ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 356: มันเป็นเรื่องหลอกลวง !
บทที่ 356: มันเป็นเรื่องหลอกลวง !
“มันคือออโรร่า !”
ช่วงเวลาที่แสงสีชมพูเริ่มปรากฏขึ้นบนท้องฟ้ายามค่ำคืน เสียงเชียร์ก็ดังก้องกังวานไปทั่วเมือง ในคฤหาสน์อันว่างเปล่า ทั้งสามคนที่กำลังกอดกันต่างเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
มีแสงอยู่ด้วยกันเจ็ดสีที่แสงออโรร่าจะสามารถส่องออกมาได้ และสีชมพูเป็นสีที่หายากที่สุด มันปรากฏขึ้นไม่เกินสองสามครั้งในประวัติศาสตร์อันยาวนานของเขตการปกครองของดยุกเอิร์ลโบรวล์ และได้รับการกล่าวขานว่าเป็นตัวแทนของความรักอันหอมหวาน
หลังจากแสงออโรร่าปรากฏขึ้น พลุก็ถูกจุดขึ้นมาเพื่อสร้างภาพอันสวยงามควบคู่ไปกับแสงออโรร่า
ภายใต้ทิวทัศน์อันสวยงามและบรรยากาศอันหอมหวานแห่งความรัก เด็กสาวทั้งสองก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์อันรุนแรง อย่างไรก็ตามสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือแสงออโรร่าอันสวยงามได้ทำให้เกิดวิกฤตขึ้นมาในไม่ช้า
“มันเป็นแสงออโรร่าสีชมพูจริง ๆ สินะ ข้าได้ยินมาว่าเป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่แสงออโรร่าสีชมพูไม่ได้ปรากฏขึ้นมา นี่เป็นลางดีจริง ๆ ช่างเหมาะสมสำหรับคู่รักอย่างเรา”
“สวยจริง ๆ คู่รักที่คุณพูดถึง คือดิฉันกับที่รักใช่ไหม ?”
เด็กสาวทั้งสองคนต่างเดาเอาเองว่านี่เป็นพรที่ส่งตรงมาถึงโรเอลและตัวพวกเธอ ทว่าความแตกต่างในการรับรู้ของทั้งสอง กลับทำให้ใบหน้าของพวกเธอขมวดขึ้น และเริ่มหันมาสบตากัน
“เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ? เจ้าลืมไปแล้วเหรอ ว่าข้าเป็นคนที่หลอก… แค่ก ข้าเป็นคนที่ทำให้โรเอลตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเองก่อน ส่วนเจ้าเป็นแค่แจกันที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เจ้าแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ !”
“ดิฉันแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยงั้นเหรอ ? บท… แค่ก ! คำพูดอันคาดไม่ถึงของคุณมันน่าตกใจเกินไป ! คุณคิดว่าดิฉันจะตัดบทแทรกเข้าไปในสถานการณ์นั้นได้จริง ๆ เหรอ”
ความแตกต่างในมุมมองเกี่ยวกับแสงออโรร่าทำให้เกิดการโต้เถียงระหว่างนอร่าและชาร์ล็อต เมื่อสังเกตเห็นการเลือกคำพูดของพวกเธอ โรเอลอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เดี๋ยวนะ หลอก ? บท ? ทำไมเรารู้สึกเหมือนว่าตัวเองเพิ่งโดนต้มซะเปื่อยกันล่ะ ?
สาว ๆ ที่กำลังโต้เถียงต่างสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของโรเอล ใบหน้าของพวกเธอก็ซีดลงราวกับกำลังพูดคำว่า ‘แย่แล้วสิ’
ดวงตาของโรเอลค่อย ๆ เบิกกว้างขณะที่เขาหวนคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้
มีบางอย่างที่แปลก ๆ… แปลกมาก ๆ
นอร่าบอกว่าพวกเราสองคนเป็นคู่รักกันตั้งแต่อายุเก้าขวบ… มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเรอะ ?
ถ้าจำไม่ผิด ฉันพยายามหลบเลี่ยงมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ! ก็ยอมรับแหละว่ารู้สึกสนใจเธอพอสมควร แต่ก็ยังไม่ไปถึงขั้นคู่รักไม่ใช่รึไง ? พวกเรายังไม่ได้สารภาพรักกันเลยด้วยซ้ำ !
