ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 394 มีจิตสำนึกหรือเปล่า? (1)

บทที่ 394 มีจิตสำนึกหรือเปล่า? (1)

ณ รอยต่อระหว่างซากปรักหักพังกับป่า โรเอลที่กำลังห่อหุ้มตัวเองด้วยพลังเวทสีเหลืองจาง ๆ จ้องมองไปที่เซลิน่าด้วยความไม่เข้าใจ ขณะเดียวกันเซลิน่าที่ถือดาบไว้ในมือเองก็ดูเหมือนจะสับสนในสิ่งที่ควรจะทำเช่นกัน

การต่อสู้ที่หยุดลงแบบปุบปับและคำพูดอันน่าตกใจของเซลิน่า ทำให้เกิดบรรยากาศแปลก ๆ ขึ้น แต่นี่ไม่ใช่เพราะสมองของเด็กสาวทำงานผิดปกติแต่อย่างใด นี่เป็นผลมาจากปฏิกิริยาทางสายเลือดของเธอ

คุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความวุ่นวายทำให้เซลิน่าเป็นดั่งอาวุธที่สามารถผ่าคาถาเวทป้องกันทั้งหมดได้ อย่างไรก็ตาม ต่อให้เป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดก็ไร้ประโยชน์ หากไม่สามารถกวัดแกว่งมันได้ดี อันที่จริงความแข็งแกร่งอันท่วมท้นของตระกูลเบสนั้นเกิดจากสองปัจจัย นั่นคือคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดและสายเลือดที่มาจากสัตว์ศักดิ์สิทธิ์

สายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เป็นสายเลือดที่อันตรายมากเนื่องจากไม่สามารถใช้ร่วมกับมนุษย์ได้ มันสามารถทำให้ผู้ใช้มีพลังกายอันทรงพลัง และความสามารถในการฟื้นฟู แต่ก็มาพร้อมสัญชาตญาณของสัตว์ร้ายที่ยากเกินกว่าจะควบคุม

การรวมกันของความไม่มั่นคงทางอารมณ์ระหว่างคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความวุ่นวายเข้ากับสัญชาตญาณของสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้บุคลิกภาพของเซลิน่ากลายเป็นอย่างที่เห็นนี้

แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหนึ่งในนั้นถูกลบออกล่ะ?

มันเป็นไปได้ที่จะบรรเทาผลข้างเคียงจากคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดความวุ่นวาย หากยุติการใช้งานมัน แต่ผลกระทบจากสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่สามารถระงับได้ ความต้องการอันท่วมท้นในการฟาดฟันและสังหาร เพื่อให้ตนเองได้ผ่อนคลายและสงบจิตใจลงในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้น ถือเป็นความคับข้องใจอันใหญ่หลวงของเซลิน่าที่สุด ซึ่งทรมานเจ้าตัวมาโดยตลอด แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจที่มันหายไปเสียดื้อ ๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าโรเอล

ในอดีตคนเดียวที่สามารถระงับพลังสายเลือดอันบ้าคลั่งของเซลิน่าได้คือพ่อของเธอ ทำให้เธอได้เพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาแห่งความสงบ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอพึมพำคำว่า ‘พ่อ’ ออกมาโดยสัญชาตญาณเมื่อตัวเองสงบลง แต่ในไม่ช้าเด็กสาวก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

คล้ายกับหลักการของคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิด ตัวตนที่อยู่สูงกว่าของพลังทางสายเลือดเดียวกันนั้นสามารถสยบผู้ที่อยู่ใต้พวกเขาได้ พ่อของเซลิน่าสามารถสยบพลังทางสายเลือดของเธอด้วยกำลังอันสูงส่ง ในฐานะผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่มีระดับเหนือกว่า แต่การทำเช่นนั้นทำให้เขาลำบากมาก เพราะเซลิน่าเป็นคนเดียวที่มีความเข้ากันกับพลังทางสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ได้ดีที่สุดในตระกูล

ฉะนั้นมันจึงแปลกมากที่โรเอลสามารถทำแบบเดียวกันได้ แต่สิ่งที่ทำให้แปลกยิ่งขึ้นไปอีกก็คือความแตกต่างทางประสิทธิภาพ

เซลิน่าไม่จำเป็นต้องกินยาหรือรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ พลังทางสายเลือดของเธอก็ถูกระงับในทันที นอกจากนี้ อีกฝ่ายยังระงับมันในตอนที่เด็กสาวไปถึงจุดสูงสุดของความก้าวร้าว ช่วงเวลาก่อนที่เธอจะเหวี่ยงดาบในมือลง

คำอธิบายเดียวที่เป็นไปได้ในที่นี้คือพลังทางสายเลือดของโรเอลมาจากเชื้อสายเดียวกัน แต่เหนือกว่าเธอมาก

เขาเป็นพี่ชายที่หายสาบสูญไปนานของฉันงั้นเหรอ?

