ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 91 กวาดล้างมอนสเตอร์

91 กวาดล้างมอนสเตอร์

—————————————————————

【–มุมมอง เอเกอร์–】

ผมนำซีเลียและอีกคนมาด้วยกันกับผมเมื่อผมกลับไปที่ดินแดนของผม คาร์ล่าและเมลรอผมอยู่พร้อมกับแรงกายที่ฟื้นอย่างสมบูรณ์แล้ว

「นี่ให้ป่าป๊าอุ้มหนู」

「เฮ้ อย่ากัดนิ้วป่าป๊าของหนูสิ」

「แอนโตนิโอ้ มันสกปรกนอกพรม ถ้าหนูจะคลาน คลานที่พรม」

ผมอุ้มเอคาเธอรีน่า ลูกสาวของคาร์ล่า ระหว่างที่ถูกกัดนิ้วโดยมิว ลูกสาวของเมล และดูลูกชายของแคทเธอรีน แอนโตนิโอ้ ที่คลานไปทั่ว พอมาคิดว่าพวกนี้ทั้งหมดมาจากเมล็ดพันธุ์ของผม มันเป็นความรู้สึกที่แปลก

( น่ารักจัง )

「บางอย่างรู้สึกจั๊กจี้ เหมือนบางอย่างอยู่รอบไหล่ของชั้น」

คาร์ล่าหันไปและบิดหัวของเธอกลับ มันดูเหมือนเคซี่พักคางเธอไว้บนไหล่ของคาร์ล่าระหว่างที่ดูเด็กๆ มันดูเหมือนคนเหล่านั้นที่มองไม่เห็นเธอ จะมองไม่เห็นเธอย่างสมบูรณ์ ผมสงสัยว่ามาตรฐานมันเป็นแบบไหน

( มันดูเหมือนพวกขี้กลัวและคนที่เน้นรายละเอียดสามารถที่จะเห็นหนู )

เข้าใจแล้ว มันดูเหมือนผมขี้ขลาดอย่างคาดไม่ถึง

( พี่มันคนพิเศษ ที่สามารถที่จะจับหนูได้…… และแม้แต่ข่มขืนหนู มันไม่ใช่บางอย่างที่คนอื่นทำได้ )

เธอพูดเกี่ยวกับอะไรกัน เพราะเธอรับผมในท้ายที่สุด มันตกลงร่วมกัน แต่มันจริงว่าคนเหล่านั้นที่กังวลเกี่ยวกับรายละเอียดเล็กๆเห็นเธอได้ ซีเลียควรจะเห็นเธออย่างชัดเจน อัลม่าก็เห็นเธอด้วยเช่นกัน เมื่อเรากลับบ้านมา ผมเชื่อว่าลีโอโพลต์และเซบาเตียนก็จ้องเธอ นั่นทำให้ผมนึกได้ ผมยังไม่ได้แสดงอดอล์ฟดูเลย บางทีผมจะหลอกเขาตอนกลางคืน

( หนูไม่ใช่ของเล่นนะ )

มันแกล้งกันเฉยๆน่า ไม่ว่าจะแบบนั้น มันสะดวกที่สามารถที่ะสื่อสารได้โดยแค่คิดเกี่ยวกับมัน

「เอเกอร์-ซามะ! มันโอเคที่จะเล่นกันเด็กๆ แต่แล้วชุดใหม่ของหนูล่ะ……………」

นนน่าเข้ามา ใส่ชุดที่เน้นเนินของหน้าอกขนาดยักษ์ของเธอ เธอไม่มีความสุขที่ผมไม่ให้ความสนใจเธอ อุม มันดีที่นมของเธอโดดเด่น แต่ถ้าเธอเอาให้ชายคนอื่นดู ผมจะอิจฉา

「มีอะไร นนน่า? อย่าแค่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วมานั่งตรงนี้」

( คนนี้เห็นหนู )

「กโยว้าาาาา!! อะฟะหุน」

เธอพยายามจะวิ่งหนี แต่นนน่าที่เท้าหนักสะดุดล้ม หน้าอกของเธอทำเป็นเบาะ ทำให้การลงพื้นของเธอเบาลงและ เธอล้มไปข้างหน้า แต่มันไม่ได้ดูเหมือนเธอจะบาดเจ็บ

—————————————————————

「……ดังนั้น มันเป็นอย่างนั้น สิ่งต่างๆเกิดขึ้น และเธอมาด้วย」

( ยินดีที่ได้รู้จัก )

