ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 342: ทาสการตลาด - novel-lucky

บทที่ 342: ทาสการตลาด

สถานที่ยอดนิยมสำหรับคู่รักในทวีปเซียคือที่ไหน ?

แต่ละอาณาจักรต่างก็มีคำตอบแตกต่างกันไปสำหรับคำถามนี้

บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ทางตอนใต้ของจักรวรรดิออสทีนคงจะตอบว่าป่าลูว์มัน สถานที่ในตำนานที่จักรพรรดิชาร์ลส์ที่ 2 มอบผีเสื้อประกายแสงราตรีให้กับมเหสีของเขา โดยทุก ๆ เดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี ตระกูลมิลตันจะจัดงานเลี้ยงสุดหรูสำหรับเหล่าขุนนางด้วยกิจกรรมมากมายที่จะทำให้ผู้เข้าร่วมได้รับประสบการณ์ที่ดี

ทว่าสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ทางตอนเหนือ ซึ่งใกล้กับเมืองหลวงมากกว่า พวกเขามีแนวโน้มที่จะเลือกเขตการปกครองภายใต้จักรวรรดิออสทีนแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘เขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์’

เขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ เป็นเขตการปกครองภายใต้จักรวรรดิออสทีนที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่ง มันเป็นเขตฯที่ค่อนข้างใหญ่ ตั้งอยู่ในดินแดนแห่งน้ำแข็งทางตอนเหนือติดกับ อาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์ ที่ดินนั้นขาดความอุดมสมบูรณ์ไม่เหมาะสำหรับการทำการเกษตร และแทบไม่มีทรัพยากรอันมีค่าใด ๆ เลย มันยากจนมาก ถึงขนาดที่จักรวรรดิออสทีนที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานก็ยังไม่เลือกที่จะไม่ผนวกมันเข้ามาร่วมเป็นพื้นที่โดยตรงของพวกเขา

แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายศตวรรษหลังจากการอพยพครั้งใหญ่ มาตรฐานการครองชีพโดยเฉลี่ยของประชากรเริ่มดีขึ้น ส่งผลให้อุตสาหกรรมบางอย่างเจริญรุ่งเรืองในเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์

ทุกฤดูร้อน แสงออโรร่าจะสาดส่องลงไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนของเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ กลายเป็นหนึ่งในทิวทัศน์ธรรมชาติไม่กี่แห่งที่คนในทวีปเซียชื่นชอบ แม้ว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยเลือกพักผ่อนในเมืองอันพลุกพล่านก็ตาม

ในสมัยโบราณ แสงออโรร่าถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์แสดงถึงการยอมรับจากเทพีเซีย และเป็นหัวข้อมากมายในหลาย ๆ ตำนาน ในรูปแบบของลางบอกเหตุ แต่สำหรับคู่รักแล้ว ความหมายนั้นแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง เนื่องจากมีผู้คนเชื่อกันว่าคู่รักที่ได้ดูแสงออโรร่าด้วยกันจะได้รับพรจากเทพีเซีย

…ใช่แล้ว นี่ต้องเป็นเรื่องราวที่เอาไว้ใช้เรียกนักท่องเที่ยวอย่างแน่นอน !

อย่างไรก็ตามการโกหกย่อมฟังดูน่าเชื่อถือ เมื่อถูกสำรอกออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ข่าวลือดังกล่าวได้แพร่กระจายไปทั่วจักรวรรดิออสทีนมาเป็นเวลาหลายศตวรรษ จนมันสามารถพัฒนามาเป็นตำนานในยุคปัจจุบันได้

ผู้คนจำนวนมากเชื่อในเรื่องราวนี้ ทำให้เขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับคู่รักที่มีชื่อเสียงสำหรับเหล่าขุนนางของจักรวรรดิออสทีน และอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์ ในทุก ๆ เดือนพฤษภาคม คู่บ่าวสาวและคู่หมั้นจำนวนมากจะเดินทางไปยังภูเขาหิมะในเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ ทำให้ท้องถนนเต็มไปด้วยรถม้าหรูหรามากมาย ก่อเกิดเป็นวัฏจักรอันประเสริฐ

