ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 222: ทูตสวรรค์ตัวน้อยและโซ่ของเธอ

บทที่ 222: ทูตสวรรค์ตัวน้อยและโซ่ของเธอ

คำปฏิญาณโดยกะทันหันของซินเทีย ทำให้โรเอลต้องหยุดประมวลผลไปพักหนึ่ง

อิทธิพลจากตัวตนชั้นสูงกว่า มีผลต่อสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำกว่า ในคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? โรเอลคิด

อย่างไรก็ตาม ซินเทียนั้นไม่ได้ตัดสินใจแบบนี้ เพราะอิทธิพลของเปตราเพียงอย่างเดียว จุดแข็งของ โรเอลเองก็มีส่วนสำคัญต่อการพิจารณาของเธอด้วยเช่นกัน

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติ สำหรับพวกนอกรีตที่จะติดตามบุตรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา เนื่องจากอีกฝ่ายนั้นสามารถสื่อสารกับเทพเจ้า และมอบพรให้กับพวกเขาได้ แต่ความจริงที่ว่าโรเอลนั้นเป็นถึงผู้ปกครองเขตการปกครองแอสคาร์ดที่มีอำนาจและอิทธิพลเองก็เป็นปัจจัยที่สำคัญเช่นกัน เพราะมันทำให้การทุ่มเทรับใช้เขาเป็นข้อเสนอที่คุ้มค่า

ถึงตระกูลโซโรฟยาจะปฏิบัติต่อพวกนอกรีตเป็นอย่างดี แต่ศรัทธาของพวกเขาก็ยังอยู่กับคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดหลักสามประการ หากเกิดความขัดแย้งขึ้น พวกเขาก็พร้อมที่จะยกเลิกสัญญากลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กทิ้ง กลับกันแล้วโรเอลนั้นถือเป็นหนึ่งในพวกเขาด้วยสถานะของบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความแน่วแน่ ดังนั้นพวกเขาจึงมั่นใจได้ว่าเด็กชายจะไม่ละทิ้งพวกเขาในภายหลัง

แม้ว่าการตัดสินใจของซินเทียจะเกิดขึ้นโดยกะทันหัน แต่มันก็ไม่ได้เกิดจากความประมาท ซึ่งโรเอลก็ยอมรับคำปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีนั้นอย่างสง่างาม ก่อนจะพูดถึงรายละเอียดต่อไป

พรของเปตราอาจจะเป็นแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่ก็จริง แต่มนุษย์เองก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความต้องการไม่สิ้นสุด ยิ่งรางวัลมีค่ามากเท่าไหร่ก็ส่งผลต่อแรงจูงใจและความโลภมากขึ้นเท่านั้น โรเอลเคยเห็นมนุษย์ฆ่ากันเองเพื่อเงินด้วยเหตุผลนี้ในหนังมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

แน่นอนว่าโรเอลนั้นอำนาจเหนือกว่าพวกเขาในฐานะบุตรศักดิ์สิทธิ์ของคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความแน่วแน่ แต่เด็กชายก็ควรมีปัจจัยอื่นที่จะช่วยเสริมสร้าง และรักษาความภักดีของคนเหล่านี้ มันคงเป็นเรื่องโง่มาก หากโรเอลจะเชื่ออย่างสนิทใจว่า ผู้ใช้คุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความแน่วแน่ทุกคนจะรับใช้อย่างไม่มีเงื่อนไข โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาไม่เห็นอนาคตอันสดใสในการรับใช้เขา

กลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กได้ทำงานให้กับเมืองโรซ่ามานานกว่าทศวรรษแล้ว พวกเขาลงทุนไปมากมายมหาศาล ในด้านเครือข่ายข่าวกรอง และเริ่มธุรกิจหลายอย่างที่นี่ ดังนั้นมันคงจะน่าเสียดายหากโรเอลจะขอให้พวกเขาละทิ้งทรัพย์สินทั้งหมดนี้ไป และติดตามเขาไปยังเขตการปกครองแอสคาร์ด ก่อให้เกิดความสูญเสียทางทรัพยากรมหาศาลโดยไม่จำเป็น