นอกจากนี้ เราก็ไม่ค่อยได้ใช้เวลาร่วมกัน ช่วงเวลาระหว่างเราเองก็มีน้อยมาก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ครั้งเดียวที่ได้จูบกัน คือครั้งเดียวที่อยู่ในสถานะผู้เฝ้ามอง ตอนที่ฉันกำลังทรุด และเธอก็อยากเติมพลังเวทย์เพื่อรักษาให้
เดี๋ยวนะ แบบนี้เรียกว่าคู่รักได้แล้วเหรอ ?
สำหรับชาร์ล็อต ฉันคงถือได้ว่าเป็นคู่หมั้นของเธอ และก็สัญญาไว้แล้วว่าจะปกป้องเธอ แต่ถ้าจะบอกว่าพวกเราเป็นคู่รักกันละก็… มาคิด ๆ ดูแล้ว ชาร์ล็อตก็แทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยไม่ใช่รึไง ?
เดี๋ยวก่อนนะ นี่หมายความว่าฉันถูกหลอกจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย ?
ไม่ ๆๆ นั่นไม่ถูกต้อง เพราะฉันรู้สึกปวดร้าวหัวใจจริง ๆ ตอนที่ทั้งสองคนเดินออกไปก่อนหน้านี้ ความรู้สึกก่อนหน้านี้มองยังไงก็เหมือนกับการเลิกรา
ว่าไงนะ ? มันรู้สึกเหมือนเป็นการเลิกราก็จริง… แต่ในอีกบริบท มันก็อาจเป็นอย่างอื่นได้เหมือนกันนี่
เมื่อเข้าใจความคิดของตนเองแล้ว โรเอลก็จ้องเขม็งไปที่เด็กสาวทั้งสองคนตรงหน้า แต่ทั้งสองกลับหลบสายตาจากเขาเสียอย่างนั้น
“นอร่า ชาร์ล็อต ฉันมีคำถามที่อยากจะถามพวกเธอ ฉันกลายเป็นคนรักของพวกเธอตอนไหนกันแน่ ? ฉันไม่คิดว่าเราเคยคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ”
“แค่ก ๆ เรื่องนั้น เจ้าน่าจะรู้ว่าบางสิ่งก็ไม่จำเป็นจะต้องพูดออกมาดัง ๆ ความรู้สึกบางอย่างไม่จำเป็นต้องถ่ายทอดด้วยคำพูดเสมอไป”
“ใช่แล้ว ใครบอกว่าความสัมพันธ์ต้องได้รับการยืนยันด้วยคำพูดกันล่ะที่รัก”
“อย่างนั้นเหรอ ? พวกเธอไม่คิดเหรอว่าการให้สิ่งที่สำคัญอย่างความรักแบบชายหญิงเป็นความเข้าใจโดยปริยายมันง่ายเกินไป ? ฉันรู้สึกว่าพวกเธอจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ”
เมื่อเห็นรอยยิ้มอันตึงเครียดของสาว ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหน้า โรเอลก็พูดพร้อมกับกัดฟันกรอด
“ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีคนพยายามบิดเบือนความรู้สึกของฉัน ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์กันแบบคู่รัก เพื่อทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขยะที่ทอดทิ้งคนรักของตัวเองเลย”
“!”
ใบหน้าของนอร่าและชาร์ล็อตแข็งทื่อเมื่อโรเอลถามคำถามนั้นออกมา ความคิดแบบเดียวกันก็ผุดขึ้นในจิตใจของเด็กสาวทั้งสองพร้อม ๆ กัน
ไม่ดีแล้วสิ เขามองทะลุแผนการของพวกเราแล้ว
ทั้งสองคนพอใจกับชัยชนะครั้งล่าสุดมากเกินไปจนพวกเธอเริ่มโต้เถียงกันเอง เรื่องการแบ่งของที่ริบมาได้จากสงคราม ส่งผลให้ทั้งคู่พังแผนของตัวเองลง ชาร์ล็อตทำอะไรไม่ถูก ส่วนนอร่านั้นได้เริ่มพยายามอธิบายตัวเองในทันที
“โรเอล มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ… ความสัมพันธ์ของพวกเราลึกซึ้งพอ ๆ กับคู่รักมาโดยตลอด ดังนั้น…”
“เธอแน่ใจจริง ๆ เหรอ ว่าอยากโต้เถียงเรื่องนี้กันต่อน่ะ นอร่า”
“!”
เมื่อเห็นได้ว่าหนทางตรงหน้านั้นมีแต่ความสิ้นหวัง นอร่าจึงตัดสินใจถอยกลับและหลบสายตาของโรเอล ซึ่งนั่นก็มากเกินพอแล้วที่จะยืนยันความสงสัยในใจของเด็กหนุ่ม
แม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะสนิทสนมกันมากกว่าเพื่อนธรรมดา ๆ มาตั้งแต่วัยเด็ก แต่มันก็ยังห่างไกลจากคำว่าคู่รัก นอกจากนี้ความใกล้ชิดแบบคู่รักและการเป็นคู่รักจริงก็ยังแตกต่างกันมาก การยืนยันความสัมพันธ์ดังกล่าวแสดงถึงความมุ่งมั่นอันชัดเจนของเธอ
โรเอลยอมรับว่าเขาจัดการเรื่องเกี่ยวกับนอร่าและชาร์ล็อตได้ไม่ดี และการจากไปโดยไม่บอกกล่าวของเขาเองก็ทำให้ทั้งสองวิตกกังวลอย่างหนัก กระตุ้นให้พวกเธอออกค้นหาตัวเขาไปทั่ว และเขารู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจนั้น
อย่างไรก็ตาม การที่โรเอลต้องเสียความรู้สึกและรู้สึกผิดแบบนั้นมันเป็นคนล่ะเรื่องกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันนำไปสู่การเสียก่อนหน้านี้ เขารู้สึกไม่ดีเลยที่รู้ว่าอารมณ์ของเขาถูกเอามาล้อเล่น ไม่ว่าพวกเธอจะมีเจตนาแบบไหนก็ตาม
“หึ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวิธีการแบบนี้ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอ หลุดปากออกมาระหว่างที่เถียงกัน ฉันก็คงไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ช่างเป็นแผนการที่เหมาะกับฉันเสียนี่กระไร ”
โรเอลบ่นอย่างฉุนเฉียว
ปฏิกิริยาที่โกรธเคืองของเขาทำให้ชาร์ล็อตยอมจำนน เธอร้องไห้ออกมาและทรยศต่อสหายของเธออย่างไม่ลังเล
“ที่รัก ! ข้าไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นอร่าเป็นคนวางแผนการทั้งหมด !”
“ชาร์ล็อต ! เจ้ากำลังพูดอะไรน่ะ ? เจ้าคนทรยศ !”
“คนทรยศ ? นี่มันไม่ต่างจากที่พวกเราวางแผนไว้ตอนเริ่มต้นเลยไม่ใช่เหรอ ที่รัก ข้าไม่มีส่วนในเรื่องนี้จริง ๆ นะ ฮือ”
นอร่าโกรธจัดกับการทรยศของชาร์ล็อต จนอยากจะระเบิดท่อนบนของอีกฝ่ายทิ้ง แต่แล้วเธอก็ต้องสงบลงอย่างรวดเร็วเมื่อสบเข้ากับสายตาของโรเอล
“โรเอล มันไม่เหมือนกับที่เจ้าคิดนะ ข… ข้าแค่กระวนกระวายเกินไปก่อนหน้านี้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึง…”
“…”
เมื่อแผนการถูกเปิดเผย นอร่าจึงทำได้เพียงแค่พยายามกอบกู้สถานการณ์กลับมา แต่โรเอลก็ไม่ตอบสนองใด ๆ เลย ทำให้เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มศีรษะลงอย่างช้า ๆ
“ข้าขอโทษ โรเอล… แต่ข้าขอสาบานว่าข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะออกมาเป็นแบบนี้เหมือนกัน ชาร์ล็อตสามารถเป็นพยานได้”
“…เธอกำลังหมายถึงอะไรน่ะ ?”
“ที่รัก ข้าสามารถรับรองได้ ข้ายอมรับว่าพวกเราได้วางแผนบางอย่าง ระหว่างเดินทางมาที่นี่ แต่มันไม่ใช่แบบ…”
หลังจากนั้น ชาร์ล็อตก็เริ่มอธิบายแผนการแรกของพวกเธอ
ทั้งสองคนมีอารมณ์ที่เก็บกดเอาไว้มากมายจากการถูกโรเอลทอดทิ้ง ทำให้พวกเธอคุยกันถึงแผนการที่จะแสดงความไม่พอใจต่อเขา อย่างไรก็ตามเป้าหมายสุดท้ายของพวกเธอคือการทำให้เขาต้องขอโทษที่ทิ้งพวกเธอไปเป็นเวลานาน
ปัญหาเดียวคือจู่ ๆ นอร่าก็ได้เลือกที่จะใช้วิธีการที่รุนแรงเกินไปตั้งแต่แรก
เธอยืนยันอย่างหนักแน่นว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน และมันก็ได้ผลเพราะโรเอลหวงแหนเธอมาก และเขาก็ยังรู้สึกสับสนกับพฤติกรรมที่ผิดปกติไปของเธอ ซึ่งนี่เป็นแผนสำหรับการกดดันเด็กหนุ่มในภายหลัง
ทว่าสิ่งต่าง ๆ เริ่มหลุดมือไป เมื่อพวกเธอรู้ว่าโรเอลไม่ไว้วางใจในตัวพวกเธอ แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น เมื่อทั้งคู่นึกย้อนกลับไป เพราะเหตุผลของเขาเพียงแค่ไม่ต้องการให้พวกเธอลำบากใจ แต่ไม่ได้ไม่ไว้วางใจพวกเธอ อย่างไรก็ตามทั้งสองคนได้สูญเสียการควบคุมอารมณ์ไปชั่วขณะและทำเกินเลยจากแผนการไป
การกระทำที่พวกเธอหันหลังและเดินจากไปเป็นส่วนหนึ่งของบทก็จริง แต่ความคลาดเคลื่อนในบรรยากาศ ฉาก และน้ำเสียงได้เปลี่ยนแปลงธรรมชาติของสถานการณ์ไปมาก ทั้งสองคาดหวังแค่คำขอโทษ แต่แล้วมันกลับจบลงด้วยแรงกดดันมหาศาลที่ทำให้โรเอลต้องสารภาพ เพื่อที่จะยื้อตัวพวกเธอไว้
ในแง่หนึ่ง ผลลัพธ์นั้นดีกว่าที่พวกเธอคาดไว้มาก แต่ในขณะเดียวกัน มันก็บังคับให้โรเอลสารภาพความอ่อนแอภายในใจของเขาต่อหน้าพวกเธอ
เมื่อถึงจุดนั้นสาว ๆ ก็รู้แล้วว่าพวกเธอทำเกินไป ดังนั้นทั้งสองจึงพยายามปลอบโรเอลอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะยุติเรื่องนี้ แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเธอจะพลาดเสียก่อน
“อืม หรือจะให้พูดก็คือ… ฉันถูกต้มซะเปื่อย”
โรเอลมองดูเด็กสาวทั้งสองคนที่กำลังลนลานและคร่ำครวญอย่างทำอะไรไม่ถูก คำพูดเหล่านั้นทำให้นอร่าและชาร์ล็อตส่ายหัวอย่างรวดเร็วพยายามปฏิเสธคำพูดของเขา
“ไม่ใช่อย่างนั้น ! ข้ายอมรับว่ามีองค์ประกอบหลาย ๆ อย่างที่เป็นส่วนหนึ่งของแผน แต่อารมณ์ของข้านั้นเป็นความจริง ข้าดีใจมากที่เจ้ายอมเปิดใจให้ ขอสามารถสาบานด้วยชื่อของข้าในฐานะตระกูลเซไซต์เลย !”
“ข้าก็เหมือนกัน ที่รัก ข้าไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกที่เจ้ามีเลย และข้าก็ไม่เคยรู้ถึงความกลัวเหล่านั้นที่ตกค้างอยู่ในใจของเจ้าด้วย ข้าไม่เคยคิดที่จะเล่นกับความรู้สึกของที่รักเลยนะ เชื่อข้าเถอะ ฮือ… ”
ชาร์ล็อตที่กำลังตื่นตระหนกกอดโรเอลแน่น ขณะที่น้ำตาคลอเบ้า ในขณะที่นอร่าคว้ามือของโรเอลกุมเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ไม่มีทางที่โรเอลจะดิ้นรนออกจากพวกเธอได้ในสภาพร่างกายที่ไร้พลังของเขาในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่นั่งลงและพยายามสงบสติอารมณ์
ตอนนั้นเองที่โรเอลนึกถึงวลีคลาสสิกในอดีตชาติของตัวเอง
ยิ่งผู้หญิงสวยเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งหลอกลวงเก่งขึ้นเท่านั้น
คอยดูเถอะพวกเธอ เรื่องนี้มันยังไม่จบหรอกนะ !
YOU MAY ALSO LIKE