ตำนานนี้ดึงดูดผู้คนให้เข้ามาที่เขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ ทำให้เรื่องราวนี้ยิ่งน่าเชื่อถือมากขึ้น อันที่จริง มีเรื่องราวโรแมนติกมากมายเกี่ยวกับบุคคลที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ที่เคยมาเยือนเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ว่ากันว่ากอร์มันที่ 2 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิออสทีนได้ไปเยือนเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ ภายใต้ข้ออ้างว่ามาเที่ยวชมสถานที่เพื่อสำรวจพื้นที่สำหรับแผนการขยายดินแดน ขณะที่เขากำลังชื่นชมแสงออโรร่า เขาก็บังเอิญพบกับองค์หญิงแห่งเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ ทั้งสองคนรู้สึกว่าตนเองถูกดึงดูดเข้าหากันในทันที ความรักเบ่งบานระหว่างขึ้นระหว่างพวกเขา จนในที่สุดทั้งคู่ก็แต่งงานกัน

เนื่องจากการเผชิญหน้าครั้งนี้ กอร์มันที่ 2 จึงมองว่าเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์นั้นเป็นดินแดนที่ได้รับพรจากเทพีเซีย และตัดสินใจยกเลิกแผนการรุกรายไป ทันใดนั้นวิกฤตก็พลิกผันด้วยความรักของพวกเขาที่รวมกันเป็นหนึ่ง

เรื่องราวดังกล่าวได้รับความนิยมอย่างมากตามท้องถนน ไม่นานนักมันก็ถูกตีพิมพ์เป็นในหนังสือ อย่างไรก็ตามโรเอลมีความสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์เป็นอาณาจักรที่อ่อนแอ และไม่สามารถควบคุมชะตากรรมของตนเองได้ การที่เขตการปกครองของพวกเขาอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ เพราะมันทำหน้าที่เป็นกันชนให้กับจักรวรรดิออสทีน และอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์

สำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับแสงออโรร่าที่นำพากอร์มันที่ 2 และองค์หญิงของเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์มาเจอกันนั้น…

คิดว่าองค์หญิงแห่งเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ จะกล้าปฏิเสธข้อเสนอจากจักรพรรดิของจักรวรรดิออสตินลงรึไง ? ใครจะไปกล้า ?!

โรเอลมีความดูถูกฝังลึกต่อจักรวรรดิออสทีน เขาจึงพ่นลมหายใจด้วยความรังเกียจตามสัญชาตญาณ เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินการโอ้อวดจากพวกเขา แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่คาดหวังของลิเลียน ขณะที่เธอเล่าเรื่องราวความรักนี้ เขาก็ไม่สามารถพูดมันออกมาและทำลายจินตนาการของเธอได้

เฮ้อ เห็นแก่รุ่นพี่ลิเลียน เราจะปล่อยมันไปสักครั้งก็ได้

นอกเหนือจากเรื่องราวตำนานความรักแล้ว ยังมีเหตุผลเชิงปฏิบัติว่าทำไมพวกเขาจึงควรมุ่งหน้าไปยังเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์

มันอยู่ไม่ไกลจากเมืองเลนสเตอร์และมีความหนาแน่นของประชากรสูง ซึ่งส่วนใหญ่จะประกอบด้วยนักท่องเที่ยว พวกเขาจะสามารถผสมผสานเข้ากับฝูงชนได้อย่างง่ายดาย ทำให้ยากสำหรับศัตรูที่จะตามหาตัวพวกเขา แม้ว่าอีกฝ่ายจะสามารถจำกัดตำแหน่งของพวกเขาให้แคบลงได้ก็ตาม

