ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 417: การพบกันครั ้ งที่สาม (2)

“เธอต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้เธอ สามารถฝึกฝนได้แต่ก็อย่ามากนักล่ะ อย่าใช้แรงมากเกินไปด้วย แล้วถ้า มีอะไรเกิดขึ้นก็ให้รีบติดต่อฉันทันที ฉันจะพาอลิเซียกลับไปเอง”

เสียงของคริสสั่งโรเอล

“เอ๋? คุณคริสทําไมหนูต้อง…”

อลิเซียประท้วง

“ปล่อยให้เขาได้พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวอีกแค่ไม่กี่วันหลังจากงาน ประลองศึกชิงถ้วยจบลง เธอสามารถทําทุกอย่างที่ต้องการได้”

เดี๋ยวๆๆๆ หมายความว่ายังไงล่ะนั่น!? ถามความเห็นฉันด้วยสิ! โร เอลคิด

“…ก็ได้ หนูจะไม่รบกวนท่านพี่โรเอล แต่ว่าถ้าหนูจะไปเยี่ยมท่านพี่ โรเอลเพราะเขาคิดถึงหนูก็คงจะไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ?”

ในห้องหนึ่งของคฤหาสน์สีกรมท่า เด็กสาวผมประกายสีเงินเงางาม ดึงแขนเสื้อของคนที่โตกว่าขณะตั้งคําถาม คริสพูดไม่ออก ในขณะที่คน ในหัวข้อสนทนาอย่างโรเอลก็ได้แต่สับสนทําอะไรไม่ถูก

เคยมีคนมาขอพักแรมและขออาหาร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนตั้งใจ มาเพื่อจะขอนอนร่วมเตียงเดียวกับใครบางคน! โรเอลไม่เห็นด้วยกับ เรื่องนี้อย่างมาก แต่เด็กหนุ่มก็เป็นอันต้องเปลี่ยนใจเมื่อคริสบอกเขา ว่าอลิเซียแทบไม่ได้นอนที่บ้านของเธอ

ในฐานะผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลังอีกทั้งยังมีสายเลือดที่มี อํานาจเหนือกว่า ไม่น่าเป็นไปได้ที่สุขภาพของอลิเซียจะเสื่อมถอยลง แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้หลับตาสักสองสามวันเลยก็ตาม เพียงแต่โรเอลนั้น กลัวว่าการเจริญเติบโตของเด็กสาวจะหยุดชะงัก หากเธอนอนหลับไม่ เพียงพอ ซึ่งความกลัวที่ว่าน่าจะเป็นเพราะความคิดที่ติดมาจาก อดีตชาติของโรเอล

ด้วยเหตุผลดังกล่าว เด็กหนุ่มจึงเลือกที่จะเมินเฉยต่ออลิเซีย

การก้าวเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศของศึกชิงถ้วย ทําให้ คริส พอล เกอรัล รวมถึงฝ่ายกุหลาบน�าเงินทั้งหมดตื่นเต้นมากเสียจนพวกเขาเริ่ม เอะอะโวยวายกับทุกสิ่ง

มันการันตีแล้วว่าโรเอลจะได้อันดับที่สองในงานประลองศึกชิงถ้วย อันทรงเกียรติเป็นอย่างน้อย นี่เป็นเกียรติอย่างใหญ่หลวงสําหรับฝ่าย กุหลาบน�าเงินที่เพิ่งก่อตั้งใหม่ และมันจะนําพวกเขาเข้าสู่ความรุ่งโรจน์ อย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขารู้สึกว่าตนเองสามารถเดินยืดอกได้อย่าง ภาคภูมิใจกว่าคนอื่นๆ ในสถาบันการศึกษา

สําหรับคริส ความพ่ายแพ้ที่คาดไม่ถึงของลิเลียนนั้น ย่อมหมายถึง ว่าโรเอลจะเป็นนักเรียนคนเดียวที่เหลืออยู่ในงานประลอง นอกจากนี้ หากโรเอลสามารถคว้าชัยอันดับหนึ่งไปได้ เธอก็จะสามารถใช้สิ่งนั้น เป็นข้ออ้างในการไปเยี่ยมบ้านของเขาได้ยังไงล่ะ!

