ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1025 งานเลี้ยงสังหาร (4) ตอนที่ 1026 งานเลี้ยงวันเกิด (1)

ตอนที่ 1025 งานเลี้ยงสังหาร (4) / ตอนที่ 1026 งานเลี้ยงวันเกิด (1)
ตอนที่ 1025 งานเลี้ยงสังหาร (4)

สยงป้าเล่าทุกอย่างที่ชวีซินรุ่ยทำเอาไว้ในอดีตให้จวินอู๋เสียฟังทั้งหมด และหวังว่าจวินอู๋เสียจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด พวกเขาพาจวินอู๋เสียมาที่นี่ และอีกฝ่ายคือความหวังสุดท้ายที่จะช่วยเมืองพันอสูร ตอนนี้เมืองพันอสูรไม่สามารถสูญเสียคนไปมากกว่านี้ได้แล้ว ถ้าแม้แต่จวินอู๋เสียก็ยังถูกชวีซินรุ่ยฆ่าตาย สยงป้าไม่กล้าคิดเลยว่าจะมีใครสามารถช่วยพวกเขาได้อีก

“คุณชายจวิน! ท่านไปไม่ได้นะ!” สยงป้าตะโกนลั่นพร้อมกับจ้องมองจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียพูดขึ้นว่า “ถ้าข้าไม่ไป ท่านจะส่งข้าออกนอกเมืองอย่างนั้นหรือ”

สยงป้ายืนค้างอยู่กับที่

“เทียบเชิญมาถึงมือข้าแล้ว ถ้าข้าไม่ไปก็จะเป็นการดูหมิ่นนาง นางคงไม่ยอมแน่ ทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่ก็คือออกไปจากเมืองพันอสูรเพื่อหลบหนี แต่ถ้าข้าออกไปจากเมือง แล้วที่ข้ามาถึงที่นี่จะมีความหมายอะไรเล่า” จวินอู๋เสียพูดขึ้นพลางมองไปที่สยงป้า นางเข้าใจความห่วงใยของเขา แต่ธนูที่เหนี่ยวสายไปแล้วก็ต้องยิงออกไปเท่านั้น

สยงป้าทรุดนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรง สีหน้าสับสน

“ใช่แล้ว นางจะไม่มีวันละเว้นคนที่ต่อต้านนาง เพื่อให้ท่านปลอดภัยเราจำเป็นต้องส่งท่านออกไปให้ห่างจากเมืองพันอสูร แบบนั้น…ท่านก็จะไม่สามารถทำตามแผนการของท่านต่อได้…”

“นางไม่ทำอะไรข้าหรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในวันจัดงานเลี้ยง” จวินอู๋เสียพูดหน้าตาเฉย นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่นางมั่นใจพอสมควร

“ท่านจะไปจริงๆ หรือ” สยงป้าพูด เขายังคงรู้สึกกังวลอยู่มาก

จวินอู๋เสียพยักหน้า

“เช่นนั้นในวันงานชิงอวี่กับข้าจะติดตามอยู่ข้างกายท่าน ถ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เราจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อพาท่านออกไป ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นตอนนั้นจริงๆ ท่านจะต้องไปจากเมืองพันอสูรทันทีและอย่ากลับมาที่นี่อีกเด็ดขาด” สยงป้าพูดพร้อมกับจ้องมองจวินอู๋เสียอย่างไม่ละสายตา พวกเขาขอให้จวินอู๋เสียมา ไม่ได้ขอให้นางมาตายที่นี่ ถ้าสวรรค์จะละทิ้งเมืองพันอสูรจริงๆ พวกเขาก็ต้องจัดการมันด้วยตัวเอง

“อืม” จวินอู๋เสียไม่เชื่อว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในวันงาน นางตอบตกลงเพื่อคลายความกังวลของสยงป้าเท่านั้น

สยงป้าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ใบหน้าของเขายังคงดูกังวลอยู่มาก

จวินอู๋เสียรินน้ำให้เขาและแอบใส่ผงโอสถที่ทำให้สงบใจลงไปเล็กน้อย หลังจากสยงป้าดื่มมันลงไป เขาก็ใจเย็นลง

“ท่านต้องตื่นตัวให้มากนะขอรับ ข้ารู้ว่าท่านฉลาดมาก ต่อให้ข้าเค้นสมองอย่างไรก็เทียบกับท่านไม่ได้แม้เพียงเสี้ยวกระผีก” สยงป้าเตือนพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสีย ถ้าเขาไม่ได้พบกับจวินอู๋เสีย เขาคงพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่า ‘เด็กหนุ่ม’ ตัวเล็กๆ อย่างจวินอู๋เสียจะมีความสุขุมรอบคอบและละเอียดถี่ถ้วนมากขนาดนี้

