ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 82 แชมเปียนของชายแดน - novel-lucky

82 แชมเปียนของชายแดน

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่ถูกสร้างจากกระดูกของปศุสัตว์อยู่ตรงกลางเต็นท์ที่ยิ่งใหญ่ มีหมวกประหลาดอยู่บนหัวของผม มากกว่านั้น มีผ้าคลุมที่ทำมาจากขนสัตว์ พาดไหล่ของผมอยู่

「นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่านายเป็นหัวหน้า มันเหมาะกับนาย」

ปีปี้ชมผม แต่รูปลักษณ์นี้ทำให้ผมดูเหมือนหัวหน้าของคนป่าเถื่อนจริงๆ ซีเลียและ…….ลีโอโพลต์ ที่ผมดีใจที่ไม่อยู่ที่นี่ อิริจิน่าน่าจะลืมเกี่ยวกับมันหลังจากที่ได้นอนหนึ่งคืน

「โอ้ หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ ผมรู้สึกขอบคุณและชื่นชมนายที่ปฏิบัติอย่างผ่อนผันกับเรา ผู้พ่ายแพ้」

「แน่นอน ถ้านายสาบานว่าจะภักดีกับชั้นตั้งแต่ตอนนี้ไป ชั้นจะไม่ปฏิบัติกับนายอย่างโหดร้าย」

ชายที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าของผมยืนขึ้นด้วยสายตาของนักรบที่ได้ใจกลับคืนมา พวกเขาดูเหมือนจะหยิ่งเล็กน้อย แต่มากแค่นั้นมันโอเค

ทั้งสองข้าง อิริจิน่าและปีปี้ อยู่ในรูปลักษณ์ที่ล่อแหลม; พวกเธอใส่ชุดธรรมดา ที่เปิดเผยแถวหน้าอกและต้นขา และพิงผมอย่างกรุยกราย แม้ว่าปีปี้ไม่มีหน้าอกจะแสดงให้ดูตั้งแต่ทีแรก แน่นอนว่าพวกเธอดูเหมือนทาสเซ็กส์ แต่ ต่อหน้าเผ่าภูเขา การมีผู้หญิงหลายคนรับใช้คุณ เป็นข้อพิสูจน์อำนาจของหัวหน้า เพิ่มเติมจากนั้น มีผู้หญิงประมาณ 10 คนจากเผ่าของปีปี้ ที่บริการผมที่เท้าของผม

「ไม่ขโมยผู้หญิงหรือปศุสัตว์ นายเป็นคนที่มีใจไร้ที่สิ้นสุด; ผมอยู่ในความชื่นชม」

ในการต่อสู้ระหว่างเผ่าภูเขาที่เหมือนกัน แม้ว่าการต่อสู้ได้สรุปไปแล้ว ไม่ใช่ทุกคนจะถูกฆ่า ปรกติแล้ว เงื่อนไข จะเป็นการให้หัวหน้าถูกฆ่า และผู้หญิงและปศุสัตว์จะถูกนำไป ผู้หญิงเหล่านั้นที่ถูกนำไปไม่ได้จะถูกข่มขื้นตอนนั้น ผู้หญิงเหล่านั้นอาจจะท้องและมีเลือดใหม่เทอยู่ข้างในพวกเธอ

ครั้งนี้ ไม่มีสิ่งนั้นซักอย่างที่ถูกทำ หัวหน้าของพวกเขา แค่เสียตำแหน่งไปและไม่ถูกฆ่า

「สำหรับตอนนี้ นายจะเป็นหนึ่งเดียวกันภายใต้หัวหน้า ดังนั้น จะไม่มีอะไรถูกนำไปจากนาย ตอนนี้ ให้เราจัดฉลองอย่างเป็นมิตรเถอะ!」

หนึ่งในผู้นำพวกของเราตะโกนอย่างดัง ด้วยเสียงเชียร์ตอบรับ นั่นเป็นเหมือนสัญญานที่จะนำอาหารเข้ามา – หมูบาร์บีคิว และจานเนื้อหลายอย่างถูกพามาอย่างต่อเนื่อง แอลกอฮอล์ถูกส่งต่อกัน และปาร์ตี้เริ่มขึ้น ผู้นำพวกของผมนั่งฝั่งซ้ายและผู้นำเพื่อนใหม่นั่งฝั่งขวาของผม

「ทุกอย่างถูกยอมรับค่อนข้างง่าย พวกเธอได้สู้กันเองหลายครั้ง เธอไม่มีความแค้นต่อกันเหรอ?」

ระหว่างที่ดื่มเหล้า ผมถามปีปี้เงียบๆ

「พวกเค้าเป็นศัตรูในอดีต ตอนนี้พวกเค้าเป็นเพื่อน; ไม่มีเหตุผลที่จะแค้นเพื่อน ใช่มั้ย?」

ช่างเป็นการคิดที่เรียบง่ายสุดขีด แต่ผมชอบการคิดแบบนี้

งานเลี้ยงเริ่มตื่นเต้น และผมแลกเปลี่ยนแก้วเหล้ากับผู้นำของแต่ละครอบครัว ด้วยการทำอย่างนี้ พวกเขาจะสาบานความภักดีจากหัวใจของเขา ความภักดีของพวกเขาจะไม่เสียหายจนกว่าผมจะตายหรือผมทำบางอย่างที่ไม่มีเกียรติ มันดูเหมือนพวกเขาจะเชื่อว่าถ้าพวกเขาทรยศบางคน พวกเขาจะได้รับความโกรธของพระเจ้าของภูเขา และวิญญานของทั้งเผ่าจะตกอยู่ในส่วนลึกของนรก