อีกอย่างมันก็น่าจะสนุกดีที่ได้ไปสรวงสวรรค์สำหรับคู่รักกับรุ่นพี่…

โรเอลเกาศีรษะอย่างเชื่องช้า ขณะที่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของลิเลียน

เมื่อตัดสินใจเลือกจุดหมายปลายทางแล้ว ทั้งสองก็ลงมือปฏิบัติ พวกเขาเก็บของทุกอย่างที่ต้องการและลบร่องรอยทั้งหมดในคฤหาสน์ก่อนออกเดินทาง

เนื่องจากสภาพที่อ่อนแอของโรเอล จึงไม่มีทางที่เขาจะไล่ตามได้ทันลิเลียนแม้ว่าจะวิ่งตามอย่างสุดกำลัง เขาจึงคิดว่าลิเลียนจะเรียกทหารของเธอมาอุ้ม ทว่าเด็กสาวกลับเลือกที่จะรับงานนี้แทนการปล่อยให้ลูกน้องของเธอทำงาน

“รุ่นพี่ แบบนี้คุณจะไม่เหนื่อยเกินไปหน่อยเหรอ ?”

“เธอลืมไปแล้วหรือ ว่าฉันเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติระดับสูง ? เธอแทบจะไม่มีน้ำหนักอะไรเลย ไม่ต่างไปจากดาบทั่ว ๆ ไป นอกจากนี้… ทำแบบนี้เองก็น่าจะอบอุ่นกว่าสำหรับเธอด้วยใช่ไหมล่ะ ?”

ลิเลียนดึงโรเอลเข้ามาใกล้ ๆ ร่างกายของเธอพร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปาก กลิ่นหอมและความนุ่มนวลทำให้เด็กชายหน้าแดงด้วยความเขินอาย

“เราต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะเธอยังอยู่ในสภาพที่อ่อนแอ มันคงจะไม่ดีแน่ถ้าหากเธอเป็นหวัด เชื่อฉันเถอะ อย่าทำให้ฉันต้องโกรธเลย”

ลิเลียนพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงเริ่มเดินทางเข้าไปในป่า

ในไม่ช้าทิวทัศน์ของโรเอลก็เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่มและท้องฟ้าสีคราม… เช่นเดียวกับใบหน้าอันไร้ที่ติ ดูสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าเขาจะมองจากมุมไหน

เมื่อได้ฟังเสียงของสายลมและเสียงหัวใจของหญิงสาว โรเอลก็อดคิดไม่ได้ว่าชะตากรรมนั้นเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้จริง ๆ

เมื่อหนึ่งเดือนก่อน คงไม่มีใครจินตนาการว่าทั้งสองคนจะสนิทสนมกันมากถึงขนาดนี้ ดวงตาที่จ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาก่อนพิธีเปิด ตอนนี้กำลังมองมาที่เขาด้วยความรัก

เนื่องจากไม่มีอะไรต้องทำมากนัก โรเอลจึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้เพื่อดูระบบ ซึ่งก็ทำให้เขาต้องตกใจกับสิ่งแรกที่ได้เห็น

(แต้มความสนใจ +100,000)

อะ อะไรกัน ?

สิ่งแรกที่โรเอลทำเมื่อเห็นตัวเลขนี้ คือการตรวจสอบอีกครั้งว่าอ่านเลขศูนย์ถูกต้องรึเปล่า จากนั้นเขาก็ขยี้ตาเพื่อดูว่ามันคือภาพลวงตาหรือของจริง จนถึงครั้งที่สามที่โรเอลอ่านยืนยันในใจ เด็กชายถึงจะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นว่ามันเป็นตัวเลขหกหลักจริง ๆ

น... นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ ?