“ได้” จวินอู๋เสียรับปาก

ดูเหมือนสยงป้าจะกลายร่างเป็นชายแก่ขี้บ่นไปแล้ว เขาเตือนจวินอู๋เสียซ้ำแล้วซ้ำอยู่อีกนานและย้ำถึงนิสัยใจคอของชวีซินรุ่ยไม่หยุด หลังจากเขาดื่มน้ำจนหมดแล้ว เขาถึงได้ยอมปล่อยจวินอู๋เสียและออกจากห้องไป ดูท่าทางแล้วเขาต้องไปตามหาชิงอวี่เพื่อบ่นต่ออีกยาวแน่

เรื่องที่ชวีซินรุ่ยเชิญจวินอู๋เสียไปงานเลี้ยงไม่ได้ทำให้จวินอู๋เสียกังวลมากนัก แต่ทำให้หัวหน้าตึกเพลิงพิโรธกับรองหัวหน้าตึกว้าวุ่นใจมากจริงๆ

“ดูเหมือนวันนี้เจ้านายจะอารมณ์ดีนะ” เจ้าแมวดำตัวน้อยพูดขึ้นพร้อมกับมองจวินอู๋เสีย จวินอู๋เสียแสดงท่าทางแบบ ‘มนุษย์’ ที่หายากอยู่หลายครั้ง ซึ่งทำให้เจ้าแมวดำตัวน้อยอยากจะยืนขึ้นปรบมือให้กับการพัฒนาครั้งใหญ่ของเจ้านายของมันเลยทีเดียว

“จริงหรือ” จวินอู๋เสียไม่รู้สึกว่ามีอะไรแตกต่างไป

พูดถึงอารมณ์ของนาง จวินอู๋เสียก็เหลือบตาขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง ด้วยเหตุผลบางประการขณะที่นางมองไปยังต้นไม้สีเขียวข้างนอก นางก็รู้สึกว่าร่างที่คุ้นเคยจะปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มสบายๆ ขณะที่เดินช้าๆ เข้ามาหานาง

บางที…

พวกเขาจะได้พบกันอีกครั้งในเร็วๆ นี้

ตอนที่ 1026 งานเลี้ยงวันเกิด (1)

วันเวลาผ่านไป วันเกิดของชวีซินรุ่ยก็มาถึงอย่างรวดเร็ว คนที่ถูกส่งกลับออกไปนอกเมืองบอกลาครอบครัวของพวกเขาในวันถัดมาหลังจากงานเลี้ยงวันเกิด พวกเขาต้องพลัดพรากจากบ้านและถูกจับไปขังเป็นนักโทษตามเดิม

ในเย็นวันนั้น หลังจากสยงป้ากับชิงอวี่ทำงานตามหน้าที่เสร็จ พวกเขาก็ไปที่ห้องของจวินอู๋เสียทันที วันนี้พวกเขาจะไปที่หอเมฆาสวรรค์ด้วยกันเพื่อร่วมแสดงความยินดีในวันครบรอบเกิดของท่านผู้นั้น

แม้ว่ามันจะเป็นการแสดงความยินดี แต่สีหน้าของสยงป้าก็ไม่ได้มีความเต็มใจเลยแม้แต่น้อย ของขวัญแสดงความยินดีจากเขาชิงอวี่ก็เป็นคนเตรียมให้ จวินอู๋เสียเก็บข้าวของของนางแล้วหยิบเอาขวดบรรจุโอสถวิเศษขวดหนึ่งจากถุงเอกภพมาถือไว้ในมือ

เมื่อสยงป้าเห็นขวดกระเบื้องเคลือบในมือของจวินอู๋เสีย เขาก็ถามอย่างสงสัยว่า “นั่นอะไรหรือขอรับ”

“ของขวัญ” จวินอู๋เสียตอบ

สยงป้าเบิกตาโต

“ท่านเตรียมของขวัญให้นังแม่มดแก่นั่นด้วยเรอะ!”