อิริจิน่าเมามากกว่าที่เห็น แต่ดื่มต่อกับเสียงเชียร์ของเหล่าผู้นำ ระหว่างที่ผู้นำส่วนหนี่งได้ขยับมาตรงหน้าผม

「หัวหน้า ผมได้ยินมาจากเผ่าพีล……ไม่ จากเพื่อนใหม่ของเราว่าหัวหน้าพาแค่ผู้หญิงมาด้วยสองคน นั่นเป็นความจริงเหรอ?」

「นั่นจริงในครั้งนี้ แต่ที่บ้าน……ในที่ราบ ชั้นมีมากกว่านี้」

「โฮ่ ประมาณ 100 คน?」

「ไม่ได้มากขนาดนั้น ประมาณ 10」

เขาคิดว่าผมเป็นอะไรกัน? แต่มันดูเหมือนข่าวลือในเมืองหลวง พูดว่าผมเป็นสัตว์ประหลาดเซ็กส์ที่ล้อมตัวเขาเองด้วยผู้หญิง 50 คนนะ

「น้อยเกินไป!」

「นั่นไม่ดีเลย!」

「มีผู้หญิงแค่ 10 คน……คนที่ราบตาบอดเหรอ?!」

ผู้นำโห่ร้องกันเป็นเอกฉันท์ จากนั้นรีบออกไปจากเต็นท์ ผมมีความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

「หัวหน้า จงดู!」

ผมถูกเรียกไปข้างนอก และเมื่อผมออกไปดู มันดูเหมือนมีผู้หญิงประมาณ 100 เรียงกันอยู่จริงๆ

「คนที่มีหน้าที่สวย คนที่หน้าอกใหญ่ คนที่ตูดใหญ่และมีลูกได้มากมาย; พวกเธอทั้งหมดเป็นผู้หญิงที่มหัศจรรย์ ได้โปรดรับพวกเธอและเก็บพวกเธอไว้ข้างกาย」

มันเกือบเหมือนภาพจากเมืองทาส แต่สีหน้าบนหน้าของสาวๆนั้นร่างเริง แม้ว่าผมจะตรวจดูสินค้าและทำพวกเธอเดี๋ยวนั้น ไม่มีใครดูเหมือนจะปฏิเสธผม

หลับนอนหมู่โดยผู้หญิงใกล้กับ 100 คน เป็นบางอย่างที่ผมค่อนข้างจะโหยหา แต่ถ้าผมโอบกอดพวกเธอตอนนี้ ผมต้องพาพวกเธอไปกับผม ถ้าผมพาสาวๆมากขนาดนี้กลับไปบ้าน นนน่าจะสลบ และเส้นเลือดบนหัวของซีเลียจะแตก

「ไม่ เอ่อ……」

มันน่าสมเพชสำหรับผมที่จะทำแบบนี้ต่อหน้าผู้หญิง แต่แต่ผมจะพูดเอง แต่ตาของผู้นำทั้งหมดเป็นประกาย และผู้หญิงดูทีแรงจูงใจ ถ้าผมปฏิเสธ ผมจะดูไมดีในฐานะหัวหน้าหรือผู้ชาย

「หืม มันอาจจะยากสำหรับพวกเธอ」

อิริจิน่าปรากฏขึ้นจากข้างในเต็นท์ อย่างที่คาด หลังจากที่ดื่มเหล้าทั้งถัง เธอแดงนิดหน่อย

「อะไรจะลำบาก?」

ผู้นำมองอิริจิน่าด้วยการมองแบบตัดสิน พวกเขาน่าจะคิดว่าเธออิจฉา และจะปฏิเสธผู้หญิงอื่น

「มันเพราะพวกเธอมีตัวเล็ก มองดูสิ่งนี้」

อิริจิน่าดึงกางเกงผมลงโดยไม่ลังเล และเปิดเผยเอ็นของผมเมื่อเธอเข้าใกล้กับผม ผมรู้สึกถึงกลิ่นเหล้าที่เข้มข้นจากปากของเธอ อย่างที่คาด เธอดื่มมากเกินไปและเมาอย่างมึนงง

「ว้าา-!」

「มันใหญ่เกินไป!」

「เหมือนม้า……」

「สิ่งนั้นจะเป็นไปไม่ได้」

「มันเป็นแบบนั้นแม้ว่ามันเหี่ยวอยู่」

ผู้หญิงเริ่มส่งเสียงความคิดเห็นและอย่างที่คาด ผมเห็นได้ว่าพวกเธอกลัว

「อะไรกัน-!」

「นี่มัน……」

「หอกที่ใหญ่ ไม่ใช่เหรอ?」

「ถ้าแค่ลูกชายชั้นใหญ่ขนาดนั้นด้วย」

「อุฟฟฟู่」

ผมไม่เต็มใจอย่างสุดขีดที่จะเอาให้ผู้นำดู แต่อิริจิน่ากอดผมอย่างแน่น มันไม่เหมือนว่าผมจะโยนเธอออกไปได้ด้วย ดังนั้น ผมทำอะไรเกี่ยวกับมันไม่ได้

「อย่างที่เธอเห็นได้ มันเป็นหอกที่ใหญ่ แน่นอนว่า ถ้าเค้าใคร่ผู้หญิง มันจะใหญ่ขึ้นหลายเท่า ไม่ใช่ว่านั่นจะยากกับตัวเธอเหรอ?」

คนจากชาติภูเขาทั้งหมดมีตัวที่เล็ก ดังนั้นความกลัวเพื่อมขึ้นเข้าไปอีก ผมได้ยินผู้หญิงพูดว่า ‘มันจะทำชั้นพัง’ และ ‘ชั้นจะมีลูกไม่ได้….’

