ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END - บทที่ 538: ดีแล้วที่เธอเป็นเธอ (2)

ในเวลาเช้าตรู่ มุมหนึ่งของหอรับภารกิจของสถาบันการศึกษา เซนต์เฟรย่า เด็กหนุ่มผมดําจิบชาอย่างเงียบๆ ในขณะที่อีกมุมหนึ่งมี เสียงเอะอะดังมา

“ภารกิจนี้นี่มัน…”

“ให้เราไปสืบหาความลับของการหายไปของป้อมปราการเหรอ?”

“ถ้าแค่หาเบาะแสน่ะได้นะ รางวัลสูงดีแท้”

ตรงหน้ากระดานประกาศภารกิจ นักเรียนหลายคนที่ว่างอยู่ได้มา รวมตัวกัน ผู้คนปรึกษากันเซ็งแซ่ และนักเรียนจํานวนมากขึ้นก็มา รวมตัวด้วยเพราะข่าวที่แพร่ออกไป เด็กหนุ่มผมดําฟังนานาความเห็น ที่ต่างกันออกไป และไม่แปลกใจกับสถานการณ์นี้

มันแน่นอนอยู่แล้วที่ภารกิจตรวจสอบที่ออกร่วมกันโดยกองทัพ พันธมิตรและคณะกรรมการค้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบเหตุที่ป้อม ปราการทาร์กจะสร้างเสียงวิพากษ์ในวงกว้างนับตั้งแต่ถูกปล่อยออกมา เมื่อเผชิญหน้ากับการหายตัวหมู่ครั้งใหม่ที่อาจจะเกี่ยวข้องกับ เหตุการณ์ที่ป้อมปราการทาร์กนี้ พวกนักเรียนแสดงความสงสัยอย่าง มาก แต่คนส่วนใหญ่นั้นก็เข้ามาร่วมด้วยเพื่อความสนุก น้อยคนจะมี แนวคิดจริงจัง

ความสงสัยนั้นฆ่าแมวได้ ทุกคนผู้เคยผ่านภารกิจอันตรายในพื้นที่ ที่ไม่รู้จักนั้นเข้าใจดี การหายไปของผู้มีพลังเหนือธรรมชาติมากกว่า แสนคนในป้อมปราการทาร์กเป็นที่ตื่นตะลึงไปทั่วทวีป การโต้เถียง ยังคงดําเนินต่อไป และมันใช้ความกล้าอย่างมากที่จะค้นหาความจริง

ในอีกแง่มุมหนึ่ง ความต้องการยากๆ หลายข้อในภารกิจนี้สูง เกินไปสําหรับพวกนักเรียน สิ่งที่สําคัญที่สุดเช่นระดับความแข็งแกร่ง และนี่เป็นเนื้อหาเดียวที่โรเอลเพิ่มเติมเข้าไป

ดังเช่นคําพูดที่ว่า จะต้องมีผู้กล้าภายใต้รางวัลอย่างงาม ในครั้งนี้ กองทัพพันธมิตรออกรางวัลภารกิจที่ดึงดูดใจเพื่อที่จะสืบหาความจริง ของเหตุการณ์ ทว่าที่จริงแล้ว การจัดทีมสืบค้นที่มีความเป็นมืออาชีพ อย่างสูงนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไร รังแต่จะเป็นภาระเสียมากกว่า

ในตอนนี้ที่เขาตัดสินใจทําภารกิจกับลิเลียน โรเอลก็ย่อมจะต้อง บรรลุภารกิจนี้ให้ได้ และเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา การหาเพื่อน ร่วมทีมนั้นขาดไม่ได้

ด้วยการเพิ่มเข้ามาของกุหลาบอรุณและฝ่ายกุหลาบน�าเงิน โรเอล มีตัวเลือกหลายคน และหลังจากการพินิจดูอย่างรอบคอบแล้ว โรเอลก็ พอจะมีไอเดียอยู่

เมื่อคํานึงถึงจุดเกิดเหตุในป่าเขาแล้ว เซลิน่าก็เป็นสิ่งจําเป็น แมว สาวผู้กระหายเลือดนั้นไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง แต่ยังเอาตัวรอดในป่าเขา ได้ง่ายมาก แต่ที่สําคัญที่สุดก็คือ เธอมีสัญชาตญาณสัตว์ป่าจาก สายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นสิ่งจําเป็นในการเดินทางนี้ การสํารวจ อย่างมีประสิทธิภาพย่อมสําคัญอย่างไม่ต้องสืบ