「เธอพูดยินดีที่ได้รู้จัก」

คำพูดของเคซี่ไม่สามารถถูกได้ยินโดยคนเหล่านั้นท่มองไม่เห็นเธอ ซีเลียเลยพูดเป็นตัวแทนของเธอ

「เธอพูดยินดีที่ได้รู้จักเหรอ?!! มันเป็นผีนะ รู้มั้ย เธอมองทะลุได้ รู้มั้ย?!!」

นนน่าได้เอะอะครั้งใหญ่ระหว่างที่สาวๆคนอื่นๆมองในความสงสัย มันธรรมชาติที่พวกเธอจะสับสนถ้าผมบอกพวกเธอว่ามีผีที่พวกเธอมองไม่เห็น แต่ควรจะปฏิบัติด้วยอย่างดี ซีเลียชินกับเคซี่บนทางกลับบ้าน และเธอไม่ต่อต้านการสื่อสารกับเคซี่ด้วย ผมควรจะโอบกอดพวกเธอทั้งสองในเวลาเดียวกัน

「……พูดถึงแล้ว เอเกอร์-ซามะได้นอนกับเธอแล้ว」

( เธอทำให้ชั้นแก้มแดง )

「พี่มีอะไรกับผีเรอะ!? อะไรบนโลกนี้ที่พี่คิดอยู่กัน?!」

「แต่หนูมองไม่เห็นเธอนะ」

「เธอเป็นคนสวยถ้างั้น เอ๋?」

「หนูเดาว่าอะไรก็เป็นไปได้ถ้ามันมีรู」

อย่างที่คาดผมแนะนำเธออย่างถูกต้องไม่ได้ถ้าพวกเธอไม่เห็น

「เคซี่ มีทางไหนที่ทำให้ตัวถูกเห็นได้มั้ย?」

( อืม เมื่อหนูเป็นผีที่อาฆาตแค้นกว่านี้ หลายคนเห็นหนูได้ ให้หนูลองมัน )

เคซี่วางมือไว้บนหัวและพึมพำบางอย่าง

( ชั้นถูกทิ้งโดยชายคนนั้น……สิ้นหวัง……คอชั้น……จากเก้าอี้……มันเจ็บปวด……แก้แค้น……เกลียด…… )

หน้าของเคซี่บิดเบี้ยวและร่องรอยของเชือกปรากฏอยู่รอบคอของเธอ ตาของเธอเปิดกว้าง และสีหายไปจากผิวของเธอ หน้าของสาวได้ซีดลงและซีดลงโดยวินาที มันปรากฏว่าเธอสามารถที่จะทำให้ตัวเธอเองเห็นได้โดยสำเร็จ

( ชั้นอยู่ที่นี่! )

「「「「กย้าาาาา!!!」」」」

「「「บบบบบบบบบบี๊!!」」」

สาวๆกรีดร้องและเด็กเริ่มร้องไห้ เมลขดตัวเหมือนเต่าเพื่อปกป้องเด็กๆ ริต้าล้มไปที่โต๊ะ ทำน้ำในหม้อชาหกไปทุกที่ แก้วที่คาร์ล่าโยน พลาดเป้าหมายและไปโดนแคทเธอรีน ระหว่างที่นนน่าสลบอยู่กับที่ล้มใส่พื้นหัวลงก่อน อย่างไรก็ไม่รู้ ซีเลียสามารถที่จะคงความนิ่งไว้ได้

มันกลายเป็นฉากของนรกในความบ้าคลั่ง ผมจูบเคซี่จนเธอสามารถที่จะกับไปรูปดั้งเดิมของเธอได้ ระหว่างที่สาวๆทั้งหมด วิ่งไปที่ห้องน้ำ มีรอยเปื้อนในรูปของก้นหลายรอยแพร่ไปบนพื้นอย่างช้าๆ

ในท้ายที่สุด การจินตนาการถึงภาพไม่ดีถูกปฏิเสธโดยสาวๆ และใช้ความจริงที่ว่าเธอสามารถที่จะถือของได้เพื่อใช้นั่นเธอเดินไปรอบๆได้ ระหว่างที่ถือตุ๊กตาตัวใหญ่ เคซี่รับคำแนะนำ และความรู้สึกน่าขนลุกเมือเธออยู่ข้างๆโดยไม่รู้ตัวหายไป

ตอนแรก คนรับใช้รู้สึกกลัวจากการที่ตุ๊กตาบินไปรอบๆคฤหาศน์ แต่ไม่มีเจตนาร้ายจากเธอ ทุกคนเลยชินกับมันอย่าช้าๆ

