ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 324: เลือดบริสุทธิ์ (1)

บทที่ 324: เลือดบริสุทธิ์ (1)

ภายใต้แสงแดดอันอบอุ่นของยามเช้า แอสทริดเหลือบมองที่ซากขี้เถ้าของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์และถอนหายใจด้วยความโล่งอก กลับกันแล้วปากของลิเลียนอ้าค้างด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่หน้าของเธอจะแดงขึ้นอย่างลนลานด้วยความเขินอาย

“ต…ตั้งครรภ์ ? ภรรยา ?! ค..คุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่คะ ?”

“หืม ? แน่นอนสิ ข้ากำลังพูดถึงเจ้ากับโรเอล ไม่จำเป็นต้องอายน่า ข้ารู้เรื่องนั้นแล้ว”

“เรื่องนั้น ?”

“ลิเลียน เจ้าต้องเข้าใจว่าเราไม่ได้คิดแผนนี้ ในตอนที่เขาเข้าไปหาเจ้าในตอนนั้น ตอนนั้นเราอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัย และมีความเป็นไปได้จริงที่สายเลือดของตระกูลแอสคาร์ดจะสูญสิ้น อย่างไรก็ตาม เจ้าสามารถมั่นใจได้เลยว่า ความรู้สึกที่เขามีต่อเจ้านั้นเป็นเรื่องจริง อย่างน้อย ๆ ข้าก็สามารถการันตีเรื่องนั้นได้”

แอสทริดมีสีหน้า ‘ไม่ต้องกังวล ข้าเข้าใจ’ บนใบหน้าของเธอ แม้จะมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี แต่เธอก็ละเลยที่จะพูดว่าเธอคือผู้บงการเบื้องหลังแผนการนั้น

จากรายละเอียดที่แอสทริดกล่าว ลิเลียนสามารถประกอบข้อมูลเข้าด้วยกันและสรุปออกมาได้

เดี๋ยวก่อน นี่หมายความว่าตอนที่โรเอลเข้ามาในห้องของเราเมื่อวันก่อน เขากำลังวางแผนที่จะ…

การเข้าใจถึงความจริงทำให้ลิเลียนจ้องไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังคุยกับแอนโตนิโออยู่ไม่ไกล จากนั้นใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นมา

คำตอบของเธอทำให้แอสทริดยิ้ม แอสทริดจับมือเด็กสาวที่กำลังกระสับกระส่ายและปลอบโยนเธอ

“มันเป็นเรื่องของเวลาอยู่แล้ว ยังไงซะพวกเจ้าสองคนก็ต้องมาถึงจุดนี้ การที่สิ่งต่าง ๆ เร่งขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องน่าเป็นห่วงหรอกนะ”

“แต่ว่า พวกเราเป็นพี่น้องกัน…”

“แต่พวกเจ้าสองคนก็เพิ่งจะจูบกันอย่างเร่าร้อนเมื้อกี้นี่นา ?”

“!”

คำถามดังกล่าวเจาะลึกเข้าไปในหัวใจของลิเลียน ราวกับลูกศร ทำให้ริมฝีปากของเธอเริ่มสั่น เธอพยายามโต้เถียง ทว่ากลับไม่มีคำพูดใด ๆ เข้ามาในหัวของเธอ จากนั้นแอสทริดก็ยิ้มขึ้นมา

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ? แม้ว่าพวกเจ้าทั้งสองคนจะเป็นญาติกับทางสายเลือดที่มีสายสัมพันธ์มาจากโชคชะตา แต่มันก็ไม่ใช่สายสัมพันธ์ที่คนทั้งโลกเข้าใจหรือยอมรับ มีเพียงการแต่งงานเท่านั้นที่จะทำให้คนอื่นเห็นพวกเจ้าสองคนเป็นครอบครัว”

“อา ?”