แน่นอนว่ามันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย เนื่องมาจากสายเลือดสัตว์ ศักดิ์สิทธิ์ โรเอลจึงต้องคอยกดความคลุ้มคลั่งของสายเลือดของเธอไว้ ทําให้เธอออกห่างเด็กหนุ่มมากไม่ได้ ทว่าเดิมทีโรเอลก็ไม่คิดจะกระจาย ทีมอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่ปัญหา

ต่อจากเซลิน่า คนที่โรเอลคิดถึงถัดมาคือจูเลียน่า เหมือนกับ เหตุผลที่เขาเลือกเซลิน่า เวลาที่อันตรายที่สุดในภารกิจนี้คือตอน กลางคืนอย่างไม่ต้องสงสัย และเธอเป็นผู้ที่สามารถควบคุมความมืด และต่อสู้ในเวลากลางคืนได้ เด็กสาวจากเผ่าเลือดนี้จะเป็นผู้เฝ้ายาม กลางคืนที่ยอดเยี่ยมที่สุด

แม้ว่าตัวโรเอลจะติดต่อกับจูเลียน่าน้อยมาก แต่ในฐานะหัวหน้า ของกลุ่มกุหลาบอรุณแล้ว จูเลียน่าก็ให้ความเคารพเขาอยู่เสมอและไม่ น่าจะปฏิเสธการกระจายงานในเรื่องนี้ แต่เด็กหนุ่มจําเป็นต้องปรึกษา กับอลิเซียก่อน เพราะจูเลียน่าไม่เพียงแต่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจาก

อาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์ แต่เธอยังเป็นมือซ้ายมือขวาของอ ลิเซียด้วย

“แต่เราต้องบอกเรื่องนี้กับอลิเซียด้วยเหรอ? ดูยุ่งยากแล้วสิ”

เด็กหนุ่มผมดําคิดเช่นนั้นแล้วถอนใจ จากนั้นก็จิบชาในถ้วย

ความสัมพันธ์ระหว่างอลิเซียและลิเลียนนั้นตึงเครียดอยู่เสมอ นี่ คือปัญหาที่รบกวนโรเอลที่สุดอย่างหนึ่ง ครั้งนี้เป็นภารกิจที่ทั้งสองต้อง ทําร่วมกัน และนั่นอาจทําให้เด็กสาวผมสีเงินฟาดงวงฟาดงาได้อีก

โรเอลส่ายหัวแล้วปัดการประท้วงที่เป็นไปได้ของอลิเซียไปจากหัว โรเอลกลับมาคิดเรื่องบุคคลที่เป็นไปได้สําหรับภารกิจนี้อีกครั้ง แต่ไม่ เหมือนก่อน ครั้งนี้โรเอลนึกถึงคนๆ หนึ่งที่ไม่คุ้นเคย แต่มีความสามารถ ที่น่าสนใจ

นั่นคือเด็กหนุ่มผู้พันผ้าผูกตาสีดําไว้เสมอ สจ๊วร์ต

สจ๊วร์ตเป็นคนที่ปกติที่สุดในบรรดาคนจากอาณาจักรแห่งภาคี อัศวินเพนเดอร์ แต่เพราะเช่นนี้เขาจึงถูกเมินจากคนอื่นโดยไม่รู้ตัวอยู่ บ่อยครั้ง แถมความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ได้สูงล�า ทําให้เขาดึงดูดความ สนใจจากคนอื่นได้น้อยมาก

แต่ที่จริงแล้วความสามารถของเขาดีมาก เป็นอัจฉริยะเฉพาะด้าน …ใช่ ความลับก็คือดวงตาของเขานั่นเอง

พันเนตร นี่คือชื่อเผ่าของสายเลือดสจ๊วร์ตซึ่งไหลเวียนอยู่ใน ร่างกาย มันเป็นสายเลือดเฉพาะทางที่ถูกส่งทอดต่อกันมาตั้งแต่โบราณ เชื่อกันว่าเป็นสายเลือดที่มาจากน�าตาของเทพีเซีย ลักษณะของมันไม่ ต่างอะไรกับมนุษย์ โดยรวมๆ แล้วคือดวงตาของเผ่าพันเนตรนั้นว่ากัน ว่ามีความสามารถนับพันซ่อนอยู่