ยิ่งไปกว่านั้นกลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กนั้นได้ทำหน้าที่เป็นองครักษ์ของชาร์ล็อตมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ โดยไม่จำเป็น องครักษ์ที่เข้มแข็งและภักดีนั้นไม่ได้หากันง่าย ๆ ดังนั้นโรเอลจึงคิดที่จะให้พวกเขาปฏิบัติตามหน้าที่นั้นต่อไป มิฉะนั้นเขาคงจะต้องรู้สึกเสียใจในภายหลังแน่หากมีอะไรเกิดขึ้นกับชาร์ล็อต

แต่มันก็ยังเป็นเรื่องดีที่โรเอลรับกลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กมาอยู่ในสังกัดของเขา เพราะมันยิ่งทำให้ทหารรับจ้างเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น ทำให้เขาสามารถวางใจเรื่องความปลอดภัยของชาร์ล็อตได้

ดังนั้นหลังจากปรึกษาหารืออย่างรอบคอบกับซินเทียแล้ว โรเอลจึงตัดสินใจที่จะใช้มาตรการชั่วคราวแบ่งกลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กออกเป็น ‘สำนักงานใหญ่ เขตการปกครองแอสคาร์ด’ และ ‘สาขาโรซ่า’ โดยสาขาเมืองโรซ่าจะทำงานตามปกติ ในขณะที่สำนักงานใหญ่ที่เขตการปกครองแอสคาร์ดจะให้การสนับสนุนทางด้านการฝึกฝนพลังเหนือธรรมชาติเป็นพิเศษแก่ทหารรับจ้าง ที่พัก สถานที่ฝึกอบรม และสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันที่จำเป็น ที่จะช่วยให้สมาชิกในครอบครัวของทหารรับจ้าง สามารถตั้งรกรากในเขตการปกครองแอสคาร์ด และหางานทำได้

ในแง่ของความสำคัญ​ โรเอลมองว่ากลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็กมีความสำคัญมากกว่ากองทัพของ ตระกูลแอสคาร์ดเสียอีก เนื่องจากพวกเขาเหล่านี้คือกองทัพส่วนตัวของเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ แม้ว่าโรเอลจะไม่ได้รับตำแหน่งผู้ปกครองเขตการปกครองจากคาร์เตอร์ ซินเทียและกลุ่มทหารรับจ้างของเธอก็จะยังคงติดตามรับใช้เขา เนื่องจากตัวตนในฐานะบุตรศักดิ์สิทธิ์ เรียกได้ว่าพวกเขาเหล่านี้คือพันธมิตรที่แข็งแกร่งที่สุดของโรเอลและเป็นไพ่ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา

ในทางกลับกัน ซินเทียรู้สึกประทับใจกับทรัพยากรที่โรเอลเต็มใจที่จะอุทิศให้กับพวกเธอ ซึ่งนี่ก็ถือเป็นการยืนยันสิ่งที่เธอคาดเดาเอาไว้ได้เป็นอย่างดี โรเอลเห็นพวกเธอเป็นพรรคพวกของเขาเองจริง ๆ

ทั้งสองได้คุยกันเกี่ยวกับรายละเอียดยิบย่อยเป็นเวลาหลายชั่วโมง ก่อนที่จะตกลงกันได้ในที่สุด ซึ่งโรเอลก็ได้เชิญซินเทียไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันต่อ แต่เธอก็ปฏิเสธ เพราะการแต่งกายที่ไม่เหมาะสมของเธอ เสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมไว้ใต้ชุดเกราะไม่ใช่ชุดทางการ อีกทั้งมันยังไม่สุภาพสำหรับผู้หญิงที่จะถอดชุดเกราะออกอีกด้วย

…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก ก็ถึงเวลาที่นอร่าและคาร์เตอร์จะออกเดินทางไปยังชายแดนตะวันออก

“ดูเหมือนว่ามันถึงเวลาที่พวกเราจะต้องจากกันอีกครั้งแล้วสินะ เจ้าจะคิดถึงข้าไหม?”