「นั่นทำไมฮาร์ดเลตต์-โดโนะ จำกัดแค่ผู้หญิงที่รับนั่นได้ พูดอีกอย่างคือ……」

หลังจากพูดอย่างนั้น อิริจิน่าหลับ เธอหล่นไปที่พื้น ขณะที่ผมดึงกางเกงขึ้น มันเป็นการกระทำที่บุ่มบ่ามของคนโง่ แต่ผมจะใช้นั่น

「มันเป็นอย่างนั้น ชั้นไม่อยากจะทำลายตัวของผู้หญิง ดังนั้นชั้นจะไม่โอบกอดพวกเธอทั้นหมด……ถ้าเธออยากได้เลือดใหม่จริงๆ ได้โปรดทำมันกับทหารของชั้น」

「มันจะไม่ดีจริงๆด้วยถ้าท้องผู้หญิงพัง……」

「ไม่มีทางอื่น พวกเธอทำตามใจเลย」

ผู้หญิงที่น่าจะไม่เคยได้เห็นทหารและคนที่ราบควรจะมีความสนใจเยอะกับพวกเขาด้วยเหมือนกัน ผมจากมา ได้ยินเสียงร้องกรุยกรายและเสียงตื่นเต้นข้างหลังผม ผมจะให้ทหารสร้างความทรงจำที่ดี

「แต่ ในฐานะสิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามา เราไม่เสนออะไรกับนายไม่ได้」

สำหรับชาติภูเขา มันธรรมชาติที่จะเสนอรางวัลให้หัวหน้า

「อาหารและเครื่องดื่มอร่อย นายฆ่าปศุสัตว์ที่ดีที่สุดของนายสำหรับเรื่องนั้น ใช่มั้ย? นั่นพอแล้วสำหรับชั้น」

「ไม่ นี่จะทำให้เทพเจ้าภูเขาแคลงใจความภักดีของเรา เราจะเตรียมเครื่องบรรณาการอื่นให้นาย……」

มันเป็นตอนนั้นที่ชายคนนั้นปรากฏ……ชายที่เป็นหัวหน้าเผ่าวาเลนคนเก่า ตอนนี้ สถานะได้ถูกนำไปจากเขา และเขาเป็นหนึ่งในผู้นำของเผ่าที่สาบานความภักดีกับผม

「เพราะปีปี้-ซามะได้เป็นผู้หญิงที่รับใช้หัวหน้า เราไม่มีทางลเลือกอื่นนอกจากจะเสนอผู้หญิงด้วยเหมือนกัน……มาที่นี่」

ผู้หญิง ที่ขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับชาติภูเขาปรากฏ เธอดูเหมือนจะอายุเท่ากันกับผม บางทีอาจจะเด็กกว่า หน้าอกของเธอเรียบร้อย แต่หน้าที่สวยของเธอถูกเผาไหม้เล็กน้อยด้วยแดด เป็นสีน้ำตาลอ่อนทำให้มีออร่าของความเซ็กซี่ลอยอยู่รอบๆเธอ สิ่งที่มีตัวตนเกี่ยวกับเธอ ที่ทำให้เธอไม่เหมือนสาวๆก่อนหน้า คือเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่เปิดเผยตัวของเธอ แต่เธอใส่ชุดต่อสู้

「เธอเป็นนักรบเหรอ?」

「ใช่ เธอมีตัวที่ดี และเหมาะสมกันหอกที่ใหญ่ของหัวหน้า เธอก็ยังเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ด้วย ดังนั้นได้โปรดใช้เธอตามสบายในสิ่งต่างๆ」

「ชื่อของหนูคือลูน่า หนูทำได้ทุกอย่างจากการรับมือกับหอกถึงกิจกรรมตอนกลางคืน ได้โปรดขออะไรจากหนูก็ได้」

ผู้หญิงที่ชื่อลูน่าคำนับหัวของเธออย่างลึก

「ชั้นรอคอยที่จะมีเธอ」

「หนูดีใจสุดขีด แม้ว่าหนูจะไม่คู่ควรกับการชมของนาย……」

เธอพูดในท่าทีที่แปลก แทนที่จะอย่างนั้น เธอสุภาพอย่างโง่เขลา พวกนั้นเป็นคำที่ผมไม่ได้ยินมามากจากผู้หญิง

「ลูน่าได้สนใจในคนที่ราบตั้งแต่อายุยังน้อย และเราไม่มีทักษะที่จะสอนเธอ แต่เธอในที่สุดก็ได้ต้นฉบับจากเมื่อนานมาแล้ว」