อย่างไรก็ตาม ถ้าตุ๊กตานั้นถูกนำไป มันถูกเชื่อว่าคนที่นำไปจะเห็นผู้หญิงที่เป็นฝันร้ายยืนอยู่ข้างเตียง และพูดซ้ำๆว่า ‘เอามันคืนมา เอามันคืนมา’ ดังนั้นมันเป็นกฎที่ไม่พูดกันว่าอย่าไปแตะต้องมัน

กรณีของเคซี่มันเป็นความวุ่นวาย แต่หลังจากนั้นมันไม่มีอะไรให้ทำมากนอกจากพัฒนาและฝึก วันผ่านไปอย่างธรรมดาๆ

—————————————————————

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น

「อ๊าาา!!」

「อุโอออ้!!」

ผมกดคาร์ล่าลงและกระแทกไม้เนื้อเข้าไปในเธอตลอดทางถึงโคน หลังจากที่คลอดทางเข้าของมดลูกของคาร์ล่าขยายและผมใส่ตัวผมเข้าไปข้างในได้ถ้าผมแทงไม้เนื้อของผมเข้าไป

「อาา……นั่นดี! พี่ยังแตกอยู่!」

「น่าทึ่ง……โดยไม่มีแม้แต่หยดเดียวเล็ดออกมา……ถ้าพี่เทใส่มันตรงๆและมันรวมกันในนั้น หนูจะท้องแน่นอน……」

ท้องของคาร์ล่าขยายเมือนเธอท้อง ขณะที่ผมปล่อยนมจำนวนมากมาย ที่พ่นจากหน้าอกของเธอ และกลิ่นที่หวานลอยมาที่เตียง

「ช่างเสียของ」

「อ๊าาา! ถ้าพี่ดูดมันมากขนาดนั้น ส่วนของเอคาเธอริน่าจะ-……หนูเดาว่าหนูพ่นออกมาได้มากเท่าที่หนูต้องการ หือห์」

ทั้งคาร์ล่าและเมลก็พ่นนมออกมามากมายจากหน้าอกของพวกเธอ ถ้ามันถูกมอบให้เด็กเพียงอย่างเดียว หน้าอกของพวกเธอจะแข็ง ผมเลยกินมันทุกวัน

「เมลก็รู้สึกเจ็บจากที่พวกมันแข็ง ดังนั้นดื่มมันจากเธอด้วย」

「ได้ พี่จะทำมัพรุ่งนี้ระหว่างที่กินอาหาร เพราะพี่ชอบลืมถ้าพี่ไม่เรียกเธอมาที่เตียง」

「ยังไงซะ นั่นเพราะเอเกอร์ ทำเธออย่างไร้ความปราณี มันจะย่ำแย่ การที่จะท้องในแค่ครึ่งปีหลังจาากที่คอด」

ประจำเดือนของเมลหยุดแล้วดังนั้นผมรั้งมือจากการมีเซ็กส์กับเธอเผื่อไว้ จากที่เธอบอกผม เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นอย่างนั้น มันเห็นว่าเธอจะท้องอีกครั้ง

「เมลก็น่าทึ่งด้วย เธอ 38 แล้ว……แต่หนูเดาว่ามันมีผู้หญิงแบบเธอที่ท้องง่ายๆ」

ผมรู้คร่าวๆว่ามันเกิดขึ้นวันไหน ไม่นานเมื่อช่วงก่อนเมื่อผมไม่มีอะไรให้ทำและดื่มในตอนกลางวัน และอยากได้ผู้หญิงมาคู่ด้วย เมลเดินเข้ามาในห้องและอยากให้ผมดูดหน้าอกเธอเพราะมันแข็ง

แน่นอนว่า มันไม่จบหลังจากที่ผมดูดหน้าอกเธอ แต่ผมกระแทกเธอด้วยกำลังทั้งหมดของผม และน้ำแตกนับครั้งไม่ถ้วนระหว่างที่ไม้เนื้อของผมอยู่ในมดลูกของเธอ ผมก็เมาและหลับอยู่บนเมลหลังจากนั้นบนตัวเธอ ดังนั้นเอ็นผมทำหน้าที่เป็นตัวอุดเมล็ดพันธุ์จำนนวนมากที่ทำให้ท้องเธอบวม และอสุจิอยู่ในเธอทั้งคืนนั้น

「เฮฮฮ้ อย่าคิดเกี่ยวกับเมลเมื่อพี่อยู่บนหนู! ยังไงหนูก็น่าจะเข้าร่วมกับเธอไม่นาน」

