งเดิม)
สถานะ: วิสเคานต์อาณาจักรโกลโดเนีย ผูบัญชาการกองทัพอิสระทิศตะวันออก จำนวนทหาร: 2000
ลอร์ดศักดินาของบริเวณทิศตะวันออกเฉียงใต้ของอาร์คแลนด์ กองทัพส่วนตัว: 50
สินทรัพย์: 5050 ทอง (หนี้ 5000 ทอง)
อาวุธ: แองคู่ (ดาบใหญ่) , หอกใหญ่
อุปกรณ์: ผ้าคลุมดำ (ต้องสาป), ชุดเกราะทอง (หัวเราะออกมาดังๆ)
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อย), ซู (ลูกสาว),
เมลิสซ่า, มาเรีย, ริต้า, คู, รู, แคทเธอรีน (เดินทาง)
คนรับใช้: เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์, นีน่า
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการกองทัพส่วนตัว),
ลีโอโพลต์ (รองผู้บัญชาการกองทัพอิสระ), ชวาร์ซ (ม้า), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน)
คู่นอน: 41, จำนวนเด็กที่เกิด: 6
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 180/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
