ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 529: ที่ 1 ด้านก่อเรื่อง (1)

ประโยคที่ว่า ‘การแข่งขันนั้นคือแรงผลักดันให้มนุษย์พัฒนา’ นับว่าถูกต้องตรงเผง ทว่าหลังจากดูการประลองสอบเข้าของเหล่าเด็ก ใหม่แล้ว โรเอลได้พบกับความจริงข้อใหม่ นั่นคือ บางครั้งแล้ว การต่อสู้ ของผู้หญิงนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าเสียอีก

ในคฤหาสน์สีกรมท่าช่วงเช้าตรู่ หลังจากว่างเว้นไปเสียนาน ขณะนี้ มันกลับคลาคล�าไปด้วยผู้คนอีกครั้ง เหล่านักเรียนมาเตรียมตัวกันอยู่ใน ลาน และเด็กหนุ่มผมดําก็กําลังอ่านข้อมูลของบรรดานักเรียนใหม่ขณะ ย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ขึ้นมา

หลังจากลงเดิมพันข้างอลิเซียด้วยเงินทั้งหมดแล้ว โรเอลก็ไม่ได้เข้า ไปดูต่อ แต่ไปยังสถานีที่ซึ่งเหล่ารุ่นพี่จัดเตรียมไว้เพื่อชมงาน เพราะถึง อย่างไรชื่อเสียงของโรเอลก็เพิ่มมากขึ้นอีกหน่อยแล้ว ถ้าหากเขาไปนั่ง ชมในที่นั่งทั่วไปอาจทําให้เกิดปัญหาที่ไม่จําเป็นได้

สิ่งที่โรเอลไม่ได้คาดคิดก็คือการตัดสินใจนี้ทําให้เขาพบกับคนบาง คนโดยบังเอิญ นั่นก็คือคริส อาจารย์ผู้มาดูการแข่งขันด้วย และสาเหตุ ที่หญิงสาวผมแดงก็อยู่ที่นี่ด้วยนั้นก็ช่างเรียบง่าย นั่นก็คือเธอกําลัง เตรียมที่จะชวนอลิเซียมาเข้า【คลาสเรียนของคริส】 ด้วย

แต่เดิมนั้น เพราะว่าต้องการที่จะตามตื๊อโรเอล คริสเลยไม่อยากจะ รับคนเพิ่มในปีนี้ แต่เพราะว่าความสัมพันธ์พิเศษระหว่างโรเอลกับอลิ เซีย เธอจึงตัดสินใจให้เป็นข้อยกเว้นและตั้งใจจะรับศิษย์อีกหนึ่งปี แต่ สิ่งที่คริสไม่ได้คาดหวังไว้นั่นคือเมื่อโรเอลได้ยินเข้า โรเอลไม่เพียง อารมณ์เสียเท่านั้น แต่ใบหน้าของเขายังกระตุกด้วย

“หือ? เป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่ใช่ว่าพี่น้องเข้าเรียนด้วยกันเป็นเรื่อง ดีเหรอ?”

“ก็ใช่ ใช่แหละครับ มันเป็นเรื่องดี”

แน่นอนว่าเรากับอลิเซียอยู่ด้วยกันนั้นดีอยู่แล้ว แต่ปัญหาคือศิษย์ เอกของอาจารย์ ลิเลียนกับอลิเซียนั้นมีความสัมพันธ์บรมแย่ต่างหาก สองคนนั้นเพิ่งเกือบจะร่วมมือกันพังหอประชุมไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว นี้เองด้วย

เด็กหนุ่มผมดําที่กําลังเสียสติอยู่ในใจยับยั้งตนเองไว้แล้วเบนความ สนใจไปที่การถ่ายทอดสด เมื่อค�าคืนโรยตัวลงมา ป่าแห่งฝันร้ายก็เริ่มมี หมอกลงปกคลุม และเด็กใหม่ในปีนี้ก็หายเข้าไปในป่าพร้อมๆ กับ วิญญาณนําทางอย่างงกๆ เงิ่นๆ