「ดังนั้นเธอจำวิธีพูดในแบบโบราณ」

มันยากที่จะแก้บางอย่างที่เธอรู้มาจากวัยเด็ก ผมเดาว่านั่นทำให้เธอน่าสนใจ ดังนั้นผมไม่ถือนั่นมากขนาดนั้น

ทันใดนั้น ผมเห็นผู้ติดตามที่อยู่ข้างเธอ ในทันทีนั้น ผู้ติดตามเปิดตาของเธอกว้างในความประหลาดใจ โอ้ใช่ เธอเป็นสาวที่ฟันผมระหว่างที่ต่อสู้ มันไม่มีความหมายมากกับผมในเวลานี้ แต่มันดูเหมือนเธอกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น

「อืม……อืม-!!」

「มีอะไร?」

「ไม่……ช่างมันเถอะ……」

「อย่างนั้นเหรอ?」

「? มีบางอย่างผิดปรกติกับรูบี้เหรอ? เธอเป็นน้องสาวของลูน่า และมาด้วยกันกับเธอในฐานะผู้ติดตาม แต่เธอทำให้นายไม่สะดวกอะไรมั้ย?」

「ไม่ มันไม่มีอะไร」

ผมลูบหัวรูบี้เบาๆ ที่กลัวและมองลงไปข้างล่าง และยอมรับแก้วเหล้าที่ลูน่าสาบานความภักดีของเธอ ผมคิดว่ามันทั้งหมดจะจบหลังจากเรื่องนี้ แต่พวกผู้นำพาเราไปที่ที่ไกลจากเต็นท์ซึ่งเป็นที่จัดงานฉลอง

「ใช้วิธีอื่นสำหรับการสาบานความภักดีระหว่างชายและหญิงกันเถอะ」

เข้าใจแล้ว นั่นแน่นอนว่าจำเป็น ผมกอดไหล่ของลูน่าและเข้าไปในเต็นท์

—————————————————————

「ได้โปรดดื่ม」

ผมดื่มเหล้าที่ลูน่าเสนอให้ผมและในที่สุดเราก็ได้เริ่มการทำให้ความภักดีสมบูรณ์

「งั้น ได้โปรดมีความสุข」

ลูน่านำเกราะที่เธอใส่ออก และถอดกางเกิงในของเธอ เธอไม่ได้อ้วน แต่ตัวที่มีกล้ามของเธอเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของความงาม ผมอยากจะดูดต้นขามสีน้ำตาลของเธอโดยเฉพาะ

「ได้โปรดทำชั้นด้วย」

ลูน่ายิ้มและแก้ผ้าผม หลังจากที่ทุกอย่างได้ถูกถอดออก เอ็นของผมเด้งขึ้น แข็งประมาณครึ่งหนี่ง

「ออุ-! ……ช่างเป็นเอ็นที่น่ากลัว หนูเกรงขาม」

「มันยังใหญ่ได้มากกว่านี้อีก เธอจะใช้ปากของเธอมั้ย?」

「ค่ะ หนูถูกฝึกในการบริการผู้ชาย」

ลูน่าจูบไข่และปลายก่อน จากนั้นเธอเลียเสาอย่างช้าๆ และเหมือนเอ็นของผมแข็งเต็มที่ เธอเปิดปากของเธอกว้างเท้าที่จะทำได้ และรับผมเข้าไป

「กกุ-!!? ข-ขออภัยอย่างเป็นที่สุด!!」

เธอมีความรู้แน่นอน แต่เธอไม่มีประสบการณ์ในการใช้มันจริงๆ เพราะฟันของเธอไปขูดกับหัวของเอ็นผม เธอลนและคำนับหัวของเธอขอโทษ แต่ยังไงมันก็ไม่ได้เจ็บจริงๆ

「เธอไม่มีประสบการณ์จริงมาก ใช่มั้ย? เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับชั้น แค่ทำต่อโดยไม่ต้องสนใจมัน」

「……ค่ะ หนูยังเป็นมือใหม่ที่ถ่อมตัว……สาวอายุน้อยบริสุทธิ์ที่เยื่อพรหมจรรย์ยังอยู่」

ผมคิดว่าเธอมีประสบการณ์นิดหน่อย แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นสาวบริสุทธิ์ ผมแหวกหว่างขาของเธอและแทงนิ้วเข้าไปในเธอ

「ฟุมุ เยื่อยังอยู่ที่นั่น」

「……มันน่าอาย……ดังนั้นได้โปรดเมตตาหนู」

ผมเดาว่ามันมากเกินไปเมื่อผมหันเธอไปกระทันหันและแอบดูข้างใน แต่เพราะผมรู้ว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ ผมต้องเตรียมเธอให้ถูกต้อง

「เธอไม่ต้องบริการชั้นแล้ว ชั้นจะทำมันตอนนี้ ดังนั้นเธอผ่อนคลายได้」

「เอ๋? แต่ด้วยของที่น่าทึ่งแบบนี้-」

ผมเมินคำพูดเธอและลูบไล้หน้าอกที่ปูดออกมาเล็กน้อย คลานลิ้นไปทั่วต้นคอของเธอ และถูตูดเธอ โดยการข้ามอวัยวะเพศของเธอไป แม้ว่าเธอจะไม่บริการผม เมื่อผมทำตามใจแบบนี้กับตัวที่ลามกสีน้ำตาล เอ็นของผมแข็งไม่ว่าผมจะชอบมันหรือไม่