สมองของลิเลียนยังคงร้อนระอุจากความอับอาย เมื่อเธอได้ยินคำพูดของแอสตริด เหตุผลจึงกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เด็กสาวมองไปที่บรรพบุรุษก่อนจะเริ่มครุ่นคิด

แอสตริดพูดถูก ในสายตาของคนนอกแล้ว การเป็นเครือญาติจากพลังทางสายเลือดไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องบังเอิญที่เข้าใจได้ยาก พวกเขาไม่มีทางเข้าใจความผูกพันระหว่างเรา เราต้องมีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับโรเอล เพื่อให้คนอื่นยอมรับสายสัมพันธ์ของพวกเรา ต…แต่การแต่งงานมันก็ดูจะ…

“แล้วถ..ถ้าพวกเราไม่แต่งงานกันล่ะ ?”

“ไม่แต่งงานกันงั้นเหรอ ? เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรของเจ้า ?”

แอสทริดขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำถามจากลิเลียนที่กำลังเขินอาย

“จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกของเจ้า ถ้าพวกเจ้าไม่แต่งงานกัน ?”

“ไม่ ฉันหมายถึงว่า สมมติว่าพวกเราไม่มีลูก…”

“ถ้าไม่มีลูกอยู่ในสมการ เจ้าคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเจ้าจะสามารถยืนยาวต่อไปได้งั้นหรือถ้าพวกเจ้าสองคนไม่แต่งงานกัน ?”

“อา ?”

ดวงตาสีอเมทิสต์ของลิเลียนเบิกกว้าง แสดงให้เห็นว่าเธอไม่คาดคิดว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้ ทันใดนั้นแอสทริดตบหน้าผากของเธอด้วยความโมโห

“ทำไมอัจฉริยะอย่างเจ้าถึงได้โง่ในเรื่องแบบนี้กัน ? เจ้าจะทำอย่างไรถ้าเด็กคนนั้นแต่งงานกับคนอื่นล่ะ ?”

“แน่นอน ฉันจะ… รอ…”

ลิเลียนตอบได้ครึ่งทางแต่จู่ ๆ เธอก็คิดได้

ความสัมพันธ์ของพวกเขามีปัญหาหนึ่งที่เธอมองข้ามมาโดยตลอด แม้ว่าเธอจะมองว่าโรเอลเป็นสมาชิกในครอบครัวและอ้างว่าเป็นเช่นนั้นกับคนอื่น แต่ใครเล่าจะเชื่อเธอ ?

หากโรเอลแต่งงานแล้ว ภรรยาของเขาจะคิดอย่างไรหากพวกเขาอยากจะรักษาความสัมพันธ์อันใกล้ชิดนี้ไว้

จะมีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ ที่จะยอมให้คู่สมรสของเธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ ‘พี่สาว’ ที่เขาไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ?

อย่างน้อย ๆ นั่นก็เป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้สำหรับลิเลียน

ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาทั้งสองก็จะต้องแยกจากกัน การสื่อสารของพวกเขาก็จะค่อย ๆ ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป และก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาก็จะไม่ต่างอะไรจากคนแปลกหน้า

การรับรู้ถึงสิ่งนี้ทำให้ลิเลียนตกตะลึง เธอพบว่าตัวเองจมอยู่กับความรู้สึกวิตกกังวลอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ขณะเดียวกัน ความคิดที่ว่าโรเอลอาจมีคนที่สำคัญกับเขามากกว่าเธอ …ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่เธอจะยอมรับได้ !

แอสทริดมองไปที่ใบหน้าอันขุ่นมัวของลิเลียน ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึม

“ตอนนี้เจ้าจงทิ้งความกังวลเหล่านั้นทั้งหมดไป แล้วลองสัมผัสที่หัวใจถามตัวเองว่ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ รึเปล่า ?”

“คุณกำลังหมายถึงอะไรเหรอคะ ?”

