ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 414: คนที่เล่นกับไฟจะถูกเผา (1)

ภายใต้แสงสลัวของคฤหาสน์ผีเสื้อเริงระบํา รอยแดงจางๆ ปรากฏ ขึ้นบนใบหน้าที่งดงามของชาร์ล็อต เธอวางมือลงบนหน้าอกของโรเอ ลอย่างนุ่มนวล ก่อนจะใช้นิ้ววัดความกว้าง

โรเอลรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์นี้ ทั้งสองคนใกล้ชิดกันมากจน สามารถก้าวไปข้างหน้าเพื่อโอบกอดร่างกายอันนุ่มนิ่มของเธอได้ เด็ก หนุ่มสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของชาร์ล็อตที่จั๊กจี้อยู่บริเวณคอ ซึ่งทํา ให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน

“อ๊ะ ข้าเผลอไปจั๊กจี้เจ้าเข้ารึเปล่า?”

ชาร์ล็อตถาม

“ไม่เป็นไร”

โรเอลหันหน้าหนีและปฏิเสธคําถามของเธอ ชาร์ล็อตจ้องมาที่เขา อย่างจดจ่ออยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ริมฝีปากของเด็กสาวพลันขดขึ้น และแทนที่จะก้าวถอยหลัง เธอกลับ ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งเสียอย่างนั้น

“อย่างนั้นหรือ? งั้นข้าทําต่อนะ”

ชาร์ล็อตพูดด้วยเสียงหยอกล้อ

เธอวางนิ้วบนหน้าอกของเด็กหนุ่มอีกครั้งแล้วเริ่มการวัดความ กว้างต่อ แต่คราวนี้เธอไม่ได้เน้นที่การวัด ชาร์ล็อตเอนไปเอนมา ระหว่างการวัดของเธอ ทําให้ร่างกายของเจ้าตัวโน้มเข้ามาชนกับโรเอ ลอย่างต่อเนื่อง

ความนุ่มนิ่มที่กดทับเขาเป็นครั้งคราวทําให้โรเอลหัวใจเต้นระรัว เขาหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพบกับท่าทีอันไร้เดียงสาของชาร์ ล็อต ดวงตาสีมรกตใสมองช้อนกลับมาที่เขาและถามด้วยความสงสัย

“มีอะไรรึเปล่าที่รัก?”

“…ไม่มีอะไร”

โรเอลไม่รู้ว่าจะพูดถึงเรื่องที่น่าอับอายแบบนั้นได้อย่างไร เขาจึงไม่ มีทางเลือกอื่นนอกจากหลบสายตาอีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม ลมหายใจ อุ่นๆ ของชาร์ล็อตก็ได้รินรดและจั๊กจี้คอของเขาอีกครั้ง

เธอใกล้เกินไปแล้ว!

โรเอลโต้กลับทางจิตใจขณะที่เขาพยายามรักษาความสงบให้ดี ที่สุด

ในทางกลับกัน ชาร์ล็อตเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการหยอกเอินของเธอ มากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสังเกตเห็นรอยแดงที่แก้มของ

โรเอล เด็กสาวพยายามจะไม่หลุดเสียงหัวเราะ แต่ไม่นานนักโรเอลก็ สวนกลับ

ภายใต้แสงไฟสลัว โรเอลหันไปมองเธอและถามขึ้นในทันใด

“ชาร์ล็อต เธอแน่ใจหรือว่าจะวัดอกฉันได้ด้วยวิธีนี้?”

“แน่นอน ข้าไม่ใช่นักออกแบบมือสมัครเล่นนะ แต่เป็นมืออาชีพ ที่ รัก เจ้าต้องเชื่อใจข้านะ”

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของชาร์ล็อต โรเอลก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะพูดต่อ

“ฉันเข้าใจแล้ว… นั่นคือเหตุผลที่เธอวัดรอบอกฉันไปมามากกว่า สิบครั้งใช่ไหม?”

“!”

ชาร์ล็อตหยุดขยับตัวทันที เธอพึงระลึกได้ว่าเธอหมกมุ่นอยู่กับการ แกล้งอีกฝ่ายมากเกินไปจนลืมเปลี่ยนการเคลื่อนไหว ดวงตาสีมรกตเบิก กว้างก่อนที่คนเป็นเจ้าของจะถอยหลังหนึ่งก้าวและพยายามอธิบาย ตัวเอง แต่มันก็สายไปเสียแล้ว

โรเอลก้าวไปข้างหน้าเพื่อตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของเธอ และเกี่ยวแขนของตัวเองไว้รอบเอวชาร์ล็อต ไม่ยอมให้อีกฝ่ายหนีไป

ก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบ เขาก็เอนตัวเข้ามาและพรูลมหายใจเบาๆ ที่ หูอันบอบบางของชาร์ล็อต

ซึ่งเห็นผลได้ทันตา

“อ๊า!”