หลังจากที่ผมจับตัวเธอซักพัก ลูน่าเริ่มมีอารมณ์หน้าของเธอละลาย หัวนมและเม็ดถั่วของเธอแข็ง และช่องคลอดของเธอเริ่มหยดน้ำหวานของเธอ; ในที่สุดผมก็ทำพิธีให้เธอกลายเป็นผู้หญิงของผมได้ ผมนอนเธอลงหงายหน้าและเข้าไปที่หว่างขาของเธอ วางเอ็นของผมข้างบนท้องของเธอ และลูน่าส่งเสียงแหลมที่ประหม่า

「ช่างเป็นหอกที่ใหญ่ หนูยินดีที่ได้ถูกตกเป็นเป้าหมาย ได้โปรดฉีกความบริสุทธิ์ของหนูอย่างเชี่ยวชาญ」

คำพูดของเธอไม่เทียบกับสีหน้าของเธอ แต่ถ้าผมแหย่เธอ มันจะแค่ทำให้เธอทรมาน ดังนั้นมาทำนี่ในทีเดียว กับดันไม้เนื้อของผมไปกับทางเข้าของช่องคลอดของเธอ; ลูน่ามีตัวที่ใหญ่ แต่เธอยังเล็กกว่าคาร์ล่า มันไม่ได้ดูเหมือนมันจะเข้าไปแบบนี้ ดังนั้น ผมขอโทษแต่ผมต้องใส่แรงเข้าไปในมัน

「ฟฟฟุน!」

「กกุ-!! 《ออุ》อออออุ!!」

ผมแทงเธอด้วยไม้เนื้อของผมทันทีและฉีกเยื่อ ผมสาบานว่าผมได้ยินเสียงมันฉีก ลูน่าคราง และหันกรามของเธอไปขณะที่ปากของเธอเปิดกว้าง

「มันเจ็บมั้ย? เกาะชั้น กัดชั้น ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ใจของเธอออกจากมัน」

ผมพูดแบบนั้นขณะที่ผมขยับสะโพกของผมเพื่อถูมันกับเธอ มันอาจจะดีกว่าถ้าผมรอซักพัก แต่เมื่อคนสวยผิวน้ำตาลแบบนี้เป็นคู่ของผม เหตุผลของผมพังทลายไปอย่างช้าๆ สะโพกขอองผมขยับด้วยตัวมันเอง

「ม-มหัศ……จรรย์ มันรู้สึกดี……ตัวของชั้นช-……ชา!!」

ผมกอดลูน่า ที่ร้องไห้ระหว่างที่พูดคำโกหกเหล่านี้

「เธอไม่ต้องโกหก มันธรรมชาติสำหรับผู้หญิงที่จะไม่รู้สึกอะไรนอกจากความเจ็บปวด และทำอะไรไม่ได้ ในความเป็นจริง มันเป็นความรับผิดชอบของชั้น」

ผมกอดลูน่าอย่างนั้น และผมรู้สึกเธอผ่อนคลายเล็กน้อย ขณะที่ผมใช้สะโพกของผม หน้าอกที่เรียบร้อยของเธอค่อนข้างที่จะหายไปเมื่อเธอนอนหงายหลัง แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงหัวนมที่แข็งของเธอ มันสามารถที่จะทำให้ผมตื่นเต้น

คุณได้ยินได้แค่เสียงครางลูน่าและเสียงเนื้อตีเนื้อในห้อง ถ้ามันดำเนินต่อไปแบบนี้ มันจะใช้เวลาซักพักก่อนผมจะสามารถน้ำแตก คิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่อุ่นจากข้างหลังผม

「หนูก็จะบริการนายเพื่อทดแทนส่วนของพี่สาวของชั้นด้วย」

คนที่มาแนบกับผมคือรูบี้ ที่ก่อนผมจะรู้มัน เปลือยและถูหลังผมด้วยหน้าอกของเธอ เธอมีผิวน้ำตาลคล้ายกันกับพี่สาวของเธอ และมีตัวที่มีกล้ามคล้ายกัน แต่ผมเชื่อว่าในอนาคต เธออาจจะมีหน้าอกที่ใหญ่กว่าพี่สาวของเธอ

ด้วยผู้หญิงสองคนแซนวิชผม ความใคร่ของผมเพิ่มขึ้น และในที่สุดเมล็ดพันธุ์ของผมก็ขึ้นมาจากไข่ของผม

「เธออยากให้ชั้นปล่อยเมล็ดพันธุ์ออกไปแบบนี้……ไม่ว่าเธอจะท้องหรือไม่มั้ย?」

「แน่นอน! ใครที่มีสติจะปฏิเสธเมล็ดพันธุ์จากหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่กัน?」

ลูน่าดูเหมือนจะต้อนรับให้ผมทำอย่างนั้น ดังนั้น ผมน้ำแตกโดยไม่ลังเล สำหรับการแทงไม่กี่ครั้งสุดท้ายของสะโพกของผม ผมทำให้มันแรงมากๆ