โรเอลมองไปที่ตัวเลขในระบบก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองลิเลียน เขาตกใจมากจนแทบพูดไม่ออก

เขาเข้าใจดีว่า ไม่แน่เด็กสาวที่เป็นนางเอกของเกมอายออฟโครนิเคิลมักจะมีความรักใคร่มากกว่าคนปกติ แต่นี่มันก็เยอะเกินไป ! โรเอลไม่เคยคิดมาก่อน ว่ามันจะเป็นไปได้ที่เขาจะได้รับแต้มความสนใจ เกิน 80,000 แต้มของชาร์ล็อต แต่เขาประเมินพลังแห่งความรักต่ำไปอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความสัมพันธ์ของโรเอลกับลิเลียนเองก็นับว่าซับซ้อนกว่าของชาร์ล็อต นอร่า และคนอื่น ๆ มาก การสั่นพ้องของสายเลือดทำให้พวกเขารู้สึกถึงความใกล้ชิดระหว่างกัน หากมองจากมุมมองนี้ มันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่ลิเลียนจะสามารถทำลายสถิติเก่าได้

นอกจากนี้ การระเบิดครั้งเดียวก็ไม่ได้เป็นตัวชี้วัดความรู้สึกเชิงปริมาณของลิเลียนที่มีต่อเขา ยกตัวอย่างเช่นกรณีของอลิเซีย แต้มความสนใจที่เขาได้รับจากเธอไม่เคยถึง 100,000 แต้ม แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้รู้สึกชอบเขาน้อยไปกว่าคนอื่น ๆ ใช่ไหมล่ะ ?

ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน

โรเอลรู้ดีว่าอลิเซียรักเขามากแค่ไหน เธอมักจะให้แต้มความสนใจอย่างต่อเนื่องกับเขา ตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงหลักพัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอคือยอดสะสมสูงสุด

ไม่ว่าจะในกรณีใด มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่โรเอลได้รับแต้มความสนใจมาจำนวนมหาศาลมาจากสิ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่เก็บเอาไปคิด ขณะเดียวกันก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่เพิ่มมากขึ้น และดึงดูดความสนใจของเขาในตอนนี้

【ดอกเบี้ยเงินกู้ : 3778, 3779, 3780…】

เมื่อเห็นผลรวมดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นทุก ๆ สอง สามวินาที โรเอลก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจดวงน้อย ๆ ของเขากำลังจะระเบิดจากความเครียด แม้ว่าเด็กชายจะปกครองเขตการปกครองแอสคาร์ดมาหลายปีแล้ว แต่ในใจเขาก็ยังเป็นคนขี้เหนียว ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีคนกำลังหั่นชิ้นส่วนหัวใจออกไปในทุก ๆ ครั้งที่ยอดรวมดอกเบี้ยเพิ่มขึ้น

บ้าที่สุด ! ใครเป็นคนออกแบบอินเทอร์เฟซนี่กันเนี่ย ? อยากจะให้เราเครียดจนตายรึไง ?

ดวงตาของโรเอลแดงก่ำด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาอยู่ในอ้อมแขนของลิเลียน เขาคงจะส่งเสียงคำรามเพื่อระบายความหงุดหงิดไปแล้ว

ให้ตายสิ เรารู้สึกเหมือนกำลังตกเป็นทาสของระบบเลย…

“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ ? ดวงตาของเธอดูแดง ๆ นะ”

“… ไม่มีอะไรหรอกครับรุ่นพี่ แค่เม็ดทรายเข้าตาผมเฉย ๆ ”

โรเอลถอนหายใจ พร้อมตัดสินใจว่าจะเพิกเฉยต่อยอดรวมดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นี้ นี่ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาคิดเรื่องเงิน เพราะตอนนี้มีบางอย่างที่สำคัญกว่านั้นอยู่

แม้ว่าลิเลียนจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องเขา แต่เด็กชายก็ไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองไร้อำนาจใด ๆ ต่อไปแบบนี้ได้ ถ้าร่างกายไม่สามารถช่วยได้ล่ะก็ เขาก็มีแต่จะต้องขอความช่วยเหลือจากระบบ

โรเอลมองดูแต้มความสนใจที่ตนเองมีพร้อมกัดฟันแน่น

ได้เวลาเลือกซื้อของแล้ว !