ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 500: การเผชิญหน้าอันเยือกเย็น (2)

หลังจากทักทายกันเล็กน้อย ลิเลียนก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน โดยชี้ไป
ยังประเด็นหลักของการพบปะในคืนนี้ ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร
และพูดออกมาอย่างใจเย็น
“อ้อ ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้านิดหน่อย ข้าได้ยินข่าวเกี่ยวกับศึก
ชิงถ้วยแล้ว ความล้มเหลวของเจ้าเกินความคาดหมายของข้าไปมาก
มันทําให้เกิดความสงสัยในหมู่แวดวงขุนนาง เจ้ารู้ใช่ไหมว่านี่ไม่ใช่
สถานการณ์ที่ดีสําหรับเจ้า”
“ค่ะท่านพ่อ ข้าเองก็เสียใจเรื่องศึกชิงถ้วยเช่นกัน แต่ข้าจะล้างข้อ
สงสัยของพวกขุนนางเหล่านั้นในอนาคตเองค่ะ”
“ความล้มเหลวของเจ้าก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องได้รับการจัดการ แต่
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าสนใจ…ลิเลียน เจ้าคิดอย่างไรเกี่ยวกับเด็กหนุ่มตระกูล
แอสคาร์ดที่คว้าชัยชนะไปได้?”
หืม เรื่องนั้นเองงั้นเหรอ?
เมื่อคําถามที่ไม่คาดคิดได้มาถึงหูของเด็กสาว มันก็ทําให้เธอตื่นตัว
ไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไป
“…ท่านกําลังพูดถึงการประเมินงั้นเหรอคะ?”“ไม่เลว”
ลูคัสพยักหน้าตอบคําถามธรรมดาๆ ของลิเลียน ซึ่งเด็กสาวก็พูด
ต่ออย่างใจเย็น
“ข้าคิดว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถยอดเยี่ยม”
“งั้นเหรอ? มีความสามารถยอดเยี่ยม เป็นการประเมินที่ตรงจุด
จริงๆ ตอบคําถามของข้าหน่อยสิ ลิเลียน…แล้วทําไมเจ้าถึงปล่อยให้โร
เอล แอสคาร์ดเข้าร่วมศึกชิงถ้วยได้?
“!”
เสียงอันมีพลังของจักรพรรดิพูดถึงปัญหาออกมาอย่างแผ่วเบา ทํา
ให้รูม่านตาสีม่วงของเด็กสาวผมดําแคบลงและก้มหน้าลงไปน้อยๆ เธอ
เข้าใจถึงข้อบกพร่องของตนได้ในทันที ลูคัสจ้องมองมาที่ลิเลียนราวกับ
เข็มกําลังทิ่มแทง ก่อนจะกล่าวต่อ
“แม้ว่าความล้มเหลวในศึกชิงถ้วยครั้งนี้ของเจ้าจะไม่ได้มาจากเขา
โดยตรง แต่การเปลี่ยนแปลงหลายอย่างก็เกิดขึ้นเพราะเขา ข้าจะไม่พูด
ถึงบุตรสาวของตระกูลแคมบอนไนต์ แม้ว่าเธอคนนั้นจะเป็นคนที่โค่น
เจ้าก็ตามที”“สําหรับเจ้าที่ต่อสู้ไปพร้อมกับกองทัพ พลังการโจมตีระเบิดเป็นวง
กว้างของโรเอล แอสคาร์ดน่าจะเป็นสิ่งที่รับมือได้ยากที่สุด พวกเจ้ามี
อาจารย์ผู้สอนคนเดียวกัน ทําให้เจ้าก็น่าจะรู้จักเขาดี แม้ว่ากฎใหม่ที่ให้
นักเรียนชั้นปีที่ 1 ได้เข้าร่วมงานประลองจะเป็นอะไรที่คาดไม่ถึง แต่เจ้า
ก็ยังสามารถใช้อิทธิพลเรียกกองกําลังของจักรวรรดิออสทีนให้ยับยั้งกฎ
นั้น ก่อนที่จะมีการตัดสินใจประกาศได้”
“น่าแปลกนะว่าไหม? ลิเลียนเงยหน้าขึ้นแล้วบอกข้าซิ…ทําไมเจ้า
ถึงไม่ขวางเด็กคนนั้นไว้”
ลูคัสถามอย่างสงบแต่ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ ประหนึ่งว่าเขา
กําลังพูดความจริงอยู่ ด้วยคําสั่งของจักรพรรดิเมื่อครู่ ลิเลียนก็ค่อยๆ
เงยหน้าขึ้น แม้ว่าใบหน้าของเธอจะยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่หัวใจ
ของเด็กสาวนั้นเต้นขึ้นตุ้มๆ ต่อมๆ อย่างรุนแรงแบบที่ไม่เคยปรากฏมา
ก่อน
ทําไมโรเอลถึงไม่ถูกขัดขวางไม่ให้เข้าร่วมงานประลองตั้งแต่แรก?