「อ้าา!! แรงมาก! หนา! มันบวม!!」

อสุจิขึ้นมาและไม้เนื้อของผมขยายทันที ลูน่าวางมือไว้บนไหล่ผมขณะที่เธอครางอย่างดัง

「ฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้—!!」

「อุโออ้!!」

ด้วยการแทงครั้งสุดท้าย ผมกระแทกสะโพกของผมกับเธอ และรักษาตำแหน่งลึกข้างในเธอ ปล่อยอสุจิของผมเข้าไปในมดลูกของเธอ

「อาา มันรัดชั้นอย่างดี มันรู้สึกเหมือนมันจะขาด……」

「อะะะะะะะะะ…………โอะะะะะะ…………」

「เมล็ดพันธุ์มากมายถูกเทเข้าไปใน……พี่สาวของหนู……เธอจะท้องแน่นอน」

ผมน้ำแตกค่อนข้างมากข้างในลูน่า ดังนั้นผมดึงเอ็นออกมาจากเธอ และหลังจากที่หายใจ ลูน่าไม่ขยับ เมื่อผมมองดูอย่างระวัง เธอสลบระหว่างที่กอดผม ในความตื่นตกใจ รูบี้รีบเข้ามาและปล่อยเธอ

「เธอโอเค เธอจะมีสติในที่สุด」

มันไม่ได้หายากที่ผู้หญิงที่ผมโอบกอดจะสลบ ดังนั้นอย่างที่คาด ผมคุ้นชินกับมัน

「นายชินกับมัน ไม่ใช่เหรอ……. หนูเดาว่ามันธรรมชาติ เพราะนายมีหอกใหญ่」

รูบี้มีน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะวิจารณ์ผม แต่มันยังไม่จบ

「รูบี้ ……ใช่มั้ย? เธอคนต่อไป」

「เอ๋-!!?」

「เมื่อชั้นเห็นเธอในการต่อสู้ ชั้นอยากจะเจอเธออย่างน้อยครั้งหนึ่ง ชั้นดีใจที่เธอค่อนข้างเป็นผู้หญิงสวย」

ผมยกคางขึ้นและดันเอ็นของผมไว้ตรงหน้าของเธอ หลังจากโจมตีพี่สาวเธอไปซักพักก่อนหน้า เอ็นของผมถูกปกคลุมไปด้วยทั้งสองน้ำหวานของเรา แต่มันยังไม่เหี่ยว รูบี้ถอยอย่างไม่ได้ตั้งใจ และแหมะลงกับพื้น

กับรูปลักษน์ที่ชเชิญชวนความใคร่ที่รุนแรงของชาย ผมมีอารมณ์และยกรูบี้ขึ้น โยนเธอไปข้างลูน่า ทันที ผมจับทั้งสองมือของเธอและขโมยริมฝีปากของเธอ

「ไมม่! อย่าแรงมาก!」

「อยู่นิ่งๆ!」

ผมดูดหน้าอกของเธอ แทงมือของผมเข้าไปในหว่างขาเธอและกระตุ้นเธอ ตัวเธอเล็กกว่าพี่สาวของเธอและยังไม่โต แต่เรื่องพวกนั้นไม่สำคัญ ผมจะไม่สนใจถ้าสาวคนนี้พังไป ผมแค่อยากจะกระแทกเอ็นผมเข้าไปในเธอตอนนี้ และครอบงำมดลูกของเธอ

รูบี้พยายามอย่างสิ้นหวังที่จะต่อต้าน แต่หลังจากที่เห็นแผลเป็นที่อยู่บนแขนของผม เธอผ่อนคลาย และระเบิดน้ำตาออกมา

「กุซุ- อิกกกุ้*」

«TLN: เสียงสะอื้น»

ผมจับขาของรูบี้ที่ร้องไห้และอ้ามันออกอย่างกว้าง ดันไม้เนื้อที่ขยายอย่างเหลือเชื่อไปกับท้องของเธอ เกือบจะดั่งมันแทงทะลุทท้องของเธอ…….แต่จากนั้นผมกลับมามิสติ ผมไม่มีความชอบที่จะทำให้ผู้หญิงร้องไห้ และคนที่ท้องจะโดนวาดด้วยเอ็นของผม ยังเป็นสาวที่ใกล้กับเด็ก ทำไมผมทำตัวเป็นสัตว์อย่างนี้? สำหรับเอ็นผมที่ขยายขนาดนี้ก็หายากด้วย

มีอย่างเดียวที่เข้ามาในใจของผม

「ชั้นถูกวางยาเรอะ?」

「ได้โปรดยกโทษให้หนู……หนูมีแผนที่จะยอมรับทุกอย่าง แต่การที่หนูจะหมดสติมันอภัยให้ไม่ได้」

ลูน่าที่กลับมามีสติ ขอโทษโดยมีหัวคำนับไปถึงพื้น เห็นได้ชัดว่า เหล้าที่เธอให้ผมดื่มในตอนเริ่มมียาบางอย่างอยู่ข้างใน

「มันหยาบคายสำหรับหนู มันเป็นการคิดตื้นๆของหนู ที่อย่างน้อยหนูอยากให้นายมีความสุขกับตัวเองถึงที่สุด」

ให้ตายเธอ ผมโมโหผูญิงที่คำนับแบบนี้ไม่ได้ มากกว่านั้น ถ้าเธอพยายามจะให้ผมมีความสุขกับตัวเอง