“…”

ณ ห้องรับรองแขกของหอคอยเซเยอร์ นอร่าจิบชาพลางมองไปยังเด็กชายผมดำที่อยู่ข้างหน้าเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก โรเอลละสายตาไปชั่วคราวเมื่อได้ยินคำพูดของเด็กสาว จากนั้นครู่ต่อมาเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ และตอบกลับไป

“… เล็กน้อย”

“เห อย่างนั้นหรอกเหรอ… เจ้าดูจริงใจมากขึ้นนะในช่วงสองสามปีที่ผ่านมานี้”

“ฉันก็แค่ต้องการใช้เวลาอันจำกัดที่เรามีร่วมกันให้ดีขึ้นเท่านั้นเอง เธอค่อนข้างยุ่งใช่ไหมล่ะ”

“เฮ้อ ช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ มันมีงานมากเกินไปแล้ว”

นอร่าบ่นด้วยสีหน้าที่เผยให้เห็นความรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เธอมองไปที่โรเอลอย่างตั้งใจ วางศีรษะลงบนมืออย่างสบาย ๆ ทว่าจู่ ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืน

“นอร่า?”

“อย่าขยับ”

เมื่อเด็กสาวเดินเข้าไปใกล้ ๆ ทำให้โรเอลรู้สึกตื่นเต้นจากกลิ่นหอมของเธอ และเริ่มเวียนหัวเล็กน้อย เธอคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนเก้าอี้ที่โรเอลนั่งอยู่ก่อนจะสบตาเขา แล้วเอื้อมมือไปแตะหน้าอกของโรเอลเบา ๆ

“เจ้ารู้ไหม… สีหน้าหงุดหงิดของเจ้าตอนจะแยกจากข้าช่างน่ารักจริง ๆ ถึงข้าจะเจ็บปวดที่ต้องจากเจ้าไปก็เถอะ นี่ช่างเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริง ๆ”

“… เธอรู้ไหมว่าความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้คืออะไร”

“อะไรงั้นเหรอ?”

“วันนั้นฉันไม่ควรจะให้กำลังใจเธอเลย”

โรเอลก้มหน้าด้วยความหงุดหงิดระหว่างกล่าวคำเหล่านั้น แต่คำตอบนั้นกลับทำให้นอร่ายิ้มออกมา

“สีหน้าที่ดูไม่พอใจของเจ้าเอง ก็มีเสน่ห์มากเช่นกัน ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่ามายั่วมาล่อลวงข้าแบบนี้”

“ฉันยั่วเธอตรงไหนหา! บอกมาสิ ฉันจะได้ไม่ทำอีก!”

เมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายของนอร่าสั่นไหว และการหายใจเองก็เริ่มหอบขึ้น โรเอลจึงทำการ “ต่อต้าน” แต่มันก็ไม่ได้ผลมากนัก ทันทีที่เด็กสาวเห็นท่าทางที่พยายามต่อต้านของเขา​ ใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงขึ้น

“นี่ เจ้ายอมให้ข้ามัดเจ้าด้วยโซ่ได้ไหม?”

“… เธอน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

“แค่ครั้งเดียวน่า”

“ไม่มีทาง!”

ภายใต้การคัดค้านอย่างรุนแรงของเด็กชายผมดำ นอร่าจึงทำได้เพียงแค่ทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ ท่าทางอันไร้เดียงสาที่หาได้ยากของเธอทำให้โรเอลไม่ระวังตัวและมึนงงไปครู่หนึ่ง

“ช่างมันเถอะ ข้าจะยอมลดให้เหลือแค่การกอดก็แล้วกัน”

เมื่อไม่สามารถทำตามความต้องการสูงสุดได้ นอร่าจึงเปลี่ยนไปทำสิ่งที่เป็นไปได้มากกว่า เด็กสาวโน้มตัวลง​ เอามือคล้องคอของโรเอล ประกบร่างกายอันอบอุ่นของพวกเขาเข้าด้วยกัน ความนุ่มนวลของหน้าอกและการเต้นของหัวใจอันชัดเจนทำให้โรเอลหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง

โรเอลนั้นไม่ได้สัมผัสกับความสบายจากอ้อมกอดของนอร่ามานานแล้ว ทั้งสองจึงกอดกันต่อเป็นเวลานาน ก่อนที่ลมหายใจของเด็กสาวจะเริ่มสงบลงในที่สุด

“นี่ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่สำหรับการอำลา”

“มันเป็นวิธีปกติในการอำลา เธอต่างหากที่แปลก”

“พูดจาว่าร้ายข้าอีกแล้วรึ หืม? เจ้านี่มันช่างดื้อรั้นเสียจริง”

นอร่าขบไหล่ของโรเอล ทำให้เขาตื่นตกใจ พวกเขาเงียบกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่นอร่าจะเริ่มกระซิบข้างหูของเขา

“เจ้าตั้งใจจะไปที่ป่าเครอนใช่ไหม?”