“เจ้าแน่ใจหรือว่าความรู้สึกที่มีต่อโรเอลจำกัดอยู่แค่เครือญาติในฐานะพี่สาว ? เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าอาจจะแสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาในฐานะเครือญาติ เพราะเจ้ากำลังพยายามจะเติมเต็มช่องว่างในใจหรือละสายตาจากสิ่งอื่น”

“ฉ…ฉัน…”

แอสทริดสัมผัสได้ถึงความรู้สึกไม่ลงรอยกันในหัวใจของลิเลียน และถามต่อไปตรง ๆ

กลับกันแล้ว ดวงตาของลิเลียนเริ่มสั่นไหวด้วยความตกใจและสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเริ่มสงสัยในความรู้สึกของตัวเอง

เมื่อเห็นสิ่งนี้ แอสทริดก็ถอนหายใจอีกครั้ง

“ใจเย็น ๆ เจ้ายังมีเวลาเหลือเฟือที่จะคิดทบทวน เจ้าไม่จำเป็นต้องรีบตัดสินใจ แต่เจ้าควรที่จะคิดให้ถี่ถ้วน เพื่อไม่ให้มีใครมาแซงหน้าเจ้าไปได้ หากคนอื่นสามารถคว้าตัวเขาไปได้ก่อนเจ้า มันอาจจะจบลงเลยก็ได้”

“พวกเจ้าทั้งคู่เป็นทายาทในตระกูลของเรา และที่น่าทึ่งกว่านั้นคือความจริงที่ว่าเจ้าไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือด ข้าหวังว่าพวกเจ้าสองคนจะกลายเป็นคู่รักที่มีความสุข แม้ว่ามันอาจจะทำให้การขยายแผนภูมิต้นไม้ครอบครัวของเรามีประสิทธิภาพน้อยลง แต่ใครจะรู้ ลูกของพวกเจ้าอาจจะเป็นเลือดบริสุทธิ์ก็ได้”

“เลือดบริสุทธิ์ ?”

คำอันแสนคุ้นเคยนี้ทำให้ลิเลียนเงยหน้าขึ้น แอสทริดมองไปที่เธอและพยักหน้าอย่างจริงจัง

“เจ้าที่เป็นชาวออสทีน น่าจะคุ้นเคยกับคำว่า ‘เลือดบริสุทธิ์’ ดี แม้การที่เจ้าเป็นคนของแอคเคอร์มันน์ จะทำให้เจ้าอาจจะสงสัยเกี่ยวกับแนวคิดเลือดบริสุทธิ์ เพราะคนในตระกูลเจ้าใช้แนวคิดนี้เป็นเครื่องมือในการสร้างความชอบธรรมและการรวมอำนาจ”

“อย่างไรก็ตาม แนวคิดเรื่องเลือดบริสุทธิ์มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ แม้ว่ามันจะไม่ใช่ตัวชี้วัดคุณภาพของเชื้อสายขุนนาง แต่หากย้อนกลับไปในสมัยโบราณ มันก็ใช้อ้างอิงถึงพลังทางสายเลือด เช่นในกรณีของเจ้ากับโรเอล”

“เมื่อผู้ครอบครองพลังทางสายเลือดเดียวกันที่ไม่ผูกพันทางสายเลือดมารวมกัน มีโอกาสที่พวกเขาจะให้กำเนิดบุตรที่มีความสามารถทางสายเลือดที่แข็งแกร่งกว่า นั่นคือความลับที่แท้จริงของเลือดบริสุทธิ์ ทฤษฎีเลือดบริสุทธิ์ที่ใช้กันในจักรวรรดิออสทีนนั้นไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าเรื่องไร้สาระ”

ความหวังเล็ก ๆ ผุดขึ้นในหัวใจของลิเลียนขณะที่ฟังคำอธิบายของแอสทริด เธอลูบท้องของเธอโดยไม่รู้ตัวพลางเหลือบไปมองที่โรเอล

ลูกของพวกเรา…

คำพูดเหล่านั้นทำให้หัวใจของลิเลียนอบอุ่น จิตใจของเธอเริ่มร้อนรนขึ้นอย่างช้า ๆ ระหว่างที่เธอจ้องมองไปที่โรเอล