สถานการณ์หลังจากนั้นโดยรวมแล้วก็ราบรื่นดี ไม่เหมือนกับโรเอล ที่โชคไม่ดีเสียมากๆ เมื่อปีที่แล้ว อลิเซียไม่ได้ถูกส่งไปยังพื้นที่แปลกๆ

แต่เป็นพื้นที่ป่าธรรมดาๆ หลังจากบรรดานักเรียนมาถึงก็เริ่มที่จะฆ่า สัตว์อสูรอย่างต่อเนื่อง แค่ว่าต่างจากสถานการณ์ของโรเอลในสมัยก่อน การต่อสู้ระหว่างมนุษย์และสัตว์อสูรนั้นกินเวลานาน และคนที่เหลืออยู่ เป็นพวกท้ายๆ นั้นก็แน่นอนว่ารวมถึงอลิเซียด้วย

ในรอบคัดเลือก อลิเซียซ่อนความสามารถของตัวเองอย่างเห็นได้ ชัด และมันไม่มีอะไรที่พิเศษนอกเหนือไปจากการเปิดเผยระดับแก่นแท้ ระดับ 4 ของเธอ ส่วนในการต่อสู้ถัดไปซึ่งคู่ต่อสู้เป็นเงาของผู้พิทักษ์ แห่งแหวน โรเอลในฐานะของผู้ชม ไม่สามารถดูต่อได้อีกต่อไป

เด็กหนุ่มผมดํานั้นทึ่งมากกับการต่อสู้ภายในมิติลึกลับของป่าแห่ง ฝันร้าย แต่เพราะแบบนี้เขาจึงไม่ค่อยจะเป็นห่วงเท่าไหร่ อย่างไรเสีย นั่นก็ไม่ใช่เวลากลางวัน แค่เงาของผู้พิทักษ์แห่งแหวนที่มีระดับแก่นแท้ ในระดับ 3 แต่ไม่มีสติปัญญา ดังนั้นจึงยากที่จะเป็นภัยคุกคามต่ออลิ เซียในคืนนี้

ฉันว่า เดี๋ยวเธอก็คงออกมาแล้วล่ะ

โรเอลผู้ซึ่งคิดเช่นนั้นรอคอยอยู่ที่ชายป่า พยายามส่งยิ้มอบอุ่นไป ให้กับอลิเซียผู้ดิ้นรนมาตลอดคืน ทว่าในเวลาต่อมาไม่นานเขาก็ยิ้มไม่ ออกอีกต่อไป

“จํานวนของอณูเวทมนตร์ในมิติแยกกําลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมันเกินกว่าระดับที่ต้องเฝ้าระวังแล้ว!”

“เอาอีกแล้วเรอะ? ไหงมันทําท่าจะแตกได้ทุกปีเลยเนี่ย!?”

ท่ามกลางเสียงที่ลนลานของหัวหน้าทีมสังเกตการณ์ทางเชื่อมมิติ เสียงไซเรนพลันดังขึ้นอย่างล่าช้า แต่ทว่าเมื่อข่าวแพร่ออกไป สมาชิก ทีมจํานวนมากรีบพุ่งไปที่จุดเกิดเหตุและสามารถรักษาความเป็น ระเบียบเอาไว้ได้อย่างคุ้นชิน พวกเขาลงมืออย่างเฉียบขาด ไร้ซึ่งความ ลังเลตรงกันข้ามจากพวกเด็กใหม่โดยสิ้นเชิง และสาเหตุนั้นก็ช่าง ง่ายดาย

พวกเขาทั้งหมดถูกฝึกมาโดยโรเอลและลิเลียน

หลังจากเกิดอุบัติเหตุระหว่างการสอบเข้าถึงสองครั้งในรอบสามปี แผนกฉุกเฉินจึงไม่แปลกใจอีกต่อไป มันไม่ใช่อื่นใดนอกเสียจาก อุบัติเหตุของสถาบันที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงสามสี่ปีนี้ พูดว่าปี นี้เรื่องง่ายขึ้นกว่าทุกปีจะดีกว่า เพราะอย่างไรเสียก็ไม่มีคนแบบนอร่า อยู่ในมิติแยก ไม่มีคนแบบชาร์ล็อต และระดับความอันตรายก็เทียบ ไม่ได้กับโรเอลเมื่อคราวก่อน