“ใช่ ฉันจะไปที่นั่นเพื่อตามหาสัญลักษณ์แห่งการคัดสรร”

“สัญญากับข้านะ ว่าเจ้าจะถอยกลับเมื่อเผชิญกับอันตราย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของเจ้า เข้าใจไหม”

“… ได้สิ”

คำพูดของนอร่าทำให้หัวใจของโรเอลเต็มไปด้วยความอบอุ่น ทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อไปอีกสักพักก่อนจะแยกจากกันในที่สุด หลังจากได้รับของหวานของเธอแล้ว นอร่าก็กระโดดขึ้นไปบนรถม้าด้วยท่าทางพึงพอใจ แล้วจากไปพร้อมกับองครักษ์ของจักรวรรดิเซนต์เมซิท

นอร่าได้บรรลุเป้าหมายของตนที่นี่แล้ว นั่นก็คือการทำให้สัญญาหมั้นหมายระหว่างโรเอลกับชาร์ล็อตเป็นโมฆะ หลังจากมั่นใจว่าโรเอลแข็งแรงดีแล้ว จึงไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่เธอจะต้องเลื่อนตารางงานของตนเองอีกต่อไป

ตำแหน่งของนอร่าในฐานะองค์หญิงแห่งจักรวรรดิเซนต์เมซิท นำศักดิ์ศรีและสถานะอันสูงส่งมาสู่เธอ แต่มันก็มอบความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ไว้บนบ่าของเธอด้วย เด็กสาวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอุทิศเวลาส่วนใหญ่ให้กับความผาสุกของมวลมนุษยชาติ

ซึ่งโรเอลก็เข้าใจความรู้สึกของนอร่าดีเช่นกัน เธออาจจะดูเผด็จการในบางครั้ง แต่หัวใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความยุติธรรม ความเห็นอกเห็นใจ ความรับผิดชอบ… และใช่ ความซาดิสม์ด้วย

คนต่อไปที่จะเดินทางกลับไปหลังจากนอร่าก็คือมาร์ควิสคาร์เตอร์ เขาไม่มีคำพูดพิเศษใด ๆ สำหรับโรเอล ยกเว้นย้ำเตือนเด็กชายว่าอย่าได้ไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก และให้เน้นไปที่การฝึกฝน​ ต่อยอดพลังเหนือธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคาถาเวทที่ช่วยให้หนีเอาตัวรอดได้ เขาดูจะกังวลว่าวันหนึ่งลูกชายของตนจะเสียชีวิตก่อนวัยอันควร!

โรเอลงุนงงกับความกังวลที่อธิบายไม่ได้ของคาร์เตอร์ แต่เขาก็พยักหน้าตอบกลับคำแนะนำของคาร์เตอร์ไป มาร์ควิสตบไหล่ลูกชายก่อนจะกระโดดขึ้นบนหลังม้าและควบมันออกไป

ด้วยเหตุนี้ วิกฤตจึงได้สิ้นสุดลงในที่สุด ทั้งสามฝ่ายที่เกี่ยวข้องในเหตุการณ์อันน่าหัวเราะนี้ ได้กลับไปยังที่ที่พวกเขาจากมา โดยที่นอร่า ชาร์ล็อต และอลิเซีย ต่างก็ได้รับในสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่มากก็น้อย

โรเอลหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อภาระถูกยกออกจากใจ เด็กชายก็รู้สึกโล่งใจราวกับตนเองเพิ่งผ่านการทดสอบที่ยากที่สุดในชีวิตไปแล้ว

ในเหตุการณ์ครั้งนี้โรเอลเองก็ได้กำไรเช่นกัน เด็กชายบรรลุวัตถุประสงค์ของตนเอง กำจัดผลข้างเคียงจากคาถาเวท และรับเอาผู้ศรัทธาในคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความแน่วแน่มาไว้ใต้สังกัดของเขา ขั้นตอนต่อไปของโรเอลก็คือการตามหาเทรนท์ขี้เมาที่อิซาเบลลากล่าวถึง