「หนูบอกได้ว่าเมล็ดพันธุ์ของพี่ออกมาเหรอ?」

「แน่นอนหนูบอกได้ บางอย่างที่ใหญ่ขนาดนี้……มันไม่ใช่แค่ขนาดที่น่าทึ่งแต่ การที่มันแข็งเป็นหินขนาดนี้ มันก็งอด้วย จนหนูบอกได้ว่าพี่ใส่สิ่งนั้นเข้าในหนู……」

คาร์ล่าลูบท้องของเธออย่างช้าๆ

「มันใหญ่ขึ้นอย่างเทียบไม่ได้กับที่พี่ทำหนูครั้งแรก และมันดำจากการดูดน้ำหวานผู้หญิง มันเป็นเอ็นผ่านประสบการณ์มากมายขนาดยักษ์ไม่ว่าจะมองมันยังไง」

เธอพูดบางอย่างดีๆ ทั้งสองเรากอดกันและจูบกันทั้งหน้าซ้ำๆ

ถ้าผมจีบไปทั่วกับคาร์ล่าเธอปล่อยเสียงที่มีความสุขออกมา แต่ด้วยนั่นพูดนะ เธอไม่ใช่เคซี่ เธอไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้นในตอนกลางคืน ดังนั้นเมื่อมันมืด เธอจะไปนอน

「…………」

ที่ข้างเตียง นนน่ามองลงมาหาผมและคาร์ล่าที่จูบกันระหว่างที่เชื่อมต่อกับกันและกัน สีหน้าของเธอน่ากลัวกว่าเคซี่มาก

「พวกเธอสามารถที่จะท้องได้ซ้ายขวาเลย ดังนั้นทำไมหนูไม่สามารถทำได้ล่ะ」

นนน่ากระโดดขึ้นบนเตียงหน้าอกขนาดยักษ์ของเธอปกคลุมเรา

「นมของเธอหนัก! ไม่ใช่เหรอ เพราะเธอไม่มีไข่?!」

「เงียบน่า! งั้น หนูควรจะเชื่อมต่อกับเค้าอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ถ้าน้ำหวานของชายของเขารวบรวมกันข้างในหนูตลอดไป งั้นหนูจะท้องแน่นอน!!」

การที่จะเชื่อมต่อกับนนน่าตลอดและใช้ชีวิตอยู่โดยการอุ้มเธอไปรอบๆ? นั่นฟังดูน่าสนใจ แต่ขาวลือจะแพร่ออกไปว่าเราเป็นคู่รักบ้ากามที่แต่งงานกัน

「เมล็ดพันธุ์ของพี่~~!! เอาเมล็ดพันธุ์ของพี่ให้หนูได้โปรด~~!!」

นนน่าดันผมลงและขึ้นไปอยู่ข้างบน พร้อมที่จะขี่ผมแต่คาร์ล่าแกล้งเธอโดยการเบี่ยงไม้เนื้อของผมเล็กน้อย ดังนั้นมันแทงเข้าไปในตูดเธอ ดังนั้น ทำให้ภรรยาที่รักของผมมีปัญหาด้วยการต้องทายาในรูตูดภายหลัง

—————————————————————

「มาปล่อยการเสริมกำลังของกองทัพไว้ที่นั่นก่อนตอนนี แม้ว่ามันจะเป็นระยะเวลาสั้นๆ ถ้ามากกว่านั้น มันจะข้ามความสามารถการดูแลมันของเรา ดันนั้นหลังจากนี้ เราะเพิ่มความสามารถการต่อสู้ด้วยวิธีฝึก」

อุปกรณ์ทั้งหมดได้ถูกแบ่งใช้ไปแล้วดังนั้นมันสมบูรณ์แบบ

「ภาษีค่าหัวฤดูใบไม้ผลิส่วนใหญ่ได้ถูกเก็บจากทุกคนแล้ว ยังไงก็ตาม ชั้นเก็บมันจากพลเมองที่เคลื่อนย้ายเข้ามาในฤดูใบไม้ร่วงสุดท้ายไม่ได้จนถึงตอนนี้้ พวกเค้าเลยต้องถูกยกเว้น จากการคำนวน ยังไงมันก็จะไม่มากมาย」

ผมไม่ได้คาดหวังไว้มากตั้งแต่ทีแรก แต่การเก็บเกี่ยวปีนี้อาจจะดีก็ได้นะ

「งั้น นายพ