บุคคลที่เกี่ยวข้องนั้นใจเย็น แต่เด็กหนุ่มผมดํากําลังอึ้งไปกับ สถานการณ์ เพราะจากความคาดหวังของเด็กหนุ่ม อลิเซียไม่ควรจะ

สร้างเรื่องราวผิดปกติอะไรเลย ด้วยว่าถ้าเทียบกับการแตกของมิติ เพราะสิ่งอัญเชิญคราวนั้นแล้ว อลิเซียนั้นไม่ควรจะมีอะไรผิดแผก เธอ สมควรจะล้มศัตรูได้อย่างราบรื่น

แล้วจากนั้น สาเหตุที่เกิดความเคลื่อนไหวอย่างใหญ่โตนี้ก็คล้ายจะ กระจ่างแจ้งในใจ โดยสั้นๆ แล้วคืออลิเซียจงใจสร้างปัญหาขึ้นมา เมื่อ ความคิดนี้ผุดขึ้น โรเอลก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงคําพูดเมื่อช่วงเที่ยงของอลิ เซีย

“หนูจะไม่เหลวไหลไปทั่วก่อนที่จะเข้าไปในทางเชื่อมมิติอีกแล้วค่ะ พี่ใหญ่ให้อภัยหนูได้ไหมคะ?”

“ชิ แปลว่าหลังจากเข้าไปในทางเชื่อมมิติแล้ว เธอก็จะเหลวไหลไป ทั่วงั้นสิ? จริงๆ เลย…”

พอคิดได้เช่นนี้ โรเอลก็นวดหัวคิ้วของตนแล้วก็พูดไม่ออก เขาคาด เดาคร่าวๆ ถึงสาเหตุที่อลิเซียทําแบบนี้ได้แล้ว

ปีที่แล้วโรเอลคือคนที่ก่อความวุ่นวายในมิติแยก และลิเลียนคือคน ที่ก่อความวุ่นวายในปีก่อนหน้านั้นอีก เพราะเช่นนั้น สองคนนี้จึงถูก หยิบยกมาพูดถึงด้วยกันอยู่บ่อยๆ นี่คงเป็นสาเหตุที่อลิเซียสร้างความ วุ่นวายในการสอบครั้งนี้ เพื่อที่จะทําให้บุคคลในตํานานเปลี่ยนจากสอง เป็นสามคนแทน

“…”

โรเอลพูดไม่ออกกับการกระทําที่ดูเป็นเด็กของเด็กสาวผมสีเงิน แต่ เขาก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะว่าในที่สุดแล้วมันก็เป็นอิสระของอลิเซียที่จะ ตั้งใจสอบ หรือก็คือต่อให้โรเอลรู้แผนของเด็กสาวก่อนที่จะเกิด เหตุการณ์ เขาก็ยับยั้งอะไรเธอไม่ได้จริงๆ อยู่ดี

ความวุ่นวายที่รุนแรงนี้กินเวลาสักพักใหญ่ ก่อนที่มันจะหยุดลง อย่างช้าๆ หลังจากที่นักเรียนส่วนใหญ่ออกมาจากทางเชื่อมมิติแล้ว ก็ เป็นไปตามที่โรเอลคิด เมื่ออลิเซียปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่อยู่ในมือ ของเธอคือแหวนกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์

หลังจากต้องทนรับลูกระเบิดสามลูกติดต่อกันในปีที่ผ่านมา เด็ก ใหม่ปีนี้ในที่สุดก็มีผู้ถือแหวนถือกําเนิดขึ้น การถือกําเนิดของฝ่ายใหม่ที่ ได้มาอย่างยากลําบากนี้ทําให้ทั่วทั้งฉากเต็มไปด้วยเสียงเชียร์และเสียง ปรบมือยินดี!