เมื่อถึงตอนนั้นคาร์เตอร์จะไม่สามารถปฏิเสธคําขอนัดพบของคริส ได้ ไม่ว่าจะเป็นตัวตนของเธอในฐานะอาจารย์ของโรเอล หรือ ความสัมพันธ์แต่เก่าก่อนของพวกเขาในฐานะรุ่นพี่กับรุ่นน้อง เธอมอง ว่านี่เป็นขั้นตอนสําคัญสําหรับตัวเองในการสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น ด้วยเหตุนี้เธอจึงมุ่งมั่นที่จะทําให้ชัยชนะนั้นเกิดขึ้น

และด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา โรเอลจึงพบว่าตัวเองถูก รายล้อมไปด้วยฝูงชนที่กําลังตื่นเต้นยินดี ในขณะที่เขากําลังก้าวเข้าสู่ คฤหาสน์สีกรมท่า ตัวเขากับพอลและคนอื่นๆ น่ะสามารถรับมือได้ ง่ายๆ อยู่หรอก แต่คริสกับอลิเซียน่ะไม่ใช่

“โรเอล ลิเลียนบอกว่าวิลเลียมยังซ่อนแผนไว้อยู่ เธอต้องระวังให้ดี นะ”

“ครับ ผมจะระวัง อาจารย์คริส ทําใจให้สบายเถอะ”

“ท่านพี่คะ ถ้าท่านพี่รู้สึกกระวนกระวายเกินกว่าที่หลับลง ท่านพี่ มาหาหนูได้นะ หนูรู้จักคาถาที่ทําให้หลับสนิทด้วย มันได้ผลชะงัดกับ… แค่ก หนูคิดว่าคาถากระตุ้นการนอนหลับน่าจะช่วยท่านพี่ได้ค่ะ”

“เรื่องนั้นไม่จําเป็นหรอก”

โรเอลไม่สังเกตเห็นการแสดงออกที่ผิดธรรมชาติของเด็กสาว และ ปฏิเสธเธอโดยไม่ได้คิดอะไรมาก โรเอลไม่เคยนอนไม่หลับมาก่อน แล้ว เขาก็สั่งไม่ให้อลิเซียวางเดิมพันในรอบชิงชนะเลิศด้วย

จนถึงตอนนี้ โรเอลสามารถสะสมเหรียญทองได้มากกว่า 300,000 เหรียญ โดยการวางเดิมพันในศึกชิงถ้วย เขาน่าจะสามารถชําระหนี้ให้ ชาร์ล็อตได้หลังจากถอนเงินจํานวนหนึ่งมาจากเขตการปกครองแอส คาร์ด ดังนั้นโรเอลจึงตัดสินใจว่าจะเล่นอย่างปลอดภัย

เขาไม่มั่นใจในการต่อสู้กับวิลเลียม และอัตรารางวัลของพวกเขา เองก็ไม่ได้สูงเช่นกัน ไม่จําเป็นที่โรเอลจะต้องรับความเสี่ยงนี้

หลังจากถ่ายทอดคําแนะนําแล้ว โรเอลก็ให้ทั้งสองคนออกไปจาก คฤหาสน์สีกรมท่า เมื่อมองดูพระอาทิตย์ตกดิน เขาก็รู้ว่ามันถึงเวลาที่ จะออกเดินทางไปตามนัดหมายแล้ว

…

แม้กระทั่งหลังช่วงพลบค�า ถนนการค้าของสถาบันการศึกษาเซนต์ เฟรย่าก็ยังพลุกพล่านไปด้วยฝูงชนจํานวนมาก ฤดูร้อนที่แสนอบอ้าวได้ ผ่านไปแล้ว อากาศเริ่มเย็นลง แผงขายน�าผลไม้ที่อัดแน่นก่อนหน้านี้ไม่ แออัดเหมือนเก่า ช่วยบรรเทาทุกข์ของคนหนุ่มสาวที่ตัดสินใจนัดพบกัน ที่นั่น

“น�าผลไม้สองแก้ว ไม่เอาน�าแข็ง”

“ได้เลย!”