จวินอู๋เสียชำเลืองมองไปที่กล่องกำมะหยี่สองกล่องที่ชิงอวี่ถืออยู่

ใบหน้าของสยงป้ากลายเป็นสีแดงก่ำ เขากระแอมออกมาอย่างเก้อๆ

“นั่นชิงอวี่เป็นคนเตรียมให้ ข้าจะไม่ให้อะไรกับนังแม่มดแก่นั่นเด็ดขาด ตำลึงเดียวก็ไม่ให้”

ชิงอวี่มองสยงป้าพร้อมกับหัวเราะอย่างขมขื่น เขาไม่ยอมเตรียมอะไรเลย แต่นั่นก็หมายความว่าชิงอวี่ต้องเป็นคนเตรียมให้เขาไม่ใช่หรือ

“คุณชายจวินอย่าใส่ใจเลยขอรับ ท่านหัวหน้าตึกของเราก็เป็นเช่นนี้แหละ ให้เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงก็ไม่ต่างกับการผลักเขาให้ขึ้นไปบนลานประหาร งานเลี้ยงวันเกิดของท่านผู้นั้นทุกปี ข้าต้องเตรียมของขวัญสองชิ้นเสมอ คุณชายจวินไม่ใช่คนของเมืองพันอสูรเรา ถึงท่านจะไม่นำของขวัญไปก็คงไม่เป็นไรหรอกขอรับ”

“ต้องเอาไปสิ” แค่โอสถวิเศษขวดเดียวจวินอู๋เสียไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย เวลาว่างที่เมืองพันอสูรถ้านางไม่ได้ฟังข่าวจากเยี่ยซาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์รอบตัว นางก็จะหลอมโอสถ โอสถวิเศษแค่ขวดเดียวจึงไม่ได้ยากเย็นอะไรสำหรับนาง

เมื่อเห็นจวินอู๋เสียยืนกราน ชิงอวี่ก็ไม่พูดอะไรอีก แต่สยงป้ายังคงทำหน้าบูดบึ้งอยู่ เหมือนที่ชิงอวี่พูดไม่มีผิด เหมือนเขาถูกส่งขึ้นไปลานประหารเลย

ทั้งสามคนออกจากตึกเพลิงพิโรธและเดินทางไปที่หอเมฆาสวรรค์

แม้มันจะเป็นตอนเย็นแล้ว แต่ภายในเมืองพันอสูรสว่างไสวไปด้วยโคมไฟ บ้านทุกหลังจะแขวนโคมไฟเอาไว้ข้างนอก แสงสีแดงเหมือนโลหิตเรียงไปตามถนนทั่วทั้งเมือง

“ในวันฉลองวันเกิดทุกปีของนาง บ้านทุกหลังทั่วเมืองพันอสูรจะต้องแขวนโคมแดงเพื่อทำให้เห็นเหมือนกับว่าคนทั้งเมืองกำลังฉลองให้กับวันนี้” ชิงอวี่อธิบายให้จวินอู๋เสียฟังขณะที่พวกเขาเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยโคมไฟสีแดง

“เผด็จการโดยแท้ ถ้านางตายไปเสียได้ ทุกคนในเมืองพันอสูรคงจะแขวนโคมแดงทั่วทุกแห่งอย่างเต็มใจเพื่อฉลองเลยล่ะ” สยงป้าบ่นอย่างรังเกียจ

ชิงอวี่มองหัวหน้าตึกของเขาแล้วพูดเสียงต่ำว่า “ไม่ว่าท่านหัวหน้าตึกสยงจะไม่พอใจมากขนาดไหน ถ้าท่านแค่บ่นในตึกเรามันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าคนข้างนอกมาได้ยินเข้า มันจะไม่ดีเอานะขอรับ”

ปากของสยงป้ากระตุก ถึงแม้เขาจะไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมาอีก

จวินอู๋เสียมองโคมแดงทั้งหมดแล้วก็ตาลาย นางไม่ได้เอาใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกับกระต่ายโลหิตมาด้วยแต่จับมันขังแยกห้องเอาไว้ที่ลาน เนื่องจากเจ้าแมวดำตัวน้อยมากับนางด้วย นางจึงทำเช่นนั้นเพื่อป้องกันเจ้าโง่สองตัวไม่ให้พังตึกทั้งหลังตอนที่นางไม่อยู่

คนทั้งสามเดินไปอย่างไม่รีบร้อน แต่พวกเขาก็ยังมาถึงหอเมฆาสวรรค์เร็วมากอยู่ดี

หอเมฆาสวรรค์ที่สูงถึงเจ็ดชั้นถูกตกแต่งประดับประดาด้วยธงและโคมไฟเต็มไปหมด แต่ประตูใหญ่ยังคงปิดสนิท ด้านนอกประตูมีคนกลุ่มหนึ่งที่มาแสดงความยินดีในวันครบรอบเกิดกำลังยืนรออยู่ด้วยกัน