การจู่โจมที่ไม่คาดคิดทําให้เกิดเสียงอุทานตกใจจากชาร์ล็อต แต่โร เอลก็ไม่ได้หยุดการโจมตีของเขาเพียงเพราะเหตุนั้น เด็กสาวพยายาม อย่างสุดความสามารถที่จะอดทน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องขอความเมตตา

“เดี๋ยวก่อน! หยุด! ไม่ใช่ตรงนั้น ข้าอ่อนไหวตรงนั้น! หยุดนะ!”

“ที่รัก ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ควรแกล้งเจ้าเล่น ขอโทษนะ โอเค…”

“อา! อ๊า ไม่นะ ถ้าเป็นแบบนี้ละก็… หยุดนะ!”

ชาร์ล็อตพยายามขอเวลานอก แต่โรเอลไม่ยอม เธอแกล้งเขาอยู่ นานมากจนทําให้เขาตั้งใจที่จะแก้แค้น ด้วยการจั๊กจี้ของเขา ร่างกาย ของชาร์ล็อตก็ค่อยๆ อ่อนแรง ใบหน้าของเธอแดงและการหายใจของ เธอก็หอบถี่ขึ้น

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหลายครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

“!”

การเคาะอย่างกะทันหันได้ปลุกคู่หูที่กําลังโอบกอดกัน กระตุ้นให้ พวกเขาแยกจากกันด้วยความเร็วราวสายฟ้าแลบ ในเวลาเดียวกัน นักเรียนชาวโรซ่าที่อยู่ด้านนอกประตูก็แสดงความกังวลของเธอ

“ท่านชาร์ล็อต มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าคะ?”

“ม… ไม่มีอะไร! อย่าไปสนใจเลย!”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

ทั้งโรเอลและชาร์ล็อตถอนหายใจด้วยความโล่งอก พวกเขามอง หน้ากันเงียบๆ ครู่หนึ่งก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

หลังจากหยอกล้อกันชั่วครู่ ชาร์ล็อตก็รู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก และโรเอลก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าเธออารมณ์ดีขึ้น ชาร์ล็อตดําเนินการวัด ขนาดตัวของโรเอลอย่างถูกต้อง ก่อนที่จะส่งเขากลับไปอย่างไม่เต็มใจ

“ยังมีการต่อสู้ที่เจ้าต้องสู้อยู่ ทําให้ดีที่สุดนะที่รัก”

“แน่นอน”

โรเอลออกจากคฤหาสน์ผีเสื้อเริงระบําพร้อมกับพรจากเด็กสาว

….

“ผู้เข้าแข่งขัน ก้าวเข้าสู่สนาม”

หลายวันต่อมารอบรองชนะเลิศของศึกชิงถ้วยก็เริ่มขึ้นที่สนามแข่ง

โรเอล และ เทเรซา ยืนอยู่ที่ปลายทั้งสองของสนาม แฟนๆ ของ พวกเขาโห่ร้องดังด้วยความชื่นชม

ชัยชนะของโรเอลเหนือเคิร์ตทําให้แฟนๆ ของยักษ์ต่างเปลี่ยนมา เชียร์เขา เขาสามารถมองเห็นป้ายที่มีชื่อของกรันด้าตั้งสูงอยู่ทั่วสนาม ประลอง แทบทุกคนจากจักรวรรดิเซนต์เมซิท และสมาคมพ่อค้าโรซ่า ต่างก็เชียร์เขา โดยเฉพาะผู้ที่มาจากฝ่ายกุหลาบทอง ฝ่ายกุหลาบแดง และฝ่ายกุหลาบสีน�าเงิน

สําหรับเทเรซา ฐานแฟนคลับของเธอมีความหลากหลายมากกว่า ส่วนใหญ่มาจากจักรวรรดิออสทีน และอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพน เดอร์ แต่เธอก็มีแฟนๆ มากมายจาก อาณาจักรแห่งการศึกษาโบรเนล และอาณาจักรเล็กๆ อื่นๆ ด้วย

หากแนวคิดของ ‘อาหารตา’ มีอยู่ในทวีปเซีย เทเรซาก็เหมาะกับ แนวคิดประเภทนั้นอย่างแน่นอน แม้ว่าโรเอลเองก็ถือว่าอยู่ในแนวคิด ประเภทนั้นได้เช่นเดียวกัน

ตลอดงานประลอง โรเอลได้รับแฟนคลับสาวๆ จํานวนมาก โรเอล เป็นที่นิยมของสาวๆ มาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก และเขาไม่เคยแพ้เรื่อง รูปลักษณ์กับเพศเดียวกันมาก่อน

ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น บรรดาแฟนๆ ต่างส่งเสียงกรี๊ดกันเพื่อ เพิ่มขวัญกําลังใจของผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคน จากนั้นคณะกรรมการจัด งานก็ก้าวออกมาข้างหน้าและดําเนินการตามปกติ

“ทําการเลือกสนามประลอง”

“สนามที่ 21 ทะเลโขดหิน”

เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่หลังจากการเลือกภูมิประเทศ

โรเอลจําลักษณะของทะเลโขดหินได้อย่างรวดเร็ว

ตามชื่อของมัน ‘ทะเลโขดหิน’ เป็นพื้นที่ชายฝั่ งทะเลที่เต็มไปด้วย โขดหิน แต่สิ่งที่ผิดปกติเกี่ยวกับโขดหินเหล่านี้คือ พวกมันอยู่เหนือผิว น�าเหมือนเกาะเล็กๆ โขดหินอันใหญ่นั้นพอจะยืนได้บ้าง ในขณะโขด หินอันเล็กกว่านั้นยากที่จะยืน

มันไม่ใช่ภูมิประเทศที่ง่ายสําหรับการหลบหลีกเนื่องจากเส้นทางที่ ไม่สม�าเสมอ และสัตว์อสูรที่ซ่อนอยู่ในน่านน�า ทําให้เสี่ยงที่จะกระโดด

จากโขดหินไปยังอีกโขดหิน จอมเวทส่วนใหญ่เลือกที่จะโจมตีระยะไกล ใส่คู่ต่อสู้และทําลายฐานรากของอีกฝ่าย

ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองถูกส่งไปยังทะเลโขดหินพร้อมแสงจ้า

ทิวทัศน์รอบๆ โรเอลเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ กลางทะเลที่เต็มไปด้วยโขดหินทุกประเภท แต่มีหมอกบดบังการ มองเห็นของเขา อย่างไรก็ตามเขาสามารถมองเห็นภาพเงาของร่างอัน แบบบาง ซึ่งยืนอยู่ที่ปลายอีกด้านของหมอกได้อย่างชัดเจน

โรเอลคิดไตร่ตรองว่ามีบางอย่างผิดปกติ และความสงสัยของเขาก็ ได้รับการยืนยันอย่างรวดเร็ว

เมื่อหมอกลอยปลิวไปตามลมทะเล เงาก็ปรากฏขึ้นบนโขดหิน รอบๆ ตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันทั้งหมดมีรูปแบบพลังเวทที่ คล้ายคลึงกัน ทําให้โรเอลไม่รู้ว่าอันไหนคือเทเรซาตัวจริง

ขณะที่โรเอลยังคงพยายามต่อสู้กับสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงนี้ เสียง ของเทเรซาที่รอคอยมานานก็ดังก้องขึ้นมาในอากาศ

“ทรุดตัว”

ตูม!

ตามเสียงอันไพเราะ โขดหินที่โรเอลยืนอยู่บนทรุดตัวลง เขาเริ่มตก ลงสู่ทะเลพร้อมกับหินก้อนใหญ่ ทําให้สัตว์อสูรในทะเลสังเกตเห็นความ ปั่ นป่วนด้านบนอย่างรวดเร็วและมารวมตัวกันในบริเวณใกล้เคียง

เทเรซารู้ว่านักสู้ทางกายภาพเช่นกรันด้าจําเป็นต้องมีฐานยืนที่ดี เพื่อปลดปล่อยความสามารถออกมาอย่างเหมาะสม ดังนั้นเธอจึง เลือกใช้เวทหกแฉก เพื่อทําลายฐานยืนของเขาตั้งแต่เริ่มต้น ก็นับว่า เป็นแผนที่ดี ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโรเอลมีเทพเจ้าโบราณมากกว่าหนึ่งองค์

“เปตรา!”

ทันทีที่โขดหินพังทลายลงโรเอลก็ปล่อยแสงสีเหลืองซีดและร่าง จําแลงของงูขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นข้างหลังเขาเป็นเงาตะคุ่มๆ เทพธิดาแห่งผืนปฐพีได้เลือกที่จะทิ้งไม้เท้างูเก้าเศียร ซึ่งเจ้าตัวมักจะ อาศัยอยู่และปรากฏออกมาในความเป็นจริง

ร่างงูขนาดมหึมาที่ทําจากหินก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และจับโรเอล ไว้ได้ทันเวลาก่อนที่เขาจะตกลงไปในน�า การข่มขู่อย่างชัดแจ้งจากเป ตรา บังคับให้สัตว์อสูรที่ซุ่มอยู่ใต้น�าหนีกระจัดกระจายอย่างรวดเร็ว