คําตอบของคําถามนี้ง่ายมากเพราะลิเลียนไม่ได้มองว่าโรเอลเป็นศัตรู
เลยแม้แต่น้อย เธอคิดอยากจะให้เขาได้ชัยชนะด้วยซ�าไป แต่ไม่ว่ายังไง
เหตุผลนี้ก็ต้องไม่ไปถึงหูของลูคัส
ห้ามติดต่อกับคนในตระกูลแอสคาร์ด นี่เป็นคําสั่งขององค์
จักรพรรดิ มันแสดงถึงความระมัดระวังและการต่อต้านของลูคัสที่มีต่อพวกเขา การละเมิดคําสั่งนี้ถือเป็นการต่อต้านคําสั่งอย่างโจ่งแจ้ง ลิ
เลียนมีลางสังหรณ์ว่าถ้าคําตอบต่อไปไม่สามารถทําให้ลูคัสพอใจได้ละก็
สถานการณ์ของเธอก็น่าจะแย่ลงไปอีก และการสูญเสียการสนับสนุน
จากองค์จักรพรรดิในการต่อสู้ทางการเมือง ก็คือจุดจบของเธอ
เลือดของลิเลียนเย็นลงราวกับกําลังถูกแช่แข็งด้วยความหนาวเย็น
เธอคิดวิเคราะห์อย่างเร็วจี๋ถึงคําตอบที่เหมาะสม
คําตอบง่ายๆ เช่นการลืม หรือความประมาทนั้นไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี
อย่างแน่นอน ชื่อเสียงที่จะได้รับจากศึกชิงถ้วยนั้นยิ่งใหญ่มาก โดยปกติ
แล้ว ลิเลียนควรจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมา
หากจะตอบว่าเธอยังไม่เข้าใจความแข็งแกร่งที่แท้จริงของโรเอลก็
เป็นตัวเลือกที่ใช้ไม่ได้เช่นกัน เพราะถ้าหากลิเลียนปฏิบัติต่อโรเอลใน
ฐานะศัตรูอย่างแท้จริง เธอก็คงจะไม่มีทางปล่อยให้เขามีโอกาสแบบนี้
แน่
สมองของลิเลียนประมวลผลอย่างรวดเร็ว ในขณะที่สายตา
ของลูคัสที่อยู่อีกด้านหนึ่งคมชัดขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป จนกระทั่ง
วินาทีที่องค์จักรพรรดิกําลังจะตัดสิน ในที่สุดเด็กสาวก็พูดขึ้น
“สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ เกิดจากอารมณ์ของข้าเองค่ะ”
“อารมณ์?”เมื่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้ยินคํานี้ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
เล็กน้อย ลูคัสจ้องมองไปที่เด็กสาวอย่างเย็นชา แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็
ได้ยินชื่อที่คาดไม่ถึง
“พอล แอคเคอร์มันน์ เขาเป็นนักเรียนชั้นปีที่ 1 ที่อยากจะมีส่วน
ร่วมในศึกชิงถ้วยด้วยเช่นกัน ข้าจึงไม่ได้หยุดการออกกฎสําหรับ
นักเรียนปีที่ 1 และมันก็ทําให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดนี้ตามมาค่ะ”
“พอล?”