พูดตรงๆ เผ่านี้ควรจะถูกจัดเป็นมนุษย์ที่มีตาพิเศษ ดังนั้นจึงไม่ ค่อยมีปรากฏในตํานานหรือเรื่องเล่า ในทางกลับกัน บุคคลที่มีดวงตา พิเศษในประวัติศาสตร์มนุษย์หลายคนก็เป็นผู้สืบสายเลือดของเผ่านี้ ในประวัติศาสตร์อันยาวนาน พวกเขาถูกปฏิบัติด้วยในฐานะมนุษย์ การ ปะปนกันจึงเลี่ยงไม่ได้

สจ๊วร์ตเป็นผู้สืบสายเลือดคนหนึ่งของเผ่านี้ ดังนั้นดวงตาของจึงมี ปัญหาตั้งแต่เมื่อเขายังเด็ก ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเขาลืมตาตื่นในตอนเช้า พ่อแม่ของเขาก็กลายเป็นภาพ X-ray โครงกระดูกไป และวิวเขาไกลๆ ก็กลายเป็นภาพจากการส่องกล้องส่องทางไกล เป็นต้น สถานการณ์ ลักษณะนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง และด้วยหนทางสุดท้าย สิ่งที่จะช่วยควบคุม ดวงตาของเขาได้ก็คือผ้าสีดําที่พันรอบตาเขานั่นเอง

แม้ว่าดวงตาของเผ่าพันเนตรจะมีคาถาเวทนับพันในทฤษฎี แต่ที่ จริงแล้วทุกคนนั้นต่างกัน บางคนอาจใช้ความสามารถดวงตาได้เพียง สิบอย่าง แต่บางคนสามารถใช้ได้เป็นร้อยๆ อย่าง แต่สจ๊วร์ตนั้นต่าง ออกไป พลังของเขายังตื่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง และคาถาเวทที่ใช้ได้ก็ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และเพราะเช่นนั้นจึงยิ่งคุมยาก

ในส่วนของความสามารถด้านการต่อสู้ของสจ๊วร์ตที่ลืมตาขึ้นนั้น ยังไม่ชัดเจน แต่ความสามารถเชิงสืบหาข้อมูลนั้นเพียงพอที่จะทําให้ เขาถูกจัดรวมเข้าไปในทีมแล้ว และที่สําคัญกว่านั้น ในฐานะสมาชิก ของกุหลาบอรุณ เขายังไม่ได้หน่วยกิตภารกิจเลย ซึ่งผลของมันแย่มาก

หลังจากสร้างทีมขึ้นมาในใจแล้ว โรเอลก็เริ่มลงมือทันที ใน ขณะเดียวกัน ในที่สุดลิเลียนก็ปรากฏสู่สายตาสาธารณชนหลังจากไม่ อยู่มานานกว่าหนึ่งเดือน และพูดต่อหน้าธารกํานัลว่าเธอจะเข้าร่วมการ สืบหานี้

ทั่วทั้งเมืองเลนสเตอร์ นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญจากทุกสายงาน กําลังประกาศรับสมัครคน ในช่วงนี้ ภารกิจนี้ก็ได้กลายเป็นประเด็นที่ ทุกคนรู้กันทั่วแล้ว แต่ต้องพูดว่ามาตรฐานการรับคนจากที่อื่นนั้นต�า กว่าภารกิจที่ออกโดยสถาบันการศึกษาเซนต์เฟรย่า ดูจากจํานวนคนที่ ต้องการแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยากทําการค้นหาแบบปูพรม

โรเอลไม่ได้ออกความเห็นอะไร และยังคงยืนกรานที่จะตั้งทีม ผู้เชี่ยวชาญขึ้นมา แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ทําให้เขารู้สึกสมองบวมอยู่ และนั่นก็ คือปฏิกิริยาของอลิเซีย

“พี่ใหญ่โรเอลจะออกไปกับยัยคนแก่คนนั้นเหรอคะ หนูไม่เห็นด้วย หรอก”

มองไปที่เด็กสาวที่ร้องไห้เช่นนั้น โรเอลก็เงียบไปนานก่อนที่จะ ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ

“ปีหน้า ฉันจะไปทําภารกิจกับเธอสามภารกิจเลยนะ”

“ไม่ได้หรอกค่ะ นี่คือบรรทัดฐานแล้ว…”

“งั้นฉันจะไม่ไล่เธอออกจากห้องตอนกลางคืน”

“ตกลงค่ะ!”

“…”

โรเอลแก้มกระตุกเมื่อมองไปทางเด็กสาวที่น�าตาคลอเบ้าแต่กํา หมัดอย่างตื่นเต้น …และหลังจากหักหลังตัวเองในอนาคตไป ทุกอย่างก็ ลงตัวเสียที