「มันโอเค แต่ได้โปรดรับผิดชอบเรื่องนี้」

เพราะยา เอ็นของผมได้ใหญ่ และมันเดินยาก และมันแข็งเกินไป

「แน่นอนว่า หนูจะทำ แม้ว่าหนูจะจบที่การพัง หนูไม่ถือ ดังนั้นได้โปรดแทงเข้ามาในหนู」

หลังจากพูดอย่างนั้น ลูน่าแหวกช่องคลอดของเธอด้วยตัวเอง และมันค่อนข้างแดงและบวมจากการมีเพศสัมพันธ์ที่เรามีก่อนหน้า ถ้าผมกระแทกเอ็นของผมเข้าไปในเธอ ที่มันใหญ่กว่าก่อนหน้า งั้นเธอจะพังอย่างไม่ต้องสงสัย ผมไม่อยากจะทำอะไรโง่มากเหมือนการทำผู้หญิงพังวันแรกที่ผมได้เธอ

「ขึ้นไปบนน้องสาวเธอ ถูมันด้วยตัวทั้งสองของเธอ」

「อ้า……หนูเข้าใจ」

ลูน่าขึ้นไปบนรูบี้ และเอ็นของผมถูกวางไประหว่างหว่างขาของพวกเธอ ผมถูเอ็นของผมระหว่างสองพี่สาวน้อยสาวขยับไปข้างหน้าข้างหลัง

「รูบี้ ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น เพราะพี่สาวของเธอ ชั้นได้ทำให้เธอมีความทรงจำที่น่ากลัว」

「ไม่ มันโอเค……เอ็นของนายมาตลอดทางถึงหน้าอกหนูเลย มันเหลือเชื่อเกินไป…..」

ซักพักหนึ่ง รูบี้มองเอ็นของผมอย่างสงสัย แต่เมื่อผมจัดการขยับให้ถูเม็ดถั่วเธอ รูบี้ได้เสียความสงบของเธอไปอย่างรวดเร็ว

「ออออุ มันเหมือนท่อนซุงถูกับหว่างขาของหนู」

「พี่สาวของเธอ…… ก็รู้สึกดีด้วย」

ระหว่างที่ผมทำมัน ผมทำให้พวกเธอทั้งสองคนถึงจุดสุดยอดดีกว่า ขณะที่ผมสไลด์นิ้วเข้าไปในช่องคลอดของเธอ และถูที่ที่รู้สึกดี สำหรับพี่สาวน้องสาวบริสุทธิ์ ความรู้สึกนี้ควรจะเป็นครั้งแรกสำหรับพวกเธอ

「ฮฮฮฮิ้!! อ๊าาาาาา!!」

「โอเน่-จัง!! เน่-ชา!! อ๊าา—!!」

พวกเธอทั้งสองคนโยนหัวไปข้างหลังขณะที่พวกเธอถึงจุดสุดยอด ระหว่างที่ผมก็ปล่อยอสุจิเพื่อเทียบกับพวกเธอ ไม่ว่ามันจะเป็นยาหรือการน้ำแแตกธรรมชาติ ผมไม่รู้ แต่ผมรู้สึกว่าความชื้นจากทั้งตัวของผมเปลี่ยนเป็นอสุจิ และยิงมันออกไป ปกคลุมพี่สาวน้องสาวด้วยน้ำหวานผู้ชายจริงๆ

「รูบี้……」

「โอเน่-จัง」

พวกเธอทั้งสองคนกอดกันขณะที่พวกเธออาบอยู่ในอสุจิ ทรุดไปเป็นกองเนื้อที่เหนื่อย ผมก็ปล่อยมากเกินไปและเริ่มรู้สึกง่วง ม้วนตัวและนอนเป็น ‘大’

และดังนั้น พี่สาวน้องสาวชาติภูเขาได้เป็นผู้หญิงของผม

—————————————————————

หลังจากนั้น ผมนำเผ่าทั้งสองไปด้วยกันกับผมรอบๆดินแดนของชาติภูเขาซักพัก ดูดซับเผ่าเพื่อนบ้านตามๆกัน ชาติภูเขามีนโยบายของเขาเองเมื่อมันเกี่ยวกับการเดินทาง ดังนั้นเมื่อผมรับคำแนะนำจากพวกเขา เราเจอเผ่าอื่นได้อย่างง่ายๆ และเพราะผมดูดซับเผ่าที่แข็งแกร่งและใหญ่ที่สุดสองเผ่าไปแล้ว ไม่มีใครจะมาเทียบกับผม ผลของมัน เผ่าส่วนใหญ่ ไม่ถูกเอาชนะในการโจมตีทีเดียว ก็ยอมแพ้ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น จากนั้นสาบานความภักดีกับผม

แน่นอนว่า เพราะบริเวณ์ของดินแดนชาติภูเขานั้นใหญ่มาก มันจะใกล้เป็นไปไม่ได้ ที่จะปราบทุกเผ่าที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ แต่อย่างน้อยที่สุด ไม่มีคนที่ต่อต้านผมจากบริเวณข้างเคียงโกลโดเนียและเทรีย