“ใช่ค่ะ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกนอกสมรส แต่ข้าก็คิดว่าเขาเป็นผู้มี
พรสวรรค์ที่หาได้ยากคนหนึ่งในตระกูลของเรา เขามีความเคารพและ
รักใคร่ต่อข้า และข้าก็จําเขาได้ดี ศึกชิงถ้วยเป็นโอกาสที่หายากสําหรับ
เขา ดังนั้นข้าจึงไม่ได้หยุดกฎดังกล่าวเอาไว้ค่ะ ”
“…”
คําตอบนี้ทําให้ลูคัสนิ่งเงียบไป สายตาขององค์จักรพรรดิดูแปลก
ใจเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ได้ผ่อนคลายลง ลิเลียนเข้าใจดีว่าคําพูดของเธอ
ใช้ได้ผล แต่มันก็ยังมีข้อบกพร่องอยู่
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ลิเลียนก็เอามือทาบหน้าอกเบาๆ ร่าง
ของเด็กหนุ่มผมสีดําตาสีทองปรากฏขึ้นในหัว ก่อนที่เด็กสาวจะพูดขึ้น
อีกครั้ง“ท่านพ่อ ข้ารู้ว่านี่ไม่สอดคล้องกับตัวข้าตามปกติ แต่แม้กระทั่งตัว
ข้าก็ไม่อาจควบคุมหัวใจตัวเองได้ เมื่อข้าได้รู้ถึงตัวตนของเขา ความ
ปรารถนาที่อยากจะปกป้องก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของข้า ข้าไม่สามารถ
ทําอันตรายใดๆ ต่อเขาได้ และมันก็ยากที่ข้าจะปฏิเสธเขาเช่นกัน ข้าไม่
รู้ว่าตัวเองผิดพลาดตรงไหน ถ้าท่านคิดว่าข้าผิดก็ได้โปรดลงโทษข้าด้วย
ค่ะ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ความงุนงงปรากฏขึ้นในนัยน์ตาสีอเมทิสต์คู่นั้น
ของเด็กสาว คําพูดและใบหน้าที่แทบไม่มีท่าทีพิเศษใดๆ ของเธอดู
เหมือนจะเป็นทุกข์ เมื่อเห็นลิเลียนที่เป็นแบบนี้ แม้แต่ลูคัสก็อดไม่ได้ที่
จะแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้า ความประหลาดใจและดวงตาที่เต็ม
ไปด้วยความสงสัยค่อยๆ คลายออก
หลังจากการสังเกตการณ์มาหลายปี ลูคัสก็รู้จักลูกๆ ทุกคนของเขา
เป็นอย่างดี แม้ว่าจะเสแสร้งแสดงอย่างชาญฉลาดต่อหน้าเขาแค่ไหน
มันก็ไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้ลิเลียนได้เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ซึ่งเกินกว่าความคาดหมายขององค์
จักรพรรดิ
“มีองค์ประกอบของความหวาดระแวงในสายเลือดตระกูลเรา มัน
ไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอก”เมื่อมองไปที่ลิเลียน ลูคัสก็ค่อยๆ สงบลงและพูดด้วยน�าเสียงที่
เข้าใจ อย่างไรก็ตามความสงสัยของลูคัสก็ยังไม่หายไปเป็นปลิดทิ้ง เขา
จ้องมองไปที่ลิเลียนอีกครั้ง
“สงครามกลางเมืองในปัจจุบันของจักรวรรดิเซนต์เมซิท โรเอล
แอสคาร์ดเองก็น่าจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย พรสวรรค์ของเขาจะเป็น
ประโยชน์ต่อจักรวรรดิเซนต์เมซิทในอนาคต และเมื่อสงครามศักดิ์สิทธิ์
มาถึงอิทธิพลของโบสถ์แห่งเทพีผู้สร้างก็จะเพิ่มยิ่งขึ้นไปอีก เขาอาจจะ
กลายเป็นภัยคุกคามต่อจักรวรรดิออสทีนได้”
“ลิเลียน…เจ้าไปกําจัดเขาได้ไหม?”
“!”
ทันทีที่ลูคัสออกคําสั่งให้สังหารอย่างแผ่วเบา ลิเลียนก็รู้สึกว่า
อากาศรอบๆ เหมือนจะเย็นลง คําถามของลูคัสกึกก้องอยู่ในหูของเธอ
ทําให้หัวใจของเด็กสาวซึ่งดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เต้นเร็ว
ขึ้นมาทันใด
เห็นได้ชัดว่าคําถามขององค์จักรพรรดิในครั้งนี้เป็นคําถามลองใจ
แต่คําตอบสําหรับคําถามนี้เป็นอะไรที่ยากเกินกว่าที่ลิเลียนจะตอบได้
การฆ่าโรเอลเป็นสิ่งที่ลิเลียนจะต้องหลีกเลี่ยงให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม แต่เธอควรจะตอบอย่างไรดีเพื่อไม่ให้องค์จักรพรรดิสงสัย และหลีกเลี่ยง
การปะทะกับโรเอล?