โรเอลใช้เวลาเพียงสองนาทีไปถึงหน้าแถวและสั่งน�า

เมื่อเด็กหนุ่มได้รับน�าผลไม้สองแก้วแล้ว เขาก็กลับไปที่ข้างๆ เทเร ซา ทั้งสองเดินไปที่โต๊ะสาธารณะโต๊ะหนึ่งที่มีผู้คนไม่พลุกพล่าน พวก เขาสํารวจบริเวณใกล้เคียงก่อน และหลังจากยืนยันได้ว่าไม่มีใครมองมา ตรงนี้ ทั้งสองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ตอนนี้หลายสิ่งหลายอย่างต่างไปจากเมื่อก่อนมาก

หลังงานประลองศึกชิงถ้วย ทั้งโรเอลและเทเรซาก็เป็นที่รู้จักยิ่ง กว่าเมื่อก่อนมาก ก่อนหน้านี้ชื่อเสียงของทั้งคู่ถูกจํากัดให้อยู่แค่ใน ระดับชั้นปีที่ 1 เท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขากลายเป็นคนดังใน สถาบันการศึกษา ฉะนั้นแล้วทั้งสองจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อไป ยังสถานที่สาธารณะ

หากคนอื่นคิดว่าโรเอลกับเทเรซามีความสัมพันธ์อันใกล้ชิด และ พบปะเป็นการส่วนตัวหลังจากที่ทั้งคู่เสร็จสิ้นการท้าดวล… ก็ไม่ใช่ ปัญหาเท่าไหร่ แต่ถ้ามีคนสงสัยว่าพวกเขาทําการตกลงกันเรื่องผลการ ประลอง ก็อาจทําให้เกิดความยุ่งยากที่ไม่จําเป็นได้

แน่นอน นักเรียนส่วนใหญ่ย่อมคิดว่าข่าวลือดังกล่าวขาดความ น่าเชื่อถือ ทั้งโรเอลและเทเรซาต่างก็เป็นขุนนางชั้นสูงในอาณาจักรของ ตน ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะทําอะไรแบบนั้น

โรเอลส่งน�าผลไม้ให้เทเรซา และอีกฝ่ายก็ดื่มมันอย่างมีความสุข จากนั้นเธอก็หยิบสมุดบันทึกออกมาและเริ่มการสนทนา

‘ขอบคุณนะ โรเอลนี่เป็นครั้งที่สามแล้ว’

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะเจอกันบ่อยนะ ”

ไม่นานหลังจากรอบคัดเลือกของศึกชิงถ้วย โรเอลได้เดินเล่นใน ถนนการค้าไปเรื่อยเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ซึ่งนั่นทําให้เขาบังเอิญเจอ เทเรซา เด็กสาวกําลังต่อแถวที่ร้านขายน�าผลไม้ร้านเดิม ดังนั้นเขาจึง ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเธอ ความสัมพันธ์ของโรเอลกับนักเรียนที่ย้าย มาใหม่ในตอนนั้นยังค่อนข้างตึงเครียด ดังนั้นเขาจึงจากไปทันที หลังจากให้ความช่วยเหลืออีกฝ่าย

‘ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น ฉันซาบซึ้งในความช่วยเหลือของคุณ มาก’

“ไม่เป็นไรน่า ฉันเองก็อยากลองชิมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ร้านขาย น�าผลไม้จะปิดเหมือนกัน”

ทั้งคู่ยิ้มให้แก่กัน ทําให้บรรยากาศระหว่างพวกเขาเริ่มเป็นไปได้ ด้วยดี หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ เพื่อทําให้บรรยากาศอันหนักอึ้งเบาบาง ลง ในที่สุดโรเอลก็ถามเทเรซาว่าทําไมเธอถึงชวนเขาออกมาพบในวันนี้

เทเรซาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขยับปากกาขนนกในที่สุด

‘ฉันต้องการแจ้งเรื่องบางเรื่องให้คุณได้ทราบไว้’

“เรื่องบางเรื่อง?”