แม้ว่าผมจะครอบครองพวกเขา ถ้าผมรวมทุกเผ่าเข้าด้วยกัน งั้นรูน้ำจะแห้งและปศุสัตว์จะไม่มีหญ้ากิน นอกจากนี้ มันจะไม่มีเหตุผลที่จะบังคับวิถีชีวิตของเรากับพวกเขา สิ่งเดียวที่ผมขอพวกเขาคือการมาฝึกเป็นประจำ และส่งนักรบมาระหว่างสถานการณ์ฉุกเฉิน ถ้าผมจะทำสิ่งที่ผมทำมาจนถึงตอนนี้ งั้นมันอาจจะดีที่จะได้ความภักดีของพวกเขามา พวกเขาแต่แค่ดำเนินการใช้ชีวิตแบบล่าสัตว์ต่อ เป็นคนเร่ร่อน และบูชาภูเขา

จากนั้น ในที่สุดมันก็เป็นคืนสุดท้ายก่อนที่ผมจะกลับไปบ้าน

「มันเป็นครั้งแรกที่เห็นมากขนาดนี้รวมตัวกันที่นี่……」

「นายพูดถูก มันเหลือเชื่อ」

ทั้งปีปี้และรูบี้ฟังดูเหมือนจะตกใจ จำนวนชาติภูเขาที่รวมกันตรงหน้าเรา รวมไปถึงเด็กและคนแก่ อาจจะไปถึงหมื่น เมื่อผมกลับไป เป็นอีกครั้งที่พวกเขาจะแยกย้ายและกลับไปที่ที่รกร้างในเผ่าของตัวเอง จำนวนที่มากขนาดนี้รวมตัวกันเป็นภาพที่น่าจดจำ

「พวกนายไม่ต้องคิดมากเกี่ยวกับมัน แต่ใช้ชีวิตอยู่แบบที่นายทำกันมา และเมื่อชั้นบอกให้มา ทำการเตรียมการต่อสู้และมา นั่นทั้งหมด」

ผมไม่เหมาะกับการคุย ดังนั้นผมแค่ประกาศอย่างเรียบง่าย ความเงียบดำเนินต่อไปซักพักหลังจากที่ผมพูด และผมคิดว่าข้อความของผมพลาดไป แต่ผมได้ยินเสียงเงียบๆพูดอะไรบางอย่าง

「การที่จะปราบจำนวนคนมากขนาดนี้……เขาเป็นหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่เหรอ?」

「ไม่ เค้าเป็นราชา เค้าเป็นคนที่ถูกเลือกโดยเทพเจ้าภูเขา เขาเป็นราชาของเรา!」

「ราชาผู้ยิ่งใหญ่ของเรา!!」

ชาติภูเขาตะโกนและส่งเสียงเชียร์ตอบการประกาศสั้นๆของผม มันเป็นเสียงเชียร์ที่ดังก้อง เหมือนมันจะไม่จบไม่สิ้น

ทหารที่ผมพามาต้องมีผลกับความหลงใหลนี้ แต่แม้แต่กองทัพจะวังออกและกองทัพส่วนตัวก็ตะโกนในความตื่นเต้นด้วยเช่นกัน

「มันจะดีถ้านี้ถูกรับรู้ว่าชั้นเป็นราชา」

อิริจิน่าหันหัวของเธอกับคำพึมพำของผม

「ไม่ มันไม่มีอะไร」

ผมมอบความไว้วางใจทุกอย่างเกี่ยวกับแต่ละเผ่าบนผู้นำที่ถูกแต่งตั้งใหม่ และนำแค่ปีปี้ ลูน่า และรูบี้ไปกับผม

「ผู้นำก็มีความสุขด้วย เลือดใหม่มากมายได้ถูกแนะนำตัว」

มันดูเหมือนทหารที่โชคดีบางคนสามารถที่จะแอบเอาผู้หญิงชาติภูเขาไปด้วยกันกับพวกเขาได้ เมื่อผมมองดูรอบๆ ความรู้สึกของทหารบางคนได้แพร่ไปถึงผู้หญิงและทหารพาพวกเธอกลับบ้าน ผมอาจจะสนับสนุนการแต่งงานอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ยังไงซะ มาพยายามจินตนาการถึงการตอบสนองของนนน่าและซีเลีย ที่จะมีเมื่อผมพาพี่สาวน้องสาวเหล่านี้กลับไป

—————————————————————

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 20 ปี ปลายฤดูใบไม้ร่วง

(วิธีนับอายุแบบดั้งเดิม)

สถานะ: วิสเคาน์อาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาของบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ของอาร์คแลนด์ ราชาของภูเขา

กองทัพใต้บัญชาการ: กองทัพอิสระตะวันออก 2000 กองทัพส่วนตัว 2000 ทหารม้าธนู ประมาณ 1000 (ที่เหลือยังฝึกอยู่)

สินทรัพย์: 3600 ทอง (-1000 ค่าใช้จ่ายต่อเนื่องของการเตรียมกองทัพและกิจการภายใน

อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกใหญ่

ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), ริต้า (เลียนแบบแม่บ้าน), แคทเธอรีน (ลามก), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โยกุริ (แขกของบ้าน), ลูน่า, รูบี้

ลูก: ซู (ลูกสาว), แอนโตนิโอ้ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (อุปถัมภ์)

เมืองหลวง: (เมลิสซ่า X มาเรีย), มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์

ลูกน้อง: ซีเลีย (…….), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการกองทัพส่วนตัว), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), ลีโอโพลต์ , อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), ชวาร์ซ (ม้า)

คู่นอน: 50, เด็กที่เกิดแล้ว: 7

—————————————————————

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว