ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 354: ปมในใจ (1)
บทที่ 354: ปมในใจ (1)
ภายใต้ท้องฟ้าที่มีแสงจันทร์สาดส่อง นอร่ายังคงมองโรเอลด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะหันกลับไปมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ทว่ารอยยิ้มของเธอเริ่มดูเคร่งเครียดขึ้นมาเล็กน้อย
ห่างออกไปไม่กี่ก้าว ชาร์ล็อตชะงักด้วยความตกใจ จากนั้น จู่ ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นในหัวของเธอ ใบหน้าของเด็กสาวเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมก่อนจะก้มศีรษะลง เธอเดินไปที่ด้านข้างของนอร่าและมองไปที่โรเอลโดยไม่พูดอะไร
ดวงตาของโรเอลสั่นเล็กน้อย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเด็กสาวทั้งสองคน เขายิ้มออกมาแล้วตอบกลับไป
“เธอกำลังพูดอะไรน่ะนอร่า ? พวกเราคือ…”
“คนรัก มันเป็นเช่นนั้นมาตั้งแต่พวกเราอายุเก้าขวบ แม้ว่าเจ้าและข้าจะไม่เคยพูดออกมาอย่างชัดเจน แต่เจ้าก็ควรตระหนักถึงมันให้มากกว่านี้”
“…”
การตอบสนองอย่างสงบของนอร่าทำให้โรเอลพูดไม่ออก เมื่อเห็นสิ่งนี้เธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดต่อ
“เจ้าน่าจะรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เจ้ากลับเลือกที่จะละสายตาไปจากมัน ข้าเข้าใจว่าเจ้าเป็นแบบนี้เพราะอะไร ตัวตนของพวกเราสร้างเรื่องที่ซับซ้อนมากมาย ทำให้มีหลายสิ่งที่เจ้าต้องพิจารณา และข้าก็ไม่เคยตำหนิเจ้าในเรื่องนั้น ข้ายินดีที่จะให้เวลาและพื้นที่ส่วนตัวกับเจ้าในการคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ”
“แต่สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้มันเลยขีดจำกัดความอดทนของข้าไปแล้ว”
นัยน์ตาของนอร่ามีความผิดหวังแสดงออกมา ส่วนชาร์ล็อตเองก็หันหน้าหนีเพื่อซ่อนความเศร้าโศกของตัวเอง
ทั้งนอร่าและชาร์ล็อตเกิดมาพร้อมกับช้อนทองในปาก ทั้งคู่ต่างได้รับพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมและภูมิหลังอันสูงส่ง ทำให้ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนหวังที่จะจีบพวกเธอและแต่งงานด้วย พวกเธอไม่ได้อ่อนแอจนต้องมาประจบประแจงผู้ชาย ตรงกันข้ามพวกเธอต่างก็เป็นคนที่หยิ่งผยอง
พวกเธอรู้ดีว่าสายสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอกับโรเอลนั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาง่าย ๆ และความรู้สึกที่มีต่อเขานั้นลึกซึ้งมาก ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกที่จะเก็บกดความรู้สึกของตัวเองและยอมให้คนอื่นมีตัวตนในความสัมพันธ์นี้
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป
นอร่ากำหมัดแน่นและพูดคำที่น่ากลัวออกมา
“ข้าเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจ้ากำลังทุกข์ทรมานกับผลข้างเคียงของสถานะผู้เฝ้ามอง และข้าเองก็เข้าใจว่าตอนนี้เจ้าไม่มีพลังอำนาจ แต่ต่างจากครั้งก่อนที่เจ้าอยู่กับชาร์ล็อต เจ้าเป็นคนตัดสินใจทิ้งพวกเราในครั้งนี้… จริงไหม ?”
“!”
ร่างกายของโรเอลสั่นเทิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรคำตอบก็ชัดเจนอยู่แล้วผ่านปฏิกิริยาที่แสดง ชาร์ล็อตรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงเพราะความสิ้นหวัง และดวงตาก็เริ่มที่จะชื้นขึ้น
นี่คือสิ่งที่ทิ่มแทงใจเด็กสาวมาระยะหนึ่งแล้ว เธอเคยเห็นโรเอลและลิเลียนโอบกอดกันที่ระเบียง และไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร ดูเหมือนว่าเขาจะถูกลิเลียนบังคับให้ต้องจากพวกเขาไป
หากโรเอลไม่ได้ถูกบังคับหรือถูกหลอกให้หนีไปด้วยกันกับลิเลียน การกระทำในครั้งนี้ก็คงไม่ได้ต่างอะไรไปจากการหลบหนี
มันทำให้ชาร์ล็อตรู้สึกตกใจเมื่อนึกถึงความหมายแฝงของสิ่งนั้น
“มีเหตุผลอะไรที่ทำให้เจ้าทิ้งพวกเราและหนีไปกับผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ ? เจ้าน่าจะรู้ดีว่าการกระทำของเจ้ามีความหมายยังไง ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าคิดอะไร ข้าจะได้พิจารณาความสัมพันธ์ของเราใหม่ตามคำตอบของเจ้า”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเรื่องนี้ที่จะส่งผลกระทบต่อพันธมิตรระหว่างตระกูลเซไซต์ และตระกูลแอสคาร์ด เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่เคียงข้างกันแล้ว แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ…”
คำพูดเหล่านั้นถูกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่กลับฟังดูเย็นชาในหูของโรเอล เมื่อมองไปยังเด็กสาวสองคนตรงหน้า เด็กชายก็รู้สึกเหมือนกำลังมีบางอย่างบีบรัดหัวใจของเขาเอาไว้แน่น ความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะสูญเสียบางอย่าง ทำให้โรเอลรู้สึกหวาดกลัวไปจนถึงกระดูกดำ
ในที่สุดโรเอลก็เข้าใจว่าตัวเองกำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน
ครั้งนี้เราทำร้ายหัวใจของพวกเธอจริง ๆ ไม่ดีแล้ว เราต้องรีบอธิบายให้พวกเธอโดยเร็ว !
“ม…มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ รุ่นพี่กับฉันเป็นญาติกันทางพลังสายเลือด นั่นเป็นเหตุผลที่…”
“ญาติทางพลังสายเลือด ? มิน่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้พยายามปกป้องเจ้าสินะ”
นอร่าผงกศีรษะด้วยความตระหนัก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเธอเลย
“โรเอล นั่นอธิบายได้เพียงแค่ว่าทำไมลิเลียนถึงช่วยเจ้า ไม่ใช่เหตุผลที่เจ้าทิ้งพวกเรา เจ้าตั้งใจที่จะโยนปัญหานี้ให้กับเธองั้นเหรอ ?”
“ไม่ ไม่ มันเป็นเพราะผลข้างเคียงอันแปลกประหลาดของฉัน มันสามารถย้อนเวลาให้กับคนคนหนึ่งได้ ซึ่งนั่นอาจทำให้พวกเธอลำบากได้ถ้า ใครในตระกูลของพวกเธอรู้เรื่องนี้…”
เสียงของโรเอลค่อย ๆ จางหายไปในขณะที่เขาตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติมากเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังพูดไป และราวกับสถานการณ์อยากตอบสนองต่อลางสังหรณ์ของเขา เด็กสาวทั้งสองจ้องมองโรเอลด้วยสายตาที่น่ากลัวแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่นอร่าจะสรุปสิ่งที่เด็กชายพูดด้วยเสียงอันสั่นเครือ
“เจ้ากำลังจะสื่อว่า ถ้าชาร์ล็อตกับข้ารู้ผลข้างเคียงของเจ้า… พวกเราอาจจะทรยศเจ้าเพื่อสมาชิกในตระกูลงั้นเหรอ ? พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ… เจ้าไม่เชื่อใจพวกเราเลยหรือ ?
“ท…ที่รัก นั่นคือสิ่งที่คุณคิดจริง ๆ หรือ ?”
เมื่อถึงจุดนี้โรเอลก็รู้สึกสับสนมากจนไม่สามารถแม้แต่จะรวมความคิดของตัวเองเข้าด้วยกันได้อีกต่อไป รอยยิ้มอันตึงเครียดบนใบหน้าของนอร่าจางหายไปโดยสิ้นเชิง เธอจ้องไปที่โรเอลด้วยดวงตาสั่นเทาพร้อมพูดด้วยเสียงแหบพร่า
“ท่านปู่ของข้าแก่มากแล้วก็จริง แต่เจ้าลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราคือตระกูลเซไซต์ ! ความพยายามใด ๆ ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอายุขัยของตนเองถือเป็นการดูหมิ่นเทพีเซีย ท่านปู่ของข้าและข้าไม่มีทางเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรแบบนั้นแน่ !”
“ท่านพ่อของข้าและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ของตระกูลโซโรฟยาอาจจะใกล้ถึงขีดจำกัดอายุขัยของพวกท่าน และกำลังจะเสียชีวิตในไม่ช้าก็จริง แต่นั่นถือเป็นคำตัดสินของโชคชะตา ที่รักคิดว่าข้าจะขอให้เจ้าช่วยชีวิตพวกท่านจริง ๆ งั้นเหรอ ?”
“ไม่ ฉัน…ฉัน…”
เมื่อต้องเผชิญกับการระเบิดอันโกรธเคืองของพวกเธอ โรเอลก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเย็นลง เด็กชายอยากอธิบายให้พวกเธอฟังว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด แต่สมองของเขานั้นหยุดทำงานไปแล้ว เนื่องจากคำพูดของพวกเธอทำให้เขาคิดอะไรไม่ออก
เมื่อขาดการตอบสนอง แสงแห่งความหวังสุดท้ายที่เหลืออยู่ในดวงตาของนอร่าก็ดับลงไปในที่สุด
“เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ โรเอล”
“น...นอร่า ?”
“ขอโทษด้วย… แต่ข้าว่าเราจบกันแค่นี้ดีกว่า”
“ร..รอเดี๋ยวก่อน !”
โรเอลที่กำลังตกใจรีบวิ่งไปคว้ามือของนอร่าเอาไว้ แต่อีกฝ่ายกลับถอยออกมาก่อนจะหันหลังไปจากเขา ชาร์ล็อตลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดเธอก็ปาดน้ำตาและเดินจากไปเช่นกัน
เมื่อมองดูเด็กสาวทั้งสองที่ค่อย ๆ แยกตัวออกจากเขาไป โรเอลก็รู้สึกว่าเลือดของเขาแข็งตัวขึ้น ความโศกเศร้าที่ไม่อาจทนได้พุ่งโถมเข้ามาในจิตใจ บีบคั้นทุกประสาท แม้แต่สมองที่หยุดนิ่งก็ยังเข้าใจโดยสัญชาตญาณว่าเกิดอะไรขึ้นภายใต้การกระตุ้นอันรุนแรงนี้
เราเพิ่งถูกพวกเธอทิ้ง
บางคนเคยบอกว่าการเลิกรานั้นรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น แต่โรเอลคิดว่ามันน่ากลัวและเจ็บปวดกว่าความตายมาก ต่อหน้าที่ความเจ็บปวดอันบีบคั้นหัวใจ แม้แต่การจู่โจมอันน่าสะพรึงกลัวของราชาจอมเวทก็ไม่อาจเทียบได้
เราไม่อยากจะสูญเสียพวกเธอไป เราไม่ต้องการที่จะสูญเสียพวกเธอไป
น่าแปลกที่ตอนนี้ในที่สุดโรเอลก็เริ่มเข้าใจหัวใจของตัวเอง
นี่เราไม่ไว้ใจนอร่ากับชาร์ล็อตงั้นเหรอ ?
ไม่อย่างแน่นอน โรเอลไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรที่จะบอกพวกเธออยู่แล้วตั้งแต่ต้น แล้วอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องไปกับลิเลียนโดยไม่บอกพวกเธอ ?
กลัวว่าข่าวจะรั่วไหลงั้นเหรอ ?
นั่นก็เป็นไปได้ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าโรเอลจะไม่มีวิธีที่ปลอดภัยในการส่งข่าวไปหาพวกเธอ
ความจริงก็คือโรเอลสามารถหาเหตุผลให้ตัวเองได้นับไม่ถ้วนว่า ทำไมเขาถึงตัดสินใจแบบนั้น มันมีเหตุผลบางอย่างที่ลึกซึ้งในตัวเขาคอยกระตุ้นให้เขา ยอมทำตามการตัดสินใจของลิเลียนแทนที่จะค้นหาทางเลือกอื่น
โรเอลใช้เวลาสองสามวินาทีถัดมา ผ่าศีรษะของตัวเองอย่างลนลาน พยายามทำความเข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เขารู้โดยสัญชาตญาณว่าตนเองมีโอกาสเพียงครั้งเดียว และเขาต้องหาคำตอบที่ดีที่สุดในตัวเขาให้ได้ เพื่อที่จะทำให้ทั้งสองเข้าใจ ไม่เช่นนั้นเขาอาจสูญเสียพวกเธอไปตลอดกาล
และแล้วในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้ โรเอลรู้สึกว่าในที่สุดเขาก็สามารถเข้าใจความคิดที่แท้จริงของตัวเองได้
“นั่นเป็นเพราะฉันกลัวว่าจะเสียพวกเธอทั้งสองคนไป !”
YOU MAY ALSO LIKE