“ไม่! มันเป็นไปไม่ได้ นายทำอะไรลงไป!”

เซลิน่าประเมินโรเอลตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เธอก็ยังไม่เห็นความคล้ายคลึงทางกายภาพระหว่างกันสักนิด เมื่อไม่มีเงื่อนงำใด ๆ ทำให้เซลิน่าได้แต่โวยวายถามออกไป พร้อมกันนั้น หูสัตว์ที่ปรากฏขึ้นมาจากการเปิดใช้พลังทางสายเลือดของเธอก็พลันชี้ตั้งด้วยความตื่นตัว

เด็กสาวไม่รู้เลยสักนิดว่าโรเอลสับสนยิ่งกว่าเธอเสียอีก ที่จู่ ๆ ก็มีคนในวัยเดียวกันกับตัวเองเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ นี่มันบ้าอะไรกัน?

โรเอลอยากจะยืนขึ้นมาถามคำถามหนึ่งสุดใจ

นี่มันเรื่องบ้าอะไร?

เมื่อมองไปยังเด็กสาวผมสีส้มที่เรียกเขาว่า ‘พ่อ’ อีกฝ่ายก็ค่อย ๆ ถอยห่างออกจากเขา โรเอลพบว่าตัวเองพูดอะไรไม่ออก นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยจินตนาการถึงเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับเซลิน่าเลยสักนิด อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเสียทีเดียว เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สถานการณ์แปลก ๆ เช่นนี้เกิดขึ้น

มันคงเป็นผลพวงจากคำแนะนำของเทพธิดาแห่งโชคชะตาสินะ

โรเอลมองหูสัตว์ของเซลิน่า พลางคิดที่จะปรึกษาเปตราเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทว่าพลังเวทสีเหลืองซีดดันเริ่มไหลออกจากร่างกายของเขาก่อนที่ทันจะได้ทำอะไร

จากห้วงมิติหุบเขายามเย็น เปตรามองผ่านดวงตาของโรเอล จ้องมองมายังเซลิน่า

“หืม? ข้ามองออกมาเพราะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันคุ้นเคย ช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ นั่นคือสายเลือดของพี่น้องของข้างั้นหรือ?”

“พี่น้องของเธอ? เปตรา เธอกำลังจะบอกว่า…”

“ใช่แล้ว เด็กผู้หญิงคนนั้นมีสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์”

โรเอลประหลาดใจ

สายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์? หมายความว่าบรรพบุรุษของเธอมีการแต่งงานกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์งั้นเหรอ?

แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกซะทีเดียว มีคนที่มีสายเลือดมังกรอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ

“การสืบพันธุ์ไม่ใช่วิธีเดียวที่พวกเราจะถ่ายทอดสายเลือดหรอกนะ อันที่จริงมันง่ายกว่ามากที่จะทำมันด้วยคาถาเวท เพียงแค่สายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นั้นมีศักยภาพมากเกินไป จนสามารถทำลายความมีเหตุมีผลของมนุษย์ได้ ข้าจึงประหลาดใจมากที่เห็นว่ามีคนประสบความสำเร็จในการใช้มันได้จริง ๆ”

เปตราอธิบาย

ในที่สุดโรเอลก็เข้าใจว่าทำไมเซลิน่าถึงดูหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา

เปตราเป็นงูยักษ์และเทพธิดาแห่งผืนปฐพี แต่อีกตัวตนหนึ่งของเธอก็คือราชินีแห่งสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ การปรากฏตัวของเธอทำให้เกิดการครอบงำเหนือสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของเซลิน่า

นั่นทำให้โรเอลเริ่มเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว

เด็กหนุ่มคิดว่าคนที่เขาน่าจะมีปัญหามากที่สุดในการเจรจาให้มาอยู่ข้างเขาก็คือเซลิน่า แต่ด้วยพลังเวทของเปตราที่ระงับความก้าวร้าวของเซลิน่าลง มันก็ดูมีความเป็นไปได้ที่เขาจะสื่อสารกับเธอรู้เรื่อง

โรเอลใช้เวลารวบรวมคำพูดก่อนจะเอ่ยออกไปอย่างเคร่งขรึม

“ยินดีที่ได้พบเซลิน่า ช่างเป็นการพบกันโดยบังเอิญจริง ๆ ฉันรู้ว่าเธอมีข้อสงสัยมากมายในใจ แต่ก่อนอื่น เธอช่วยอธิบายสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำก่อนหน้านี้ได้หรือเปล่า?”

“อะ อะไรนะ?”

“เซลิน่า เธอพยายามจะทำร้ายฉันงั้นเหรอ?”

“…”

ใบหน้าของเซลิน่าแข็งทื่อ เธอเหลือบมองไปที่ดาบยาวในมือโดยไม่รู้ตัวและนึกถึงความก้าวร้าวก่อนหน้านี้ของตัวเอง ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะเรียบเรียงสิ่งที่เกิดขึ้นได้สำเร็จ โรเอลก็เริ่มพูดต่อทันที

“ฉันไม่คิดว่าองค์ชายวิลเลียมจะสั่งให้เธอโจมตีฉันหรอกนะ ในฐานะนักเรียนที่ย้ายมาจากอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์ และสมาชิกของภาคีผู้นำพาแสงอรุณ… เป็นไปได้ไหมที่เธอกำลังขัดคำสั่งของผู้บังคับบัญชาอยู่?”

“น…นั่นเป็นปัญหาของฉันเองต่างหาก! นอกจากนี้วิลเลียมเองก็รู้ถึงสภาพของฉันดี อีกอย่างสู้กับนายไป นายก็ไม่บาดเจ็บถึงตายอยู่แล้วนี่!”

“อืม นั่นมันก็จริง มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลยที่จะสร้างความเสียหายเกินกว่าที่อุปกรณ์เวททดแทนจะรับได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว การที่เธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ฉันคิดว่าเธอไม่ได้คิดที่จะทำร้ายฉัน แต่ที่ต้องการจริง ๆ คือการต่อสู้เพื่อบรรเทาผลข้างเคียงจากพลังทางสายเลือดของเธอสินะ”

“… ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วยังไง? พูดมาเลยดีกว่า!”

เมื่อถูกอ่านความคิดเข้า เซลิน่าก็จ้องไปที่โรเอลอย่างมุ่งมาดและถามเขากลับ

คล้ายกับวิลเลียม เซลิน่าเป็นทายาทของสมัชชานักปราชญ์พลบค่ำผู้เติบโตมากับการฟังเรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลอาร์เด้ เธอชื่นชมและเคารพตระกูลโบราณตระกูลนั้น แต่เมื่อได้พบกับโรเอล ความรู้สึกชื่นชมที่มีก็กลายเป็นแรงปรารถนาอยากจะต่อสู้ด้วยภายใต้การครอบงำจากพลังทางสายเลือด

เมื่อได้รับรู้ถึงความยากลำบากที่เซลิน่าต้องเผชิญ โรเอลก็ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนพร้อมยื่นข้อเสนอ

“เซลิน่า ทำไมเราไม่มาทำข้อตกลงแบบได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่ายล่ะ”

“ข้อตกลงแบบได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย?”

“ถูกต้องแล้ว เธอน่าจะสัมผัสได้ถึงพลังเวทของราชินีแห่งสัตว์ศักดิ์สิทธิ์จากฉันได้ใช่ไหม? ฉันสามารถช่วยเธอระงับพลังทางสายเลือดและทำให้เธอสงบลงได้ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ฉันต้องการให้เธอตอบแทน ตอนที่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”

“หา? ทำไมฉันถึงต้องทำแบบนั้นด้วย? อิทธิพลที่นายมีต่อฉันมันก็แค่…”

หูและหางของเซลิน่าเริ่มส่ายดุกดิกเมื่อได้ยินข้อเสนอของอีกฝ่าย นี่เป็นสัญญาณว่าเธอกำลังสนใจ อย่างไรก็ตาม เด็กสาวยังคงดื้อแพ่งไม่ยอมแพ้ เพราะกลัวว่าหากยอมแพ้ง่าย ๆ จะทำให้โรเอลมีอำนาจเหนือเธอมากเกินไป

เมื่อเห็นดังนี้ โรเอลก็ลดพลังเวทของเปตราลง

การลดพลังดังกล่าวเห็นผลทันตา ดวงตาของเซลิน่าแดงก่ำอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

“เฮ้ย ไอ้เวร! แกกล้า…”

เมื่อเห็นดังนั้นโรเอลก็ปล่อยพลังเวทของเปตราออกมาใหม่