ในที่สุดโรเอลก็ผ่อนคลายลงแล้วถอนหายใจ

เหตุการณ์ถัดมานั้นคุ้นเคยเป็นอย่างยิ่งสําหรับทุกคน บรรดารุ่นพี่ก็ ยังคงแข็งแกร่งเหมือนเดิมในปีนี้ หลังจากค้นพบความสามารถของอลิ เซีย พวกเขาก็พุ่งเข้ามาหวังจะแย่งตัวกัน ทว่าในฐานะที่เธอมีพื้นหลัง

ทางการทหาร อลิเซียจึงไม่ได้สนใจการวิจัยเชิงวิชาการเอาเสียเลย และ เพราะอย่างนั้น บรรดารุ่นพี่ก็เลยคอตกกลับไปกันเป็นแถบ

หลังจากอลิเซียถูกล้อมไปด้วยนักเรียนกลุ่มใหม่ที่มีพื้นเพมาจาก จักรวรรดิเซนต์เมซิท โรเอลไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง แต่กลับมองดูเด็ก สาวรับมือกับบุคคลมากหน้าหลายตาเหล่านั้น แล้วความรู้สึกภาคภูมิใจ ก็พลันก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างเลือนราง

เหมือนเช่นทองคําที่ถูกฝังอยู่ก้นแม่น�าแล้วไม่สูญสิ้นประกาย หลังจากมายังอาณาจักรแห่งการศึกษาโบรเนล อลิเซียผู้เก็บตัวเงียบอยู่ ในคฤหาสน์แอสคาร์ดในที่สุดก็เผยประกายของเธอและได้รับการ ยอมรับเป็นศูนย์กลางของทุกคนเสียที

มองไปที่อลิเซียผู้ถูกฝูงชนรายล้อมอยู่เบื้องล่าง โรเอลก็อดไม่ได้ที่ จะนึกไปถึงเด็กหญิงที่ไม่กล้าแม้แต่จะจับมีดส้อมบนโต๊ะอาหารเมื่อ หลายปีก่อน ครู่หนึ่งเลยที่เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่ปนเปกันในใจ และ ดวงตาของเขาก็ชื้นเล็กน้อย

เด็กหนุ่มที่เป็นเหมือนพ่อกําลังซึ้งใจ และอาจารย์คริสเองก็เผย รอยยิ้มออกมา แต่มันก็ชัดเจนแล้วที่ความสําเร็จของอลิเซียไม่ใช่อะไรที่ ทําให้ทุกคนมีความสุข มีนักเรียนจากจักรวรรดิออสทีนหลายคนที่อยู่ใน ฝูงชนขมวดคิ้ว ไร้ซึ่งคําพูด

การถือกําเนิดของคานอํานาจคนที่สามจากฝั่ งของจักรวรรดิเซนต์ เมซิทนั้นทําให้สมดุลสองต่อสองของคานอํานาจเดิมระหว่างจักรวรรดิ เซนต์เมซิทและจักรวรรดิออสทีนเละตุ้มเป๊ะไม่เป็นท่า ยิ่งสงครามเพิ่ง ผ่านไปได้ไม่นาน ทําให้นักเรียนจากจักรวรรดิทั้งสองมีความอ่อนไหว ต่อสมดุลอํานาจนี้เป็นอย่างมาก และบนชั้นลอยของอัฒจันทร์ไกล ออกไป เด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีดําและดวงตาสีม่วงก็พูดถึงมันอยู่ ก่อนแล้ว

ภายในหอคอยงาช้างของสถาบันการศึกษาเซนต์เฟรย่ามี บรรยากาศของการเมืองลอยอยู่บางเบา และหลังจากแสงแห่งเช้าวัน ใหม่สาดส่อง ค�าคืนที่ปั่ นป่วนนี้ก็มาถึงจุดจบในที่สุด