สัญญา? ไม่เห็นด้วย? หรือใช้คําอื่นดี?
ภายในพระราชวัง ความเงียบงันแผ่ซ่านไปตามกาลเวลา เด็กสาว
ผมดําตกอยู่ในสภาวะแข็งทื่อ การแสดงออกขององค์จักรพรรดิที่อยู่
ข้างหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไป ขณะที่ลูคัสกําลังจะพูดอีกครั้ง ลิเลียนก็เงย
หน้าขึ้น
“ท่านพ่อ หากท่านต้องการให้ข้าไปกําจัดผู้มีพรสวรรค์ที่เป็น
อุปสรรคต่อจักรวรรดิ ข้าก็พร้อมยอมรับคําสั่ง แต่ข้าคิดว่ามันไม่
เหมาะสมที่ข้าจะทําเช่นนั้นค่ะ”
“ไม่เหมาะสมงั้นเหรอ?”
คําตอบของลิเลียนทําให้ลูคัสหรี่ตาและถามคําถามเชิงวาทศิลป์
ซึ่งเธอก็ตอบกลับอย่างใจเย็น
“ใช่ค่ะ ไม่ว่าจะด้วยกรณีใด พวกเราก็ยังเป็นนักเรียนใน
สถาบันการศึกษาเดียวกัน ถ้าข้าลงมือกับนักเรียนระดับล่าง หรือฆ่า
พวกเขา มันก็จะทําให้ชื่อเสียงของข้าเสียหายอย่างมากในสถาบัน และ
อาจส่งผลกระทบย้อนกลับมาได้ค่ะ”“…”
ท่าทีที่พูดอย่างสงบของลิเลียน ทําให้องค์จักรพรรดิจ้องมอง
ดวงตาของเธอและนิ่งเงียบอยู่นาน หัวใจของลิเลียนตึงเครียดถึงขีดสุด
เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจขององค์จักรพรรดิ
เธอครุ่นคิดคําตอบสําหรับทั้งสองทาง จนในที่สุดลูคัสก็พยักหน้าช้าๆ
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน
“เจ้าพูดถูก จริงๆ แล้วข้าไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา ข้าแค่อยากจะลด
กองกําลังของจักรวรรดิเซนต์เมซิท ตอนนี้สงครามกลางเมืองของฝ่าย
นั้นเป็นโอกาสสุดท้ายก่อนสงครามศักดิ์สิทธิ์จะเริ่มต้นขึ้น เจ้าคิดเห็น
อย่างไรบ้างล่ะ?”
“ข้าคิดว่านี่เป็นโอกาสเช่นกันค่ะ แต่ท่านพ่อ…ป้อมปราการทาร์
กของจักรวรรดิเซนต์เมซิทเพิ่งพังทลายลงไปอย่างกะทันหัน ช่วงเวลานี้
มันจะอ่อนไหวเกินไปรึเปล่าคะ?”
“ใช่แล้ว ปฏิกิริยาของอาณาจักรอื่นๆ คงจะต้องรุนแรงมากแน่หาก
เราโจมตีในเวลานี้ ยังไงพวกกลายพันธุ์ก็ยังเป็นปัญหาอันดับแรกของ
มนุษยชาติ ลิเลียนการทําตามคําสั่งของข้าในปีนี้ ทิ้งระยะห่างจาก
ตระกูลแอสคาร์ด ทําให้ชีวิตในสถาบันการศึกษาของเจ้าค่อนข้าง
ยากลําบากใช่ไหม?”“ไม่ค่ะ มันเป็นสิ่งที่ข้าพึงจะทํา ทุกอย่างยังอยู่ในขอบเขตที่ข้า
จัดการได้ค่ะ”
“เจ้าทําได้ดีมาก ข้าพอใจมาก แต่เจ้าไม่ต้องลําบากอีกต่อไปแล้ว
ละ”
เมื่อได้ยินคําพูดของลูคัส หัวใจของลิเลียนก็รู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์
ไม่ดี ทันใดนั้นลางสังหรณ์ของเธอก็เป็นจริง องค์จักรพรรดิผู้สง่างาม
จ้องไปที่เด็กสาวด้านล่างและพูดคําแห่งความสิ้นหวังออกมา
“จงไปทางทิศตะวันออกซะ อย่าได้เจอหน้าเขาอีก”
องค์จักรพรรดิออกคําสั่ง ทําให้ร่างกายของเด็กสาวในห้องโถงแข็ง
ทื่อไปในทันที