‘ใช่ เกี่ยวกับวิลเลียม’

“…”

อย่างที่ฉันคิดไว้เลย

โรเอลไม่แปลกใจกับเรื่องนั้น เขาไม่ได้พบกับวิลเลียมเลยตั้งแต่พบ กันที่คฤหาสน์แห่งเกราะ ทําให้เทเรซาอาจรู้สึกกังวลเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างพวกเขาทั้งสอง

เด็กหนุ่มได้ยินมาจากบริตตานี่ว่าวิลเลียมถือว่าเทเรซาเป็นพี่สาว ของเขา และมักจะทําตามคําแนะนําของเธอ เทเรซาจึงเป็นสื่อกลาง ระหว่างพวกเขาที่น่าจะมีประสิทธิภาพที่สุด

“เธอจะพูดถึงวิลเลียม ฉันก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่มันจะดีจริงๆ เหรอที่จะพูดลับหลังอย่างนี้น่ะ”

‘เด็กคนนั้นดื้อเกินไป เขาไม่ยอมพูดถึงเรื่องบางเรื่อง แต่ฉันคิดว่า มันสําคัญ และคุณก็ต้องได้รู้เรื่องนี้’

“ฉันต้องรู้เรื่องนี้งั้นเหรอ?”

‘ถูกต้อง’

เมื่อมองดูเทเรซาถอนหายใจ โรเอลก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

‘ฉันสาบานด้วยชื่อของเทพีเซียเลย ว่าทุกสิ่งที่ฉันกําลังจะบอกคุณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่มีอะไรนอกจากความจริง หวังว่าคุณจะเชื่อฉัน นะ’

“ฉันเชื่อใจเธอ เทเรซา”

‘ขอบคุณมาก เข้าประเด็นกันเลยดีกว่า’

เมื่อรู้สึกว่าโรเอลเชื่อมั่นในตัวเธอ ริมฝีปากของเทเรซาก็โค้งขึ้น อย่างมีความสุข เธอเริ่มเขียนอะไรบางอย่างลงในสมุดบันทึก แต่เนื้อหา นั้นน่ากลัวมากจนโรเอลรู้สึกว่าได้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ

‘อย่างแรกและที่สําคัญที่สุด วิลเลียมไม่ใช่บุตรบุญธรรมของ ราชวงศ์แคมบอนไนต์ แต่เป็นลูกหลานที่ถูกต้องตามกฎหมายของ ราชวงศ์…’

“เดี๋ยวก่อนนะ!”

หลังจากอ่านไปได้ครึ่งทางของเนื้อหาที่เทเรซาเขียน โรเอลก็รีบกด มือตัวเองลงบนสมุดบันทึกก่อนจะเหลือบมองไปรอบๆ แล้วถามด้วยสี หน้าเคร่งเครียด

“เทเรซา มันสมควรแล้วเหรอที่เธอจะเปิดเผยความลับของ อาณาจักรเธอให้ฉันฟัง?”

ความลับเกี่ยวกับราชวงศ์ไม่ใช่สิ่งที่ควรพูดต่อหน้าคนนอก นับประสาอะไรกับคนต่างอาณาจักรจากประสบการณ์ของโรเอล ปัญหาน่าจะมาเคาะประตูของบรรดาผู้ที่สะดุดกับความลับดังกล่าวใน ไม่ช้า

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการหยุดการสนทนานี้ที่นี่

เทเรซารับรู้ถึงความคิดของอีกฝ่าย แต่เธอเลือกที่จะแสดงท่าที หนักใจกับเรื่องนี้ เธอยังคงเขียนสมุดบันทึกต่อไป

‘โปรดอ่านต่อเถอะโรเอล’ “ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องภายในของอาณาจักรของเธอ…” ‘สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับคุณด้วยเช่นกัน’ “เกี่ยวข้องกับฉันงั้นเหรอ?”

โรเอลถามพลางขมวดคิ้ว เทเรซาพยักหน้ายืนยันก่อนจะจรดมือเขียนต่อ ‘วิลเลียมเป็นตัวตายตัวแทนที่ตระกูลของคุณเตรียมไว้ให้คุณ’