ข่าวดีก็คือกลุ่มทหารรับจ้างกำแพงเหล็ก มีประสบการณ์ในการทำภารกิจภายในอาณาเขตของจักรวรรดิออสทีน ดังนั้นโรเอลจึงสามารถพึ่งพาให้พวกเขานำทางไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นกลุ่มของพวกเขาเองก็ไม่ได้ดูโดดเด่นสะดุดตาจนเกินไป เพราะมันเป็นเรื่องปกติสำหรับกลุ่มทหารรับจ้างที่จะเดินทางไปทั่วทวีปเซียเพื่อทำภารกิจ

มีเพียงปัญหาเล็กน้อยก่อนที่จะออกเดินทาง​ ก็คือ อลิเซีย

“ท่านพี่ ทำไมท่านถึงไม่ยอมให้ดิฉันติดตามท่านไปด้วยล่ะคะ? ท่านพี่น่าจะรู้แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าดิฉันไม่ใช่ภาระอีกต่อไปแล้ว!”

โรเอลรู้สึกปวดหัวเมื่ออลิเซียแวะมาหา และขอร่วมเดินทางไปกับเขาด้วย อย่างไรก็ตามแม้ว่าเด็กสาวจะหลั่งน้ำตาวิงวอน แต่เขาก็ยืนกรานปฏิเสธคำขอของเธอโดยไม่ลังเล

เด็กชายยอมรับว่าอลิเซียนั้นแข็งแกร่งมาก แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความปรารถนาของโรเอลที่อยากจะให้เธออยู่อย่างปลอดภัยนั้นลดลง​ ทว่าหลังจากที่รู้ว่าพี่ชายของตนไม่มีทางเปลี่ยนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ จู่ ๆ อลิเซียก็เปลี่ยนท่าทีและยอมรับคำแนะนำของเขาแต่โดยดี

“ดิฉันเข้าใจแล้วค่ะ ท่านพี่ ดิฉันจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลแอสคาร์ด และรอคอยการกลับมาของท่านพี่ค่ะ”

“อา? แบบนั้นก็ดี”

โรเอลสัมผัสได้ด้วยสัญชาตญาณว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ จากท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของอลิเซีย แต่เขาไม่ได้ถามอะไรต่อ หลังจากจัดการกับเด็กสาวที่รับมือได้ยากทั้งสองคนแล้ว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก สำหรับเด็กสาวคนสุดท้ายอย่างชาร์ล็อตนั้นไม่ต้องการคำอำลามาก เพราะเธออาศัยอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อพิจารณาถึงโครงการความร่วมมือระหว่างเมืองโรซ่าและเขตการปกครองแอสคาร์ด เธอก็สามารถแวะมาหาเขาได้ทุกเมื่อตามที่เด็กสาวต้องการโดยอ้างว่าเป็นการเดินทางเพื่อธุรกิจ

“ที่รัก ดูแลตัวเองด้วยล่ะ ข้าจะพยายามทำงานให้เสร็จเรียบร้อย แล้วไปเยี่ยมเจ้าให้ได้โดยเร็วที่สุด”

แม้จะอยู่ในที่สาธารณะ ชาร์ล็อตก็เข้าไปหอมแก้มโรเอลเบา ๆ พร้อมให้คำมั่นสัญญากับเขา เธอยืนอยู่บนกำแพงเมือง​ เฝ้าดูขบวนรถของโรเอลแล่นออกจากเมืองโรซ่าไป ระหว่างนั้นโรเอลบนรถม้าก็หันกลับไปมองเมืองอันมีชีวิตชีวา หวนนึกถึงการพบกันครั้งแรกของตนกับชาร์ล็อต และข้อตกลงที่พวกเขาทำร่วมกัน ทุกอย่างล้วนดูเหนือจริงมาก

“บางทีอาจจะมีโชคชะตาอยู่จริง ๆ ก็ได้?”

เด็กชายผมดำเดินทางไปยังจักรวรรดิออสทีนภายใต้ความมืดมิดในยามค่ำคืน พลางพึมพำกับตัวเอง

ขณะเดียวกันภายใต้แสงจันทร์สีเงิน ร่างอันงดงามดั่งภูติก็ได้รวมเข้ากับเงาของรถม้า หายไปในชั่วพริบตา